Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Jacek Bursa SWSA Agnieszka Nawara - Dubiel SWSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 października 2016 r. sprawy ze skargi P.G. na postanowienie Wojewody z dnia 17 czerwca 2016 r, znak : [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji skargę oddala

Decyzją z dnia 14.09.2015 r. nr 2320/2015 Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla zadania inwestycyjnego pn. "Budowa myjni samochodowej kontenerowej, bezdotykowej dwustanowiskowej wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod.-kan., gaz, C.O., energii elektrycznej, kanalizacji deszczowej oraz przebudowa fragmentu sieci gazowej kolidującej z planowaną inwestycją, na działce nr [...] obr. [...] P. oraz zjazdem publicznym i przyłączem kanalizacji deszczowej z dz. [...] poprzez działkę nr [...] na dz. [...] obr. [...] P przy ul. [...] w K.", stanowiącego etap I inwestycji o nazwie "Budowa myjni samochodowej kontenerowej, bezdotykowej dwustanowiskowej wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod.-kan., gaz, C.O., energii elektrycznej, kanalizacji deszczowej oraz przebudowa fragmentu sieci gazowej kolidującej z planowaną inwestycją, na działce nr [...] obr. [...] P. oraz zjazdem publicznym i przyłączem kanalizacji deszczowej z dz. [...] poprzez działkę nr [...] na dz. [...] obr. [...] P. wraz z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod.-kan., gaz, C.O., energii elektrycznej na działce nr [...] obr. [...] P. przy ul. [...] w K.". Decyzja ta stała się ostateczna w dniu 7.10.2015 r.

P. G. złożył wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego w tej sprawie, a także wniosek o wstrzymanie wykonania opisanej wyżej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę.

Postanowieniem z dnia 22.02.2016 r., znak: [...] Prezydent Miasta odmówił wznowienia postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Prezydenta Miasta [...] nr [...] z 14.09.2015 r.

Postanowieniem z dnia 22.02.2016 r., znak: [...] Prezydenta Miasta odmówił wstrzymania wykonania opisanej wyżej decyzji Prezydenta Miasta z 14.09.2015 r.

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że nie stwierdzono przesłanek, które niezbicie mogłyby potwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo uchylenia ww. decyzji pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego. Podkreślono, że ponowna ocena zakresu oddziaływania obiektu objętego wnioskiem o pozwolenie na budowę wykazała, iż działka należąca do skarżącego, nie znajdowała się w obszarze oddziaływania obiektu budowlanego, a co za tym idzie skarżącemu nie przysługiwał przymiot strony w sprawie.

Na powyższe postanowienie P. G. wniósł zażalenie, zarzucając organowi administracyjnemu I instancji błędne ustalenia faktyczne, niewłaściwą interpretację przepisów oraz nieuwzględnienie wszystkich okoliczności sprawy. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie spraw do ponownego rozpoznania organowi administracyjnemu I instancji. W uzasadnieniu podkreślił uciążliwości już istniejące oraz przyszłe związane z usytuowaniem myjni względem jego domu. Już na etapie budowy Zadania Inwestycyjnego promienie świateł wjeżdżających na stanowiska myjni samochodów oślepiają osoby znajdujące się w salonie, kuchni i sypialni dziecięcej. Zaznaczył, że zarówno chemiczne ścieki z myjni oraz całodobowy hałas związany z czyszczeniem pojazdów niewątpliwie oddziałują na nieruchomość właściciela nieruchomości sąsiedniej. Skarżący podkreślił, że przytoczone przez niego okoliczności wskazują, że istnieje prawdopodobieństwo uchylenia decyzji pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego.

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2016 r. znak [...] Wojewoda utrzymał zaskarżone w mocy

Uzasadniając to rozstrzygnięcie Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 152 § 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (zwana dalej k.p.a.), organ administracji publicznej właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na zadanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.

Organ I instancji uznał, że wnioskodawca nie jest stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę przedmiotowej inwestycji, co w konsekwencji decyduje o braku uprawnienia do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.

