Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wrocław dnia 10 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.) Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Sędzia WSA Małgorzata Masternak - Kubiak po rozpoznaniu w dniu 10 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. H. o wyłączenie Sędziego Jolanty Sikorskiej w sprawie ze skargi M. H. w przedmiocie ukarania grzywną Komendanta Miejskiego Policji we W. za nieprzekazanie w terminie skargi, odpowiedzi na skargę i akt administracyjnych postanawia: oddalić wniosek skarżącego o wyłączenie sędziego.

Skarżący M. H. złożył wniosek o wyłączenie od rozpoznania jego sprawy sędziego J. S. z tym uzasadnieniem, że sędzia wykazuje brak bezstronności w sprawie, czego potwierdzeniem jest oddalenie jego wniosku dowodowego złożonego na rozprawie w dniu 2 października 2008 r. oraz nie ustosunkowanie się do dokumentów znajdujących się w aktach sprawy tutejszego Sądu o sygn. akt IV SA/Wr 382/07. Sędzia J. S. złożyła oświadczenie, z którego wynika, że nie zna skarżącego M. H. i nie łączy jej z nim żaden stosunek osobisty, który mógłby wywołać wątpliwości co do jej bezstronności, a także, że w stosunku do jej osoby nie zachodzą żadne inne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), które dawałyby podstawy do wyłączenia od rozpoznania przedmiotowej sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek o wyłączenie sędziego nie jest zasadny.

Przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) normują dwie sytuacje, które uzasadniają wyłączenie sędziego od rozpoznania prawy, a mianowicie: po pierwsze, gdy spełniona została ustawowa przesłanka wyłączenia, a po drugie, gdy między sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Stosownie do art. 18 p.p.s.a. wyłączenie sędziego z mocy ustawy od rozpatrzenia sprawy ma miejsce w następujących sytuacjach:

1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki;

2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia;

3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;

4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron;

5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą;

6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator;

7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.

Niezależnie od wymienionych wyżej przyczyn, wyłączenie może nastąpić na żądanie sędziego lub na wniosek strony, jeżeli między sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego, o czym stanowi przepis art. 19 p.p.s.a.

Zawarte w cytowanym przepisie przesłanki wyłączenia sędziego na wniosek strony zostały określone w sposób, który wskazuje na to że chodzi o taki "stosunek osobisty" między sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem, który "mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego". Zatem zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Nie wszystkie zatem stosunki osobiste między stroną lub jej przedstawicielem mogą uzasadniać wyłączenie sędziego od rozpatrywania sprawy, lecz tylko takie, które w oparciu o obiektywne okoliczności mogą wywoływać wątpliwości co do jego bezstronności.

Niewątpliwie o osobistym charakterze stosunku łączącego sędziego z jedną ze stron decyduje rodzaj jego emocjonalnego zaangażowania w odniesieniu do strony postępowania sądowego. Stosunek osobisty jest z zasady stosunkiem emocjonalnym lub też natury gospodarczej. Natomiast nie stanowi przesłanki określonej w art. 19 powołanej wyżej ustawy ocena pracy sędziego pod kątem ewentualnych popełnionych przez niego uchybień w zakresie stosowania przepisów prawa formalnego albo błędów w stosowaniu prawa materialnego, gdyż należy ona w ramach kontroli instancyjnej do sądu wyższej instancji. Jak wynika z oświadczenia Sędziego J. S., ze skarżącym nie łączy jej żaden osobisty stosunek. Z treści wniosku o wyłączenie sędziego również nie wynika, aby skarżącego i Sędziego J. S. łączyły stosunki osobiste. Z argumentów przytoczonych we wniosku wynika, że skarżący ma zastrzeżenia jedynie do działań Sędziego w związku z wykonywaniem czynności służbowych wynikających z orzekania w sprawie skarżącego. Takie jednak okoliczności nie mogą stanowić podstawy wniosku o wyłączenie sędziego. Przytoczony bowiem wyżej przepis wymaga jednoznacznie, aby pomiędzy sędzią i stroną istniały "stosunki osobiste", których istnienie może mieć wpływ na brak bezstronności sędziego. Niezadowolenie strony ze sposobu działania sądu, czy też sposobu rozpatrywania wniosków strony, może jedynie stanowić podstawę zwalczania orzeczeń w trybie środków przewidzianych przez prawo do kwestionowania prawidłowości orzeczeń. W związku z tym, że skarżący nie wykazał zaistnienia takich podstaw do wyłączenia sędziego o jakich mowa w art. 19 p.p.s.a., wniosek podlegał oddaleniu.