drukuj    zapisz    Powrót do listy

6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a  ustaw, Ubezpieczenie społeczne, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS, Uchylono zaskarżone postanowienie, II GSK 117/05 - Wyrok NSA z 2005-09-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 117/05 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2005-09-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2005-07-05
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Andrzej Kuba
Jacek Chlebny /sprawozdawca/
Maria Myślińska /przewodniczący/
Symbol z opisem
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a  ustaw
Hasła tematyczne
Ubezpieczenie społeczne
Sygn. powiązane
III SA/Wa 386/05 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2005-03-30
Skarżony organ
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Treść wyniku
Uchylono zaskarżone postanowienie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 185 § 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Tezy

Przedmiotem wezwania skierowanego przez przewodniczącego do strony w trybie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ może być tylko usunięcie takich braków, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu.

W sytuacji gdy sąd dysponował aktami administracyjnymi oraz odpowiedzią na skargę organu, a w sprawie poza skarżącym i organem nie występowały inne strony ani uczestnicy, nie było podstaw do przyjęcia, że brak odpisu skargi uniemożliwiał nadanie sprawie biegu. Z powyższego wynika, że nie zachodziły przesłanki do wystosowania wezwania, o którym mowa w art. 49 par. 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska, Sędziowie NSA Jacek Chlebny (spr.), Andrzej Kuba, Protokolant Anna Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 386/05 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne 1. uchyla zaskarżone postanowienie 2. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz Z. M. kwotę 340 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 marca 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 386/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ZUS.

Skarżący pismem z dnia [...] grudnia 2004 r. złożył za pośrednictwem Prezesa ZUS skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję tegoż Prezesa z dnia [...] października 2004 r. nr [...]. Skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie odpisu skargi w terminie 7 dni od doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę z następującym uzasadnieniem. Skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni - pod rygorem odrzucenia skargi - poprzez nadesłanie jej odpisu. Termin do usunięcia braku formalnego skargi w przedmiotowej sprawie upływał w dniu 8 marca 2005 r. W terminie wpłynęło do Sądu pismo, w którym skarżący poinformował o przesłaniu w załączeniu odpisu skargi wraz z orzeczeniem komisji lekarskiej. Skarżący nadesłał jednak odpis wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 7 października 2004 r., skierowanego do Prezesa ZUS.

Z. M. złożył skargę kasacyjną od powyższego postanowienia, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący na podstawie art. 174 p.p.s.a. zarzucił naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 6 p.p.s.a. w związku z art. 49 p.p.s.a. w związku z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niezasadne odrzucenie skargi wobec nieusunięcia braków skargi, które to uchybienie wynikało z naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny podstawowych zasad postępowania wynikających ze wskazanych przepisów.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący podniósł, iż zgodnie z art. 6 p.p.s.a. sąd administracyjny ma obowiązek udzielania stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczania ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań. Zgodnie z wykładnią funkcjonalną wskazanej zasady należy przyjąć, że wskazane w przepisie wskazówki i informacje muszą być sformułowane jednoznacznie i być zrozumiałe dla strony występującej bez profesjonalnego pełnomocnika. Zdaniem skarżącego, wezwanie do uzupełnienia braków formalnych z dnia 23 lutego 2005 r. nie spełnia przedmiotowej dyrektywy. Skarżący zarzuca, że sformułowanie wezwania jest nieprecyzyjne, ponieważ nie rozstrzyga w sposób jednoznaczny o odpis jakiej skargi chodzi. Zakres wątpliwości zwiększa także fakt, że przy określaniu pisma, którego dotyczy uzupełnienie braków Sąd wyraźnie wskazuje, iż chodzi o skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2004 r. nr [...], natomiast określając sposób uzupełnienia braków tegoż pisma posługuje się jedynie lakonicznym i abstrakcyjnym określeniem, iż należy tego dokonać poprzez "nadesłanie odpisu skargi", bez żadnego uzupełnienia w postaci przymiotnika "niniejszej" czy "przedmiotowej". Skarżący zinterpretował ten zapis jako dotyczący skargi - wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 7 listopada 2004 r. skierowanego do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odpis tego pisma przesłał do Sądu. Tym samym zastosował się do wezwania Sądu z dnia 23 lutego 2005 r., dokonując interpretacji niejednoznacznie sformułowanej dyspozycji. W tej sytuacji nie może ponosić ujemnych konsekwencji uchybień leżących po stronie zobowiązanych do odpowiedniej pomocy organów wymiaru sprawiedliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest zasadna. Wbrew ustaleniom Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odpis skargi został nadesłany przez skarżącego w wyznaczonym terminie, o czym świadczy potwierdzenie nadania tej skargi i wykazanie jej odpisu jako załącznika. Na pieczątce potwierdzającej datę wpływu skargi do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych brak jest adnotacji o tym, że nie załączono odpisu skargi.

Niezależnie od powyższego należy podkreślić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie mógłby odrzucić skargi nawet w wypadku nienadesłania jej odpisu. Przedmiotem wezwania skierowanego przez przewodniczącego do strony w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. może być tylko usunięcie takich braków, które uniemożliwiają nadanie pismu prawidłowego biegu.

W sytuacji gdy Sąd dysponował aktami administracyjnymi oraz odpowiedzią na skargę organu, a w sprawie poza skarżącym i organem nie występowały inne strony ani uczestnicy, nie było podstaw do przyjęcia, że brak odpisu skargi uniemożliwiał nadanie sprawie biegu. Z powyższego wynika, że nie zachodziły przesłanki do wystosowania wezwania, o którym mowa w art. 49 § 1 p.p.s.a., a w konsekwencji do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. Sąd nie mógł użyć przewidzianej w tym przepisie formuły "i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania", gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny będzie rozpatrywać sprawę po raz pierwszy, a nie ponownie. Dotychczas przedmiotem rozpoznania była dopuszczalność skargi, czyli kwestie formalne, a nie sprawa, o której mowa w art. 132 p.p.s.a., a zatem skardze należy nadać właściwy bieg.

Z wyżej opisanych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, orzekając o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt