Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk(spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Bosakirska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi T.. GmbH z siedzibą w B., N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek pt. "[...]" nr [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz T. GmbH z siedzibą w B., N. kwotę 1600 (jeden tysiąc sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z [...] września 2008 r. wydaną na podstawie art. 10 ustawy z dnia 19 października 1993 r. o wynalazczości, mającej zastosowanie na podstawie art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej – dalej pwp. oraz art. 49 ust. 1 pwp., Urząd Patentowy RP po rozpatrzeniu zgłoszenia dokonanego w dniu 16 czerwca 2000 r. przez T. odmówił udzielenia patentu na wynalazek pt. "Sposób i urządzenie do dostępu do sieci telekomunikacyjnej i rozliczania usług telekomunikacyjnych".

W uzasadnieniu decyzji Urząd Patentowy RP wskazał, że na zgłoszony wynalazek nie może być udzielony patent, ponieważ przedmiot zgłoszenia nie jest rozwiązaniem technicznym. Podał, że zawiadomieniem z [...] września 2007 r. powołując się na art.10 i 26 ustawy o wynalazczości, poinformował zgłaszającego, iż przedmiot zgłoszenia w kategorii sposobu i urządzenia nie jest rozwiązaniem w pełni technicznie ujawnionym i prawa wyłączne nie mogą być udzielone. W szczególności Urząd Patentowy wskazał, że w zastrzeżeniu (w kategorii sposobu) brak jest technicznego ujawnienia na czym polega umożliwienie korzystania z usług telekomunikacyjnych również bez ważnego, klasycznego uprawnienia dostępu, przy czym autoryzacja i rejestracja abonenta oraz rozliczenia za wykorzystanie usługi odbywa się za pomocą karty kredytowej. Natomiast w zastrzeżeniu (w kategorii urządzenia) brak jest ujawnienia cechy technicznej "specjalnego modułu" oraz rozwiązania technicznego związanego z jego "umieszczeniem w rejestrze gości". Nie jest też zrozumiały, w ocenie Urzędu, powód zamieszczenia dwóch zastrzeżeń niezależnych w tej samej kategorii. W odpowiedzi zgłaszający nadesłał przy piśmie z dnia [...] grudnia 2007 r. poprawione zastrzeżenia patentowe. Urząd uznał, że nadesłane zastrzeżenia nie wnoszą niczego nowego dla ujawnienia cech technicznych w zgłaszanym rozwiązaniu w stosunku do wersji poprzedniej, z tego powodu nie wysyłał zgłaszającemu kolejnego zawiadomienia, jedynie w uzasadnieniu decyzji ustosunkował się do treści zastrzeżeń i argumentów zgłaszającego. Urząd uznał, że przedmiot zgłoszenia nie jest rozwiązaniem technicznym. Wskazał, że nadesłane przez Zgłaszającego poprawione zastrzeżenia patentowe oraz dostosowany do nich opis patentowy, nie wniosły niczego nowego dla ujawnienia cech technicznych w zgłoszonym rozwiązaniu w stosunku do pierwotnej wersji. Podkreślił między innymi, że bez ujawnienia, jakie procedury techniczne towarzyszą rejestracji abonenta w sieci, Zgłaszający zastrzega to rejestrowanie za pomocą nieokreślonego technicznie "specjalnego uproszczonego modułu identyfikacji abonenta" wyposażonego w "specjalny numer IMSI", a sieć wyposaża się w "specjalny uproszczony rejestr" służący do autoryzacji i rejestracji, co nie jest określonym sposobem technicznego oddziaływania na materię. Podniósł, że Zgłaszający mówi o stosowaniu "specjalnego modułu identyfikacji abonenta", a także "specjalnego rejestru macierzystego", czyli mówi o jakichś nieokreślonych technicznie środkach służących do bliżej nieznanych technicznie sposobów operowania informacją. Wskazał, że zastrzeżenie, iż "do rejestracji abonenta oraz rozliczenia za wykorzystanie usługi stosuje się kartę kredytową" jest nietechniczną organizacją usług, rozwiązaniem technicznym byłoby ujawnienie technicznych procedur związanych z użyciem karty kredytowej. W konkluzji Urząd stwierdził, że istota rozwiązania nie polega na rozwiązywaniu problemów technicznych, lecz na stosowaniu odpowiednich procedur realizowanych znanymi technicznie sposobami, przy użyciu znanych, niezbędnych do tego urządzeń, a skoro istota zgłoszonego rozwiązania nie nosi tych cech, to prawa wyłączne nie mogą być w niniejszej sprawie udzielone.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Zgłaszający wniósł o uchylenie decyzji i udzielenie patentu na powyższe zgłoszenie. Z tym, że zmienił – ograniczył tytuł wynalazku wskazując już jedynie: "Sposób dostępu do sieci telekomunikacyjnej i rozliczania usług". Uznał za krzywdzące wydanie decyzji odmawiającej udzielenia patentu, bez kolejnego zawiadomienia Zgłaszającego wzywającego go do zmiany zastrzeżeń patentowych. Stwierdził, że przedmiotowe zgłoszenie, określone zastrzeżeniami patentowymi dotyczącymi sposobu, jest rozwiązaniem technicznym i wynalazkiem w świetle § 32 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 17 września 2001 r. i art. 24 pwp., gdyż efektem końcowym wynalazku jest w pełni zautomatyzowana procedura rozliczania za usługi telekomunikacyjne, odciążająca zarówno abonenta, jak i obsługę sieci od wykonywanych dotychczas skomplikowanych czynności rozliczeniowych. Wskazał, że zastosowanie w zastrzeżeniach patentowych nazwy czynności, np. rejestracja abonenta w sieci, rejestr macierzysty, itp., stosowane są powszechnie w opisach patentowych z dziedziny telekomunikacji. Nie są to więc, jego zdaniem, przykłady pojedyncze, wyjątkowe uznania zdolności patentowej wynalazku dotyczącego sposobu realizowanego przez znane środki techniczne, na przykład sieci telekomunikacyjne, lecz tworzą precedensy praktyki orzeczniczej Urzędu Patentowego.

