Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant asystent sędziego Monika Mamińska, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Bk 171/15 w sprawie ze skargi J.D. na decyzję [...]. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia rzeczoznawcy zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych, będących podstawą wpisów do ewidencji gruntów i budynków do wykonania ich kopii techniką fotokopii 1. uchyla zaskarżony wyrok wraz z zaskarżoną decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Ł. z dnia [...] października 2014 r. [...] 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. na rzecz J.D. kwotę 854 (osiemset pięćdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Wyrokiem z dnia 19 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 171/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Białymstoku oddalił skargę J. D. na decyzję Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (PWINGiK) w Białymstoku z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia rzeczoznawcy zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych, będących podstawą wpisów do ewidencji gruntów i budynków do wykonania ich kopii techniką fotokopii. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 6 sierpnia 2014 r., J. D. - biegły sądowy z zakresu szacowania nieruchomości - złożył wniosek o udostępnienie do wglądu aktów notarialnych, które zostały ustalone na podstawie zamówienia z dnia 1 sierpnia 2014 r. o udostępnienie zbiorów danych dotyczących cen transakcyjnych w postaci elektronicznej z obszaru Miasta Łomża. W tym samym dniu został wystawiony dokument obliczenia opłaty [...] za udostępnienie do wglądu zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków, podmiotom które posiadają uprawnienia do wglądu do takich zbiorów na podstawie odrębnych przepisów. Wysokość opłaty została ustalona na kwotę 15 zł.

J. D. w ramach uzyskanego uprawnienia do wglądu do zasobu, chciał fotografować własnym aparatem fotograficznym odpisy i kopie aktów notarialnych znajdujących w zbiorach Wydziału Geodezji i Katastru, Starostwa Powiatowego w Łomży. W związku z uniemożliwieniem przez pracowników organu sporządzenia tych fotografii, J. D. złożył w dniu 1 września 2014 r. wniosek o wydanie w tej kwestii postanowienia.

Wobec powyższego Starosta Łomżyński wszczął postępowanie, które zostało zakończone wydaniem w dniu [...] października 2014 r. decyzji Nr [...], w której organ odmówił udostępnienia rzeczoznawcy zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych, będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków do wykonania ich kopii techniką fotografowania.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył J. D.

PWINGiK w Białymstoku decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W ocenie organu, zgodnie z zapisem art. 155 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r., Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm. – zwanej dalej "p.g.k."), rzeczoznawca majątkowy może poświadczyć i dołączyć do operatu szacunkowego wypisy i wyrysy z dokumentów i rejestrów zawartych m. in w katastrze nieruchomości, stanowiące podstawę do wpisu w rejestrach wchodzących w skład operatu katastralnego. Z przedstawionej dokumentacji wynika, że organ zgodnie z wnioskiem z dnia 6 sierpnia 2014 r. udostępnił do wglądu zbiory aktów notarialnych. Uprawnienia podmiotu dotyczące możliwości oraz sposobu wykorzystania udostępnionych mu materiałów zasobu określa licencja wydana przez organ je udostępniający. W przypadku materiałów zasobu przechowywanych w postaci nieelektronicznej - licencja powinna określić uprawnienia do ich powielania, a także przekształcania do postaci elektronicznej. Wydana licencja Nr [...] (zgodna ze złożonym wnioskiem) nie przewidywała możliwości przekształcenia materiałów do postaci elektronicznej.

Dalej organ wskazał, że w jego opinii, pisma Głównego Geodety Kraju Nr IZ-802-54/08 z dnia 21 kwietnia 2008 r. oraz IP.0133.8.2014 z dnia 19 września 2014 r., wyrażają opinie o możliwości fotografowania przez rzeczoznawcę majątkowego przeglądanych materiałów. Ocena wyrażona w tej formie nie stanowi jednak powszechnie obowiązującej wykładni prawa. Organ I instancji w trakcie rozpatrywania sprawy zapoznał się z treścią obu pism, ale uznał, że nie mają one wpływu na jej rozstrzygnięcie.

