Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 2785/17 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi R. W. na postanowienie Wojewody [..] z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej postanawia: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 2785/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił R. W. wstrzymania wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] października 2017 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd wskazał, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wskazanie przez skarżącego we wniosku okoliczności, które uzasadniają niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tymczasem w niniejszej sprawie wniosek skarżącego nie został uzasadniony – skarżący nie przytoczył w nim okoliczności, których obowiązek podania wynika z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Powołane w skardze zarzuty dotyczące skarżonego postanowienia nie mogą stanowić uzasadnienia dla ww. wniosku. Samo złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności nie może natomiast stanowić wystarczającego uzasadnienia dla wstrzymania jego wykonania.

Zażalenie na to postanowienie wniósł R. W., zarzucając naruszenie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez odmowę wstrzymania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] października 2017 r., pomimo zaistnienia przesłanek do wstrzymania jego wykonania. Z uwagi na powyższe wniesiono o uwzględnienie zażalenia i uchylenie zaskarżonego postanowienia WSA w Warszawie i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji, zawartym w podaniu o wznowienie postępowania opartym na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Skarżący nie brał udziału w postępowaniu zakończonym decyzją Prezydenta [...] z dnia [...] grudnia 2016 r. bez swojej winy. Okoliczności sprawy wszczętej podaniem o wznowienie wskazują na duże prawdopodobieństwo uchylenia ww. decyzji Prezydenta, zatem rozstrzygnięcie co do wstrzymania wykonania tej decyzji także winno być pozytywne. Brak wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia wyrządzi natomiast skarżącemu znaczne szkody i spowoduje niemożliwe do odwrócenia skutki. Skarżący jest bowiem właścicielem nieruchomości sąsiedniej do inwestycji [...] sp. z o.o. Inwestycja planowana przez ww. spółkę pogorszy nieodwracalnie możliwość korzystania przez skarżącego z jego nieruchomości.

W odpowiedzi na zażalenie inwestor [...] Sp. z o.o. w W. wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej. W uzasadnieniu wskazał, iż przedmiot skargi, tj. postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2017 r. utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta [...] z dnia [...] września 2017 r. o odmowie wstrzymania wykonania decyzji tego organu z dnia [...] grudnia 2016 r. o pozwoleniu na budowę we wznowionym postępowaniu, nie przyznaje żadnych uprawnień, ani nie nakłada obowiązków, dlatego nie ma przymiotu wykonalności. Poza tym postępowanie wznowieniowe zostało już zakończone odmowną decyzją Prezydenta [...] z dnia [...] grudnia 2016 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji (postanowienia) powołana została do tymczasowej ochrony przed negatywnymi i nieodwracalnymi skutkami, jakie mogłoby dla strony wywołać wykonanie takiej decyzji, zanim zostanie zbadana przez sąd administracyjny pod kątem jej legalności.

W niniejszej sprawie skarżący domagał się wstrzymania wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] października 2017 r., którym ostatecznie w administracyjnym toku instancji odmówiono wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę zespołu budynków handlowo-usługowych. Zaskarżone postanowienie jest rozstrzygnięciem odmownym, procesowym i nie rozstrzyga sprawy merytorycznie. Nie daje ono inwestorowi żadnych uprawnień ani nie nakłada na niego obowiązków, zatem nie podlega wykonaniu dobrowolnemu lub przymusowemu. Nie można więc mówić o możliwości wywołania przez to postanowienie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. W tych okolicznościach sprawy Sąd I instancji słusznie odmówił skarżącemu wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Sąd nie orzekł o kosztach postępowania zażaleniowego, bowiem nie przewiduje tego art. 209 w zw. z art. 203 i art. 204 p.p.s.a. Zwrot kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym przysługuje tylko w przypadkach wskazanych w art. 203 i art. 204 p.p.s.a., te zaś przepisy nie dotyczą zażaleń. Zwrotu tych kosztów strona może domagać się w postępowaniu przed