Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak,, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2016r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje do kierowania pojazdami I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji; II. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata M. K. kwotę 673,40 (sześćset siedemdziesiąt trzy 40/100) złotych w tym VAT w kwocie 110,40 (sto dziesięć 40/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania R.D. od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty Powiatowego z [...], orzekającej o skierowaniu na egzamin sprawdzający kwalifikacje w zakresie posiadanych uprawnień kat. ABCDE z części teoretycznej i praktycznej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 2 kpa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium podało, że I Zastępca Komendanta Powiatowego Policji zwrócił się do Starosty Powiatowego o skierowanie R.D. na egzamin sprawdzający kwalifikacje, w związku z uzasadnionymi zastrzeżeniami co do jego kwalifikacji.

Organ powiadomił stronę o wszczęciu postępowania w sprawie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji, a następnie wydał [...] decyzję o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie posiadanych uprawnień. Decyzja ta została uchylona przez SKO, a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia.

Pismem z 7 października 2015 r. organ I instancji poinformował stronę o "zmianie zakwalifikowania prowadzonego postępowania" ze skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje na skierowanie na badania lekarskie i decyzją z [...] skierował R.D. na badanie lekarskie przeprowadzone w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Decyzja ta również została uchylona przez organ odwoławczy, który zwrócił uwagę, że zachowanie kierującego budzi raczej uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do jego umiejętności jako kierowcy, a co za tym idzie należałoby rozważyć konieczność skierowania strony na egzamin sprawdzający kwalifikacje.

Decyzją z [...] organ I instancji umorzył postępowanie w sprawie skierowania na badania lekarskie, a następnie poinformował stronę o ponownym rozpatrywaniu sprawy dotyczącej skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje w zakresie posiadanych uprawnień - A, B, C. D, E, po czym wydał kwestionowaną decyzję.

Dalej Kolegium podało, że w niniejszej sprawie podstawę skierowania skarżącego na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji stanowił wniosek I Zastępcy Komendanta Powiatowego Policji z [...]. We wniosku tym podano, że 8 kwietnia 2015 r., R.D. kierując pojazdem marki Mercedes- Benz (autobus), przewoził pasażerów na trasie Końskie- Kozia Wola. O godzinie 10.30. do KPP wpłynęło zgłoszenie, że ww. kierujący jedzie nieostrożnie, zjeżdża na przeciwległy pas ruchu, przez co powoduje zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Wskazano dalej, że funkcjonariusze opatrolowali teren nie napotykając pojazdu. Wyjaśniono również, że w godzinach popołudniowych ten sam kierujący przewożąc pasażerów wielokrotnie zjeżdżał z wyznaczonego pasa ruchu, jechał nieostrożnie, brawurowo, powodując zagrożenie bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu drogowego. Około godz. 14.15 w K. wykonując manewr skrętu z ul. P. w ul. S. nie dostosował prędkości do panujących warunków, stracił panowanie nad pojazdem, zjechał na przeciwny pas ruchu i uderzył w pojazd marki Opel Vectra. Dodano, że pasażerowie autobusu prosili o zmianę kierującego, bowiem obawiali się dalszej jazdy. Zdaniem Policji opisane zachowanie kierującego budzi uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do jego kwalifikacji.

Nadto Komenda Powiatowa Policji poinformowała, że R.D. od 2012 r., popełnił następujące wykroczenia:

- 30.10.2012 r. spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego - kolizja drogowa, mandat w kwocie 200,00 zł,

- 11.12.2013 r. niezastosowanie się do pozostałych, niewyszczególnionych w niniejszym katalogu znaków i sygnałów drogowych, mandat w kwocie 100,00 zł,

- 2.04.2014 r. - inne naruszenie przepisów ruchu drogowego, nałożono mandat w kwocie 50,00 zł,

- 24.03.2015 r. naruszenie przepisów określających warunki oraz zakazy zatrzymywania lub postoju, nałożono mandat w kwocie 100,00 zł,

- 8.04. 2015 r. spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego - kolizja drogowa.

Organ I instancji przesłuchał do protokołu 17 września 2015 r. funkcjonariusza T. K., obecnego na miejscu zdarzenia z 8 kwietnia 2015 r., który podał, że w notatce służbowej, którą sporządził nie było zapisu, że kierowca R.D. kwalifikuje się na egzamin kontrolny. Stwierdził też, że z obserwacji kierującego oraz rozmów z pasażerami busa wynikało, że R.D. powinien być skierowany na badania lekarskie. Podkreślił, że nie sporządzał wniosku skierowanego do Starostwa i nie wie skąd się wziął zapis o skierowaniu kierowcy na egzamin kontrolny. Przedstawił organowi notatkę służbową z 8 kwietnia 2015 r., w której zrelacjonowany został przebieg zdarzenia z tego dnia na podstawie oświadczeń świadków - uczestników zdarzenia.

Prowadząc postępowanie organ I instancji ustalił również, iż w związku ze zdarzeniem z 8 kwietnia 2015 r. zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Końskich Wydział II Kamy z 31 lipca 2015 r. sygn. akt. II W 822/ 15, gdzie uznano R.D. obwinionego o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w. , tj. o to, że 8 kwietnia 2015 r. ok. godz. 14.15 w Końskich, na skrzyżowaniu ulic P. i S., kierując pojazdem typu bus Mercedes- Benz, nie dostosował prędkości do panujących warunków, jak również nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo z ul. P. w ulicę S., skutkiem czego stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w oczekujący przed sygnalizatorem świetlnym pojazd Opel Vectra, uszkadzając jego lewą stronę, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla pasażera pojazdu Opel Vectra, jak również pasażerów pojazdu Mercedes Benz, którego był kierującym, za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie i na podstawie art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w. Sąd wymierzył mu karę grzywny 300 zł.

Organ I instancji uzyskał również udostępnione przez Sąd Rejonowy w Końskich II Wydział Karny protokoły przysłuchania świadków - uczestników zdarzenia, z których wynika, że świadkowie nie potrafią stwierdzić z jakich przyczyn doszło do kolizji drogowej, ani kto jest jej sprawcą. Zdaniem Kolegium jednak istotny w sprawie jest powyższy wyrok przypisujący winę odwołującemu, i stwierdzający, że strona swym zachowaniem doprowadziła do zagrożenia w ruchu drogowym.

Ponadto Kolegium zaznaczyło, że pismem z 9 marca 2016 r. Komendant Powiatowy Policji podtrzymał swój wniosek o skierowanie strony na egzamin sprawdzający kwalifikacje wskazując na fakt, że od 2012 r. do 2015 r. R.D. był corocznie notowany za popełnienie wykroczeń drogowych, w tym dwukrotnie w 2015 r. - w sumie 5 razy, w tym dwukrotnie za spowodowane zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Organ odwoławczy podkreślił, że podstawą wystąpienia z wnioskiem o sprawdzenie kwalifikacji może być zarówno jedno jak i wielokrotne naruszenie przez kierującego przepisów ruchu drogowego nawet, jeżeli w określonym czasie nie przekroczył on dopuszczalnego limitu punktów karnych. Systematycznie powtarzające się wykroczenia, zwłaszcza mające istotny wpływ na bezpieczeństwo ruchu, np. nieustępowanie pierwszeństwa przejazdu, niestosowanie się do ograniczeń prędkości, mogą rodzić uzasadnione zastrzeżenia, co do kwalifikacji takiego kierującego (wyroku WSA w Białymstoku z 28.05.2014 r. sygn. akt II SA/Bk 137/14).

Kolegium zgodziło się z organem I instancji, że zachowanie strony jako uczestnika ruchu drogowego budzi uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do jego umiejętności jako kierowcy, a tym samym wypełnia przesłanki do skierowania go na egzamin sprawdzający kwalifikacje. Wykroczenia, których dopuścił się odwołujący w okresie od października 2012 r. do kwietnia 2015 r. uzasadniają skierowanie go na egzamin, zwłaszcza że jest on kierowcą zawodowym, trudniącym się przewozem pasażerów w publicznym transporcie drogowym. Nieprawidłowe zachowanie strony jako kierowcy naraża przewożone osoby na niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia. Jednak podstawą skierowania na egzamin nie jest fakt brawurowej, czy nieostrożnej jazdy, o którym mowa w notatce służbowej Policjanta z 8 kwietnia 2015r., ale fakt wielokrotnego i powodującego w dwóch przypadkach zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, naruszenia przepisów ruchu drogowego.

W ocenie organu liczba, rodzaj oraz charakter popełnionych wykroczeń wskazują, że R.D. nie posiada znajomości podstawowych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego i nie potrafi w sposób prawidłowy ocenić ryzyka i skutków jakie mogą wywołać wykonywane przez niego wbrew obowiązującym przepisom, manewry na drodze. Z akt sprawy wynika wprost, że strona cyklicznie narusza przepisy ruchu drogowego, w tym istotnie na przestrzeni od października 2012 r. do kwietnia 2015 r. tj. do czasu wszczęcia postępowania w sprawie skierowania na egzamin kontrolny (czyli na przestrzeni niecałych trzech lat), dopuścił się 5 wykroczeń, w tym dwóch kolizji drogowych, powodując tym samym zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Nie można się zatem zgodzić z odwołującym, że stwierdzone naruszenia przepisów ruchu drogowego są na tyle nieistotne, i tak powszechne, że nie powinny skutkować sankcją w postaci skierowania na egzamin kontrolny. Dodał, że wszelkie wykroczenia drogowe wpływają na zagrożenie w ruchu drogowym i skoro są zintensyfikowane w stosunkowo niewielkim czasie, to rodzą wątpliwości co do umiejętności takiego kierowcy jako uczestnika ruchu drogowego.

Kończąc Kolegium stwierdziło, że istotnie organ I instancji nieprawidłowo powołał w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy prawo o ruchu drogowym. Niemniej jednak w samym uzasadnieniu decyzji prawidłowo przywołał normy art. 49 i 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami, stanowiące materialnoprawną podstawę wydanego rozstrzygnięcia. Przywoływane naruszenie nie miało zatem wpływu na wynik sprawy.

W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skardze na powyższą decyzje, domagając się jej uchylenia oraz uchylenia decyzji organu I instancji, R.D. zarzucił naruszenie:

1. art. 7, 77, 80 w zw. z art. 138§ 2 kpa wobec sprzeczności ustaleń organu II instancji z zebranymi dowodami jak i nienależyte wyjaśnienie sprawy,

2. art. 99 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 49 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.

W uzasadnieniu zarzucił, że organ nie może zmieniać przedmiotu postępowania administracyjnego. Najpierw prowadził postępowanie w przedmiocie skierowania na egzamin sprawdzający, a po uchyleniu decyzji prowadzono postępowanie w przedmiocie skierowania na badania lekarskie. Po uchyleniu tej decyzji, znowu zaczęto prowadzić postępowanie w przedmiocie egzaminu sprawdzającego kwalifikacje.

Wnoszący skargę również podniósł, że w toku postępowania przed organem I instancji przesłuchany został funkcjonariusz T. K., który zeznał iż "w notatce służbowej, którą sporządził nie było zapisu, że kierowca P. R.D. kwalifikuje się na egzamin kontrolny". Ponadto wyjaśnił, iż "nie sporządzał wniosku skierowanego do Starostwa i nie wie skąd się wziął zapis o skierowaniu kierowcy na egzamin kontrolny". W takiej sytuacji, w ocenie skarżącego, należy powziąć uzasadnione wątpliwości czy Zastępca Komendanta Policji może sporządzić wniosek do Starosty zamiast policjanta oraz bez jego wniosku.

Ponadto zauważył, że w decyzji z 5 maja 2015 r. jako uzasadnienie skierowania kierującego na egzamin podano wniosek Zastępcy Komendanta Policji, z którego wynikało, że R.D. "wielokrotnie zjeżdżał z wyznaczonego pasa ruchu, jechał nieostrożnie, brawurowo, powodując zagrożenie bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu drogowego". Takie samo twierdzenie zostało przedstawione w uzasadnieniu decyzji z [...] powiększone dodatkowo o sam fakt spowodowania kolizji. W uzasadnieniu tych decyzji nie ma słowa o tym, iż podstawą wydania decyzji była duża liczba mandatów. Natomiast liczba mandatów jako podstawa skierowania na egzamin sprawdzający pojawia się po raz pierwszy w decyzji z [...].

Skarżący zwrócił uwagę, że fakt kierowania "nieostrożnie, brawurowo, powodowanie zagrożenia" nie znalazł potwierdzenia w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego, tj. przede wszystkim przesłuchania świadków, w sprawie przed Sądem Rejonowym w Końskich, sygn. akt: II W 822/15. Takie postępowanie organu stanowi jawne pogwałcenie zasady pogłębiania zaufania obywateli. Nadto pojawia się wątpliwość, czy organ jest uprawniony, po uchylaniu decyzji przez SKO i skierowaniu jej do ponownego rozpoznania, do zmiany podstawy faktycznej, tj. zamiast "nieostrożnej, brawurowej jazdy" uzasadniać swoje działania dużą liczbą mandatów.

Skarżący również zarzucił, że w decyzji z 11 stycznia 2016 r. organ I instancji powołał uzasadnienie wyroku WSA w Białymstoku z 28 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 137/14, ale przytoczył tylko wygodne dla siebie jego fragmenty.

Autor skargi nie zgodził się z uzasadnieniem zaskarżonej decyzji, że w okresie "(...) od października 2012 r. do kwietnia 2015 i: (...) dopuścił się 5 wykroczeń (...) ". Wskazał, że mając na uwadze art. 46 § 1 kodeksu wykroczeń dotyczący 2 letniego terminu do zatarcia ukarania, to okres, w którym kierujący popełnił te wykroczenia winien być liczony od października 2010 r. Wynika to z zasady określonej w art. 46 § 2 mówiący o łącznym zatarciu dwóch lub więcej skazań. W ocenie skarżącego 5 mandatów w okresie od 30.10.2010 r. do chwili obecnej, w sytuacji kiedy jest on zawodowym kierowcą i przejeżdża rocznie kilkaset tysięcy kilometrów, nie spełnia wymogu "uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń" co do kwalifikacji kierującego. Ponadto za dwie kolizje został ukarany w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Został również ukarany za przekroczenie ulicy w niedozwolonym miejscu, kolejny mandat najprawdopodobniej otrzymał za psa, który uciekł mu z posesji i biegał po wiejskiej drodze oraz mandat za naruszenie przepisów określających warunki oraz zakazy zatrzymywania lub postoju w miejscu niedozwolonym.

Zdaniem skarżącego powyższe naruszenia nie posiadają przymiotu "uzasadnionych i poważnych zastrzeżeń" co do kwalifikacji kierującego określonych na podstawie art. 129 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 13a ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Dalej autor skargi odnosząc się ponownie do wyroku WSA w Białymstoku z 28 maja 2014 r. sygn. akt 11 SA/Bk 137/14 stwierdził, że jego wykroczenia są zdecydowanie innej kategorii, niż te wskazane w tym wyroku nie mówiąc już o ich liczbie.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Skarżący został skierowany na egzamin sprawdzający jego kwalifikacje w zakresie posiadanych uprawnień na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 maja 2001 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn. na datę wydania zaskarżonej decyzji Dz. U. z 2015 r., poz. 155 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie pojazdem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do ich kwalifikacji. Decyzję na podstawie tego przepisu, stosownie do art. 99 ust. 2 starosta może wydać albo z urzędu (pkt 1 lit.a) albo na wniosek organu kontroli ruchu (pkt 2). W zależności od tego czy postępowanie jest prowadzone na wniosek czy też z urzędu, odmiennie przedstawiają się uprawnienia i obowiązki starosty.

Jak bowiem przyjmuje się w orzecznictwie, decyzja wydana z urzędu na podstawie tego przepisu nie jest decyzją związaną co oznacza, że starosta może lecz nie musi skierować kierowcy na egzamin sprawdzający.

W niniejszej sprawie może budzić wątpliwości to, czy zaskarżona decyzja została wydana w wyniku postępowania wszczętego na wniosek Komendanta Powiatowego Policji czy też z urzędu. Mianowicie jak wynika z akt sprawy, w dniu 21 kwietnia 2015r. wpłynął do Starosty Powiatowego wniosek Komendanta Powiatowego Policji o skierowanie na podstawie art. 129 ust. 13a ustawy Prawo o ruchu drogowym (faktycznie powinno być art. 129 ust. 2 pkt 13a tej ustawy, bowiem wskazana we wniosku jednostka redakcyjna nie istnieje) R.D. na egzamin sprawdzający kwalifikacje. We wniosku Komendant powołał się na zgłoszenie w dniu 8 kwietnia 2015 r. z godziny 10.30, że kierujący pojazdem jedzie nieostrożnie, zjeżdża na przeciwległy pas ruchu, czym powoduje zagrożenie dla innych uczestników ruchu i że około 14.15 ten sam kierujący stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w inny pojazd. W dniu 5 maja 2015 r. Starosta wniosek ten uwzględnił. Na skutek złożonego przez skarżącego odwołania, w którym zaprzeczył on aby jechał brawurowo i wskazał, że przyczyną wypadku był zły stan nawierzchni drogi na skrzyżowaniu, SKO decyzją z [...] uchyliło decyzję organu I instancji. W toku dalszego postępowania, w związku z uzupełnieniem materiału dowodowego w postaci protokołów z zeznań świadków, przesłuchanych w sprawie zakończonej wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Końskich z dnia 31 lipca 2015 r., wymierzającym skarżącemu grzywnę w wysokości 300 zł (za to, że w dniu 8 kwietnia 2015 r. kierując pojazdem typu bus nie dostosował prędkości do panujących warunków, jak również nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo z ul. P. w ul. S., skutkiem czego stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w oczekujący przed sygnalizatorem świetlnym pojazd Opel Vectra, uszkadzając jego lewą stronę, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym), którzy to świadkowie nie potwierdzili okoliczności wskazanych we wniosku Komendanta Powiatowego Policji poza faktem, że doszło do kolizji, oraz w związku z zeznaniami funkcjonariusza Policji T. K., będącego jednocześnie autorem notatki służbowej sporządzonej w związku z kolizją w dniu 8 kwietnia 2015 r., a z których wynikało, że ten funkcjonariusz wówczas nie widział powodów do skierowania skarżącego na egzamin sprawdzający kwalifikacje, natomiast widział podstawy do skierowania go na badania lekarskie, Komendant Powiatowy Policji w dniu 30 września złożył wniosek o skierowanie R.D. na badania lekarskie. Pismem z 7 października 2015 r. Starosta poinformował skarżącego, że w związku z pojawieniem się nowych okoliczności zmienia zakwalifikowanie prowadzonego postępowania z "postępowania ze skierowania Pana na egzamin sprawdzający kwalifikacje na skierowanie na badanie lekarskie". Następnie, w dniu 19 października organ wydał decyzję kierującą na takie badania. Na skutek decyzji SKO uchylającej tę decyzję, decyzją z [...] organ I instancji umorzył postępowanie w sprawie skierowania skarżącego na badania lekarskie, a pismem z 17 grudnia 2015 r. poinformował, że "ponownie rozpatruje sprawę dotycząca skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje". Ponieważ ostatecznie skarżący został skierowany na egzamin sprawdzający nie z powodów wskazanych we wniosku Komendanta Powiatowego Policji, w którym była mowa o tym, że w dniu 8 kwietnia 2015 r. skarżący od rana jeździł w sposób naruszający przepisu ruchu drogowego, ale z powodu pięciokrotnego na przestrzeni lat 2012 – 2015 naruszenia przez niego przepisów ruchu drogowego, jak należy domniemywać, zaskarżona decyzja została wydana z urzędu na podstawie art. 99 ust. 2 pkt 1lit.a w zw. z art. 99 ust. 1 pkt 1, nie zaś na wniosek komendanta. Taką konkluzję należy wyciągnąć również z tej okoliczności, że postępowanie prowadzone na wniosek Komendanta w sprawie skierowania na egzamin zostało, o czym była mowa wyżej, zmienione na podstępowanie w sprawie skierowania na badania lekarskie i następnie umorzone.

Jak już była o tym mowa na wstępie, prowadząc postępowanie z urzędu starosta może lecz nie musi skierować kierowcy na egzamin. Jak słusznie wskazało Kolegium w zaskarżonej decyzji w ślad za orzecznictwem sądów administracyjnych, powodem skierowania kierowcy na egzamin sprawdzający może być nawet jedno zdarzenie mające postać przestępstwa lub wykroczenia. W takiej jednak sytuacji, takie pojedyncze zdarzenie musiałoby być wynikiem takiego naruszenia przepisów, które to naruszenie powodowałoby uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji. Przykładowo doprowadzenie do kolizji drogowej na skutek znacznego przekroczenia dopuszczalnej prędkości, jazdy pod wpływem alkoholu, czy też wymuszenia pierwszeństwa, zwłaszcza powodujące poważne szkody czy to w mieniu czy też na osobach jak najbardziej może uzasadniać zastrzeżenia co do kwalifikacji. Natomiast nie każda tak zwana stłuczka uzasadnia zastosowanie ar. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy było kierowanie na egzamin sprawdzający w każdym wypadku, gdy z winy kierowcy dojdzie do nawet drobnej kolizji drogowej, wówczas niewątpliwie taki zapis znalazłby się wprost w ustawie.

W niniejszej sprawie, jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, powodem skierowania skarżącego na egzamin było ustalenie, że w okresie od 30 października 2012 r. do 8 kwietnia 2015 r. był uczestnikiem w sumie pięciu zdarzeń drogowych. Jak wynika z informacji Komendy Powiatowej Policji z 26.08.015 r. oprócz opisanego już wyżej zdarzenia z 8 kwietnia 2015 r. były to naruszenia: art. 92 § 1 k.w. – "niezastosowanie się do pozostałych, niewyszczególnionych w niniejszym katalogu znaków i sygnałów drogowych", za co skarżący został ukarany mandatem w wysokości 100 zł, inne naruszenie przepisów ruchu drogowego, za co został ukarany mandatem w wysokości 50zł, art. 90 kw – naruszenie przepisów określających warunki oraz zakazy zatrzymywania i postoju – mandat 100 zł oraz analogicznie jak w zdarzeniu z 8 kwietnia 2015 r. – w dniu 30 października 2012 r. spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego – kolizja drogowa, za co nałożono mandat karny w wysokości 200 zł.

Otóż w ocenie Sądu organ winien przeanalizować każde z tych wykroczeń pod kątem, czy faktycznie ich popełnienie uzasadnia zastosowanie art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami pod kątem wagi tych naruszeń. Pomijając bowiem podnoszony przez skarżącego w skardze zarzut, że jeden z mandatów dotyczył przekroczenia przez niego jako pieszego jezdni w niedozwolonym miejscu, a drugi mandat został na niego nałożony jako właściciela psa biegającego po drodze, to w ocenie Sądu aby zastosować art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami muszą zaistnieć szczególne okoliczności uzasadniające powstanie wątpliwości co do kwalifikacji. W przeciwnym bowiem razie zostałaby naruszona zasada proporcjonalności poprzez to, że identyczna sankcja w postaci skierowania na egzamin sprawdzający kwalifikacje byłaby stosowana wobec kierowcy, który w ciągu jednego roku przekroczył 24 punkty karne i kierowcy, który dopuścił się takich samych bądź podobnych naruszeń ale w dużo mniejszej ilości, skutkującej nałożeniem na niego dużo mniejszej ilości punktów karnych albo też naruszeń o mniejszym ciężarze gatunkowym. Wyznacznikiem wagi naruszenia, które powinno być szczegółowo opisane, może być nie tylko wysokość mandatu karnego ale także liczba przypisanych za dane naruszenie punktów karnych. W niniejszej sprawie, z naruszeniem art. 7 i 77 § 1 kpa nie tylko nie zostało ustalone, za co dokładnie skarżący był karany mandatami ale także, ile punktów karnych w związku z tym otrzymał. To powoduje, że na obecnym etapie nie jest możliwe dokonanie przez Sąd oceny, czy zaskarżona decyzja narusza art. 99 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami.

Mając powyższe na uwadze zarówno zaskarżona decyzja jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji podlegały uchyleniu, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zmianami), dalej P.p.s.a..

Rozpoznając ponownie sprawę organ winien uzupełnić postępowanie w wyżej wskazanym zakresie, a więc ustalić za co dokładnie skarżący był karany mandatami i jeżeli kary te zostały na niego nałożone w związku z kierowaniem przez niego pojazdem ustalić, czy faktycznie naruszenia jakich się dopuścił – ich ilość oraz waga uzasadniają zastosowanie wobec niego art. 99 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd orzekł zgodnie z art. 250 § 1 P.p.s.a. w zw. z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata urzędu (Dz. U. z 21015 r., poz. 1801). Na przyznaną łącznie kwotę 673, 40 zł składa się opłata w wysokości 480 zł, VAT od tej kwoty- 110,40 zł oraz wskazane w spisie kosztów koszty przejazdu – 83 zł. Sąd nie uwzględnił natomiast kwoty podatku od towarów i usług od kosztów dojazdu z uwagi na brak podstawy prawnej do jej przyznania.