Mając na uwadze, że wniosek w sprawie wstrzymania wykonania decyzji nie pochodzi od strony postępowania, zasadną jest odmowa wstrzymania wykonania decyzji orzeczona zaskarżonym postanowieniem. Analiza wykazała, że na bazie istniejącego w sprawie materiału dowodowego nie można było wysnuć tezy o istnieniu prawdopodobieństwa uchylenia decyzji w wyniku wznowienia.

Przeprowadzone przez organ odwoławczy postępowanie nie wykazało naruszenia prawa poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia i dlatego utrzymano je w mocy.

Postanowienie Wojewody zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie P. G., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie oraz błędną wykładnię przepisu art. 28 ust. 2 Prawo budowlanego w zw. z art. 28 k.p.a. poprzez przyjęcie, że skarżący P. G. nie jest stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę myjni na działce nr [...] obr. [...] P. przy ul. [...] w K.

Zdaniem skarżącego organ administracji powinien wstrzymać wykonanie decyzji i wnikliwie zbadać sprawę jeszcze raz, czego nie dokonał. O racji skarżącego i wysokim prawdopodobieństwie uchylenia decyzji - pozwolenia na budowę - świadczą zarówno przedstawione przez niego okoliczności faktyczne, jak i argumentacja prawna poparta licznym orzecznictwem sądów administracyjnych, w których utrzymuje się tendencja liberalizowania restrykcyjnej wykładni pojęć "strona postępowania administracyjnego" oraz "obszar oddziaływania obiektu" prezentowanej przez organy administracyjne.

Wprowadzenie pojęcia "obszar oddziaływania obiektu" nastąpiło w wyniku nowelizacji dokonanej ustawą z 27.03.2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718 ze zm.), która weszła w życie z dniem 11.07.2003 r. Celem zmiany było przesądzenie w ustawie, że osoby trzecie mogą skutecznie kwestionować zamierzenie inwestycyjne inwestora jedynie wówczas, gdy mają w sprawie interes prawny i tylko w takim zakresie, w jakim zamierzenie to koliduje z ich uzasadnionym interesem. Tym samym zamiarem ustawodawcy nie było zablokowanie dostępu wszystkim tym, którzy potencjalnie mogą przeszkodzić realizacji danej inwestycji, lecz racjonalne ograniczenie kręgu podmiotów uprawnionych. Również na takie rozumienie powyższej definicji wskazuje liczne orzecznictwo administracyjne, gdzie podkreśla się na wzajemną korelację przepisów art. 28 k.p.a. i art. 28 ust. 2 prawa budowlanego, z których to właśnie przepisów organy administracyjne wywodzą definicję strony postępowania administracyjnego, na podstawie której następnie uznają, czy komuś przysługuje legitymacja w sprawie, czy też nie. Wbrew twierdzeniom organów administracyjnych, skarżący taką legitymację posiada.

Trafnie kwestię identyfikacji strony postępowania o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę określił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 03.04.2012 r., II S A/KR 155/12) uznając, że przymiot strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę w obecnym stanie prawnym z definicji powinni mieć właściciele (użytkownicy wieczyści) nieruchomości sąsiednich, chyba że organ ustali, iż z uwagi na znaczną odległość planowanej zabudowy od działki sąsiedniej, ukształtowanie terenu, sposób jego dotychczasowego lub planowanego zagospodarowania wykluczone jest, że zamierzenie inwestycyjne będzie w jakikolwiek sposób ograniczało zagospodarowanie nieruchomości sąsiednie.

Z powyższych względów skarżący podnosi, że odmowa przyznania mu statusu strony w rozpoznawanej sprawie nastąpiła z naruszeniem art. 3 pkt 20 i art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie i w całości podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 119 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 poz. 718 ze zm.) - dalej "p.p.s.a." - sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę, co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Zaskarżone postanowienie zostało wydane w postępowaniu administracyjnym i było zaskarżalne zażaleniem, dlatego też sprawa została skierowana do rozpoznania w trybie uproszczonym, bez wyznaczania rozprawy.

