Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung po rozpoznaniu w dniu 2 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów stawiennictwa na badania postanawia odrzucić skargę

J. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu kosztów stawiennictwa na badania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie z powodu bezprzedmiotowości skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga J. G. jest niedopuszczalna.

Stosownie do art. 3 § § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.

Zgodnie zaś z art. 56 § 1 kpa osobie, która stawiła się na wezwanie, przyznaje się koszty podróży i inne należności ustalone zgodnie z przepisami zawartymi w dziale 2 tytułu III ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594, z późn. zm.). Dotyczy to również kosztów osobistego stawiennictwa stron, gdy postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo gdy strona bez swojej winy została błędnie wezwana do stawienia się. Żądanie przyznania należności należy zgłosić organowi administracji publicznej, przed którym toczy się postępowanie, przed wydaniem decyzji, pod rygorem utraty roszczenia (§ 2).

Przytoczony powyżej przepis prawa reguluje uprawnienie do żądania przyznania należności w nim określonej osoby, która stawiła się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie, pod warunkiem zgłoszenia żądania zwrotu należności do czasu wydania decyzji w sprawie. Oznacza to, iż rozstrzygnięcie w zakresie zwrotu kosztów postępowania nie jest poprzedzone odrębnym postępowaniem, a wynika z udziału w postępowaniu głównym rozstrzyganym decyzją administracyjną. Stąd też zwrot kosztów postępowania należy traktować jako kwestię uboczną w głównym postępowaniu.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym brak jest zgodności, co do formy przedmiotowego rozstrzygnięcia. Większość jednak opowiada się za poglądem, iż w wyniku rozpoznania żądania z art. 56 kpa organ wydaje postanowienie, na które nie przysługuje zażalenie (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. akt III SA/Wr 434/09, postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 820/10 postanowienie WSA w Bydgoszczy z dnia 16 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Bk 435/06, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 919/10, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl). Tutejszy Sąd podziela ten pogląd.

Skoro zatem na powyższe postanowienie nie przysługuje zażalenie, to nie mieści się ono w art. 3 ust 2 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.