Skargę na powyższą decyzję do WSA w Białymstoku złożył J. D., w której zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. naruszenie art. 40c ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 10 p.g.k., poprzez wydanie licencji na dostęp do dokumentów niebędących częścią państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

2. naruszenie art. 40b ust. 1 pkt 5 w zw. z poz. 5 tabeli numer 16 p.g.k., poprzez błędne przyjęcie, że udostępnienie możliwości sporządzenia kopii aktów notarialnych i innych dokumentów oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych, będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków podlegają odrębnej, od wskazanej w poz. 5 tabeli numer 16 PGK, opłacie,

3. naruszenie art. 155 ust. 2 w zw. z art. 155 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 518 ze zm., u.g.n.), poprzez błędną wykładnię tych przepisów i w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie polegające na analogicznej subsumcji dwóch różnych stanów faktycznych pod tę samą normę prawną, tj. postawienie znaku równości pomiędzy sytuacją, w której rzeczoznawca majątkowy wykonuje kopię techniką fotografowania z udostępnionego mu uprzednio dokumentu (aktu notarialnego), a sytuacją, gdy rzeczoznawca majątkowy żąda udostępnienia aktu notarialnego w formie odpisu/kopii itd. sporządzonej przez organ,

4. naruszenie art. 8 k.p.a. w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., nr 78, poz. 483 ze zm.), poprzez zignorowanie - mającego znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy - stanowiska Głównego Geodety Kraju, jako organu nadzoru i kontroli nad PWINGiK w Białymstoku,

5. naruszenie art. 7a ust. 1 pkt 2 p.g.k., poprzez zignorowanie - mającego znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy - stanowiska Głównego Geodety Kraju, jako organu nadzoru i kontroli nad PWINGiK w Białymstoku,

6. naruszenie art. 32 ust. 2 Konstytucji RP, poprzez dyskryminację skarżącego tylko z tej przyczyny, że złożył wniosek w obszarze właściwości PWINGiK w Białymstoku, którego stanowisko jest zarówno sprzeczne z dyrektywami organu nadzoru, jak i sprzeczne z prawem, podczas gdy te same wnioski, tyle tylko, że rozpoznawane przez inne organy są rozstrzygane odmienne, tj. zgodnie ze stanowiskiem Głównego Geodety Kraju.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej wydanie decyzji Starosty Łomżyńskiego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując uprzednie stanowisko oraz argumentację.

W motywach wyroku oddalającego skargę WSA w Białymstoku podzielił stanowisko organu II instancji, że przepisy ustawy p.g.k. stanowią, iż dokumenty uzasadniające wpisy do baz danych zaliczone w skład operatu ewidencyjnego stanowią część powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Dokumentami tymi są niewątpliwie akty notarialne oraz orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne będące podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków. Tym samym – w ocenie sądu wojewódzkiego - niezasadne było stanowisko skarżącego podniesione w pkt 1 skargi, że żądane dokumenty nie stanowią państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Zdaniem tegoż sądu podniesione w skardze zarzuty okazały się niezasadne, gdyż postępowanie przed organami zostało przeprowadzone w sposób wyczerpujący i prawidłowy, zaś zgromadzony w sprawie materiał oceniono właściwie. Mające natomiast zastosowanie w sprawie przepisy zostały także należycie zinterpretowane i zastosowane. Sąd pierwszej instancji nie doszukał się też naruszeń przepisów prawa materialnego, czy procesowego, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonych decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył reprezentowany przez pełnomocnika – J. D., który zaskarżył go w całości.

Skargę kasacyjną oparł na następujących podstawach:

1) przesłance wynikającej z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej zwanej: "p.p.s.a."), tj. na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez:

a) naruszenie przez WSA w Białymstoku art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a., poprzez niedostrzeżenie przez sąd pierwszej instancji naruszenia prawa przez PWINGiK w Białymstoku polegającego na wydaniu skarżonej decyzji w okolicznościach wskazujących na brak właściwości tego organu.

2) przesłance wynikającej z art. 174 pkt 1 p.p.s.a., tj. na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w granicach ustalonego w sprawie stanu faktycznego, poprzez:

a) naruszenie art. 4 ust.1 pkt 2 p.g.k., art. 7d pkt 1 lit. a p.g.k. oraz art. 24 ust. 1 p.g.k., poprzez błędną wykładnię tych przepisów, a w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie w granicach ustalonego w sprawie stanu faktycznego i błędne przyjęcie, że akty notarialne, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne wchodzą w skład powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

b) naruszenie § 5 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 5 września 2013 r. w sprawie organizacji i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1183, dalej zwanego: "rozporządzeniem w sprawie zasobu"), poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, w której stan faktyczny ustalony w sprawie w sposób oczywisty wymagał jego zastosowania, co skutkowało błędnym przyjęciem, że akty notarialne, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne wchodzą w skład powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

c) naruszenie § 46 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t. j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 542, dalej zwanego: "rozporządzeniem ws. ewidencji gruntów"), poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, w której stan faktyczny ustalony w sprawie w sposób oczywisty wymagał jego zastosowania, co skutkowało błędnym przyjęciem, że akty notarialne, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne wchodzą w skład powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

naruszenie § 74 ust. 1 rozporządzenia ws. ewidencji gruntów, poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji, w której stan faktyczny ustalony w sprawie w sposób oczywisty wymagał jego zastosowania, co skutkowało błędnym przyjęciem, że akty notarialne, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne wchodzą w skład

powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

naruszenie art. 40c ust. 1 p.g.k., poprzez błędną wykładnię tego przepisu, a w konsekwencji jego niewłaściwe zastosowanie w granicach ustalonego w sprawie stanu faktycznego i błędne przyjęcie, że organ administracji geodezyjno - kartograficznej mógł wydać licencję na materiał niewchodzący w skład zasobu, a w konsekwencji naliczyć opłatę za czynności geodezyjne,

f) naruszenie art. 40b ust. 1 pkt 5 w zw. z poz. 5 tabeli numer 16 p.g.k., poprzez błędną wykładnię tych przepisów, a w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie w granicach ustalonego w sprawie stanu faktycznego, poprzez mylne przyjęcie, że udostępnienie aktów notarialnych i innych podobnych dokumentów - będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków - w tym możliwość sporządzenia z nich cyfrowych kopii, podlegają opłacie odrębnej, od wskazanej w poz. 5 tabeli numer 16 p.g.k.,

g) naruszenie art. 40b ust. 1 pkt 5 w zw. z poz. 1 i poz. 2 tabeli numer 16 p.g.k., poprzez błędną wykładnię tych przepisów, a w konsekwencji ich niewłaściwe zastosowanie w granicach ustalonego w sprawie stanu faktycznego, poprzez mylne przyjęcie, że kopia w formie cyfrowej sporządzona osobiście przez rzeczoznawcę majątkowego z udostępnionego mu do wglądu zbioru materiałów (aktów notarialnych, decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych) podlega opłacie wskazanej w poz. 1 lub poz. 2 tabeli numer 16 p.g.k., podczas gdy opłatom, o których mowa we wskazanych przepisach podlegają wyłącznie te kopie materiałów zasobu, które zostały sporządzone bezpośrednio przez dany organ administrujący zasobem, a nie bezpośrednio przez samego rzeczoznawcę majątkowego (podmiot, któremu zapewniono dostęp do materiałów zasobu),

Wskazując na powyższe uchybienia strona skarżąca kasacyjnie wnosi o:

uchylenie w całości wyroku WSA w Białymstoku z dnia 19 maja 2015 r., o sygn. akt numer II SA/Bk 171/15,

stwierdzenie nieważności decyzji PWINGiK w Białymstoku z dnia [...] stycznia 2015 r. o sygn. akt numer [...],

zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w sprawie skargi kasacyjnej, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

albo o:

uchylenie w całości wyroku WSA w Białymstoku z dnia 19 maja 2015 r., o sygn. akt numer II SA/Bk 171/15,

przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Białymstoku,

zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w sprawie skargi kasacyjnej, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

albo o:

uchylenie w całości wyroku WSA w Białymstoku z dnia 19 maja 2015 r., o sygn. akt numer II SA/Bk 171/15,

8) uchylenie - na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 188 p.p.s.a. - decyzji

PWINGiK w Białymstoku z dnia [...] stycznia 2015 r. o sygn. akt numer [...] wraz z poprzedzającą jej wydanie decyzją Starosty Łomżyńskiego z dnia [...] października 2014 r. o sygn. akt numer [...],

9) zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania w sprawie skargi kasacyjnej, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ponadto, z uwagi na ważny interes skarżącego oraz na zasadzie § 49 ust. 2 Regulaminu wewnętrznego urzędowania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który stanowi załącznik do Uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie regulaminu wewnętrznego urzędowania Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r. (M.P. z 2010 r., nr 86, poz. 1007, dalej zwanego: "Regulaminem"), pełnomocnik składa wniosek do Prezesa Izby Ogólnoadministracyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego o:

