Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a ustaw, Ubezpieczenie społeczne, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS, Uchylono zaskarżone postanowienie, II GSK 117/05 - Wyrok NSA z 2005-09-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II GSK 117/05 - Wyrok NSA
|
|
|||
|
2005-07-05 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Andrzej Kuba Jacek Chlebny /sprawozdawca/ Maria Myślińska /przewodniczący/ |
|||
|
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a ustaw | |||
|
Ubezpieczenie społeczne | |||
|
III SA/Wa 386/05 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2005-03-30 | |||
|
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS | |||
|
Uchylono zaskarżone postanowienie | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 185 § 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Tezy
Przedmiotem wezwania skierowanego przez przewodniczącego do strony w trybie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ może być tylko usunięcie takich braków, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu. W sytuacji gdy sąd dysponował aktami administracyjnymi oraz odpowiedzią na skargę organu, a w sprawie poza skarżącym i organem nie występowały inne strony ani uczestnicy, nie było podstaw do przyjęcia, że brak odpisu skargi uniemożliwiał nadanie sprawie biegu. Z powyższego wynika, że nie zachodziły przesłanki do wystosowania wezwania, o którym mowa w art. 49 par. 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
||||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska, Sędziowie NSA Jacek Chlebny (spr.), Andrzej Kuba, Protokolant Anna Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 386/05 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne 1. uchyla zaskarżone postanowienie 2. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz Z. M. kwotę 340 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego |
||||
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 marca 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 386/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ZUS. Skarżący pismem z dnia [...] grudnia 2004 r. złożył za pośrednictwem Prezesa ZUS skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję tegoż Prezesa z dnia [...] października 2004 r. nr [...]. Skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie odpisu skargi w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę z następującym uzasadnieniem. Skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni - pod rygorem odrzucenia skargi - poprzez nadesłanie jej odpisu. Termin do usunięcia braku formalnego skargi w przedmiotowej sprawie upływał w dniu 8 marca 2005 r. W terminie wpłynęło do Sądu pismo, w którym skarżący poinformował o przesłaniu w załączeniu odpisu skargi wraz z orzeczeniem komisji lekarskiej. Skarżący nadesłał jednak odpis wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 7 października 2004 r., skierowanego do Prezesa ZUS. Z. M. złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący na podstawie art. 174 p.p.s.a. zarzucił naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 6 p.p.s.a. w związku z art. 49 p.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niezasadne odrzucenie skargi wobec nieusunięcia braków skargi, które to uchybienie wynikało z naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny podstawowych zasad postępowania wynikających ze wskazanych przepisów. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący podniósł, iż zgodnie z art. 6 p.p.s.a. sąd administracyjny ma obowiązek udzielania stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczania ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań. Zgodnie z wykładnią funkcjonalną wskazanej zasady należy przyjąć, że wskazane w przepisie wskazówki i informacje muszą być sformułowane jednoznacznie i być zrozumiałe dla strony występującej bez profesjonalnego pełnomocnika. Zdaniem skarżącego, wezwanie do uzupełnienia braków formalnych z dnia 23 lutego 2005 r. nie spełnia przedmiotowej dyrektywy. Skarżący zarzuca, że sformułowanie wezwania jest nieprecyzyjne, ponieważ nie rozstrzyga w sposób jednoznaczny o odpis jakiej skargi chodzi. Zakres wątpliwości zwiększa także fakt, że przy określaniu pisma, którego dotyczy uzupełnienie braków Sąd wyraźnie wskazuje, iż chodzi o skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. nr [...], natomiast określając sposób uzupełnienia braków tegoż pisma posługuje się jedynie lakonicznym i abstrakcyjnym określeniem, iż należy tego dokonać poprzez "nadesłanie odpisu skargi", bez żadnego uzupełnienia w postaci przymiotnika "niniejszej" czy "przedmiotowej". Skarżący zinterpretował ten zapis jako dotyczący skargi - wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 7 listopada 2004 r. skierowanego do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odpis tego pisma przesłał do Sądu. Tym samym zastosował się do wezwania Sądu z dnia 23 lutego 2005 r., dokonując interpretacji niejednoznacznie sformułowanej dyspozycji. W tej sytuacji nie może ponosić ujemnych konsekwencji uchybień leżących po stronie zobowiązanych do odpowiedniej pomocy organów wymiaru sprawiedliwości. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga kasacyjna jest zasadna. Wbrew ustaleniom Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odpis skargi został nadesłany przez skarżącego w wyznaczonym terminie, o czym świadczy potwierdzenie nadania tej skargi i wykazanie jej odpisu jako załącznika. Na pieczątce potwierdzającej datę wpływu skargi do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych brak jest adnotacji o tym, że nie załączono odpisu skargi. Niezależnie od powyższego należy podkreślić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie mógłby odrzucić skargi nawet w wypadku nienadesłania jej odpisu. Przedmiotem wezwania skierowanego przez przewodniczącego do strony w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. może być tylko usunięcie takich braków, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu. W sytuacji gdy Sąd dysponował aktami administracyjnymi oraz odpowiedzią na skargę organu, a w sprawie poza skarżącym i organem nie występowały inne strony ani uczestnicy, nie było podstaw do przyjęcia, że brak odpisu skargi uniemożliwiał nadanie sprawie biegu. Z powyższego wynika, że nie zachodziły przesłanki do wystosowania wezwania, o którym mowa w art. 49 § 1 p.p.s.a., a w konsekwencji do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Mając na uwadze przedstawione okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. Sąd nie mógł użyć przewidzianej w tym przepisie formuły "i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania", gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny będzie rozpatrywać sprawę po raz pierwszy, a nie ponownie. Dotychczas przedmiotem rozpoznania była dopuszczalność skargi, czyli kwestie formalne, a nie sprawa, o której mowa w art. 132 p.p.s.a., a zatem skardze należy nadać właściwy bieg. Z wyżej opisanych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, orzekając o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. |