Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia L. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 września 2008 r.; sygn. akt VI SA/Wa 296/08 w zakresie odrzucenia sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego w sprawie ze skargi L. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2007 r.; nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w zakresie zawieszenia praw wynikających z licencji pracownika zabezpieczenia technicznego postanawia: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z 23 września 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 296/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił sprzeciw L. B. od zarządzenia referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z 27 marca 2008 r. o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] listopada 2007 r. nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania w przedmiocie zawieszenia praw wynikających z licencji pracownika zabezpieczenia technicznego.

Z akt sprawy wynika, że referendarz sądowy pozostawił bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy, ze względu na nienadesłanie przez stronę w wyznaczonym terminie wypełnionego urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy. Zarządzenie zostało doręczone stronie 7 kwietnia 2008 r., wraz z pouczeniem o siedmiodniowym terminie wniesienia sprzeciwu.

Sąd ustalił, że sprzeciw od powyższego zarządzenia skarżący wniósł 24 kwietnia 2008 r., jednocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Termin nie został przywrócony. W związku z powyższym Sąd uznał sprzeciw za złożony po terminie, który upływał 14 kwietnia 2008 r., i odrzucił go na podstawie art. 259 § 2 p.p.s.a.

W zażaleniu L. B. wniósł o uchylenie powyższego postanowienia w całości i przyznanie kosztów postępowania przez organ administracyjny, a także o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu zgodnie z wnioskiem oraz zwolnienie od wpisu sądowego w kwocie 100 zł, argumentując, że nie może go ponieść bez uszczerbku dla swojego utrzymania.

Podniósł, że uchybienie terminu nie było przez niego zawinione. Przesyłkę odebrał najprawdopodobniej jego syn, prowadzący odrębne gospodarstwo domowe, i najwidoczniej zapomniał poinformować go o korespondencji. Często pozostają ze sobą w konflikcie rodzinnym. Skarżący wskazał również, że opóźnienie było nieznaczne, około 6 dni, co nie ma istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 194 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia, wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że uzasadnienie zażalenia nie zawiera zarzutów, które uzasadniałyby uchylenie postanowienia Sądu I instancji. Skarżący wskazał przede wszystkim na wady doręczenia zarządzenia referendarza sądowego o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Za takie bowiem należy uznać stwierdzenie, że osoba, która odebrała korespondencję nie przekazała mu jej w stosownym czasie, jak również ocenę, że parodniowe opóźnienie w złożeniu sprzeciwu nie ma wpływu na końcowe rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie (w tym miejscu brak jest sprecyzowania, o której sprawie mowa - dotyczącej przyznania prawa pomocy, czy może skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji).

Tymczasem oceniając zażalenie na postanowienie Sądu I instancji Naczelny Sąd Administracyjny ma za zadanie zbadać, czy sąd ten w procesie orzekania nie naruszył obowiązujących przepisów. Przedmiotem postępowania nie było orzekanie o przywróceniu terminu do wniesienia sprzeciwu. Kwestia ta została już osądzona. Należy stwierdzić, że Sąd I instancji rozstrzygając o odrzuceniu sprzeciwu był w sprawie związany postanowieniem NSA z 20 sierpnia 2008 r., sygn. akt II GZ 180/08, którym oddalono zażalenie na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skoro zatem doszło do ustalenia, że wniesienie sprzeciwu nastąpiło z uchybieniem terminu i nie zachodziły przesłanki uzasadniające jego przywrócenie, to Sąd I instancji prawidłowo odrzucił sprzeciw, na podstawie art. 259 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem, sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

W związku z powyższym podniesione w zażaleniu argumenty nie mogły skutecznie podważyć zaskarżonego postanowienia, ponieważ nie odnosiły się do sytuacji ocenianej w ramach kontroli zgodności z prawem tego orzeczenia.

Z treści zażalenia wynika, że skarżący wniósł również o przyznanie mu prawa pomocy przez zwolnienie go od wpisu sądowego od skargi. Naczelny Sąd Administracyjny pozostawia kwestię nadania biegu temu wnioskowi do rozważenia Sądowi I instancji. Należy zauważyć, że na obecnym etapie wniosek o przyznanie prawa pomocy nie mógł być rozpatrzony, gdyż niniejsze postępowanie dotyczy wcześniejszego wniosku o przyznanie prawa pomocy i do czasu jego zakończenia nie jest możliwe przystąpienie do rozpoznania kolejnego wniosku.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.