Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi "V." Sp. z o.o. z siedzibą w K. na uchwałę Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego w sprawie opinii w zakresie udzielenia zezwolenia 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały oraz poprzedzającej ją uchwały Okręgowej Rady Aptekarskiej w [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]; 2. zasądza od Naczelnej Rady Aptekarskiej na rzecz strony skarżącej "V." Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] października 2015 r. Naczelna Rada Aptekarska, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 10 oraz art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz.1429), art. 138 § 1 pkt 3 w związku z art. 144 kpa, § 1 pkt 1 lit. a, po rozpoznaniu zażalenia V. Sp. z o.o., z siedzibą w [...] na uchwałę Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...] z dnia [...] lipca 2015 r., negatywnie opiniującą wniosek w sprawie udzielenia przedsiębiorcy V. sp. z o.o. zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej pod nazwą "[...] ", położonej w [...], przy al. [...], umorzyła postępowanie zażaleniowe.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy przypomniał przebieg postępowania w sprawie wyjaśniając m.in., że [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w [...] wystąpił o zaopiniowanie wniosku Przedsiębiorcy V. sp. z o.o. z siedzibą w [...] przy ul. [...] o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...] " w [...], przy al. [...].

Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...] uchwałą z dnia [...] lipca 2015 r. negatywnie zaopiniowało w/w wniosek wskazując, że przedsiębiorca posiada na terenie województwa [...] 12 aptek. W opinii Prezydium ORA istnieje powiązanie w/w spółki na podstawie art. 99 ust. 3 ustawy - Prawo farmaceutyczne ze spółką Z. sp. z o.o., która na terenie województwa [...] prowadzi 15 aptek.

Prezydium ORA stwierdziło, że próg 1% ogólnej liczby aptek ogólnodostępnych na terenie województwa [...] został przekroczony, co stanowiło podstawę negatywnego zaopiniowania wniosku.

Natomiast w punkcie 2 uchwały pozytywnie zaopiniowano kandydaturę na stanowisko kierownika niniejszej apteki.

Rozpoznając ponownie sprawę w wyniku złożonego przez zainteresowanego zażalenia, organ ustalił, że zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej w [...], przy al. [...] zostało udzielone w dniu 23 lipca 2015 r. i stwierdził, że pomimo wniesienia zażalenia, nie ma możliwości zajęcia merytorycznego stanowiska w sprawie ponieważ postępowanie stało się bezprzedmiotowe w chwili wydania przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w [...] decyzji o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie w/w apteki.

Organ wskazał, że w ujęciu procesowym uchwała organu I instancji została wydana na podstawie art. 106 § 5 kpa, zaś podstawą materialnoprawną był przepis art. 29 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich oraz przepis art. 99 ust 4a ustawy Prawo farmaceutyczne. Ten tryb postępowania określa rolę organu współdziałającego, który uczestniczy jedynie w czynnościach głównego postępowania administracyjnego, biorąc udział w załatwieniu sprawy przez wyrażenie stanowiska, w zakresie swej właściwości. Nie jest więc organem prowadzącym postępowanie w samodzielnej, odrębnej sprawie administracyjnej. Stanowisko, jakie w formie postanowienia zajmuje, nie rozstrzyga o istocie sprawy ani nie kończy jej w instancji administracyjnej.

Postępowanie przed organem współdziałającym ma w istocie swojej charakter pomocniczego stadium postępowania w sprawie załatwianej przez inny organ w drodze decyzji administracyjnej. Oznacza to, że ani przedmiot tego postępowania, ani też rozstrzygnięcia w nim podjęte nie mają samodzielnego bytu prawnego. Mimo to stanowisko organu współdziałającego jest istotnym elementem rozstrzygnięcia w sprawie głównej, niejednokrotnie determinującym wynik tej sprawy.