Skarżący wskazał także, iż na zgłoszenie prowadzone w równoległym postępowaniu Europejski Urząd Patentowy udzielił patentu Europejskiego nr [...]. Uwzględniając fakt, że zastrzeżenia patentowe udzielonego patentu europejskiego zostały ograniczone przez rozszerzenie części przedznamiennej zastrzeżenia niezależnego i ograniczenie jego części znamiennej, do wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, zgłaszający dołączył nowoopracowany zestaw zastrzeżeń patentowych odpowiadających przystosowanym do przepisów polskich zastrzeżeniom udzielonego patentu europejskiego, żądając ponownego rozparzenia zgłoszenia [...].

Urząd Patentowy na dalszym etapie postępowania, wezwał zgłaszającego do nadesłania uzupełniających wyjaśnień odnośnie wskazanych dodatkowych materiałów z poszukiwań w stanie techniki oraz ze względu na zgłaszane roszczenia ochronne dotyczące cech nietechnicznych w kategorii sposobu. Pismem z [...] maja 2009 r. Zgłaszający, w odpowiedzi na ww. wezwanie, przedstawił kolejną wersję zastrzeżeń patentowych i opisu w kategorii sposobu oraz podtrzymał wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w zakresie ochrony ograniczonej nowymi zastrzeżeniami.

Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. Urząd Patentowy RP działając na podstawie art. 10 i art. 26 ustawy o wynalazczości, mającej zastosowanie na podstawie art. 315 ust. 3 oraz na podstawie art. 245 ust. 1 pwp., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Urząd Patentowy stwierdził, po analizie stanowiska Zgłaszającego z [...] maja 2009 r. oraz zawartych w nim zastrzeżeń, że nie stanowią one nadal patentowalnych cech sposobu, a określają jedynie ogólne założenia oraz ogólny opis działania bliżej nieokreślonego algorytmu w zakresie organizacji procesu informacyjno – decyzyjnego i zaliczania opłat podczas zestawiania połączenia oraz obsługi żądanej rozmowy telefonicznej, co skutkuje nadal brakiem dostatecznego ujawnienia przedmiotowego sposobu.