10) rozpoznanie niniejszej sprawy poza kolejnością wpływu spraw wniesionych do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona podnosi, że dokumenty inne niż uzasadniające wpisy do ewidencji gruntów i budynków, takie jak np. akty notarialne, orzeczenia sądowe, decyzje administracyjne, itp. nie wchodzą w skład powiatowego zasobu geodezyjnego. Co więcej, akty notarialne i pozostałe tego typu dokumenty nie stanowią tylko podstawy wpisów w ewidencji gruntów i budynków, ale także – o czym stanowi § 74 ust. 1 rozporządzenia ws. ewidencji gruntów – podstawę wpisów do rejestrów cen nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują, enumeratywnie wyliczone w art. 183 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Z tego względu, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej. Skarga kasacyjna oparta została na obu podstawach wskazanych w art.174 p.p.s.a. W skardze kasacyjnej sformułowano szereg zarzutów, z których większość była niezasadna, ale jeden z zarzutów Naczelny Sąd Administracyjny uznał za usprawiedliwiony, co spowodowało uwzględnienie skargi kasacyjnej.

Odnosząc się do pierwszego zarzutu opartego o przesłankę naruszenia przepisów postępowania tj art.174 pkt 2 p.p.s.a. w którym zarzucono naruszenie art.145 §1 pkt 2 p.p.s.a w zw. z art.156 §1 pkt 1 k.p.a., albowiem Podlaski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego nie był właściwy w sprawie. W uzasadnieniu zaś tego zarzutu wskazano, że organem właściwym powinno być Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży, odwołano się przy tym do sprawy I OW 44/15. Zarzut ten jest niezasadny, po nowelizacji ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ustawą z dnia 5 czerwca 2014r., która weszła w życie w dniu 12 lipca 2014r., problematyka dotycząca opłat za udostępnienie materiałów z zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zakresu tego udostępnienia, a także formy prawnej tego udostępnienia oraz właściwość organów została jednoznacznie określona w ustawie. Zgodnie z art. 40b. ust.1 pkt 5 ustawy, organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny pobierają opłaty między innymi za: udostępnianie rzeczoznawcom majątkowym do wglądu zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków. Z kolei zgodnie z art. 40f. ust.1 ustawy, w przypadku sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów zasobu lub wysokości należnej opłaty, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję administracyjną. Zgodnie zaś z ust.2 wniesienie odwołania od decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za udostępnianie materiałów zasobu nie wstrzymuje udostępnienia tych materiałów, pod warunkiem uiszczenia opłaty w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji. Z kolei art.7b ust.2 pkt 2 ustawy stanowi, że Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego jest organem, wyższego stopnia w stosunku do organów administracji geodezyjnej i kartograficznej. Tak więc kwestią bezsporną jest, że właściwym organem II instancyjnym jest Podlaski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego. Powołana zaś sprawa I OW 44/15 dotyczyła sporu kompetencyjnego, ale sporu który powstał na tle stanu prawnego, obowiązującego przed dniem 12 lipca 2014r. W takich przypadkach Prawo geodezyjne i kartograficzne, obowiązujące od dnia 12 lipca 2014 r., nie znajduje zastosowania do spraw rozstrzygniętych uprzednio decyzją ostateczną wydaną na podstawie ustawy o finansach publicznych w zakresie ustalenia opłaty określonej w ustawie. W rozpoznawanej zaś sprawie, decyzja organu I instancji została wydana w dniu [...] października 2014r., a więc na podstawie stanu prawnego obowiązującego od 12 lipca 2014r. Dlatego też zarzut skargi kasacyjnej jest niezasadny.

