Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 10 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant referent Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 października 2017 r. sprawy ze skargi L. S.A. z/s L. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia klasyfikacji gruntów oddala skargę w całości.

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...], podjętą na podstawie art. 2 pkt 12, art. 20 ust. 3 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2016 r. poz. 1629 ze zm.; zwaną dalej "P.g.k."), po rozpatrzeniu wniosku L. S.A. z/s w L. z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.) o aktualizację gleboznawczą klasyfikacji gruntów w zakresie aktualizacji klasoużytków gruntowych dla działek położonych w L., obręb H., oznaczonych geodezyjnie numerami [...] i [...], Prezydent Miasta L. odmówił ustalenia klasyfikacji gruntów. Jak wskazał organ pierwszej instancji w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, aktualny zapis działek w operacie ewidencji gruntów i budynków jest następujący: działka nr [...] - tereny przemysłowe (Ba) pow. 1,0224 ha, działka nr [...] - tereny przemysłowe (Ba) pow. 15,7891 ha. Proponowane zmiany w użytkach działek przedstawiono w poniższym zestawieniu: działka nr [...] - grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr/ŁIV) pow. 0,1192 ha, łąki trwałe (ŁIV) pow. 0,9032 ha; działka nr [...] - tereny przemysłowe (Ba) pow. 4,0809 ha, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr/RIVa) pow. 3,2830 ha, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr/RIVb) pow. 6,2208 ha, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr/R V) pow. 1,2419 ha, nieużytki (N) pow. 0,0803 ha, drogi (dr) pow. 0,8822 ha. Powyższa propozycja zmian w klasyfikacji została sporządzona w dokumentacji technicznej przez A.P.-K. - Doktora Nauk o Ziemi, gleboznawcę - klasyfikatora gruntów do przeprowadzenia aktualizacji gleboznawczej klasyfikacji gruntów, upoważnionej przez Prezydenta Miasta pismem z dnia 23 września 2015 r.

W dniu 14 września 2016 r. zwrócono się do strony skarżącej z prośbą o udostępnienie dokumentacji dotyczącej strefy ochronnej Huty M.. W odpowiedzi strona poinformowała o braku jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej strefy ochronnej, informując jednocześnie, że dokumenty te znajdują się w zasobach K. S.A. O/H.M..

W dniu 5 grudnia 2016 r. zwrócono się do K. S.A., Oddział H.M. z prośbą o udostępnienie dokumentacji dotyczącej strefy ochronnej Huty M.. W odpowiedzi ww. Spółka pismem z dnia 22 grudnia 2016 r. przekazała drogą pocztową powyższą dokumentację zapisaną na nośniku elektronicznym (płyta CD). W materiałach tych znalazły się decyzje Urzędu Wojewódzkiego w L.: z dnia 31 marca 1988 r. znak [...], z dnia 12 października 1989 r. znak [...], z dnia 18 grudnia 1996 r. znak [...], z dnia 25 maja 1998 r. znak [...] oraz z dnia 19 czerwca 1989 r. znak [...].

Analiza materiałów zgromadzonych w niniejszej sprawie oraz obowiązujące przepisy prawne wykazały, że gleboznawczą klasyfikacją gruntów przeprowadzaną w sposób jednolity dla całego kraju na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów objęte mogą być grunty rolne i leśne (art. 20 ust. 3 P.g.k.). Działki nr [...] i [...] posiadają w operacie ewidencji gruntów i budynków użytek Ba - tereny przemysłowe. Zapis ten figuruje do roku 1977 (od założenia ewidencji gruntów). Działki te znajdowały się w strefie ochronnej Huty M., która wygasła na podstawie decyzji Wojewody D. z dnia 6 grudnia 2006 r. [...].

Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (art. 2 ust. 1 pkt 8) gruntami rolnymi w rozumieniu ustawy są grunty zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa. Przepis ten posiada rozbudowaną strukturę i w punktach 1-7 rzeczywiście pozwala zaliczyć do gruntów rolnych te, które bądź są określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne, bądź też znajdują się aktualnie pod stawami rybnymi, wchodzą w skład gospodarstw rolnych, parków wiejskich, pracowniczych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych, są położone pod urządzeniami melioracji wodnych, przeciwpożarowych itd. Jednakże w punkcie 8 przepis ten wymienia także grunty nie charakteryzujące się takim przeznaczeniem lub położeniem, lecz zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa. Oznacza to, że w odniesieniu do gruntów zdegradowanych lub innego rodzaju, np. "tereny przemysłowe", objętych prowadzoną uprzednio działalnością zatwierdzenie, a wcześniej dokonanie prawidłowej klasyfikacji gleboznawczej jest możliwe dopiero po zrekultywowaniu gruntów. Wskazuje na to wyraźne sformułowanie art. 2 ust. 1 pkt 8, w którym to przepisie mowa jest o gruntach, które już zostały poddane rekultywacji. Sposób jej przeprowadzenia reguluje ten sam akt prawny w art. 20 i nast.

