Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi M.S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 6 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

M.S. złożył w dniu 26 sierpnia 2013 r. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dotyczącej usług gastronomicznych i cateringowych.

W złożonym wniosku podatnik podał, że świadczy usługi cateringowe i gastronomiczne (PKWiU 56) i na wykonywane przez siebie usługi wystawia faktury VAT. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do świadczonych usług stosuje preferencyjną stawkę w wysokości 8%. Natomiast sprzedając wraz z tymi usługami kawę i herbatę (wraz z dodatkami), napoje bezalkoholowe gazowane oraz wody mineralne, wykazuje tę sprzedaż w osobnej pozycji ze stawką 23%. Tak samo postępuje w przypadku napojów alkoholowych, które również dzieli na część "usługową i towarową", odpowiednio ze stawkami 8% i 23%. Większość kupujących twierdzi, że podatnik zawyża ceny, ponieważ zamiast jednej 8% stawki stosuje dwie stawki tj. 8% i 23%.

W uzupełnieniu wniosku podatnik wyjaśnił, że zgodnie z załącznikiem nr 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczonych przez niego usług zastosowanie ma stawka preferencyjna w wysokości 8%, z wyłączeniem sprzedaży towarów (wymienionych w tym akcie), dla których stosuje się stawkę podstawową w wysokości 23% i właśnie te towary podatnik chciałby wyodrębnić podczas sprzedaży. Taki podział pozwoli ustalić koszty i adekwatną marżę. W sytuacji zatem, gdy do restauracji przychodzi klient i zamawia: obiad, deser, i np. kawę (tj. napoje) podatnik zamierza wystawić jeden rachunek, na którym wyodrębnione będą usługi opodatkowane stawką preferencyjną 8%, a przykładowa kawa (jako sam "towar") opodatkowana będzie stawką 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, doprecyzowane w uzasadnieniu wniosku:

Jak ustalać "podstawę opodatkowania" dla poszczególnych stawek VAT w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem, dotyczących towarów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe połączenie poszczególnych usług czy towarów w celu traktowania takiego świadczenia jako jednolitej transakcji, opodatkowanej preferencyjną 8% stawką podatku VAT. Na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mamy bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi przedmiotami transakcji: usługą cateringową/gastronomiczną opodatkowaną 8% stawką podatku oraz "sprzedaż towaru", która podlega opodatkowaniu stawką 23%. Świadcząc usługę związaną z wyżywieniem polegającą na podaniu do spożycia wymienionych w załączniku towarów, podatnik jest zobowiązany wyodrębnić czynności restauracyjne oraz wartości tych "towarów". W takim przypadku należy każdorazowo podzielić podstawę opodatkowania na część "usługową" - opodatkowaną stawką 8% oraz część "towarową", która podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23%. Podział taki musi być dokonany w przypadku usługi dotyczącej każdego ze wspomnianych towarów. Tak samo jest też w przypadku napojów alkoholowych, gdzie również należy wyodrębnić wartość usługową i towarową.

Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał w dniu 6 grudnia 2013 r. interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za prawidłowe.

Na wstępie organ interpretacyjny przywołał treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 5a, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.- dalej ustawa VAT), art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.).

Następnie wskazał, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.- dalej rozporządzenie wykonawcze), w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

• napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,

• napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,

• napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,

• napojów bezalkoholowych gazowanych,

• wód mineralnych,

• innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Organ interpretacyjny podkreślił, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy).

Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

W związku z powyższym, funkcją powołanej regulacji jest wyłączenie z możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku sprzedaży towarów wymienionych w pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia. Regulacja ta rozumiana ściśle winna odnosić się do każdego przypadku obrotu tymi towarami (jednym z przypadków obrotu tymi towarami jest ich sprzedaż w ramach usługi związanej z wyżywieniem).

Usługi związane z wyżywieniem – gastronomiczne, cateringowe (PKWiU 56) zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 zał. nr 1 rozporządzenia podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku. Jednak stawka ta nie ma zastosowania do wymienionych w tym akcie towarów, w przypadku których, kiedy serwowane są w ramach usługi związanej z wyżywieniem stosuje się stawkę podstawową w wysokości 23%.

Z cytowanego § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem jednoznacznie wyłączenie zastosowania stawki podatku w wysokości 8% m.in. do: kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych niegazowanych oraz wód mineralnych, a także innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, realizowanych w ramach usług związanych z wyżywieniem.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawca świadczy usługi gastronomiczne i cateringowe, dokonując wraz z tymi usługami sprzedaży kawy, herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych oraz wody mineralnej. W przypadku gdy dokonywaną sprzedaż dokumentuje fakturami, wyodrębnia w nich dla usług cateringowych i gastronomicznych - stawkę 8%, zaś przy sprzedaży wymienionych powyżej napojów - stawkę 23%.

