Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 września 2019 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Wnioskiem z [...] czerwca 2018r. M. Z. wystąpił do Starosty Powiatowego w M. o udzielenie pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego usytuowanego na działce o numerze ewidencyjnym [...], położnej w M. przy ulicy [...]. Przedłożył projekt budowlany z niezbędnymi uzgodnieniami i opiniami oraz oświadczenie o prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Projekt przewidział usytuowanie rozbudowywanej części budynku bezpośrednio przy granicy działki nr [...] z działką o numerze ewidencyjnym [...], stanowiącą własność M. B. M. B. w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania wyraziła sprzeciw wobec zaplanowanej lokalizacji rozbudowy bezpośrednio przy granicy z jej nieruchomością.

Starosta M. decyzją z dnia [...] lipca 2018r. uwzględnił wniosek i udzielił M. Z. pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego w sposób przewidziany przełożonym projektem budowlanym. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na obowiązujące ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta M. z 10 grudnia 2003r. (Dz. Urz. Woj. Podl. z 2003r., Nr 134, poz. 2788) w brzmieniu nadanym uchwałą zmieniającą Rady Miejskiej w M. z 8 grudnia 2005r. (Dz. Urz. Woj. Podl. z 2006r., nr 12, poz. 156). Z ustaleń planu wynika dopuszczalność sytuowania budynku, skierowanego w stronę działki sąsiedniej ścianą zewnętrzną bez otworów okiennych i drzwiowych, bezpośrednio przy granicy działki.

M. B. odwołała się od tej decyzji. Wojewoda P. po przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego polegającego na zobowiązaniu inwestora do uzupełnienia projektu budowlanego w sposób wskazany w postanowieniu organu z [...] września 2018r., decyzją z dnia [...] listopada 2018r. orzekł o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. Wojewoda uznał, że sprawa wymaga wyjaśnienia kwestii uzasadnienia dla przewidzianej lokalizacji rozbudowy przy granicy nieruchomości oraz kwestii ewentualnego zacieniania i przesłaniania przez zaplanowaną rozbudowę, hipotetycznej zabudowy działki M. B. a także konieczności uzupełnienia projektu budowlanego o inwentaryzację stanu istniejącego budynku mieszkalnego inwestora.

