Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie asesor WSA Marta Laskowska (spr.),, asesor WSA Marian Wolanin, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2006 r. sprawy ze skargi K. D. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnień w sprawach z zakresu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz K. D. kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Postanowieniem z dnia [...] maja 2006r. Minister Środowiska po rozpatrzeniu zażalenia K. D. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2005 r., którym odmówiono uzgodnienia realizacji inwestycji pn. "Budynek mieszkalny jednorodzinny, budynek gospodarczy w ramach zabudowy zagrodowej, szczelny zbiornik na fekalia lub przydomowa oczyszczalnia ścieków, przyłącz wod - kan, Enn, na działce nr [...] w M." na terenie [...] Parku Krajobrazowego.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Minister Środowiska przedstawił następujący stan sprawy.

K. D. złożył w Urzędzie Gminy M. wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla w/w inwestycji. W związku z tym Kierownik Referatu Inwestycji i Gospodarki Komunalnej Urzędu Gminy M. wrócił się na podstawie art.53 ust.4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) do Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w K. o uzgodnienie planowanej inwestycji. Jednakże Wojewoda [...] odmówił uzgodnienia planowanej inwestycji.

Na skutek wniesionego zażalenia na powyższe postanowienie Minister Środowiska w dniu [...] października 2005 r. wydał postanowienie uchylające powyższe postanowienie wojewody oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Kolejnym postanowieniem, z dnia [...] listopada 2005 r. Wojewoda [...] powtórnie odmówił uzgodnienia przedmiotowej inwestycji. W uzasadnieniu swojego postanowienia wskazał, że lokalizacja planowanej inwestycji i proponowane warunki zabudowy działki w obszarze [...] Parku Krajobrazowego - obszarze o szczególnych, wysokich walorach krajobrazowych - są niedopuszczalne. .

Organ drugiej instancji podzielając stanowisko wyrażone w postanowieniu Wojewody [...] wskazał, że uzgodnienie przedmiotowej decyzji o warunkach zabudowy jest dokonywane poprzez analizę warunków i zasad zagospodarowania terenu i jego zabudowy, jak i analizę stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym ma być realizowana inwestycja. Ocena ta ma być oparta

o uwarunkowania wynikające z przepisów o ochronie przyrody. Jak podkreślił organ drugiej instancji dwukrotnie negatywnie opiniował sprawę lokalizacji inwestycji Dyrektor [...] Parków Krajobrazowych.

Lokalizacja planowanej inwestycji pozostaje w sprzeczności z celem ochrony tego obszaru, jego szczególnych walorów krajobrazowych, w oderwaniu od struktur istniejącej zabudowy, na terenie eksponowanym, stanowiącym ciąg widokowy, a dopuszczenie zabudowy na tym terenie spowodowałoby znaczne, nieodwracalne obniżenie jego walorów krajobrazowych, estetyczno - widokowych oraz pozostawałoby w sprzeczności z racjonalną polityką gospodarowania przestrzennego obowiązująca na terenie [...] Parku Krajobrazowego.

Skargę na postanowienie Ministra Środowiska wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. D.. Wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia podniósł m.in. że, postanowienie w sposób rażący narusza zasady przekonywania oraz nie odnosi się do żadnego z argumentów podniesionych przez skarżącego w odwołaniu od postanowienia Wojewody [...].

Zdaniem skarżącego Minister Środowiska nie wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jakie, szczególne walory krajobrazowe prezentuje obszar i dlaczego planowana inwestycja spowodowałaby znaczne i nieodwracalne obniżenie walorów krajobrazowych. Ponadto Minister Środowiska dokonał błędnej interpretacji przepisów obowiązującej ustawy o ochronie przyrody, bowiem zostało

negatywnie uzgodnione planowane zamierzenie inwestycyjne, jakim jest budowa zagrody rolnej na działce o powierzchni 7,70 ha, mimo, że nie istnieje przepis prawny na to pozwalający. Nie ma - zdaniem skarżącego - w polskim systemie prawa powszechnie obowiązującego upoważnienia do wprowadzenia indywidualnego zakazu budowy na terenie parku krajobrazowego, poza przypadkiem określonym w sposób wyraźny w art.17 ustawy o ochronie przyrody.

W odpowiedzi na skargę Minister Środowiska wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:.

Na wstępie należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 13 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 153, poz.1270) wojewódzkie sądy administracyjne są powołane do rozpoznawania wszystkich spraw sądowoadministracyjnych z wyjątkiem tych spraw,

dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego, a właściwym miejscowo do rozpoznania w/w spraw jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Ponadto podkreślić należy, że ocena działalności organów administracji publicznej dokonywana przez wojewódzki sąd administracyjny sprowadza się do kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia będącego przedmiotem tej oceny pod względem zgodności z przepisami prawa materialnego oraz pod względem zgodności z przepisami postępowania administracyjnego.

Skarga jest zasadna i jako taka prowadzi do uchylenia zaskarżonego postanowienia.

W ocenie Sądu rozstrzygając w sprawie niniejszej organy naruszyły przepisy art. 7, 11 i 107 § 3 kpa, w związku z art.126 kpa nie przedstawiając argumentów wywiedzionych z ustalonego stanu faktycznego, skonkretyzowanych w odniesieniu do określonego zamierzenia na danym terenie, a przemawiającym za wykluczeniem możliwości realizacji przedmiotowej inwestycji. Ogólnikowe wywody, że zaproponowane elementy zagospodarowania terenu działki nr [...] w M. i wprowadzenie ich na teren parku doprowadzi do naruszenia cech krajobrazu nie mogą jednoznacznie przesądzać, iż faktycznie doszłoby do naruszenia cech charakterystycznych krajobrazu.

Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania, określoną w art. 15 kpa, organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć merytorycznie sprawę rozstrzygniętą orzeczeniem organu pierwszej instancji. Organ nie może ograniczyć się tylko do kontroli postanowienia pierwszoinstancyjnego - jak to uczyniono w niniejszej sprawie - ale ma obowiązek rozpoznać wszystkie żądania strony i ustosunkować się do nich w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia. Minister Środowiska utrzymując w mocy postanowienie Wojewody [...] nie ustosunkował się do odwołania skarżącego, a w szczególności zarzutu, że organ pierwszej instancji nie wskazał przepisów prawa, które stanowiłyby podstawę do odmowy uzgodnienia planowanego przedsięwzięcia oraz przepisów z zakresu ochrony przyrody, z których wynika zakaz budowy. Brak odniesienia się przez organ odwoławczy do podnoszonych zarzutów stanowi naruszenie prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, a to z kolei skutkuje uchyleniem zaskarżonego postanowienia ( por. wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2001 r. V SA

1611/00 LEX nr 80 635, wyrok NSA z dnia 20 grudnia 1999 r. IV SA 274/97, LEX 48234).

Ponadto zaskarżone postanowienie nie czyni zadość wymogom art.107 § 3 kpa, zgodnie z którym orzeczenie administracyjne ma zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie faktyczne powinno w szczególności zawierać fakty, które organ uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł oraz przyczyny, z powodu którym innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej postanowienia, z przytoczeniem przepisów prawa. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że uzasadnienie stanowi integralną część orzeczenia i jego zadaniem jest wyjaśnienie rozstrzygnięcia stanowiącego dyspozytywną część decyzji ( por. wyrok NSA z dnia 12 maja 2002 r. I SA/ Kr 856/98, LEX nr 43041, wyrok NSA z dnia 22 listopada 2001 r, II SA 924/01 LEX 81816, wyrok NSA z dnia 20 listopada 2001 r., wyrok z dnia 20 listopada 2001 r. II SA/Lu 629/00, LEX 81736).

Prawidłowe zredagowanie pod względem merytorycznym i prawnym uzasadnienia ma zasadnicze znaczenie dla stosowania zasady przekonywania, określonej w art.11 kpa. Stosownie do tej zasady organ administracji publicznej obowiązany jest do wyjaśnienia stronie zasadności przesłanek, którymi kierował się przy załatwieniu sprawy. Elementem decydującym o przekonaniu strony co do trafności podjętego rozstrzygnięcia jest właśnie uzasadnienie postanowienia. Zasada przekonywania nie zostanie zrealizowana, gdy organ pominie milczeniem niektóre aspekty sprawy lub nie odniesie się do okoliczności istotnych dla danej sprawy.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy organ administracji powinien odnieść się do konkretnych obiektów, które mają powstać na przedmiotowej działce i dokonać analizy wpływu tych obiektów na krajobraz i czy ich powstanie spowoduje, że dojdzie do naruszenia istotnych cech krajobrazu terenu. Winien wyjaśnić dlaczego lokalizacja planowanej inwestycji pozostaje w sprzeczności z celem ochrony obszaru i jego szczególnych walorów krajobrazowych, ale mając jednocześnie na względzie cel dla którego park został utworzony.

Organ nie może poprzestać li tylko na ogólnych stwierdzeniach w tym zakresie. Z uwagi na powyższe biorąc za podstawę art.145 § 1 pkt c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.200 wyżej powołanej ustawy.