Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie sędzia WSA Lidia Serwiniowska (sprawozdawca), sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, Protokolant Aleksandra Markiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 maja 2018 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Zarządu Zasobu Komunalnego we W. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę w całości.

Dyrektor Zarządu Zasobu Komunalnego we W. (dalej: ZZK, Dyrektor ZZK, podmiot zobowiązany) decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r. (nr [...]) na podstawie art. 17 ust. 1 i art. 16 w związku z art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1764 z późn. zm.) – dalej ustawa po rozpatrzeniu wniosku K. S. (dalej: wnioskodawca, skarżący) o udostępnienie informacji publicznej w przedmiocie udzielenia informacji poprzez wskazanie "(...) adresów lokali pod Zarządem Zasobu Komunalnego (nazwa ulicy lub miejscowości, numer domu i lokalu, kod pocztowy oraz miejscowość) w zestawieniu tabelarycznym, zajmowanych przez osoby przeciwko którym w ciągu ostatnich 12 miesięcy skierowano pozwy o zapłatę o wartości przedmiotu sporu powyżej 10.000,00 zł z tytułu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego (odszkodowanie lub wynagrodzenie) lub na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. (...)", odmówił udostępnienia informacji publicznej w żądanym zakresie.

W uzasadnieniu podano, że zakres wnioskowanej informacji publicznej obejmuje informację przetworzoną, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stąd pismem z dnia 17 listopada 2017 r. nr [...] ZZK wezwał wnioskodawcę do wykazania, że udzielenie żądanej informacji publicznej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Przy tym wnioskodawca został poinformowany, że przygotowanie informacji publicznej w żądanym zakresie i formie wymaga przetworzenia posiadanych przez Zarząd Zasobu Komunalnego dokumentów w oparciu o kryteria wskazane przez wnioskodawcę, w szczególności polegającego na sięgnięciu do zbiorów danych będących w posiadaniu komórek organizacyjnych Zarządu i podmiotów zewnętrznych, przeprowadzeniu analizy zestawień, wyszukaniu danych, dokonaniu ich obróbki polegającej na scaleniu w jedno zestawienie, wyboru danych do docelowego zestawienia zawierającego tylko określone dane wskazane we wniosku. Ponadto ZZK wskazał, że adresy dłużników stanowią informację publiczną a ich udostępnienie podlega ograniczeniu z uwagi na ochronę danych osobowych, zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (art. 1 w związku z art. 5 ustawy). ZZK zaznaczył, iż zestawienie dokładnego adresu zamieszkania z informacją o istnieniu długu przekraczającego kwotę 10.000,00 zł umożliwia bez wielkich nakładów sił i środków dokładną identyfikację dłużnika. Jednocześnie stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ZZK powiadomił wnioskodawcę, o wyznaczeniu nowego terminu na rozpatrzenie wniosku, wskazując dzień 5 stycznia 2018 r.

W piśmie z dnia 11 grudnia 2017 r. wnioskodawca odmówił "wykazania szczególnego interesu publicznego". Zdaniem wnioskodawcy: "(...) Organ błędnie wskazuje, że skoro nie ma takiego określonego zestawienia danych i musi sięgnąć do "zbioru danych będących w posiadaniu komórek organizacyjnych (...), przeprowadzeniu analizy zestawień, wyszukaniu danych, (...) i ich scaleniu" to te informacje mają charakter przetworzony, z czym nie zgadza się Wnioskodawca odmawiający wykazania szczególnego interesu publicznego ze względu na tzw. charakter prosty wnioskowanych informacji. (...)".

