drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Rada Lekarska, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 2784/12 - Wyrok NSA z 2013-02-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 2784/12 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2013-02-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-11-12
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Irena Kamińska /sprawozdawca/
Jacek Fronczyk
Małgorzata Pocztarek /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Sz 26/12 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2012-08-08
Skarżony organ
Rada Lekarska
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 6, art. 13, art. 16, art. 17 i art. 21
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) sędzia del. WSA Jacek Fronczyk Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Okręgowej Rady Lekarskiej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SAB/Sz 26/12 w sprawie ze skargi L. S. na bezczynność Okręgowej Rady Lekarskiej w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia od L. S. na rzecz Okręgowej Rady Lekarskiej w S. kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SAB/Sz 26/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. nakazał Okręgowej Radzie Lekarskiej w S. rozpoznać w terminie dwóch tygodni wniosek L. S. z dnia 21 marca 2012 r. o udzielenie informacji publicznej w sprawie ze skargi L. S. na bezczynność Okręgowej Rady Lekarskiej w S. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. L. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. skargę na bezczynność Okręgowej Izby Lekarskiej w S. w udostępnianiu informacji publicznej.

W uzasadnieniu podał, iż w dniu 21 marca 2012 r. zwrócił się do Okręgowej Izby Lekarskiej w S. początkowo ustnie, a potem na piśmie o udostępnienie protokołu z obrad Okręgowej Izby Lekarskiej w S. wraz z udostępnieniem nagrania tych obrad wykonanego w dniu 22 lutego 2012 r. W tym dniu protokół był już sporządzony i zatwierdzony przez następne posiedzenie OIL, które odbyło się w dniu 20 marca 2012 r. Chociaż powyższa informacja publiczna mogła być w myśl art. 10 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej niezwłocznie udostępniona bowiem fizycznie istniała, nie udostępniono jej skarżącemu. W dniu 10 kwietnia 2012 r. OIL w S. pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r., przesłała skarżącemu kopię części protokołu, jednocześnie zawiadamiając, że nie ma możliwości udostępnienia nagrania audio, bowiem nagranie to zostało zniszczone. Jednocześnie Prezes OIL dr Mariusz Pietrzak stwierdził, że zarówno protokoły z posiedzenia ORL jak i materiały audiowizualne nie są informacją publiczną. Zdaniem skarżącego – tym twierdzeniom przeczy art. 3 ww. ustawy, który wyraźnie mówi o uprawnieniu do dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów oraz art. 4, mówiący, że do udostępnienia informacji publicznej obowiązane są inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności wymienione w pkt 2 organy samorządów gospodarczych i zawodowych, a także wymienione w pkt 5 jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym. Pismo z dnia 3 kwietnia 2012 r. nie jest decyzją i nie zawiera elementów, które są konieczne w całości lub w części informacji publicznej, zwłaszcza że w art. 18 stwierdzono wyraźnie, że posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów są jawne i dostępne i organy te sporządzają i udostępniają protokoły oraz materiały audiowizualne, rejestrujące w pełni te obrady.

