Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. Sąd stwierdza, iż nie było możliwe, aby Prezes UKE w decyzji rezerwacyjnej wydanej na podstawie art. 116 ust. 8 Pt określił opłatę za dokonanie rezerwaci częstotliwości w częściach lub ratach. Przeciwko tej tezie stoi wyraźnie treść art. 185 ust. 4a Pt. Jednorazowość opłaty, wyraźnie wskazana przez Ustawodawcę, wyklucza rozłożenie jej na raty w samej decyzji rezerwacyjnej wydanej na podstawie art. 116 ust. 8 Pt.

2. Istnieje możliwość prawna wszczęcia postępowania w sprawie rozłożenia na raty jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt w trybie art. 67a § 1 pkt 1 O.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Dorota Dziedzic-Chojnacka (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Bytner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2019 r. spraw ze skargi S. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości oddala skargę

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: "Prezes UKE" lub "organ") z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] Mocą tej decyzji organ na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm., dalej: "k.p.a."), w związku z art. 67a § 1 pkt 1 oraz art. 67b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm., dalej: "O.p."), oraz w związku z art. 185 ust. 4a i ust. 4b, art. 188 i art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, z późn. zm., dalej: "Pt"), po rozpatrzeniu wniosku [...] S.A. z siedzibą w [...] (dalej: "[...]", "strona", "wnioskodawca" lub "skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2018 r. znak: [...], w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] października 2018 r. znak: [...] (dalej: "Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r."), po rozpoznaniu wniosku strony z dnia 28 czerwca 2018 r. Prezes UKE dokonał na rzecz [...] rezerwacji częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857-862 MHz na obszarze całego kraju, określając warunki wykorzystywania częstotliwości oraz zobowiązał spółkę do uiszczenia jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w kwocie 1 726 440 511,31 zł w terminie 14 dni liczonych od dnia doręczenia decyzji. Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. została zaskarżona przez stronę wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 9 listopada 2018 r.

Pismem z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu do UKE: 11 października 2018 r., dalej: "wniosek z dnia 11 października 2018 r."), strona dokonała "modyfikacji wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres", wnosząc ponadto o rozłożenie zapłaty opłaty na 15 rat wg następującego harmonogramu:

1) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie 14 dni, licząc od dnia doręczenia niniejszej decyzji;

2) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2019 r.;

3) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2020 r.;

4) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2021 r.;

5) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2022 r.;

6) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2023 r.;

7) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2024 r.;

8) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2025 r.;

9) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2026 r.;

10) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2027 r.;

11) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2028 r.;

12) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2029 r.;

13) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2030 r.;

14) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2031 r.;

15) 115 096 034,09 zł (słownie: sto piętnaście milionów dziewięćdziesiąt sześć tysięcy trzydzieści cztery złote i dziewięć groszy) - w terminie do 15 grudnia 2032 r.

W uzasadnieniu wniosku spółka podniosła, że termin zapłaty opłaty jest za krótki z uwagi na niezawinioną przez nią sytuację. Ponadto strona podniosła, że w projekcie decyzji z dnia [...] sierpnia 2018 r. Prezes UKE nie uwzględnił okoliczności: braku możliwości korzystania przez [...] z rezerwacji częstotliwości przez okres dziesięciu lat i konsekwencji z tym związanych ani ryzyka zmuszenia [...] do istotnego zmniejszenia nakładów inwestycyjnych w infrastrukturę telekomunikacyjną, a tym samym ograniczenia możliwości konkurowania z operatorami zasiedziałymi - co, zgodnie z oświadczeniem spółki, stanowi o istnieniu "obiektywnego uzasadnienia" złożonego wniosku.

Następnie spółka wskazała, że w jej ocenie "Prezes UKE mógłby rozłożyć opłatę na raty w trybie "zwykłym" (...). Niezależnie od tego, Prezes UKE może też zastosować rozwiązanie przyjęte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (...). W Ordynacji podatkowej przewidziana została konstrukcja rozłożenia na raty zobowiązania podatkowego, jako jeden z rodzajów ulg stosowanych w zapłacie podatku. Posiłkowanie się rozwiązaniami prawnymi przewidzianymi w Ordynacji podatkowej jest tym bardziej uzasadnione, że zgodnie z przepisem art. 188 pr. tel. w zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art. 183-185 pr. tel., stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III Ordynacji podatkowej".

Pismem z dnia 24 października 2018 r. (dalej: "pismo z dnia 24 października 2018 r.") Prezes UKE zwrócił się do spółki o przedłożenie dokumentów wykazujących jej sytuację finansową. Ponadto wnioskodawca został wezwany do wskazania, czy wnioskowana ulga ma stanowić pomoc de minimis, inną pomoc publiczną czy też ma być ulgą niestanowiącą pomocy publicznej oraz przedłożenie odpowiednich – w stosunku do rodzaju wnioskowanej pomocy - dokumentów.

Pismem z dnia 6 listopada 2018 r. spółka zwróciła się o przedłużenie terminu na przedłożenie wymaganych dokumentów. Ponadto spółka zastrzegła, że niniejszy wniosek o przedłużenie terminu "nie stanowi uznania przez spółkę słuszności działania Prezesa UKE, polegającego na zakwalifikowaniu pisma [...] złożonego w dniu 10 października 2018 r. (...) jako wniosku wymagającego wszczęcia odrębnego postępowania".

Pismem z dnia 13 listopada 2018 r. Prezes UKE poinformował stronę, jakie dokumenty zostały włączone do materiału dowodowego w sprawie.

Pismem z dnia 13 listopada 2018 r. Prezes UKE poinformował stronę o terminie na przedłożenie dokumentów określonych w piśmie z dnia 24 października 2018 r.

Pismem z dnia 13 listopada 2018 r. spółka podała, że pozyskanie części dokumentów uzasadniających uznanie wniosku jest utrudnione, a wiążące pisemne potwierdzenie ustaleń z podmiotami mogącymi sfinansować opłatę będzie możliwe dopiero na etapie posiadania ostatecznej decyzji rezerwacyjnej, ponieważ nie jest znany ostateczny harmonogram płatności ani wysokość opłaty. Strona podniosła, że brak jest uzasadnienia dla przedkładania w niniejszym postępowaniu projekcji finansowych, tym bardziej, że wymóg udokumentowania możliwości uiszczenia przez spółkę opłaty nie był podnoszony przy wydaniu decyzji rezerwacyjnej, a odsunięcie płatności w czasie umożliwiłoby sfinansowanie opłaty lub jej części osiąganym w przyszłości przychodem, czego decyzja pierwszej instancji nie zakłada. Spółka powołała się również na w oczywisty sposób zwiększone prawdopodobieństwo uzyskania przez Skarb Państwa opłaty, której zapłata zostałaby rozłożona na raty, wskazując jednocześnie, że w przypadku jej rezygnacji proces selekcyjny wymagałby czasu i mógłby dodatkowo doprowadzić do uzyskania znacznie niższej kwoty opłaty, zaburzenia konkurencji, albo nawet do obu tych rezultatów łącznie. Do pisma załączono: 1) sprawozdania finansowe za lata 2015-2017; 2) oświadczenie o miesięcznych przychodach i kosztach prowadzonej działalności za okres lipiec-wrzesień 2018 r.; 3) oświadczenie o wysokości salda na rachunkach bankowych spółki na 31 sierpnia 2018 r., 28 września 2018 r. i 31 października 2018 r.; 4) oświadczenie o stanie zatrudnienia na dzień 31 października 2018 r.; 5) zaświadczenie o niezaleganiu w opłacaniu składek wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w [...] (dalej: "ZUS") z dnia 2 listopada 2018 r.; 6) oświadczenie o stanie majątkowym; 7) oświadczenie o bieżących zobowiązaniach i ich wartości pieniężnej (stan na dzień 30 września 2018 r.).

Pismem z dnia 22 listopada 2018 r. Prezes UKE poinformował stronę, powołując się na art. 79a § 1 k.p.a., o niewykazanych przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego umożliwiających rozpoznanie wniosku z dnia 10 października 2018 r. zgodnie z żądaniem.

Pismem z dnia 19 listopada 2018 r. spółka wskazała, że argumentacja uzasadniająca rozbicie opłaty na raty jest znana Prezesowi UKE z urzędu. Do pisma załączono zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach z dnia 6 listopada 2018 r. wystawione przez Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] (dalej: "NUS").

Pismem z dnia 29 listopada 2018 r. Prezes UKE poinformował stronę, jakie dokumenty zostały włączone do materiałów dowodowych w sprawie. W jego treści organ pouczył wnioskodawcę o przysługującym mu - z art. 10 § 1 k.p.a. - prawie do wypowiedzenia się w sprawie przed wydaniem przez Prezesa UKE decyzji kończącej postępowanie administracyjne, a także - w myśl art. 79a § 1 k.p.a. – o niewykazanych przesłankach umożliwiających rozpoznanie wniosku z dnia 10 października 2018 r. zgodnie z żądaniem. Z uprawnienia z art. 10 § 1 k.p.a. do dnia wydania decyzji pierwszoinstancyjnej przez organ strona nie skorzystała.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2018 r. Prezes UKE odmówił rozłożenia na raty zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, w kwocie 1.726.440.511,31 zł (słownie: jeden miliard siedemset dwadzieścia sześć milionów czterysta czterdzieści tysiące pięćset jedenaście złotych 31/100), określonej w pkt 9 Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Od ww. decyzji - pismem z dnia 28 grudnia 2018 r. - spółka złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz o połączenie przedmiotowego postępowania z postępowaniem wszczętym wnioskiem spółki z dnia 28 czerwca 2018 r. o dokonanie rezerwacji częstotliwości. Natomiast w przypadku niepołączenia ww. postępowań, strona zwróciła się o dołączenie do akt niniejszej sprawy wszystkich dokumentów złożonych w toku postępowania rezerwacyjnego, które zawierały argumentację dotyczącą wniosku o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości. Spółka podkreśliła, iż nieuwzględnienie wniosku o rozłożenie opłaty na raty oznacza cofnięcie przez stronę wniosku o rezerwację. Ponadto wnioskodawca zarzucił organowi pierwszej instancji, że:

1) nie poddał analizie istotnych oświadczeń i wniosków strony złożonych w trakcie prowadzonych postępowań, w szczególności nie rozważył i nie uwzględnił istoty kluczowych oświadczeń spółki, rzutujących w sposób bezpośredni na przedmiot postępowania i sposób rozstrzygnięcia sprawy;

2) dokonał błędnej wykładni przepisów prawa dotyczących ustalania terminu i zasad uiszczania opłat z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres;

3) nie wziął pod uwagę całokształtu okoliczności istotnych z punktu widzenia celów Pt (wraz z przepisami, do których ta ustawa odsyła) oraz zasad ich realizacji przez organy regulacyjne;

4) nie wziął pod uwagę szczególnej sytuacji [...] wynikającej z przyczyn od niej niezależnych i niezawinionych, znanych Prezesowi UKE z urzędu.

Wnioskodawca podkreślił również, że nieuwzględnienie wniosku o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości może doprowadzić do upadłości spółki (ważny interes podatnika). Ponadto strona zaznaczyła, że nieuwzględnienie przedmiotowego wniosku skutkować może przeprowadzeniem procedury selekcyjnej, której wyniki będą z punktu widzenia celów tych procedur, w tym celów polityki fiskalnej, istotnie gorsze niż w przypadku uwzględnienia wniosku strony o rozłożenie opłaty na raty (interes publiczny).

Pismem z dnia 9 stycznia 2019 r. Prezes UKE poinformował stronę, jakie dokumenty zostały włączone do materiału dowodowego w sprawie. W jego treści organ pouczył wnioskodawcę o przysługującym mu - z art. 10 § 1 k.p.a. - prawie do wypowiedzenia się w sprawie przed wydaniem przez Prezesa UKE decyzji kończącej postępowanie administracyjne, a także - w myśl art. 79a § 1 k.p.a. – o niewykazanych przestankach umożliwiających rozpoznanie wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. zgodnie z żądaniem.

Jak wskazano powyżej, decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. Prezes UKE utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] grudnia 2018 r.

W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, powołując się na art. 206 ust. 1 Pt, że postępowanie przed Prezesem UKE toczy się na podstawie k.p.a. ze zmianami wynikającymi z Pt oraz ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2062, z późn. zm.).

Organ podniósł, powołując się na ugruntowany w doktrynie prawa i orzecznictwie sądowo administracyjnym pogląd, że istotą postępowania odwoławczego jest ponowne merytoryczne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, a nie jedynie kontrola decyzji organu pierwszej instancji, czy też rozpatrzenie zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu. Organ administracji publicznej jest zobowiązany zatem do ponownego rozważenia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych i prawnych, a w razie konieczności, do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego (art. 136 k.p.a.), co w efekcie ma doprowadzić do wydania nowego rozstrzygnięcia w sprawie, które wyeliminuje ewentualne wady decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji. Tak ukształtowany zakres postępowania odwoławczego jest wyrazem realizacji zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, wyrażonej w art. 15 k.p.a., zgodnie, z którą obywatel ma prawo do dwukrotnego rozpoznania i rozstrzygnięcia jego sprawy przez kompetentny organ władzy państwowej.

Organ wskazał, powołując się na art. 129 § 2 k.p.a., że termin na wniesienie odwołania od decyzji wynosi czternaście dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie.

Organ wskazał również, powołując się na orzecznictwo sadów administracyjnych, że zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego i kompetencjami organu, Prezes UKE obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę, nie ograniczając się do kontroli decyzji i do oceny argumentów przedstawionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Jeżeli przyjęte przez organ przesłanki faktyczne lub prawne, jak również ocena dowodów, budzą zastrzeżenia strony, w uzasadnieniu decyzji winno zostać zawarte rozstrzygnięcie odnośnie tych wątpliwości. Organ zwrócił uwagę, że gwarancje wynikające z zasady dwuinstancyjności w sytuacji, gdy organem właściwym do rozpatrzenia sprawy w pierwszej instancji jest organ administracyjny w randze ministra, nad którym z uwagi na strukturalne ograniczenia administracji publicznej nie występują organy wyższego stopnia, zapewniane są w odmienny sposób. Zdaniem organu w określonej wyżej sytuacji uprawnienie strony do dwukrotnego rozpoznania sprawy administracyjnej realizowane jest w ramach instytucji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, która uregulowana została w art. 127 § 3 k.p.a. W tym trybie strona niezadowolona z decyzji wydanej przez ministra lub centralny organ administracji rządowej jest uprawniona do zainicjowania przed tym samym organem drugiego postępowania w tej samej sprawie, do którego odpowiednio należy stosować przepisy k.p.a. dotyczące odwołań. Dlatego też, gdy do tego organu wpływa wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, to organ ten w pierwszej kolejności musi go zbadać w postępowaniu wstępnym pod względem formalnoprawnym czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy jest wniesiony prawidłowo, w tym także, czy został wniesiony przez uprawniony podmiot, czyli stronę postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Organ stwierdził, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy został przez stronę złożony z zachowaniem ustawowego terminu 14 dni od dnia doręczenia zaskarżonej decyzji, a więc - w ocenie organu - zrealizowane zostały wszystkie przesłanki wynikające z art. 127 § 3 k.p.a. oraz art. 129 § 2 k.p.a., upoważniające Prezesa UKE do ponownego rozpoznania sprawy administracyjnej zakończonej zaskarżoną decyzją.

Organ wskazał, że w myśl art. 138 § 1 k.p.a. organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:

1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo

2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję - umarza postępowanie pierwszej instancji w całości albo w części, albo

3) umarza postępowanie odwoławcze.

Organ podał, że wskazany przepis zawiera wyczerpujące wyliczenie rozstrzygnięć, jakie mogą być wydane przez organ rozpatrujący wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W myśl art. 138 § 1 k.p.a. organ odwoławczy - organ rozpatrujący wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, albo utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję - art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - gdy w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy organ odwoławczy uznaje w całości rozstrzygnięcie pierwszej instancji za prawidłowe, albo uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy - art. 138 § 1 pkt 2 ab initio k.p.a., gdy widzi potrzebę skorygowania wad prawnych decyzji pierwszej instancji, wad polegających na niewłaściwej ocenie okoliczności faktycznych, tudzież gdy wtoku postępowania nastąpiła zmiana tych okoliczności, mająca wpływ na rozstrzygnięcie istoty sprawy. Organ odwoławczy w ramach art. 138 § 1 k.p.a. może także uchylić zaskarżoną decyzję w całości lub w części i umorzyć postępowanie pierwszej instancji w całości lub w części - art. 138 § 1 pkt 2 in fine k.p.a., albo umorzyć postępowanie odwoławcze - art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Mając na uwadze powyższe, organ wskazał, że jest obowiązany ocenić prawidłowość zaskarżonego rozstrzygnięcia nie tylko w granicach zarzutów wskazanych w treści wniosku, w którym strona domaga ponownego rozpatrzenie jej sprawy, lecz także pod kątem przepisów prawa materialnego i procesowego, które mają zastosowanie w tej sprawie. A zatem Prezes UKE, rozpatrując niniejszą sprawę zgodnie z przedstawionymi wyżej wymogami, dokonał ponownej oceny jej okoliczności w zakresie objętym wnioskiem z dnia 28 grudnia 2018 r., tj. dotyczącym rozłożenia na raty zaległości z tytułu jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, biorąc pod uwagę zawarte w nim zarzuty oraz twierdzenia spółki w zakresie zasadności rozłożenia na raty ww. opłaty, zawarte w pismach składanych w toku postępowania rezerwacyjnego. Organ stwierdził, że w tym zakresie Prezes UKE, dokonując ponownej, wszechstronnej oceny okoliczności sprawy na podstawie analizy zgromadzonego materiału dowodowego, jak również po dokonaniu analizy podniesionych przez stronę zarzutów, doszedł do wniosku, że decyzja z dnia [...] grudnia 2018 r. jest prawidłowa, co czyni zasadnym zastosowanie w niniejszej sprawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. Utrzymanie w mocy decyzji własnej z dnia [...] grudnia 2018 r. jest konsekwencją uznania, że dokonana przez Prezesa UKE ocena sprawy w powyższym zakresie, w tym zarzutów zgłoszonych przez stronę, jest co do istoty taka sama jak ocena zawarta w zaskarżonej decyzji.

Organ, uzasadniając wyżej zajęte stanowisko, wskazał, powołując się na art. 185 ust. 4a Pt, że podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości w drodze postępowania - z art. 116 ust. 8 Pt. - uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w kwocie stanowiącej iloczyn:

1) wartości częstotliwości o szerokości 1 MHz dla takiego samego obszaru i wykorzystywania częstotliwości, uzyskanej w wyniku przeprowadzenia ostatniego przetargu, aukcji albo konkursu na rezerwację częstotliwości z danego zakresu częstotliwości;

2) ilości MHz objętych rezerwacją częstotliwości na kolejny okres; oraz

3) średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, za okres od roku, w którym przeprowadzono ostatni przetarg, aukcję albo konkurs na rezerwację częstotliwości, o których mowa w pkt 1, do roku poprzedzającego rok, w którym złożono wniosek o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres.

Organ podał, że wysokość oraz termin uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, zostały określone w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Ustalenie jej wysokości nastąpiło zgodnie z brzmieniem art. 185 ust. 4a Pt, natomiast określenie terminu zapłaty na podstawie art. 47 § 1 O.p. Organ podał, że konsekwencją zastosowania przez Prezesa UKE normy prawnej zawartej z art. 47 § 1 O.p. było stwierdzenie, że spółka zobowiązana będzie do uiszczenia jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w kwocie 1.726.440.511,31 zł w terminie 14 dni liczonych od dnia doręczenia decyzji ostatecznej.

Organ wskazał, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy (s. 3 wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r.), że [...] zarzuciła, iż w decyzji z dnia [...] grudnia 2018 r. Prezes UKE dokonał błędnej wykładni przepisów prawa dotyczących ustalania terminu i zasad uiszczania opłat z tytułu rezerwacji częstotliwości. Spółka odwołała się w tym zakresie do treści swoich wcześniejszych pism dotyczących "rozbicia Opłaty na raty/części". W związku z tym organ wskazał, że spółka jednolicie w piśmie z dnia 31 sierpnia 2018 r. (s. 30) oraz w piśmie z dnia 10 października 2018 r. (s. 4) stwierdziła, iż "ustawa prawo telekomunikacyjne nie określa, kiedy powinna zostać opłacona opłata jednorazowa, określona w przepisie art. 185 ust. 4a Pt. Dlatego też uznać należy, że ustawodawca celowo pozostawił Prezesowi UKE swobodę rozstrzygnięcia w tym przedmiocie w sposób oparty na uznaniu administracyjnym". Organ wskazał również, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy (s. 17 wniosku z dnia 13 listopada 2018 r.), że zdaniem spółki żaden spośród wskazanych wyżej przepisów Pt, k.p.a. oraz O.p. nie wskazuje sposobu określenia terminu; nie określa też w żaden sposób, czy taka jednorazowa opłata może być należna w częściach. Teoretycznie rzecz biorąc, żaden przepis prawa nie zakazuje Prezesowi UKE wyznaczenia terminu uiszczenia Opłaty nawet na koniec obowiązywania okresu objętego rezerwacją. W ocenie spółki wniosek [...] zawarty w modyfikacji wniosku dotyczy przede wszystkim ogólnej reguły ustalania terminu należności. Gdyby więc tak określony termin uiszczenia Opłaty został zastosowany dla [...], wówczas - i tylko wówczas - analogiczny termin mógłby być rozważany do zastosowania przy dokonywaniu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres wobec innych podmiotów posiadających rezerwację częstotliwości z zakresu 800 MHz.

Organ – w odpowiedzi na wyżej postawiony zarzut – wskazał, że zastrzeżenia spółki w zakresie ustalenia terminu i zasad zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości zgodnie z przepisami O.p., dotyczą w istocie prawidłowości Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Tymczasem w postępowaniu dotyczącym udzielenia ulg w spłacie zobowiązań, prowadzonym na podstawie przepisów Działu III Rozdziału 7a O.p., nie podlegają badaniu i rozstrzyganiu kwestie związane z odrębnym postępowaniem rezerwacyjnym, w tym dotyczące ustalonego w niej terminu płatności zobowiązania. W ocenie organu przeciwne działania prowadziłyby do modyfikowania treści decyzji rezerwacyjnych poza trybami do tego przewidzianymi przepisami prawa.

Organ wskazał, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy (s. 2 pisma z dnia 6 listopada 2018 r. złożonego do postępowania znak:

[...]), że spółka zakwestionowała zakwalifikowanie wniosku z dnia 10 października 2018 r. jako wniosku wymagającego wszczęcia odrębnego postępowania. Na potrzebę prowadzenia łącznie postępowania w sprawie ulg w spłacie zobowiązania oraz postępowania rezerwacyjnego wskazała ponownie na s. 2 wniosku z dnia 28 grudnia 2018 r. oraz na s. 20 wniosku z dnia 13 listopada

2018 r.