Organ interpretacyjny zaznaczył przy tym, że w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe połączenie poszczególnych usług czy towarów w celu traktowania takiego świadczenia jako jednolitej transakcji, opodatkowanej preferencyjną 8% stawką podatku VAT. Na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mamy bowiem do czynienia z usługą związaną z wyżywieniem (usługę cateringową, gastronomiczną) opodatkowaną 8% stawką podatku, z której wyłączona została sprzedaż kawy, herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych oraz wody mineralnej, która podlega opodatkowaniu stawką 23%. W związku z czym należy zgodzić się z wnioskodawcą, że świadczenie usługi gastronomicznej może być opodatkowane 8% stawką podatku VAT, ale w tej części, która nie koresponduje ze sprzedażą (w ramach usługi związanej z wyżywieniem) towarów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia wykonawczego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy Minister Finansów stwierdził, że prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym świadcząc w ramach prowadzonej działalności usługi cateringowe i gastronomiczne, w ramach których dokonuje sprzedaży kawy, herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych oraz wody mineralnej, należy stosować dwie stawki podatku VAT w wysokości: 8% i 23% (tj. preferencyjną stawkę 8% dla usług związanych z wyżywieniem oraz 23% dla sprzedaży usługi w ramach, której następuje dostawa towarów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia wykonawczego).

W dniu 23 grudnia 2013 r. M.S. wezwał Ministra Finansów do usunięcie naruszenia prawa podnosząc, że pomimo tego, iż stanowisko przedstawione we wniosku zostało uznane za prawidłowe, to pewne zapisy zamieszczone w uzasadnieniu indywidualnej interpretacji nijak mają się do przedstawionego we wniosku stanowiska. Zdaniem wnioskodawcy zamiarem ustawodawcy było, aby "w ramach świadczenia usługi z zastosowania stawki preferencyjnej, sprzedaż samego towaru w ramach tej usługi opodatkowana była 23%, a nie 8%, ale na pewno nie sytuacja, że cała usługa w ramach której dokonywana jest sprzedaż ma być opodatkowana 23% ".

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej w sprawie indywidualnej interpretacji, podtrzymując swoje stanowisko.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku strona wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej, zarzucając jej naruszenie:

- art. 2 pkt 6 i 22, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7, art. 8 ust. 1 oraz art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z poz. 7 zał. Nr 1 tego rozporządzenia, przez błędną interpretację i zastosowanie,

- art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i art. 210 § 1 pkt 6 ustawy Ordynacja podatkowa polegające na dokonaniu oceny wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez wszechstronnej i całościowej analizy jego treści i w konsekwencji poczynienie błędnych ustaleń, a nadto przez zaniechanie sporządzenia uzasadnienia w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, która to odpowiedź w żaden sposób nie wyjaśnia dlaczego organ stwierdził brak podstaw do zmiany decyzji ,

- zasad interpretacyjnych wykładni językowej, funkcjonalnej, systemowej i celowościowej, przez ich niezastosowanie.

W uzasadnieniu skarżący powtórzył dotychczasową argumentację, podkreślając, że nie może zgodzić się z tym, iż sprzedając towar (kawę), w ramach świadczenia usługi podawania tej kawy, parzenia, itp., automatycznie musi stosować stawkę 23% co do całości. Taka interpretacja stawia bowiem skarżącego w tym samym rzędzie co sklepy spożywcze, a jest to tak dalece krzywdzące i niesprawiedliwe, że samo porównanie jest wręcz abstrakcyjne.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontroli Sądu poddana została interpretacja indywidualna w przedmiocie stawki podatku od towarów i usług, jaką należy stosować przy sprzedaży kawy i innych napojów, w warunkach opisanych w stanie faktycznym wniosku o interpretację, a w szczególności czy odrębnej stawce podlega usługa przygotowania napoju, a odrębnej sam towar, który jest w ramach tej usługi sprzedawany.

Zdaniem Skarżącego, sprzedaż kawy i innych napojów wskazanych we wniosku w ramach usługi przygotowania i podawania klientom do konsumpcji tych napojów winna być wyodrębniona od samej usługi. W konsekwencji stawka podstawowa 23 % winna mieć zastosowanie do samego towaru, zaś usługa przygotowania i podania napoju jako usługa związana z wyżywieniem, winna być opodatkowana stawką preferencyjną 8%.

Tymczasem Minister Finansów uznał, że sprzedaż usługi związanej z wyżywieniem, w ramach której następuje sprzedaż kawy oraz innych napojów wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 rozporządzenia wykonawczego winna być opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23 %.

W zaistniałym sporze rację przyznać trzeba Ministrowi Finansów.

Otóż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.) "usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy". Zgodnie z art. 6 ust. 2, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146 a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

I tak w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,

2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,

3. napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,

4. napojów bezalkoholowych gazowanych,

5. wód mineralnych,

6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że regułą jest stosowanie stawki podstawowej VAT.

