drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480 658, Dostęp do informacji publicznej, Starosta, Oddalono skargę, II SAB/Ke 77/16 - Wyrok WSA w Kielcach z 2017-02-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Ke 77/16 - Wyrok WSA w Kielcach

Data orzeczenia
2017-02-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-12-20
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Sędziowie
Dorota Chobian
Dorota Pędziwilk-Moskal /przewodniczący sprawozdawca/
Magdalena Chraniuk-Stępniak
Symbol z opisem
6480
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1886/17 - Wyrok NSA z 2018-02-21
Skarżony organ
Starosta
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 151, art. 3 par. 2 pkt 8
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2015 poz 2058 art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 1 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2017 r. sprawy ze skargi [...] na bezczynność Starosty w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 5 grudnia 2016r. (data wpływu do siedziby organu - 12 grudnia 2016r.) K. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Starosty [...] w zakresie udostępnienia informacji publicznej polegającej na wskazaniu liczby wniosków o dostęp do informacji publicznej złożonych do organu w latach 2010-2015 oraz w 2016r. - do chwili udzielenia odpowiedzi na wniosek. Skarżący zarzucił organowi bezczynność w rozpoznaniu jego wniosku złożonego drogą elektroniczną w dniu 17 sierpnia 2016r., domagając się:

1. nakazania organowi udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej;

2. stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności;

3. przyznania od organu na swoją rzecz sumy pieniężnej w wysokości połowy przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów;

4. zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Starosta [...] wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie. W tym zakresie organ wyjaśnił, że przed złożeniem skargi nie otrzymał wniosku K. K. tak w formie elektronicznej, jak i w innej formie. W konsekwencji nie było możliwości wcześniejszego, tj. przed datą doręczenia skargi, udzielenia odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej – wobec braku wiedzy o skierowaniu wniosku i możliwości zapoznania się z jego treścią. Tym samym postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej zostało wszczęte dopiero w dniu 12 grudnia 2016r. (data rzeczywistego wpływu wniosku). Organ wyraził zarazem pogląd, że załączony do skargi wydruk z poczty elektronicznej skarżącego stanowi jedynie dowód sporządzenia przedmiotowego wniosku, nie jest natomiast równoznaczny z jego wysłaniem, a tym bardziej z doręczeniem adresatowi. Wybór przez stronę niepewnego co do skutków doręczenia sposobu przesłania wniosku, nie może uzasadniać obciążenia organu odpowiedzialnością w przypadku niedoręczenia tak wysłanej korespondencji. Natomiast przed datą wniesienia skargi Starosta nie dysponował wnioskiem skarżącego, a zatem nie był zobowiązany do podjęcia czynności z zakresu informacji publicznej. Mając na względzie, że skarga na bezczynność została złożona przedwcześnie organ wskazał na jej niedopuszczalność w świetle art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016, poz. 718).

Niezależnie od powyższego Starosta wskazał, że pismem z dnia 13 grudnia 2016r. udzielił skarżącemu odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie liczby wniosków o dostęp do informacji publicznej złożonych w latach 2013-2016. W odniesieniu zaś do wniosków złożonych w latach 2010-2012 poinformowano stronę, że brak jest takich danych, gdyż nie prowadzono wówczas odrębnego rejestru dla wniosków składanych w tym trybie. Jednocześnie Starosta wyjaśnił wnioskodawcy, że możliwe jest pozyskanie takich danych z materiałów źródłowych, tj. ogólnych ksiąg korespondencji przychodzącej, jednak z uwagi na konieczność przetworzenia tej informacji konieczne jest wykazanie, że jej udostępnienie jest szczególnie ważne dla interesu publicznego. W tym celu organ wyznaczył skarżącemu 5 – dniowy termin na wykazanie interesu publicznego. Jednocześnie wskazany został nowy termin rozpatrzenia wniosku – na dzień 5 stycznia 2017r. – o czym zawiadomiono K. K..

Organ podkreślił, że udzielił skarżącemu żądanej informacji publicznej w zakresie, jakim informacje te posiadał, dokonując tych czynności w ustawowym terminie, a w pozostałym zakresie postępowanie w sprawie udzielenia informacji w dalszym ciągu jest prowadzone. Natomiast bezczynność organu zachodzi dopiero wówczas gdy podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, po skutecznym doręczeniu mu wniosku, nie udostępnia tej informacji w ustawowym terminie, ani nie wydaje w terminie decyzji odmawiającej jej udostępnienia. W konsekwencji, zdaniem organu, brak jest podstaw do kontroli bezczynności, gdyż stan ten w niniejszej sprawie nie występuje.

Pismem z dnia 6 lutego 2017r. skarżący cofnął skargę w części, tj.:

- w zakresie wniosku o nakazanie organowi udostępnienia informacji publicznej;

- w zakresie wniosku o przyznanie od organu na swoją rzecz sumy pieniężnej w wysokości połowy przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Jednocześnie skarżący podtrzymał wniosek o:

- stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności, chociaż nie miała ona charakteru rażącego naruszenia prawa;

- zasądzenie kosztów postępowania.

