Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący : Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Sędziowie : Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Protokolant : Dorota Hurman po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Powiatu Świdnickiego z dnia 25 sierpnia 2011 r. nr IX/72/2011 w przedmiocie regulaminu określającego wysokość dodatków i innych składników wynagrodzenia nauczycieli oraz szczegółowych warunków ich przyznawania, kryteria i tryb przyznawania nagród dla nauczycieli, a także wysokość, szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania nauczycielskiego dodatku mieszkaniowego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w § 5 pkt. 1 i 2 we fragmentach "a w szczególności" oraz § 15 pkt. 1 we fragmencie "opiekuńczych"; II. w pozostałej części umarza postępowanie sądowoadministracyjne; III.zasądza od Rady Powiatu Świdnicy na rzecz Wojewody Dolnośląskiego kwotę 240 ( słownie: dwieście czterdzieści ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego; IV. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej uchwały w części opisanej w pkt. 1.

Wojewoda Dolnośląski, na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca

1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) oraz art. 50 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) złożył skargę na uchwałę

nr IX/72/2011 Rady Powiatu Świdnickiego z dnia 25 sierpnia 2011 r. w sprawie regulaminu określającego wysokość dodatków i innych składników wynagrodzenia nauczycieli, a także wysokość, szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania nauczycielskiego dodatku mieszkaniowego zarzucając istotne naruszenie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) zwanej dalej ,,ustawa", § 5, 6, 8 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. z 2005 t. Nr 22, poz. 181 ze zm.) oraz § 118 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie ,,zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 98 ze zm.).

Organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 5 pkt 1 i 2 we fragmencie ,,a w szczególności", § 15 pkt 1 we fragmencie ,,opiekuńczych" i pkt 5.

W uzasadnieniu skargi organ nadzoru wskazał, że w podstawie prawnej przedmiotowej uchwały Rada powołała się na art. 12 ust. 11 ustawy o samorządzie powiatowym i art. 30 ust. 6, art. 49 ust. 2, art. 54 ust. 7 oraz

art. 91d pkt 1 ustawy .

Przepis art. 30 ust. 6 ustawy - stanowi, iż: "Organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu:

1) wysokość stawek dodatków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz szczegółowe warunki przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34,

2) szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 3,

3) wysokość i warunki wypłacania składników wynagrodzenia, o których mowa w

ust. 1 pkt 4, o ile nie zostały one określone w ustawie lub w odrębnych przepisach - w taki sposób, aby średnie wynagrodzenia nauczycieli, składające się ze składników, o których mowa w ust. 1, odpowiadały na obszarze działania danej jednostki samorządu terytorialnego co najmniej średnim wynagrodzeniom nauczycieli, o których mowa

w ust. 3 ".

Udzielona Radzie norma kompetencyjna ma dość szeroki zakres. Nie oznacza to jednak dowolności w zakresie ustalania regulaminu wynagradzania nauczycieli. Zgodnie z art. 7 Konstytucji RP: "Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa". Zdanie pierwsze art. 94 Konstytucji RP stanowi: "Organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów". Oznacza to, iż każda norma kompetencyjna musi być tak realizowana, aby nie naruszała innych przepisów ustawy. Zakres upoważnienia musi być zawsze ustalany przez pryzmat zasad demokratycznego państwa prawnego, działania w granicach i na podstawie prawa oraz innych przepisów regulujących daną dziedzinę.

Zapisem § 5 pkt 1 i 2 uchwały, Rada określa kryteria od jakich zależy wysokość dodatku motywacyjnego nauczyciela. W § 5 Rada Powiatu postanowiła, że o wysokości dodatku motywacyjnego nauczyciela decyduje:

1) "uzyskiwanie szczególnych osiągnięć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, a w szczególności" (...),

2) (...) ,,zaangażowanie w realizację czynności i zajęć, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy, a w szczególności" (...).

Zdaniem organu nadzoru kwestionowane zapisy "a w szczególności" wskazują, że mogą istnieć również inne nie wskazane w uchwale kryteria. Zdaniem Organu Nadzoru, stanowi to naruszenie normy kompetencyjnej wynikającej z art. 30 ust. 6 ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego w drodze regulaminu wysokość stawek dodatków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz szczegółowe warunki przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34.