Urząd wskazał ponadto, że już wcześniej podkreślano brak dostatecznego ujawnienia rozwiązania [...], prezentowanego w pierwotnej wersji dokumentacji zgłoszeniowej, a więc rozwiązanie to, w świetle art. 10 i 26 ustawy o wynalazczości, nie może być opatentowane również w wersji z [...] maja 2009 r.

W skardze na tę decyzję Zgłaszający zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 10 i 26 ustawy o wynalazczości w związku z art. 315 ust. 3 pwp. oraz przepisów postępowania, tj. art. 77 i art. 80, art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podnosząc powyższe zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przypomniał, że decyzja odmawiająca udzielenia patentu została uzasadniona faktem braku technicznego ujawnienia procedur zastrzeganych w czterech zastrzeżeniach dotyczących sposobu i w piątym zastrzeżeniu dotyczącym urządzenia. Nadmienił, że w odpowiedzi na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, organ przeprowadził badania stanu techniki i przeciwstawił przedmiotowemu zgłoszeniu cztery wcześniej opublikowane opisy patentowe. W swoim piśmie z [...] maja 2009 r. skarżący wykazał istotne i mające charakter techniczny, jego zdaniem, różnice pomiędzy sposobem ze zgłoszenia, a przeciwstawionym sposobami. Organ w zaskarżonej decyzji podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, z uwagi na brak dostatecznego ujawnienia przez Zgłaszającego sposobu zawartego w zgłoszeniu.

W jego ocenie argumentacja organu jest krzywdząca i niesłuszna, gdyż część znamienna zastrzeżenia głównego w jego ostatniej wersji jest całkowicie zrozumiała i umożliwia zastosowanie prezentowanego sposobu dostępu do sieci telekomunikacyjnej i rozliczenia usług w praktyce. Idea wynalazku polega na tym, że użytkownik telefonu komórkowego nie mający ważnej karty SIM, a dysponujący ważną kartą kredytową, będzie mógł od razu za wykonaną rozmowę zapłacić, korzystając ze sposobu przewidzianego przedmiotowym wynalazkiem, czyli poprzez generowanie i przekazywanie odpowiednich sygnałów elektronicznych w sieci telekomunikacyjnej.

Podniósł, że wobec odmowy udzielenia patentu na przedmiotowe zgłoszenie, przy równoczesnym udzieleniu, w równoległym postępowaniu, patentu europejskiego na to samo zgłoszenie, zaistniała sytuacja, w której ten sam wynalazek zgłoszony przed 1 marca 2004 r. (weszła w życie podpisana przez Polskę Konwencja Monachijska) spotyka się z odmową udzielenia patentu na terenie Polski, natomiast zgłoszony po tej dacie, uzyskuje automatycznie patent przez uprawomocnienie udzielonego patentu europejskiego. Zgłaszający zarzucił organowi, że ten nie odniósł się w żaden sposób do wspomnianej kwestii.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie powtarzając stanowisko zajęte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Co do udzielonego patentu europejskiego, podniósł, że przedmiotowe zgłoszenie podlega rygorom prawa krajowego, wobec czego uznał za bezcelowe odnoszenie się do tej kwestii.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym jak i prawem procesowym.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej p.p.s.a. – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Badając skargę wg powyższych kryteriów Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja narusza bowiem przepisy prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, co w świetle art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. skutkuje jej uchyleniem.

Zgłoszenie obejmujące przedmiotowy wynalazek zostało dokonane w dacie [...] czerwca 2000 r., a zatem pod rządami ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości.

22 sierpnia 2001r. weszła w życie ustawa z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (art.327 pwp.).