W ocenie organu, w kontekście tych uwag, umorzenie postępowania zażaleniowego w sytuacji gdy nie toczy się już postępowanie główne jest konieczne. Wprawdzie przez wniesienie zażalenia strona nabyła prawo do wzięcia czynnego udziału także w postępowaniu w drugiej instancji, zmierzającym do ostatecznego sformułowania stanowiska organu współdziałającego, ale gdy organ prowadzący postępowanie główne wydał decyzję od razu, posiadając jedynie opinię organu pierwszej instancji, prowadzenie postępowania zażaleniowego jest bezprzedmiotowe.

Wydanie decyzji w tym samym dniu, w jakim do Naczelnej Izby Aptekarskiej wpłynęło zażalenie przedsiębiorcy, spowodowało, że zasada dwuinstancyjności nie mogła być zrealizowana w stosunku do postanowienia zawierającego stanowisko (opinię), a cel postępowania zażaleniowego został zniweczony. Z proceduralnego punktu widzenia nieprawidłowe jest wydanie decyzji kończącej postępowanie główne, w sytuacji gdy zaskarżone zostało przez stronę postanowienie organu współdziałającego, decyzja zostaje bowiem wydana na podstawie postanowienia nieostatecznego.

Wskazane wyżej okoliczności nie mogą jednak decydować o konieczności rozpatrzenia zażalenia, skoro bez wątpienia zakończyło się już postępowanie główne.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, "V." sp z o.o. wniosła o uchylenie zaskarżonej Uchwały w całości oraz poprzedzającej ją uchwały ORA w zakresie jej pkt 2, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 Ppsa oraz art. 135 Ppsa, w związku z nieprawidłowym ustaleniem stanu faktycznego, które skutkowało błędnym zastosowaniem przepisów materialnych; zobowiązanie NRA do uchylenia Uchwały i umorzenia postępowania w pierwszej instancji w zakresie oceny innych kwestii niż rękojmi dawanej przez kierownika Apteki, zgodnie z art. 145a § 1 Ppsa i zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

(a) art. 138 § 1 pkt 3 oraz art. 105 § 1 Kpa, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące umorzeniem postępowania zażaleniowego, z uwagi na jego bezprzedmiotowość, a zatem utrzymanie w mocy Uchwały, podczas gdy fakt, iż Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w [...] wydał zezwolenie na prowadzenie apteki nie stał na przeszkodzie merytorycznemu rozstrzygnięciu postępowania zażaleniowego skutkującym uchyleniem Uchwały w całości, czym NRA naruszyła art. 138 §1 pkt 2 Kpa, bowiem jedynie słusznym rozstrzygnięciem było uchylenie Uchwały i umorzenie postępowania pierwszej instancji w całości;

(b) art. 6 i art. 8 oraz art. 19 Kpa poprzez jego niezastosowanie i utrzymanie w mocy Uchwały, podczas gdy brak jest jakichkolwiek przepisów prawa materialnego zezwalających na orzekanie przez ORA w drodze opinii wydawanej w sprawach udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki o czymkolwiek poza rękojmią dawaną przez farmaceutę będącego kandydatem na kierownika apteki;

(c) art. 15 Kpa polegające na braku wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w postępowaniu zażaleniowym i zamknięciu się przez NRA w ramach postępowania kontrolnego, podczas gdy istotą tego pierwszego jest reformatoryjny charakter, co powinno skutkować rozpatrzeniem sprawy oraz uchyleniem Uchwały i umorzeniem postępowania,

oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

(a) art. 99 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 roku - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 roku Nr 45, poz. 271 ze zm.) poprzez akceptację - w wyniku umorzenia postępowania odwoławczego - stanowiska ORA, zgodnie z którym opiniowana apteka byłaby kolejną apteką należącą do podmiotów powiązanych w rozumieniu tego przepisu, przez co doszłoby rzekomo do przekroczenia przez podmioty powiązane dozwolonego progu 1% aptek w województwie;

(b) art. 7 ust. 1 i 2 pkt 7 oraz art. 29 pkt 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 1429), poprzez utrzymanie Uchwały w mocy i zezwolenie na wyjście przez ORA poza jej kompetencje wynikające z przepisów prawa, tj. orzekaniem co do oceny przesłanek innych niż dotyczących jedynie osoby farmaceuty w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie apteki, podczas gdy przepisy prawa materialnego nie zezwalają na ich rozpatrywanie.