Użycie w § 5 pkt 1 i 2 uchwały zwrotu "a w szczególności" przy określaniu wysokości dodatku motywacyjnego nauczyciela, wyraża normę, zgodnie z którą przy ustalaniu dodatku motywacyjnego bierze się pod uwagę również inne niż określone w uchwale kryteria podczas gdy rada zgodnie z ustawą powinna była ustanowić katalog zamknięty tych kryteriów.

Prawidłowe uregulowanie spraw, o których mowa w art. 30 ust. 6 ustawy, powinno zawierać zamknięty katalog kryteriów, tak by nie można było domniemywać istnienia innych nieunormowanych zasad. Niespełnienie tej normy należy uznać zatem za istotne naruszenie prawa.

Z kolei przepis § 15 pkt 1 i 5 przedmiotowej uchwały stanowi: "Ustala się następujące wysokości dodatku za trudne warunki pracy: 1) za prowadzenie nauki zawodu oraz zajęć dydaktycznych, .opiekuńczych i wychowawczych w szkołach specjalnych, prowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą upośledzonymi w stopniu głębokim, prowadzenie indywidualnego nauczania dziecka zakwalifikowanego do kształcenia specjalnego - 12% wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela, (...) 5) za prowadzenie zajęć dydaktycznych w szkołach w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii - 27% wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela".

Przepis art. 34 ustawy stanowi: "1. Nauczycielom pracującym w trudnych lub uciążliwych warunkach przysługuje z tego tytułu dodatek za warunki pracy. 2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określa, w drodze rozporządzenia, wykaz trudnych i uciążliwych warunków pracy, stanowiących podstawę do przyznania z tego tytułu dodatku, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę w szczególności stopień trudności zajęć realizowanych w warunkach trudnych i uciążliwych ".

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu wydano rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy, Jego § 8 zawiera wykaz przesłanek, stanowiących podstawę do przyznania dodatku za pracę w trudnych warunkach. Przesłanki dodatku za trudne warunki pracy określone w kwestionowanym przez organ nadzoru fragmencie § 15 pkt 1 oraz przepisie § 15 pkt 5 przedmiotowej uchwały nie są wymienione w § 8 rozporządzenia. Żaden z przepisów nie przyznaje radzie prawa do przyznawania dodatku za prowadzenie zajęć opiekuńczych w szkołach specjalnych". Nie jest ona upoważniona również do przyznawania dodatku za prowadzenie zajęć dydaktycznych w szkołach w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, gdyż rozporządzenie za pracę w trudnych warunkach uznaje wyłącznie prowadzenie zajęć wychowawczych bezpośrednio z wychowankami lub na ich rzecz w tego typu placówkach.

Zgodnie z § 118 w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia

20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908) w aktach organów samorządu terytorialnego nie powtarza się przepisów ustawy upoważniającej i przepisów innych aktów normatywnych. Rada gminy nie ma prawa powielać i modyfikować uregulowań ustawy upoważniającej i przepisów innych aktów normatywnych.

Przyznanie przez Radę Powiatu w Świdnicy prawa do dodatku za trudne warunki pracy w sytuacjach innych niż określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu należy uznać za istotne naruszenie prawa, gdyż rozporządzenie to tworzy zamknięty katalog sytuacji, w których dodatek ów przysługuje. Rada Powiatu nie może uchwałą dodawać, zmieniać lub w inny sposób modyfikować norm aktów wyższego rzędu.

Organ nadzoru podkreślił fakt, że przedmiotowy Regulamin należy do aktów prawa miejscowego, dlatego też konieczne jest formułowanie zawartych w nim postanowień jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, precyzyjnie i kompleksowo realizujących delegację ustawową, pozbawionych jednocześnie powtórzeń przepisów powszechnie obowiązujących zawartych w innych aktach normatywnych, a w szczególności w aktach rangi ustawowej. Stanowione przez organy jednostek samorządu terytorialnego akty prawa miejscowego winny bowiem regulować kwestie wynikające z delegacji ustawowej w taki sposób, by przyjęte w oparciu o nią normy uzupełniały, wydane przez inne podmioty, przepisy powszechnie obowiązujące kształtujące prawa i obowiązki ich adresatów. Ustawodawca, formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nieobjętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany. Zatem z istoty aktu prawa miejscowego wynika niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, które polega na powtarzaniu bądź modyfikacji wiążących norm o charakterze powszechnie obowiązującym. Przedstawione stanowisko znajduje odzwierciedlenie w utrwalonej linii orzeczniczej, uznającej za niedopuszczalne powtórzenie regulacji ustawowych bądź ich modyfikację przez przepisy prawa miejscowego (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2003 r., sygn. akt II SA Ka 1831/02 niepubl.: wyrok NSA z dnia 19 sierpnia 2002 r., sygn. akt II SA/Ka 508/02 niepubl.) Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 października 1999 r. (sygn. akt II SA/Wr 1179/90, OSS 2000/1/17) uznał, że "uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego nie może regulować jeszcze raz tego, co zostało zawarte w obowiązującej ustawie. Taka uchwała, jako istotnie naruszająca prawo, jest nieważna. Trzeba bowiem liczyć się z tym, że powtórzony przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go powtórzono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy".