Ponadto, wnioskodawca stwierdził: "(...) Zajęte przez Organ stanowisko wydaje się wzajemne sprzeczne. Z jednej strony oczekiwane jest wykazanie się szczególnym interesem publicznym celem przetworzenia i udostępnienia informacji. Z drugiej strony Organ wskazuje, że podanie adresów lokali podlega ochronie danych osobowych, gdy są to jedynie adresy lokali, a nie dane personalne. Organ błędnie wskazuje, że "umożliwia to bez wielkich nakładów sił i środków dokładną identyfikację dłużnika", gdy każdy ma prawo wiedzieć, w jakiej wysokości występuje zadłużenie na poszczególne lokale gminy i czy zostały sprawy dotyczące tych lokali skierowane do sądu. (...)"

Odnosząc się do treści powyższego pisma wnioskodawcy Dyrektor ZZK podtrzymał swoje stanowisko w myśl którego przygotowanie informacji publicznej w żądanym zakresie i formacie wymaga przetworzenia posiadanych przez Zarząd Zasobu Komunalnego dokumentów w oparciu o kryteria wskazane przez wnioskodawcę, w szczególności polegającego na sięgnięciu do zbiorów danych będących w posiadaniu komórek organizacyjnych Zarządu i podmiotów zewnętrznych, przeprowadzeniu analizy zestawień, wyszukaniu danych, dokonaniu ich obróbki polegającej na scaleniu w jedno zestawienie, wyboru danych do docelowego zestawienia zawierającego tylko określone dane wskazane we wniosku.

Działania windykacyjne, w tym kierowanie pozwów o zapłatę z tytułu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego (odszkodowanie lub wynagrodzenie) lub na podstawie umowy najmu lub dzierżawy ZZK prowadzi w sposób ciągły siłami własnymi oraz zleca z zachowaniem przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych wykonawcom, którymi są zewnętrzne kancelarie prawne, z którymi po rozstrzygnięciu postępowań zawierane są umowy na windykację nieuregulowanych należności Gminy W. za korzystanie z lokali. Aktualnie na rzecz ZZK działa kilka takich podmiotów. Kancelarie zewnętrzne prowadzą każda osobno rejestry zlecanych im spraw w formacie przewidzianym w zawieranych umowach. Wykonawcy są zobowiązani stosownymi zapisami zawieranych umów do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem umów zawieranych przez ZZK, w tym do zapewnienia ochrony danych osobowych.

Działania windykacyjne a co za tym idzie, rejestry windykacyjne prowadzone są w różnych miejscach przez różne podmioty. Każdy podmiot prowadzi rejestry wyłącznie w zakresie osób, przeciwko którym prowadzi działania windykacyjne. Stąd ZZK wskazał na potrzebę wykazania przez wnioskodawcę, występowania po jego stronie szczególnej istotności dla interesu publicznego w celu dokonania przetworzenia żądanych informacji publicznych.

Zasadnym jest zatem twierdzenie, że wygenerowanie spośród wielu źródeł, informacji publicznej wskazanej we wniosku, z uwagi na specyfikę ich lokalizacji polegającą na rozdziale na wykonawców zewnętrznych i komórki organizacyjne ZZK zajmujące się windykacją z uwagi na zakres wnioskowanej informacji publicznej obejmuje obowiązek przetworzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Za sprawę szczególnie istotną dla interesu publicznego uznaje się taką, która ze względu na rodzaj, czas, miejsce, sposób oraz okoliczności rozstrzygania i realizacji w istotnym zakresie wpływa lub może wpływać na wykonywanie przez podmioty władzy publicznej ich uprawnień i obowiązków. W zakresie prawa dostępu do informacji oznacza to że interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. w konsekwencji usprawnialiby działanie organów. Dla wskazania, iż w danej sprawie po stronie wnioskodawcy występuje szczególny interes publiczny niezbędne jest więc wykazanie, że działania organów i innych podmiotów realizujących zadania publiczne wywoływałyby lub będą wywoływać skutki potencjalnie dla dużego kręgu adresatów. Wnioskodawca musi więc wykazać, że informacje o które wnosi nie dotyczą wyłącznie jego interesu, a ponadto zobowiązany jest określić okoliczności i fakty, pozwalające na przyjęcie, że działa on w interesie publicznym, a sprawa o której chce być poinformowany ma szczególne znaczenie.

