Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędzia WSA Andrzej Matan Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2012 r. sprawy ze skarg Międzyzakładowej Organizacji Związkowej A w C., Wojewody [...] na zarządzenie Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. nr [...]. w przedmiocie szkół i placówek oświatowo –wychowawczych 1) stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia; 2) zasądza od Prezydenta Miasta C. na rzecz skarżącej Międzyzakładowej Organizacji Związkowej A w C. kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zarządzeniem z dnia [...] r., nr [...] Prezydent Miasta C. ustalił zasady organizacji pracy na rok szkolny 2012/2013 przedszkoli, szkół i innych placówek prowadzonych przez Miasto C. na prawach powiatu.

Pismem z dnia 4 lipca 2012 r. Międzyzakładowa Organizacja Związkowa A w C. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na wyżej opisane zarządzenie Prezydenta Miasta C. zarzucając naruszenie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 października 2005 r. w sprawie orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia, art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela, art. 31 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 113 ustawy Kodeks pracy. W uzasadnieniu skargi wskazano, że polecenie nakładane przepisami zarządzenia polegające na konieczności składania odwołań od każdego orzeczenia lekarskiego o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia jest pozbawione podstaw prawnych. Tryb bowiem orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielom urlopu dla poratowania zdrowia oraz odwołań od wydanych orzeczeń lekarskich reguluje rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia. Zatem wskazano, że regulacji tych nie można modyfikować w drodze zarządzenia. Dodatkowo skarżący podał, że również polecenie nie zatrudniania nauczycieli emerytów zawarte w treści skarżonego zarządzenia jest sprzeczne z przepisami prawa w szczególności z regulacją art. 11 3 Kodeksu pracy.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu administracji wniósł o jej oddalenie uznając, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie organu zarządzenie zobowiązuje dyrektorów szkół do pisemnego powiadomienia organu prowadzącego o złożeniu przez nauczyciela wniosku w zakresie udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia oraz w przypadku złożenia przez dyrektora odwołania od orzeczenia komisji I instancji zobowiązuje go do powiadomienia o tym fakcie organu prowadzącego. Dlatego organ uznał, że skarżone zarządzenie nie zmienia procedury związanej ze składaniem odwołań, a jedynie ma celu poinformowanie organu prowadzącego o rozpoczęciu procedury związanej z uzyskaniem przez nauczyciela urlopu dla poratowania zdrowia.

Następnie pismem z dnia 5 września 2012 r. Wojewoda [...] działając w oparciu o regulację art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym również złożył skargę na wyżej opisane zarządzenie Prezydenta Miasta C. wnosząc o stwierdzenie jego nieważności. Skarga ta została zarejestrowana w tutejszym Sądzie pod sygn. akt IV SA/Gl 900/12. W uzasadnieniu organ nadzoru zaakcentował, że nałożony na organ prowadzący szkołę na mocy art. 5 ust. 7 pkt 1 i 3 ustawy o systemie oświaty obowiązek zapewnienia właściwego funkcjonowania szkoły i placówki nie oznacza pełnej swobody w ingerowaniu w jej działalność. Wprawdzie Prezydent Miasta jest zwierzchnikiem służbowym w odniesieniu do dyrektorów jednostek oświatowych, to zakres jego uprawnień w odniesieniu do podległych jednostek wyznaczają przepisy ustawy o systemie oświaty oraz aktów wykonawczych do niej wydanych. Wojewoda wskazał, że w Rozdziale I ust. 2 załącznika Nr 1 do skarżonego zarządzenia, który określa zasady organizacji pracy na rok szkolny 2012/2013 dla przedszkoli przyjęto zapis zgodnie z którym nauczanie indywidualne i zajęcia rewalidacyjne organizuje dyrektor przedszkola, po akceptacji wniosku przez organ prowadzący, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji narodowej z dnia 18 września 2008 r. w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży. Organ zaznaczył jednak, że rozporządzenie to nie wprowadza wymogu akceptacji wniosku o nauczanie indywidualne przez organ prowadzący. Jednocześnie zapis ten sprzeczny jest z treścią art. 71b ust. 5 lit. c ustawy o systemie oświaty zgodnie z którym dyrektor szkoły, której uczeń posiada orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, organizuje takie nauczanie w porozumieniu z organem prowadzącym. Porozumienia z organem prowadzącym nie można natomiast utożsamiać z akceptacją tego organu. Wojewoda zaznaczył, że podobny zapis został wprowadzony w Rozdziale I ust. 3 załącznika Nr 2 do zarządzenia określającego zasady organizacji pracy na rok szkolny 2012/2013 dla szkół podstawowych i gimnazjów prowadzonych przez Miasto C. oraz z Rozdziale I ust. 3 załącznika Nr 3 określającym zasady organizacji pracy dla szkół ponadgimnazjalnych, policealnych i centrum kształcenia praktycznego. Organ nadzoru wskazał ponadto, że regulacja Rozdziału I ust. 3 pkt 1 i 2 załącznika Nr 2 do skarżonego zarządzenia, określająca wymiar godzin nauczania indywidualnego nie jest zgodna z przepisami. Zaznaczono, że określono liczbę godzin nauczania w klasach I do III szkoły podstawowej na 6 godzin tygodniowo, a w klasach IV do VI na 8 godzin tygodniowo, co jest sprzeczne z regulacją § 8 rozporządzenia w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży zgodnie z którym tygodniowy wymiar zajęć indywidualnego nauczania realizowanych bezpośrednio z uczniem wynosi dla uczniów klas I – III szkoły podstawowej od 6 do 8 godzin, a dla uczniów klas IV – VI szkoły podstawowej od 8 do 10 godzin. Wojewoda wskazał dodatkowo, że Rozdział I ust. 3 pkt 2 załącznika Nr 2 do zarządzenia ustala liczbę godzin nauczania indywidualnego w klasie I gimnazjum na 10 tygodniowo oraz w klasach II i II gimnazjum odpowiednio 11 godzin i 12 godzin tygodniowo. Tymczasem zgodnie z § 8 wyżej cytowanego rozporządzenia ustalono tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania realizowanego bezpośrednio z uczniem dla uczniów gimnazjum na od 10 do 12 godzin. Jednocześnie organ nadzoru zaznaczył, że Rozdział I ust. 3 pkt 3 załącznika Nr 3 do zarządzenia określający, że nauczanie indywidualne ma być prowadzone przez 12 godzin również sprzeczny jest z treścią § 8 ust. 1 pkt 4 cytowanego rozporządzenia zgodnie z którym wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych wynosi od 12 do 16 godzin.