Dokonawszy kontroli zaskarżonego postanowienia w świetle tak określonych kryteriów należało dojść do wniosku, że jest ono prawidłowe, a zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie.

Rozpoznając niniejszą sprawę należy przede wszystkim podkreślić, że przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę, której dotyczył wniosek skarżącego o wznowienie postępowania. Postanowienie o odmowie wznowienia postępowania ma byt odrębny i zostało przez P. G. zaskarżone odrębną skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (sprawa sygn. II SA/Kr 972/16). Odmowa wznowienia została oparta na stwierdzeniu przez organy administracji braku przesłanek wznowienia - a więc w tym konkretnym przypadku na stwierdzeniu, że skarżący nie został bez swojej winy pozbawiony udziału w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę myjni, lecz nigdy nie miał legitymacji do występowania w tej sprawie w charakterze strony. Prawidłowość takiego rozumowania będzie przedmiotem kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w sprawie sygn. II SA/Kr 972/16. W niniejszej sprawie Sąd może badać wyłącznie prawidłowość rozstrzygnięcia w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę - czyli prawidłowość zastosowania przepisu art. 152 k.p.a. Wszelkie zarzuty skargi dotyczące błędnego (zdaniem skarżącego) uznania, że nie jest on stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę wykraczają poza granice sprawy i nie mogą być przedmiotem analizy w tej sprawie.

Zgodnie z art. 152 k.p.a. organ administracji publicznej właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.

W orzecznictwie zwraca się uwagę, że wstrzymanie wykonania decyzji na podstawie tego przepisu może nastąpić zarówno przed wydaniem postanowienia o wznowieniu, w fazie wszczęcia, jak i w fazie postępowania rozpoznawczego (wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 sierpnia 2011 r., II SA/Łd 619/11, LEX nr 864347; podobnie wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 marca 2013 r., II SA/Rz 1103/12, LEX nr 1329199). Przepisy nie wymagają bowiem, aby czynność ta poprzedzona była postanowieniem o wznowieniu.

Należy jednak wskazać, że po wydaniu postanowienia o odmowie wznowienia postępowania nie zachodzą okoliczności wskazujące na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.

Przypomnieć trzeba, że kontrola sądowa dokonywana jest z uwzględnieniem stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wydawania zaskarżonego aktu. Badając prawidłowość zaskarżonego postanowienia w okolicznościach istniejących na dzień jego wydania należało dojść do wniosku, że rozstrzygnięcie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę myjni było co do zasady prawidłowe, choć jego uzasadnienie było częściowo błędne. Wojewoda wskazał bowiem, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji "nie pochodzi od strony", podczas gdy okoliczność ta nie jest przesłanką podlegającą badaniu w trybie art. 152 k.p.a. Jednocześnie Wojewoda stwierdził brak prawdopodobieństwa uchylenia decyzji, z czym należało się zgodzić w świetle utrzymania w mocy postanowienia o odmowie wznowienia postępowania i tym samym uzyskania przez to postanowienie waloru ostateczności.

Sąd jednocześnie zwraca uwagę, że w przypadku zmiany okoliczności - na przykład w związku z uwzględnieniem skargi w sprawie sygn. II SA/Kr 972/16 - skarżący będzie miał możliwość ponownego złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę myjni, a wniosek ten będzie wymagał ponownego rozpatrzenia w świetle aktualnych okoliczności. Organ właściwy do wznowienia postępowania w razie wpłynięcia takiego wniosku będzie, więc zobligowany ponownie rozważyć przesłanki wskazane w art. 152 k.p.a. W tym zakresie oddalenie skargi w niniejszej sprawie nie może być utożsamiane z zakazem ponownego orzekania o wstrzymaniu wykonania decyzji w związku z wnioskiem o wznowienie postępowania.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności należało dojść do wniosku, że w dacie wydawania zaskarżonego postanowienia było ono prawidłowe, a zatem skarga w niniejszej sprawie podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.