Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2009r. sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Rada Miejska we Włoszczowie uchwałą nr XXX/205/2008 podjętą w dniu 18 grudnia 2008r. działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 14 ust. 8, art. 20 ust. 1 i art. 29 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego "osiedle Reja II" na obszarze miasta Włoszczowa.

Wojewoda Świętokrzyski pismem z dnia 15 stycznia 2009r. wszczął postępowanie nadzorcze zobowiązując jednocześnie Gminę do złożenia wyjaśnień i ustosunkowania się do przedstawionych zarzutów. Po przeanalizowaniu postanowień uchwały pod względem zgodności z prawem oraz złożonych wyjaśnień, rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 27 stycznia 2009r. znak: NK. I-0911/12/2009 Wojewoda Świętokrzyski stwierdził nieważność powyższej uchwały. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 91 ust 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

W uzasadnieniu Wojewoda przytoczył brzmienie art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (zwaną dalej ustawą) stwierdzając, że w przedmiotowej uchwale doszło do naruszenia trybu sporządzania planu miejscowego poprzez naruszenie art. 17 pkt 6 lit. c ustawy w zw. z art. 147 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. Nr 199, poz. 1227 – zwanej dalej jako ustawa z dnia 3.10.2008 r.) polegające na nie zaopiniowaniu przedmiotowego projektu planu miejscowego przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach.

Brak przepisów przejściowych w ustawie, która weszła w życie z dniem 15 listopada 2008r. zdaniem organu oznacza, że jej unormowania znajdują zastosowanie do procedur planistycznych nie zakończonych przed tą datą. Zgodnie z art. 17 pkt 6 lit c ustawy (wprowadzonym ustawą z dnia 3.10.2008r.) burmistrz uzyskuje opinię o projekcie planu regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Z dokumentacji prac planistycznych wynika, iż rozpatrzenie uwag do planu nastąpiło protokołem Burmistrza Miasta i Gminy Włoszczowa z dnia 27 listopada 2008r., a sam plan został uchwalony w dniu 18 grudnia 2008r.

W zakresie naruszenia zasad sporządzania planu miejscowego Wojewoda wskazał:

I. Naruszenie art. 15 ust 1 ustawy w zw. z art. 46 pkt 1 i art. 3 ust 1 pkt 14 ustawy z 3.10.2008r. poprzez nie przeprowadzenie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowego projektu planu miejscowego.

II. Naruszenie art. 15 ust 2 pkt 8 ustawy w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587) oraz art. 15 ust 3 pkt 1 ustawy polegające na nie określeniu szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym oraz nie wyznaczenie w planie granic obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości.

Podkreślono, iż standardy przy zapisywaniu ustaleń tekstowych planu miejscowego w odniesieniu do szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości wymagają określenia parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności minimalnych lub maksymalnych szerokości frontów działek, ich powierzchni oraz określenie kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego. Tekst planu nie zawiera ustaleń sporządzonych według wskazanych wymogów. Brak możliwości odczytu parametrów działek z rysunku planu wynika z zapisu § 6 ust 1 uchwały, w myśl którego określona

planem powierzchnia terenów i działek ma charakter orientacyjny i nie stanowi obowiązujących ustaleń planu.

Organ nadzorczy wskazał, że w planie miejscowym nie określono jednoznacznie granic obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości pomimo zawartych w § 4 ust 1 postanowień uchwały stanowiących, że "planowane zagospodarowanie, z wyłączeniem zabudowanych części nieruchomości, jest uzależnione od scalenia i podziału nieruchomości oraz dopuszczających możliwość etapowania scalania i podziału nieruchomości.

Za niejednoznaczny organ uznał zapis § 4 ust 2 uchwały odnoszący się do wykonywania analizy przeprowadzenia scalenia i podziału nieruchomości, bądź odstąpienia od tych czynności z uwagi na brak wskazania podmiotu uprawnionego oraz etapu realizacji planu, na którym istnieje możliwość dokonania w tym zakresie analizy.

III. Naruszenie art. 15 ust 2 pkt 1 ustawy, poprzez możliwość korekty linii rozgraniczających tereny ulic wprowadzonych w § 6 ust 2 uchwały.