Prowadząc ponownie postępowanie Starosta M. postanowieniem z [...] grudnia 2018r. wezwał inwestora do przedłożenia analizy zacieniania i przesłaniania przez zaplanowaną rozbudowę, hipotetycznej zabudowy działki M. B., przedstawienia uzasadnienia lokalizacji zaplanowanej rozbudowy oraz uzupełnienia projektu budowlanego o inwentaryzację stanu istniejącego budynku mieszkalnego, zakreślając inwestorowi termin do [...] stycznia 2019r. na wykonanie nałożonych obowiązków. Inwestor w dniu [...] stycznia 2019r. przedłożył uzupełniony projekt budowlany oraz pismo, w którym przedstawił uzasadnienie zaplanowanej lokalizacji rozbudowy budynku mieszkalnego. W piśmie inwestor wskazał, że rozbudowywania część ma powstać przy garażu, z którym ma być połączona przejściem, co umożliwi domownikom poruszanie się po części gospodarczej budynku bez konieczności wychodzenia na zewnątrz. Wskazał, że wybudowanie garażu z innej strony ograniczyłoby dostęp światła do budynku mieszkalnego. Nadto rozbudowywana część leży na wprost bramy wjazdowej wraz z podjazdem. Część wolną posesji inwestor chce zagospodarować jako plac zabaw dla dzieci. Inwestor dodał, ze inwestycja nie spowoduje zacienienia i przesłaniania potencjalnej zabudowy działki sąsiedniej.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] lutego 2019r. Starosta M. ponownie uwzględnił wniosek inwestora i orzekł o zatwierdzeniu przedłożonego projektu budowlanego i udzieleniu M. Z. pozwolenia na rozbudowę po granicy z działką M. B. budynku mieszkalnego usytuowanego na działce [...] położonej w M. przy ulicy [...]. W podstawie materialnoprawnej decyzji organ wskazał na przepisy art. 28, 33 ust. 1, 34 ust. 4 i 36 Prawa budowlanego a w uzasadnieniu przywołał następującą argumentację. W toku postępowania inwestor uzupełnił przedłożony projekt budowlany i doszło do wyjaśnienia okoliczności uznanych za niewyjaśnione według kasacyjnej decyzji organu odwoławczego. Przedłożona analiza zacieniania i przesłaniania przez planowaną rozbudowę hipotetycznej zabudowy działki M. B. wykazała brak zagrożenia dla zamknięcia dostępu światła słonecznego do pomieszczeń mieszkalnych w hipotetycznym budynku mieszkalnym skarżącej, usytuowanym w odległości 4 metrów od granicy działki ścianą z otworami okiennymi przez wymagany warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, czas nasłonecznienia. Projektowana rozbudowa nie narusza ustaleń obowiązującego dla terenu inwestycji miejscowego planu zagospodarowana przestrzennego. Rozbudowa została zaplanowana jako parterowa o dachu dwuspadowym ze spadkiem i odprowadzeniem wód opadowych na własną działkę inwestora a ściana przy granicy z nieruchomością M. B. nie będzie posiadała otworów okiennych i drzwiowych. Obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza usytuowanie budynku skierowanego w stronę działki sąsiedniej ścianą zewnętrzną bez otworów okiennych i drzwiowych bezpośrednio przy granicy działki (§ 7 pkt 2 uchwały zmieniającej plan z 8 grudnia 2005r.). Z kolei z § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, wynika dopuszczalność sytuowania budynku skierowanego w stronę działki sąsiedniej ścianą zewnętrzną bez otworów okiennych i drzwiowych bezpośrednio przy granicy działki, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość. W związku z powyższym organ uznał, że rozwiązanie przewidziane projektem budowlanym jest zgodne z prawem. Dodał również, że inwestor uzasadnił racjonalność takiej lokalizacji względami osobistymi oraz wykazał, że lokalizacja rozbudowy przy granicy nieruchomości nie unicestwi planów inwestycyjnych właścicielce sąsiedniej nieruchomości.

W odwołaniu od tej decyzji M. B. podniosła zarzuty:

- naruszenia prawa materialnego - § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, poprzez przyjęcie, iż sytuowanie budynku zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę granicy dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, zawsze jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość, podczas gdy niedopuszczalne jest sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy, gdy sprzeciwia się temu interes właściciela działki sąsiedniej i nie przemawia za tym interes inwestora.

- naruszenia prawa materialnego - § 12 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez błędne przyjęcie, iż nie ma on w sprawie zastosowania w sytuacji, gdy w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszcza się budowę budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, jedynie na działce budowlanej o szerokości 16 metrów lub mniejszej, podczas gdy działka inwestora (położona na obszarze z podstawowym przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną) ma szerokość większą niż 16 m, co oznacza, że sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy jest niedopuszczalne;

- naruszenia prawa materialnego – art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego w związku z § 7 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. (zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2003r., zmienionego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2005r.) poprzez błędne przyjęcie, że projekt budowlany zgodny jest z planem, podczas gdy z § 7 planu wynika, że dopuszcza się budowę budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2 z zachowaniem przepisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie a Rozporządzenie to w § 12 ust. 4 pkt 1 dopuszcza w zabudowie jednorodzinnej sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy działki jedynie na działce budowlanej o szerokości 16 m lub mniejszej;

- naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik postępowania tj. art. 7, 77 i 80 K.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że sytuowanie przez inwestora budynku bezpośrednio przy granicy z działką odwołującej się jest zgodne z przepisami;

- naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik postępowania – art. 107 K.p.a. poprzez niepełne uzasadnienie decyzji a w szczególności jej podstawy prawnej.

