Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2013r. sprawy ze skargi G.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2012r. nr [...] w przedmiocie obciążenia kosztami usunięcia pojazdu oddala skargę.

Prezydent [...] decyzją z [...]2012 r., na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071; z późn. zm.)- dalej: kpa oraz art. 130 a ust. 2a i ust. 10 h ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908; z późn. zm.) w związku z pkt 3 lit. a załącznika do Uchwały Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...]2011r. w sprawie ustalenia opłat za usuwanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z dróg na parkingach strzeżonych oraz kosztów powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia a następnie odstąpienia od usunięcia pojazdu (Dz. Urz. [...]), obciążył skarżącego kosztami w wysokości 100 zł, powstałymi w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...].

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w dniu [...].2012r. Straż Miejska w [...] wydała dyspozycję nr [...] usunięcia pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] z powodu pozostawienia pojazdu na ul. [...] i parkowaniu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. Pojazd znajdował się w dyspozycji skarżącego. Decyzja o odstąpieniu od usunięcia pojazdu została podjęta, gdy wezwany do holowania pojazd wyjechał już na miejsce zdarzenia. Spowodowało to powstanie kosztów dojazdu pojazdu holującego na miejsce zdarzenia.

Organ przytoczył też treść podanych w podstawie prawnej rozstrzygnięcia przepisów. Odnosząc się do kosztów usunięcia pojazdu, którymi obciążył stronę, wyjaśnił, że ich wysokość została określona w Uchwale Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] 2011r. w podziale na koszty dojazdu zależne od dopuszczalnej masy całkowitej wezwanego pojazdu holującego i koszty związane z dojazdem i podjęciem czynności załadunku pojazdu na holownik, których wysokość zależy od rodzaju pojazdu łub dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu usuwanego. Organ wyjaśnił, że za każdą wykonaną usługę, Miasto [...] jest obciążane przez przedsiębiorcę powstałymi kosztami.

W odwołaniu od powyższej decyzji, skarżący zarzucił, że nie uwzględniono jego

wniosków dowodowych, zawartych w piśmie z [...]2012 r., dotyczących uzyskania dostępu do wszelkiej dokumentacji Straży Miejskiej w [...] dotyczącej zgłoszenia interwencji, przebiegu wydawania dyspozycji funkcjonariuszom Straży Miejskiej, zapisów rozmów w tym zakresie, notatek i adnotacji sporządzonych przez dyspozytora oraz funkcjonariuszy na miejscu zdarzenia od samego początku podjęcia interwencji do momentu jej zakończenia, w tym wezwania obsługi holowania i odwołania tej dyspozycji. W ocenie strony istotnym było zarówno przeprowadzenie dowodu z całej zgromadzonej dokumentacji z przebiegu interwencji, jak i przesłuchanie funkcjonariuszy Straży Miejskiej, albowiem w tym samym czasie obok samochodu skarżącego zaparkował inny kierowca - zdaniem funkcjonariuszy nieprawidłowo -

w związku z czym skarżący powziął przypuszczenie, że wezwanie obsługi holowania nastąpiło także w związku z zachowaniem tego drugiego kierowcy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], decyzją z [...]2012 r., utrzymało w mocy zaskarżona decyzję. W ocenie organu odwoławczego bezspornym było, że w dniu [...]2012 r. skarżący pozostawił pojazd marki [...] o nr rejestracyjnym [...] przy ul. [...] w miejscu obowiązywania znaku B-36 z tabliczką T-24. Tym samym funkcjonariusze Straży Miejskiej wezwali pojazd holujący do odholowania samochodu zainteresowanego. Organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art. 130a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy prawo o ruchu drogowym, pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. Ponadto, jak wywodził ten organ, art. 130 a ust. 2a stanowi, że od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu. Przepis ust. 10 i stosuje się odpowiednio.

Organ odwoławczy stwierdził też, że zgodnie z przepisem art. 130a ust. 2a ustawy Prawo o ruchu drogowym "jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu...". W ocenie organu odwoławczego, organ I instancji dołożył wszelkich starań, aby rozstrzygnąć sprawę. Wystąpił m.in. do Straży Miejskiej w [...] o dalsze wyjaśnienie dotyczące usunięcia pojazdu.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], wyjaśniło też, że sprawa dotycząca parkowania innych samochodów w miejscu wskazanym przez stronę może być przedmiotem odrębnego postępowania i nie ma żadnego wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W skardze skierowanej do sądu, skarżący podtrzymał zarzuty zawarte

w odwołaniu, a ponadto podniósł nowy zarzut, polegający na twierdzeniu, że zaparkował samochód w miejscu, w nie obowiązywał zakaz postoju. Wywodził, że nie podpisał zgody na pokrycie kosztów wezwania samochodu holowniczego, gdyż uważał, iż funkcjonariusze Straży Miejskiej w [...] wystawili mandat niesłusznie, w czym utwierdza go późniejsza analiza stanu prawnego, czego nie miał możliwości dowodzić przed Sądem.

W odpowiedzi na skargę, organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Ocena zaskarżonej decyzji przeprowadzona w zakresie wynikającym z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), art. 134 § 1 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") nie potwierdza, aby w toku postępowania administracyjnego uchybiono prawu w sposób uzasadniający uchylenie decyzji.