Ponadto dane objęte żądaniem podlegają ograniczeniu na podstawie ustaw szczególnych. Konkretyzacja wyrażonej w art. 5 ust. 2 ustawy zasady ochrony prywatności wyrażona została w licznych aktach normatywnych. Pierwszy z nich stanowi ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j.: z dnia 13 czerwca 2016r., Dz. U. z 2016 r. poz. 922).

Zgodnie z jej art. 1, każdy, a więc nie tylko obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych. Ustawa określa zasady postępowania, przy przetwarzaniu danych osobowych oraz prawa osób fizycznych, których dane osobowe są lub mogą być przetwarzane w zbiorach danych. Zawarte w niej normy znajdują zastosowanie w odniesieniu do organów państwowych, organów samorządu terytorialnego do państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych, jak również do podmiotów niepublicznych realizujących zadania publiczne oraz osób fizycznych i osób prawnych, a także jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, jeżeli przetwarzają dane osobowe w związku z działalnością zarobkową, zawodową lub dla realizacji celów statutowych .

Tym samym, jeżeli informacja publiczna zawiera w swej treści dane osobowe lub

dane wrażliwe, niezbędne jest także dokonanie analizy zgodności jej treści z wymogami określonymi w ustawie o ochronie danych osobowych. A contrario, brak występowania w konkretnej informacji danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 nie uzasadnia mechanicznej legalizacji takiej informacji art. 23 ustawy o ochronie danych osobowych.

Jak trafnie podkreślił WSA w wyroku z dnia 13 czerwca 2006 r.: "Ustawa o ochronie danych osobowych w sytuacji, gdy w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe jest lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zawarte w art. 1 u.d.i.p. sformułowanie "nie naruszają" należy rozumieć, że przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie mogą naruszać i winny uwzględniać ograniczenia przetwarzania danych wnikające z lex specialis - ustawy o ochronie danych osobowych (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 czerwca 2006 r., II SA/Wa 2016/05, Legalis; wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2006 r., II SA/Wa 2227/05, Legalis; wyrok NSA w Warszawie z dnia 11 maja 2006 r., II OSK 812/05 Legalis wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 maja 2013 r., II SA/Ol 204/13, CBOSA).

Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą, w sytuacji gdy w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu. Organ nie może udostępnić danych, które umożliwiałyby zidentyfikowanie osoby fizycznej (art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych) por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 marca 2013r., sygn. Akt II SA/Po 47/13. Zgodnie z art. 6 ustawy o ochronie danych osobowych w rozumieniu ustawy za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Wskazać należy, że osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne umysłowe, ekonomiczne lub społeczne.

W analizowanym stanie faktycznym wniosek o udostępnienie informacji publicznej dotyczy wskazania konkretnych:

"(...) adresów lokali pod Zarządem Zasobu Komunalnego (nazwa ulicy lub miejscowości, numer domu i lokalu, kod pocztowy oraz miejscowość) w zestawieniu tabelarycznym, zajmowanych przez osoby przeciwko którym w ciągu ostatnich 12 miesięcy skierowano pozwy o zapłatę o wartości przedmiotu sporu powyżej 10.000,00 zł z tytułu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego (odszkodowanie lub wynagrodzenie) lub na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. (...)".

Zdaniem ZZK udzielenie informacji wskazującej na konkretny adres byłoby udostępnieniem danych, które umożliwiłyby zidentyfikowanie osoby fizycznej nie tylko pośrednio ale również bezpośrednio. Tym samym podlegają one ochronie określonej w art. 5 ust. 2 ustawy.

Należy uwzględnić również istotny aspekt omawianej sprawy, otóż zgodnie z przepisami ustawy o ochronie danych osobowych, ilekroć w ustawie jest mowa o: przetwarzaniu danych - rozumie się przez to jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych (art. 7 pkt 2). W myśl zaś, art. 23 ust. 1 pkt 5) ustawy o ochronie danych osobowych – przetwarzanie danych (w tym ich udostępnianie) jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla wypełniania prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych a przetwarzanie (w tym ich udostępnianie) nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą.