Podnosząc powyższe zarzuty odwołująca się wnosiła o uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Wojewoda P. po rozpoznaniu powyższego odwołania, decyzją z dnia [...] kwietnia 2019r. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji odwoławczej w pierwszej kolejności organ II instancji przytoczył brzmienie art. 35 ust. 1 Prawa budowalnego, wymieniającego wymogi dokumentacji projektowej, które podlegają sprawdzeniu przez organ architektoniczno – budowlany przy udzielaniu pozwolenia na budowę. Następnie opisał wniosek oraz przewidzianą projektem lokalizację rozbudowy budynku mieszkalnego inwestora. Stwierdził, że planowana część budynku usytuowana będzie ścianą bez otworów okiennych i drzwiowych bezpośrednio przy granicy z działką [...], która jest niezabudowana. Rozbudowa ma być parterowa z dachem dwuspadowym ze spadkiem na działkę inwestora. Wojewoda przytoczył ustalenia planu odnoszące się do obszaru o symbolu 34 MN (przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z dopuszczeniem usług i rzemiosła o charakterze nieuciążliwym) i wskazał, że z § 8 ust. 2 ustaleń planu wynika, że dopuszcza się przekształcenie istniejącej zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej w zabudowę bardziej intensywną (szeregową, bliźniaczą i wielorodzinną). Według planu przewidziana została zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna do 2 kondygnacji nadziemnych oraz poddasza użytkowego przy dwu- lub wielospadowych dachach (§ 8 ust. 3 pkt 1 a ustaleń planu) Projekt zagospodarowania terenu wskazuje na zachowanie nieprzekraczalnej linii zabudowy od granicy pasa drogowego. Wojewoda wskazał na ustalenia planu wprowadzone uchwałą zmieniającą plan odnoszące się do dopuszczalności usytuowania budynków ścianą zewnętrzną bez otworów w odległości 1,5 m od granicy działek i bezpośrednio przy granicy działek z zachowaniem przepisów określonych w Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz wskazał na treść § 12 ust. 2 ww. Rozporządzenia dopuszczający opisaną wyżej lokalizację budynku, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość. Stwierdził, że zaproponowane w projekcie budowlanym rozwiązania spełniają ustalenia wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie funkcji, gabarytów i lokalizacji zabudowy.

Wojewoda nadmienił, ze zakres planowanej inwestycji nie spowoduje ograniczeń związanych z zagospodarowaniem działki odwołującej się. Podkreślił, że ściana graniczna planowanej rozbudowy ma być ścianą oddzielenia pożarowego o odporności ogniowej REI60, wysuniętej poza lico ściany zewnętrznej projektowanej części budynku. Omawiana ściana zostanie wymurowana do pokrycia dachowego z blachy blachówkopodobnej nierozprzestrzeniającej ognia. Więźba dachowa wykonana zostanie z drewna sosnowego suchego zaimpregnowanego środkiem grzybobójczym i ognioochronnym do stanu nierozprzestrzeniającego ognia. Organ nadmienił, że projekt budowlany zawiera analizę zacienienia i przesłaniania względem hipotetycznej zabudowy działki nr [...], która nie wykazała, że mogłoby dojść do naruszenia § 13 i 60 warunków technicznych, jakim odpowiadać powinny budynki i ich usytuowanie.

Wojewoda nie podzielił zarzutów odwołania. Podkreślił, że § 12 warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie przewiduje kilka podstaw dopuszczalności sytuowania budynku po granicy nieruchomości., a jedną z nich jest przesądzenie takiej dopuszczalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zaakcentował, że planowana zabudowa nie pozbawi nieruchomości skarżącej dostępu do drogi publicznej oraz do mediów. Stwierdził, że organ I instancji w sposób wyczerpujący zebrał materiał dowodowy oraz należycie go rozpatrzył, stosując w sposób właściwy przepisy prawa materialnego a wydaną decyzję należycie uzasadnił.