W przedmiotowej sprawie należało dokonać oceny prawidłowości zastosowania przez organy obu instancji przepisów prawa materialnego, poprzez nałożenie

na skarżącego obowiązku zapłaty kosztów z tytułu usunięcia pojazdu. Ustawa prawo

o ruchu drogowym, określa enumeratywnie wypadki, w których dopuszczalne jest usunięcie pojazdu z drogi. Jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji podstawą faktyczną wydania dyspozycji usunięcia pojazdu było pozostawienie przez skarżącego pojazdu na ul. [...] i zaparkowaniu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela (znak B-36 z tabliczką T-24). Okolicznością niewątpliwą, jak i bezsporną był fakt przyjęcia

przez skarżącego mandatu karnego kredytowego, mocą którego został ukarany grzywną w kwocie 100 zł. za popełnienie powyższego wykroczenia (vide: k. 15 akt sądowych). W tych warunkach należało uznać, że wydanie przez funkcjonariusza straży miejskiej dyspozycji usunięcia pojazdu znajdowało oparcie w przepisie art. 130 a ust. 1 pkt 5 (w wersji obowiązującej w dniu zdarzenia), ustawy prawo o ruchu drogowym, który stanowi, że pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela.

Skoro zaistniały podstawy do wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, należało następnie zbadać, czy zasadnym było obciążenie skarżącego kosztami tego usunięcia w orzeczonej kwocie.

Istotną okolicznością było, że wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu strony, spowodowało wyjazd holownika, a dopiero po tym fakcie wydano dyspozycję odstąpienia od usunięcia pojazdu, co było spowodowane stawieniem się skarżącego przy pojeździe i odjechania nim z miejsca zdarzenia jeszcze przed przyjazdem holownika - okoliczność bezsporna (vide: pismo k. 9; wykaz odstąpień od usunięcia pojazdów k. 2 akt administracyjnych). Oczywistym jest, że sytuacja ta spowodowała powstanie kosztów związanych z wyjazdem pojazdu holującego. Znaczenie dla sprawy ma jednak okoliczność, czy istniała podstawa prawna do obciążenia tymi kosztami strony. Ustawodawca przewidział takie sytuacje, jak opisany wyżej przebieg zdarzeń. Wynika to z treści przepisu art. 130 a ust. 2 a ww. ustawy, który stanowi, że od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie usuwania ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu, o których mowa w ust. 1 lub 2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel pojazdu. Z powyższego przepisu jasno wynika, że powstałe koszty od momentu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu do momentu odstąpienia od tej dyspozycji ponosi właściciel pojazdu, którym dokonano wykroczenia, o którym mowa w art. 130 a ust. 1 pkt 5 (pozostawienie pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela).

Powyższy przepis zgodny jest również z regulacją przepisu art. 130 a ust. 10 h, ww. ustawy, który stanowi, że koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu.

Co się tyczy orzeczonej kwoty 100 zł, to stanowi ona powyższe koszty, które powstały od momentu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu do momentu odwołania tej dyspozycji, z uwagi na wyruszenie holownika na miejsce zdarzenia. Wysokość tych kosztów została określona w Uchwale Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...]2011 r. w podziale na koszty dojazdu zależne od dopuszczalnej masy całkowitej wezwanego pojazdu holującego i koszty związane z dojazdem i podjęciem czynności załadunku pojazdu na holownik, których wysokość zależy od rodzaju pojazdu lub dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu usuwanego. Zgodnie z pkt 3 lit a załącznika do wskazanej wyżej uchwały Rady Miasta [...] opłaty z tytułu kosztów powstałych w wyniku odstąpienia od usunięcia pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t. wynoszą w przypadku dojazdu do miejsca zdarzenia 100 zł.

Odnosząc się do zarzutów skarżącego dotyczących błędnego przyjęcia przez organ administracji, że skarżący zaparkował auto w miejscu, w którym obowiązywał zakaz postoju, należy wskazać, iż organ administracji prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie nie miał podstaw do badania prawidłowości wystawienia przez Staż Miejską mandatu karnego z tytułu popełnionego wykroczenia. Z punktu widzenia organu istotne jedynie było to, iż skarżący został ukarany prawomocnym mandatem karnym za parkowanie w niedozwolonym miejscu i w związku z zaparkowaniem w tym miejscu koniecznym było wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu należącego do skarżącego.

Nie trafne tym samym są również zarzuty skarżącego dotyczące nie przeprowadzenia przez organ postępowania dowodowego w celu zbadania czy skarżący dopuścił się wykroczenia drogowego.

Jeśli natomiast chodzi o zarzuty skarżącego dotyczące braku ustalenia przez organ czy dyspozycja usunięcia pojazdu dotyczyła samochodu skarżącego czy też innego zaparkowanego w tym samym czasie i na tej samej ulicy pojazdu, podnieść należy, że z załączonego do akt administracyjnych sprawy wykazu odstąpień od usunięcia pojazdów za okres [...]2012 r. wynika, że dyspozycja usunięcia pojazdu dotyczyła samochodu skarżącego (vide: wykaz odstąpień, pozycja 11, k. 2 akt administracyjnych).

W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę jako nieuzasadnioną.