Zgodnie z art.315 ust.3 pwp. ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego albo topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym. Jednakże do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych, nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepis art. 37 ust. 2.

Zgodnie z art.316 ust.4 pwp. postępowanie związane ze zgłoszeniem wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego i topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym toczy się od dnia wejścia w życie ustawy według jej przepisów.

Zatem postępowanie w sprawie udzielenia ochrony na ww. rozwiązanie od dnia [...] sierpnia 2001r. toczyć się winno wg przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej, natomiast ocena pod względem ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu wymagała uwzględnienia przepisów ustawy o wynalazczości i Urząd Patentowy RP takie też przepisy w sprawie zastosował.

Zgodnie z art.10 ustawy o wynalazczości wynalazkiem podlegającym opatentowaniu jest nowe rozwiązanie o charakterze technicznym, nie wynikające w sposób oczywisty ze stanu techniki i mogące się nadawać do stosowania. Zaś art.26 ust 1 tejże ustawy stanowi, iż zgłoszenia wynalazku w celu uzyskania patentu dokonuje się przez wniesienie do Urzędu Patentowego podania wraz z opisem wynalazku ujawniającym jego istotę, zastrzeżeniami patentowymi, skrótem opisu i w razie potrzeby rysunkami.

Zdaniem Sądu należy na wstępie stanowczo podkreślić, iż Urząd Patentowy RP wydając zaskarżoną decyzję administracyjną związany był rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy (vide: art. 252 pwp.).

Związanie rygorami procedury administracyjnej oznacza, że Urząd Patentowy R.P. jest obowiązany m.in. do przestrzegania zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 k.p.a.). Z zasady wyrażonej w art. 8 k.p.a. wynika przede wszystkim wymóg praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności. Tylko postępowanie odpowiadające takim wymogom i decyzje wydane w wyniku postępowania tak ukształtowanego mogą wzbudzać zaufanie obywateli do organów administracji publicznej, nawet wtedy, gdy decyzje administracyjne nie uwzględniają ich żądań. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 grudnia 1984 r., sygn. akt III SA 729/84, ONSA 1984, nr 2, poz. 117, podkreślił, że w celu realizacji tej zasady konieczne jest przede wszystkim ścisłe przestrzeganie prawa, zwłaszcza w zakresie dokładnego wyjaśnienia okoliczności sprawy, konkretnego ustosunkowania się do żądań i twierdzeń stron oraz uwzględnienia w decyzji zarówno interesu społecznego, jak i słusznego interesu obywateli, przy założeniu, że wszyscy obywatele są równi wobec prawa. Organ administracji jest ponadto obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i ocenić cały materiał dowodowy (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.) oraz uzasadnić swoje rozstrzygnięcie według wymagań określonych w przepisie art. 107 § 3 k.p.a.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie Urząd Patentowy RP dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., a przede wszystkim art. 107 § 3 k.p.a. - poprzez niewyjaśnianie wszystkich okoliczności istotnych dla prawidłowego i pełnego rozstrzygnięcia sprawy. Pamiętać przy tym należy, iż w kompetencjach Sądu administracyjnego nie leży czynienie jakichkolwiek ustaleń, czy też uzupełnianie uzasadnienia zaskarżonej decyzji własną oceną przedmiotu sprawy.

W przedmiotowej sprawie organ odmówił udzielenia patentu na wynalazek pt: "Sposób i urządzenie do dostępu do sieci telekomunikacyjnej i rozliczania usług telekomunikacyjnych" wskazując, iż przedstawione przez zgłaszającego zastrzeżenia (w wersji z dnia [...] maja 2009 r.) nie stanowią patentowalnych cech sposobu jako takiego. Określają one bowiem jedynie ogólne założenia oraz ogólny opis działania bliżej nieokreślonego algorytmu w zakresie organizacji procesu informacyjno - decyzyjnego i zaliczania opłat podczas zestawienia połączenia oraz obsługi żądanej rozmowy telefonicznej, przez co brak jest dostatecznego ujawnienia przedmiotowego sposobu. Dalej Urząd Patentowy RP stwierdził, że również w decyzji z dnia [...] września 2008 r. wskazywał na brak dostatecznego ujawnienia rozwiązania w pierwotnej wersji dokumentacji zgłoszeniowej w związku z czym rozwiązanie to nie może być opatentowane również w wersji z dnia [...] maja 2009 r.