Powyższe zapisy w ocenie organu nadzoru w sposób nieprawidłowy wyłączają możliwość określenia przez dyrektora liczby godzin nauczania indywidualnego w granicach określonych regulacjami rozporządzenia, ustalając wyłącznie konkretną liczbę godzin, do czego organ wykonawczy nie był uprawniony.

Dodatkowo uznano, że regulacja zawarta w Rozdziale II ust. 10 załącznika Nr 1 do zarządzenia jest niezgodny z prawem. Stanowi bowiem, że przyjęcie dzieci zamieszkałych poza terenem Gminy C. następuje po przedstawieniu zaświadczenia o refundacji przez właściwą gminę kosztów utrzymania dziecka w przedszkolu. W ocenie organu nadzory nie ma podstaw prawnych do żądania przedłożenia zaświadczenia o takiej refundacji. Jednocześnie Wojewoda wskazał, że w Rozdziale III ust. 3 załącznika nr 1 do zarządzenia określającym zasady ustalania liczby oddziałów w przedszkolach zgodnie z którym liczba dzieci w oddziale przedszkola integracyjnego oraz w oddziale integracyjnym w przedszkolu ogólnodostępnym powinna wynosić 20, w tym 5 dzieci niepełnosprawnych modyfikuje treść § 5 ust. 3 ramowego statutu publicznego przedszkola. Zgodnie bowiem z ostatnią z przywołanych norm liczba dzieci w oddziale przedszkola integracyjnego oraz z w oddziale integracyjnym w przedszkolu ogólnodostępnym powinna wynosi od 15 do 20 w tym od 3 do 5 dzieci niepełnosprawnych. W ocenie organu treść zarządzenia w tej kwestii może uniemożliwić tworzenie oddziału w przedszkolu w sytuacji, gdy nie zostanie zebrana odpowiednia liczba dzieci pozwalająca na utworzenie 20 osobowego oddziału. Podobne zapisy znalazły się w treści Rozdziału II ust. 8 pkt 1 załącznika Nr 2.

Ponadto organ nadzoru wskazał, że skarżone zarządzenie określa organizację oddziałów sportowych, gdzie ustalono, że liczba uczniów w oddziałach sportowych powinna wynosić co najmniej 24. Tymczasem zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie warunków tworzenia, organizacji oraz działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego klasami sportowymi są oddziały, w których prowadzone jest szkolenie sportowe w jednej lub kilku dyscyplinach sportu, w kolejnych co najmniej trzech klasach danego typu szkoły, dla co najmniej 20 uczniów w oddziale. Zatem Prezydent bezprawnie ustalił wyższą niż określona w rozporządzeniu minimalną liczebność oddziału sportowego.

