Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć Sędziowie Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.) Sędzia WSA Iwona Wiesner po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w D. na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Katowicach w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę.

W skardze z dnia [...] r. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w Katowicach (dalej: organ), w sprawie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, A Sp. z o.o. z siedzibą w D. (dalej strona skarżąca lub wnioskodawca) wniosła o zobowiązanie organu skarżonego do rozpatrzenia niezwłocznie wniosku o udzielenie informacji publicznej i ujawnienie czy odcinek drogi będący w jego zarządzie spełnia wymagania techniczne, a przez to bezpieczeństwa dla drogi ekspresowej oraz czy posiada pasy awaryjne o szerokości 2,5 m zgodnie z Raportem Kontroli Szczegółowej BRD z [...] r.

Złożenie skargi poprzedził następujący ciąg zdarzeń.

Strona skarżąca na swój wniosek, złożony w dniu 13 września 2019 r., otrzymała Raport Kontroli Szczegółowej BRD z dnia [...] r, dotyczący odcinka drogi ekspresowej nr [...] od km [...] do km [...] oraz łącznica zjazdowa dla relacji C. – D. (dalej Raport).

Pismem z 14 stycznia 2020 r. strona skarżąca wniosła o uzupełnienie informacji publicznej o szczegółową mapę badanego obszaru. Ponadto wniosła o pisemne wyjaśnienie organu drogowego co do treści Raportu w zakresie:

1. części B pkt 1 lit. a – klasa i funkcja drogi –S co oznacza zapis "Droga krajowa klasy S" w świetle okoliczności faktycznych, i prawnych gdy z informacji pisemnych organu drogowego wynika jednoznacznie, że przedmiotowy odcinek drogi nie spełnia faktycznych i prawnych wymagań technicznych dla klasy drogi S, z uwagi na brak jego przebudowy do tych wymagań;

2. części B pkt 1 lit. b – Prędkość projektowa i miarodajna dlaczego w raporcie brak jest danych w tej kwestii;

3. części B pkt 1 lit. d - wzdłuż drogi zlokalizowane są pasy awaryjne o szer. 2,5 m wyjaśnienia sprzeczności wynikłej z faktu, że stan faktyczny wskazuje jednoznacznie, że przedmiotowy odcinek drogi nie posiada pasów awaryjnych o szerokości 2,5 m ;

4. . części B pkt 2 - Rekomendacje z poprzednich kontroli , które nie zostały wdrożone przedstawienia raportów kontroli przedmiotowego odcinka wykonanych w okresie poprzedzającym Raport z dnia [...] r.;

5. Wskazania, dlaczego dokumentacja fotograficzna nie posiada danych w zakresie daty oraz godziny lub przesłanie zapisu filmowego.

W odpowiedzi na wniosek skarżony organ pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. poinformował stronę skarżącą, że dana informacja tylko wtedy ma charakter informacji publicznej, gdy jest to informacja istniejąca i będąca w posiadaniu organu. Bezzasadnie jest żądanie interpretacji przekazanych przez organ dokumentów Dlatego w zakresie danych ujętych powyżej w punktach 1 i 3 organ uznał, że nie stanowią one informacji publicznej. W pozostałym zakresie organ udzielił stosownych wyjaśnień.

Pismem z 5 lutego 2020 r. strona skarżąca ponownie zwróciła się do organu o udzielenie informacji w żądanym zakresie, wyjaśniła, że informacja jest w posiadaniu organu, nie wymaga interpretacji, dotyczy sfery faktów, organ sprawuje zarząd nad odcinkiem drogi będący przedmiotem Raportu a żądana informacja wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania organu. Wyjaśniła także, że informacja jest konieczna z uwagi na wątpliwości jakie wynikły z treści Raportu, który jej zdaniem w konfrontacji ze stanem prawnym i faktycznym poświadczają nieprawdę w zakresie stwierdzenia, że odcinek drogi krajowej będący przedmiotem opracowania jest drogą ekspresową oraz posiada pasy awaryjne o szerokości 2,5m.

W odpowiedzi z dnia 20 lutego 2020 r. organ wyjaśnił że do badanego Raportem odcinka drogi mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2 marca 1999 r w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi i ich usytuowanie. Przyznał także, że podana w Raporcie informacja dotycząca szerokości pobocza w omawianym miejscu mogła być bardziej szczegółowo sformułowana jako szerokość zmienna do 2,5 m, na co składa się pobocze utwardzone i gruntowe.

W tej sytuacji złożona została, opisana na wstępie skarga z [...] r. W jej treści strona skarżąca zawarła szereg zarzutów dotyczących niewłaściwego i nierzetelnego przedstawienia w Raporcie związanych z zarządzeniem przedmiotowym odcinkiem drogi.

W odpowiedzi na skargę z [...] r. skarżony organ wniósł o jej oddalenie. Podniósł, że celem strony skarżącej nie jest uzyskanie informacji publicznej, ale dokonanie przez organ oceny prawidłowości Raportu.

  Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 z późn. zm.), sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej P.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w pkt 1- 4 P.p.s.a. W tym zakresie przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę praw strony przez doprowadzenie do wydania w sprawie rozstrzygnięcia lub podjęcia innej czynności wynikającej z przepisów prawa, przez zobowiązany do tego organ. Uwzględniając skargę na bezczynność Sąd orzeka na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którym: zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności (pkt 1), zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (pkt 2) oraz stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności. Jednocześnie, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a. sąd stwierdza, czy bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie zaś do art. 149 § 1b P.p.s.a. sąd może też orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, a na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. - także o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub o przyznaniu od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.

W niniejszej sprawie przedmiotem oceny Sądu była bezczynność Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w K. w zakresie rozpoznania wniosku złożonego w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Dz.U. 2019 r., poz. 1429 ze zm, dalej u.d.i.p) w zakresie udostępnienia informacji dotyczących sprzeczności danych zawartych w Raporcie Kontroli Szczegółowej BRD z [...] r. ze stanem rzeczywistym. W ocenie strony skarżącej odcinek drogi objęty Raportem nie jest drogą krajową klasy S i nie posiada pasów awaryjnych o szerokości 2,5 m. Tym samym strona skarżąca stanęła na stanowisku, że Raport jest sprzeczny ze stanem rzeczywistym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Pojęcie informacji publicznej ma szeroki charakter i odnosi się do wszelkich spraw publicznych również wówczas, gdy wiadomość ta nie została wytworzona przez podmioty publiczne, a jedynie odnosi się do nich. Prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje prawo żądania udzielenia informacji o określonych faktach i stanach istniejących w chwili udzielania informacji. Prawo obywateli do uzyskania informacji publicznej przewidziano w art. 4 u.d.i.p. Przepis ten przewiduje m.in., iż do udostępnienia informacji publicznej obowiązane są m.in. organy władzy publicznej, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego publicznych.

Ustawodawca w art. 6 u.d.i.p. zamieścił przykładowy wykaz (katalog) informacji i dokumentów, które stanowią informację publiczną, przy czym wyszczególnienie to nie jest wyliczeniem wyczerpującym (zamkniętym), lecz ma charakter przykładowy. O zakwalifikowaniu określonej informacji do udostępnienia decyduje jej treść i charakter. Przesłanką kwalifikującą konkretną informację do kategorii informacji publicznej jest więc spełnienie przez nią kryterium przedmiotowego i stąd też decydującymi są treść i charakter konkretnej informacji, nie zaś podmiot, który jest w jej posiadaniu. Udostępnieniu podlega informacja publiczna, czyli każda informacja o sprawach publicznych (art. 1 u.d.i.p).

Załatwienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej może przybrać postać:

1) czynności materialno-technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej;

2) pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nią nie dysponuje albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać;

3) pisma informującego, że żądana informacja nie stanowi Informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej;

4) pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej lub zastosowania tego trybu w sytuacji, gdy z treści wniosku wynika, że wnioskodawca żąda udostępnienia w trybie szczególnym;

5) decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. - akt ten jest wydawany w przypadku odmowy udostępnienia informacji, względnie umorzenia postępowania o udostępnienie informacji.

Należy przyznać rację organowi, że informacja publiczna dotyczy samych faktów a nie ich wyjaśnień czy interpretacji. W swoim wniosku z 14 stycznia 2020r. strona skarżąca nie żądała informacji o dokumentach i ich treści, gdyż Raport został jej uprzednio udostępniony. Wnioskodawca nie zgodził się z danymi zawartymi w Raporcie i jego rzeczywistym celem było ustosunkowanie się przez organ do tych wątpliwości i dokonanie przezeń wykładni Raportu. Należy jednak zauważyć, że taka odpowiedź nie byłaby informacją, gdyż w jej wyniku skarżący nie dowiedziałby się niczego, czego nie wiedział wcześniej. Niewątpliwym w sprawie jest, że strona skarżąca i organ różnią się co do poszczególnych kwestii związanych z odcinkiem drogi ekspresowej nr [...] od km [...] do km [...] oraz łącznicy zjazdowej dla relacji C. – D., ale wnioskodawca nie mógł w drodze informacji publicznej doprowadzić do zmiany stanowiska organu w tym zakresie. Na marginesie godzi się jednak podnieść, że stosowne wyjaśnienie, dotyczące klasyfikacji spornego odcinka drogi, zostało zawarte w piśmie z 20 lutego 2020 r, będącym odpowiedzią na pismo skarżącego z 5 lutego 2020 r.

Konsekwencją stwierdzenia, że informacja objęta wnioskiem nie stanowi informacji publicznej, jest fakt, że sprawa nie podlega załatwieniu w formie decyzji administracyjnej. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. tylko odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. następują w drodze decyzji. Zatem, a contrario, art. 16 ust. 1 u.d.i.p. nie obejmuje sytuacji, w której żądana informacja nie jest informacją publiczną. W takim wypadku odmowa jej udzielenia winna nastąpić zwykłym pismem. W sprawie niniejszej organ udzielił odpowiedzi na wniosek w formie pisemnej i uczynił to z zachowaniem 14 – dniowego terminu ustawowego, określonego w art. 13 ust. 1 u.d.i.p., albowiem otrzymał wniosek o informacje w dniu 17 stycznia 2020 r. a odpowiedź została udzielona w dniu 31 stycznia 2020 r.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.