W ocenie Sądu uzasadnienie to nie odpowiada wymogom art. 107 § 3 k.p.a. Organ poza przywołaniem fragmentu zastrzeżenia patentowego nie wskazał dlaczego uznaje, że zastrzeżenie to nie stanowi patentowalnych cech sposobu jako takiego. Zmieszczone w jednym zaledwie zdaniu wyjaśnienie takiego stanowiska wskazujące na zbyt ogólne zdaniem organu przedstawienie założeń zgłoszonego rozwiązania nie wypełnia zdaniem Sądu wymogów stawianych w procedurze administracyjnej, w szczególności określonych w art.7 i 77 k.p.a., zastosowanie, których winno znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu wydanej decyzji.

Niezależnie od powyższego organ również ogólnie wskazał na brak dostatecznego ujawnienia rozwiązania w pierwotnej wersji zgłoszenia.

W przedmiotowej sprawie zgłaszający kilkakrotnie zmieniał, poprawiał, również ograniczał przedstawione zgłoszenie i zastrzeżenia. Wskazać jednak należy, że zgodnie z art.37 ust.1 i 2 pwp. do czasu wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu zgłaszający może, z zastrzeżeniem ust. 2, wprowadzać uzupełnienia i poprawki do zgłoszenia wynalazku, które nie mogą wykraczać poza to, co zostało ujawnione, w dniu dokonania zgłoszenia, jako przedmiot rozwiązania w opisie zgłoszeniowym wynalazku obejmującym opis wynalazku, zastrzeżenia patentowe i rysunki. Zmiana zastrzeżeń patentowych w sposób rozszerzający pierwotny zakres żądanej ochrony może być dokonana tylko do czasu ogłoszenia o zgłoszeniu i przy zachowaniu ograniczenia określonego w ust. 1.

Zgłoszenie przedmiotowego wynalazku zostało dokonane [...] czerwca 2000 r., zaś opublikowane w Biuletynie Urzędu Patentowego [...] sierpnia 2003 r. [...]

Zatem biorąc pod uwagę te daty Urząd Patentowy RP winien zbadać przedmiotowe zgłoszenie (w zakresie ograniczonym ostatnią wersją zgłoszenia) stwierdzając czy istota technicznego charakteru zgłoszonego sposobu została wystarczająco ujawniona w pierwotnym zgłoszeniu. Istotne jest zatem, co zostało ujawnione w zgłoszeniu pierwotnym i czy kolejne wersje przedstawianych zastrzeżeń, nie wykraczają poza ramy wynikające z art.37 pwp. Innymi słowy czy ostania wersja zastrzeżeń "mieści się" w tym co zostało ujawnione w zgłoszeniu pierwotnym i czy zastrzeżenia te oddają istotę technicznego charakteru zgłoszonego rozwiązania. Proces ten winien znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu ostatecznej decyzji organu. Tymczasem Urząd Patentowy RP ogólnie tylko stwierdził, że kolejne wersje niczego nowego nie wnoszą. Brak jednak przedstawienia sposobu rozumowania, które do takiego stanowiska Urząd doprowadziło. Tym samym nie poddaje się ona w istocie kontroli Sądu. Sąd nie może bowiem działając w ramach przyznanych mu uprawnień tych luk uzupełnić i niejako domyślać się przyczyn, które u podłoża tego stanowiska legły. Podnieść przy tym należy, że skarżący w toku postępowania ograniczył zakres ochrony, w tym również tytuł wynalazku. Urząd Patentowy do tej zmiany również w sposób pełny się nie odniósł. W tej sytuacji brak jest możliwości pełnej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia, co w świetle powyższego i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. skutkuje naruszeniem wskazanych przepisów prawa procesowego i uwzględnieniem skargi.

