Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędziowie WSA Agata Ćwik-Bury (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2019 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 105 (sto pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

1. Przedmiotem skargi J.W. (dalej: strona, skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: SKO, Kolegium) z [...], nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta R. (dalej: Prezydent Miasta) z [...] ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości położonej przy ulicy [...] w wysokości [...] zł.

2. Postępowanie przed organami.

2.1. Prezydent Miasta ww decyzją ustalił stronie wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie [...] zł. Opodatkowaniem objęto grunt i budynki położone w R. przy ul. [...] - działka nr [...]. Organ ten odmówił zastosowania ulgi w podatku od nieruchomości przewidzianej w § 1 ust. 1 i 2 uchwały nr PR.0007.60.2014 Rady Miasta Ruda Śląska z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości budynków, objętych ochroną konserwatorską, w których wykonano remont całej elewacji frontowej (dalej: uchwała PR.0007.60.2014). 

2.2. W odwołaniu skarżąca zarzuciła, że decyzja organu podatkowego I instancji wydana została z naruszeniem zasad postępowania, a to praworządności, swobodnej oceny dowodów, uwzględniania interesu społecznego. Zarzucono także naruszenie § 1 ust. 1 i 2 uchwały PR.0007.60.2014 poprzez jego niezastosowanie.

2.3. Zaskarżoną decyzją Kolegium utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu wskazało, że skarżąca oraz J.W. (dalej: podatniczki) w 2017 r. zgłosiły Prezydentowi Miasta do opodatkowania podatkiem od nieruchomości położonej przy ul. [...].

Skarżąca w piśmie z dnia 9 maja 2017 r. sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały Rady Miasta z dnia 27 marca 2014 r. zgłosiła zamiar rozpoczęcia remontu. Do zawiadomienia załączona została pozytywna opinia Miejskiego Konserwatora Zabytków w sprawie wykonania termomodernizacji budynku położonego przy ul. [...] w R. oraz dokumentacja fotograficzna przedstawiającą budynek. Następnie w piśmie z dnia 23 sierpnia 2017 r. skierowanym do Prezydenta Miasta skarżąca powołując się na § 4 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014 zawiadomiła o zakończeniu remontu całej elewacji budynku przy ul. [...] oraz przedłożyła fotografie przedstawiające budynek po remoncie (dowód: pismo z dnia 23 sierpnia 2017 r. wraz załącznikami - w aktach sprawy organu podatkowego I instancji poz. 10).

Kolegium wskazało, że z dokumentacji sprawy wynika, że budynek oznaczony numerem porządkowym [...] oddzielony jest od chodnika wykonanego z kostki brukowej pasem gruntu. Po remoncie elewacji nawierzchnia gruntu utwardzona została za pomocą tłucznia kamiennego. Na elewacji budynku widoczny m.in. szyld "Poczta Polska S.A.". Na ścianie frontowej widoczna tablica z symbolami odpowiadającymi znakom drogowym stypizowanym w rozporządzeniu Ministrów Infrastruktury Oraz Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych jako D-18 "parking" oraz tabliczka T- 24 wskazująca, że pozostawiony pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela. Budynek ten został wpisany do gminnej ewidencji zabytków dla R. pod nr [...] (dowód: [...] - wydruk w aktach organu odwoławczego).

Dalej Kolegium podniosło, iż w niniejszej sprawie osią sporu pozostaje dopuszczalność zastosowania wobec opodatkowanej nieruchomości zwolnienia przewidzianego w uchwale PR.0007.60.2014, w których wykonano remont całej elewacji frontowej. W szczególności sporne jest, czy budynek objęty jest przedmiotowym zakresem zwolnienia przewidzianego dla budynków przylegających bezpośrednio do chodnika bądź jezdni lub placu w strefie publicznej.

Kolegium przywołało mające zastosowanie w sprawie przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: u.p.o.l.) oraz uchwałę Rady Miejskiej w Rudzie Śląskiej z dnia 23 października 2014 r. nr 1104/LXIV/2014 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2015 r. obowiązujących na terenie miasta Ruda Śląska (Dz. Urz. Woj. Śl. z 2014, poz. 5455).