Zgodzić się trzeba przy tym z Ministrem Finansów, że wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Ustawodawca przewidział zastosowanie stawki preferencyjnej do usług związanych z wyżywieniem wymieniając je pod poz. 7 w pkt III załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego.

Analiza treści załącznika prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w pkt III ustawodawca umieścił różne usługi preferowane stawką 8%, w tym pod poz. 7 usługi związane z wyżywieniem. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że stawkę preferencyjną stosuje się do usług związanych z wyżywieniem, z wyłączeniem sprzedaży napojów określonych w ppkt od 1) do 6) oraz innych towarów nieprzetworzonych – ppkt 7).

Interpretacja wprowadzonej regulacji nie nastręcza szczególnych problemów interpretacyjnych. Ustawodawca stosując taki zapis w sposób jednoznaczny wyznaczył ograniczenie do stosowania stawki preferencyjnej wyłącznie w odniesieniu do usług związanych z wyżywieniem, w ramach których nie następuje sprzedaż towarów określonych w ppkt od 1) do 7). Nie może budzić bowiem żadnej wątpliwości, że ramach świadczenia usług związanych z wyżywieniem zawsze następuje sprzedaż towarów, ale nie zawsze są to towary określone w ppkt od 1) do 7) poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego - jak chociażby towary w stanie przetworzonym.

Rację ma zatem Minister Finansów, że usługi związane z wyżywieniem – gastronomiczne, cateringowe (PKWiU 56) zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 zał. nr 1 rozporządzenia podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku. Jednak stawka ta nie ma zastosowania do wymienionych w tym akcie towarów, w przypadku których, kiedy serwowane są w ramach usługi związanej z wyżywieniem stosuje się stawkę podstawową w wysokości 23%.

Powyższe rozważania pozwalają uznać zarzut błędnej interpretacji przepisów ustawy VAT i rozporządzenia wykonawczego za nieuzasadniony.

Nieuzasadniony jest też zarzut naruszenia art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i 210 §1 pkt 6 Ordynacji podatkowej, przepisy te nie miały bowiem zastosowania w niniejszej sprawie (art. 14h Ordynacji podatkowej). Przedmiotem oceny dokonywanej przez organ podatkowy w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest stanowisko wnioskodawcy dotyczące oceny prawnej opisanego przez niego stanu faktycznego. Stan faktyczny rozpatrywanej przez organy administracji interpretacji prawa podatkowego wynika więc z wniosku podmiotu, który o jej udzielenie się ubiega, natomiast organy podatkowe nie są uprawnione do dokonywania ustaleń stanu faktycznego (są związane stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę). W niniejszej sprawie organ interpretacyjny nie ustalał więc stanu faktycznego, a tym samym nie stosował i nie mógł naruszyć powołanych przepisów.

Jednocześnie zauważyć należy, że pewne niezrozumienie stanowiska przedstawionego przez wnioskodawcę i w konsekwencji uznanie go za prawidłowe nie powoduje, że wydana interpretacja jest wadliwa.

Minister Finansów w sposób precyzyjny i jednoznaczny wyjaśnił bowiem w zaskarżonej interpretacji w jaki sposób należy opodatkować usługi świadczone przez skarżącego, w ramach których dokonywana jest sprzedaż kawy oraz innych napojów. Organ udzielił zatem precyzyjnej i prawidłowej odpowiedzi na pytanie przedstawione we wniosku o interpretację.

Za całkowicie chybiony uznać trzeba także zarzut dotyczący niewyjaśnienia w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa motywów jakimi kierował się organ. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa ma na celu poinformowanie strony o stanowisku organu co do zgłoszonych przez nią zarzutów przeciwko interpretacji indywidualnej. Wydanie przez organ odpowiedzi na wezwanie do naruszenia prawa, w której organ odmówi zmiany zaskarżonej interpretacji indywidualnej, nie wprowadza żadnych zmian w stosunku do zawartej w interpretacji oceny prawnej stanowiska wyrażonego przez stronę we wniosku o wydanie interpretacji. Z tego względu wydana w niniejszej sprawie odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie może mieć wpływu na ocenę zgodności z prawem zaskarżonej interpretacji. Należy wskazać, że przepisy art. 3 § 2 pkt. 1-8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 2012, poz. 270 ze zm.) w dalszej części uzasadnienia powoływanej , jako "P.p.s.a." nie wymieniają odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jako przedmiotu skargi wnoszonej do sądu administracyjnego.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę, będąc związany dyspozycją art. 134 § 1 P.p.s.a. nie stwierdził naruszeń prawa materialnego bądź procesowego, które powodowałoby konieczność wyeliminowania zaskarżonej interpretacji z obrotu prawnego.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 151 P.p.s.a., oddalił skargę.