W odpowiedzi na skargę Okręgowa Rada Lekarska w S. wniosła o odrzucenie skargi wobec jej niedopuszczalności ewentualnie o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska pełnomocnik Okręgowej Rady Lekarskiej w S. stwierdził, iż skarżący dnia 21 marca 2012 r. zwrócił się z wnioskiem o udostępnienie protokołu z obrad Okręgowej Rady Lekarskiej w S. wraz z "nagraniem audio" z dnia 22 lutego 2012 r. Jako podstawę wniosku wskazał "ustawę o informacji publicznej". Nie czekając na jakiekolwiek rozstrzygnięcie w sprawie swojego wniosku, dnia 29 marca 2012 r., skarżący złożył skargę na odmowę udostępnienia informacji publicznej. Skarga wraz z odpowiedzią została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. (sygn. akt II SAB/Sz 22/12). Dnia 3 kwietnia 2012 r. Prezes Okręgowej Izby Lekarskiej udzielił skarżącemu odpowiedzi na wniosek wyjaśniając, że nie istnieje możliwość udostępnienia nagrania audio z posiedzenia Okręgowej Rady Lekarskiej w S. w zakresie wnioskowanym przez skarżącego, z uwagi na fakt, że nagrania te mają charakter pomocniczy przy sporządzaniu protokołu z posiedzeń Okręgowej Rady Lekarskiej w S.. Nagranie z dnia 22 lutego 2012 r. zostało usunięte z nośnika (dyktafon) w dniu zatwierdzenia protokołu przez Radę. Udzielono ponadto skarżącemu informacji, że tak protokoły z posiedzeń Okręgowej Rady Lekarskiej w S., jak i materiały audiowizualne dokumentujące te posiedzenia nie mają charakteru informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tytułu skargi wynika, że skarżący zarzuca Okręgowej Izbie Lekarskiej w S. naruszenie prawa na skutek bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej. Odnosząc się do treści skargi pełnomocnik ORL wskazał, że skarżący zapewne skarży się na organ Okręgowej Izby Lekarskiej, którym jest Okręgowa Rada Lekarska – zgodnie z ustawą z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.). Skargę, na bezczynność organu skarżący złożył nie wyczerpawszy uprzednio formalnego wymogu do wniesienia skargi wynikającego z art. 52 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, to jest bez złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów jak i w drodze udostępniania materiałów – w tym audiowizualnych i teleinformatycznych dokumentujących te posiedzenia. Nie sposób jednakże Okręgowej Rady Lekarskiej określić mianem "organu kolegialnego władzy publicznej pochodzącego z powszechnych wyborów". Do organów takich zalicza się: Sejm, Senat oraz organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego. Zapis, wskazany przez skarżącego, odnośnie powszechności wyborów do organów izb lekarskich, nie jest tożsamy z wyborami do kolegialnych organów władzy publicznej. Prawo wyborcze do organów izb lekarskich ograniczone jest jedynie do członków samorządu, w odróżnieniu od prawa wyboru przedstawicieli do sejmu, senatu i organów samorządu terytorialnego. Żądanie w związku z tym udostępnienia materiałów dokumentujących posiedzenia Okręgowej Rady Lekarskiej w S. pozbawione jest oparcia w przepisach prawa. Należy zwrócić także uwagę na brzmienie art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w którym mowa jest o prawie obywateli do dostępu do informacji o działalności samorządu zawodowego w zakresie w jakim wykonuje on zadania władzy publicznej. Oznacza to, iż ustawodawca określił granice możliwość dostępu do tych informacji, które związane są z wykonywaniem przez samorząd lekarski władzy publicznej. W uzasadnieniu do projektu ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazano, że celem uchwalenia w/w ustawy jest skonkretyzowanie wyrażonego w konstytucji uprawnienia obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Jak wskazują projektodawcy: "osobno wymieniono prawo dostępu do posiedzeń organów kolegialnych władz publicznych szczegółowo precyzując zakres tego uprawnienia", co wobec jasnego brzmienia powołanego wyżej przepisu jednoznacznie świadczy o zamiarze ustawodawcy. (Uzasadnienie do projektu ustawy o dostępie do informacji publicznej, Druk Sejmowy nr 2094, Sejm RP III kadencji).