W ocenie organu przepisy Pt odnoszące się do wydania decyzji rezerwacyjnej nie przewidują możliwości udzielenia w postępowaniu rezerwacyjnym ulgi w spłacie opłat, o których mowa w art. 183-185 Pt. W tym zakresie, stosownie do art. 188 Pt, odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy Rozdziałów 5-9 Działu III O.p. Tym samym podstawa prawna postępowania administracyjnego prowadzonego w sprawie udzielenia ulgi w spłacie jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres będzie inna niż podstawa prawna postępowania w sprawie dokonania rezerwacji częstotliwości. Postępowanie w przedmiocie udzielenia ulgi w spłacie opłat, o których mowa w art. 183-185 Pt, będzie prowadzone na podstawie art. 67a i art. 67b O.p., zaś podstawę prawną postępowania w przedmiocie dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres stanowi art. 114, art. 115 oraz art. 116 ust. 8 Pt. Natomiast w przepisach k.p.a. brak jest normy prawnej umożliwiającej organowi administracji publicznej rozpatrzenie w jednym postępowaniu różnych przedmiotowo spraw, wszczętych na podstawie różnych przepisów prawa. Nadto organ wskazał, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że istotą postępowania administracyjnego jest to, że toczy się ono w jednej sprawie administracyjnej, według zasady: jedna sprawa, jedna decyzja administracyjna. Jedynym przepisem k.p.a. pozwalającym organowi orzekającemu na połączenie w jednym postępowaniu różnych spraw jest art. 62 k.p.a. Przepis ten stanowi, że w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. Nie wynika z tego, że możliwe jest wszczęcie i prowadzenie jednego postępowania dotyczącego dwóch lub więcej spraw tej samej strony. W ocenie organu zatem nie zachodzą podstawy do łącznego rozpatrzenia w jednym postępowaniu administracyjnym, dwóch odrębnych spraw administracyjnych tj. w przedmiocie dokonania rezerwacji częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857-862 MHz na kolejny okres oraz w przedmiocie udzielenia ulgi na wniosek spółki zawarty w piśmie z dnia 10 października 2018 r.

Organ wskazał, że Prezes UKE w postępowaniu ulgowym odmówił rozłożenia na raty zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości przede wszystkim dlatego, że ustalił w toku tego postępowania, że możliwości finansowe spółki nie pozwalają na zapłatę należności w ratach. Organ podkreślił, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r. strona nie zakwestionowała stanowiska Prezesa UKE w tym zakresie. Niemniej jednak - ponownie rozpatrując przedmiotową sprawę - Prezes UKE na nowo rozważył przesłanki wskazane w art. 67a § 1 pkt 1 i art. 67b O.p.

Organ wskazał, powołując się przy tym na orzecznictwo sądów administracyjnych, że w myśl art. 67a § 1 pkt 1 O.p. organ podatkowy, z zastrzeżeniem art. 67b O.p., może na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty. Zastrzeżenie zawarte w art. 67b O.p. dotyczy możliwości udzielenia ulg wskazanych w art. 67a O.p. przez organ podatkowy wobec podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. W pierwszej kolejności należy ustalić, czy spełnione zostały przesłanki udzielenia ulg określone w art. 67a § 1 O.p., a następnie, w przypadku stwierdzenia ich występowania, należy zbadać, czy udzielenie wnioskowanej ulgi jest możliwe w świetle art. 67b O.p.

Organ podał, że w art. 67a § 1 O.p. użyto zwrotów niedookreślonych: "ważny interes podatnika" oraz "interes publiczny", co uznaje się za swoistą klauzulę generalną odsyłającą do ocen pozaprawnych. Rozpatrując zatem kwestię występowania powyższych przesłanek w niniejszej sprawie, zauważyć należy, że nie istnieje zamknięty katalog zdarzeń i sytuacji, które mogą być oceniane w kategoriach ważnego interesu podatnika czy też interesu publicznego.

Organ wyjaśnił, powołując się przy tym na doktrynę i orzecznictwo sądowo administracyjne, że różne sytuacje mogą uzasadniać ocenę, że zachodzi ważny interes podatnika lub interes publiczny. Pojęcie "ważny interes podatnika" jest pojęciem nieostrym, zaś jego treść powinna być badana w świetle okoliczności konkretnej sprawy. O jego istnieniu nie decyduje subiektywne przeświadczenie, oceny należy dokonywać w oparciu o zobiektywizowane kryteria, które są zgodne z powszechnie obowiązującą hierarchią wartości, w której wysoką rangę mają między innymi życie i zdrowie ludzkie, a także możliwość zarobkowania w celu zdobycia środków na utrzymanie. Natomiast pojęcie "interes publiczny" rozumieć można jako dyrektywę postępowania, nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie obywateli do organów władzy, korekta jego błędnych decyzji. Pojęcie "interesu publicznego" nie ma więc stałego zakresu treści, lecz jest to zespół ogólnie zarysowanych celów, które należy wziąć pod uwagę w procesie stosowania prawa. Zdaniem organu przesłanka "ważnego interesu podatnika" wymaga ustalenia sytuacji majątkowej podatnika, skutków ekonomicznych, jakie wystąpią w wyniku realizacji zobowiązania. Zdaniem organu konieczność ustalenia sytuacji ekonomicznej strony wchodzi więc w zakres czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Mając na uwadze powyższe, organ wskazał, że w pierwszej kolejności poddał analizie sytuację ekonomiczną strony.

Organ wskazał, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy, że podstawowym przedmiotem działalności wnioskodawcy jest działalność w zakresie telekomunikacji bezprzewodowej z wyłączeniem telekomunikacji satelitarnej. Spółka wchodzi w skład [...]S.A. (dalej: "[...]"), nie sporządza jednak skonsolidowanego sprawozdania finansowego. Wnioskodawca - w toku postępowania ulgowego - przedłożył zaświadczenie ZUS z dnia 2 listopada 2018 r. o nieposiadaniu zaległości (na dzień wystawienia), a także zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach na dzień 31 października 2018 r. wystawione przez NUS w dniu 6 listopada 2018 r. Spółka wskazała, że zatrudnia 21 osób, a łączne koszty wynagrodzeń za październik 2018 r. wynosiły 115.914,31 zł oraz dodatkowo koszty składek ZUS pracodawcy wyniosły 14.878,45 zł. Z uwagi na fakt, że oświadczenie o zobowiązaniach [...] zostało złożone z uwzględnieniem stanu na dzień 30 września 2018 r. i nie uwzględnia zobowiązań powstałych po tej dacie, Prezes UKE nie mógł tego oświadczenia odpowiednio odnieść do pozostałych danych. Z oświadczenia wnioskodawcy dotyczącego stanu gotówki na rachunkach bankowych wynika, że spółka na koniec sierpnia, września i października 2018 r. dysponowała odpowiednio kwotami 3.782.062,04 zł, 8.171.161,16 zł i 10.033.201,89 zł. Jak wynika z przedłożonego przez wnioskodawcę przy piśmie z dnia 13 listopada 2018 r. oświadczenia (załącznik nr 4), w okresie od lipca do września 2018 r. działalność spółki nadal przynosiła zysk (za wskazany okres zysk netto wynosił 6.551,00 zł, [...] ([...], dalej jako "[...]") na poziomie 7.704,00 zł). Ze sprawozdań finansowych sporządzonych na koniec grudnia 2015 r., 2016 r. i 2017 r. wynika, że spółka w badanym okresie wykazywała ujemny kapitał własny (od 31 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r. jego wartość jednakże wzrosła o 40.071.000,00 zł do poziomu - 3.445.000,00 zł pod koniec 2017 r.). Z not do sprawozdań finansowych na przestrzeni badanego okresu wynika, że akcjonariusze, świadomi posiadania przez spółkę aktywa w postaci "rezerwacji częstotliwości 800 MHz o wartości godziwej znacznie przekraczającej jego wartość księgową" decydowali o dalszym istnieniu spółki, a także - w latach 2015 i 2016 - zapewniali spółkę o planowanym "wsparciu finansowym".

Poziom aktywów spółki był najniższy na dzień bilansowy 31 grudnia 2015 r. (11.444.000,00 zł), na dzień 31 grudnia 2017 r. wynosił natomiast 26.450.000,00 zł. Zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy przedłożonym do pisma z dnia 13 listopada 2018 r. (załącznik nr 8), aktywami trwałymi o największej wartości w spółce są dwa samochody [...] o wartości księgowej 82.909,80 zł każdy. Największy wzrost wartości aktywów w badanym okresie wystąpił na koniec 2016 r. w stosunku do końca 2015 r. z tytułu należności handlowych oraz pozostałych należności (wzrost o 11.584.000,00 zł), co znajduje odzwierciedlenie we wzroście przychodów ze sprzedaży usług, produktów, towarów i materiałów w 2016 r. o 192.179.000,00 zł w stosunku do poprzedniego roku. Jak wynika ze sprawozdania finansowego za 2016 r. "zmiany te wynikają przede wszystkim ze wzrostu przychodów hurtowych, wynikających z zawartej pomiędzy spółką a [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: "[...]") w marcu 2016 r. (ze skutkiem od stycznia 2016 r.) umowy dostępowej". Na mocy tej umowy, obowiązującej, zgodnie z informacjami wskazanymi na s. 41 sprawozdania finansowego za 2016 r., do 31 grudnia 2018 r. i, o ile strony nie postanowią inaczej, po tej dacie przekształcającej się w umowę zawartą na czas nieoznaczony, [...] rozpoczęła realizację na rzecz [...] usług transmisji danych w technologii LTE opartych o pasmo 800 MHz. W sprawozdaniu za 2016 r. (nota 34) wskazano, iż "szacunkowa wartość ww. umowy w okresie jej trwania wynosi 733 mln PLN".

Mając na uwadze powyższe argumenty, organ stwierdził, że rezerwacja przedmiotowego pasma stanowiła do 31 grudnia 2018 r. podstawę prowadzonej przez spółkę działalności. Z tą datą rezerwacja spółki, udzielona decyzją Prezesa UKE z dnia [...] grudnia 2003 r. nr [...], wygasła, a więc - w ocenie organu - [...] nie świadczy aktualnie na rzecz [...] usług transmisji danych opartych o pasmo 800 MHz.

Organ podał, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy, że rok 2015 spółka zamknęła stratą w wysokości 3.896.000,00 zł, tymczasem w 2016 r. działalność operacyjna spółki przyniosła zysk w wysokości 34.733.000,00 zł, z kolei zysk wypracowany przez spółkę w 2017 r. wyniósł 18.916.000,00 zł. Niższy zysk odnotowany w 2017 r. należy skorelować z faktem, iż w 2017 r. Spółka dokonała całkowitej spłaty pożyczki wraz z odsetkami w łącznej kwocie 16.103.000,00 zł (wykazanej w sprawozdaniu za 2016 r.) jako zobowiązania wobec jednostek powiązanych. Analogicznie, niepokryte straty (kapitał własny) zmniejszyły się z 605.709.000,00 zł do 570.976.000,00 zł (zysk operacyjny został przeznaczony na pokrycie strat z lat ubiegłych), tj. o niecałe 6%. Wykazana [...] (za 2017 r. wynosiła 23.670.000,00 zł, za 2016 r. 27.728.000,00 zł, tymczasem za 2015 -816.000,00 zł.

Organ wskazał, powołując się przy tym na stanowisko doktryny, że analiza wskaźników rentowności, które wyrażają relacje zysku liczonego na różnych poziomach działalności do kapitałów, przychodów lub kosztów, umożliwia ocenę rentowności prowadzonej działalności gospodarczej. Jednym ze wskaźników rentowności, które pozwalają na dokonanie oceny kondycji przedsiębiorstwa, jest wskaźnik rentowności sprzedaży (ROS). Wskaźnik ten informuje o tym, jaki udział ma zysk po opodatkowaniu (zysk netto) w wartości sprzedaży. Innymi słowy, informuje on, jaka wartość sprzedaży jest konieczna do uzyskania określonej kwoty zysku. Im wyższa jest wartość wskaźnika, tym niższa wartość sprzedaży pozwala osiągnąć pożądany zysk. Tym samym większy wskaźnik świadczy o lepszej sytuacji finansowej jednostki gospodarczej. W przypadku spółki wynosił on odpowiednio za 2015 r., 2016 r. i 2017 r.: -7,7; 13,8 i 7,6. Zdaniem organu - przy uwzględnieniu ww. danych - sytuacja spółki poprawiła się w 2016 r. W 2017 r. wielkość sprzedaży była porównywalna do roku poprzedniego, natomiast uzyskane zyski były niższe ze względu na spłatę pożyczki z odsetkami w łącznej kwocie 16.103.000,00 zł, w związku z czym wskaźnik rentowności sprzedaży posiada niższą wartość.

Następnie organ wskazał, że kolejnym ze wskaźników w tym zakresie jest wskaźnik rentowności kapitału własnego (ROE), który określa wielkość zysku netto przypadającą na jednostkę zaangażowanego w przedsiębiorstwie kapitału własnego. W badanym okresie spółka miała ujemny kapitał własny (spółka przynosiła straty, a jej działalność była finansowana zaciąganymi zobowiązaniami), tym samym nie mógł on przynieść zysku.

Organ wskazał również, powołując się przy tym na stanowisko doktryny, że płynność finansowa to zdolność jednostki do terminowego regulowania bieżących zobowiązań. Jej analizy dokonuje się przy wykorzystaniu wskaźników bieżącej płynności oraz wysokiej płynności, które umożliwiają dokonywanie oceny płynności płatniczej przedsiębiorstwa. Pierwszy z tych wskaźników stanowi iloraz aktywów obrotowych i zobowiązań krótkoterminowych. Jego optymalna wartość powinna zawierać się w przedziale od 1,2 do 2,0. Jeżeli wartość aktywów obrotowych jest w górnej części tego przedziału, tj. na poziomie 2, oznacza to, że przedsiębiorstwo jest płynne i nie ma problemów ze spłatą bieżących zobowiązań. Wartość kształtująca się na poziomie poniżej 1 oznacza, że przedsiębiorstwo ma kłopoty z utrzymaniem płynności finansowej, a tym samym, że może mieć problemy z regulowaniem bieżących zobowiązań, z tym zastrzeżeniem, iż w przypadku przedsiębiorstw korzystających z kredytu kupieckiego wartość tego wskaźnika kształtująca się na poziomie niższym niż 1 wcale nie musi oznaczać utraty płynności płatniczej. Za to jego wysoka wartość najczęściej świadczy o nieskutecznym windykowaniu należności lub "nieproduktywnym" gromadzeniu środków pieniężnych i innych aktywów obrotowych. Zadaniem organu w przypadku spółki wartość powyższego wskaźnika w analizowanym okresie kształtowała się na poziomie znacznie poniżej 1 i wynosiła odpowiednio 0,12 w 2015 r., 0,4 w 2016 r. oraz 0,72 w 2017 r. W badanym okresie poprawiła się zatem co prawda płynność finansowa spółki, jednak przedmiotowe wartości tego wskaźnika, kształtujące się w dalszym ciągu na poziomie poniżej 1, nie pozwalają na stwierdzenie, że spółka nie będzie miała problemów ze spłatą bieżących zobowiązań. Organ podał, że wskaźnik wysokiej płynności stanowi, obok wskaźnika bieżącej płynności, drugi ważny wskaźnik w ocenie płynności płatniczej przedsiębiorstwa. Przy wyliczaniu jego wartości dokonuje się jednej korekty w porównaniu z opisywanym wyżej wskaźnikiem bieżącej płynności, a mianowicie w zakresie licznika, tj. aktywa obrotowe pomniejsza się o zapasy. Jego wartości w badanym okresie kształtowały się na analogicznych poziomach jak w przypadku wskaźnika bieżącej płynności, jednakże z uwagi na przedmiot działalności spółki zapasy nie są istotną częścią modelu biznesowego i nie są bezpośrednio związane z oferowanym produktem, a co za tym idzie, generowanym przepływem pieniężnym. Przeprowadzenie analizy stanu zadłużenia spółki jest niezbędne do oceny stopnia wypłacalności przedsiębiorcy oraz pozwala na ustalenie poziomu finansowania jego działalności przy wykorzystaniu źródeł zewnętrznych np. środków pochodzących z kredytów bankowych. Wskaźnikiem służącym do przeprowadzenia takiej analizy jest wskaźnik ogólnego zadłużenia, stanowiący iloraz zobowiązań i aktywów przedsiębiorcy. Poziom tego wskaźnika informuje o tym, jaką część całości aktywów przedsiębiorcy stanowią jego zobowiązania ogółem. Im niższy jest jego poziom, tym większa jest zdolność jednostki do spłaty zobowiązań (długów). Organ wskazał, że poziom tego wskaźnika nie powinien przekroczyć 0,67.

Zdaniem organu w przypadku spółki wskaźnik ogólnego zadłużenia w analizowanym okresie kształtował się odpowiednio na poziomie: 1,13 w roku 2017, 1,71 w 2016 r. oraz 5,99 w 2015 r. Nadto organ zauważył, że jeszcze w ostatnim z badanych lat, tj. 2017 r., spółka posiadała wysoki poziom zobowiązań ogółem, co przekłada się na wysoki poziom wskaźnika ogólnego zadłużenia (tj. 1,13), znacznie przekraczający przyjętą w doktrynie bezpieczną granicę, wynoszącą 0,67. W ocenie organu świadczy to o dużym ryzyku nieuzyskania przez wierzycieli zwrotu zaciąganych przez spółkę zobowiązań.

Następnie organ podał, że kolejnym ze wskaźników pozwalających na dokonanie oceny poziomu stanu zadłużenia przedsiębiorcy jest wskaźnik zadłużenia długoterminowego, określany również jako tzw. wskaźnik długu. Wartość tego wskaźnika ukazuje relację zobowiązań długoterminowych i kapitału własnego. Organ podał, że spółka zakończyła 2017 r. bez zobowiązań z tytułu kredytów i pożyczek, a wiec odstąpiono od jego wyliczenia.

Organ podał, że wnioskodawca w piśmie z dnia 31 sierpnia 2018 r. przedłożonym w toku konsultacji Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. (w wersji niejawnej), wskazał, że [...] znajduje się w trudnej sytuacji związanej z koniecznością uiszczenia bardzo wysokiej kwoty z tytułu przydziału częstotliwości na kolejny okres w terminie 14 dni od doręczenia decyzji wydanej w pierwszej instancji, natomiast we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r., stwierdził, że nieuwzględnienie wniosku "o rozbicie Opłaty na raty/części doprowadzić może do upadłości".

Organ - ustosunkowując się do tego twierdzenia - stwierdził, że możliwości płatnicze [...], ustalone na podstawie analizy dokumentów finansowych zgromadzonych w toku niniejszego postępowania, nie pozwalają na uregulowanie opłaty w ratach. Wysokość wypracowywanych dotychczas przez spółkę zysków (34.733.000,00 zł w 2016 r. oraz 18.916.000,00 zł w 2017 r.) nie uzasadnia przypuszczenia, że strona będzie w stanie uiścić opłatę w zaproponowanych 15 ratach rocznych w wysokości ok. 115.000.000,00 zł każda. Taki wniosek uzasadnia również wskazany powyżej, wysoki na przestrzeni lat 2015-2017 wskaźnik ogólnego zadłużenia spółki, który wskazuje na możliwe trudności w spłacie zobowiązań. Nie sposób natomiast ocenić przyszłych zysków, jakie może wygenerować spółka, dysponując rezerwacją częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857-862 MHz, przyznaną w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. i ocenić, czy pozwolą one na zapłatę w ratach jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości.

Organ podkreślił, powołując się przy tym na orzecznictwo sądów administracyjnych, że spółka w toku całego postępowania ulgowego nie podjęła próby udowodnienia, że będzie w stanie uiścić opłatę, o której mowa w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. W złożonych pismach podnosiła jedynie, że wiążące pisemne potwierdzenie ustaleń z podmiotami mogącymi sfinansować opłatę będzie możliwe dopiero na etapie posiadania ostatecznej decyzji rezerwacyjnej. Natomiast w piśmie z dnia 10 października 2018 r., strona stwierdziła, że odsunięcie płatności w czasie umożliwiłoby sfinansowanie opłaty lub jej części osiąganym w przyszłości przychodem. W toku postępowania skarżąca nie przedstawiła jednak żadnych dowodów, które pozwoliłyby wnioskować o uzyskanej przez nią możliwości uiszczenia opłaty ze źródeł zewnętrznych, natomiast wysokość zysków uzyskiwanych przez samą spółkę jest zbyt niska, aby dokonała ona samodzielnej zapłaty przedmiotowej należności. Prezes UKE podniósł, że możliwość realizacji zobowiązań to możliwość istniejąca w dacie orzekania o uldze. Nie można mówić o efektywnej możliwości realizacji zobowiązań, jeżeli ich realizacja uzależniona jest od zdarzeń przyszłych i niepewnych (ewentualne podjęcie działalności gospodarczej i ewentualne osiągnięcie zysków w wysokości umożliwiającej dokonanie spłaty zobowiązań). Zasadna jest więc odmowa rozłożenia na raty zaległości podatkowej, jeżeli osiągane przez skarżącego dochody nie gwarantują, że ewentualnie udzielona ulga byłaby możliwa do wykonania.

Organ ponadto podniósł, że strona, mając świadomość, że udzielenie ulgi jest uzależnione od wykazania efektywnych, rzeczywistych możliwości finansowych strony do jej realizacji istniejących w dacie orzekania o udzieleniu ulgi, nie przedłożyła żadnych projekcji finansowych w tym zakresie, wskazując nadto, że w jej ocenie brak jest uzasadnienia dla udokumentowania możliwości uiszczenia przez spółkę opłaty. Tymczasem to podmiot inicjujący postępowanie w sprawie udzielenia ulgi powinien zadbać o przedstawienie dowodów potwierdzających występowanie w danej sprawie przesłanek umożliwiających zastosowanie ulgi.

Organ podał, powołując się na zgromadzony materiał dowodowy (nota do sprawozdania finansowego za 2017 r.), że rada nadzorcza spółki najpierw (13 czerwca 2018 r.) wyraziła zgodę na złożenie przez jej zarząd wniosku o dokonanie na kolejny okres rezerwacji częstotliwości, zaś dopiero później spółka zaczęła analizować różne warianty pozyskania finansowania na opłacenie przedłużenia rezerwacji. Jednocześnie organ zauważył, że - pomimo ujemnego kapitału własnego w badanym okresie - spółka nie podjęła działań w celu pozyskania środków pieniężnych na uiszczenie należnej opłaty jednorazowej za dokonanie rezerwacji na kolejny okres. Takich działań, wedle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, spółka nie podjęła również do tej pory. W ocenie organu postawę taką należy ocenić negatywnie z punktu widzenia występowania po stronie [...] ważnego interesu w udzieleniu ulgi. Brak jest podstaw do udzielenia ulgi w spłacie zobowiązania w sytuacji, gdy sam zobowiązany nie podejmuje starań o finansowe zabezpieczenie podejmowanych przedsięwzięć biznesowych. Z tego też względu ocena złożonego wniosku winna zostać dokonana z uwzględnieniem zasad, jakim winny sprostać podmioty prowadzące działalność gospodarczą, w tym reguły związanej z poniesieniem określonych wydatków finansowych za otrzymane dobra publiczne, o ile przepisy Pt to przewidują.

Organ wskazał, powołując się na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Op 37/18 (źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl), że Sąd, ustalając, że jedynym działaniem podmiotu gospodarczego podjętym w celu spłaty zobowiązań podatkowych było złożenie kolejnego wniosku o udzielenie ulgi poprzez rozłożenie na raty, podkreślił, iż "(...) ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej i związany z tym obowiązek wywiązywania się z obowiązków publicznoprawnych ciąży na przedsiębiorcy i nie może być przerzucane na ogół podatników. Trudności finansowe w działalności gospodarczej w zasadzie nie stanowią o istnieniu ważnego interesu podatnika, gdyż są objęte ryzykiem gospodarczym podmiotu podejmującego działalność gospodarczą, zatem przyznanie ulgi tylko z tego powodu oznaczałoby w istocie przerzucenie na społeczeństwo skutków podejmowania nietrafnych decyzji gospodarczych lub ryzyka ekonomicznego związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, a w konsekwencji naruszałoby zasadę równości obywateli w obowiązku ponoszenia świadczeń publicznoprawnych. (...) Działaniem, w efekcie którego udzielenie wnioskowanej ulgi równoznaczne byłoby z przejęciem przez budżet państwa funkcji podmiotu finansującego działalność gospodarczą zobowiązanego, podczas gdy podejmowanie działań dla utrzymania bytu gospodarczego oraz rozwiązywanie problemów związanych z prowadzoną działalnością, leżą przede wszystkim w interesie podmiotu gospodarczego". Z kolei powołując się na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Białymstoku z dnia 16 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 144/18 (źródło: Legalis nr 1782695), Prezes UKE przyjął, iż "Osiąganie straty z działalności lub niskie dochody, utrata zamówienia, utrudnienia na drodze przejazdu, nie są okolicznościami, które świadczyłyby o spełnieniu ustawowych przesłanek determinujących przyznanie ulg podatkowych. Nie mogą one bowiem być traktowane jako forma finansowania działalności gospodarczej, pokrywania strat lub wspierania przedsiębiorcy za każdym razem, gdy sytuacja na rynku jest dla niego nieprzychylna. Organy podatkowe, jako obowiązane do przestrzegania m.in. dyscypliny finansów publicznych, mają przede wszystkim za zadanie gromadzenie dochodów budżetu państwa, a to podatnik we własnym zakresie musi zdobyć środki na pokrycie własnych zobowiązań publicznoprawnych. Ponadto, podatnik jako organ prowadzący działalność gospodarczą musi być świadomy ryzyka związanego z takim sposobem zarobkowania. Podatnik, jako przedsiębiorca winien jeszcze przed rozpoczęciem prowadzenia działalności zważyć, czy w ogóle możliwym było prowadzenie jej na danym terenie. Ważny interes podatnika musi być oceniany w sposób obiektywny, zaś dany przypadek cechować się powinien nadzwyczajnością w stosunku do pozostałych".

Organ - mając na uwadze powyższe argumenty - wskazał, że Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. została wydana na wniosek strony, tym samym nie można uznać, że okoliczność nieuzyskiwania przez spółkę dochodów pozwalających na pokrycie koniecznych wydatków (tj. uiszczenia jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt) stanowi przesłankę ważnego interesu podatnika. W ocenie organu o ważnym interesie podatnika nie można mówić również w sytuacji, gdy podatnik ten nie podjął żadnych konkretnych starań, właściwych dla podmiotu profesjonalnego dbającego o swoje interesy i racjonalnie planującego swoje przedsięwzięcia, w kierunku pozyskania zewnętrznego finansowania opłaty rezerwacyjnej. Działalność prowadzona przez spółkę nie jest działalnością "dla dobra ogółu", tylko strategią biznesową. Zdaniem organu zatem, że ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi zawsze podmiot ją prowadzący, który dbając o swój interes, winien podejmować decyzje w sposób uwzględniający konieczność ponoszenia związanych z tą działalnością wydatków, w tym należności publicznoprawnych, do których zastosowanie znajdują przepisy O.p. W tym zakresie ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej obciąża wyłącznie podatnika i nie można go przerzucać na Skarb Państwa, w interesie którego leży zapewnienie dopływu do budżetu należności publicznoprawnych w odpowiedniej wysokości, zaś ryzyko z tym związane powinno być rozumiane jako normalny element prowadzenia działalności gospodarczej.

Organ podał, że w piśmie z dnia 28 grudnia 2018 r. wnioskodawca uznał, że znajduje się w szczególnej sytuacji, ze względu na dokonywane przez Prezesa UKE zmiany decyzji rezerwacyjnej, dotyczące zakresu częstotliwości, którymi dysponowała spółka w okresie od 31 grudnia 2003 r. do 31 grudnia 2018 r. [...] wskazała, że zmiana okoliczności, jaka później nastąpiła "wskutek wadliwie przygotowanej i przeprowadzonej procedury selekcyjnej, nie mogła zostać obiektywnie przewidziana przez [...] w momencie wyrażenia zgody na decyzję o zmianie częstotliwości".

Organ zwrócił uwagę, że niniejsze postępowanie dotyczy udzielenia ulgi w zapłacie jednorazowej opłaty za prawo do dysponowania przez spółkę częstotliwościami z zakresu 816-821 MHz oraz 857-862 MHz w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2033 r. Postępowanie ulgowe nie służy kompensowaniu szkód, jakie mógł ponieść wnioskodawca w związku z brakiem możliwości dysponowania częstotliwościami w okresie od 31 grudnia 2003 r. do 31 grudnia 2018 r.

Organ odniósł się do stwierdzenia spółki zawartego we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (s. 5), że nieuwzględnienie wniosku będzie rodzić "ryzyko zmuszenia [...] do istotnego zmniejszenia nakładów inwestycyjnych w infrastrukturę telekomunikacyjną". W związku z tym Prezes UKE zwrócił uwagę, że Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. nie nakłada na wnioskodawcę żadnych zobowiązań dotyczących rozwoju sieci, które wymagałyby poniesienia nakładów finansowych. Organ podał, że na obecnym etapie rozwoju spółka pokrywa usługami niemalże powierzchnię całego kraju, a w ostatnich latach [...] nie inwestowała w budowę sieci radiowej w paśmie 800 MHz. Ponadto organ podał, że w zakresie argumentacji podnoszonej przez spółkę w tym przedmiocie Prezes UKE odniósł się także w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Mając na uwadze powyższe, Prezes UKE uznał, że w sprawie nie występuje przesłanka ważnego interesu podatnika uzasadniająca rozłożenie na raty zapłaty należności objętej wnioskiem z dnia 11 października 2018 r.

Organ odniósł się do kwestii występowania w sprawie przesłanki interesu publicznego. W tym kontekście Prezes UKE wskazał, powołując się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 czerwca 2011 r. sygn. akt P 26/10 LEX Nr 950592 oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, że płacenie podatków jest jedną z powinności jednostek wobec państwa, wynikającą z faktu, że każdy, korzystając z różnych form realizacji zadań publicznych przez państwo, powinien też partycypować w ich finansowaniu. Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny, niewywiązywanie się ze zobowiązań publicznoprawnych narusza nie tylko interes finansowy Skarbu Państwa, ale godzi również w szeroko pojęty interes publiczny, sprzeciwiając się zasadom sprawiedliwości społecznej. Dlatego też Prezes UKE wskazał, że interes publiczny wymaga, aby podmioty, które są zobowiązane do uiszczenia opłat uiszczały te opłaty w pełnej wysokości i w przypisanym prawem terminie z zastrzeżeniem przypadków, w których za rozłożeniem na raty zaległości z tytułu opłat przemawiają przesłanki ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego i zostanie to stwierdzone przez właściwy organ w drodze decyzji. Ustalenie przez organ podatkowy kwestii istnienia przesłanki "interesu publicznego" wiąże się z koniecznością ważenia wartości w dwóch płaszczyznach: jedną płaszczyznę tworzy zasada, jaką jest terminowe płacenie podatków w pełnej wysokości, drugą - wyjątek od zasady, polegający na zastosowaniu indywidualnej ulgi podatkowej. Stąd też - zdaniem organu - należy rozważyć inne okoliczności mogące stanowić o występowaniu w sprawie interesu publicznego, a następnie – w przypadku uznania, że w sprawie występuje inny interes publiczny - zważyć te okoliczności w odniesieniu do zasady, jaką jest płacenie danin publicznych w terminie.

Mając na uwadze ww. argumenty organ wskazał, że podnoszona przez stronę okoliczność "w oczywisty sposób zwiększonego prawdopodobieństwa uzyskania przez Skarb Państwa opłaty uiszczonej w ratach" nie została w toku niniejszego postępowania przez spółkę uprawdopodobniona (co zostało omówione w odniesieniu do przesłanki ważnego interesu podatnika powyżej), dlatego to twierdzenie nie może przesądzać o występowaniu w sprawie interesu publicznego.

Organ - w odniesieniu natomiast do podnoszonego przez wnioskodawcę argumentu, iż "w przypadku rezygnacji spółki proces selekcyjny wymagałby czasu i mógłby dodatkowo doprowadzić do uzyskania znacznie niższej kwoty opłaty, zaburzenia konkurencji, albo nawet obu tych rezultatów łącznie" – wskazał, że przedmiotowe stwierdzenie również nie znajduje pokrycia ze stanem faktycznym. Organ podał, że przeprowadzenie postępowania selekcyjnego istotnie wymaga czasu. Nie można natomiast przesądzić, że proces selekcyjny doprowadzi do uzyskania znacznie niższej kwoty opłaty za dokonanie rezerwacji. Zainteresowanie uzyskaniem rezerwacji z pasma 800 MHz jest duże, co odzwierciedlają chociażby wyniki aukcji. Kwoty uzyskane w ramach aukcji za bloki częstotliwości z pasma 800 MHz stanowiły nawet ośmiokrotność ceny wywoławczej. W związku z tym – zdaniem organu - trudno podzielić pogląd spółki, że proces selekcyjny mógłby prowadzić do uzyskania znacznie niższej kwoty od tej wskazanej w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. za pasmo aktualnie wykorzystywane przez spółkę.

Organ stwierdził, odnosząc się do kwestii zaburzenia konkurencji, która mogłaby, zdaniem [...], powstać w razie udzielenia rezerwacji częstotliwości będących w dyspozycji strony na rzecz innego podmiotu, że wnioskodawca należy do [...] posiadającej największy udział w rynku ogólnopolskich rezerwacji częstotliwości. W sytuacji zatem, gdyby nie doszło do dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres na rzecz spółki i w konsekwencji częstotliwości te zostałyby rozdysponowane w kolejnej procedurze selekcyjnej, to z punktu widzenia stanu skutecznej konkurencji nie należy tego zdarzenia postrzegać za zagrażającego jej istnieniu na tym rynku. W ocenie organu nie można wykluczyć sytuacji, że częstotliwości te zostałyby nabyte przez podmiot, który nie dysponowałby takim zasobem częstotliwości (lub zbliżonym do tego przynależnego wspominanej [...]) i, otrzymując rezerwację przedmiotowych częstotliwości, zapewniłby dywersyfikację tego dobra na rynku telekomunikacyjnym, służąc utrzymaniu na nim skutecznej konkurencji. W konsekwencji, zasadnym jest zdaniem organu wniosek, że ewentualne przyznanie rezerwacji na rzecz innego podmiotu, nie będzie prowadzić do zaburzenia konkurencji pomiędzy operatorami telekomunikacyjnym świadczącymi usługi w oparciu o ogólnopolskie rezerwacje częstotliwości. Wspomniana wyżej sytuacja będzie natomiast sprzyjać realizacji celów Pt określonych w art. 1 ust. 2 tej ustawy, których nieuwzględnienie [...] niezasadnie zarzuciła Prezesowi UKE.

Organ podał, że w ramach oceny wystąpienia interesu publicznego, jako przemawiającego za udzieleniem spółce wnioskowanej ulgi, wziął również pod uwagę znaczenie tej ulgi dla interesu abonentów [...] rozumianego jako utrzymanie ciągłości świadczonych im usług. Organ zwrócił uwagę, że spółka z końcem 2018 r. zaprzestała świadczenia usług detalicznych i o swojej decyzji poinformowała abonentów z odpowiednim wyprzedzeniem, a ponadto jej jedynym hurtowym klientem jest [...], należący do [...].

Z powyższych powodów organ stwierdził, że tak rozumiany interes publiczny nie przemawia za udzieleniem [...] wnioskowanej ulgi, ponieważ podjęte w tej sprawie rozstrzygnięcie w ogóle nie dotknie interesu byłych już klientów indywidualnych spółki.

Organ stanął na stanowisku, że skoro [...] podjęła świadomą decyzję biznesową o zaprzestaniu świadczenia usług telekomunikacyjnych klientom indywidualnym, to tym samym wnioskować należy, że nie dojdzie do zagrożenia ciągłości świadczenia usług tej grupie klientów strony. Tym samym Prezes UKE nie doszukał się wystąpienia tak rozumianego interesu publicznego, jako przemawiającego za rozłożeniem jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na raty, w celu uchronienia abonentów Spółki od zaprzestania świadczenia im usług telekomunikacyjnych w wyniku utraty tytułu prawnego do dysponowania/wykorzystywania rezerwacji częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857-862 MHz na obszarze całego kraju.

Organ wskazał, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że: 1. Każdy przepis O.p., dający podstawę do zastosowania ulgi polegającej na umorzeniu zaległości podatkowej bądź odsetek za zwłokę albo rozłożeniu płatności na raty czy jej odroczeniu, ma charakter wyjątkowy, gdyż zasadą pozostać musi płacenie podatków w sposób i w terminach przewidzianych przez prawo. Organy winny mieć bowiem na uwadze interes publiczny, a więc i to, że to właśnie względy społeczne wymagają również żeby zobowiązania podatkowe były realizowane, a podatnik pochopnie nie był z nich zwalniany. 2. Jedynie nadzwyczajne okoliczności mogą spowodować odstępstwo od zasady płacenia podatków. Poprzez jednolity dla wszystkich sposób i termin płacenia podatków przejawia się bowiem zasada równości podatników i sprawiedliwości podatkowej. Organ podkreślił, że [...] nie wykazała, aby w jej przypadku zachodziły jakiekolwiek nadzwyczajne okoliczności mogące uzasadnić rozłożenie opłaty rezerwacyjnej na raty. W opinii Prezesa UKE interes publiczny wymaga, aby podmioty zobowiązane do uiszczania należności wynikających z Pt, uiszczały te należności w terminach określonych w przepisach powszechnie obowiązującego prawa w sytuacji, gdy żaden inny interes publiczny nie przeważa nad tą zasadą.

Dlatego organ stwierdził, że w niniejszej sprawie nie występuje przesłanka interesu publicznego, której wystąpienie pozwalałoby na udzielenie stronie wnioskowanej przez nią ulgi.

Mając na uwadze powyższe, organ, po wszechstronnej, ponownej i wnikliwej analizie materiału dowodowego, przepisów prawa materialnego, które znajdują zastosowanie w niniejszej sprawie, oraz zgłoszonych przez stronę twierdzeń i zarzutów, uznał, że zaskarżona decyzja Prezesa UKE z dnia [...] grudnia 2018 r. jest zgodna z prawem, co uzasadnia utrzymanie jej w mocy w całości.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła [...], zarzucając jej naruszenie:

I. przepisów postępowania, tj.:

1. art. 116 ust. 8 Pt w zw. z art. 115 Pt w zw. z art. 1 k.p.a. w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez wszczęcie odrębnego postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji I Instancji, pomimo tego, że pismem z dnia 10 października 2018 r., złożonym do sprawy o sygn. akt [...], wszczętej z wniosku z [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt o wydanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, [...] wnioskowała o uregulowanie terminu i sposobu zapłaty jednorazowej opłaty z tytułu przydziału częstotliwości na kolejny okres w inny sposób niż określony w projekcie decyzji rezerwacyjnej na rzecz [...] z dnia 1 sierpnia 2018 r. dla celów postępowania konsultacyjnego, co doprowadziło do sytuacji, w której elementy treści decyzji rezerwacyjnej na rzecz [...], tj. termin i sposób zapłaty opłaty, wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, określone zostały w dwóch odrębnych decyzjach Prezesa UKE, tj. w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. oraz w Decyzji, jako decyzji ostatecznej, przy czym Prezes UKE powinien rozstrzygnąć wniosek [...] z dnia 10 października 2018 r. o ukształtowanie treści pkt 9 decyzji rezerwacyjnej w jednym postępowaniu, tj. w postępowaniu zakończonym wydaniem Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.;

2. art. 1 k.p.a., art. 7 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a. oraz art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 k.p.a. wyrażające się we wszczęciu przez Prezesa UKE odrębnego postępowania administracyjnego, zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, w sytuacji występowania tożsamości podmiotowej i przedmiotowej sprawy administracyjnej, prowadzonej pod sygn. akt sygn. akt [...], wszczętej na wniosek [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, co doprowadziło do konsekwencji do sytuacji, w której Prezes UKE poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji i Decyzji I Instancji, nie rozpoznał wniosku [...] o zmianę projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, wydanej w trybie art. 116

ust. 8 Pt, co skutkowało tym, że poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz Decyzji I Instancji, Prezes UKE spowodował nieuzasadnione prawnie uproszczenie postępowania w sprawie z wniosku [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, co pozostaje w sprzeczności z zasadą prawdy obiektywnej, zasadą legalizmu, jak również zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów władzy publicznej;

3. art. 61 § 1 k.p.a. oraz § 2 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt w zw. z art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej Decyzji I Instancji, pomimo tego, że pismo [...] z dnia 10 października 2018 r. złożone zostało w sprawie o sygn. akt [...] , wszczętej z wniosku [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, która w dacie jego składania nie została zamknięta przez Prezesa UKE poprzez wydanie decyzji administracyjnej; co w konsekwencji oznacza, że brak było podstawy prawnej do wszczęcia postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, brak było również ważnego interesu strony do wszczęcia z urzędu postępowania, w sytuacji, gdy przepis prawa wymaga złożenia wniosku;

4. art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 61 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez wydanie zaskarżonej Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, zważywszy na to, że w uzasadnieniu Decyzji oraz Decyzji I Instancji Organ wskazał, że podstawą wszczęcia postępowania zakończonego wydaniem tych decyzji był wniosek [...] zawarty w: piśmie [...] z dnia 10 października 2018 r., jak również pomimo tego. że z pkt III petitum tego wniosku jednoznacznie wynikało, że: "W przypadku nieuwzględnienia wniosku zawartego w pkt 1 Modyfikacji wniosku (przed lub po przeprowadzeniu rozprawy) lub braku odmiennego stanowiska [...] po przeprowadzeniu wnioskowanej rozprawy administracyjnej, niniejsza Modyfikacja wniosku stanowi cofnięcie przez [...] wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres", jak również zważywszy na to, że Prezes UKE w pkt 9 osnowy Decyzji rezerwacyjnej z [...] października 2018 r. orzekł w sposób sprzeczny z wnioskiem [...] zawartym w piśmie z dnia 11 października 2018 r., a co za tym idzie w dniu [...] października 2018 r. obowiązywał wniosek [...] o cofnięcie wniosku o rezerwację częstotliwości, co w konsekwencji spowodowało, że postępowanie administracyjne w przedmiocie przyznania [...] ulgi w spłacie opłaty stało się bezprzedmiotowe i winno było zostać zakończone przez Prezesa UKE poprzez wydanie decyzji w sprawie umorzenia postępowania;

5. art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z 206 § 1 Pt poprzez wszczęcie postępowania administracyjnego pod sygn. akt [...] z dniem 11 października 2018 r., tj. z dniem wpływu do organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r. i zakończenie tego postępowania zaskarżoną Decyzją, jako decyzją ostateczną, pomimo tego, że postępowanie wszczęte z wniosku [...] z dnia 28 czerwca 2018 r. na podstawie art. 116 ust. 8 Pt i prowadzone pod sygn. akt [...], na podstawie którego Prezes UKE w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. dokonał wymiaru opłaty, wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, nie zostało zakończone decyzją ostateczną w rozumieniu art. 16 § 1 k.p.a.;

6. art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt w zw. z art. 61 § 1 k.p.a. w zw. z art. 6 i 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez mylne przyjęcie przez Prezesa UKE, że złożone przez [...] w dniu 11 października 2018 r. pismo z dnia 10 października 2018 r. do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...], stanowiło wniosek o przyznanie ulgi w spłacie opłaty z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, pomimo tego, że przepis art. 67a § 1 O.p. dotyczy sytuacji, w której zobowiązanie do zapłaty już zostało określone, a w dacie złożenia pisma [...], tj. w dniu 11 października 2018 r., nie została wydana decyzja ustalająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, a co za tym idzie, w tej dacie nie obowiązywało w stosunku do [...] zobowiązanie do zapłaty tej opłaty, co skutkowało tym, że postępowanie o sygn. akt [...] zostało przez Prezesa UKE wszczęte z naruszeniem przepisów wskazanych w tym zarzucie;

7. art. 107 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. Pt poprzez wskazanie w osnowie zaskarżonej Decyzji przepisów art. 67a § 1 pkt 1 oraz art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 185 ust. 4a i ust. 4b Pt i art. 206 ust. 1 Pt pomimo tego, że Decyzja, jako decyzja w sprawie ulgi w spłacie zobowiązania, tj. opłaty wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, nie mogła zostać wydana na podstawie powyżej wskazanych przepisów prawa, ponieważ w dacie wydania Decyzji nie została wydana decyzja w sprawie wymiaru tej opłaty, jako decyzja ostateczna w rozumieniu art. 16 § 1 k.p.a.;

8. art. 107 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. i 9 k.p.a., w związku z art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt w zw. z art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. w zw. z art. 138 § pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 poprzez przyjęcie następującego rozstrzygnięcia w Decyzji: "utrzymuję w mocy decyzję, z [...] grudnia 2018 r., znak: [...], w całości" pomimo tego, że Decyzja I Instancji wydana została bez podstawy prawnej, gdyż Decyzja I Instancji:

1) wskazywała jako podstawę rozstrzygnięcia: "po rozpoznaniu wniosku [...] S.A. z siedzibą w [...] o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości, zwartego w piśmie z dnia 10 października 2018 r."

2) w ramach przepisów prawa tworzących podstawę prawną tej decyzji, wskazywała art. 67a § 1 pkt 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p.,

- pomimo tego, że:

1) skarżąca nie wnosiła pismem z dnia 10 października 2018 r. o wydanie decyzji w sprawie ulgi w spłacie opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, ale o modyfikację projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, co wynika wprost z tytułu tego pisma: "Modyfikacja wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres" oraz co wynika wprost z pkt I petitum pisma: "Modyfikacja wniosku obejmuje następujące elementy, 1. Pkt 9 decyzji (zgodnie z numeracją przyjętą w sporządzonym przez Prezesa UKE projekcie decyzji dokonującej rezerwacji częstotliwości z dnia 1 sierpnia 2018 r.) powinien otrzymać następujące brzmienie: (...)";

2) jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych organ administracji, w tym również Prezes UKE, nie ma kompetencji do decydowania za stronę o charakterze jej żądania;

3) w dacie wniesienia do organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r., t.j. w dniu 11 października 2018 r., decyzja administracyjna określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie została przez organ wydana, pomimo tego organ wszczął postępowanie;

4) w dacie wydania Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji decyzja określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie była decyzją ostateczną

- co w konsekwencji prowadzi do uznania, że doszło do naruszenia wskazanych w zarzucie tym przepisów,

9. art. 7 k.p.a. oraz art. 77 k.p.a, art. 80 k.p.a. oraz art. 11 k.p.a. i art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez niewłączenie do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...] stanowiska [...] z dnia 31 sierpnia 2018 r. złożonego do sprawy o sygn. akt [...] w ramach postępowania konsultacyjnego projektu decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] sierpnia 2018 r., sporządzonego na podstawie wniosku [...] z art. 116 ust. 8 Pt, w którym [...] w sposób wyczerpujący uzasadniła występowanie "ważnego interesu podatnika ([...]) jak również ,,interesu publicznego jako przesłanek zastosowania art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., jak również poprzez niewłączenie do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...] informacji znanych Prezesowi UKE z urzędu, w tym okoliczności i skutków zmiany z dnia 20 października 2005 r., z urzędu w trybie art. 123 ust. 1 Pt., decyzji rezerwacyjnej [...] S.A., (poprzednia firma [...]), z dnia 31 grudnia 2003 r., poprzez przyznanie [...] wadliwego zakresu częstotliwości 824 MHz - 830 MHz oraz 869 MHz - 875 MHz, których wykorzystywanie uniemożliwione zostało [...] z uwagi m.in. na kolizję tych częstotliwości z częstotliwościami wykorzystywanymi do rozwoju systemu bezpieczeństwa kolejowego GSM-R, nie uwzględnił również permanentnego blokowania [...] w możliwości uzyskiwania pozwoleń radiowych przez okres dziesięciu lat, co w konsekwencji spowodowało wydanie Decyzji oraz poprzedzającej Decyzji I Instancji z naruszeniem wskazanych w zarzucie tym przepisów;

10. art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. i art. 6 k.p.a. w zw. z art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. oraz art. 206 ust. 1 Pt poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i przyjęcie w uzasadnieniu Decyzji (s. 7), że w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Prezes UKE określił termin płatności opłaty jednorazowej na podstawie art. 47 § 1 O.p. pomimo tego, że w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Prezes UKE nie wskazał przepisu art. 47 § 1 O.p. jako podstawy prawnej do ustalenia terminu zapłaty jednorazowej opłaty i nie omówił zastosowania tego przepisu w uzasadnieniu tej decyzji, co dowodzi, że Prezes UKE wprowadził [...] w błąd w uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji i dopuścił się naruszenia wskazanych w zarzucie tym przepisów;

11. art. 10 § 1 oraz art. 11 Kpa, poprzez niewyjaśnienie Skarżącej przez Prezesa UKE w trakcie postępowania przed organem oraz w uzasadnieniu Decyzji, dlaczego potraktował pismo [...] z dnia 10 października 2018 r., złożone w odrębnej sprawie pod sygn. akt [...], jako wniosek o przyznanie ulg, o których mowa w art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., pomimo tego, że:

1) skarżąca nie wnosiła pismem z dnia 10 października 2018 r. o wydanie decyzji w sprawie ulgi w spłacie opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, ale o modyfikację projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, co wynika wprost z tytułu tego pisma: "Modyfikacja wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres" oraz co wynika z pkt I petitum pisma: "Modyfikacja wniosku obejmuje następujące elementy. I. Pkt 9 decyzji (zgodnie z numeracją przyjętą w sporządzonym przez Prezesa UKE projekcie decyzji dokonującej rezerwacji częstotliwości z dnia [...] sierpnia 2018 r.) powinien otrzymać następujące brzmienie: (...)";

2) jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych organ administracji, w tym również Prezes UKE, nie ma kompetencji do decydowania za stronę o charakterze jej żądania;

3) w dacie wniesienia do organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r., t.j. w dniu 11 października 2018 r., decyzja administracyjna określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie została przez Organ wydana;

4) w dacie wydania Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji decyzja określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie była decyzją ostateczną

- co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady przekonywania określonej w art. 11 k.p.a. oraz naruszyło zasadę czynnego udziału [...], jako strony w tym postępowaniu, wyrażonej w art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt;

12. art. 127 § 3 k.p.a. w zw. z art. 15 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez przyjęcie w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, błędnego założenia, że poprzez złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem Decyzji I Instancji, [...] rzekomo zaakceptowała stanowisko organu, że: "możliwości finansowe Spółki nie pozwalają na zapłatę należności w ratach" (str. 9 uzasadnienia Decyzji) oraz tezy: "(...), że [...] S.A. w toku całego postępowania ulgowego nie podjęła próby udowodnienia, że Spółka będzie w stanie uiścić opłatę, o której mowa w decyzji z dnia [...] października 2018 r." (s. 13 uzasadnienia Decyzji), co skutkowało tym, że Prezes UKE zamiast ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę zakończoną wydaniem Decyzji I Instancji, przedstawił w uzasadnieniu Decyzji argumenty na poparcie powyższego założenia wyrażonego we wskazanych tezach, czym doprowadził do zniweczenia postępowania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i co w konsekwencji doprowadziło do błędnego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie;

13. art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. w zw. z art. 11 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez nieuwzględnienie w uzasadnieniu Decyzji istotnych informacji na temat zawinionego przez organ braku możliwości korzystania przez [...] z rezerwacji częstotliwości przez okres dziesięciu lat, co skutkowało tym, że organ nie rozpatrzył argumentacji [...] przedstawionej w trakcie postępowania administracyjnego i co skutkowało naruszeniem przepisów wskazanych w tym zarzucie.

Ponadto skarżąca wniosła m.in. o uchylenie postanowienia z dnia [...] stycznia 2019 r nr [...] oraz poprzedzającego go postanowienia Prezesa UKE z dnia [...] września 2018 r. nr [...].

II. prawa materialnego, tj.:

1. art. 47 § 1 O.p. w zw. z art. 185 ust. 4a Pt w zw. z art. 188 Pt w zw. z art. 6 k.p.a. oraz art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt oraz art. 7 Konstytucji RP poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 47 § 1 O.p. i uznanie, że przepis ten określa termin zapłaty jednorazowej opłaty z tytułu dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, o której mowa w art. 185 § 4a Pt, co jest sprzeczne z art. 188 Pt., zawierającym normę odsyłającą do O.p. w sprawach związanych z nakładaniem opłat wskazanych w art. 185 § 4a Pt, jednakże z pominięciem art. 47 § 1 O.p. oraz art. 2 § 2 O.p., co w konsekwencji oznacza, że Prezes UKE, działając na podstawie przepisów prawa, zgodnie z art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt, nie ma podstawy prawnej do zastosowania terminu zapłaty podatku, wskazanego w art. 47 § 1 O.p., określając opłatę z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres.

A w przypadku uznania przez Sąd, że pismo [...] z dnia 10 października 2018 r. stanowiło wniosek o zastosowanie ulgi w postaci rozłożenia na raty zapłaty podatku:

2. art. 67a § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki "ważnego interesu" (podatnika) [...] lub "interesu publicznego", pomimo tego, że [...] wykazała zarówno występowanie ważnego interesu podatnika, jak również interesu publicznego, co skutkowało wydaniem Decyzji w sposób sprzeczny ze wskazanymi w zarzucie tym przepisami.

Nadto, na podstawie art. 193 Konstytucji RP, skarżąca wniosła o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu wskazanych poniżej pytań prawnych w zakresie zgodności art. 185 ust. 4a oraz art. 188 Pt. w zw. art. 2, art. 7, art. 20, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 84 oraz art. 217 Konstytucji RP, w zakresie w jakim:

1) przepis art. 185 ust. 4a Pt nakłada obowiązek uiszczenia jednorazowej opłaty na podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w drodze postępowania, wszczętego na podstawie wniosku wskazanego w art. 116 ust. 8 Pt, przy czym ustawodawca nie określił terminu, w jakim opłata ta powinna zostać zapłacona, ponieważ w Pt brak jest przepisu prawnego, który określałby termin zapłaty lub określałby delegację ustawową do określenia takiego terminu, a ponadto ustawodawca zawęził w art. 188 Pt zakres odesłania do O.p. w taki sposób, że odesłanie to nie obejmuje przepisu art. 47 § 1 O.p. określającego, że termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego i w konsekwencji odesłanie to nie obejmuje również art. 2 § 2 O.p.;

2) przepis art. 185 ust. 4a pkt 1 Pt określa kryteria ustalania jednorazowej opłaty z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, które są dyskryminujące, ponieważ zrównują przetarg z aukcją i konkursem, w sytuacji, gdy wysokość kwoty zadeklarowanej za 1 MHz (lub blok opiewający na 2 x 5 MHz) częstotliwości ustalanej w przetargu jest jednym z kilku kryteriów oceny ofert i nie jest elementem decydującym o wyłonieniu oferty w przetargu, zaś w aukcji wysokość kwoty zadeklarowanej za 1 MHz (lub blok opiewający na 2 x 5 MHz) częstotliwości stanowi jedyne kryterium decydujące o wyborze oferty, co w konsekwencji powoduje, że - na podstawie ustawowych różnic w kryteriach oceny ofert w przetargu i aukcji - w odniesieniu do tego samego zakresu częstotliwości i pasma częstotliwości - zwycięskie oferty w aukcji zawsze będą opiewały na wyższą kwotę zadeklarowaną za 1 MHz (lub blok opiewający na 2 x 5 MHz) częstotliwości w porównaniu z ofertami składanymi w przetargu;

- co:

1) w związku z zasadą, że ustalanie wysokości opłat na obywatela nie może być pozostawione uznaniu administracyjnemu;

2) z uwagi na skutki orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności z Konstytucją przepisu art. 185 ust. 4a Pt, polegające na podstawie do wznowienia postępowania zakończonego wydaniem Decyzji, w oparciu o przepis art. 145a § 1 k.p.a.;

3) w związku z tym, że od odpowiedzi na poniższe pytania prawne zadane Trybunałowi Konstytucyjnemu zależy rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zawisłej na podstawie niniejszej Skargi i co stanowi podstawę do zadania pytań prawnych Trybunałowi Konstytucyjnemu na podstawie art. 193 Konstytucji RP,

uzasadnia konieczność zbadania tego przepisu z punktu widzenia zgodności z Konstytucją RP.

Treść pytań prawnych do Trybunału Konstytucyjnego:

1. Czy przepis art. 185 ust. 4a Pt jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 20, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 84 oraz art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie w jakim, przepis art. 185 ust. 4a Pt nakłada obowiązek uiszczenia jednorazowej opłaty na podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116 ust. 8 Pt, zważywszy, że ustawodawca nie określił terminu, w jakim opłata ta powinna zostać zapłacona, jak również sposobu zapłaty, ponieważ w Pt brak jest przepisu prawnego, który określałby termin i sposób zapłaty, określałby delegację ustawową do określenia takiego terminu, jak również ustawodawca zawęził w art. 188 Pt zakres odesłania do O.p. w taki sposób, że odesłanie to nie obejmuje przepisu art. 47 § 1 O.p. określającego, że termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego i konsekwencji odesłanie to nie obejmuje również art. 2 § 2 O.p., co w konsekwencji oznacza, że brak jest po stronie Prezesa UKE normy zadaniowej i kompetencyjnej do określenia terminu i sposobu zapłaty: co w konsekwencji oznacza, że skoro brak jest w przepisach prawa terminu do uiszczenia opłaty wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, jak również brak jest normy zadaniowej i kompetencyjnej dla Prezesa UKE do określenia terminu i sposobu uiszczenia tej opłaty, to brak jest podstaw prawnych do egzekwowania zapłaty tej opłaty, jak również brak jest podstaw prawnych do wszczęcia przez Prezesa UKE postępowania o przyznanie ulg w spłacie opłaty, wskazanych w art. 67a O.p. w zw. 67b O.p. w zw. z art. 188 Pt?

2. Czy przepis art. 185 ust. 4 a pkt 1 Pt w zw. z art. 118a ust. 1, 2 i 2a Pt jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 20, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 84 oraz art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zważywszy na to, że przepis art. 185 ust. 4a Pt w pkcie 1 jako jeden z trzech elementów, na podstawie których ustalany jest iloczyn stanowiący wysokość opłaty z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres wymienia wartości częstotliwości o szerokości 1 MHz dla takiego samego obszaru i wykorzystywania częstotliwości, uzyskanej w wyniku przeprowadzenia ostatniego przetargu, aukcji albo konkursu na rezerwację częstotliwości z danego zakresu częstotliwości; przy czym ustawodawca zdecydował, że wartość 1 MHz częstotliwości - rozumiana jako najwyższa cena zapłacona za 1 MHz częstotliwości - będzie zawsze różna - z uwagi na tryb postępowania selekcyjnego, co uregulował sam ustawodawca, wskazując w odniesieniu do przetargu, że zgodnie art. 118a ust. 1 Pt, kryteriami oceny ofert w przetargu są: 1) zachowanie warunków konkurencji (zob. art. 118 ust. 1 pkt 1 Pt); 2) wysokość kwoty zadeklarowanej przez uczestnika przetargu (zob. art. 118 ust. 1 pkt 2 Pt): 3) inne niż określone w pkcie 1 obiektywne kryteria, jeżeli zostały zamieszczone w dokumentacji (zob. art. 118 ust. 1 pkt 2 Pt) oraz wskazując w ust. 2 tego przepisu, że wyboru najistotniejszego kryterium oceny ofert w przetargu dokonuje Prezes UKE w dokumentacji spośród kryteriów, o których mowa w art. 118 ust. 1 pkcie 1 i 2 Pt, mając na uwadze cele regulacyjne i stan konkurencji na rynku; zaś w przypadku aukcji, wskazując, zgodnie z art. 118a ust. 2a Pt, że kryteriami oceny ofert w aukcji jest wyłącznie wysokość zadeklarowanej kwoty przez uczestnika aukcji?".

Ponadto skarżąca m.in. wniosła o uchylenie decyzji obu instancji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał wcześniej prezentowaną argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, działając w granicach sprawy, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2018, poz. 1302), zwaną dalej: "P.p.s.a."), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdza, że w działaniu organu nie dopatrzył się nieprawidłowości zarówno w ustaleniu stanu faktycznego sprawy, jak w procesie subsumpcji ustalonego stanu faktycznego pod zastosowane w sprawie przepisy prawa materialnego.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Prezesa UKE w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości.

W pierwszym rzędzie Sąd odniesie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego, które zdaniem spółki miały miejsce w niniejszej sprawie. Dopiero bowiem prawidłowe przeprowadzenie postępowania administracyjnego oraz ustalenie stanu faktycznego przez organ daje podstawy do stwierdzenia, czy właściwie zastosowane są normy prawa materialnego. Powyższe zastrzeżenie na tle niniejszej sprawy jest jednak o tyle trudne do zrealizowania, że w istocie sformułowane przez stronę zarzuty prawa procesowego przeplatają się i nawiązują wprost do treści przepisów prawa materialnego. Niemniej jednak Sąd przyjmie powyższą kolejność rozpoznawania zarzutów, także z uwagi na taką kolejność ich sformułowania przez stronę w skardze.

Otóż zdaniem Sądu w pierwszej kolejności niezasadne są zarzuty naruszenia:

1. art. 116 ust. 8 Pt w zw. z art. 115 Pt w zw. z art. 1 k.p.a. w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt, poprzez wszczęcie odrębnego postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji I Instancji, pomimo tego, że pismem z dnia 10 października 2018 r., złożonym do sprawy o sygn. akt [...], wszczętej z wniosku z [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt o wydanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, [...] wnioskowała o uregulowanie terminu i sposobu zapłaty jednorazowej opłaty z tytułu przydziału częstotliwości na kolejny okres w inny sposób niż określony w projekcie decyzji rezerwacyjnej na rzecz [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r. dla celów postępowania konsultacyjnego, co doprowadziło do sytuacji, w której elementy treści decyzji rezerwacyjnej na rzecz [...], tj. termin i sposób zapłaty opłaty, wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, określone zostały w dwóch odrębnych decyzjach Prezesa UKE, tj. w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. oraz w Decyzji, jako decyzji ostatecznej, przy czym Prezes UKE powinien rozstrzygnąć wniosek [...] z dnia 10 października 2018 r. o ukształtowanie treści pkt 9 decyzji rezerwacyjnej w jednym postępowaniu, tj. w postępowaniu zakończonym wydaniem Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.;

2. art. 1 k.p.a., art. 7 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a. oraz art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 k.p.a. wyrażające się we wszczęciu przez Prezesa UKE odrębnego postępowania administracyjnego, zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, w sytuacji występowania tożsamości podmiotowej i przedmiotowej sprawy administracyjnej, prowadzonej pod sygn. akt sygn. akt [...], wszczętej na wniosek [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, co doprowadziło do konsekwencji do sytuacji, w której Prezes UKE poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji i Decyzji I Instancji, nie rozpoznał wniosku [...] o zmianę projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, wydanej w trybie art. 116 ust. 8 Pt, co skutkowało tym, że poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz Decyzji I Instancji, Prezes UKE spowodował nieuzasadnione prawnie uproszczenie postępowania w sprawie z wniosku [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, co pozostaje w sprzeczności z zasadą prawdy obiektywnej, zasadą legalizmu jak również zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów władzy publicznej;

3. art. 61 § 1 k.p.a. oraz § 2 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt w zw. z art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., poprzez wszczęcie postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej Decyzji I Instancji, pomimo tego, że pismo [...] z dnia 10 października 2018 r. złożone zostało w sprawie o sygn. akt [...], wszczętej z wniosku [...] na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, która w dacie jego składanie nie została zamknięta przez Prezesa UKE poprzez wydanie decyzji administracyjnej; co w konsekwencji oznacza, że brak było podstawy prawnej do wszczęcia postępowania zakończonego wydaniem Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, brak było również ważnego interesu strony do wszczęcia z urzędu postępowania, w sytuacji, gdy przepis prawa wymaga złożenia wniosku.

Zarzuty te zasadniczo sprowadzają się do kwestionowania faktu wszczęcia przez Prezesa UKE odrębnego postępowania na podstawie przepisów O.p., gdy tymczasem wyraźnie [...] żądała rozpoznania swojego wniosku w ramach postępowania rezerwacyjnego, toczącego się na podstawie przepisów Pt.

Otóż w ocenie Sądu, zarzuty te uznać należy za bezpodstawne.

Przede wszystkim Sąd pragnie przytoczyć treść art. 116 ust. 8 Pt w wersji obowiązującej na dzień wydania skarżonej w tej sprawie decyzji. Zgodnie z tym przepisem: "Prezes UKE dokonuje rezerwacji częstotliwości na kolejny okres na wniosek podmiotu, który w czasie wykorzystywania przedmiotowych częstotliwości nie naruszył rażąco warunków wykorzystywania częstotliwości określonych w ustawie, przepisach wykonawczych i decyzji o rezerwacji częstotliwości, a w przypadku nadawcy - także jeżeli posiada koncesję na kolejny okres, po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego w tej sprawie, z zastrzeżeniem ust. 9 oraz art. 114 ust. 3. Przy udzielaniu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres przetargu, aukcji ani konkursu nie przeprowadza się".

W myśl natomiast art. 185 ust. 4a Pt "Podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116 ust. 8, uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w kwocie stanowiącej iloczyn:

1) wartości częstotliwości o szerokości 1 MHz dla takiego samego obszaru i wykorzystywania częstotliwości, uzyskanej w wyniku przeprowadzenia ostatniego przetargu, aukcji albo konkursu na rezerwację częstotliwości z danego zakresu częstotliwości;

2) ilości MHz objętych rezerwacją częstotliwości na kolejny okres;

oraz

3) średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, za okres od roku, w którym przeprowadzono ostatni przetarg, aukcję albo konkurs na rezerwację częstotliwości, o których mowa w pkt 1, do roku poprzedzającego rok, w którym złożono wniosek o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres".

Z kolei zgodnie z art. 188 Pt "W zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art. 183-185, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.). Uprawnienia organów podatkowych określone w tych przepisach przysługują Prezesowi UKE".

W dziale III O.p. "Zobowiązania podatkowe" znajduje się m.in. Rozdział 7a "Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych". W Rozdziale 7a znajdują się m.in. art. 67a i 67b.

W myśl art. 67a § 1 O.p. "Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;

2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;

3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną".

Art. 67b O.p. z kolei stanowi, iż: "§ 1. Organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych w art. 67a:

1) które nie stanowią pomocy publicznej;

2) które stanowią pomoc de minimis - w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;

3) które stanowią pomoc publiczną:

a) udzielaną w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,

b) udzielaną w celu zapobieżenia lub likwidacji poważnych zakłóceń w gospodarce o charakterze ponadsektorowym,

c) udzielaną w celu wsparcia krajowych przedsiębiorców działających w ramach przedsięwzięcia gospodarczego podejmowanego w interesie europejskim,

d) udzielaną w celu promowania i wspierania kultury, dziedzictwa narodowego, nauki i oświaty,

e) będącą rekompensatą za realizację usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym powierzonych na podstawie odrębnych przepisów,

f) na szkolenia,

g) na zatrudnienie,

h) na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw,

i) na restrukturyzację,

j) na ochronę środowiska,

k) na prace badawczo-rozwojowe,

l) regionalną,

m) udzielaną na inne przeznaczenia określone na podstawie § 6 przez Radę Ministrów.

§ 2. Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a, w przypadku wymienionym w § 1 pkt 3 lit. a, mogą być udzielane jako pomoc indywidualna albo w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.

§ 3. Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a, w przypadkach wymienionych w § 1 pkt 3 lit. b-l mogą być udzielane jako pomoc indywidualna zgodna z programami rządowymi lub samorządowymi albo udzielane w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach.

§ 4. (uchylony).

§ 5. (uchylony).

§ 6. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzeń, inne niż określone w § 1 pkt 3 lit. a-l, przeznaczenia pomocy udzielanej w formie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a, oraz szczegółowe warunki udzielania tych ulg dla określonych przez Radę Ministrów przeznaczeń wraz ze wskazaniem przypadków, w których ulgi udzielane są jako pomoc indywidualna, mając na uwadze dopuszczalność i warunki udzielania pomocy państwa określone w przepisach prawa wspólnotowego".

Dodatkowo Sąd wskazuje, iż opłata określona w pkt 9 Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. jest niepodatkową należnością budżetową w myśl art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 2077, z późn. zm., dalej: "u.f.p." ). W art. 3 pkt 3 lit. c O.p. przyjęto zaś, że na potrzeby tej ustawy przez podatek rozumie się również niepodatkowe należności budżetowe.

Biorąc zatem pod uwagę treść przywołanych przepisów, a przede wszystkim art. 185 ust. 4a Pt, Sąd przede wszystkim stwierdza, iż wbrew twierdzeniom strony podnoszonym m.in. w toku postępowania przez organem, a także w skardze, nie było możliwe, aby Prezes UKE w decyzji rezerwacyjnej wydanej na podstawie art. 116 ust. 8 Pt określił opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości w częściach lub ratach. Przeciwko tej tezie stoi wyraźnie treść powołanego art. 185 ust. 4a Pt, zgodnie z którym: "Podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116 ust. 8, uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres (...)". "Jednorazowy" to - zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego – 1. «raz jeden dany lub uczyniony», 2. «mogący być użyty jeden raz» (https://sjp.pwn.pl/sjp/jednorazowy;2467849.html).

A zatem jednorazowość opłaty, wyraźnie wskazana przez Ustawodawcę, wyklucza zatem rozłożenie jej na raty w samej decyzji rezerwacyjnej wydanej na podstawie art. 116 ust. 8 Pt.

Sąd za zasadną uznaje także wykładnię przepisów zaprezentowaną w tej mierze przez organ. Prezes UKE bowiem w odpowiedzi na skargę wskazał, iż w przeszłości możliwe było rozłożenie na raty opłat za udzielenie koncesji na świadczenie usług telekomunikacyjnych według europejskiego standardu telekomunikacyjnego UMTS wraz z zezwoleniem na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnej oraz przydziałem częstotliwości w paśmie 2 GHz. Jednakże takie rozwiązanie funkcjonowało w odmiennym stanie prawnym, a mianowicie na gruncie art. 17 ust. 2 pkt 7 ustawy dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.U. z 1990, Nr 86, poz. 504 z późn. zm., dalej "ustawa o łączności").

Zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 7 ustawy o łączności, w koncesji i zezwoleniu mógł być określony sposób uiszczania opłat, o których była mowa w art. 20 ust. 1 i w art. 20a ust. 1 przywołanej ustawy. Stosownie zaś do postanowienia art. 20a ust. 1 ustawy o łączności "Za udostępnienie dokumentacji przetargu, o którym mowa w art. 14a ust. 1, oraz za udzielenie koncesji pobiera się opłaty. Opłatę za udostępnienie dokumentacji uiszcza się jednorazowo, a opłatę za udzielenie koncesji - jednorazowo lub ratalnie". W przepisie prawa stanowiącym podstawę prawną nabycia uprawnienia była zatem wprost przewidziana możliwość ratalnej zapłaty wspomnianej opłaty. Obowiązujące obecnie przepisy Pt nie przewidują natomiast takiej możliwości tzn. rozłożenia opłaty na raty w rezerwacji. W związku z powyższym, Prezes UKE skonkludował, iż żądanie strony mogło zostać rozpoznane jedynie na podstawie odrębnych przepisów regulujących powyższą kwestię. Sąd zgadza się z powyższym poglądem zaprezentowanym przez organ.

Sąd przy tym rozważył, czy użycie słowa "jednorazowy" w art. 185 ust. 4a Pt wobec opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres wyklucza zastosowanie w stosunku do tej opłaty instytucji rozłożenia na raty przewidzianej w art. 67a § 1 pkt 1 O.p. Zdaniem Sądu, nie można jednak dojść do takiej konkluzji, iż użycie tego słowa w art. 185 ust. 4a Pt wyłącza zastosowanie rozłożenia na raty w trybie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. Niewątpliwie w art. 67a § 1 O.p. przewidziane są różne tzw. ulgi podatkowe, w tym odroczenie terminu płatności oraz umorzenie (w tym przypadku opłaty). Skoro z uwagi na użycie słowa "jednorazowa" wobec powyżej wymienionej w art. 185 ust. 4a Pt opłaty nie jest możliwe wykluczenie zastosowanie wobec tej opłaty ulgi podatkowej z zasady dalej idącej (tj. umorzenia) albo potencjalnie dalej idącej (tj. odroczenia terminu płatności, które może nastąpić np. na okres pięciu lat), to niezasadnym byłoby wykluczenie a priori zastosowania w tej sytuacji ulgi w postaci rozłożenia na raty. Ponadto Sąd uwzględnił fakt, iż orzecznictwo sądów administracyjnych dopuszcza np. rozłożenie na raty na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w związku ze zbyciem nieruchomości przez stronę (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 462/17 oraz wyrok NSA z dnia 21 września 2018 r., sygn. I GSK 1783/18).

A zatem, podsumowując, w ocenie Sądu istnieje możliwość prawna wszczęcia postępowania w sprawie rozłożenia na raty jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt w trybie art. 67a § 1 pkt 1 O.p.

Poczyniwszy powyższe rozważania natury zasadniczej, będącej wyjściem do dalszych rozważań prawnych w niniejszej sprawie, Sąd pragnie przejść do bardziej szczegółowego ustosunkowania się do podniesionych w skardze zarzutów.

Skoro, jak wskazano powyżej, nie było prawnej możliwości rozłożenia na raty w decyzji rezerwacyjnej, wydanej na podstawie art. 116 ust. 8 Pt, jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, należy rozważyć, czego w tym kontekście dotyczył wniosek strony z dnia 11 października 2018 r. Organ, rozpoznając ten wniosek, musiał bowiem, oprócz jego treści, mieć na uwadze prawną dopuszczalność tego wniosku. Skoro na stronie postępowania nie spoczywa obowiązek wskazywania podstawy prawnej składanych wniosków, to organ winien odpowiednio taki wniosek kwalifikować, biorąc pod uwagę przede wszystkim treść żądań w nim zawartych.

W ocenie Sądu Prezes UKE prawidłowo ostatecznie zakwalifikował wniosek skarżącej jako złożony w trybie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. Pisma strony złożone w toku postępowania, w tym jej wniosek z dnia 11 października 2018 r. należy bowiem, zdaniem Sądu, interpretować w ten sposób: jeżeli jest to prawnie możliwe, to strona wnosi o rozłożenie opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, w decyzji rezerwacyjnej, a jeżeli organ twierdzi, że nie jest to możliwe, to skarżąca składa wniosek o zastosowanie ulgi podatkowej; natomiast dopiero jeśli organ uzna za niezasadne rozłożenie opłaty na raty w którymkolwiek z tych trybów, to strona cofa swój wniosek o rezerwację. Dodatkowo z pisma [...], na gruncie obowiązujących przepisów prawa, wynika też warunek, iż jej wniosek o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty w którymkolwiek z wymienionych trybów Prezes UKE winien rozpoznać przed wydaniem ostatecznej decyzji w sprawie rezerwacyjnej. Tylko bowiem przed wydaniem tej decyzji organ mógłby uwzględnić cofnięcie przez stronę jej wniosku o rezerwację.

Zdaniem Sądu, organ zatem prawidłowo odczytał wniosek złożony przez stronę. Kolejność i sposób postępowania organu, w tym wydzielenie wniosku z dnia 11 października 2018 r. do odrębnego postępowania, były zatem wynikiem złożonych przez skarżącą wniosków i jej pism procesowych. Strona, składając atypowy, bo podwójnie warunkowy wniosek, opisany powyżej, wyznaczyła sposób procedowania organu i nie może z takiego sposobu procedowania skutecznie mu czynić zarzutów.

Podkreślić przy tym należy, iż sama strona we własnym wniosku z dnia 11 października 2018 r., nazwanym "modyfikacją wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres", wniosła o rozłożenie zapłaty opłaty na 15 rat wg wskazanego przez nią harmonogramu. Spółka w uzasadnieniu tego wniosku wskazała, że w jej ocenie "Prezes UKE mógłby rozłożyć opłatę na raty w trybie "zwykłym" (...). Niezależnie od tego, Prezes UKE może też zastosować rozwiązanie przyjęte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (...). W Ordynacji podatkowej przewidziana została konstrukcja rozłożenia na raty zobowiązania podatkowego, jako jeden z rodzajów ulg stosowanych w zapłacie podatku. Posiłkowanie się rozwiązaniami prawnymi przewidzianymi w Ordynacji podatkowej jest tym bardziej uzasadnione, że zgodnie z przepisem art. 188 pr. tel. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art. 183-185 pr. tel., stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III Ordynacji podatkowej". Co więcej, [...] w toku postępowania przed organem (w tym m.in. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy) podnosiła także argumenty dotyczące spełnienia przesłanek ważnego interesu strony i interesu publicznego, czyli przesłanek wskazanych w art. 67a § 1 O.p.

Biorąc pod uwagę powyższe, spółka nie może skutecznie podnosić zarzutu, iż procedowanie przez Prezesa UKE na podstawie przepisów O.p. nie było przez nią wnioskowane, skoro wprost [...] powoływała się na taką możliwość we wniosku z dnia 11 października 2018 r. Należy przy tym podkreślić, iż także w kolejnych pismach [...], w tym we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r., spółka nigdy wprost definitywnie nie zakwestionowała prawnej podstawy procedowania organu. Spółka podnosiła, że jej zdaniem sprawy powinny być prowadzone łącznie (np. pkt 2 na s. 2 wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r.), niemniej jednak w przypadku nieuwzględnienia jej wniosku o połączenie spraw (np. w punkcie 3 wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r.) strona wnosiła o dołączenie o akt niniejszej sprawy określonych dowodów. To potwierdza tezę o wspomnianym warunkowym sformułowaniu wniosków przez [...]. Na marginesie wskazać należy, że także konstrukcja samej skargi złożonej w niniejszej sprawie również oparta jest na takim "warunkowym" założeniu. Skarżąca bowiem zasadniczo w niemalże całej skardze kwestionuje prawidłowość wszczęcia i prowadzenia postępowania na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 O.p., jednak na końcu dodaje jako ostatni zarzut naruszenia: "w przypadku uznania przez Sąd, że pismo [...] z dnia 10 października 2018 r. stanowiło wniosek o zastosowanie ulgi w postaci rozłożenia na raty zapłaty podatku:

2. art. 67a § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki "ważnego interesu" (podatnika) [...] lub "interesu publicznego", pomimo tego, że [...] wykazała zarówno występowanie ważnego interesu podatnika, jak również interesu publicznego, co skutkowało wydaniem Decyzji w sposób sprzeczny ze wskazanymi w zarzucie tym przepisami".

Sąd podziela pogląd organu o braku możliwości połączenia powyżej opisanych postępowań, tj. sprawy rezerwacyjnej oraz sprawy "ulgowej". Wskazać bowiem należy, iż postępowanie w przedmiocie udzielenia ulgi w spłacie opłat, o których mowa w art. 183-185 Pt, jest prowadzone na podstawie art. 67a i art. 67b O.p., zaś podstawę prawną postępowania w przedmiocie dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres stanowi art. 114, art. 115 oraz art. 116 ust. 8 Pt. Natomiast w przepisach k.p.a. brak jest normy prawnej umożliwiającej organowi administracji publicznej rozpatrzenie w jednym postępowaniu różnych przedmiotowo spraw, wszczętych na podstawie różnych przepisów prawa. Istotą postępowania administracyjnego jest to, że toczy się ono w jednej sprawie administracyjnej, według zasady: jedna sprawa, jedna decyzja administracyjna. Jedynym przepisem k.p.a. pozwalającym organowi orzekającemu na połączenie w jednym postępowaniu różnych spraw jest art. 62 k.p.a. Przepis ten stanowi, że w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. Nie wynika z tego, że możliwe jest wszczęcie i prowadzenie jednego postępowania dotyczącego dwóch lub więcej spraw tej samej strony. Sąd zatem uznaje za słuszny pogląd organu, iż nie zachodziły podstawy do łącznego rozpatrzenia w jednym postępowaniu administracyjnym, dwóch odrębnych spraw administracyjnych, tj. w przedmiocie dokonania rezerwacji częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857-862 MHz na kolejny okres oraz w przedmiocie udzielenia ulgi na wniosek spółki zawarty w piśmie z dnia 11 października 2018 r.

Sąd podkreśla przy tym, iż jednoznaczne zakwestionowanie przez [...] podstawy prawnej procedowania organu (tj. na podstawie O.p.) nastąpiło dopiero w skardze do sądu administracyjnego, czyli już po wydaniu decyzji drugoinstancyjnej. A zatem [...] do zakończenia postępowania przez organem, w ocenie Sądu, podtrzymywała swój warunkowy wniosek o treści, jak wskazano powyżej.

Dodatkowo odnosząc się do zarzutu nr 2, Sąd wskazuje, że zakłada, iż skarżąca podnosiła zarzut naruszenia art. 206 Pt, a nie 206 k.p.a., jak wskazano w skardze, gdyż na dzień wydania skarżonej decyzji art. 206 k.p.a. był uchylony.

W odniesieniu do zarzutu nr 2 Sąd także wskazuje, że postępowanie w sprawie dokonania rezerwacji toczy się na postawie przepisów Pt (w tym konkretnym przypadku będą to przepisy podstawy prawne dokonania rezerwacji na kolejny okres tj. art. 116 ust. 8, art. 114 ust. 3 oraz art. 185 ust. 4a Pt), w tym sposób ustalenia wysokości jednorazowej opłaty za dokonanie ww. rezerwacji częstotliwości (art. 185 ust. 4a - ust. 4c Pt). Natomiast, wobec niemożności rozłożenia na raty opłaty jednorazowej w samej decyzji rezerwacyjnej, do kwestii dotyczących rozłożenia tej opłaty na raty mają zastosowanie przepisy O.p.

Nie można zatem podzielić zarzutu [...], że postępowanie w sprawie dokonania rezerwacji na kolejny okres i postępowanie w sprawie rozłożenia z tego tytułu opłaty na raty są postępowaniami tożsamymi przedmiotowo, bowiem dotyczą one różnych żądań i opierają się na różnych podstawach prawnych.

Sąd podkreśla, iż organ w toku postępowania zbadał wszelkie okoliczności faktyczne. W skarżonej decyzji Prezes UKE poddał analizie, czy w sprawie zaistniały przesłanki ważnego interesu strony i interesu publicznego. Mając na celu równe traktowanie podobnych podmiotów, dokonał również analizy postępowań w których innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym określano obowiązek zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz sposobu w jaki inne podmioty zobowiązane były do uregulowania niniejszej należności. Spółka nie zdołała wykazać, iż doszło lub choćby dojść mogło do naruszenia obowiązku zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z rozpoznawaną sprawą. Nie doszło także do wadliwego pominięcia pisma [...] z dnia 10 października 2018 r oraz wadliwego ustalenia treści żądania strony. Natomiast kwestia, czy była możliwa "zmiana projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, wydanej w trybie art. 116 ust. 8 Pt", jak wskazano w treści zarzutu nr 2, jako zarzut dotyczący w istocie decyzji rezerwacyjnej, a nie "ulgowej", jest zasadniczo poza zakresem badania Sądu w niniejszym postępowaniu, gdyż dotyczy postępowania rezerwacyjnego. W kontekście prawnej doniosłości dla niniejszej sprawy Sąd jedynie podkreśla, że wniosek strony z dnia 11 października 2018 r. nie dotyczył zmiany projektu decyzji rezerwacyjnej, gdyż nie taka była jego treść. [...] w toku postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ wyraźnie oczekiwała definitywnego, pozytywnego dla niej rozstrzygnięcia w przedmiocie rozłożenia opłaty na raty. Takie wiążące, definitywne rozstrzygnięcie mogło zapaść jedynie w formie prawnie do tego przewidzianej, tj. decyzji. Obecne odmienne twierdzenia skarżącej, iż oczekiwała jedynie zmiany projektu decyzji rezerwacyjnej nie znajdują oparcia w aktach postępowania.

Odnosząc się z kolei do zarzutu nr 3, a w szczególności zarzutu naruszenia 61 § 1 k.p.a., Sąd wskazuje, iż "o tym, kto jest inicjatorem postępowania, decyduje rodzaj sprawy, w nielicznych wypadkach wypowiada się tutaj sam k.p.a., przede wszystkim zaś przepisy prawa materialnego" (Z. Janowicz, Komentarz, 1995, s. 166). W pierwszej kolejności ustalenie sposobu wszczęcia postępowania wymaga zatem odwołania się do przepisów prawa materialnego. Tam powinno się poszukiwać odpowiedzi na pytanie o podmiot uprawniony do wszczęcia konkretnego postępowania administracyjnego. Art. 61 § 1 k.p.a. nie stanowi samoistnej normy prawnej do określenia zasady skargowości lub oficjalności. O tym więc, czy w danym rodzaju postępowania obowiązuje zasada skargowości czy zasada oficjalności, przesądzają przepisy prawa materialnego. Powyższe oznacza w realiach niniejszej sprawy, że Prezes UKE nie mógł pominąć charakteru przepisu art.116 ust. 8 Pt i jego brzmienia, nie mógł też pominąć przywołanych wyżej przepisów O.p. Rozpoznanie żądania strony w postępowaniu [...] po prostu nie było dopuszczalne wobec powołanego brzmienia art. 185 ust. 4a Pt.

Podsumowując, Sąd uznał zarzuty sformułowane pod numerami od 1 do 3 za niezasadne.

Następnie Sąd pragnie odnieść się do zarzutu naruszenia art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 61 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez wydanie zaskarżonej Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji, zważywszy na to, że w uzasadnieniu Decyzji oraz Decyzji I Instancji Organ wskazał, że podstawą wszczęcia postępowania zakończonego wydaniem tych decyzji był wniosek [...] zawarty w: piśmie [...] z dnia 10 października 2018 r., jak również pomimo tego, że z pkcie III petitum tego wniosku jednoznacznie wynikało, że: "W przypadku nieuwzględnienia wniosku zawartego w pkt 1 Modyfikacji wniosku (przed lub po przeprowadzeniu rozprawy) lub braku odmiennego stanowiska [...] po przeprowadzeniu wnioskowanej rozprawy administracyjnej, niniejsza Modyfikacja wniosku stanowi cofnięcie przez [...] wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres", jak również zważywszy na to, że Prezes UKE w pkt 9 osnowy Decyzji rezerwacyjnej z 2018 r. orzekł w sposób sprzeczny z wnioskiem [...] zawartym w piśmie z dnia 10 października 2018 r., a co za tym idzie w dniu [...] października 2018 r. obowiązywał wniosek [...] o cofnięcie wniosku o rezerwację częstotliwości, co w konsekwencji spowodowało, że postępowanie administracyjne w przedmiocie przyznania [...] ulgi w spłacie opłaty stało się bezprzedmiotowe i winno było zostać zakończone przez Prezesa UKE poprzez wydanie decyzji w sprawie umorzenia postępowania.

Odpowiadając na powyższy zarzut, Sąd przede wszystkim pragnie podtrzymać swoje ustalenia oraz tezy, wskazane powyżej, tj. odnośnie ustosunkowania się do zarzutów sformułowanych w skardze pod numerami od 1 do 3.

Dodatkowo jednak Sąd pragnie podkreślić, iż przedmiotem niniejszej sprawy jest ocena zgodności z prawem decyzji w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości, a nie Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Ta bowiem dokonywana jest w innym postępowaniu. Sądowi z urzędu znany jest bowiem fakt, iż Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. – po wyczerpaniu ścieżki jej zaskarżenia przed organem – została zaskarżona do tutejszego Sądu i przed tym Sądem toczy się odrębne postępowanie w tej sprawie. Dlatego Sąd w toku niniejszej sprawy nie może badać zgodności z prawem Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Sąd jedynie podkreśla, iż Prezes UKE był w toku niniejszego postępowania związany wydaną przez siebie Decyzją rezerwacyjną z dnia [...] października 2018 r. Zgodnie bowiem z art. 110 § 1 k.p.a. "Organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej". A zatem organ, wydając zarówno decyzję pierwszoinstancyjną, jak i drugoinstancyjną, skarżoną w niniejszym postępowaniu, musiał uwzględnić treść wydanej wcześniej przez siebie Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Dodatkowo należy podkreślić, iż istotny dla oceny rozstrzygnięcia podjętego przez organ w formie decyzji jest nie czas złożenia wniosku przez stronę, ale stan faktyczny i prawny w momencie wydawania decyzji. W dniu wydania skarżonej w tej sprawie decyzji była już wydana Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r., którą organ był na podstawie art. 110 § 1 k.p.a. związany. Szczegółowo na ten temat Sąd wypowie się, odnosząc się poniżej do zarzutów nr 6 i 7.

Zarzut ten zatem uznać należy za bezzasadny.

Odnosząc się następnie do zarzutu nr 5, tj. naruszenia art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt. w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z 206 § 1 Pt poprzez wszczęcie postępowania administracyjnego pod sygn. akt [...] z dniem 11 października 2018 r., tj. z dniem wpływu do Organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r. i zakończenie tego postępowania zaskarżoną Decyzją, jako decyzją ostateczną, pomimo tego, że postępowanie wszczęte z wniosku [...] z dnia 28 czerwca 2018 r. na podstawie art. 116 ust. 8 Pt. i prowadzone pod sygn. akt [...], na podstawie którego Prezes UKE w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. dokonał wymiaru opłaty, wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, nie zostało zakończone decyzją ostateczną w rozumieniu art. 16 § 1 k.p.a., Sąd wskazuje, co następuje.

Jak wskazano powyżej, Prezes UKE był w toku niniejszego postępowania w związku z brzmieniem art. 110 § 1 k.p.a. związany wydaną przez siebie Decyzją rezerwacyjną z dnia [...] października 2018 r. A zatem organ, wydając zarówno decyzję pierwszoinstancyjną, jak i drugoinstancyjną, skarżoną w niniejszym postępowaniu, musiał uwzględnić treść wydanej wcześniej przez siebie Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Jak wskazuje się w doktrynie prawniczej: "(...) "zasada związania organu pierwszej instancji wydaną przez siebie (i doręczoną stronie) decyzją sprawia, że w okresie między doręczeniem (ogłoszeniem) decyzji a upływem terminu do wniesienia odwołania istnieje ustabilizowany stan prawny w tym sensie, że organ nie może podejmować czynności procesowych w rozstrzygniętej decyzją sprawie, ani tym bardziej – wydać w tej sprawie nowej decyzji. Ten stan rzeczy powinien rodzić po stronie adresata decyzji pewność, że w danej sprawie administracyjnej powinien on bronić swego interesu prawnego tylko w stosunku do rozstrzygnięcia zawartego w doręczonej mu decyzji" (W. Dawidowicz, Postępowanie..., s. 202). Również w orzecznictwie podkreśla się, że "art. 110 k.p.a. odnosi się do stabilizacji (trwałości) treści rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, kończącej wszelkie wahania co do jej załatwienia i uniemożliwia organowi zmianę własnego stanowiska wyrażonego w już doręczonej lub ogłoszonej decyzji [...]" (wyrok NSA z 22.05.1998 r., I SA/Lu 494/97, LEX nr 34172), dlatego też "organ nie może decyzji zmienić, choćby nawet doszedł do przekonania, że jest ona nietrafna" (wyrok NSA z 22.01.1999 r., I SA 117/99, LEX nr 47962). (...) związanie organu własną decyzją trwa aż do ustania jej mocy obowiązującej – organ przestaje być związany decyzją, gdy zostanie ona uchylona, zmieniona lub gdy wygaśnie (J. Borkowski/B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks..., s. 611). Natomiast gdy decyzja stanie się ostateczna, wiąże nie tylko organ, który decyzję wydał, ale także inne organy (Z. Janowicz, Kodeks..., s. 262). (...) Jak należy przyjąć, w zasadzie związania organu wydaną przez niego decyzją w okresie od jej doręczenia (ogłoszenia) do chwili upływu terminu na wniesienie odwołania należy upatrywać źródła związania tą decyzją jednego tylko podmiotu – organu, który wydał decyzję, natomiast moc wiążąca decyzji dla stron zachodzi później – z chwilą uzyskania przez decyzję przymiotu ostateczności. Do tego czasu można więc mówić jedynie o "zapowiedzi" wywołania przez decyzję skutków prawnych (Z. Kmieciak, Glosa do wyroku NSA z 29.07.2004 r., OSK 591/04, OSP 2005/4, s. 209), a co za tym idzie – zapowiedzi stanu związania decyzją jej adresatów (A. Krawczyk, Wykonalność..., s. 199) (A. Krawczyk w: Chróścielewski Wojciech (red.), Kmieciak Zbigniew (red.), "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", opublikowano: WK 2019).

Wyjaśnić także należy, iż zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że z chwilą podpisania decyzji administracyjnej mamy do czynienia z wydaniem decyzji w sensie procesowym w tym znaczeniu, że istnieje decyzja administracyjna, a dzień wydania decyzji jest miarodajny dla oceny podstawy prawnej i podstawy faktycznej decyzji (por. wyroki NSA z dnia 25 kwietnia 2006 r" sygn. akt II OSK 714/05, LEX nr 197983; z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt I OSK 175/07, LEX nr 466047 i z dnia 5 marca 2009 r., sygn. akt I OSK 453/08, LEX nr 529931). Pomimo braku ostateczności Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r., w ocenie Sądu istniała podstawa do wszczęcia, jak i dalszego procedowania postępowania o udzielenie ulgi na wniosek spółki zawarty w piśmie z dnia 11 października 2018 r.

W ocenie Sądu, w sytuacji, gdy była już ustalona w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r., nawet nieostatecznej, wysokość jednorazowej opłaty, zasadne było jak najbardziej procedowanie przez organ odnośnie ewentualnego rozłożenia jej na raty na podstawie przepisów O.p.

Jak wskazano powyżej, w myśl art. 67a § 1 O.p., który w niniejszej sprawie należy stosować odpowiednio, "Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;

2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek (...)".

Podstawą procedowania przez organ był art. 67a § 1 pkt 1 O.p., który stanowi o "podatku", a nie "zaległości podatkowej".

W myśl art. 6 O.p. "Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej".

Art. 51 § 1 O.p. stanowi zaś "Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności".

A zatem Prezes UKE mógł rozłożyć na raty w decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. jednorazową opłatę, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, której termin płatności jeszcze nie minął (przy spełnieniu przez [...] ustawowych przesłanek warunkujących to rozłożenie), podobnie jak organ podatkowy może na tej podstawie rozłożyć na raty podatek, którego termin płatności jeszcze nie minął. Termin płatności w tej sprawie nie upłynął na dzień orzekania prze organ, gdyż Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. była decyzją nieostateczną, a zatem także niewykonalną. Do powyższej konkluzji, dotyczącej możliwości rozłożenia na raty na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, której termin płatności jeszcze nie minął, tym bardziej skłania Sąd treść art. 188 Pt, zgodnie z którym przepisy O.p. (w tym art. 67a) należy stosować odpowiednio.

Na różnicę pomiędzy punktem 1 a 2 art. 67a § 1 O.p. wskazuje także doktryna prawnicza: "Złożenie wniosku o rozłożenie zapłaty podatku na raty przed upływem terminu płatności, a rozpatrywanie go po jego upływie powoduje, że organ podatkowy może jedynie wydać decyzję o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej, a nie podatku, który stał się już w dacie wydania decyzji zaległością podatkową" (B. Dauter w: Babiarz Stefan i in., Ordynacja podatkowa. Komentarz, wyd. XI, Opublikowano: WKP 2019").

Wreszcie w realiach niniejszej sprawy wskazać należy, że to sama strona spowodowała działanie organu w takiej, a nie innej kolejności, wnosząc, ażeby jej wniosek o rozłożenie na raty opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, był de facto rozpoznany przed wydaniem drugoinstancyjnej decyzji rezerwacyjnej czyli decyzji ostatecznej, gdyż warunkowała od tego rozstrzygnięcia w przedmiocie rozłożenia na raty fakt, czy podtrzymuje swój wniosek w postępowaniu rezerwacyjnym czy też go cofa. Jest oczywistym, że ewentualne cofnięcie przez stronę wniosku w postępowaniu rezerwacyjnym musiało nastąpić przed wydaniem decyzji drugoinstancyjnej w tym postępowaniu. A zatem organ procedował w istocie według wniosku skarżącej, z czego ona obecnie czyni mu zarzut.

Podkreślić przy tym należy, iż w postępowaniu o rozłożenie opłaty jednorazowej na raty Prezes UKE nie zakwestionował ani wysokości tejże opłaty, ani terminu jej płatności, który niewątpliwie nie upłynął na dzień wydania zarówno skarżonej decyzji pierwszoinstancyjnej, jak i drugoinstancyjnej. Zresztą organ w postępowaniu "ulgowym" nie może się do takich kwestii odnosić, są one bowiem poza zakresem tego postępowania (winny być zasadniczo rozpoznawane w postępowaniu głównym).

Przytoczone przez skarżącą orzeczenia sądów administracyjnych są zatem nieadekwatne dla niniejszej sprawy, ponieważ wszystkie dotyczą "ulg podatkowych" od zaległości podatkowych (art. 67a § 1 pkt 2 O.p.), a nie podatku (pkt 1 tego przepisu).

[...] zarzuciła Prezesowi UKE naruszenie zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 k.p.a. oraz naruszenie art. 8 k.p.a., albowiem "Prezes UKE nie podjął w niniejszej sprawie wszystkich czynności do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy". Tymczasem w skardze nie przywołano żadnych czynności, które organ powinien lub choćby miałby ustalić, a czego nie uczynił. Za nieadekwatne dla rozpoznawanej sprawy należy uznać, przywoływanie poglądu o tym, iż Skarżąca nie ponosić konsekwencji wynikających z braków kadrowych, dużej ilości spraw do rozpoznania, błędów organizacyjnych, uchybień czy wręcz nieporadności organu. Przytoczenie tego rodzaju argumentacji jest całkowicie zbędne, zwłaszcza, iż organ nie powoływał i nie powołuje się na powyższe okoliczności.

Zarzut ten należy zatem uznać za bezzasadny.

Odnosząc się z kolei do zarzutu nr 6 i 7, Sąd wskazuje, co następuje.

Strona podniosła naruszenie:

"6. art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt w zw. z art. 61 § 1 k.p.a. w zw. z art. 6 i 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez mylne przyjęcie przez Prezesa UKE, że złożone przez [...] w dniu 11 października 2018 r. pismo z dnia 10 października 2018 r. do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...], stanowiło wniosek o przyznanie ulgi w spłacie opłaty z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, pomimo tego, że przepis art. 67a § 1 O.p. dotyczy sytuacji, w której zobowiązanie do zapłaty już zostało określone, a w dacie złożenia pisma [...], tj. w dniu 11 października 2018 r., nie została wydana decyzja ustalająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, a co za tym idzie w tej dacie nie obowiązywało w stosunku do [...] zobowiązanie do zapłaty tej opłaty, co skutkowało tym, że postępowanie o sygn. akt [...] zostało przez Prezesa UKE wszczęte z naruszeniem przepisów wskazanych w tym zarzucie;

7. art. 107 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. Pt poprzez wskazanie w osnowie zaskarżonej Decyzji przepisów art. 67a § 1 pkt 1 oraz art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 185 ust. 4a i ust. 4b Pt. i art. 206 ust. 1 Pt, pomimo tego, że Decyzja, jako decyzja w sprawie ulgi w spłacie zobowiązania, tj. opłaty wskazanej w art. 185 ust. 4a Pt, nie mogła zostać wydana na podstawie powyżej wskazanych przepisów prawa, ponieważ w dacie wydania Decyzji nie została wydana decyzja w sprawie wymiaru tej opłaty, jako decyzja ostateczna w rozumieniu art. 16 § 1 k.p.a.".

Sąd ustosunkował się powyżej w uzasadnieniu do wielu aspektów podniesionych w niniejszych zarzutach. Tylko dodatkowo, odnosząc się do zarzutu nr 6, Sąd pragnie podkreślić, iż decydujący dla oceny decyzji jest stan faktyczny i prawny z daty jej wydania, a nie z daty złożenia wniosku przez stronę. Wynika to z faktu, że przepisy k.p.a. nie wiążą z datą wszczęcia postępowania podstawy faktycznej i prawnej sprawy. Zarówno doktryna jak i judykatura wywodzi, że organ powinien wydać decyzję administracyjną, biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy istniejący w chwili jej wydania (por. wyrok NSA z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 575/12). A zatem organ, wydając zarówno decyzję pierwszoinstancyjną, jak i drugoinstancyjną, skarżoną w niniejszym postępowaniu, musiał uwzględnić treść i skutki prawne wydanej wcześniej przez siebie Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Wskazać przy tym należy, że Prezes UKE we wspomnianej wyżej Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. wskazał na stronie 60 i 61, iż wniosek o rozłożenie opłaty jednorazowej na raty zostanie rozpoznany w odrębnym postępowaniu.

Zarzut nr 7 jest o tyle niezasadny, iż – jak wskazano powyżej – Prezes UKE właściwie wskazał jako podstawę prawną procedowania w niniejszej sprawie m.in. art. 67a § 1 pkt 1. Przepis ten stanowi zaś o "podatku", a nie "zaległości podatkowej".

Zarzuty nr 6 i 7 uznać zatem należy za bezzasadne.

W bardzo obszernym zarzucie nr 8 spółka zarzuciła skarżonej decyzji naruszenie art. 107 § 1 pkt 5 k.p.a. w zw. z art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. i 9 k.p.a., w związku z art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt w zw. z art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. w zw. z art. 138 § pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 poprzez przyjęcie następującego rozstrzygnięcia w Decyzji: "utrzymuję w mocy decyzję, z [...] grudnia 2018 r., znak: [...], w całości pomimo tego, że Decyzja I Instancji wydana została bez podstawy prawnej, gdyż Decyzja I Instancji:

1) wskazywała jako podstawę rozstrzygnięcia: "po rozpoznaniu wniosku [...] S.A. z siedzibą w [....] o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości, zwartego w piśmie z dnia 10 października 2018 r."

2) w ramach przepisów prawa tworzących podstawę prawną tej decyzji, wskazywała art. 67a § 1 pkt 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p.,

- pomimo tego, że:

1) skarżąca nie wnosiła pismem z dnia 10 października 2018 r. o wydanie decyzji w sprawie ulgi w spłacie opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, ale o modyfikację projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, co wynika wprost z tytułu tego pisma: "Modyfikacja wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres" oraz co wynika wprost z pkt I petitum pisma: "Modyfikacja wniosku obejmuje następujące elementy, 1. Pkt 9 decyzji (zgodnie z numeracją przyjętą w sporządzonym przez Prezesa UKE projekcie decyzji dokonującej rezerwacji częstotliwości z dnia 1 sierpnia 2018 r.) powinien otrzymać następujące brzmienie: (...)";

2) jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych organ administracji, w tym również Prezes UKE, nie ma kompetencji do decydowania za stronę o charakterze jej żądania;

3) w dacie wniesienia do Organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r., t.j. w dniu 11 października 2018 r., decyzja administracyjna określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt nie została przez Organ wydana, pomimo tego Organ wszczął postępowanie;

4) w dacie wydania Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji decyzja określająca wy miar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt. nie była decyzją ostateczną

- co w konsekwencji prowadzi do uznania, że doszło do naruszenia wskazanych w zarzucie tym przepisów.

Odnosząc się do powyższego zarzutu, Sąd wskazuje, iż zasadniczo do jego elementów ustosunkował się, odnosząc się do zarzutów nr 1-7.

Dodatkowo Sąd podnosi, że w istocie to nie organ decyduje o treści żądania strony, a sama strona. Jednakże organ nie może w tym zakresie poprzestać jedynie na tytule pisma czy też jego początku, jak oczekiwałaby – co wynika z tego zarzutu – [...]. Po raz kolejny Sąd wskazuje, iż sama strona w złożonym wniosku powołała się na możliwość rozłożenia na raty jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt, w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 67a O.p. Organ musi prawidłowo zakwalifikować prawnie żądanie strony, nie ma on uprawnień, aby wymagać od niej podania podstawy prawnej jej żądania. W ocenie Sądu Prezes UKE prawidłowo zakwalifikował prawnie wniosek [...] z dnia 11 października 2018 r.

Sąd wskazuje, iż nie może w niniejszym postępowaniu odnieść się do kwestii, czy było możliwym prawnie skuteczne domaganie się przez spółkę zmiany "projektu decyzji rezerwacyjnej", dotyczy ona bowiem postępowania rezerwacyjnego. Na potrzeby tego postępowania istotne jest to, iż takiej intencji nie można też odczytać z wniosku strony z dnia 11 października 2018 r.

Odnosząc się do argumentacji skarżącej zawartej na stronie 33 skargi, Sąd wskazuje, iż przywołany przez skarżącą fragment decyzji, tj. "po rozpoznaniu wniosku [...] z siedzibą w [...] o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości zawartego w piśmie z dnia 10 października 2018 r.", stanowiący w jej mniemaniu podstawę prawną, nie stanowi i nie mógł stanowić podstawy prawnej zaskarżonej decyzji, choćby dlatego, że podstawę prawną stanowią przepisy prawa, zaś przywołany fragment takich przepisów nie zawiera. Prezes UKE w decyzji przywołał adekwatne dla rozstrzygnięcia "drugoinstancyjnego" - po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - przepisy prawa zarówno procesowego, jak i materialnego. Również w uzasadnieniu Zaskarżonej decyzji Prezes UKE przywołał przepisy prawa i dokonał ich wykładni.

W myśl art. 138 § 1 k.p.a. organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:

1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo

2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję - umarza postępowanie pierwszej instancji w całości albo w części, albo

3) umarza postępowanie odwoławcze.

Skoro Prezes UKE własną decyzję pierwszoinstancyjną uznał za zgodną z prawem, a Sąd tę ocenę podzielił, jedynym prawidłowym rozstrzygnięciem było utrzymanie jej w mocy.

Zarzut ten zatem uznać należy za niezasadny.

Za niezasadny uznał także Sąd podniesiony w skardze zarzut nr 9 naruszenia art. 7 k.p.a. oraz art. 77 k.p.a, art. 80 k.p.a. oraz art. 11 k.p.a. i art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez niewłączenie do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...] stanowiska [...] z dnia 31 sierpnia 2018 r. złożonego do sprawy o sygn. akt [...] w ramach postępowania konsultacyjnego projektu decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] sierpnia 2018 r., sporządzonego na podstawie wniosku [...] z art. 116 ust. 8 Pt, w którym [...] w sposób wyczerpujący uzasadniła występowanie "ważnego interesu podatnika" ([...] jak również ,,interesu publicznego jako przesłanek zastosowania art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., jak również poprzez niewłączenie do akt administracyjnych sprawy o sygn. akt [...] informacji znanych Prezesowi UKE z urzędu, w tym okoliczności i skutków zmiany z dnia 20 października 2005 r., z urzędu w trybie art. 123 ust. 1 Pt, decyzji rezerwacyjnej [...] S.A. (poprzednia firma [...]), z dnia 31 grudnia 2003 r., poprzez przyznanie [...] wadliwego zakresu częstotliwości 824 MHz - 830 MHz oraz 869 MHz - 875 MHz, których wykorzystywanie uniemożliwione zostało [...] z uwagi m.in. na kolizję tych częstotliwości z częstotliwościami wykorzystywanymi do rozwoju systemu bezpieczeństwa kolejowego GSM-R, nie uwzględnił również permanentnego blokowania [...] w możliwości uzyskiwania pozwoleń radiowych przez okres dziesięciu lat, co w konsekwencji spowodowało wydanie Decyzji oraz poprzedzającej Decyzji I Instancji z naruszeniem wskazanych w zarzucie tym przepisów.

Odnosząc się do tego zarzutu, Sąd podnosi przede wszystkim, iż zakres przeprowadzanego postępowania dowodowego wynika z podstawy prawnej prowadzonego postępowania. Składając wniosek o zastosowanie tzw. ulgi podatkowej, podatnik powinien go uzasadnić. W interesie podatnika zatem leży podanie do wiadomości organów wszystkich istotnych okoliczności sprawy i dopilnowanie ich utrwalenia w dokumentach. Jeżeli więc podatnik powołuje się na przesłankę ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, musi wykazać, na czym one w konkretnym przypadku polegają (wyrok NSA w Szczecinie z 23 września 1999 r., SA/Sz 1116/98, LEX nr 39718). Zwrócił na to uwagę także NSA w wyroku z 25 kwietnia 2008 r., II FSK 346/07, LEX nr 541863, stwierdzając w nim, że mimo braku jednoznacznych regulacji ustawowych w sprawach ulg i zwolnień uznaniowych udzielanych na podstawie art. 67a O.p. nie można odrzucić tezy, iż ciężar udowodnienia okoliczności, na które powołuje się wnioskodawca w swoim wniosku, powinien także spoczywać na samym zainteresowanym. Wnioskodawca bowiem, wskazując na przeszkody w zakresie możliwości uiszczenia podatku, najczęściej sam dysponuje odpowiednimi dowodami mogącymi potwierdzić określone fakty. Również ze względów fiskalnych (ponoszonych kosztów przez administrację podatkową) nie ma powodów, aby ciężar udowodnienia, tzn. potwierdzenia czy zaprzeczenia sytuacji opisanej przez wnioskodawcę, musiał obciążać wyłącznie organy podatkowe (tak: B. Dauter w: Babiarz Stefan i in., "Ordynacja podatkowa. Komentarz", wyd. XI, opublikowano: WKP 2019).

Jak słusznie wskazał WSA w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. III SA/Wa 2559/17: "Nie bez znaczenia w sprawie jest, że postępowanie w sprawie o udzielenie ulgi podatkowej toczy się na skutek złożenia przez stronę wniosku, w którym strona uzasadnia zaistnienie przesłanek zastosowania ulgi podatkowej. Podatnik winien zatem wykazać przesłanki konieczne do zastosowania wnioskowanych ulg, ponieważ postępowanie to prowadzone jest na wniosek podatnika, a nie z urzędu. Rolą podatnika ubiegającego się o udzielenie ulgi podatkowej jest zatem właściwe udokumentowanie wniosku oraz wskazanie stosownych przesłanek. Bez czynnego udziału podatnika w postępowaniu w przedmiocie ulg w spłacie zaległości podatkowych, realizacja zasady prawdy obiektywnej w praktyce jest bardzo utrudniona. Na aprobatę zasługuje stanowisko wyrażone przez WSA w Białymstoku w wyroku z 11 maja 2011 r., I SA/Bk 745/10 (LEX nr 795545), że aby nie narazić się na negatywne rozstrzygnięcie, strona powinna ujawniać fakty czy też dowody będące w jej posiadaniu, przyczyniając się tym samym do wyjaśnienia sprawy. To podatnik bowiem występuje ze stosownym wnioskiem o wszczęcie postępowania w tym zakresie i to podatnik powinien starać się wykazywać, że znajduje się w takiej sytuacji, która uzasadnia przyznanie takiej ulgi (por. też J. Brolik, "Ordynacja podatkowa. Komentarz", LEX 2013)".

A zatem w niniejszej sprawie to na stronie, przedsiębiorcy, jako najlepiej znającym swoją sytuację materialną, spoczywał ciężar wykazania zaistnienia przesłanek "ważnego interesu podatnika" oraz "interesu publicznego".

Sąd podnosi także, iż wbrew twierdzeniom spółki Prezes UKE włączył do akt postępowania stanowisko [...] S.A. z dnia 31 stycznia 2018 r. Pismem z dnia 29 listopada 2018 r. powyższe pismo włączono do akt sprawy. Powyższe pismo doręczono skarżącej w dniu 30 listopada 2019 r.

Sąd wskazuje ponadto, iż informacje dotyczące przekształceń zakresu decyzji rezerwacyjnej nr [...] z dnia [...] grudnia 2003 r., wydanej wobec spółki, zostały zawarte w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r., włączonej do materiału dowodowego zawiadomieniem z dnia 13 listopada 2018 r., doręczonym Spółce w dniu 16 listopada 2018 r. Natomiast postępowanie administracyjne zakończone wydaniem Zaskarżonej decyzji dotyczyło udzielenia ulgi w zapłacie jednorazowej opłaty za prawo do dysponowania przez Spółkę częstotliwościami z zakresu 816-821 MHz oraz 857-862 MHz w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2033 r.

Sąd podziela pogląd organu, że postępowanie ulgowe nie służy kompensowaniu ewentualnych szkód, jakie w swojej ocenie mógł ponieść wnioskodawca w związku z rzekomym brakiem możliwości dysponowania częstotliwościami w okresie od 31 grudnia 2003 r. do 31 grudnia 2018 r. Jeżeli strona czuje się poszkodowana, to ma możliwość wystąpić z tym zakresie ze stosownym roszczeniem cywilnym. Zasadniczo celem postępowania "ulgowego" w postaci rozłożenia na raty jest takie ukształtowanie możliwości spłaty podatku (tu: niepodatkowej należności budżetowej Skarbu Państwa), by podatnik, który nie dysponuje w chwili składania wniosku całością kwoty podatku, a ma uzasadnione przesłanki, by twierdzić, że otrzyma tę kwotę w przyszłości w określonych częściach i może powyższe udowodnić, mógł wywiązać się w pełni z ciążącego na nim zobowiązania podatkowego.

Wskazać przy tym należy, iż ulgi podatkowe wymienione w art. 67a § 1 nie stanowią przywileju samego w sobie. Jest to forma pomocy udzielonej przez państwo podatnikowi po to, by przez stosowanie zasady egzekwowania podatku nie doprowadzić do skutków niepożądanych z punktu widzenia zarówno społecznego, jak i indywidualnego, odnoszącego się do osoby podatnika oraz jego najbliższych, a także osób zależnych od niego. Chodzi zatem o to, by wskutek dochodzenia zaległości podatkowych państwo nie poniosło w efekcie kosztów większych niż w wypadku zaniechania korzystania z tego uprawnienia (wyrok WSA w Krakowie z 26.09.2014 r., I SA/Kr 842/14, LEX nr 1512473).

Zgodnie natomiast z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 9 sierpnia 2018 r. sygn. I SA/Po 447/18, LEX nr 2539687: "Wniosek o rozłożenie zapłaty zaległości podatkowej na raty powinien wskazywać powody uzasadniające prośbę podatnika, a także należycie je udokumentować. (...) Instytucję rozłożenia zaległości podatkowych na raty można stosować wyjątkowo, gdyż nie służy ona jako powszechny środek przezwyciężania trudności finansowych. Wydanie decyzji o rozłożenie na raty zapłaty powstałej zaległości podatkowej bez szczególnie uzasadnionych powodów, stanowiłoby naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej, gdyż stawiałoby to stronę w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do innych podatników, którzy również zobowiązani są do ponoszenia ciężarów podatkowych".

W związku z powyższym Sąd podziela pogląd organu, iż w przedmiotowym postępowaniu nie występuje konieczność włączania do akt sprawy dokumentacji dotyczącej poprzednich decyzji rezerwacyjnych. Rzekome uchybienia organu, nawet gdyby miały miejsce, i tak nie miałoby wpływu na treść skarżonej decyzji. Jak bowiem wskazano, jeżeli strona czuje się pokrzywdzona działaniem organu, może swoich racji dochodzić na drodze cywilnej. Nie jest to natomiast przesłanka tzw. decyzji ulgowej. A zatem zarzuty dotyczące nieprzeprowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego przez organ uznać należy za bezzasadne.

Sąd podnosi także, iż w treści uzasadnienia Zaskarżonej decyzji Prezes UKE wskazał, iż pismem z dnia 29 listopada 2018 r. Prezes UKE poinformował Stronę, jakie dokumenty zostały włączone do materiałów dowodowych w sprawie. W treści przedmiotowego pisma Wnioskodawca został pouczony również o przysługującym mu, zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a., prawie do wypowiedzenia się w sprawie przed wydaniem przez Prezesa UKE decyzji kończącej postępowanie administracyjne, a także zgodnie z art. 79a § 1 k.p.a., o niewykazanych przesłankach umożliwiających rozpoznanie wniosku z dnia 10 października 2018 r. zgodnie z żądaniem. Trudno zatem uznać, iż w sprawie doszło lub choćby mogło dojść do naruszenia art. 7, 77 oraz 80 k.p.a.

Zarzut nr 9 uznać należy zatem za bezzasadny.

Niezasadny okazał się być także zarzut nr 10, sformułowany przez [...], tj. dotyczący naruszenia art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. i art. 6 k.p.a. w zw. z art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. oraz art. 206 ust. 1 Pt poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i przyjęcie w uzasadnieniu Decyzji (s. 7), że w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Prezes UKE określił termin płatności opłaty jednorazowej na podstawie art. 47 § 1 O.p. pomimo tego, że w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Prezes UKE nie wskazał przepisu art. 47 § 1 O.p. jako podstawy prawnej do ustalenia terminu zapłaty jednorazowej opłaty i nie omówił zastosowania tego przepisu w uzasadnieniu tej decyzji, co dowodzi, że Prezes UKE: wprowadził [...] w błąd w uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji i dopuścił się naruszenia wskazanych w zarzucie tym przepisów.

Sąd przede wszystkim podziela pogląd organu, iż twierdzenia i zarzuty [...] w zakresie ustalenia terminu i zasad zapłaty jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości dotyczą w istocie prawidłowości Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. (w niej bowiem zostały określone) i nie mogą stanowić zarzutu wobec Zaskarżonej decyzji. W postępowaniu dotyczącym udzielenia ulg w spłacie zobowiązań, prowadzonym na podstawie przepisów Działu III Rozdziału 7a O.p., nie podlegają bowiem badaniu i rozstrzyganiu kwestie związane z odrębnym postępowaniem rezerwacyjnym, w tym dotyczące ustalonego w niej terminu płatności opłaty jednorazowej. Przeciwne działania prowadziłyby do modyfikowania treści decyzji rezerwacyjnych w postępowaniu, w którym przepisy prawa na to nie pozwalają.

Zarzuty braku wskazania w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. przepisu art. 47 § 1 O.p. jako podstawy prawnej do ustalenia terminu zapłaty jednorazowej opłaty i nieomówienia zastosowania tego przepisu w uzasadnieniu tej decyzji, co miałoby, zdaniem spółki, dowodzić, że Prezes UKE wprowadził [...] w błąd w uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji i dopuścił się naruszenia wskazanych w zarzucie tym przepisów, również dotyczą nie skarżonej decyzji, ale Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Sąd zatem tylko na marginesie wskazuje, co następuje.

Sąd zasadniczo nie podziela poglądu Prezesa UKE odnośnie możliwości zastosowania odnośnie jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, art. 47 § 1 O.p. Przepis ten bowiem znajduje się w Rozdziale 4 Dziale III O.p. Z kolei zgodnie z art. 188 zd. 1 Pt "W zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art. 183-185, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.)". A zatem art. 188 Pt nie odwołuje się do Rozdziału 4 Działu III O.p.

Powyższej konstatacji nie może zmienić powoływanie się przez Prezesa UKE na przepisy u.f.p. Prezes UKE wskazuje bowiem, że opłata za dokonanie rezerwacji częstotliwości, a także jednorazowa opłata za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym, do których zastosowanie mają przepisy u.f.p. Zgodnie natomiast z art 60 pkt 7 u.f.p., środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności, dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw jako dochody budżetu państwa. W przedmiotowej sprawie ustawą odrębną, na podstawie której pobierana jest jednorazowa oplata, jest Pt. Fakt, że jednorazowa opłata stanowi dochód budżetu państwa, jednoznacznie rozstrzyga treść art. 186 Pt, zgodnie z którym opłaty, o których mowo w art. 183-185, są pobierane przez UKE i stanowią dochód budżetu państwa. Organ wskazał także, że zgodnie z art. 67 ust. 1 u.f.p., do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, nieuregulowanych w u.f.p. stosuje się przepisy K.p.a. i odpowiednio przepisy działu III O.p.

Następnie organ wskazał, iż za stan sprawy nieuregulowanej w danej ustawie należy przyjąć stan, w którym sytuacja faktyczna dopuszczalna prawnie lub pewien wycinek takiej sytuacji nie znajduje rozstrzygnięcia w normach wyrażonych w przepisach tej ustawy. Inaczej rzecz ujmując, stan sprawy nieuregulowanej ustawą zachodzi wówczas, gdy brak jest przepisów prawnych normujących określoną sytuację, potrzebnych dla rozstrzygnięcia jakiegoś zagadnienia prawnego, prowadząc do powstania tzw. luki prawnej. W omawianym przypadku kwestia terminu uiszczenia jednorazowej opłaty stanowiącej niepodatkowe należności budżetowe nie została uregulowana w u.f.p., w związku z powyższym do ustalenia terminu uiszczenia omawianej opłaty stosuje się odpowiednio przepisy działu III O.p.

Sąd powyższych twierdzeń organu jednak nie podziela. W ocenie Sądu przepis art. 188 Pt jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 67 ust. 1 u.f.p. Na powyższe wskazuje przede wszystkim zakres regulacji. Skoro w art. 188 Pt jest on węższy (bo dotyczy tylko wskazanych w nim opłat) niż w art. 67 ust. 1 u.f.p., to stosować należy art. 188 Pt. A zatem termin zapłaty opłaty jednorazowej z art. 185 ust. 4a Pt nie może wynikać z art. 47 § 1 O.p. Powyższe jednak nie zmienia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Otóż do decyzji rezerwacyjnej wydanej przez Prezesa UKE niewątpliwie stosuje się przepisy k.p.a. Wykonaniu, na podstawie k.p.a., podlega zasadniczo dopiero decyzja ostateczna. Zgodnie bowiem z art. 130 k.p.a.:

"§ 1. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie ulega wykonaniu.

§ 2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji".

Decyzja rezerwacyjna z dnia [...] października 2018 r. jako decyzja nieostateczna niewątpliwie nie podlegała wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia od niej wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Jednorazowa opłata wynikająca z art. 185 ust. 4a Pt jest zaś ściśle związana z samym dokonaniem przez organ rezerwacji (por. analogicznie odnośnie opłaty z art. 185 ust. 4 Pt NSA w wyroku z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. II GSK 932/17). Dopóki rezerwacja na rzecz strony nie jest wykonalna (czyli co do zasady ostateczna), dopóty nie jest wymagalna jednorazowa opłata za jej udzielenie. Wymagalność jest bowiem komplementarna do wykonalności. A zatem Prezes UKE co do zasady miał rację, oświadczając, iż jednorazową opłatę należy uiścić w terminie 14 dni od otrzymania decyzji rezerwacyjnej pierwszoinstancyjnej – o ile strona nie wniosła w tym terminie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, co – zgodnie z art. 130 § 2 k.p.a. wstrzymało wykonanie tej decyzji.

Zarzut ten zatem nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się z kolei do zarzutu nr 11, Sąd podnosi, co następuje. [...] zarzuciła organowi naruszenie art. 10 § 1 oraz art. 11 k.p.a., poprzez niewyjaśnienie Skarżącej przez Prezesa UKE w trakcie postępowania przed organem oraz w uzasadnieniu Decyzji, dlaczego potraktował pismo [...] z dnia 10 października 2018 r., złożone w odrębnej sprawie pod sygn. akt [...], jako wniosek o przyznanie ulg, o których mowa w art. 67a § 1 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p., pomimo tego, że:

1) skarżąca nie wnosiła pismem z dnia 10 października 2018 r. o wydanie decyzji w sprawie ulgi w spłacie opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, ale o modyfikację projektu decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, co wynika wprost z tytułu tego pisma: "Modyfikacja wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres" oraz co wynika z pkt I petitum pisma: "Modyfikacja wniosku obejmuje następujące elementy. I. Pkt 9 decyzji (zgodnie z numeracją przyjętą w sporządzonym przez Prezesa UKE projekcie decyzji dokonującej rezerwacji częstotliwości z dnia 1 sierpnia 2018 r.) powinien otrzymać następujące brzmienie: (...)";

2) jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych organ administracji, w tym również Prezes UKE, nie ma kompetencji do decydowania za stronę o charakterze jej żądania;

3) w dacie wniesienia do organu pisma [...] z dnia 10 października 2018 r., t.j. w dniu 11 października 2018 r., decyzja administracyjna określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie została przez Organ wydana;

4) w dacie wydania Decyzji oraz poprzedzającej ją Decyzji I Instancji decyzja określająca wymiar opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, nie była decyzją ostateczną

- co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady przekonywania określonej w art. 11 k.p.a. oraz naruszyło zasadę czynnego udziału [...], jako strony w tym postępowaniu, wyrażonej w art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt.

Zarzut ten Sąd uznaje za niezasadny.

W treści skarżonej decyzji organ wskazał przyczyny, z powodu których uznał za słuszne prowadzenie odrębnego postępowania w sprawie ulgi. Jak już Sąd wskazał wcześniej, przyczyny te uznał za zasadne. Przepisy Pt odnoszące się do wydania decyzji rezerwacyjnej, nie przewidują możliwości udzielenia w postępowaniu rezerwacyjnym ulgi w spłacie opłat, o których mowa w art. 183-185 Pt. Dlatego w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Prezes UKE wskazał, że odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy Rozdziałów 5-9 Działu III O.p. Postępowanie organu wynikało, m.in. z faktu, że w przepisach k.p.a. brak jest normy prawnej umożliwiającej organowi administracji publicznej rozpatrzenie w jednym postępowaniu różnych przedmiotowo spraw, wszczętych na podstawie różnych przepisów prawa. Okoliczność, iż strona nie zgadza się z tymi wyjaśnieniami nie oznacza, że Prezes UKE nie przedstawił przesłanek, którymi kierował się, wydając zaskarżoną decyzję. W toku prowadzonego postępowania administracyjnego [...] była informowana o możliwości czynnego udziału w postępowaniu, z którego to uprawnienia korzystała, przedkładając dowody. Zaznaczyć także, należy, iż skarżąca została poinformowana przez organ, w trybie art. 79a § 1 k.p.a. o możliwości wydania decyzji niekorzystnej dla strony. Pismem z dnia 9 stycznia 2019 r. [...] została powiadomiona o tym, iż w sprawie nie zostały wykazane przesłanki ważnego interesu podatnika i interesu publicznego, co może skutkować wydaniem decyzji niezgodnej z żądaniem spółki z dnia 28 grudnia 2018 r. Organ także uwzględniał wnioski skarżącej, jak choćby wniosek o przedłużenie terminu na składanie dokumentów i wyjaśnień. Dlatego zarzut ten jest niezasadny.

W zarzucie nr 12 [...] zarzuciła organowi naruszenie art. 127 § 3 k.p.a. w zw. z art. 15 k.p.a. w zw. z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez przyjęcie w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, błędnego założenia, że poprzez złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem Decyzji I Instancji, [...] rzekomo zaakceptowała stanowisko organu, że: "możliwości finansowe Spółki nie pozwalają na zapłatę należności w ratach" (str. 9 uzasadnienia Decyzji) oraz tezy: "(...), że [...] S.A. w toku całego postępowania ulgowego nie podjęła próby udowodnienia, że Spółka będzie w stanie uiścić opłatę, o której mowa w decyzji z dnia [...] października 2018 r." (s. 13 uzasadnienia Decyzji), co skutkowało tym, że Prezes UKE zamiast ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę zakończoną wydaniem Decyzji I Instancji, przedstawił w uzasadnieniu Decyzji argumenty na poparcie powyższego założenia wyrażonego we wskazanych tezach, czym doprowadził do zniweczenia postępowania z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i co w konsekwencji doprowadziło do błędnego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do tego zarzutu, Sąd wskazuje, że nie jest on zasadny.

Wniosek zawarty w treści zaskarżonej decyzji, iż kondycja finansowa spółki nie pozwala na uregulowanie należności w proponowanych ratach, wynika z przeprowadzonej powtórnie przez Prezesa UKE analizy dowodów zebranych w sprawie, w tym dokumentów finansowych przedstawionych przez spółkę oraz zebranych przez tutejszy organ w toku postępowania o udzielenie ulgi. Strona po wydaniu decyzji pierwszoinstancyjnej nie przedstawiła bowiem nowych dowodów, które mogłyby wpłynąć na przyjęcie w zaskarżonej decyzji odmiennej oceny możliwości finansowych spółki niż wyrażona w poprzednim rozstrzygnięciu Prezesa UKE. Fakt, iż w obu tych decyzjach stwierdzono, iż nie występują przesłanki do udzielenia ulgi w spłacie zobowiązania, nie oznacza automatycznie, iż "zniweczono postępowanie z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy". W toku postępowania organ administracji publicznej nie jest obciążony nieograniczonym i bezwzględnym obowiązkiem znajdowania dowodów dla ustalenia faktów, z których strona wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne (por. wyrok NSA z dnia 18 listopada 2016 r., sygn. akt II GSK 1171/15). Ani we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r., ani w skardze z dnia 13 marca 2019 r., spółka nie wskazała nowych dowodów lub twierdzeń, które przeczyłyby faktowi, iż możliwości finansowe strony nie pozwalają na uregulowanie opłaty ani w całości, ani w zaproponowanych przez nią ratach.

Zgodnie ze wskazaniem zawartym w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 11 stycznia 2012 r. (sygn. akt I SA/Ol 677/11, LEX nr 1107538) "1. Każdy przepis o.p., dający podstawę do zastosowania ulgi polegającej na umorzeniu zaległości podatkowej bądź odsetek za zwłokę albo rozłożeniu płatności na raty czy jej odroczeniu, ma charakter wyjątkowy, gdyż zasadą pozostać musi płacenie podatków w sposób i w terminach przewidzianych przez prawo. Organy winny mieć bowiem na uwadze interes publiczny, a więc i to, że to właśnie względy społeczne wymagają również żeby zobowiązania podatkowe były realizowane, a podatnik pochopnie nie był z nich zwalniany. 2. Jedynie nadzwyczajne okoliczności mogą spowodować odstępstwo od zasady płacenia podatków. Poprzez jednolity dla wszystkich sposób i termin płacenia podatków przejawia się bowiem zasada równości podatników i sprawiedliwości podatkowej". Odnosząc powyższy wyrok do niniejszej sprawy, należy podkreślić, że [...] nie wykazała, aby w jej przypadku zachodziły jakiekolwiek nadzwyczajne okoliczności mogące uzasadnić rozłożenie opłaty rezerwacyjnej na raty. W opinii Prezesa UKE interes publiczny wymaga, aby podmioty zobowiązane do uiszczania należności wynikających z Pt, uiszczały te należności w terminach określonych w przepisach powszechnie obowiązującego prawa w sytuacji, gdy żaden inny interes publiczny nie przeważa nad tą zasadą. Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. II FSK 1662/09 "1. Instytucja odroczenia zapłaty w trybie decyzji organu podatkowego w indywidualnej sprawie zbudowana jest przy zastosowaniu tak zwanego uznania administracyjnego. Uznanie administracyjne jest konstrukcją prawną pozwalającą organowi administracji publicznej na wybór konsekwencji prawnych powstania sytuacji, o których mowa w przepisie art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.): wystąpienie ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Organ podatkowy może, ale nie musi uwzględnić wniosku o odroczenie zapłaty. 2. O istnieniu ważnego interesu podatnika nie decyduje jego subiektywne przekonanie, ale kryteria zobiektywizowane zgodne z powszechnie aprobowaną hierarchią wartości, w której wysoką rangą mają zdrowie i życie, ale także możliwości zarobkowe w celu zdobycia środków utrzymania i zaspokojenia innych potrzeb materialnych".

Mimo że powyższy wyrok odnosi się do odroczenia terminu płatności podatku, ale zarówno instytucja rozłożenia płatności na raty, jaki i odroczenia na raty regulowana jest przez ten sam przepis prawa i w oparciu o identyczne przesłanki i z tego właśnie powodu powyższy pogląd NSA uznać należy za adekwatny w niniejszej sprawie.

Ze skarżonej decyzji nie wynika, iż Prezes UKE bezzasadnie przyjął, iż [...] zaakceptowała stanowisko organu, że "możliwości finansowe [...] nie pozwalają na zapłatę należności w ratach (str. 9 uzasadnienia Decyzji)" oraz "że w toku całego postępowania ulgowego nie podjęła próby udowodnienia, że Spółka będzie w stanie uiścić opłatę, o której mowa w decyzji z dnia [...] października 2018 r.". Organ bowiem w decyzji przeanalizował przesłanki udzielenia ulgi. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano bowiem: "Podkreślenia wymaga fakt, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 28 grudnia 2018 r. Strona nie zakwestionowała stanowiska Prezesa UKE w tym zakresie. Niemniej jednak ponownie rozpatrując przedmiotową sprawę, Prezes UKE na nowo rozważył przesłanki wskazane w art. 67a § 1 pkt 1 i art. 67b Ordynacji podatkowej" (strona 9 zaskarżonej decyzji). Powyższe oznacza, iż zachowanie organu nie prowadziło do zaniechania analizy powyższych przepisów i wynikających z nich przesłanek. Ponadto w toku postępowania "pierwszoinstancyjnego", jak i w "drugiej instancji" organ wielokrotnie informował Skarżącą w trybie przepisu art. 79 a § 1 k.p.a. o ryzyku niekorzystnego rozstrzygnięcia. W takiej sytuacji [...] co najmniej powinna liczyć się z tym, iż może zapaść dla niej decyzja niekorzystna.

W świetle powyższego i ten zarzut jest niezasadny.

W zarzucie nr 13 [...] zarzuciła organowi naruszenie art. 107 § 1 pkt 6 k.p.a. w zw. z art. 11 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt poprzez nieuwzględnienie w uzasadnieniu Decyzji istotnych informacji na temat zawinionego przez organ braku możliwości korzystania przez [...] z rezerwacji częstotliwości przez okres dziesięciu lat, co skutkowało tym, że organ nie rozpatrzył argumentacji [...] przedstawionej w trakcie postępowania administracyjnego i co skutkowało naruszeniem przepisów wskazanych w tym zarzucie.

Odnosząc się do powyższego, Sąd wskazuje, iż wcześniej wyjaśnił, dlaczego organ nie mógł uwzględnić powyższych okoliczności w wydanej przez siebie decyzji. Sąd podziela pogląd organu, że postępowanie ulgowe nie służy kompensowaniu ewentualnych szkód, jakie w swojej ocenie mógł ponieść wnioskodawca w związku z rzekomym brakiem możliwości dysponowania częstotliwościami w okresie od 31 grudnia 2003 r. do 31 grudnia 2018 r. Jeżeli strona czuje się poszkodowana, to ma możliwość wystąpić z tym zakresie ze stosownym roszczeniem cywilnym. Zasadniczo celem postępowania "ulgowego" w postaci rozłożenia na raty jest takie ukształtowanie możliwości spłaty podatku (tu: niepodatkowej należności budżetowej Skarbu Państwa), by podatnik, który nie dysponuje w chwili składania wniosku całością kwoty podatku, a ma uzasadnione przesłanki, by twierdzić, że otrzyma tę kwotę w przyszłości w określonych częściach i może powyższe udowodnić, mógł wywiązać się w pełni z ciążącego na nim zobowiązania podatkowego.

Zarzut ten uznać zatem należy za bezzasadny.