Kolejnym zagadnieniem, które nie znalazło odzwierciedlenia w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jest podnoszony przez skarżącego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, fakt udzielenia na przedmiotowe rozwiązanie patentu europejskiego przez Europejski Urząd Patentowy. Fakt ten nie skutkuje co prawda po stronie krajowych Urzędów Patentowych związaniem taką decyzją Europejskiego Urzędu Patentowego ani też dokonaną przez ten organ oceną zgłoszonego rozwiązania. Taki stan rzeczy oznacza, że Urząd Patentowy RP w postępowaniu o udzielenie ochrony na ww. zgłoszenie związany jest ustawodawstwem krajowym w tym przypadku przepisami ustawy o wynalazczości i pwp. Tego stanu rzeczy nie zmienia podnoszona przez skarżącego okoliczność przystąpienia Polski w dniu 1 marca 2004 r. do Konwencji Monachijskiej i skutków prawnych wiążących się z tym przystąpieniem.

Wprawdzie nie można wykluczyć sytuacji, gdy na ten sam wynalazek zgłoszony przed datą przystąpienia do ww. Konwencji Urząd Patentowy RP odmówi udzielenia patentu, a Europejski Urząd Patentowy wyda decyzję korzystną i patent po 2004 r. zostanie uprawomocniony jednakże taka możliwość w żadnym razie nie może stać się uzasadnieniem dla zarzutu naruszenia prawa w rozpoznawanej sprawie. Nawet bowiem w takiej sytuacji Urząd Patentowy RP nie ma obowiązku uwzględnienia w swej ocenie z punktu widzenia przepisów p.w.p. oceny EUP i dokonywanej przez niego wykładni postanowień stosowanego prawa.

Mimo braku takich obowiązków przedstawiony wyżej stan rzeczy winien skutkować szczególną wnikliwością w rozpoznawaniu przez Urząd Patentowy RP tej sprawy i fakt udzielenia patentu europejskiego winien Urząd uwzględnić w swej ocenie i rozważaniach prowadzących do rozstrzygnięcia zarówno wyniki postępowania, jak i fakt udzielenia patentu europejskiego, by w sposób pełny i przekonujący mógł przedstawić w decyzji swe stanowisko. Tego bowiem wymaga zarówno zasada pozyskiwania zaufania obywateli do organów państwa (art. 8 k.p.a.) jak i wymóg stosowania przez Urząd Patentowy RP art. 107 § 3 k.p.a., z którego wynika, iż uzasadnienie jest źródłem informacji dotyczącej toku rozumowania organu, podejmującego decyzję i przyjętych przez niego założeń stanowiących podstawę rozstrzygnięcia. W takim tylko przypadku możliwa jest też kontrola sądowa zaskarżonego orzeczenia.

Rozpoznając ponownie sprawę organ powinien zatem odnieść się także do twierdzeń skarżącego o udzieleniu patentu europejskiego. W rozpoznawanej sprawie organ powyższej kwestii nie rozważał, a zatem nie wiadomo jaki był przedmiot i zakres udzielonego patentu.

Rzeczą Urzędu Patentowego będzie zatem ponowne rozpatrzenie sprawy w jej całokształcie i odniesienie się do twierdzeń i zarzutów strony przedstawionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z uwzględnieniem powyższych wskazań i procedury administracyjnej, którą Urząd jest związany w tym wynikającego z art. 7 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a. obowiązku wszechstronnego i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego i uzasadnienia decyzji zgodnie z wymogami określonymi w art. 107 § 3 k.p.a.

Z tych przyczyn Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zostało wydane w oparciu o art. 152 p.p.s.a., zaś o zwrocie kosztów postępowania, obejmujących koszty uiszczonego wpisu sądowego (1000 zł) i wysokość opłaty za czynności rzecznika patentowego (600 zł), Sąd orzekł w myśl art. 200 p.p.s.a.