W zarzutach dotyczących naruszenia prawa materialnego sformułowanych w różny w sposób w pkt 2 lit.a do lit d przejawia jeden i ten sam argument polegający na błędnym przyjęciu, że akty notarialne, orzeczenia sądowe, decyzje administracyjne wchodzą w skład powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Zarzuty te są niezasadne, albowiem akty notarialne, orzeczenia sądowe, decyzje administracyjne stanowią część operatu ewidencyjnego, wchodzą tym samym w skład zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a w konsekwencji mają do nich zastosowanie zasady dotyczące udostępniania tych danych jak i pobierania opłat. Zgodnie z art. 24. 1. informacje, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 2, zawiera operat ewidencyjny, który składa się z:

1) bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzonej za pomocą systemu teleinformatycznego zapewniającego w szczególności:

a) odpowiednio zabezpieczone przechowywanie danych i ich aktualizację,

b) udostępnianie oraz wspólne korzystanie z danych na zasadach określonych w przepisach o infrastrukturze informacji przestrzennej,

c) wizualizację danych w formie rejestrów, kartotek i wykazów oraz mapy ewidencyjnej, a także udostępnianie zainteresowanym wypisów z tych rejestrów, kartotek i wykazów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej;

2) zbioru dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych.

Z kolei art.23 ustawy szczegółowo wymienia jakie orzeczenia sądowe, akty notarialne i decyzje administracyjne stanowią zbiór dokumentów, które uzasadniają wpisy do ewidencji gruntów i budynków. Ponadto przypomnieć należy powoływany już wcześniej z art. 40b. ust.1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym, organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny pobierają opłaty między innymi za: udostępnianie rzeczoznawcom majątkowym do wglądu zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków. Wskazane wyżej rozwiązania prawne, pokazują niezasadność zarzutów, które zostały oparte o błędny pogląd, że akty notarialne, orzeczenia sądowe, decyzje administracyjne nie stanowią zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Natomiast za zasadny uznał Naczelny Sąd Administracyjny zarzut sformułowany w pkt 2 lit.f , a dotyczący błędnej wykładni poz.5 w tabeli nr 16, a w konsekwencji niewłaściwym zastosowaniu, polegającym na przyjęciu, że udostępnienie aktów notarialnych i innych podobnych dokumentów – będących podstawą wpisu w ewidencji gruntów i budynków – w tym możliwość sporządzenia cyfrowych kopii podlega opłacie odrębnej od wskazanej w poz.5 tabeli nr 16.

Począwszy od 12 lipca 2014r. stawki opłat za udostępnianie materiałów zasobu określone zostały w załączniku do ustawy, opłaty te podlegają corocznej waloryzacji na zasadach określonych w art. 40j ustawy. W załączniku do ustawy zatytułowanym "Wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także zasady obliczania wysokości opłaty" w tabeli nr 16 pkt 5 została ustalona opłata za "udostępnianie do wglądu zbiorów aktów notarialnych oraz orzeczeń sądowych i decyzji administracyjnych będących podstawą wpisów w ewidencji gruntów i budynków, podmiotom które posiadają uprawnienia do wglądu do takich zbiorów na podstawie odrębnych przepisów". Jeśli chodzi o jednostkę rozliczeniową to dla pkt 5 przyjęto "zbiór dokumentów dotyczący jednej jednostki ewidencyjnej, udostępniony na okres do 4 godzin" Na tle sformułowania pkt 5 powstał spór, czy osoba o której mowa w tym punkcie, ponosząc opłatę za udostępnienie do wglądu zbioru aktów notarialnych, orzeczeń sadowych , decyzji administracyjnych może fotografować własnym aparatem fotograficznym odpisy i kopie aktów notarialnych. Wątpliwości wynikły stąd, iż w powołanej tabeli nr 16 w pkt 1 określono opłatę za kopię materiału z zasobu innego niż wymienione w tabelach 1-15 w postaci nieelektronicznej, zaś w pkt 2 opłatę za kopię materiału innego niż wymienione w tabelach 1-15 w postaci elektronicznej. Zdaniem organów wykonanie cyfrowej fotografii dokumentu zasobu jest to udostępnienie kopii materiału z zasobu w postaci nieelektronicznej.