Następnie Sąd odniesie się do podniesionych przez stronę zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 47 § 1 O.p. w zw. z art. 185 ust. 4a Pt w zw. z art. 188 Pt w zw. z art. 6 k.p.a. oraz art. 8 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt oraz art. 7 Konstytucji RP poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 47 § 1 O.p. i uznanie, że przepis ten określa termin zapłaty jednorazowej opłaty z tytułu dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, o której mowa w art. 185 § 4a Pt, co jest sprzeczne z art. 188 Pt, zawierającym normę odsyłającą do O.p. w sprawach związanych z nakładaniem opłat wskazanych w art. 185 § 4a Pt, jednakże z pominięciem art. 47 § 1 O.p. oraz art. 2 § 2 O.p., co w konsekwencji oznacza, że Prezes UKE, działając na podstawie przepisów prawa, zgodnie z art. 6 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 Pt, nie ma podstawy prawnej do zastosowania terminu zapłaty podatku, wskazanego w art. 47 § 1 O.p., określając opłatę z tytułu rezerwacji częstotliwości na kolejny okres, wskazać należy, co następuje.

Sąd ponownie podnosi, iż wysokość oraz termin uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4a Pt, zostały określone w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r. Zaznaczyć należy, iż Prezes UKE obowiązany był wziąć pod uwagę treść tej decyzji, był nią związany na podstawie art. 110 § 1 k.p.a., na co wielokrotnie wcześniej Sąd wskazywał w swoim uzasadnieniu. Rozstrzygnięcie zawarte w decyzji rezerwacyjnej może być kwestionowane jedynie w ewentualnej skardze na nią do sądu administracyjnego, co strona, zgodnie z wiedzą Sądu z urzędu, uczyniła. Sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy. Powyższe oznacza, iż w niniejszym postępowaniu nie mogą być formułowane zarzuty pod adresem Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r., albowiem dotyczą decyzji niemieszczącej się w granicach danej sprawy administracyjnej. Powyższe oznacza, iż w niniejszym postępowaniu strona nie może skutecznie kwestionować treści Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Zarzut ten zatem Sąd uznaje za niezasadny.

Podsumowując powyżej wymienione zarzuty, Sąd podnosi, iż skupiają się one nie tyle na fakcie braku przyznania [...] ulgi podatkowej, co kwestionują formę wydanego rozstrzygnięcia. Strona podnosi bowiem – bezpośrednio lub pośrednio – że organ w ogóle nie powinien wszczynać postępowania na podstawie przepisów O.p. lub że powinien odmówić jego wszczęcia albo wydać decyzję umarzającą te postępowanie. Niezależnie od tego, które z powyższych rozstrzygnięć (bardziej o charakterze formalno-procesowym) organ by nie wydał (choć Sąd zaznacza, iż wydaną w sprawie decyzję odmowną ocenia jako zgodną z prawem), to i tak oznaczałoby to w sferze interesów [...] to samo. Strona bowiem i tak nie otrzymałaby ulgi na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. Oczywiście powyższa konstatacja nie zwalnia organu z zastosowania prawidłowego rozwiązania procesowego i zawarcia w skarżonej decyzji rozstrzygnięcia zgodnego z prawem w światle stanu faktycznego danej sprawy. Niemniej jednak, nie uszło uwadze Sądu, iż zasadniczo kwestionowanie rozstrzygnięcia podjętego przez organ w tej sprawie przez większość zgłoszonych przez spółkę w skardze zarzutów nie zmienia sytuacji prawnej skarżącej. Organ nigdy nie kwestionował i nie kwestionuje tego, iż pierwsze i główne żądanie [...] dotyczyło rozłożenia opłaty jednorazowej na raty w samej decyzji rezerwacyjnej. Z uwagi na wymienione powyżej przyczyny prawne (które Sąd podziela), żądanie to nie mogło zostać spełnione. Organ zatem zastosował inne podstawy prawne rozpatrzenia wniosku [...], dodać należy, iż wskazane jako ewentualne przez samą spółkę, i rozpoznał ten wniosek merytorycznie. Następnie obecnie skarżąca w przeważającej części swojego wywodu czyni z tego zarzut Prezesowi UKE. Zdaniem Sądu, przestawione przez skarżącą argumenty nie mogą się w tym stanie sprawy ostać. Składając wielokrotnie warunkowy wniosek (o czym była już mowa w uzasadnieniu) [...] niejako sama wniosła o taki terminarz działań organu. Nie może zatem obecnie skarżąca wywodzić z tego wniosku skutecznych zarzutów.

Jako że Sąd uznał (podobnie jak organ), że pismo [...] z dnia 10 października 2018 r. stanowiło w drugiej kolejności wniosek o zastosowanie ulgi w postaci rozłożenia na raty zapłaty podatku w trybie O.p., Sąd odniesie się także do zarzutu naruszenia art. 67a § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 67b § 1 O.p. w zw. z art. 188 Pt poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki "ważnego interesu" (podatnika) [...] lub "interesu publicznego", pomimo tego, że [...] wykazała zarówno występowanie ważnego interesu podatnika, jak również interesu publicznego, co skutkowało wydaniem Decyzji w sposób sprzeczny ze wskazanymi w zarzucie tym przepisami.

W pierwszym rzędzie Sąd podnosi, iż w niniejszej sprawie przepisy art. 67a § 1 pkt 1 O.p. mają – na podstawie art. 188 Pt – zastosowanie "odpowiednie". "Odpowiednie" zastosowanie winno zaś, zdaniem Sądu, uwzględniać w tej sprawie różnicę pomiędzy opłatą z art. 185 ust. 4a Pt a podatkiem, który regulowany jest przepisami O.p.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 6 O.p. "Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej".

Jak mówi M. Popławski: "Podatek jest świadczeniem nieodpłatnym, co oznacza, że jego uiszczenie nie daje podatnikowi żadnych podstaw do dochodzenia roszczeń od państwa czy od jednostek samorządu terytorialnego. Podatnik nie może żądać żadnych szczególnych preferencji związanych z faktem zapłaty przez niego podatku. Brak jest także powiązania uiszczonego podatku z celami, które zostaną sfinansowane wpływami z niego. Oznacza to brak po stronie państwa czy samorządu terytorialnego jakichkolwiek określonych obowiązków związanych z pobraniem przez te podmioty podatków" (Etel Leonard (red.), "Ordynacja podatkowa. Komentarz aktualizowany", Opublikowano: LEX/el. 2019).

Właśnie element odpłatności różnicuje podatek od opłaty, w tym opłaty z art. 185 ust. 4a Pt. Jak wskazano powyżej, jednorazowa opłata przewidziana w tym przepisie jest ściśle związana z decyzją rezerwacyjną, wręcz z niej wynika. A zatem strona otrzymuje "coś" od Państwa (tu: rezerwację częstotliwości), co więcej, w omawianej sprawie jest to dobro niezwykle wartościowe, rzadkie, wykorzystywane w działalności gospodarczej skarżącej. To właśnie za owo dobro strona winna uiścić jednorazową opłatę. Podkreślić przy tym należy, iż jeżeli [...] nie wystąpiłaby z wnioskiem o ponowne przyznanie jej częstotliwości, wówczas nie byłoby konieczności uiszczenia przez nią jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt.

Podkreślić przy tym należy kilka faktów:

1. zobowiązanym do zapłaty opłaty z art. 185 ust. 4a Pt jest zawsze przedsiębiorca, podatek zaś płacą zarówno przedsiębiorcy, jak i osoby nimi niebędące;

2. za opłatę wnioskodawca otrzymuje rzadkie dobro, które winien wykorzystywać w swojej działalności gospodarczej, a podatek jest świadczeniem nieodpłatnym;

3. nie ma przymusu prowadzenia działalności gospodarczej, tym bardziej nie ma przymusu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej, natomiast osobie fizycznej dla przeżycia konieczny jest zasadniczo dochód, od którego winna odprowadzać podatki;

4. racjonalny przedsiębiorca, a tym bardziej przedsiębiorca działający tyle lat na rynku, co [...], winien zdawać sobie sprawę z kosztów prowadzenia działalności, z tego, że z działalnością wiążą się określone wydatki; osoby fizyczne płacące podatki np. od nieruchomości, mogą być zaś nieporadne życiowo, wiekowe, o ograniczeniach fizycznych i umysłowych.

Powyższe skłania Sąd do generalnej konkluzji, iż o ile zastosowanie ulg z art. 67a § 1 O.p. odnośnie podatków jest wyjątkiem, co wynika wprost z orzecznictwa sądowego, o tyle zastosowanie ulg z art. 67a § 1 O.p. odnośnie jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt winno być udzielane w sytuacjach naprawdę wyjątkowych, uwzględniając przytaczane różnice dotyczące opłat i podatków. Powyższe wynika także z zastosowanego w art. 188 Pt nakazu "odpowiedniego stosowania" stosownych przepisów O.p. "Odpowiednim" stosowaniem jest bowiem stosowanie przepisów prawa z uwzględnieniem różnic wynikających z ustawy odsyłającej, w tym przypadku Pt.

Sąd podkreśla też, iż zarówno z podatków, jak i z opłat, w tym z tej z art. 185 ust. 4a Pt, realizowane są przez Państwo tzw. cele społeczne, takie jak opieka społeczna, służba zdrowia, bezpieczeństwo publiczne, szkolnictwo itp. Ze wspomnianych przyczyn Sąd uważa, że przesłanki udzielenia ulgi z 67a § 1 O.p. winny być w niniejszej sprawie rozumiane niezwykle ściśle.

Przechodząc do zarzutu prawa materialnego zawartego w punkcie 2 skargi, naruszenia art. 67a § 1 pkt 2 O.p., przede wszystkim Sąd wskazuje, iż podstawą prawną wydanej decyzji nie jest pkt 2, ale punkt 1 art. 67a § 1 O.p. Różnice w powyższych podstawach prawnych wskazane były już wcześniej, podobnie jak i wykazanie spółce błędnej identyfikacji podstawy jej ulgi jako zaległości podatkowej.

Przypomnieć także należy, że decyzja w przedmiocie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, wydana na ww. podstawie prawnej, ma charakter uznaniowy. Oznacza to, że nawet spełnienie określonej w tym przepisie przesłanki w postaci zaistnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego nie oznacza powstania po stronie organów podatkowych obowiązku udzielenia ulgi, a jedynie stwarza możliwość jej udzielenia. Spełnienie wymienionych w powołanym przepisie przesłanek otwiera tylko możliwość rozważenia zasadności wniosku podatnika, nie obligując organów podatkowych do uwzględnienia ulgi. Uznaniowy charakter decyzji organu podatkowego determinuje także sposób i zakres kontroli legalności takiego rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny. Kontrola ta ogranicza się do zbadania, czy w toku postępowania zebrano w sposób wyczerpujący materiał dowodowy i wyjaśniono istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności faktyczne oraz czy po wszechstronnym i wnikliwym rozważeniu zebranego materiału dokonano prawidłowej oceny przesłanek warunkujących zastosowanie art. 67a § 1 O.p. Sądowa kontrola decyzji uznaniowej obejmuje postępowanie poprzedzające jej wydanie, ale nie zasadność i treść dokonanego rozstrzygnięcie.

Prawidłowa wykładnia art. 67a § 1 pkt 1 O.p., w związku z art. 67b O.p. wskazuje, że przesłankami do udzielenia przez organy podatkowe ulg w spłacie zobowiązań podatkowych przewidzianych w rozdziale 7a działu III O.p., są ważny interes podatnika lub interes publiczny.

Ważny interes podatnika to sytuacja, gdy z powodu nadzwyczajnych, losowych przypadków podatnik nie jest w stanie uregulować zaległości podatkowych. Będzie to utrata możliwości zarobkowania, utrata losowa majątku, itp. Przez interes publiczny rozumieć zaś należy dyrektywę postępowania nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość, równość, bezpieczeństwo, zaufanie obywateli do organów, sprawność działania aparatu państwowego, itp. Przy jego ocenie należy również uwzględnić w danym przypadku zasadność obciążenia państwa, a w rezultacie całego społeczeństwa kosztami udzielonej w ten sposób pomocy. Względy społeczne wymagają bowiem, żeby zobowiązania podatkowe były realizowane, a podatnik pochopnie nie był z nich zwalniany.

Zwroty ważny interes podatnika i interes publiczny odnoszą się do hipotezy normy prawnej i wskazują sytuacje faktyczne, w których można zastosować ulgę podatkową. Stanowią one klauzulę generalną odsyłającą w procesie decyzyjnym do ocen pozaprawnych i określającą dyrektywy wyboru dla organu podatkowego. Organ podatkowy dysponuje, wynikającym z istoty uznania administracyjnego, pewnym marginesem swobody zarówno w odniesieniu do wykładni tych pojęć, jak i oceny sytuacji faktycznej sprawy. Pojęcia te ograniczają zakres stosowanego uznania wskazując sytuacje, w których można dokonać umorzenia zaległości podatkowej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skarżona w niniejszej sprawie decyzja organu nie budzi zastrzeżeń. Przedstawiona w zaskarżonym wyroku wykładnia mającego w sprawie zastosowanie art. 67a § 1 pkt 1 O.p. — wbrew zarzutom — jest prawidłowa i wyczerpująca. Analiza całokształtu okoliczności faktycznych sprawy oraz wniosków wypływających z ustaleń organu jest właściwa.

Zdaniem Sądu ocena istnienia ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego przez organ w sprawie niniejszej została dokonana w oparciu o obiektywne kryteria, zgodnie z powszechnie akceptowaną hierarchią wartości i znalazła odzwierciedlenie w uzasadnieniu wydanej decyzji. Organy należycie rozważył podnoszone przez stronę okoliczności i zgromadzone dowody, a odnosząc je do podstawy materialnoprawnej rozstrzygnięcia sformułował wnioski, które mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów. Stąd rozstrzygnięcie to trafnie zostało zaakceptowane przez Sąd pierwszej instancji. Zaskarżona decyzja nie wykracza poza ramy uznania administracyjnego i podjęta została po przeprowadzeniu wyczerpującego postępowania wyjaśniającego.

Spółka w treści skargi argumentuje, iż w sprawie wystąpiły wymienione art. 67a § 1 O.p., przesłanki "ważnego interesu podatnika" oraz "interesu publicznego", przemawiające za udzieleniem Stronie wnioskowanej ulgi w spłacie zobowiązania. Tymczasem Sąd podziela pogląd Prezesa UKE, iż wskazanie, iż odmowa zastosowania ulgi sprawi, że spółka nie będzie w stanie przeciwstawić się silnej presji ze strony innych operatorów i w związku z tym nie będzie rozwijać swojej działalności telekomunikacyjnej z korzyścią dla abonentów, nie uzasadnia zaistnienia przesłanki "ważnego interesu podatnika". Należy bowiem zwrócić uwagę, iż działalność prowadzona przez spółkę nie jest działalnością "dla dobra ogółu", tylko działalnością gospodarczą, cechującą się własną strategią biznesową. Ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi zawsze podmiot ją prowadzący, który dbając o swój interes, winien podejmować decyzje w sposób uwzględniający konieczność ponoszenia związanych z tą działalnością wydatków. W tym zakresie ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej obciąża wyłącznie przedsiębiorcę i nie można go przerzucać na Skarb Państwa, w interesie którego leży zapewnienie wpływu do budżetu należności publicznoprawnych w odpowiedniej wysokości. Sąd w pełni podziela pogląd Prezesa UKE, iż konieczność uiszczenia jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości na kolejny okres w niniejszej sprawie powinna być zakwalifikowana jako normalna okoliczność związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odnosząc się do okoliczności, że w sytuacji braku rozłożenia należności na raty możliwa jest upadłość spółki, należy wskazać, że w ocenie Sądu możliwość upadłości osoby prawnej nie jest przesłanką samą w sobie do udzielenia ulgi w postaci rozłożenia na raty jednorazowej opłaty. [...] powinna była w niniejszym postępowaniu udowodnić, iż będzie w stanie wnioskowane raty spłacać w zaproponowanych terminach. Tymczasem możliwości płatnicze [...], ustalone na podstawie analizy dokumentów finansowych zgromadzonych w toku niniejszego postępowania, nie pozwalają na uregulowanie opłaty w ratach. Wysokość wypracowywanych dotychczas przez spółkę zysków {34.733.000,00 zł w 2016 r. oraz 18.916.000,00 zł w 2017 r.) nie uzasadnia przypuszczenia, że strona będzie w stanie uiścić opłatę w zaproponowanych 15 ratach rocznych w wysokości ok. 115.000.000,00 zł każda. Taki wniosek uzasadnia również wysoki wskaźnik ogólnego zadłużenia spółki (za lata 2015-2017), który wskazuje na możliwe trudności w spłacie zobowiązań. Nie sposób natomiast ocenić przyszłych zysków, jakie może wygenerować spółka, dysponując rezerwacją częstotliwości z zakresów 816-821 MHz oraz 857- 862 MHz, przyznaną w decyzji z dnia [...] października 2018 r. i ocenić, czy pozwolą one na zapłatę w ratach jednorazowej opłaty za dokonanie rezerwacji częstotliwości, gdyż okoliczności powyższe mogą nastąpić dopiero w przyszłości, o ile rzeczywiście będą miały miejsce.

W odniesieniu natomiast do podnoszonego przez skarżącą argumentu, iż "w przypadku rezygnacji Spółki proces selekcyjny wymagałby czasu i mógłby dodatkowo doprowadzić do uzyskania znacznie niższej kwoty opłaty, zaburzenia konkurencji, albo nawet obu tych rezultatów łącznie", wskazać należy, iż powyższe nie może być przesłanką udzielenia ulgi. Przeprowadzenie postępowania selekcyjnego istotnie wymaga czasu. Nie można natomiast jednoznacznie przesądzić, że proces selekcyjny doprowadzi do uzyskania znacznie niższej kwoty opłaty za dokonanie rezerwacji. Twierdzenia strony w tym zakresie są spekulacją. Organ podkreślił, iż zainteresowanie uzyskaniem rezerwacji z pasma 800 MHz jest duże, a kwoty uzyskane w ramach aukcji za bloki częstotliwości z pasma 800 MHz stanowiły nawet ośmiokrotność ceny wywoławczej. [...] powyższych twierdzeń nie zanegowała. W związku z powyższym, Sąd podziela pogląd organu, niezgadzającego się, że proces selekcyjny mógłby prowadzić do uzyskania znacznie niższej kwoty od tej wskazanej w Decyzji rezerwacyjnej z dnia [...] października 2018 r.

Odnośnie kwestii zaburzenia konkurencji, która mogłaby, zdaniem spółki, powstać w razie udzielenia rezerwacji częstotliwości będących w dyspozycji strony na rzecz innego podmiotu, Prezes UKE stwierdził, że wnioskodawca należy do Grupy Kapitałowej Cyfrowy Polsat posiadającej największy udział w rynku ogólnopolskich rezerwacji częstotliwości. W sytuacji zatem, gdyby nie doszło do dokonania rezerwacji częstotliwości na kolejny okres na rzecz spółki i w konsekwencji częstotliwości te zostałyby rozdysponowane w kolejnej procedurze selekcyjnej, to z punktu widzenia stanu skutecznej konkurencji nie należy tego zdarzenia postrzegać za zagrażającego jej istnieniu na tym rynku. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji, że częstotliwości te zostałyby nabyte przez podmiot, który nie dysponowałby takim zasobem częstotliwości (lub zbliżonym do tego przynależnego wspominanej Grupie Kapitałowej) i otrzymując rezerwację przedmiotowych częstotliwości, zapewniłby dywersyfikację tego dobra na rynku telekomunikacyjnym, służąc utrzymaniu na nim skutecznej konkurencji. W konsekwencji, zasadnym jest wniosek, że ewentualne przyznanie rezerwacji na rzecz innego podmiotu, nie będzie prowadzić do zaburzenia konkurencji pomiędzy operatorami telekomunikacyjnym świadczącymi usługi w oparciu o ogólnopolskie rezerwacje częstotliwości. Powyższa sytuacja będzie natomiast sprzyjać realizacji celów Pt określonych w art. 1 ust. 2 tej ustawy.

Odnosząc się do powyższego, Sąd wskazuje, iż ewentualne zaburzenie konkurencji, które miałoby powstać w razie udzielenia rezerwacji częstotliwości będących w dyspozycji strony na rzecz innego podmiotu, jest zdarzeniem tak hipotetycznym, że nie powinno być zasadniczo uwzględniane przez organ w niniejszym postępowaniu. Skoro [...] tak twierdzi i dodatkowo uważa, że organ za wnioskowane częstotliwości otrzyma mniejszą kwotę niż ta wynikająca z przyznanej jej rezerwacji, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby sama spółka wystartowała w procedurze selekcyjnej, która może mieć miejsce w przypadku ewentualnego uwolnienia wnioskowanych częstotliwości.

Podsumowując, Sąd wskazuje, iż w sprawie o rozłożenie na raty jednorazowej opłaty z art. 185 ust. 4a Pt, decydujące jest wykazanie i udokumentowanie przez wnioskodawcę, czy będzie w stanie wypełnić wnioskowany harmonogram spłat. W niniejszej sprawie [...] tego w żaden sposób nie wykazała.

A zatem zarzut ten uznać należy za bezzsadny.

Odnosząc do wniosku skarżącej o zwrócenie się przez tutejszy Sąd do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniami, Sąd wskazuje, iż uznał ten wniosek za niezasadny. Zgodnie z art. 188 Konstytucji RP organem władzy sądowniczej powołanym do badania zgodności przepisów ustaw z Konstytucją jest Trybunał Konstytucyjny. Na podstawie art. 193 Konstytucji RP sąd administracyjny może natomiast przedstawić Trybunałowi pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jedynie w sytuacji, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.

W niniejszej sprawie strona zgłaszała swoje wątpliwości odnośnie zgodności z Konstytucją RP art. 185 ust. 4a Pt oraz art. 118a Pt. Natomiast skarżona w niniejszej sprawie decyzja wydana została na podstawie O.p., a nie powołanych przez stronę przepisów Pt. W związku z powyższym, Sąd stwierdza, iż nie została w niniejszej sprawie spełniona przesłanka z art. 193 Konstytucji RP, gdyż od odpowiedzi na pytanie prawne w takim brzmieniu jak zaproponowane przez skarżącą nie zależy rozstrzygnięcie niniejszej sprawy toczącej się przed sądem. Tylko dodatkowo Sąd wskazuje, iż nie miał wątpliwości interpretacyjnych co do treści powołanych przez stronę przepisów Pt. Do powyższego zresztą odniósł się Sąd powyżej w uzasadnieniu wyroku. Dlatego też Sąd nie znalazł wystarczającej podstawy do wystąpienia z takimi pytaniami. Jak wskazano, na podstawie art. 193 Konstytucji RP wystąpienie przez skład orzekający z pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego może mieć miejsce wówczas, gdy od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem, przy czym ocena, czy taka sytuacja zachodzi jest pozostawiona wyłącznie uznaniu sądu. Trzeba przy tym podkreślić, że chodzi tu o uzasadnione wątpliwości sądu, a nie wątpliwości skarżącej. Skarżąca nie ma bowiem uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu. Stąd wniosek o zadanie pytań prawnych Trybunałowi Konstytucyjnemu uznać należy za bezzasadny.

W związku z powyższym, skargę należało na podstawie art. 151 P.p.s.a. oddalić.