SKO wskazało, iż zgodnie z art. 7 ust. 3 u.p.o.l. rada gminy w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w art. 7 ust. 1 tej samej ustawy. W oparciu o tę podstawę prawną Rada Miasta Ruda Śląska wydała uchwałę Nr PR.0007.60.2014. W § 1 tegoż aktu prawnego uchwalono:

1. Zwolnić od podatku od nieruchomości budynki lub ich części, objęte ochroną konserwatorską, pod warunkiem zrealizowania w nich remontu całej elewacji frontowej budynku w okresie nie przekraczającym 1 roku, liczonym od dnia rozpoczęcia remontu.

2. Zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje budynki, przylegające bezpośrednio do chodnika bądź jezdni lub placu w strefie publicznej.

3. Zwolnienie od podatku od nieruchomości dotyczy wyłącznie remontów rozpoczętych po dniu wejścia w życie niniejszej uchwały.

W uchwale uregulowano dalsze warunki uzależniające skorzystanie ze zwolnienia, w tym tryb oraz formę zgłaszania rozpoczęcia i zakończenia remontu. W zamieszczonym w § 2 słowniczku użytych w niej wyrażeń nie zdefiniowano zwrotów "przylegające bezpośrednio" czy też "plac w strefie publicznej".

Kolegium wskazało, że zgodnie z § 1 ust. 2 uchwały ulga dotyczyć może wyłącznie budynków przylegających bezpośrednio do chodników, jezdni, placów w strefie publicznej. Terminy "jezdnia", "chodnik" wyjaśnione zostały odpowiednio w art. 4 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm.) jako: jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; oraz chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych. Pojęcie "plac", wobec braku legalnej definicji, należy rozumieć w sposób odpowiadający jego znaczeniu w języku potocznym. Słowo "plac" rozumieć należy m.in. jako: 1. duża, wolna przestrzeń w mieście powstała najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle otoczona budynkami; 2. teren wydzielony pod zabudowę oraz teren wokół zabudowy; 3. daw. "miejsce bitwy, pojedynku". "Plac" definiuje się również jako niezabudowany teren w mieście lub osadzie, pełniący różne funkcje np. węzła komunikacyjnego, terenu podjazdowego przed budynkami użyteczności publicznej, miejsca zebrań, postoju pojazdów, rynku targowego.

Określenie "publiczny" rozumieć z kolei można jako: 1) dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości; 2) dostępny lub przeznaczony dla wszystkich; 3) związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną; 4) odbywający się przy świadkach, w sposób jawny. Znaczenie tego zwrotu przedstawiane jest też jako: 1) dotyczący ogółu nie pojedynczych osób, nie będący czyjąś osobistą własnością, przeznaczony dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, powszechny, ogólny, nieprywatny ale też 2) dziejący się w miejscu dostępnym dla wszystkich, widoczny, dostępny dla szerokiej publiczności, oficjalny, jawny (Słownik Języka Polskiego PWN, Słownik Języka Polskiego red. W. Doroszewski dostępne: www.sjp.pwn.pl).

Zdaniem Kolegium użyty w § 1 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014. zwrot "bezpośrednie przyleganie" należy rozumieć dosłownie. Chodzi o takie położenie jednego przedmiotu względem drugiego, w którym nie są one przedzielone żadnym innym przedmiotem, stykają się ze sobą. Zatem zastosowanie przedmiotowego zwolnienia uzależnione jest m.in. od tego, aby granica obrysu budynku stanowiła zarazem granicę chodnika, jezdni, placu w strefie publicznej.

SKO wskazało, że z materiału sprawy wynika, że sporny budynek nie przylega bezpośrednio do chodnika bądź jezdni w przebiegu drogi przy ul. [...]. Pomiędzy budynkiem a chodnikiem znajduje się niezabudowana przestrzeń zagospodarowana na parking dla pojazdów. Rozważania zatem wymaga, czy wspomniana przestrzeń pomiędzy budynkiem a chodnikiem uważana może być za plac jezdnię, chodnik lub plac w strefie publicznej. W świetle powołanych wyżej definicji jezdni oraz chodnika w ocenie Kolegium nie można jej w ten sposób zakwalifikować. Zasadniczą funkcją tej przestrzeni nie jest ruch pojazdów czy pieszych ale parkowanie pojazdów, na co wskazują zdjęcia przedstawiające parkujące samochody oraz znak umieszczony na budynku. Wspomnianej przestrzeni nie można również traktować jako placu w strefie publicznej. Po pierwsze: pas gruntu pomiędzy budynkiem a chodnikiem a dalej jezdnią nie jest wydzielony z przestrzeni zabudowaniami, bądź otoczony jezdnią czy chodnikiem. Nie odpowiada on pojęciu placu rozumianego jako niezabudowana przestrzeń w mieście otoczona budynkami, w zbiegu ulic. Po drugie: grunt znajdujący się pomiędzy chodnikiem a budynkiem nie sposób uznać za znajdujący się w strefie publicznej. Użyty w uchwale zwrot "strefa publiczna", mając na względzie przedmiot regulacji, odnosić należy do przestrzeni publicznej. Chodzi tu zatem o przestrzeń swobodnie dostępną dla ogółu mieszkańców, której podstawową funkcją jest zaspokojenie potrzeb mieszkańców. Wskazówkę, co sposobu rozumienia znaczenia "strefa publiczna" użytego w § 1 ust. 2 uchwały odnaleźć można w definicji "obszaru przestrzeni publicznej" zamieszczonej w art. 2 pkt 6) ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm.). W myśl wspomnianej definicji przez "obszar przestrzeni publicznej" należy rozumieć obszar o szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Utwardzony pas gruntu oddzielający budynek od chodnika pozostającego w przebiegu drogi (ul. [...]) przewidziany został jako miejsce parkingowe. Znajdująca się na budynku informacja wskazuje, że właściciel wspomnianego gruntu wprowadza ograniczenia w korzystaniu z parkingu pod rygorem usunięcia pojazdu. Parking służy zaspokojeniu potrzeb osób korzystających z lokali znajdujących się w budynku, a nie zaspokojeniu potrzeb ogółu.

SKO argumentowało, iż przyjęta językowa wykładnia § 1 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014 odpowiada regułom interpretacji przepisów prawa daninowego. Rezultat jej zastosowania jest zgodny z celem przepisu tj. stworzenia zachęty do polepszenia estetyki budynków objętych ochroną konserwatorską znajdujących się bezpośrednio przy powszechnie dostępnych ulicach i płacach na terenie R. Ponadto zwolnienie z podatku od nieruchomości stanowi odstępstwo od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania - art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (por. wyrok NSA z dnia 11 lipca 2018 r., II FSK 1917/16 www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

3. Postępowanie przed Sądem I instancji.

3.1. W skardze, wnosząc o uchylenie decyzji SKO, poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, skarżąca zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a .) poprzez naruszenie:

- zasady praworządności i legalności działania organów administracji publicznej polegające na odmowie zastosowania ulgi w podatku od nieruchomości w sytuacji, kiedy SKO nie dysponowało dokumentacją geodezyjną, z której wynika spełnienie przesłanki przylegania budynku bezpośrednio do chodnika w strefie publicznej oraz placu w sferze publicznej, ponadto organ odwoławczy nie uwzględnił dokumentacji fotograficznej, z której wynika że do chodnika w strefie publicznej przylega prostopadle chodnik prowadzący do wejścia do lokalu Poczty Polskiej, co stanowi o spełnieniu przesłanki przylegania budynku bezpośrednio do chodnika w rozumieniu uchwały;

- zasady interesu społecznego poprzez wydanie aktu odmowy zastosowania ulgi w podatku od nieruchomości, w sytuacji kiedy podatnik spełnił wszystkie wymogi wynikające z uchwały;

- zasady swobodnej oceny dowodów przez błędne ustalenie, że sporny budynek mieszkalny, w którym znajduje się lokal użytkowy Poczty Polskiej nie przylega bezpośrednio do chodnika oraz placu w sferze publicznej w sytuacji, kiedy pomiędzy ścianą frontową, gdzie mieści się wejście do lokalu Poczty Polskiej, a chodnikiem ogólnodostępnym (wzdłuż jezdni oraz prostopadle do jezdni) znajduje się przestrzeń ogólnodostępna dla klientów poczty i biura, tj. obszar dostępny dla nieograniczonego kręgu osób - plac w strefie publicznej;

2) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a .):

- § 1 ust. 1 i 2 uchwały PR.0007.60.2014, w których wykonano remont całej elewacji frontowej poprzez błędną wykładnię i ich niezastosowanie w sprawie, w sytuacji kiedy sporny budynek mieszkalny przylega bezpośrednio do chodnika w strefie publicznej, jak również przylega bezpośrednio do placu w strefie publicznej.

W uzasadnieniu wskazano, iż SKO powołując definicję obszaru przestrzeni publicznej z art. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, którym jest obszar o szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy błędnie przyjęło, iż "parking służy zaspokojeniu potrzeb osób korzystających z lokali znajdujących się w budynku, a nie na zaspokojenie potrzeb ogółu."

Natomiast z dokumentacji fotograficznej wynika, że umieszczony na budynku znak P zawiera następującą informację: Parking Tylko Dla Klientów Biura i Poczty Oraz Posiadaczy Abonamentu. Ta informacja graficzna oznacza, że utwardzony pas gruntu służy tylko i wyłącznie do parkowania klientom biura i poczty, tj. zaspokojeniu potrzeb ogółu, którym w tym wypadku są potrzeby każdej osoby, która załatwia swoją sprawę w biurze lub na poczcie. Inaczej mówiąc, każdy mieszkaniec może skorzystać z tego parkingu na czas załatwiania sprawy. Natomiast posiadaczami abonamentu mogą być osoby korzystające z parkingu w dni wolne od pracy. Informacja, że pozostawiony pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela oznacza, że kiedy nie jest czynne biuro oraz poczta, utwardzony pas gruntu nie jest parkingiem ogólnodostępnym. Ustalenie SKO, że "parking służy zaspokojeniu potrzeb osób korzystających z lokali znajdujących się w budynku" jest całkowicie dowolne, ponieważ nie wynika z zebranych w sprawie dowodów.

Skarżąca argumentowała, że osoby korzystające z budynku to najemcy lokali mieszkalnych, którzy nie mogą korzystać z utwardzonego pasa gruntu przed budynkiem, lecz mają obowiązek parkowania na terenie podwórka. Tej okoliczności nie ustalił tak organ I instancji jak i organ odwoławczy, ponieważ byłoby to możliwe jedynie po przeprowadzeniu dowodu z przesłuchania właścicieli nieruchomości, ewentualnie również najemców lokali mieszkalnych.

Ponadto strona podniosła, że sporny budynek mieszkalny, w którym znajduje się również lokal użytkowy Poczty Polskiej przylega bezpośrednio do chodnika. Pomiędzy ścianą frontową, gdzie mieści się wejście do lokalu Poczty Polskiej, a chodnikiem ogólnodostępnym (wzdłuż jezdni) znajduje się przestrzeń ogólnodostępną dla klientów poczty (parking oraz chodnik prowadzący do wejścia). Jest to obszar dostępny dla nieograniczonego kręgu osób w czasie pracy biura i poczty. Przedmiotowy budynek przylega bezpośrednio do placu w strefie publicznej, którym to placem jest prostokątny obszar pomiędzy elewacją frontową i chodnikiem tj. częścią drogi przeznaczoną do ruchu pieszych. Jest to miejsce zagospodarowane dla klientów biura i poczty (instytucja nieprywatna) jako miejsca parkingowe oraz chodnik prowadzący do wejścia do lokalu Poczty Polskiej.

3.2. W odpowiedzi na skargę Kolegium podtrzymało dotychczasowe stanowisko i wniosło o jej oddalenie.

3.3. Na rozprawie w dniu 28 lutego 2019r. pełnomocnik organu podtrzymując dotychczasowe stanowisko wskazał, że pojęcie placu jest pojęciem niezdefiniowanym i brak jest jednoznacznych kryteriów, które pozwalałaby na kwalifikację danego obiektu do kategorii "placu" ze względu na jego wielkość.

4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

4.1. Skarga okazała się zasadna.

4.2. Zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów obowiązującego prawa, zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez sąd naruszenia przepisów prawa materialnego, jeżeli miało ono wpływ na wynik sprawy lub naruszenia przepisów prawa procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także dające podstawę do wznowienia postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Ponadto zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

4.3. Spór pomiędzy stroną a Kolegium dotyczy zastosowania zwolnienia przewidzianego w uchwale PR.0007.60.2014, a koncentruje się na przesądzeniu kwestii czy budynek objęty jest przedmiotowym zakresem zwolnienia przewidzianego dla budynków przylegających bezpośrednio do chodnika bądź jezdni lub placu w strefie publicznej.

4.4. Rozważając sporne zagadnienie na wstępie wskazać przyjdzie, że w oparciu o podstawę prawną wynikającą z art. 7 ust. 3 u.p.o.l. Rada Miasta wydała uchwałę PR.0007.60.2014, zgodnie z którą (§ 1) postanowiono:

1. Zwolnić od podatku od nieruchomości budynki lub ich części, objęte ochroną konserwatorską, pod warunkiem zrealizowania w nich remontu całej elewacji frontowej budynku w okresie nie przekraczającym 1 roku, liczonym od dnia rozpoczęcia remontu.

2. Zwolnienie od podatku od nieruchomości obejmuje budynki, przylegające bezpośrednio do chodnika bądź jezdni lub placu w strefie publicznej.

3. Zwolnienie od podatku od nieruchomości dotyczy wyłącznie remontów rozpoczętych po dniu wejścia w życie niniejszej uchwały.

Ponadto w uchwale uregulowano dalsze warunki uzależniające skorzystanie ze zwolnienia, w tym tryb oraz formę zgłaszania rozpoczęcia i zakończenia remontu.

Z uwagi na brak definicji legalnej zwrotu "przylegające bezpośrednio" czy też "plac w strefie publicznej" należy odwołać się do znaczenia, jakie terminy te posiadają w języku potocznym przywołanych zasadnie przez Kolegium w zaskarżonej decyzji.

Słowo "plac" rozumieć należy m.in. jako: 1. duża, wolna przestrzeń w mieście powstała najczęściej przy zbiegu ulic, zwykle otoczona budynkami; 2. teren wydzielony pod zabudowę oraz teren wokół zabudowy; 3. daw. "miejsce bitwy, pojedynku". "Plac" definiuje się również jako niezabudowany teren w mieście lub osadzie, pełniący różne funkcje np. węzła komunikacyjnego, terenu podjazdowego przed budynkami użyteczności publicznej, miejsca zebrań, postoju pojazdów, rynku targowego.

Pojęcie "publiczny" to: 1) dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości; 2) dostępny lub przeznaczony dla wszystkich; 3) związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną; 4) odbywający się przy świadkach, w sposób jawny (https://sjp.pwn.pl/sjp/publiczny). Ponadto znaczenie tego zwrotu przedstawiane jest też jako: 1) dotyczący ogółu nie pojedynczych osób, nie będący czyjąś osobistą własnością, przeznaczony dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, powszechny, ogólny, nieprywatny ale też 2) dziejący się w miejscu dostępnym dla wszystkich, widoczny, dostępny dla szerokiej publiczności, oficjalny, jawny (Słownik Języka Polskiego PWN, Słownik Języka Polskiego red. W. Doroszewski, www.sjp.pwn.pl).

Sąd podziela pogląd SKO, iż użyty w § 1 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014 zwrot "bezpośrednie przyleganie" należy rozumieć dosłownie. Oznacza zatem takie położenie jednego przedmiotu względem drugiego, w którym nie są one przedzielone żadnym innym przedmiotem, stykają się ze sobą. Jego zastosowanie uzależnione jest m.in. od tego, aby granica obrysu budynku stanowiła zarazem granicę chodnika, jezdni, placu w strefie publicznej. Taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. Identyfikując znaczenia pojęcia publiczny odwołać się należy, podobnie jak organ do języka potocznego. Określenie "publiczny" rozumieć z kolei można jako: 1) dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości; 2) dostępny lub przeznaczony dla wszystkich; 3) związany z jakimś urzędem lub z jakąś instytucją nieprywatną; 4) odbywający się przy świadkach, w sposób jawny. Znaczenie tego zwrotu przedstawiane jest też jako: 1) dotyczący ogółu nie pojedynczych osób, nie będący czyjąś osobistą własnością, przeznaczony dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, powszechny, ogólny, nieprywatny ale też 2) dziejący się w miejscu dostępnym dla wszystkich, widoczny, dostępny dla szerokiej publiczności, oficjalny, jawny (Słownik Języka Polskiego PWN, Słownik Języka Polskiego red. W. Doroszewski dostępne: www.sjp.pwn.pl).

Użyty w uchwale zwrot "strefa publiczna", mając na względzie przedmiot regulacji, odnosić należy do przestrzeni publicznej, tj. przestrzeni swobodnie dostępnej dla ogółu mieszkańców, której podstawową funkcją jest zaspokojenie potrzeb mieszkańców.

Dodatkowo odwołać się można do znaczenia "strefa publiczna" użytego w § 1 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014 w definicji "obszaru przestrzeni publicznej" zamieszczonej w art. 2 pkt 6) ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

4.6. Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego sprawy wskazać przyjdzie, że SKO zasadnie uznało, że sporny budynek nie przylega bezpośrednio do chodnika bądź jezdni w przebiegu drogi przy ul. [...]. Pomiędzy budynkiem a chodnikiem znajduje się niezabudowana przestrzeń zagospodarowana na parking dla pojazdów.

W ocenie Sądu utwardzony pas gruntu oddzielający budynek od chodnika pozostającego w przebiegu drogi (ul. [...]) przewidziany został jako miejsce parkingowe, a jego zasadniczą funkcją jest parkowanie pojazdów, na co wskazują zdjęcia przedstawiające parkujące samochody oraz znak umieszczony na budynku. Parking ten ułatwia zatem korzystanie z instytucji publicznej, jaką jest Poczta Polska, tym zmotoryzowanym członkom społeczeństwa, którzy wyrażą chęć korzystania z placówki Poczty Polskiej położonej w R. przy ul. [...]. Temu celowi służy umieszczona na budynku tabliczka wprowadzająca ograniczenia co do korzystania z parkingu. W konsekwencji, wbrew twierdzeniom organu, ograniczenie z korzystania z parkingu dla osób korzystających z tej instytucji nie potwierdzają stanowiska, że parking znajdujący się przed spornym budynkiem nie jest placem położonym w sferze publicznej. Ponadto, w ocenie Sądu, parking ten nie musi być wydzielony zabudowaniami, otoczony jezdnią czy chodnikiem, choć zwrócić należy uwagę, że częściowo plac ten jest otoczony chodnikiem. Istotne jest, że plac ten jako miejsce postoju pojazdów dla osób korzystających z instytucji publicznej Poczty Polskiej, jest wyodrębniony z przestrzeni w ten sposób, że nie budzi wątpliwości, gdzie można parkować auta, motocykle, motorynki, skutery, rowery czy inne pojazdy.

Reasumując, przyjęcie przez Kolegium, że jakiekolwiek ograniczenia w korzystaniu z miejsc postojowych znajdujących się przed spornym budynkiem a priori implikują brak spełnienia kryterium "strefa publiczna" uznać należy za błędne. Zaprezentowana powyżej przez skład orzekający interpretacja pojęcia "strefa publiczna" wynika z dyrektyw wykładni językowych, pozostaje również w zgodzie z celem zwolnienia. W konsekwencji doszło do naruszenia prawa materialnego tj. § 1 ust. 1 i 2 uchwały PR.0007.60.2014 w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Przesądzenie czy zwolnienie wynikające z powołanej uchwały ma w sprawie zastosowanie jest jednak przedwczesne, albowiem z uwagi na uznaniu przez Kolegium, że niespełniona została przesłanka z § 1 ust. 2 uchwały PR.0007.60.2014, pozostałe przesłanki warunkujące zastosowanie ulgi nie były przedmiotem rozważań.

Kolegium rozpozna zatem sprawę ponownie przyjmując pogląd Sądu co do znaczenia pojęcia "strefy publicznej" wyrażony powyżej. Celem prowadzonego postępowania będzie ustalenie czy spełnione zostały wszystkie wynikające z ww uchwały przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, tj.: 1) objęty jest ochroną konserwatorską; 2) przylega bezpośrednio chodnika bądź jezdni lub placu; 3) chodnik, jezdnia lub plac o których mowa w pkt 2 znajdują się w strefie publicznej, 4) wykonano w nim remont całej elewacji frontowej, 5) remont trwał nie dłużej 1 rok. Ponadto dla skorzystania ze zwolnienia niezbędne jest zachowanie uregulowanego w uchwale (§ 3) trybu zgłaszania rozpoczęcia i zakończenia remontu.

4.7. Mając na uwadze powyższe Sąd uchylił zaskarżoną decyzję na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 a p.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.