W uzasadnieniu skargi skarżąca rozwinęła i szczegółowo uzasadniła wskazane zarzuty.

W odpowiedzi na skargę Naczelna Rada Aptekarska wnosząc o jej oddalenie, podtrzymała stanowisko wyrażone w zaskarżonej uchwale.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna albowiem obie podjęte w sprawie uchwały organów samorządu aptekarskiego zostały wydane bez podstawy prawnej.

Akty administracyjne, w tym przypadku postanowienia, dotknięte taką wadą są nieważne, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 126 kpa. Wprawdzie uchwały te zostały wydane w trybie art. 106 § 1 kpa, jednakże przepis ten znajduje zastosowanie tylko wówczas, gdy istnieje wyraźna norma prawa materialnego, która uzależnia wydanie decyzji w sprawie od zajęcia stanowiska przez inny organ. Zatem istotą niniejszej sprawy, niezależnie od zarzutów podniesionych w skardze, jest zagadnienie, czy w obowiązującym stanie prawnym [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny posiadał uprawnienie, do złożenia wniosku w trybie art. 106 § 1 kpa (jak przyjął organ samorządu aptekarskiego), obligującym do wydania opinii przez organ samorządu zawodowego aptekarzy w sprawie zezwolenia skarżącej na prowadzenie przez nią apteki ogólnodostępnej, a w konsekwencji, czy organ samorządu aptekarskiego - w odpowiedzi na złożony wniosek organu administracji publicznej - był uprawniony do działania w trybie art. 106 § 1 kpa.

Zgodnie z brzmieniem art. 106 § 1 kpa, jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ. W doktrynie przyjmuje się, że przepis art. 106 kpa nie stanowi samoistnej podstawy prawnej współdziałania, bowiem taką podstawą są przepisy szczególne, które uzależniają wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ. Przepis ten określa jedynie zasady i tryb współdziałania, czyli dotyczy wyłącznie kwestii proceduralnych współdziałania (por. J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, 1996, s. 467), z uwzględnieniem jednakże pierwszeństwa przepisów szczególnych, ustanawiających inne reguły i zasady współdziałania. Analogiczne stanowisko wyrażane jest także w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 1999 r. o sygn. akt OPK 14/98, publ. ONSA 1999, nr 3, poz. 80).

Sformułowanie "przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ" należy rozumieć wyłącznie w sensie procesowym, tzn. że stanowisko innego organu jest formalną przesłanką wydania decyzji w tym sensie, iż organ prowadzący postępowanie jest obowiązany uzyskać takie stanowisko przed wydaniem decyzji, zaś organ współdziałający jest obowiązany przed tym dniem przedstawić swoje stanowisko w sprawie. Zwrot powyższy nie może być natomiast odczytywany jako ustanawiający jakąkolwiek zależność treściową (materialną) decyzji administracyjnej od stanowiska innego organu czy też związanie organu wydającego decyzję treścią tego stanowiska, bowiem nie jest ono wiążące dla organu administracji publicznej prowadzącego postępowanie. Innymi słowy, przepis art. 106 kpa reguluje jedynie zasady i tryb współdziałania organów administracji publicznej przy wydawaniu decyzji administracyjnej, nie jest natomiast samoistną podstawą takiego współdziałania, bowiem to musi wynikać z przepisów szczególnych. Tym samym obowiązek organu samorządu zawodowego aptekarzy do działania, na żądanie [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, jako prowadzącego postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, musi wynikać z przepisów prawa materialnego, obligującego go do wydania opinii w tym przedmiocie. Przepis art. 106 kpa nie wyznacza bowiem kompetencji organu samorządu aptekarskiego do wyrażenia opinii w sprawie udzielenia przedsiębiorcy zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, wszak kompetencja ta musi wynikać z przepisu prawa materialnego, który to przepis musi z kolei nakazywać organowi administracji publicznej zasięgnięcie takiej opinii przed wydaniem decyzji udzielającej zezwolenie. Innymi słowy, roli samorządu zawodowego aptekarzy w kwestii opiniowania wniosku organu administracji w trybie art. 106 § 1-6 kpa nie wyznacza organ udzielający zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej poprzez swoje żądanie, ale czyni to przepis prawa materialnego, który musi nakazywać temu organowi administracji zasięgnięcie takiej opinii przed wydaniem decyzji.

W ocenie Sądu, na gruncie obowiązującego stanu prawnego przepisami wyznaczającymi tę rolę nie są podstawy prawne wskazane w uchwale Okręgowej Rady Aptekarskiej w [...] bowiem są to jedynie normy kompetencyjne, które statuują ogólne uprawnienie organu samorządu aptekarskiego do wydawania opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni. Jednakże to ogólne uprawnienie nie stwarza dla organu samorządu aptekarskiego podstawy do działania w trybie art. 106 § 1-6 kpa, gdyż tylko przepis będący prawną podstawą cofania zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych mógłby rodzić po stronie organu administracji publicznej obowiązek uzyskania opinii organu samorządu aptekarskiego przed wydaniem decyzji w tym przedmiocie. Tymczasem z art. 99 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (t. j.: Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.) nie wynika, by udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki było uzależnione od opinii organu samorządu aptekarskiego. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki należy do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Tak więc decyzję w przedmiocie udzielenia i zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej podejmuje wojewódzki inspektor farmaceutyczny bez współdziałania z organem samorządu aptekarskiego. Istniejące w ww. ustawie o izbach aptekarskich ogólne uprawnienie organu samorządu aptekarskiego do wydawania opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni stwarza jedynie kompetencję w tym zakresie, która jednak musiałaby znaleźć swoje potwierdzenie w ww. przepisie ustawy - Prawo farmaceutyczne lub w innych przepisach. Przepisy ww. ustawy jak również inne regulacje nie zawierają jednak normy, która wprowadzałaby obowiązek uzyskania opinii organu samorządu aptekarskiego przed wydaniem decyzji udzielającej zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. Skoro więc ustawodawca nie uzależnił podejmowanego w tym przedmiocie rozstrzygnięcia od opinii organu samorządu aptekarskiego, to nie można przyjąć, że podstawą takiego współdziałania są jedynie generalne normy kompetencyjne i przepis art. 106 § 1 kpa. Normy kompetencyjne wyznaczają tylko uprawnienie organu samorządu aptekarskiego do wydawania opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni, ale nie stanowią materialnoprawnych podstaw do podejmowania takich opinii i to w trybie współdziałania organów, o którym mowa w art. 106 § 1 kpa. Innymi słowy, to, że ww. ustawa o izbach aptekarskich przewiduje ogólną kompetencję organu samorządu aptekarskiego do podejmowania opinii w sprawach wydania zezwoleń na prowadzenie aptek, nie oznacza, że przepisy art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 tej ustawy stają się materialnoprawnymi podstawami, które uzależniają wydanie decyzji od współdziałania organów.

Należy przypomnieć, że ww. ustawa o izbach aptekarskich weszła w życie w dniu 29 maja 1991 r., natomiast w dniu 20 lutego 1992 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz. U. Nr 105, poz. 452 ze zm.). Okoliczność ta ma znaczenie prawne o tyle, że na gruncie poprzednio obowiązującego stanu prawnego kwestię zezwoleń na prowadzenie aptek regulował art. 33 ust. 5 ww. ustawy o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej, który przewidywał, że udzielenie lub cofnięcie koncesji na prowadzenie apteki lub hurtowni farmaceutycznej wymaga zasięgnięcia opinii samorządu aptekarskiego. W ocenie Sądu, przepis ten stanowił materialnoprawną podstawę zobowiązującą do stosowania trybu współdziałania organów w oparciu o procedurę określoną w art. 106 § 1 kpa, bowiem zasięgnięcie opinii organu samorządu aptekarskiego wprowadzało obligatoryjny wymóg w tym zakresie przed wydaniem decyzji o udzieleniu lub cofnięciu koncesji. Tym samym to w poprzednio obowiązującym stanie prawnym na mocy art. 33 ust. 5 ww. ustawy o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej istniał obowiązek współdziałania po stronie organu samorządu aptekarskiego w trybie art. 106 § 1 kpa, przewidujący wydanie opinii w związku z art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 ww. ustawy o izbach aptekarskich - w formie uchwały - postanowienia właściwej okręgowej rady aptekarskiej, zaskarżalnego w drodze zażalenia do Naczelnej Rady Aptekarskiej (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 1998 r. o sygn. akt I SA 2137/97 i z dnia 28 kwietnia 2003 r. o sygn. akt II SA 1817/01, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wobec zmienionego stanu prawnego, obecnie obowiązujący stan prawny nie może być podstawą podejmowania przez organy samorządu aptekarskiego uchwał - postanowień opiniujących kwestie cofania zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych w trybie art. 106 § 1 kpa. Przepis art. 33 ust. 5 ww. ustawy o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej po dniu 1 października 2002 r. nie znalazł bowiem swego "odpowiednika" w ww. ustawie - Prawo farmaceutyczne (ustawa ta weszła w życie z tym dniem, z wyjątkiem jej art. 4 oraz art. 116, które weszły w życie z dniem 31 grudnia 2001 r. - art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - Dz. U. Nr 126, poz. 1382), ani też w żadnej innej regulacji, która mogłaby mieć zastosowanie w analizowanym przypadku. Ustawa - Prawo farmaceutyczne nie wróciła do rozwiązania zawartego w poprzedniej ustawie i nie przewiduje obowiązku organów Inspekcji Farmaceutycznej w zakresie zasięgnięcia opinii przed wydaniem decyzji o udzieleniu zezwolenia. Nie przewidują takiego trybu zarówno powołany już wcześniej art. 99 ust. 2 ani art. 103 ww. ustawy - Prawo farmaceutyczne, statuujące zasady wydawania decyzji o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, ani też inne przepisy tej ustawy.

Istniejące w art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 ww. ustawy o izbach aptekarskich uprawnienie organu samorządu aptekarskiego do wydawania opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni stwarza zatem jedynie generalną kompetencję w tym zakresie, która jednak musiałaby znaleźć swoje potwierdzenie w przepisach ww. ustawy - Prawo farmaceutyczne lub w innych regulacjach. Skoro więc w obowiązującym stanie prawnym brak jest takich materialnoprawnych podstaw zobowiązujących organ Inspekcji Farmaceutycznej do współdziałania z organem samorządu aptekarskiego na podstawie art. 106 § 1 kpa, to[...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny nie miał obowiązku uruchamiania trybu współdziałania przed wydaniem decyzji w przedmiocie udzielenia skarżącej zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, zaś Okręgowa Rada Aptekarska w [...] w takiej sytuacji nie miała podstaw do podejmowania uchwały opiniującej w trybie art. 106 § 1 kpa. Oznacza to, że zarówno uchwała Okręgowej Rady Aptekarskiej w [...] jak i uchwała Naczelnej Rady Aptekarskiej wydane zostały bez podstawy prawnej i jako takie dotknięte są wadą nieważności, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 126 kpa.

Jak wyżej wskazano w niniejszej sprawie nie było podstaw do orzekania we wskazanym trybie administracyjnym, w związku z czym nie było również podstaw do złożenia zażalenia Skoro bowiem brak jest materialnoprawnej podstawy do orzekania w trybie art. 106 k.p.a., to tym samym brak jest także podstaw do wniesienia środka zaskarżenia (tak też tut. Sąd w prawomocnym wyroku z dnia 15 marca 2016 r. sygn. VI SA/Wa 3020/15).

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) w związku z art. 156 § 1 pkt 2 kpa i art. 126 kpa, orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

W oparciu o art. 200, art. 205 § 1 i 2 oraz art. 209 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd zasądził od Naczelnej Rady Aptekarskiej na rzecz strony skarżącej kwotę 357 zł.