W odpowiedzi na skargę Rada Powiatu w Świdnicy wniosła jedynie o jej oddalenie w części dotyczącej § 15 pkt 5 zaskarżonej uchwały.

Organ stanowiący w uzasadnieniu wniosku wskazał, że wśród warunków za trudne warunki pracy, określonych w § 8 pkt 8 rozporządzenia MENiS z

31 stycznia 2005 r., znajduje się również możliwość przyznania dodatku za prowadzenie zajęć dydaktycznych i wychowawczych w szkołach specjalnych. Rada Powiatu w Świdnicy stosuje tę możliwość w § 15 pkt 1 uchlały i przyznaje dodatek za prowadzenie tego typu zajęć w szkołach specjalnych. W zaskarżonym pkt 5 natomiast przyznawany jest dodatek "za prowadzenie zajęć dydaktycznych w szkołach w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii - 27% wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela". Zgodnie z § 16 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci

w tych placówkach (Dz. U. z 2011 r. Nr 109, poz. 631), szkoły wchodzące w skład młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii to szkoły podstawowe specjalne, gimnazja specjalne lub szkoły ponadgimnazjalne specjalne.

Rada Powiatu w Świdnicy przyznaje w uchwale dodatek za prowadzenie zajęć dydaktycznych i wychowawczych w szkołach specjalnych o dwóch różnych wartościach w odniesieniu, z jednej strony do szkół specjalnych funkcjonujących samodzielnie oraz z drugiej strony do szkół specjalnych, wchodzących w skład młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii. W zaskarżanym pkt 5 ww. uchwały nie ma wyraźnego nazwania szkół w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, jako szkół specjalnych. W związku jednak z faktem, że w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, nie mogą funkcjonować inne szkoły, niż szkoły specjalne, § 15 pkt 5 nie jest naruszeniem prawa, a jedynie ewentualnie nieprecyzyjnym sformułowaniem.

Wojewoda Dolnośląski działając na podstawie art. 60 ppsa oraz w związku z pismem strony przeciwnej z dnia 12 grudnia 2011 r. stanowiącym odpowiedź na skargę, oświadczył w piśmie procesowym z dnia 22 marca 2012 r., że cofa skargę w części dotyczącej § 15 pkt 5 zaskarżonej uchwały.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z przepisem art. 3 § 1 i § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, przy czym kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej organów jednostek samorządu terytorialnego. Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o

ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) kontrola sądowoadministracyjna sprawowana jest pod względem zgodności z prawem,

jeżeli, ustawy nie stanowią inaczej.

Wspomniana ustawa – ppsa, nie wprowadza innych kryteriów kontroli sądowej poza zgodnością z przepisami prawa podjętej uchwały lub aktu, o których mowa art. 3 § 1 i § 2 pkt 5 i 6. W świetle art. 147 § 1 ppsa sąd, uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, stwierdza ich nieważność w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

Zgodnie z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie prawa. Oznacza to, iż każde działanie organu władzy, w tym rady powiatu, musi mieć oparcie w obowiązującym prawie. W świetle art. 95 Konstytucji RP akty prawa miejscowego podejmowane są w oparciu o wyrażone upoważnienie ustawowe.

Organ administracji wykonując zatem kompetencje prawodawcze, zawarte w upoważnieniu ustawowym jest obowiązany działać ściśle w granicach tego upoważnienia. Nie jest upoważniony ani do regulowania tego co zostało już ustawowo uregulowane, ani też do wychodzenia poza zakres upoważnienia ustawowego.