Skargę na powyższą decyzję złożył wnioskodawca, zarzucając naruszenie:

1. art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej jako "ustawa") poprzez uznanie wnioskowanych informacji za przetworzone i wymaganie wykazania interesu prawnego, gdy stanowią tzw. informacje prostą,

2. art. 5 ust. 2 ustawy poprzez uznanie, że udostępnienie wnioskowanych informacji narusza prywatność osoby fizycznej i podlegają ochronie, gdy tak nie jest ponieważ nie są wnioskowane dane wrażliwe, a jedynie związane z lokalami w Zarządzie Zasobu Komunalnego,

oraz naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne przyjęcie, że skarżący wnosi o "adresy dłużników", gdy wniosek dotyczy adresów lokali pod Zarządem Zasobu zajmowane przez osoby przeciwko, którym skierowano roszczenia.

Wobec wskazanego skarżący wniósł o uchylenie inkryminowanej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ.

W uzasadnieniu skargi podnosząc, że nie zgadza się z twierdzeniem organu, że wnioskowane informacje mają charakter przetworzony, odmawiając wykazania szczególnego interesu publicznego ze względu na tzw. charakter prosty żądanych informacji.

Skarżący wskazał, że oczekuje szeregu informacji prostych w zestawieniu. Wówczas następuje przekształcenie a nie przetworzenie informacji do czego zobowiązany jest organ. Podkreślił, że nie wnosi o podanie adresu dłużnika, tylko lokalu w stosunku do którego jest prowadzona windykacja. Skarżący uważa, że każdy ma prawo wiedzieć, w jakiej wysokości występuje zadłużenie za poszczególne lokale gminy i czy zostały sprawy dotyczące tych lokali skierowane do Sądu.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zarządu Zasobu Komunalnego we W., wniósł o jej oddalenie podtrzymując twierdzenia zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a.), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Należy również pamiętać, że sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest wyłącznie w granicach danej sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm. dalej: ustawa) odmowa udzielenia informacji oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepis kodeksu postępowania administracyjnego (ust. 2). Do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji niebędących organami władzy publicznej (...) przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio (art. 17 ust. 1 ustawy).

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja z dnia 4 stycznia 2018 r. Dyrektora Zarządu Zasobu Komunalnego we W. odmawiająca udzielenia informacji publicznej poprzez wskazanie: "(...) adresów lokali pod Zarządem Zasobu Komunalnego (nazwa ulicy lub miejscowości, numer domu i lokalu, kod pocztowy oraz miejscowość) w zestawieniu tabelarycznym, zajmowanych przez osoby przeciwko którym w ciągu ostatnich 12 miesięcy skierowano pozwy o zapłatę o wartości przedmiotu sporu powyżej 10.000,00 zł z tytułu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego (odszkodowanie lub wynagrodzenie) lub na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. (...)".

Podmiot zobowiązany swoje rozstrzygnięcie w sprawie oparł na art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 2 ustawy.

W związku z zarzutem skarżącego dotyczącym charakteru żądanej informacji publicznej wymaga rozważenia, czy informacja o jaką zwraca się do podmiotu zobowiązanego stanowi informację publiczną, a jeśli tak, czy jest to informacja publiczna prosta czy przetworzona.