Odnosząc się do tego spornego zagadnienia należy zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego zwrócić uwagę dwie kwestie. Po pierwsze tabela nr 16 ma tytuł udostępnienie materiałów zasobu niewymienionych w tabelach nr 1-15, natomiast rodzaje tego udostępnienia zostały wskazane w pkt 1, pkt 2 i pkt 5. Punkt 1 i 2 dotyczy udostępnienia w postaci kopii materiału z zasobu, a kopia ta może mieć postać nieelektroniczną i elektroniczną. Kopię materiałów z zasobu, czy to w postaci elektronicznej, czy też nieelektronicznej sporządza pracownik zasobu, a nie wnioskodawca. Nadto jak wynika z wstępnych zasad przedmiotowego załącznika tj.pkt 10 Stawki podstawowe określone w tabelach nr 1-17 uwzględniają koszty elektronicznych nośników danych o pojemności do 4 GB oraz koszty nośników informacji nieelektronicznej, pkt 11 W przypadku, gdy w celu udostępniania materiałów zasobu niezbędne jest użycie nośników danych elektronicznych o pojemności 4-20 GB, za nośniki te pobiera się opłatę ryczałtową w wysokości 5 zł., pkt 12 Opłaty, o której mowa w ust. 11, nie pobiera się, jeżeli odpowiednie nośniki danych elektronicznych dostarczy wnioskodawca, pkt 13 Materiały zasobu, dla udostępnienia których jest niezbędne użycie zewnętrznego nośnika danych elektronicznych o pojemności większej niż 20 GB, mogą być udostępniane po dostarczeniu przez wnioskodawcę odpowiedniego nośnika danych. Natomiast ta forma udostępnienia materiałów z zasobu o jakiej mowa w pkt 5, tj. udostępnienie do wglądu materiałów z zasobu nie łączy się z wykonywaniem przez pracownika zasobu kopii tych materiałów zarówno w formie elektronicznej jak i nieelektronicznej. Jest rzeczą bezsporną, że zgodnie z pkt 5 udostępnione do wglądu zbiory aktów notarialnych, orzeczeń sadowych, decyzji administracyjnych będących podstawą wpisu w ewidencji gruntów i budynków, które udostępniane są na okres do 4 godzin, mogą być przedmiotem np. notatek sporządzanych przez osoby uprawnione do wglądu do tych zbiorów, czy też mogą zostać przepisane przez taką osobę. Należy się w związku z tym zgodzić, że wykonanie zdjęcia własnym sprzętem przez osobę, której zostały udostępnione do wglądu zbiory o których mowa w pkt 5, jest możliwe, albowiem jest to tylko inna forma samodzielnie utrwalonej treści przeglądanych dokumentów. Trudny do zaakceptowania byłby pogląd, że osoba uprawniona do wglądu do zbioru dokumentów, może w formie pisemnej utrwalić treść danego dokumentu, a nie może tego uczynić przy wykorzystaniu aparatu cyfrowego. Oczywiście utrwalenie treści udostępnionego do wglądu dokumentu samodzielnie przez wnioskodawcę za pomocą aparatu cyfrowego, nie oznacza, że zmieniła się forma udostępnienia materiałów ze zbioru. Natomiast innym rodzajem udostępnienia materiałów zasobu jest wystąpienie o sporządzenie kopi materiałów z zasobu, zarówno w postaci elektronicznej jak i nieelektronicznej, które nie są samodzielnie sporządzone przez wnioskodawcę, inna jest opłata za ten rodzaj udostępnienia i opłata ta pokrywa koszty elektronicznych nośników danych oraz koszty nośników informacji nieelektronicznej. Natomiast drugą kwestią jest wynikająca z art.40c ust.1 ustawy zasada, że uprawnienia podmiotu dotyczące możliwości wykorzystywania udostępnionych mu materiałów zasobu określa licencja wydawana przez organ udostępniający te materiały. Jeżeli zatem licencja dotyczy wyłączenie udostępniania do wglądu zbioru aktów, to zakres jej nie ulega zmianie przez fakt, że udostępnione do wglądu akty zostały przez wnioskodawcę sfotografowane, jeżeli zatem wnioskodawca chce dysponować kopiami odpowiednich materiałów zasobu, na które będzie się powoływał przy podejmowaniu czy wykonywaniu określonych czynności, to musi skorzystać z licencji, której zakres będzie obejmował otrzymanie kopii odpowiednich dokumentów. Należy bowiem pamiętać, że zgodnie z art.48 a ust.1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, kto wykorzystuje materiały zasobu bez wymaganej licencji lub niezgodnie z warunkami licencji lub udostępnia je wbrew postanowieniom licencji osobom trzecim, podlega karze pieniężnej w wysokości dziesięciokrotności opłaty za udostępnianie tych materiałów.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał ten jeden zarzut skargi kasacyjnej za zasadny i stosując art.188 p.p.s.a w zw z art.145 §1 pkt 1 lit.a uchylił zaskarżony wyrok, oraz zaskarżoną decyzję wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji. O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art.203 pkt 1 p.p.s.a.