Zdaniem organu nadzoru, linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy powinny być jednoznacznie ustalone, bez możliwości ich korygowania, albowiem zmniejszanie, zwiększanie, przesuwanie linii rozgraniczających powoduje zmianę przeznaczenia terenów, która może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonym ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 27.01.2009r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Gmina Włoszczowa zaskarżając je w całości i wnosząc o uchylenie rozstrzygnięcia. Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie prawa procesowego polegające na niewłaściwym zastosowaniu art. 91 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym i podjęcie rozstrzygnięcia nadzorczego po terminie 30 dni od doręczenia uchwały organowi nadzoru oraz naruszenie prawa materialnego to jest:

- art. 17 pkt 6 lit. c ustawy w zw. z art. 147 pkt 2 ustawy z dnia 3.10.2008r.

- art. 15 ust 1 ustawy w zw. z art. 46 pkt 1 i art. 3 ust 1 pkt 14 ustawy z 3.10.2008 r.

- art. 15 ust 2 pkt 8 oraz art. 15 ust 3 pkt 1 ustawy w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. oraz

- art. 15 ust 2 pkt 1 ustawy.

Naruszenie terminu do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego skarżąca opiera na twierdzeniu, że uchwała została przekazana Wojewodzie Świętokrzyskiemu w celu oceny jej zgodności z przepisami prawnymi z zachowaniem trybu określonego w art. 90 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym tj. w dniu 23.12.2008r. natomiast rozstrzygnięcie nadzorcze zapadło w dniu 27.01.2009r. czyli z naruszeniem 30 dniowego terminu określonego w art. 91 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym przewidzianego dla wydania rozstrzygnięcia nadzorczego.

W obszernym uzasadnieniu Gmina Włoszczowa podniosła, że niezależnie od podniesionego zarzutu formalnego, w ocenie skarżącej w zakresie przedmiotowego projektu planu miejscowego nie było podstaw prawnych do jego zaopiniowania przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach. Wojewoda nie uwzględnił okoliczności, iż tryb sporządzania miejscowych planów ma strukturę wieloetapową i z tego względu, każda z czynności jest odpowiednio udokumentowana i podlega odrębnej ocenie stosownie do stanu prawnego obowiązującego w dacie jej dokonania. W przeciwnym razie, ocena zgodności z przepisami prawnymi poszczególnych czynności następująca po uchwaleniu planu, odnosząca do tych czynności przepisy prawa obowiązującego w czasie tej oceny, oznaczałaby działanie prawa wstecz. Przepisy ustawy informacyjnej z 3.10.2009r., nie zawierały przepisów przejściowych dotyczących projektów planów miejscowych i mogą być odnoszone jedynie do czynności niezakończonych przed wejściem w życie tej ustawy, a nie do całego niezakończonego trybu sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Dokumentacja planistyczna potwierdza, że uzgodnienie i opiniowanie projektu planu miejscowego nastąpiło w dniach 28.08-25.09.2008r. czyli w okresie kiedy jeszcze nie było Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, albowiem organ o tej nazwie został utworzony z dniem 15.11.2008r. Nadto skarżąca podniosła, że zakres i sposób opiniowania projektu planu miejscowego wraz z prognozą odpowiada istotnym wymaganiom ustawy informacyjnej. W świetle powyższego brak zaopiniowania projektu planu przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Kielcach nie może stanowić istotnego naruszenia trybu sporządzania planu miejscowego.

W ocenie skarżącej nietrafny jest zarzut nie przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowego projektu planu miejscowego, a także zaliczenie tego naruszenia do zasad sporządzania planu miejscowego. Skarżąca podniosła, że powyższy wymóg obowiązywał dopiero od dnia 15.11.2008r w związku z tym może dotyczyć wyłącznie czynności w toku sporządzania planu, jakie miały miejsce po tej dacie, natomiast art. 54 ust 3 ustawy informacyjnej poprzez związek z art. 17 ustawy świadczy o zakwalifikowaniu obowiązku przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko do trybu sporządzania planu miejscowego. Autorka skargi wskazała, że organ nadzoru nie sprecyzował, który z elementów strategicznej oceny oddziaływania na środowisko został uchwałą naruszony.

Zdaniem skarżącej, wbrew zarzutom organu nadzorczego określono granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów, którymi zgodnie z § 4 uchwały jest obszar w granicach obowiązywania planu z wyjątkiem zabudowanych części nieruchomości, zaś te granice są tożsame z granicami obszaru objętego planem (§ 22 planu). Szczegółowy podział terenów na działki budowlane i inne elementy zagospodarowania w zakresie istotnym dla dokonania scalenia i podziału oznaczono w oparciu o przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.). Podkreślono, że możliwość odstąpienia od scalenia i podziału nieruchomości w części lub w całości oraz etapowania scalenia i podziału nie jest sprzeczna z prawem i praktyką realizacyjną. Podniesiono, iż wynikające z tekstu planu ustalenia nie wiążą się z potrzebą określenia granic, w jakich może mieć miejsce odstąpienie od scalenia i podziału części obszaru objętego planem oraz z potrzebą określenia w inny sposób, niż to opisano, granic etapów scalenia i podziału. Dotyczy to także wyłączonych z obowiązku objęcia scaleniem i podziałem części nieruchomości zabudowanych, które w świetle ustawy o gospodarce nieruchomościami nie są pozbawione pozaobowiązkowej możliwości włączenia ich w granice scalenia i podziału, co powoduje, że oznaczenie granic takich wyłączeń w planie miejscowym byłoby przedwczesne.

W przedmiotowej sprawie w ocenie skarżącej nie zachodzi konieczność określenia w tekście planu minimalnych lub maksymalnych szerokości frontów uzyskiwanych działek, ich powierzchni oraz kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego z uwagi na to, że rysunek planu, graficznie ustala sposób podziału. Tak określony sposób podziału jest dokładniejszy od opisowego i pozwala bez dodatkowych parametrów dokonać planowanego podziału.

Za nieuzasadniony skarżąca uznała zarzut w kwestii ustaleń planu dopuszczających możliwość korekty linii rozgraniczających. Stwierdziła, że zarówno przepisy ustawy planistycznej jak i rozporządzenia Ministra Infrastruktury nie wprowadzają unormowań statuujących obowiązek jednoznacznego ich ustalenia a także niedopuszczalność ich zmiany czy też korekty w toku realizacji planu miejscowego. Zasady nienaruszalności linii rozgraniczających nie można także wywieść z funkcji jaką pełnią linie rozgraniczające w ustaleniach planu polegającej na rozgraniczaniu terenów o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania, a także z obowiązkowości określenia przeznaczenia terenów.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Świętokrzyski wniósł o oddalenie skargi podtrzymując w całości dotychczasową argumentację zawartą w treści zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.

Odnosząc się do zarzutu uchybienia terminu do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda podniósł, że przedmiotowa uchwała wpłynęła do organu wraz z innymi uchwałami w dniu 23 grudnia 2008r., jednakże bez prawidłowej i kompletnej dokumentacji planistycznej. Gmina Włoszczowa po przeprowadzeniu rozmowy telefonicznej z jej pracownikiem G. J. - uzupełniła dokumentację w dniu 29 grudnia 2008r. i taka data znajduje się na prezentacie na oryginale uchwały przyjętej przez organ nadzoru.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwana dalej jako p.p.s.a.), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg między innymi na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a.)

Przechodząc do oceny skargi wniesionej przez Gminę Włoszczowa w pierwszej kolejności należało odnieść się do zarzutu formalnego skargi, który w razie uwzględnienia skutkowałby uchyleniem rozstrzygnięcia nadzorczego.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały organowi nadzoru w trybie określonym w art. 90. Stosownie do art. 90 ust. 1, Wójt obowiązany jest do przedstawienia wojewodzie uchwał rady gminy w ciągu 7 dni od dnia ich podjęcia.

Modyfikację unormowania kwestii terminu orzekania przez organ nadzoru w sytuacji stwierdzenia nieważności uchwały ustawodawca wprowadził na użytek uchwał w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ust 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wójt burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z załącznikami, w celu oceny jej zgodności z przepisami prawnymi. Oznacza to, że ocenie legalności podlega zarówno uchwała, której treść stanowią tekstowe i graficzne ustalenia planu miejscowego jak również załączniki obejmujące rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag wniesionych do projektu planu, rozstrzygnięcie o sposobie realizacji zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania. W kontekście powołanego przepisu, a także art. 28 ustawy należy przyjąć, że kontroli podlega nie tylko treść planu miejscowego i jego załączników, ale również prawidłowość postępowania przy sporządzaniu projektu planu w oparciu o całość zgromadzonej dokumentacji planistycznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że z faktu przedstawienia przez Gminę Włoszczowa organowi nadzorczemu niekompletnej dokumentacji planistycznej, uzupełnionej w dniu 29 grudnia 2008r., od której to daty biegnie termin do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego, wynika brak podstaw do stwierdzenia naruszenia terminu do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego określonego w art. 91 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym. Na rozprawie administracyjnej pełnomocnik skarżącej potwierdził, że uzupełnienie dotyczyło: "przedstawienia rysunku planu w pełnym formacie, najprawdopodobniej A-1 zamiast A-4, poszerzenia wniosku zawartego w wykazie materiałów planistycznych, odpowiedzi udzielonej małżonkom K. na ich uwagi do projektu wyłożonego planu." Zdaniem Sądu, skoro określony w art. 17 pkt 12 ustawy tryb sporządzania miejscowego planu obejmuje rozpatrzenie uwag dotyczących projektu planu w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania, a następnie stosownie do pkt 14 art. 17 konieczność przedstawienia radzie gminy projektu planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11, to oznacza, że uwagi do planu oraz sposób ich rozpatrzenia stanowią część dokumentacji planistycznej niezbędnej do oceny legalności podjętej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wobec powyższego zarzut skarżącego w zakresie naruszenia przez organ nadzorczy przepisów postępowania należy uznać za bezzasadny.

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w całości lub w części stanowi naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego, istotne naruszenie trybu jego sporządzenia, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie.

Przede wszystkim Sąd nie podzielił zarzutu skarżącej gminy, że z uwagi na wieloetapową strukturę planu, ocena zgodności uchwały w sprawie miejscowego planu z przepisami prawnymi sprowadza się do kontroli poszczególnych czynności ze stanem prawnym obowiązującym w dacie ich podejmowania. Należy wskazać, że wolą ustawodawcy wszystkie podejmowane czynności składają się na jeden akt uchwalenia planu miejscowego. Z chwilą podjęcia uchwały w sprawie planu miejscowego następuje zakończenie procedury planistycznej. "Projekt planu miejscowego, w postaci upoważniającej do przedstawienia go radzie gminy, powstaje dopiero po rozpatrzeniu uwag, w następstwie wyłożenia projektu do publicznego wglądu (Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Z.Niewiadomski, Warszawa 2006 s.173). Plan zatem musi być zgodny z przepisami obowiązującymi w dacie jego uchwalenia.

Obowiązek uzyskania opinii o projekcie planu regionalnego dyrektora ochrony środowiska określony w art. 17 pkt 6 lit c ustawy oraz obowiązek przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko wynikający z wymogu zgodności projektu planu miejscowego z przepisami odrębnymi o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zostały wprowadzone ustawą z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, która weszła w życie z dniem 15 listopada 2008r. Powyższa ustawa nie zawiera przepisów przejściowych dotyczących znajdujących się w toku procedur uchwalania studiów i planów miejscowych. Brak przepisów intertemporalnych pozwala na zastosowanie ogólnych reguł nakazujących stosowanie przepisów nowej ustawy od dnia wejścia ich w życie na przyszłość, w tym do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie nowej ustawy.

Za uzasadnione należy uznać więc stanowisko organu nadzorczego dotyczące naruszenia art. 17 ust. 6 lit c ustawy w zw. z art. 147 pkt 2 ustawy z dnia 3.10.2008r. poprzez pominięcie zaopiniowania projektu planu miejscowego przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy w zw. z art. 46 pkt 1 i art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 3.10.2008r. poprzez nie przeprowadzenie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko projektu tego planu, bowiem procedura sporządzania i uchwalania miejscowego planu zakończyła się podjęciem uchwały nr XXX/205/2008 w dniu 18 grudnia 2008r. a więc po wejściu w życie ustawy informacyjnej.

Wbrew twierdzeniom skarżącej brak strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, której zakres przedmiotowy określa art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z 3.10.2008r. nie może stanowić uchybienia w zakresie trybu sporządzania planu, lecz jest naruszeniem zasad sporządzania planu, a jak wynika z art. 28 ust. 1 ustawy, każde naruszenie zasad sporządzania planu skutkuje stwierdzeniem nieważności uchwały w sprawie miejscowego planu.

Zasady sporządzania planu miejscowego rozumiane są jako wartości i merytoryczne wymogi kształtowania polityki przestrzennej przez uprawnione organy. Dotyczą problematyki związanej ze sporządzeniem aktu planistycznego tj. zawartości aktu planistycznego (część tekstowa, graficzna, załączniki), zawartych w nim ustaleń, a także standardów dokumentacji planistycznej (Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Z.Niewiadomski, Warszawa 2006 s.253). W odniesieniu zatem do planu miejscowego, jego zawartość określają m.inn. przepisy art. 15 ust. 1 ustawy, wprowadzając jednocześnie zasadę zgodności projektu planu miejscowego ze studium oraz przepisami odrębnymi. Jak słusznie podnosi organ przepisem odrębnym jest przepis art. 46 pkt 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 3.10.2008r. stanowiący obowiązek przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko w odniesieniu do projektu planu zagospodarowania przestrzennego.

Wobec stwierdzonego istotnego naruszenia trybu i zasad sporządzania planu bez znaczenia pozostaje podnoszona przez skarżącą okoliczność, że zakres i sposób opiniowania projektu planu miejscowego wraz z prognozą odpowiada istotnym wymaganiom ustawy informacyjnej, albowiem stwierdzenie nieważności uchwały skutkuje koniecznością przeprowadzenia procedury planistycznej od nowa, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym odrębnymi tj. ustawą z 3.10.2008r. wprowadzającą w odniesieniu do projektu miejscowego planu wymóg przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.

Zgodzić się należy również ze stanowiskiem organu nadzorczego, że w niniejszej sprawie został naruszony art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz art. 15 ust 3 pkt 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust 2 pkt 8 ustawy w planie miejscowym określa się obowiązkowo szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym. Zgodnie z § 4 pkt 8 jednym ze standardów przy zapisywaniu ustaleń projektu tekstu planu miejscowego są ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości, które powinny zawierać określenie parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności minimalnych lub maksymalnych szerokości frontów działek, ich powierzchni oraz określenie kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego.

Interpretacja wskazanych norm prawnych prowadzi do uznania, że miejscowy plan powinien zawierać szczegółowo określone ustalenia dotyczące zasad i warunków scalenia i podziału nieruchomości w zakresie wynikającym z ich treści. Oznacza to, że nie można w planie wprowadzać nieprecyzyjnych ustaleń dotyczących powyższych zasad i warunków. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela w całości pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21.09.2005 r. sygn. akt II OSK 43/05, w którym stwierdzono, że z samego wykreślenia na rysunku projektu planu zagospodarowania przestrzennego linii ewentualnego przebiegu granic działek, bez określenia zasad scalania, o jakich mowa w art. 102 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) nie można wyprowadzić wniosku, iż projekt planu statuuje zasady scalania, które mogą być następnie podstawą do przeprowadzania scalenia.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt konkretnej sprawy stwierdzić należy, że samo graficzne ustalenie sposobu podziału nieruchomości objętych planem nie spełnia wymogów określonych art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26.08.2003r. Ponadto z uwagi na treść § 6 ust 1 uchwały odczytanie parametrów działek uzyskanych po scaleniu i podziale jest niemożliwe, skoro powierzchnia terenów i działek objętych planem ma charakter jedynie orientacyjny i nie stanowi obowiązujących ustaleń planu. W ocenie Sądu stanowiło to naruszenie zasad sporządzania planu w rozumieniu art. 28 ustawy.

W myśl art. 15 ust 3 pkt 1 ustawy w planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów.

Zgodnie ze stanowiskiem piśmiennictwa ustalenia zawarte w art. 15 ust 3 ustawy jako wprowadzane do planu "w zależności od potrzeb" nie oznaczają ich fakultatywności (por. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne komentarz Becka pod redakcją prof. Z. Niewiadomskiego wydanie 3, s. 154 ). Ich wprowadzenia wymagać będzie dostosowanie do warunków faktycznych panujących na obszarze objętym planem. Zdaniem Sądu, zapis § 4 ust. 1 pkt 1 zaskarżonej uchwały dopuszczający możliwość etapowania scalania i podziału nieruchomości wymaga określenia granic obszarów objętych etapowaniem, a brak w tym zakresie ustalenia świadczy o naruszeniu zasad sporządzania planu.

Argumentacja skarżącej negująca stwierdzenie o jednoznacznym ustalaniu obowiązujących linii rozgraniczających i wskazująca możliwość dokonywania ich zmian, spowodowanych dopuszczalną planem korektą przebiegu ulic i parametrów tych ulic nie zasługuje na aprobatę.

W ocenie Sądu zapis art. 15 ust 2 pkt 1 ustawy co do obowiązku określenia w planie przeznaczenia terenów oraz linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oznacza, że zarówno organ jak i inne podmioty są związanie liniami rozgraniczającymi określonymi w planie. Brak jest podstaw do weryfikacji linii rozgraniczającej tereny przyległe do planowanych ulic jak i samych ulic, albowiem wiązałoby się to ściśle ze zmianą przeznaczenia lub zasad zagospodarowania, a to jak słusznie podniósł Wojewoda, może nastąpić jedynie poprzez zmianę planu miejscowego w trybie i na zasadach określonych ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wobec stwierdzonego naruszenia zasad sporządzania miejscowego planu oraz trybu jego sporządzenia organ nadzoru zasadnie stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy we Włoszczowie.

W tym stanie rzeczy na mocy art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę należało oddalić.