Jednocześnie w ocenie organu nadzoru Prezydent Miasta ustalając w skarżonym zarządzeniu zasady zatrudniania pracowników pedagogicznych oraz pracowników administracji i obsługi w szkołach bez podstawy wkroczył w kompetencje dyrektorów szkół. Stosownie bowiem do treści art. 39 ustawy o systemie oświaty to dyrektor szkoły jest kierownikiem zakładu pracy dla zatrudnionych w szkole nauczycieli i pracowników niebędących nauczycielami. W konsekwencji organ nadzoru wskazał, że należy uznać za naruszające ustawowe kompetencje dyrektora postanowienia zawarte w Rozdziale IV i VI załącznika Nr 1, Rozdziale II i IV załącznika Nr 2, Rozdziale IV i V załącznika Nr 3, Rozdziale II i IV załącznika Nr 4 oraz rozdziale zatytułowanym "Zatrudnianie pracowników pedagogicznych" oraz "Zatrudnianie pracowników administracji i obsługi" załącznika Nr 5.

Ponadto organ nadzoru uznał zapisy zarządzenia dotyczące zatrudniania nauczycieli prowadzących zajęcia edukacyjne w różnych placówkach na podstawie jednej umowy o pracę za sprzeczne z obowiązującymi przepisami. Również zapisy zawarte w załącznikach do zarządzenia, a dotyczące zakazu zatrudniania nauczycieli emerytów, czy nakaz unikania zatrudniania nauczycieli którzy mają zagwarantowany etat w innej placówce. Dodatkowo wskazano, że zapisy zgodnie z którymi nauczyciele korzystający z obniżonego tygodniowego obowiązkowego wymiaru godzin zajęć z tytułu pełnienia funkcji kierowniczych mogą mieć przydzielone godziny ponadwymiarowe wyłącznie za zgodą organu prowadzącego nie są zgodne z obowiązującym prawem. Ponadto Wojewoda wskazał, że za sprzeczne z obowiązującym prawem należy uznać zapisy zarządzenia mocą których ustalono liczbę etatów przysługujących szkołom i przedszkolom prowadzonym przez Miasto C. w odniesieniu do poszczególnych stanowisk pracy. Regulacje te w ocenie organu nadzoru niezgodnie z prawem, w sposób arbitralny kształtują politykę zatrudnienia w danej szkole. Z ramowych statutów szkół wynika, że organ prowadzący posiada kompetencje do zatwierdzania arkusza organizacji szkoły i w ramach tych uprawnień może odmówić jego zatwierdzenia. Nie może natomiast w sposób arbitralny wprowadzać takich regulacji.

Jednocześnie organ nadzoru wskazał, że za niegodne z obowiązującym prawem należy uznać zapisy zarządzenia odnoszące się do udzielania nauczycielom płatnych urlopów dla poratowania zdrowia. Regulacja bowiem w tym zakresie została kompletnie unormowana w ustawie Karta Nauczyciela i nie ma podstaw do wprowadzania w niej modyfikacji, czy uściślania jej postanowień w drodze zarządzenia wydawanego przez organ wykonawczy gminy.

W odpowiedzi na skargę Wojewody [...] pełnomocnik Prezydenta Miasta C. wniósł o umorzenie postępowania. W uzasadnieniu wskazał, iż w związku ze złożeniem skargi Wojewody [...] Prezydent Miasta C. w dniu [...]r. wydał zarządzenie nr [...] w sprawie zasad organizacji pracy na rok szkolny 2012/2013 przedszkoli, szkół i innych placówek prowadzonych przez Miasto C. na prawach powiatu. Jednocześnie pełnomocnik zaznaczył, że zaskarżone zarządzenie Prezydenta Miasta nie istnieje obecnie w obrocie prawnym zatem postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe i jako takie powinno zostać umorzone.

W dalszej kolejności pełnomocnik Prezydenta Miasta C. w sprawie ze skargi Międzyzakładowej Organizacji Związkowej A w C. na zarządzenie Prezydenta Miasta C. nr [...] pismem z dnia 8 października 2012 r. również wskazał, że Prezydent Miasta C. zarządzeniem z dnia [...]r., nr [...] uchylił skarżone w rozpoznawanej sprawie zarządzenie własne dlatego zasadnym jest umorzyć postępowanie w sprawie.

Na rozprawie, która odbyła się w dniu 26 października 2012 r. Sąd postanowił połączyć wyżej opisane sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt IV SA/Gl 676/12.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargi zasługują na uwzględnienie, choć z przyczyn innych niż w nich wskazane.