Odpowiadając na tę kwestię należy stwierdzić, że art. 1 ust. 1 i art. 6 powołanej ustawy przez informację publiczną rozumie każdą informację o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania tej informacji, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Informacje publiczne mogą być zatem informacjami prostymi, czyli dokumentami dostępnymi bez wykazywania zasadności uzyskania takiej informacji ze względu na szczególną istotność dla interesu publicznego lub informacjami przetworzonymi, gdzie już tego rodzaju dodatkowymi argumentami trzeba się wykazać. Ustawa nie określa pojęcia definicji informacji przetworzonej, jednak zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym, informacją taką jest informacja, na którą składa się pewna suma informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej, nawet o prostym charakterze może wiązać się z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią te informacje, informacjami przetworzonymi, których udzielenie jest skorelowane z potrzebą wykazania przesłanki interesu publicznego. Poglądy judykatury podziela literatura. Za informację przetworzoną należy uważać taką informację, do której wytworzenia konieczne było intelektualne zaangażowanie podmiotu, jego pracowników przygotowujących informację, a nie ma możliwości dokonania przez żądającego samodzielnej interpretacji oraz oceny. Dlatego też za przetworzenie należy uznać takie działania, które nie przybierają postaci wyłącznie technicznego przeniesienia danych. A contrario, słuszne jest przyjęcie, że jako przetworzenie należy rozumieć odpowiednie zestawienie konkretnych danych z określonego okresu, przybierające postać różnego rodzaju porównań, ostatecznych wyliczeń, odniesień do innych okresów itp. (M. Jabłoński, K. Wygoda, Ustawa o dostępie do informacji publicznej, Komentarz, Wrocław 2002, s. 33). Przedstawioną tezę doprecyzowuje H. Izdebski. Jego zdaniem "... przetworzenie informacji jest jednoznaczne z koniecznością odpowiedniego zestawienia informacji, samodzielnego ich zredagowania, związanego z koniecznością przeprowadzenia przez zobowiązany podmiot czynności analitycznych, których końcowym efektem jest dokument pozwalający na dokonanie przez jednostkę samodzielnej interpretacji i oceny" [H. Izdebski, Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, [w:] H. Izdebski (red.), Dostęp do informacji publicznej - wdrażanie ustawy, Warszawa 2001, s. 31], W sytuacji gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie dysponuje w dniu złożenia wniosku gotową informacją, a jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności, polegających np. na sięgnięciu do dokumentacji źródłowej, wtedy wytworzenie dokumentu wskazywać będzie na proces jej przetworzenia. Wówczas żądana informacja będzie miała charakter informacji przetworzonej, tj. takiej, która co do zasady wymaga dokonania stosownych analiz, obliczeń, zestawień, statystycznych połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1048/07, z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 112/07, z dnia 17 maja 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 481/05). W konsekwencji uznać należy, że "(...) informacją prostą jest informacja, której zasadnicza treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem. Natomiast informacja przetworzona jest jakościowo nową informacją nieistniejącą dotychczas w przyjętej ostatecznie treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego" - wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 1870/10).

Uzyskanie informacji przetworzonej możliwe jest zaś w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. Powinność wykazania interesu publicznego, jako podstawy żądania udzielenia informacji przetworzonej, spoczywa - co do zasady - na wnioskodawcy, zgodnie z regułą koniecznego współdziałania organu i podmiotu ubiegającego się o załatwienie sprawy w określony sposób. Co więcej "nie wystarczy, aby uzyskanie informacji przetworzonej było istotne dla interesu publicznego. Ma być szczególnie istotne, co stanowi dodatkowy kwalifikator przy ocenie czy dany wnioskodawca ma prawo jej uzyskania" (powołany już wyżej wyrok NSA z 27 stycznia 2011 r.). Zauważyć należy, że przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy ma w istocie przeciwdziałać wnioskom zmierzającym do uzyskania informacji przetworzonej dla realizacji celów osobistych lub komercyjnych i ma zapobiegać sytuacjom, w których działania organów skupione są nie na funkcjonowaniu w ramach przypisanych mu kompetencji lecz na udzielaniu informacji publicznych. Dlatego wnioskodawca domagający się udzielenia informacji publicznej przetworzonej celem wykazania, w jakim zakresie jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, powinien wyjaśnić, w jaki sposób zamierza wykorzystać uzyskane informacje dla ochrony interesu publicznego lub poprawy funkcjonowania administracji publicznej.