M. B. wywiodła skargę do sądu administracyjnego na powyższą decyzję ostateczną, w której powtórzyła zarzuty odwołania, tj.:

- naruszenia prawa materialnego - § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, poprzez przyjęcie, iż sytuowanie budynku zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę granicy dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, zawsze jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość, podczas gdy niedopuszczalne jest sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy, gdy sprzeciwia się temu interes właściciela działki sąsiedniej i nie przemawia za tym interes inwestora.

- naruszenia prawa materialnego - § 12 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez błędne przyjęcie, iż nie ma on w sprawie zastosowania w sytuacji, gdy w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszcza się budowę budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m jedynie na działce budowlanej o szerokości 16 metrów lub mniejszej, podczas gdy działka inwestora (położona na obszarze z podstawowym przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną) ma szerokość większą niż 16 m, co oznacza, że sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy jest niedopuszczalne;

- naruszenia prawa materialnego – art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego w związku z § 7 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. (zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2003r., zmienionego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2005r.) poprzez błędne przyjęcie, że projekt budowlany zgodny jest z planem, podczas gdy z § 7 planu wynika, że dopuszcza się budowę budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2 z zachowaniem przepisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie a Rozporządzenie to w § 12 ust. 4 pkt 1 dopuszcza w zabudowie jednorodzinnej sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy działki jedynie na działce budowlanej o szerokości 16 m lub mniejszej;

- naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik postępowania tj. art. 7, 77 i 80 K.p.a. polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że sytuowanie przez inwestora budynku bezpośrednio przy granicy z działką odwołującej się jest zgodne z przepisami;

- naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik postępowania – art. 107 K.p.a. poprzez niepełne uzasadnienie decyzji a w szczególności jej podstawy prawnej.

Dodatkowo podniosła zarzut naruszenia przez organ odwoławczy art. 138 § 1 K.p.a. poprzez utrzymanie w mocy decyzji I instancji, która podlegała uchyleniu.

Podnosząc powyższe zarzuty odwołująca się wnosiła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania

Wojewoda P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga podlegała oddaleniu albowiem zaskarżona decyzja odpowiada prawu a zarzuty podniesione przez skarżącą (stanowiące powtórzenie zarzutów odwołania) są niezasadne.

Stosownie do treści art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi;

3) kompletność projektu budowalnego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 B, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

5) spełnienie wymagań określonych w art. 60 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 20 lipca 2017r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. poz. 1529 i 2161 oraz z 2018r., poz. 756) – w przypadku inwestycji na nieruchomości wchodzącej w skład Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w tej ustawie, oddanej w użytkowanie wieczyste lub sprzedanej w trybie określonym w art. 53 ust. 1 lub 2 tej ustawy, przeznaczonej na wynajem o czynszu najmu określonym zgodnie z przepisami rozdziału 7 tej ustawy, zwanej dalej "inwestycją KZN".

W przypadku ubiegania się o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę, ocenie organu architektoniczno – budowlanego poddawane są elementy, o których mowa w zacytowanym wyżej art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, w zależności od charakteru i wielkości inwestycji w mniejszym lub większym zakresie wymienionych kryteriów oceny. Decyzja o pozwoleniu na budowę ma charakter związany, co oznacza, że w przypadku, gdy inwestor przedłoży komplet dokumentów, o jakich mowa w art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego i art. 34 Prawa budowlanego, które zostaną następnie pozytywnie zweryfikowane pod kątem kryteriów ocennych przewidzianych zacytowanym art. 35 Prawa budowlanego, organ architektoniczno – budowlany nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę i zatwierdzeniu projektu budowlanego.

W okolicznościach kontrolowanej sprawy ocenie organu architektoniczno – budowlanego podlegał projekt rozbudowy budynku mieszkalnego inwestora o garaż, którego lokalizacja została zaprojektowana ścianą bez otworów usytuowaną bezpośrednio po granicy z niezabudowaną nieruchomością skarżącej i w sytuacji przewidzianej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczalności usytuowania budynków ścianą zewnętrzną bez otworów bezpośrednio przy granicy działek. Zgodnie z cytowanym wyżej brzmieniem art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 Prawa budowlanego, organ architektoniczno – budowlany musiał sprawdzić czy przedłożony projekt budowlany pozostaje w zgodzie z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a projekt zagospodarowania działki inwestora jest zgodny z przepisami, w tym techniczno – budowlanymi. Z obowiązującego w dacie orzekania przez organy brzmienia § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 12 kwietnia 2012r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2019r., poz. 1065) tj. z przepisów techniczno – budowlanych, wynikało, że sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 tj. budynku na działce budowlanej, zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę granicy, dopuszcza się w odległości 1,5 metra od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli plan miejscowy przewiduje taką możliwość.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wystąpiły pewne różnice w poglądach na temat związania organu administracji budowlanej postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie usytuowania budynku przy granicy nieruchomości. Wyrażono pogląd o związaniu kategorycznym, znajdującym potwierdzenie w treści art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, bez kompetencji organu do badania słuszności postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i rozważania, czy budowa przy granicy może być zrealizowana z uwagi na interes właściciela sąsiedniej nieruchomości, jeżeli prawo do takiej zabudowy wynika z przepisów prawa miejscowego (vide: wyrok WSA w Gdańsku w sprawie II SA/Gd 908/11). Stwierdzono, że interes właściciela sąsiedniej nieruchomości w przypadku budowy obiektu przy granicy, przy spełnieniu warunku jego dopuszczalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, chroniony jest jedynie w zakresie spełnienia wymogów nasłonecznienia i bezpieczeństwa pożarowego wskazanych w § 13, 60 oraz 271-273 Rozporządzenia (w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej rozporządzeniem zmieniającym z 14 listopada 2017r. – Dz. U. z 2017r., poz. 2285), co wprost wynika z treści § 12 ust. 1 tego aktu. Jak wynika z wyroku NSA w sprawie II OSK 79/12, w sytuacji, gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza sytuowanie budynku na działce budowlanej bezpośrednio przy tej granicy, a jednocześnie z § 13, 60 oraz 271-273 Rozporządzenia nie wynikają inne ograniczenia zabudowy, za niedopuszczalne uznać należy badanie przez organ architektoniczno – budowlany innych przesłanek, a w szczególności wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego, czy prawa sąsiedzkiego. Wyrażono również pogląd uznający, że zapis w planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczający lokalizowanie budynku po granicy z działką sąsiednią, nie oznacza obowiązku takiej lokalizacji wobec każdego budynku. Sytuowanie budynku po granicy w takim przypadku musi być usprawiedliwione konkretną sytuacją faktyczną np. względami optymalnego zagospodarowania działki inwestora. Zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczający sytuowanie budynku po granicy, nie zwalnia organu od potraktowania unormowania jako wyjątku od zasady wyrażonej w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia i należytego, pełnego uzasadnienia dokonanego odstępstwa (tak WSA w Białymstoku w wyroku w sprawie II SA/Bk 753/12).

W kontrolowanym przez sąd postępowaniu administracyjnym decyzję organu poprzedziła wszechstronna ocena dopuszczalności zaprojektowanej lokalizacji ściany garażu po granicy z nieruchomością skarżącej, pozostająca w zgodzie z zapisem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z brzmieniem § 12 warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Nie doszło tym samym do wydania decyzji z zarzuconym skargą naruszeniem art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego w związku z § 7 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta M. (zatwierdzonego uchwałą Nr X[...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2003r., zmienionego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w M. z [...] grudnia 2005r.) ani z naruszeniem § 12 ust. 2 oraz § 12 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Na skutek uchwały Rady Miejskiej w M. Nr [...] z [...] grudnia 2005r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta M., uległo zmianie brzmienie § 6 pkt 3 i 18 pkt 4 uchwały Rady Miejskiej w M. z 10 grudnia 2003r. Nr X/68/03 (Dz. Urz. Woj.Podl. Nr 134, poz. 2788) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta M., odnoszące się do warunków dopuszczalności sytuowania budynków bezpośrednio przy granicy nieruchomości. W obowiązującym brzmieniu, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta M. dopuszcza usytuowanie budynków ścianą zewnętrzną bez otworów w odległości 1,5 metra od granicy działek i bezpośrednio przy granicy działek - z zachowaniem przepisów określonych w rozporządzeniu Ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm).

Wbrew zarzutom skarżącej odesłanie do przepisów określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm), nie oznacza odesłania szerszego niż do tego ustępu § 12 warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, który reguluje sytuowanie budynku ścianą bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy w sytuacji, gdy plan miejscowy taką możliwość przewiduje tj. do ustępu 2 § 12 rozporządzenia.

Zauważyć bowiem należy, że § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazuje na kilka podstaw dopuszczalności sytuowania budynku ścianą zewnętrzną bez otworów w odległościach nienormatywnych względem granicy działki budowlanej. W brzmieniu rozporządzenia obowiązującym od 1 stycznia 2018r. tj. uwzględniającym zmianę wprowadzoną Rozporządzeniem zmieniającym z 14 listopada 2017r. – Dz. U. z 2017r., poz. 2285, jest to:

- po pierwsze dopuszczalność przewidziana w planie miejscowym (§ 12 ust. 2 rozporządzenia)

- po drugie dopuszczalność wynikająca z charakteru planowanego budynku, który w zamierzeniu ma swoją ścianą przylegać do ściany budynku istniejącego na sąsiedniej działce oraz gdy jego wysokość będzie zgodna z obowiązującym na danym terenie planem miejscowym lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (§ 12 ust. 3 rozporządzenia)

- po trzecie w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszczalność budowy budynku bez okien i drzwi bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległościach mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2 (tj. 3 metrów), lecz nie mniejszej niż 1,5 metra na działce budowlanej o szerokości 16 metrów lub mniejszej (§ 12 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia)

- po czwarte w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszczalność nadbudowy budynku istniejącego, usytuowanego w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 od granicy tej działki budowlanej, o nie więcej niż jedną kondygnację, przy czym w nadbudowanej ścianie, zlokalizowanej w odległości mniejszej niż 4 metry od granicy, nie może być okien i drzwi (§ 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia)

- po piąte w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej dopuszczalność budowy budynku gospodarczego lub garażu o długości nie większej niż 6,5 m i wysokości nie większej niż 3 m bezpośrednio przy granicy działki budowlanej lub w odległości nie mniejszej niż 1,5 m ścianą bez okien i drzwi (§ 12 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia)

Każdego z wymienionych przypadków dotyczy zastrzeżenie, że opisana w nich dopuszczalność usytuowania budynku w odległościach nienormatywnych względem granicy nieruchomości istnieje, jeżeli inne wymagania nie wynikają z przepisów odrębnych oraz przepisów § 13,19,23,36,40,60 i 271-273 rozporządzenia (w brzmieniu nadanym rozporządzeniem zmieniającym z 14 listopada 2017r. – Dz. U. z 2017r., poz. 2285).

Lektura § 12 rozporządzenia pozwala na wyprowadzenie wniosku, że przewidziane w ustępie 4 § 12 przypadki odnoszące się do sytuowania w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej budynku w granicach nienormatywnych względem granicy działki budowlanej, dotyczą terenów zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej, dla których bądź nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego bądź miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego samodzielnie nie przewiduje dopuszczalności lokalizacji zabudowy po granicy działki. Nie mógł zatem mieć zastosowania w sprawie § 12 ust. 4 rozporządzenia i wynikający z niego wymóg dysponowania przez inwestora działką budowlaną o szerokości 16 metrów (lub mniejszej szerokości) dla uzyskania zgody organu na usytuowanie garażu, stanowiącego rozbudowę istniejącego budynku mieszkalnego, bezpośrednio przy granicy działki. Skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuścił usytuowanie budynku na działce budowlanej bezpośrednio przy granicy a jednocześnie z przepisów § 13,19,23,36,40,60 i 271-273 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ani z przepisów odrębnych nie wynikają inne ograniczenia dla takiego usytuowania budynku, niedopuszczalne byłoby ograniczenie inwestorowi prawa do zabudowy swojej nieruchomości po granicy z nieruchomością sąsiednią.

Powyższe oznacza, zdaniem Sądu, iż w pełni zachowuje aktualność pogląd orzecznictwa, iż interes właściciela sąsiedniej nieruchomości w przypadku budowy obiektu przy granicy, przy spełnieniu warunku dopuszczalności w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, chroniony jest w zakresie wymaganym przepisami odrębnymi oraz w zakresie spełnienia wymogów paragrafów rozporządzenia enumeratywnie wymienionych w § 12 ust. 1, dla którego § 12 ust. 2 stanowi kontynuację. W praktyce, interesu osób trzecich w zakresie przepisów technicznych najczęściej dotyczy przesłanianie i zacienianie (§ 13 i 60 rozporządzenia) oraz bezpieczeństwo pożarowe (§ 271-273 rozporządzenia).

W okolicznościach kontrolowanej sprawy, po wydaniu przez Wojewodę P. w dniu [...] listopada 2018r. decyzji kasacyjnej, doszło do uzupełnienia projektu budowlanego o analizę zacieniania i przesłaniania projektowanym budynkiem garażowym hipotetycznej zabudowy nieruchomości skarżącej o numerze geodezyjnym [...] oraz do przedstawienia przez inwestora uzasadnienia dla projektowanej lokalizacji rozbudowy budynku mieszkalnego. W świetle przedstawionej analizy, jak trafnie wskazał organ w uzasadnieniu decyzji, zważywszy na wysokość projektowanego garażu (3,55 m) oraz normatywną odległość hipotetycznej zabudowy budynkiem mieszkalnym nieruchomości skarżącej z oknem usytuowanym na poziomie gruntu (4m), nie dojdzie do naruszenia wymogów § 13 i 60 rozporządzenia. Nadto, jak stwierdził organ, istnieje uzasadnienie dla lokalizacji garażu po tej stronie budynku mieszkalnego inwestora z uwagi na wykazane powiązanie projektowanej rozbudowy o funkcji gospodarczej z istniejącym już garażem, z którego zaprojektowano przejście do projektowanego garażu oraz lokalizacja projektowanego garażu na wprost istniejącego zjazdu z ulicy.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji trafnie także położono akcent na rozwiązania projektu w zakresie należytego zabezpieczenia pożarowego planowanej inwestycji. Od strony działki skarżącej zaprojektowano wykonanie ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej REI60, wysuniętej na 0,3m poza lico ściany zewnętrznej projektowanej części budynku. Omawiana ściana ma być wymurowana do pokrycia dachowego wykonanego z blachy blachówkopodobnej, nierozprzestrzeniającej ognia. Więźba dachowa ma być wykonana z drewna zaimpregowanego środkiem grzybobójczym i ognioochronnym do stanu nierozprzestrzeniającego ognia.

Kwestionowana zabudowa ani nie pozbawi skarżącej dostępu do drogi publicznej i mediów ani nie umożliwi jej realizacji zabudowy mieszkaniowej na własnej nieruchomości, w tym umożliwiającej realizację zabudowy garażowej bezpośrednio przy granicy z nieruchomością inwestora.

Uzasadnienia decyzji organów obu instancji są pełne. Odnoszą się do wszystkich aspektów oceny przedłożonego projektu budowlanego w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę na terenie, dla którego obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie okoliczności sprawy, istotne dla jej należytego rozstrzygnięcia w świetle mających zastosowanie przepisów prawa materialnego, zostały wyjaśnione w sposób właściwy.

Mając powyższe na uwadze Sąd skargę oddalił (art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).