Odstąpienie od tej zasady z reguły stanowi istotne naruszenie prawa.

Można w pełni podzielić argumentację skarżącego co do istotnego naruszenia prawa przez postanowienia uchwały wymienione w skardze.

Uchwała Rady Powiatu w Świdnicy z dnia 25 sierpnia 2011 r. Nr IX/72/2011 w sprawie regulaminu określającego wysokość dodatków i innych składników wynagrodzenia nauczycieli oraz szczegółowe warunki ich przyznawania, kryteria i tryb przyznawania nagród dla nauczycieli, a także wysokość, szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania nauczycielskiego dodatku mieszkaniowego, została oparta min. na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy - Karta Nauczyciela. Przepis ten stanowi, iż organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego, uwzględniając przewidywaną strukturę zatrudnienia, określa dla nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego, w drodze regulaminu:

1) wysokość stawek dodatków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz szczegółowe warunki przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34,

2) szczegółowe warunki obliczania i wypłacania wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 3,

3) wysokość warunki wypłacania składników wynagrodzenia, o których mowa w

ust. 1 pkt 4, o ile nie zostały one określone w ustawie lub w odrębnych przepisach

- w taki sposób, aby średnie wynagrodzenia nauczycieli, składające się ze składników o których mowa w ust. 1, odpowiadały na obszarze działania danej jednostki samorządu terytorialnego co najmniej średnim wynagrodzeniem nauczyli, o których mowa w ust. 3.

Analiza treści przytoczonego wyżej przepisu prowadzi do wniosku, iż zawiera on szczegółowe upoważnienie ustawowe, określające materie pozostawione uregulowaniu w drodze aktu prawa miejscowego. Materią taką jest min. określenie przez organ prowadzący szkołę, w drodze regulaminu, wysokości stawek dodatków (...) oraz szczegółowych warunków przyznawania tych dodatków, z zastrzeżeniem art. 33 i 34

(art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy).

W § 5 pkt 1 i 2 uchwały organ stanowiący określił kryteria od jakich zależy wysokość dodatku motywacyjnego nauczyciela. Rada postanowiła, że o wysokości dodatku motywacyjnego decyduje:

1) ,,uzyskiwanie szczególnych osiągnięć dydaktycznych, wychowawczych

i opiekuńczych, a w szczególności" (...)

2) ,,zaangażowanie w realizację czynności i zajęć, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy, a w szczególności" (...).

Zgodzić się należy ze stanowiskiem organu nadzoru, że użyty w zakwestionowanych postanowieniach zwrot ,,a w szczególności" wskazuje, że mogą istnieć inne niż określone w uchwale kryteria, które brane są pod uwagę przy ustalaniu dodatku motywacyjnego.

Z uwagi na ustawowe upoważnienie organ uchwałodawczy powinien jedynie ustalić katalog zamknięty tych kryteriów tak by podstawy przyznania dodatków były przejrzyste i nie pozostawały w gestii podmiotu wykonującego te normy prawne.

Organ nadzoru zakwestionował też § 15 pkt 1 uchwały we fragmencie ,,opiekuńczych".

Przepis ten stanowi: ,,ustala się następujące wysokości dodatku za trudne warunki pracy:

1) za prowadzenie nauki zawodu oraz zajęć dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych w szkołach specjalnych, prowadzenie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą, upośledzonymi w stopniu głębokim, prowadzenie indywidualnego nauczania zakwalifikowanego do kształcenia specjalnego – 12% wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela (...).

Kwestie te jednakże reguluje szczegółowo rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy (Dz. U. Nr 22 poz. 181 ze zm.). Według § 8 powołanego rozporządzenia za pracę w trudnych warunkach uznaje się prowadzenie przez nauczycieli:

1) praktycznej nauki zawodu szkół górniczych - zajęć praktycznych pod ziemią;

2) praktycznej nauki zawodu szkół leśnych - zajęć w lesie;

3) praktycznej nauki zawodu szkół rolniczych - zajęć praktycznych w terenie z zakresu produkcji roślinnej, zwierzęcej i mechanizacji rolnictwa;

