Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 5 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 43/10 o odrzuceniu skargi L. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...] na czynności Starosty Otwockiego w przedmiocie obciążenia opłatami za czynności geodezyjne postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 43/10 odrzucił skargę L. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...] na czynności Starosty Otwockiego w przedmiocie obciążenia opłatami za czynności geodezyjne.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd uznał, że ww. skarga została złożona po upływie 14 dniowego terminu do jej złożenia wynikającego z treści przepisu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.)., co wskazuje na niedopuszczalność jej wniesienia i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skutkuje jej odrzuceniem.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożyła L. P., zaskarżając tenże wyrok w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

1. art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, polegające na przyjęciu, że obciążenie skarżącej przez Starostę Otwockiego opłatami za czynności geodezyjne stanowi czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień obowiązków wynikających z przepisów prawa, o jakich mowa w tym przepisie, a w konsekwencji naruszenie także art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy polegające na odrzuceniu skargi, mimo że skarżąca nie była zobowiązana do wezwania Starosty Otwockiego do usunięcia stanu naruszenia prawa; ewentualnie

2. art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 p.p.s.a. poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na odrzuceniu skargi, mimo, iż skarżąca nie uchybiła 14-dniowemu terminowi do wezwania Starosty Otwockiego do usunięcia stanu naruszenia prawa od dnia, w którym skarżąca dowiedziała się lub mogła się dowiedzieć o podjęciu przez niego czynności w związku z tym, że:

– termin do wezwania do usunięcia stanu naruszenia prawa nie rozpoczyna biegu wraz z doręczeniem faktury wystawionej przez podmiot, który nie jest dysponentem Powiatowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym;

– w piśmie skierowanym do Starostwa Powiatowego w Otwocku Geodety Powiatowego z dnia [...] lutego 2009 r., z zachowaniem ustawowego 14 – dniowego terminu, skarżąca wyraźnie wskazała, iż składa "sprzeciw od faktury" dokumentującej nałożenie opłat i żąda jej zmiany;

– wobec braku właściwego pouczenia skarżącej o trybie postępowania określonego w art. 52 § 3 p.p.s.a., a tym samym naruszenia art. 8 i 9 k.p.a. przez organ administracji, sąd administracyjny nie jest uprawniony do nadania określonego w art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 3 p.p.s.a. rygoru odrzucenia skargi;

3. art. 141 § 4 w zw. z art. 133 § 1 oraz z art. 166 p.p.s.a. poprzez wadliwe ustalenie przez sąd pierwszej instancji, iż strona uchybiła 14-dniowemu terminowi do wezwania do usunięcia stanu naruszenia prawa.

Wskazując na powyższe skarżąca kasacyjnie wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie od Starosty Otwockiego na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego , ewentualnie "o oddalenie skargi kasacyjnej z jednoczesną zmianą uzasadnienia w części objętej zarzutami niniejszej skargi kasacyjnej".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo ocenił stan faktyczny i odrzucił skargę L. P. na czynności Starosty Otwockiego w przedmiocie obciążenia opłatami za czynności geodezyjne.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie L. P. wniosła o stwierdzenie, że Starosta Otwocki nie jest upoważniony do obciążenia uprawnionego geodety opłatami geodezyjnymi w związku z wykonywaniem przez takiego geodetę na podstawie umowy cywilnoprawnej zadań publicznych w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 5 ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2006 r., Nr 64, poz. 565) polegających na zakładaniu lub modernizacji ewidencji oraz stwierdzenie braku podstaw prawnych do naliczenia odsetek ustawowych za zwłokę w zapłacie opłaty za czynności geodezyjne.

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia [...] października 2009 r. (złożonego w Starostwie Powiatowym w Otwocku w dniu [...] października 2009 r., k. 74) wskazano zaś, że dotyczy ono "rozliczenia umowy nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r. w sprawie wykonania II etapu prac dotyczących wykonania modernizacji ewidencji gruntów oraz założenia ewidencji budynków i lokali miasta Karczew w związku z nieuzasadnionymi roszczeniami w zakresie opłat w zw. z wprowadzeniem do ewidencji danych (...)". W dalszej części wezwania wskazano również, że naruszenie prawa polega na "dalszym podtrzymywaniu stanowiska o zasadności wymierzenia opłat w związku ze zgłoszeniem prac geodezyjnych i kartograficznych dla potrzeb dotyczących wykonania modernizacji ewidencji gruntów oraz założenia ewidencji budynków i lokali miasta Karczew".

Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy potwierdzenia odbioru, przesyłka zawierająca przedmiotową fakturę, została doręczona skarżącej w dniu [...] lutego 2009 r. (k.38).

Zasadnym jest uznanie, że skoro skarżąca kwestionowała zasadność nałożonego na nią obowiązku uiszczenia opłaty geodezyjnej, sama czynność nałożenia tej opłaty stała się jej wiadoma po otrzymaniu wystawionej faktury, a zatem w dniu [...] lutego 2009 r.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że nałożenie opłaty za czynności geodezyjne było czynnością dotyczącą obowiązku wynikającego z przepisów prawa, co wskazuje jednoznacznie, że czynność ta należy do kategorii czynności z zakresu administracji publicznej, wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Niezasadnym byłoby zakwalifikowanie czynności polegającej na nałożeniu opłaty za czynności geodezyjne jako aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a., ponieważ przepis ten obejmuje skargę na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków niebędące aktami prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegać więc będą, stosownie do tego przepisu, między innymi uchwały i zarządzenia organów jednostek samorządu terytorialnego o charakterze ogólnym zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, w tym zawierające regulaminy, wytyczne (dyrektywy) skierowane do podległych organów i innych jednostek, akty budżetowe, jak i akty o charakterze indywidualnym, np. likwidacja szkoły. Istotną cechą tych aktów, odróżniającą je od aktów wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. jest to, że w następstwie ich wydania powstaje nowa sytuacja prawna (nałożenie obowiązku, nadanie uprawnienia, zniesienie istniejącego stosunku prawnego). Tymczasem akty i czynności z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. stwierdzają jedynie istnienie obowiązku lub uprawnienia, który wynika bezpośrednio z przepisu prawa.(por. wyrok NSA z dnia 1 października 2010 r. sygn. akt I OSK 533/10)

Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie. Obowiązek uiszczenia stosownej opłaty wynika wprost z przepisu prawa, tj. z art. 40 ust. 3b pgik i rozporządzenia w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne.

Prawidłowo zatem został zastosowany art. 52 § 3 p.p.s.a., a czternastodniowy termin do wezwania do usunięcia naruszenia prawa rozpoczął bieg od dnia, w którym skarżąca dowiedziała się o podjęciu czynności (wystawieniu faktury), czyli w dniu 16 lutego 2009 r.

Tym samym, termin ten upłynął na długo przed doręczeniem organowi wezwania do usunięcia naruszenia prawa z [...] października 2009 r. (k. 74), a Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, że ze względu na spóźnione wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, skarga podlegała odrzuceniu.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że nawet gdyby uznać, że pismo skarżącej z dnia [...] lutego 2009 r. uznać za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, to skarga L. P. podlegałaby również odrzuceniu z uwagi na przekroczenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, wynikającego z treści art. 53 § 2 p.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 182 § 1 w zw. z art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę kasacyjną oddalił.