Na rozprawie w dniu 25 lipca 2012 r. pełnomocnik ORL wniósł o odrzucenie skargi wskazując, iż niniejsza sprawa dotyczy tej samej kwestii, która została rozstrzygnięta wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. akt II SAB/Sz 22/12.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w związku z wnioskiem pełnomocnika organu o odrzucenie skargi z tytułu res iudicata w sprawie II SAB/Sz 22/12 zauważyć należy, iż mimo że powyższa i niniejsza sprawa są ściśle powiązane i wynikają z tego samego stanu faktycznego, to jednak nie są to sprawy tożsame. Postępowanie i rozstrzygnięcie w sprawie II SAB/Sz 22/12, w której Sąd uwzględnił skargę J. S. na bezczynność Okręgowej Rady Lekarskiej w S., związane było z wcześniejszym pismem skarżącego do organu, a mianowicie z dnia 22 lutego 2012 r. o udzielenie informacji dotyczącej podstaw utajnienia części obrad ORL w S., które odbywały się tego dnia, a jego podstawą było uniemożliwienie skarżącemu uczestniczenia w tej ich części. Niniejsza skarga obejmuje natomiast bezczynność organu w zakresie wniosku skarżącego z dnia 21 marca 2012 r. dotyczącego udostępnienia protokołu z obrad Okręgowej Rady Lekarskiej w S., obejmującego tę część posiedzenia, w której skarżący, wobec podjęcia przez ORL uchwały o niejawności dalszej części obrad, nie uczestniczył. Nie są to zatem sprawy tożsame i mimo rozstrzygnięcia zawartego w wyroku z dnia 6 czerwca 2012 r. w sprawie II SAB/Sz 22/12 brak jest podstaw do uznania. iż obejmuje on niewątpliwie kwestie zawarte we wniosku skarżącego złożonego w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej dnia 21 marca 2012 r.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji samorząd lekarzy niewątpliwie wykonuje zadania publiczne, które cechuje powszechność i użyteczność dla ogółu i jest on podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy). Dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy i nie funkcjonuje w obiegu publicznym. Z art. 9 pkt 2 i 3 lit. c/ ustawy o izbach lekarskich wynika, że członkowie izb lekarskich mają prawo być informowanymi o działalności izb lekarskich oraz korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza. Skarżący jest członkiem Okręgowej Izby Lekarskiej w S. i wbrew zapisom tej ustawy Okręgowa Izba Lekarska powołując się na zapisy regulaminu organizacji i trybu działania Okręgowej Rady Lekarskiej w S., wydanego na podstawie art. 24 pkt 5 lit. a/ ustawy o izbach lekarskich, odmówiła mu dostępu do informacji objętych wnioskiem, a dotyczących działalności Izby. Jednakże okoliczność, że okręgowy zjazd lekarzy jest uprawniony do uchwalenia takiego regulaminu nie oznacza, że zapisy regulaminu mogą naruszać Konstytucję i ustawy, w tym ustawę o dostępie do informacji publicznej i ustawę o izbach lekarskich.

Odmowa udostępnienia przez podmiot wykonujący zadania publiczne informacji o swojej działalności, na podstawie wewnętrznego regulaminu, osobie uprawnionej do uzyskania takiej informacji z mocy ustawy, oznacza, że podmiot ten pozostaje w bezczynności. Sąd pierwszej instancji zgodził się ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. wyrażonym w wyroku z dnia 6 czerwca 2012 r. w sprawie II SAB/Sz 22/12, że organy izb lekarskich nie są organami władzy publicznej, wobec czego art. 18 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej nie będzie miał zastosowania do posiedzeń okręgowej rady lekarskiej. Skład okręgowej rady lekarskiej określa ustawa o izbach lekarskich w art. 26, a w art. 28 wymienia osoby którym służy prawo udziału w posiedzeniach okręgowej rady lekarskiej i jej prezydium z głosem doradczym. Jednakże z mocy art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy każdemu przysługuje prawo do informacji o działalności organu wykonującego zadania publiczne. Okręgowa Izba Lekarska w S. wykonuje zadania publiczne a więc jest podmiotem zobowiązanym do rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej dotyczącej jej działalności (art. 4 ust. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. d/ i e/ ustawy o dostępie do informacji publicznej), w tym w zakresie udostępnienia protokołu z jej obrad – co wynika z art. 19 w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła Okręgowa Rada Lekarska w S. zarzucając mu:

1. Naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art. 61 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, nie wszystkie informacje związane z działalnością organów samorządu zawodowego stanowią informację publiczną, a jedynie te związane z wykonywaniem przez ten samorząd funkcji publicznych, za czym bezpośrednio przemawia chociażby brzmienie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. e/ ustawy o dostępie do informacji publicznej;

b) art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie polegające na przyjęciu, że brak wydania decyzji przez Okręgową Radę Lekarską Okręgowej Izby Lekarskiej w S. stanowił bezczynność organu;

c) art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie polegające na przyjęciu przez Sąd I instancji, iż w terminie, w którym została złożona skarga doszło do bezczynności organu, a tym samym poprzez przyjęcie, iż skarga na bezczynność w niniejszej sprawie była dopuszczalna.

2. Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, polegające na nieodrzuceniu skargi niedopuszczalnej z uwagi na fakt, iż skarżący wniósł skargę bez uprzedniego wezwania Okręgowej Izby Lekarskiej w S. do usunięcia naruszenia prawa.

Powołując się na wymienione podstawy skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i odrzucenie skargi lub o uchylenie w trybie art. 188 p.p.s.a. zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi jako oczywiście bezzasadnej. Ponadto wniesiono o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną L. S. wniósł o jej oddalenie oraz zasadzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

Naczelny Sad Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Podstawy te determinują kierunek postępowania Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wobec niestwierdzenia z urzędu nieważności postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny ogranicza swoje rozważania do oceny wskazanych w skardze podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna analizowana pod tym kątem zawiera usprawiedliwione podstawy, co sprawia, że zasługuje na uwzględnienie.

Przedstawione w podstawach kasacyjnych zarzuty dotyczą zarówno naruszenia prawa materialnego, jak i procesowego. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutów naruszenia prawa procesowego, jako że jedynie prawidłowo przeprowadzone postępowanie przez Sąd I instancji mogło prowadzić do wydania zaskarżonego wyroku.

Najdalej idącym zarzutem skargi kasacyjnej jest zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wywodzony z faktu nieodrzucenia przez Sąd I instancji skargi jako niedopuszczalnej z uwagi na wniesienie jej bez uprzedniego wezwania Okręgowej Rady Lekarskiej w S. do usunięcia naruszenia prawa. Jednak zarzut ten nie jest trafny, bowiem w ugruntowanym już orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że w przypadku skarg na bezczynność w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, strona nie ma obowiązku wyczerpywania środków zaskarżenia przed złożeniem skargi (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2012 r. o sygn. akt 1991/12, publ. https://cbois.nsa.gov.pl).

Co do zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego to za nieusprawiedliwiony uznać należy zarzut dotyczący naruszenia art. 61 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z art. 61 ust. 1 Konstytucji wynika obywatelskie prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów samorządu zawodowego w zakresie, w jakim wykonują zadania władzy publicznej. Jak trafnie wskazuje Sąd I instancji, zadania samorządu lekarzy określa art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.) należą do nich m.in. przyznawanie prawa wykonywania zawodu oraz uznawanie kwalifikacji lekarzy będących członkami państw członkowskich Unii Europejskiej zamierzających wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawieszanie i pozbawianie oraz ograniczanie prawa wykonywania zawodu, przewodniczenie komisjom prowadzącym konkursy na stanowisko ordynatora i uczestniczenie w konkursach na inne stanowiska w ochronie zdrowia jeżeli odrębne przepisy tak stanowią, opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony zdrowia i wykonywania zawodu lekarza bądź występowanie o ich wydanie. Z przepisu tego wynika niewątpliwie, że samorząd lekarzy wykonuje zadania władzy publicznej, które to pojęcie jest szersze od terminu "zadania władzy publicznej".

Tak więc Okręgowa Rada Lekarska jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej a informacje dotyczące zakresu jej działalności obejmującej wykonywanie wskazanych, wcześniej zadań publicznych, są informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Trzeba przy tym pamiętać, że protokół z obrad OIL jest dokumentem obrazującym tę sferę działalności i bez znaczenia jest czy w sposób wyraźny wymieniony został w art. 6 u.d.i.p., bowiem zawarte tam wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy i nie jest katalogiem zamkniętym.