Można przyjąć, że interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych podmiotów publicznych jako prawnej całości, zwłaszcza, jeżeli związane jest ono z gospodarowaniem mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Wnioskodawca żądający informacji publicznej przetworzonej, dla jej uzyskania powinien zatem wykazać nie tylko, że jest ona ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców ale również, że jej uzyskanie stwarza realną możliwość wykorzystania danych dla poprawy funkcjonowania np. (jak w tej sprawie) organu administracji publicznej, a przez to poprawy ochrony interesu publicznego. Charakter lub pozycja podmiotu żądającego udzielenia informacji publicznej, a zwłaszcza realna możliwość wykorzystania uzyskanej informacji mają wpływ na ocenę istnienia szczególnego interesu publicznego.

Skuteczne działanie w granicach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu (wyżej powołany wyrok NSA w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r.).

Podsumowując: dla oceny, czy istnieje szczególny interes publiczny, ma znaczenie nie tylko intencja wnioskodawcy i wskazany przez niego cel, lecz także istota i charakter żądanej informacji. W przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy chodzi o to, czy uzyskanie - udostępnienie określonej informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, tj. może mieć realne znaczenie dla funkcjonowania określonych struktur publicznych w określonej dziedzinie życia społecznego, może wpływać na poprawę, usprawnianie wykonywania zadań publicznych dla dobra wspólnego danej społeczności.

W świetle powyższego, żądana przez skarżącego informacja ma charakter informacji przetworzonej. Należy bowiem zgodzić się z organem, że aby zadośćuczynić żądaniom skarżącego należałoby przeprowadzić analizę poszczególnych dokumentów źródłowych znajdujących się posiadaniu komórek organizacyjnych organu zobowiązanego i podmiotów zewnętrznych, dokonać ich obróbki, a następnie sporządzić stosowną odpowiedź.

Z uwagi zatem na charakter żądanej informacji słusznie wezwano skarżącego do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego.

Ponadto podmiot zobowiązany rozpoznał zgłoszony wniosek przez pryzmat art. 5 ust. 2 ustawy. Przepis ten stanowi, między innymi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniom ze względu na prywatność osoby fizycznej.

Istotną podkreślenia jest w tym miejscu okoliczność, że w podobnej sprawie, tutejszy Sąd w wyroku z dnia 21 lipca 2017 r. sygn. akt IV SA/Wr 217/17 (LEX 2370534) wywiódł iż "Art. 5 ust. 1 u.d.i.p. ogranicza prawo do informacji publicznej ze względu na inne akty prawne chroniące wskazane w nich tajemnice. Jednym z takich aktów, na który wskazuje organ jest ustawa o ochronie danych osobowych – z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tj. Dz.U. z 2002 r. poz. 101 z późn. zm.) – dalej o.d.o. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych. Przetworzenie tych danych może mieć miejsce tylko w sytuacjach określonych w ust. 2 art. 1 ustawy o.d.o.

W myśl art. 6 ust. 1 w.w. ustawy za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowania lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Powołany wyżej art. 6 w ustępie 3 stanowi: informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań. Zgodzić się należy z organem, że w przypadku uzyskania adresu istnieje ogromna szansa na uzyskanie danych dotyczących osoby zamieszkałej pod wskazanym adresem. Potencjalnie jest to łatwe i możliwe choćby przez rozpytanie sąsiadów. Potencjalna możliwość łatwości dokonania ustalenia imienia i nazwiska najemcy, w ocenie Sądu jest wystarczającą okolicznością dającą podstawę do ochrony danych osobowych."

Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko i argumentacją wyrażoną w powołanym orzeczeniu.

W okolicznościach rzeczonej sprawy Sąd nie dopatrzył się naruszenia prawa. Stąd skargę jako pozbawioną uzasadnionych podstaw należało oddalić na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.