Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 901/20 w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A sp. j. z siedzibą w K na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 maja 2020 r. wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A sp. j. z siedzibą w K na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lutego 2020 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji skarżąca podała, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkowałoby zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej, a także koniecznością uiszczania czynszu za lokal, który nie jest wykorzystywany, utratą płynności finansowej i upadłością, w konsekwencji utratą podstawowego dochodu. Wskazała także na konieczność pozbycia się wyposażenia niezbędnego do prowadzenia apteki, konieczność zwolnienia pracowników apteki oraz grożąca utratę klientów i kontrahentów. Do wniosku skarżąca załączyła dokumenty mające potwierdzić przedstawioną we wniosku argumentację: umowęnajmu lokalu wraz z aneksami, wyciąg długów skarżącej, stan magazynowy apteki, listę płac oraz potwierdzenie płatności do ZUS.

WSA w Warszawie uznał, że skarżąca wykazała przesłanki z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.), dalej p.p.s.a. i wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.

Zażalenie na postanowienie Sądu I instancji złożył Główny Inspektor Farmaceutyczny wnosząc o jego uchylenie i ponowne rozpatrzenie sprawy oraz wydanie postanowienia w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie:

1) art. 108 ust. 4a ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 2211; po zmianach: tekst jedn. z 2019 r. poz. 499); dalej: Prawo farmaceutyczne, polegające na wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji pomimo ustawowego wyłączenia stosowania art. 61 § 3 p.p.s.a.

2) art. 61 § 3 p.p.s.a. polegające na wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, mimo że wniosek skarżącej nie miał usprawiedliwionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Wniosek skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji złożony w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. nie mógł być uwzględniony. Art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W rozpoznawanej sprawie ustawa szczególna wyłącza możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że z dniem 14 czerwca 2018 r. wszedł w życie art. 108 ust. 4a ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 2211; po zmianach: tekst jedn. z 2019 r. poz. 499; dalej cyt. jako: ustawa Prawo farmaceutyczne) dodany przez art. 6 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1039).

Art. 108 ust. 4a ustawy Prawo farmaceutyczne stanowi, że do decyzji, o których mowa w ust. 4, wydanych na podstawie art. 81 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 4a oraz art. 103 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo farmaceutyczne nie stosuje się art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, 1370 i 2451 oraz z 2018 r. poz. 650).

W rozpoznawanej sprawie zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 2 Prawa farmaceutycznego, zatem nie jest możliwe wstrzymanie wykonania takiej decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie zawiera innej regulacji, oprócz art. 61 § 3, umożliwiającej sądowi wstrzymanie wykonania zaskarżonej skargą decyzji organu administracji.

Wskazana wyżej nowelizacja Prawa farmaceutycznego obowiązywała zarówno w dacie wydania przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego decyzji z dnia 20 lutego 2020 r., jak i w chwili rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji cofającej zezwolenie.

Regulacja zawarta w art. 108 ust. 4a ustawy Prawo farmaceutyczne wpływa zasadniczo na rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i to bez względu na zawartą w nim siłę argumentacji, czy załączone dokumenty. Nie mają one bowiem jakiegokolwiek znaczenia, skoro zastosowanie na gruncie niniejszej sprawy art. 61 § 3 p.p.s.a. zostało wyłączone mocą ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1039) zmieniającej ustawę Prawo farmaceutyczne przez art. 6 pkt 10 lit. b) – poprzez dodanie art. 108 ust. 4a.

Należało wiec uwzględnić zażalenie organu i uchylić postanowienie Sądu I instancji o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji. Jak wyżej wskazano, Sąd ten nie miał podstaw do wydania postanowienia o udzieleniu ochrony tymczasowej.

W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 w związku z art. 61 § 3 oraz art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.