Oceniając zasadność pozostałych zarzutów dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 u.d.i.p.) należy rozważyć zasadność stosowania trybu dostępu do żądanej informacji w oparciu o przepisy ustawy z dnia 6 stycznia 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Art. 1 ust. 2 tej ustawy stanowi, że jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, iż samo zakwalifikowanie informacji do zbioru informacji publicznych nie skutkuje automatycznie koniecznością zastosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepisów tych zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy nie stosuje się jeżeli informacja publiczna dostępna jest dla osoby zainteresowanej w innym trybie. Jeśli więc osoba zainteresowana ma zapewniony dostęp do żądanych informacji publicznych w innym trybie, wyłączone jest stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd I instancji wprawdzie przywołał treść art. 9 pkt 2 i 3 lit. c/ ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz.U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.), zgodnie z którym członkowie izb lekarskich mają prawo być informowani o działalności izb lekarskich oraz korzystać z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, niemniej jednak nie wyprowadził z jego brzmienia wniosków w kontekście art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący jest członkiem Okręgowej Izby Lekarskiej w S., a zatem wszelkich informacji, nie tylko bezpośrednio odnoszących się do jego osoby, ale w ogóle dotyczących funkcjonowania samorządu zawodowego i jego organów, może domagać się w trybie ustawy o izbach lekarskich. Tryb dostępu do informacji publicznej wyłączony jest wówczas, gdy informacje będące przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy dostępne są dla niego w innym trybie.

Powyższy przepis ustawy o izbach lekarskich statuuje prawo do informowania członków izb lekarskich o działalności izb lekarskich oraz zapewnia możliwość korzystania z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza. Tak więc w sprawach, które mają wymiar personalny i wiążą się z wykonywaniem zawodu lekarza, egzekwowanie obowiązku informacyjnego przez zainteresowanego lekarza (lekarza dentysty) winno odbywać się w trybie ustawy o izbach lekarskich, nie zaś w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, wszak trudno uznać, by sprawa dostępu do informacji czy dokumentów, które personalnie dotyczą lekarza, miała dla niego wymiar publiczny. Sprawa taka powinna być załatwiana w trybie wewnętrznym przez samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów. Podobnie jest z informacjami i dokumentami innymi, niż te, które personalnie dotyczą zainteresowanego, a które wiążą się z funkcjonowaniem organów tego samorządu zawodowego, bądź wykonywaniem zawodu lekarza (lekarza dentysty). Skoro ustawodawca w art. 9 pkt 2 i 3 lit. c/ ustawy o izbach lekarskich zapewnił członkom tej grupy zawodowej prawo do domagania się informacji na temat działalności izb lekarskich, a także wprowadził możliwość korzystania z ochrony i pomocy prawnej organów izb lekarskich w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza, to tym samym nałożył na organy tych izb spoczywające na nich obowiązki w tym zakresie. Toteż prośba o wyjaśnienie, na jakiej podstawie prawnej Okręgowa Rada Lekarska w S. utajniła w dniu 22 lutego 2012 r. część swojego posiedzenia, jak również wniosek o udostępnienie protokołu obrad ORL w S. z dnia 22 lutego 2012 r. wraz z nagraniem video, złożone przez skarżącego, będącego członkiem samorządu zawodowego, powinny zostać zrealizowane w trybie wewnętrznym na podstawie ww. przepisu ustawy o izbach lekarskich. Interes zawodowy skarżącego, upatrywany także w wymiarze osobistym, dający mu legitymację do domagania się i uzyskiwania informacji oraz dokumentów w trybie ustawy o izbach lekarskich, stanowi podstawę do realizacji jego uprawnienia informacyjnego w trybie wewnętrznym (służbowym).

Tak więc nietrafne są rozważania Sądu dotyczące potrzeby i konieczności stosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem w niniejszej sprawie przepisy te nie mogły być stosowane. Tym samym organ nie pozostawał w bezczynności. Ponieważ nie stwierdzono naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. Podstawą orzeczenia o kosztach był przepis art. 207 § 2 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt