Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 23 października 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. S. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego postanawia odrzucić skargę.

Pismem z 12 lipca 2012r. P. S. wniósł za pośrednictwem organu skargę na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Zdaniem wnoszącego skargę organ pozostaje w bezczynności, bowiem nie rozpatrzył wniosku skarżącego z [...] maja 2012r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z [...] kwietnia 2012r. odmawiającą przyznania Wydziałowi Prawa i Administracji Uniwersytetu [...] środków finansowych na realizację projektu badawczego.

Autor skargi wniósł o zobowiązanie organu do wydania decyzji administracyjnej w terminie 14 dni od dnia zwrotu przez Sąd akt sprawy oraz zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania.

W treści skargi jej autor wskazał, że Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego kwestionuje uprawnienie skarżącego do posiadania statusu strony postępowania zgodnie z brzmieniem informacji, którą otrzymał w dniu [...] czerwca 2012r. Skarżący zaznaczył, że zrealizował warunek konieczny do skutecznego wniesienia skargi na bezczynność organu wzywając uprzednio organ do usunięcia naruszenia prawa.

W treści odpowiedzi na skargę, pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi. Jej autor wskazał, że P. S. ma w uzyskaniu środków finansowych interes faktyczny, który jednak nie jest tożsamy z interesem prawnym w rozumieniu art. 28 kpa. Interes prawny, co podkreślił pełnomocnik organu ma Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012r. poz. 270) - dalej: p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn (niż wymienione w pkt 1-5) wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Określone w art. 58 p.p.s.a. podstawy odrzucenia skargi nawiązują do przesłanek dopuszczalności zaskarżenia aktu lub czynności organu administracji publicznej do sądu administracyjnego, rozumianych jako określone przepisami prawa warunki prawidłowego zaskarżenia, dotyczące przedmiotu skargi, jej formy, treści, ale także dotyczące przesłanek o charakterze przedmiotowym i podmiotowym, określających, od jakiej formy działalności organów administracji publicznej skarga przysługuje i który z podmiotów jest legitymowany do wniesienia skargi.

W rozpoznawanej sprawie Sąd, po zbadaniu przesłanek dopuszczalności skargi wniesionej przez P. S. uznał, że jest ona niedopuszczalna ze względów podmiotowych.

Stosownie do treści art. 50 § 1 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.

Oznacza to, odnosząc przedstawione wyjaśnienia do niniejszej sprawy, iż P. S. nie był uprawniony do wniesienia skargi na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ponieważ sprawa w której skarżący zarzuca organowi bezczynność, nie dotyczy jego interesu prawnego, ale interesu prawnego Uniwersytetu [...]

Aby zainteresowany mógł skutecznie wnieść skargę, musi mieć w jej złożeniu interes prawny, rozumiany jako istnienie związku miedzy sferą indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżonym aktem lub czynnością. Innymi słowy, interes prawny to interes wynikający z prawa materialnego, zgodny z tym prawem i chroniony przez to prawo. Jest to interes o charakterze osobistym, przez to że jest własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany. W rozpoznawanej sprawie zdaniem wnoszącego skargę jego interes prawny wynika z odczucia, iż jako student aplikujący do udziału w programie badawczym posiada status strony.

Na marginesie wskazać należy, iż z art. 9 ustawy z 30 kwietnia 2010r. o zasadach finansowania nauki wynika, iż środki finansowe na naukę przyznawane są na rzecz jednostek wyszczególnionych w tym przepisie. Wobec tego nieuzasadnione byłoby uznanie, iż na gruncie tychże przepisów istniał po stronie studenta ubiegającego się o udział projekcie badawczym własny, indywidualny interes prawny, który stwarzałby uprawnienie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Skargę taką może bowiem wnieść wyłącznie strona legitymująca się interesem prawnym w sprawie.

Bycie stroną postępowania zgodnie z art. 28 k.p.a., wymaga wykazania interesu prawnego lub obowiązku, którego dotyczy postępowanie.

W opinii Sądu brak jest odniesienia się przez skarżącego do przepisów prawa materialnego, z których wywodzi interes prawny do bycia stroną postępowania. Przywołane argumenty pozwalają jedynie na upatrywanie interesu faktycznego P. S. w pozytywnym rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej dotyczącej programu badawczego, ewentualnych przywilejów jakie wynikają dla aplikującego, jednak nie może uzasadniać legitymacji do bycia stroną postępowania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p. p. s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.