W punkcie wyjścia należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia natomiast art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 praz pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270) – zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. - wynika, że kontrola ta obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego.

Przechodząc do merytorycznego badania sprawy w pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że ustawodawca wprowadzając sankcję nieważności jako następstwa naruszenia przepisu prawa nie określił rodzaju tego naruszenia. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się jednak, że podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały, czy zarządzenia stanowią takie naruszenia prawa, które mieszczą się w kategorii ciężkich, rażących naruszeń. Przykładowo - w razie podjęcia zarządzenia przez organ niewłaściwy, braku podstawy prawnej do podjęcia zarządzenia określonej treści, niewłaściwego zastosowania przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, czy zarządzenia lub naruszenia procedury ich podejmowania. W sprawie musi zostać więc ustalone w sposób niebudzący wątpliwości istnienie sprzeczności badanej uchwały z przepisami prawa.

Kontrolowane w niniejszym postępowaniu zarządzenie Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r., nr [...] określa szczegółowe zasady organizacji pracy na rok szkolny 2012/2013 dla przedszkoli oraz poszczególnych typów szkół oraz standardy zatrudnienia pracowników administracji i obsługi oraz pracowników pedagogicznych w ramach etatów wsparcia w jednostkach oświatowych prowadzonych przez Miasto C.. Zostało ono wydane w oparciu o regulację art. 5 ust. 7 pkt 1 i 3 w związku z art. 5c pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.) oraz art. 31 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Przywołany przepis art. 5 ust. 7 ustawy o systemie oświaty stanowi, że organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

1) zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

2) wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

3) zapewnienie obsługi administracyjnej, finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.), i organizacyjnej szkoły lub placówki;

4) wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczych, przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych.

Przepis ten nakłada na organ prowadzący szkołę, czy placówkę obowiązek zapewnienia tym jednostkom oświatowym niezbędnych warunków umożliwiających prowadzenie przez nie działalności. Stosownie natomiast do treści ust. 9 omawianej normy w celu wykonywania wyżej przytoczonych zadań organ prowadzący szkołę lub placówkę może tworzyć jednostki obsługi ekonomiczno – administracyjnej szkół i placówek lub organizować wspólną obsługę administracyjną, finansową i organizacyjną prowadzonych szkół i placówek, o której mowa w ust. 7 pkt 3.

Omawiane regulacje nie mogą być interpretowane, jako normy zawierające w sobie delegację dla organu prowadzącego szkołę czy placówkę oświatową do wydawania aktów normatywnych, które w sposób generalny określać będą "zasady organizacji roku szkolnego" wszystkich placówek dla których są wspólnym organem prowadzącym zgodnie z przepisami ustawy o systemie oświaty. Należy wskazać, że analiza przepisów ustawy o systemie oświaty prowadzi do wniosku, że ustawodawca w sposób szczegółowy i kompleksowy uregulował kwestie związane z kompetencjami dyrektorów szkół i placówek oświatowych oraz organów prowadzących, jak również organów sprawujących nad nimi nadzór pedagogiczny. W szczególności należy zwrócić uwagę na treść art. 34 a ustawy o systemie oświaty zgodnie z którym (ust. 1) organ prowadzący szkołę lub placówkę sprawuje nadzór nad jej działalnością w zakresie spraw finansowych i administracyjnych, z uwzględnieniem odrębnych przepisów.

W myśl ust. 2 w zakresie wymienionym w ust. 1 nadzorowi podlega w szczególności:

1) prawidłowość dysponowania przyznanymi szkole lub placówce środkami budżetowymi oraz pozyskanymi przez szkołę lub placówkę środkami pochodzącymi z innych źródeł, a także gospodarowania mieniem;

2) przestrzeganie obowiązujących przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników i uczniów;

3) przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji pracy szkoły i placówki.

Stosownie natomiast do treści ust. 3 art. 34 a do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz ust. 4-6.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z regulacją art. 34 a ust. 4. Organ prowadzący szkołę lub placówkę, nieposiadający uprawnień do sprawowania nadzoru pedagogicznego, może występować w sprawach dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych z wnioskami do dyrektora szkoły lub placówki i organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Dyrektor lub organ, który otrzymał wniosek, jest obowiązany do udzielenia odpowiedzi w terminie 14 dni.

Przytoczony przepis określa zatem uprawnienia nadzorcze względem szkół i placówek oświatowych organu prowadzącego. Zatem w ramach nadzoru organ ma między innymi uprawnienie do wstępu do szkół i placówek (art. 33 ust. 3 pkt 1), wglądu do prowadzonej przez szkołę dokumentacji dotyczącej przebiegu nauczania, wychowania i opieki oraz organizacji pracy (art. 33 ust. 3 pkt 2). Mając również na uwadze treść art. 34 b ustawy o systemie oświaty zgodnie z którym organ prowadzący szkołę lub placówkę, a w zakresie działalności dydaktyczno – wychowawczej i opiekuńczej również organ sprawujący nadzór pedagogiczny, mogą ingerować w działalność szkoły lub placówki wyłącznie w zakresie i na zasadach określonych w ustawie, należy stwierdzić że organ prowadzący szkołę ma szczególne wobec niej uprawnienia, jednakże każda ingerencja w jej działalność musi znajdować oparcie w przepisach prawa. Tym bardziej, że na mocy delegacji ustawowych właściwi ministrowie wydali akty podustawowe, na mocy których szczegółowo ukształtowano organizację, sposób funkcjonowania szkół, przedszkoli czy innych placówek oświatowych działających w oparciu o przepisy ustawy o systemie oświaty. W tym miejscu należy wskazać miedzy innymi na wydane na podstawie delegacji zawartej w treści art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o systemie oświaty rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych, czy rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół wydane na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy o systemie oświaty. Analiza wyżej przykładowo wskazanych uregulowań prowadzi do wniosku, że ustawodawca regulując kompleksowo zasady działalności, funkcjonowania szkół i placówek oświatowych pozostawił pewien zakres swobody w zakresie uregulowania wewnętrznej organizacji konkretnej jednostki oświatowej mając na względzie konieczność dostosowania tych regulacji do indywidualnych potrzeb poszczególnych placówek.

Zatem wydanie przez Prezydenta Miasta C. kontrolowanego zarządzenia należy uznać za przekroczenie uprawnień jakie posiada organ prowadzący szkołę czy placówkę oraz naruszenie zasady wyrażonej w art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, która wymaga by organy władzy publicznej działały na podstawie prawa i w jego granicach. Tym bardziej, że jak już wyżej wskazano ustawa o systemie oświaty ograniczyła możliwości kontrolne organu prowadzącego a dodatkowo, kwestie, które zostały uregulowane w skarżonym zarządzeniu wkraczają w zakres kompetencji innych organów oraz jednocześnie dokonują modyfikacji przepisów prawa wydanych w oparciu o wyraźne upoważnienia ustawowe. Tym bardziej, że ustanowione w załącznikach do zarządzenia regulacje kierowane głównie do dyrektorów szkół i placówek oświatowych istotnie naruszają zakres uprawnień nadzorczych organu prowadzącego, które wyraźnie zostały wskazane w ustawie o systemie oświaty. W ustawie o systemie oświaty ustanowione zostały konkretne reguły oraz środki nadzoru nad działalnością szkół w tym również konieczność zatwierdzania działań podejmowanych przez dyrektorów szkół w tym między innymi arkuszy organizacji poszczególnych placówek. Uznać więc należy, że wydanie zarządzenia, które niejako narzuca dyrektorom szkół i innych placówek oświatowych konkretne rozwiązania oraz wytyczne przez organ prowadzący nie znajduje umocowania w obowiązujących przepisach prawa (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 3 października 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 786/12 publ. w CBOIS). Dodatkowo stwierdzić należy, że skarżone zarządzenie uregulowało kwestie, które normowane są przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego między innymi takie jak: sposób opracowywania arkuszy organizacyjnych, wymiar tygodniowy godzin zajęć indywidualnych czy rewalidacyjnych, warunki wydania decyzji o przyznaniu godzin rewalidacji, zasady prowadzenia naboru do placówek, modyfikację zasad ustalania liczby oddziałów, zasady związane z zatrudnianiem pracowników pedagogicznych, czy administracji i obsługi w placówkach. Dlatego należało uznać, że istotnie narusza obowiązujące przepisy prawa.

Przy czym z uwagi na uznanie, że skarżone zarządzenie wydane zostało z istotnym naruszeniem prawa bowiem jego treść nie znajduje umocowania w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym powołanym jako jego podstawę art. 5 ust. 7 pkt 1 i 3 ustawy o systemie oświaty, Sąd nie odnosił się do poszczególnych zarzutów zawartych w skargach. Tym bardziej, że w związku z dostrzeżonymi uchybieniami konieczne było stwierdzenia nieważności skarżonego zarządzenia w całości na zasadzie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Orzeczenie o zwrocie od organu na rzecz skarżącej Międzyzakładowej Organizacji Związkowej A w C. kosztów postępowania w kwocie 300 zł orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.