Na rozprawie sądowej w dniu 22 lutego 2017r. pełnomocnik organu oświadczył, że organ nie otrzymał wniosku skarżącego. Wydruk załączony do pisma skarżącego nie dokumentuje otrzymania wniosku przez organ. Na dowód, że organ nie otrzymał wniosku pełnomocnik złożył do akt sprawy zrzut z ekranu poczty mailowej organu za okres od 17 do 19 sierpnia 2016r. Pełnomocnik dodał, że organ nie jest w stanie dostarczyć logów systemowych z uwagi na to, że firma która obsługuje serwer jest firmą zewnętrzną, która archiwizuje je tylko przez okres miesiąca.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 - dalej "p.p.s.a.") sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W świetle art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a. lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. Sprawy wymienione w tym przepisie to takie, w których powinna być wydana decyzja administracyjna, albo postanowienie, na które służy zażalenie lub kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu, inne niż określone wyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw, a ponadto pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

W przypadku skarg na bezczynność kontroli sądu poddawany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Celem skargi na bezczynność organu jest doprowadzenie do wydania przez organ aktu lub dokonania wynikającej z przepisów prawa czynności w sprawie wszczętej żądaniem strony.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia niniejszej sprawy stanowią przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 - dalej "u.d.i.p."). Z bezczynnością na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy podmiot do tego zobowiązany nie udostępnia informacji publicznej w formie czynności materialnotechnicznej w terminie określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p., tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem (art. 14 ust. 1 u.d.i.p.), ani nie wydaje w powyższym terminie decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej art. 16 ust. 1 u.d.i.p.

Obowiązek załatwienia sprawy w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. powstaje z chwilą wpływu wniosku do podmiotu zobowiązanego. Z tego wniosek, że o rozpoczęciu biegu terminu, o którym mowa decyduje data wpływu pisma do podmiotu zobowiązanego, albo moment wpływu wniosku na elektroniczną skrzynkę odbiorczą tego podmiotu. Istotnym jest zatem skuteczne zażądanie informacji publicznej.

Według art. 1 ust. 1 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Jak podkreśla się w literaturze, pojęcie informacji publicznej ma szeroki charakter i odnosi się do wszelkich spraw publicznych również wówczas, gdy wiadomość ta nie została wytworzona przez podmioty publiczne, a jedynie odnosi się do nich (por. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002, s. 28).

Bezczynność na tle ustawy o dostępie do informacji publicznej może być więc oceniana wyłącznie wtedy, kiedy spełniony jest zakres przedmiotowy oraz podmiotowy ustawy, czyli żądana informacja posiada przymiot informacji publicznej, natomiast adresat wniosku jest podmiotem zobowiązanym w jej rozumieniu. Bezspornym w niniejszej sprawie było, że zaistniały obie przesłanki.

Nie ulega wątpliwości, że na dzień wniesienia skargi, wniosek skarżącego z dnia 17 sierpnia 2016r. o udzielenie informacji publicznej, nie został rozpatrzony przez Starostę [...], co oznaczałoby, że organ ten pozostawał w bezczynności tylko wówczas, gdyby pomiędzy stronami nie była sporna okoliczność prawidłowego doręczenia tego wniosku do adresata. Dokonanie ustalenia, że wniosek o udzielenie informacji publicznej dotarł do właściwego organu jest bowiem warunkiem przeprowadzenia oceny, czy w danej sprawy mamy do czynienia z bezczynnością w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.

Jednocześnie przyjąć należy, że ciężar wykazania powyższej okoliczności – w razie wystąpienia w tym zakresie sporu między stronami (jak w niniejszym przypadku) - ciąży na skarżącym jako podmiocie, który wywodzi z niej określone skutki prawne.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym prezentowany jest bowiem pogląd, który podziela sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, że ciężar dowodu świadczącego o wniesieniu wniosku do podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej za pośrednictwem poczty elektronicznej obciąża wnioskodawcę, a nie adresata wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 22 maja 2012 r., sygn. akt I OSK 973/12; z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. akt I OZ 1414/15 - dostępne na stronie internetowej - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Przedstawione przez strony dowody i argumentacja przemawiają – w ocenie Sądu – za przyjęciem, że skarżący nie wykazał, ażeby przesłany drogą mailową wniosek z dnia 17 sierpnia 2016r. o udzielenie informacji publicznej dotarł do adresata, czyli Starosty [...].

Nie budzi wątpliwości, że przesłanie tego rodzaju wniosku może nastąpić zarówno drogą pocztową, jak i elektroniczną, natomiast sam fakt wysłania pisma nie może stanowić sam w sobie dowodu potwierdzającego jego prawidłowe doręczenie właściwemu organowi.

W sprawie niniejszej załączony do skargi wydruk z poczty elektronicznej zawierający wniosek o udostępnienie informacji publicznej może stanowić w istocie jedynie dowód wysłania tegoż wniosku do organu. Skarżący nie przedstawił żadnego przekonywującego dowodu, potwierdzającego wpływ wniosku do adresata, co świadczy o tym, że przedmiotowy wniosek mógł do organu nie dotrzeć.

Na rozprawie sądowej w dniu 22 lutego 2017r. pełnomocnik organu oświadczył, że organ nie otrzymał wniosku skarżącego. Na dowód powyższego pełnomocnik organu złożył do akt sprawy zrzut z ekranu poczty mailowej organu za okres od 17 do 19 sierpnia 2016r. z którego wynika, że w tym czasie wniosek skarżącego z dnia 17 sierpnia 2016r. nie został doręczony organowi.

Biorąc to wszystko pod uwagę Sąd przyjął, że skarżący nie wykazał, aby wniosek o udzielenie informacji publicznej został skutecznie doręczony Staroście [...], a w konsekwencji, aby na datę wniesienia skargi organ ten pozostawał w bezczynności. Nie ulega przy tym wątpliwości, że informacja jakiej domagał się skarżący została udzielona (pismo z 13 grudnia 2016r.) w terminie 14-tu dni od daty, w której organ dowiedział się o wniosku (czyli w dniu wpływu skargi do organu tj. 12 grudnia 2016r.). Termin z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. został zatem zachowany.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę jako niezasadną na podstawie art. 151 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt