Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Olga Żurawska – Matusiak, Ewa Marcinkowska (spr.), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2011 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w R. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpoznania wniosku M. Sp. z o. o. z siedzibą w R. z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej M. Sp. z o. o. z siedzibą w R. kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

M. Sp. z o.o. z siedzibą w R. pismem z dnia 31 sierpnia 2009 r. wystąpiła do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej kserokopii wszystkich ekspertyz wykonywanych na rzecz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w okresie od 1 stycznia 2008 r. do dnia otrzymania przez organ niniejszego pisma. Jednocześnie wnioskodawca wskazał, iż z uwagi na fakt, że nie jest jasne, kto był zleceniodawcą powyższych ekspertyz, analogiczny wniosek skierował również do Dyrektora Centrum Projektów Informatycznych MSWiA. Określił, iż żądane informacje mają być udostępnione w formie kserokopii przesłanych listem poleconym na adres siedziby firmy.

Z treści akapitu pierwszego wniosku można by domniemywać, że dotyczy on tylko ekspertyz wykonanych przez Polskie Towarzystwo Informatyczne.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji pismem z dnia 16 września 2009 r. wezwał wnioskodawcę do sprecyzowania wniosku poprzez określenie, czy chodzi w nim o wszystkie ekspertyzy wykonane na rzecz MSWiA w okresie od 1 stycznia 2008 r. do dnia otrzymania wniosku, czy też jedynie o ekspertyzy wykonane przez Polskie Towarzystwo Informatyczne.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Spółka pismem, doręczonym organowi w dniu 21 września 2009 r., wyjaśniła, iż wniosek z dnia 31 sierpnia 2009 r. dotyczy ekspertyz wykonywanych przez Polskie Towarzystwo Informatyczne.

W dniu 24 września 2009 r. M. Sp. z o.o. wniosła, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania jej wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Po wniesieniu powyższej skargi, organ pismem z dnia 5 października 2009 r., stanowiącym odpowiedź na wniosek o udostępnienie informacji publicznej poinformował M. Sp. z o.o., że od 1 stycznia 2008 r. na rzecz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji sporządzone zostały przez Polskie Towarzystwo Informatyczne, na podstawie umów cywilnoprawnych, trzy ekspertyzy. Ekspertyzy te stanowią jednak utwory w znaczeniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) i jako takie podlegają ochronie przewidzianej w przepisach tej ustawy. W konsekwencji przedmiotowe ekspertyzy Polskiego Towarzystwa Informatycznego, jako przedmioty prawa autorskiego, nie są informacją publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a zatem nie podlegają udostępnieniu w trybie przepisów tej ustawy. W ocenie organu powyższych ekspertyz, sporządzanych przez podmioty zewnętrzne, nie można ponadto uznać za dokumenty urzędowe w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając skargę Spółki na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, wyrokiem z dnia 4 lutego 2010 r. sygn. akt II SAB/Wa 155/09, uwzględnił powyższą skargę zobowiązując organ do rozpoznania wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż żądane przez Spółkę ekspertyzy sporządzone przez Polskie Towarzystwo Informatyczne na rzecz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w związku z tworzeniem przez ten organ systemów informatycznych, są informacją publiczną, a więc powinny być udostępnione, o ile nie zawierają danych objętych tajemnicą ustawowo chronioną.

Na skutek skargi kasacyjnej organu, Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 757/10, uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W uzasadnieniu wyroku NSA zarzucił, że Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wyjaśnił podstawowego zagadnienia występującego w sprawie, a mianowicie z jakich powodów uznał, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji pozostawał w bezczynności w załatwianiu wniosku skarżącej o udzielenie informacji publicznej i pominął wyjaśnienia organu zawarte w piśmie procesowym z dnia 4 listopada 2009 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpoznając ponownie sprawę, wyrokiem z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Wa 291/10, oddalił skargę M. Sp. z o.o. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazując, że skarga została przedwcześnie złożona, bowiem termin do udzielenia informacji publicznej przez organ upływał w dniu 5 października 2009 r., a skarga wpłynęła do Sądu I instancji w dniu 2 października 2009 r.

W dniu 20 października 2010 r. M. Sp. z o.o. skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, kolejną skargę (datowaną na 19 października 2010 r.) na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania jej wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej, wnosząc o nakazanie organowi niezwłocznego udostępnienia informacji publicznej, ukaranie osób winnych zaniechania udostępnienia informacji publicznej oraz zwrot kosztów postępowania. Skarga ta poprzedzona została wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie jako tożsamej z już rozpatrywaną przed sądami administracyjnymi, ewentualnie o oddalenie przedmiotowej skargi jako niezasadnej.

Ponadto wniósł o zawieszenie postępowania w przypadku nieodrzucenia skargi na czas rozpatrzenia uprzednio złożonej skargi w tym samym przedmiocie (tj. do prawomocnego zakończenia postępowania) oraz dołączenie akt postępowania dotyczącego uprzednio wniesionej skargi w tym samym przedmiocie sygn. akt II SAB/Wa 291/10.

Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, iż na skutek uprzedniej - tożsamej – skargi Spółki, odnośnie rzekomej bezczynności związanej z tym samym wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, prowadzone jest postępowanie sądowo-administracyjne. Jest to zatem druga skarga dotycząca rzekomej bezczynności w rozpatrzeniu ww. wniosku. Z uwagi na powyższe, uzasadniony jest na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosek o odrzucenie skargi jako ponownej do aktualnie rozpatrywanej (rozpatrzonej).

Organ zaznaczył jednocześnie, iż po jego stronie nigdy nie było bezczynności, albowiem wniosek z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej został załatwiony pismem z dnia 5 października 2009 r., w którym poinformował skarżącą, że żądana informacja nie jest informacją publiczną z uwagi na fakt objęcia ochroną na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podniósł też, że pismo takie nie mieści się w zakresie kognicji sądu administracyjnego określonym przepisem art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt II SAB/Wa 332/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. Spółki z o.o. z dnia 19 października 2010 r. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, iż w niniejszej sprawie skarżąca Spółka przedmiotem swojej skargi z dnia 19 października 2010 r. uczyniła bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 31 sierpnia 2009 r., dotyczącego ekspertyz wykonanych przez Polskie Towarzystwo Informatyczne. Sąd wskazał, iż skarga Spółki na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w tym zakresie została już rozpoznana w sprawie o sygn. akt II SAB/Wa 291/10, w której nieprawomocnym wyrokiem z dnia 9 listopada 2010 r. oddalano skargę. Z tych względów na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało odrzucić skargę.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła skarżąca Spółka zarzucając naruszenie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez błędne przyjęcie, że sprawa objęta skargą została już rozpoznana w postępowaniu w sprawie II SAB/Wa 291/10.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt I OSK 551/11 uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W uzasadnieniu postanowienia NSA podniósł, iż analiza wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Wa 291/10 nie budzi wątpliwości, że jedynym powodem oddalenia przez ten Sąd skargi na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji była przedwczesność złożenia skargi, która wykluczała przyjęcie bezczynności organu. Tak też należy określić przedmiot rozstrzygnięcia w owym postępowaniu. Tymczasem w odniesieniu do kolejnej skargi, datowanej na dzień 19 października 2010 r., ocena prawna wyrażona w wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. nie znajduje już zastosowania. Inny będzie w związku z tym również przedmiot rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji w przedmiotowym postępowaniu, bowiem będzie on orzekał o ewentualnej bezczynności organu po upływie terminu do udzielenia informacji publicznej.

Z powyższych względów zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 58 § 1 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy brak było podstaw do odrzucenia skargi na tej podstawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając ponownie sprawę zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

Zgodnie z kolei z art. 190 ww. ustawy – sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W przedmiotowym postępowaniu Sąd zobowiązany był zatem rozstrzygnąć o ewentualnej bezczynności organu po upływie terminu do udzielenia przez organ informacji publicznej w odpowiedzi na wniosek M. Sp. z o.o. z dnia 31 sierpnia 2009 r.

W ocenie Sądu skarga M. Sp. z o.o. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji zasługuje na uwzględnienie.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności. (vide: T. Woś /w:/ T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 86).

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu, i kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione.

Art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jako organ administracji publicznej, jest podmiotem zobowiązanym, na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej, do udostępnienia informacji mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

Kwestią zasadniczą, która wymagała rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest to, czy żądana przez M. Sp. z o.o. z siedzibą w R. we wniosku z dnia 31 sierpnia 2009 r. informacja dotycząca ekspertyz wykonywanych przez Polskie Towarzystwo Informatyczne na rzecz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w okresie od 1 stycznia 2008 r. do dnia otrzymania przez organ przedmiotowego wniosku, stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne, należy przy ich wykładni kierować się art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Uwzględniając wszystkie te aspekty, można zatem powiedzieć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.

W ocenie Sądu, w powyższym rozumieniu informacja w postaci ekspertyz, wykonywanych przez Polskie Towarzystwo Informatyczne na rzecz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji związanych z tworzeniem przez ten organ systemów informatycznych oraz przygotowaniem egzaminów dla osób ubiegających się o wydanie świadectwa kwalifikacji dla kontrolerów systemów teleinformatycznych spełnia warunki informacji publicznej, dotyczy bowiem realizacji przez ten organ zadań publicznych.

Jak wskazywał natomiast wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach, informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio redagowane i wytworzone przez organ administracji publicznej, ale taki charakter mają również dokumenty, które organ wykorzystuje do zrealizowania powierzonych prawem zadań, nawet wtedy, gdy prawa autorskie należą do innego podmiotu. Podstawowe znaczenie ma w tym wypadku fakt, iż dokumenty te służą realizacji zadań publicznych przez określone organy i zostały wytworzone na zlecenie tych organów. Nie chodzi bowiem o rozporządzenie prawami autorskimi, lecz o dostęp do treści dokumentu stworzonego na zlecenie organu administracji publicznej w celu realizacji zadań publicznych (vide: wyroki NSA - z dnia 15 lipca 2011 r. sygn. akt I OSK 667/11; z dnia 9 lutego 2007 r. sygn. akt I OSK 517/06; z dnia 7 grudnia 2010 r. sygn. akt I OSK 1774/10; z dnia 18 września 2008 r. sygn. akt I OSK 315/08).

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w odpowiedzi na wniosek M. Sp. z o.o. o udostępnienie informacji publicznej, pismem z dnia 5 października 2009 r. poinformował wnioskodawcę, że ekspertyzy sporządzone przez Polskie Towarzystwo Informatyczne na rzecz organu na podstawie umów cywilnoprawnych stanowią utwory w znaczeniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) i jako przedmioty prawa autorskiego nie są informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, a zatem nie podlegają udostępnieniu w trybie przepisów tej ustawy.

Z powyższym stanowiskiem organu nie można się zgodzić. Ekspertyzy sporządzone przez Polskie Towarzystwo Informatyczne wykonane zostały na potrzeby realizacji określonych zadań publicznych i na zlecenie organu administracji publicznej. Udostępnienie ich nie stanowi więc rozporządzenia prawami autorskimi, ale realizację dostępu do informacji publicznej na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jeżeli więc, zdaniem organu istnieją ustawowe przeszkody do udostępnienia informacji w określony sposób lub w określonej formie, bądź istnieją ustawowe podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej, to zobligowany był on do załatwienia wniosku w formie procesowej.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno - technicznej. Obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział natomiast tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. Jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić pismem podmiot żądający udostępnienia informacji, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa (por. wyrok WSA z dnia 5 lipca 2007 r. sygn. II SAB/Wa 19/07, Lex nr 368235, wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2002 r. sygn. II SA 2867/02, publ. Wokanda 2003/6/33).

Z bezczynnością organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej będziemy mieli zatem do czynienia wówczas, gdy organ, zobowiązany do podjęcia czynności materialno – technicznej w przedmiocie udostępnienia żądanej informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje.

Zarzut bezczynności organu w niniejszej sprawie należy uznać zatem za uzasadniony. Skoro bowiem organ dysponuje żądanymi ekspertyzami, a ekspertyzy te stanowią informację publiczną, to powinien załatwić wniosek skarżącej zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, tj. udzielając tej informacji albo jej odmawiając w formie decyzji administracyjnej.

Rozpatrując zatem wniosek M. Sp. z o.o., organ mógł albo udostępnić żądaną informację lub też, kierując się dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówić w drodze decyzji jej udostępnienia z uwagi na ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych lub o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Brak udostępnienia informacji publicznej i brak rozstrzygnięć procesowych w tym zakresie powoduje, że organ pozostaje w bezczynności.

Przepis art. 13 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Mając zatem na względzie treść powyższego przepisu Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zakreślił organowi termin 14-dniowy do rozpoznania wniosku, liczony od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak sentencji wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 ww. ustawy.