4) praktycznej nauki zawodu szkół medycznych - zajęć w pomieszczeniach zakładów opieki zdrowotnej i jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593), przeznaczonych dla: noworodków, dzieci do lat trzech, dzieci niepełnosprawnych ruchowo oraz dla osób (dzieci i dorosłych) upośledzonych umysłowo, psychicznie chorych, przewlekle chorych, z uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego, w oddziałach intensywnej opieki medycznej oraz w żłobkach;

5) praktycznej nauki zawodu - zajęć w szkołach specjalnych oraz w szkołach w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich;

6) zajęć dydaktycznych w szkołach (oddziałach) przysposabiających do pracy;

7) zajęć rewalidacyjno-wychowawczych z dziećmi i młodzieżą upośledzonymi umysłowo w stopniu głębokim:

8) zajęć dydaktycznych i wychowawczych w specjalnych przedszkolach (oddziałach), szkołach (oddziałach) specjalnych oraz prowadzenie indywidualnego nauczania dziecka zakwalifikowanego do kształcenia specjalnego:

9) zajęć dydaktycznych w szkołach przy zakładach karnych;

10) zajęć dydaktycznych w klasach łączonych w szkołach podstawowych:

11) zajęć dydaktycznych w języku obcym w szkołach z obcym językiem wykładowym, z wyjątkiem zajęć prowadzonych przez nauczycieli języka obcego, prowadzenie zajęć dydaktycznych w szkołach, w których zajęcia są prowadzone dwujęzycznie oraz przez nauczycieli danego języka obcego w oddziałach dwujęzycznych, a także prowadzenie zajęć dydaktycznych w języku obcym w nauczycielskich kolegiach języków obcych, z wyjątkiem lektorów języka obcego;

12) zajęć dydaktycznych w oddziałach klas realizujących program "Międzynarodowej Matury" z przedmiotów objętych postępowaniem egzaminacyjnym;

13) zajęć dydaktycznych w szkołach w zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich i placówkach opiekuńczo-wychowawczych;

14) zajęć wychowawczych, korekcyjno-terapeutycznych oraz badań psychologicznych i pedagogicznych nieletnich w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich;

15) zajęć wychowawczych bezpośrednio z wychowankami lub na ich rzecz w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych (w tym w internatach);

16) zajęć wychowawczych bezpośrednio z wychowankami lub na ich rzecz w placówkach opiekuńczo-wychowawczych;

17) zajęć wychowawczych bezpośrednio z wychowankami lub na ich rzecz w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii;

18) badań psychologicznych i pedagogicznych nieletnich oraz małoletnich, sprawowanie opieki specjalistycznej nad nieletnimi i małoletnimi, prowadzenie poradnictwa rodzinnego oraz mediacji między nieletnim sprawcą a pokrzywdzonym w rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych;

19)(2) badań psychologicznych i pedagogicznych, w tym badań logopedycznych, udzielanie dzieciom i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym pomocy logopedycznej, pomocy w wyborze kierunku kształcenia i zawodu, a także udzielanie rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej związanej z wychowywaniem i kształceniem dzieci i młodzieży w poradniach psychologiczno-pedagogicznych oraz w innych poradniach specjalistycznych.

W przytoczonym wyżej § 15 pkt 1 uchwały rada ustaliła wysokość dodatku za trudne warunki pracy związane z prowadzeniem zajęć opiekuńczych w szkołach specjalnych (...).

Prawodawca nie pozostawił zatem organowi stanowiącemu gminy możliwości określania dodatku za prowadzenie zajęć opiekuńczych w szkołach specjalnych.

Zaskarżony przepis został więc podjęty z przekroczeniem przez organ uchwałodawczy normy kompetencyjnej, co ewidentnie stanowi istotne naruszenie prawa.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 147 ppsa Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

W pkt II orzeczenia Sąd natomiast umorzył postępowanie sądowoadministracyjne w części dotyczącej § 15 pkt 5 zaskarżonej uchwały.

Wojewoda Dolnośląski bowiem w piśmie procesowym z dnia 22 marca 2012 r. cofnął skargę w części kwestionującej § 15 pkt 5 uchwały.

Należy wobec tego wskazać, że zgodnie z art. 60 ppsa skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże Sąd (...).

W ocenie Sądu cofnięcie skargi we wspomnianym zakresie było dopuszczalne. Stąd też na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ppsa orzeczono jak wyżej.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w art. 200 ppsa.

Rozstrzygnięcie w pkt IV wyroku podjęto stosownie do art. 152 ppsa.