Kluczowe znaczenie dla niniejszej sprawy ma – jak wskazał organ pierwszej instancji - treść przepisu art. 20 ust. 3 P.g.k., zgodnie z którym grunty rolne i leśne obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów, przeprowadzoną w sposób jednolity dla całego kraju, na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów. Innymi słowy, gleboznawczą klasyfikacją gruntów objęte są wyłącznie grunty rolne i leśne, które w ramach czynności klasyfikacyjnych zalicza się do odpowiedniego rodzaju użytku gruntowego, a następnie ustala się jego klasę bonitacyjną. W punkcie 2 decyzji Urzędu Wojewódzkiego w L. z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie zmiany strefy ochronnej Huty M. "ustanawia się strefę ochronną Huty M., o powierzchni 1126 ha w granicach określonych na mapie w skali 1:10000, stanowiącej załącznik do założeń techniczno-ekonomicznych zagospodarowania strefy ochronnej Huty M. w L. (nr ewid. projektu 39-25-05)". W punkcie 8 decyzji "zobowiązuje się Hutę M. do wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze w obszarze strefy ochronnej nie przewidzianych przez inwestora do rolniczego wykorzystania". Załącznikiem do powyższej decyzji są założenia techniczno-ekonomiczne zagospodarowania strefy ochronnej nr ewid. proj. 39-25-05, które zawierają szczegółowe opisy. W punkcie 6.3 określone zostały typy gleb. Z informacji tej wynika, że "na terenach położonych na zachód od L. dominują dwa typy gleb: brunatne właściwe i pseudobielice. Niewielki obszar w porównaniu do powyższych zajmują mady. Występują one na terenach stanowiących pradolinę rzeki K. (rys. 39-25-03/7 mapa glebowo-rolnicza)". Działki nr [...] i [...] znajdują się w ścisłym obszarze Huty M.. Na mapie glebowo rolniczej tereny te zostały oznaczone zapisem Huta M., L. - tereny zakładów i nieużytki przemysłowe. Sposób zagospodarowania wykazany na mapie jest zgodny z zapisami w ewidencji gruntów i budynków.

W punkcie 6.7 opisano plan miejscowy zagospodarowania terenu. Plan przewiduje założenie zieleni wysokiej i niskiej na terenach wokół Huty oraz rolnicze użytkowanie pozostałych terenów, z wyjątkiem terenów północno-wschodnich wykorzystywanych na cele usługowe i specjalne.

W punkcie 6.10.4 widnieje opis zieleni zrealizowanej na tych terenach. "W ostatnich czterech latach Huta realizuje na zdegradowanych gruntach trwałe zagospodarowanie zielenią według projektów opracowanych przez BP "B." – W.. Do końca 1985 r. założono zieleń wysoką i niską na obszarze 101 ha - wydzielenia 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33". Część działki [...] znajduje się w wydzieleniu oznaczonym numerem 31 - zieleń zrealizowana. Na rysunku aktualizacji planu realizacyjnego zagospodarowania strefy ochronnej Huty nr 39-25-05 rys. 9 widać, że rekultywacja działek (m.in. działki [...]) została zrealizowana w całości w sposób nie budzący wątpliwości w kierunku zieleni określonym w załączniku (zieleń zrealizowana).

W punkcie 6.10.5 znajduje się opis projektowanej zieleni ochronnej. "Zadaniem zieleni w strefie jest ochrona terenów leżących poza strefą, dla których ma ona spełniać rolę filtra biologicznego. Pod zieleń ochronną przeznaczono zdegradowane grunty rolne, na których Huta przeprowadziła już rekultywację, jak również nieużytki (wyrobiska po eksploatacji piasku i żwiru) i zalewiska. W wyniku rekultywacji na najbardziej zdegradowanych gruntach na północ i południu od Huty uzyskano początek sukcesji roślinnej. Na mniej zdegradowanych gruntach po zrekultywowaniu uzyskano zadarnienie i bujny porost roślinności zielnej. Zagospodarowanie takie jest nietrwałe i mało efektywne, dlatego proponuje się założenie zieleni trwałej - drzew i krzewów. Zieleń ochronną wysoką (60% drzew i 40% krzewów) proponuje się założyć na wydzieleniach: 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14, 19, 20, 21, 22, 23, 24".

Założenia techniczno-ekonomiczne zawierają opis wydzieleń projektowanej zieleni ochronnej w strefie. W pozycji wydzielenie 9 - "powierzchnia 2,3 ha, usytuowanie na zachód od Huty na gruntach rolnych. Granicę północną stanowi ul. Złotoryjska, wschodnią - tor kolejowy prowadzący do Huty. Zaprojektowano zieleń wysoką (drzewa i krzewy). Pod linią energetyczną należy posadzić same krzewy". Działka [...] znajduje się w wydzieleniu oznaczonym numerem 9 - projektowana zieleń wysoka i niska. Potwierdzenie stanu faktycznego zagospodarowania gruntów położonych w byłej strefie ochronnej Huty oraz funkcja przypisana tym gruntom w planie realizacyjnym znajduje się również w decyzji Urzędu Wojewódzkiego w L. z dnia 18 grudnia 1996 r., w załączniku do decyzji - tabela nr 2, liczba porządkowa nr 28, obręb ewidencyjny miasto L., obręb H., działka numer 2 (przed podziałem), powierzchnia 5,4763 ha, sposób użytkowania - zagospodarowania gruntów nieużytkowana, zachwaszczona, funkcja z planu realizacyjnego zagospodarowania strefy ochronnej Huty M. Zw/R - projektowana zieleń wysoka, grunty poza obecną strefą cała działka, co oznacza, że założenia techniczno-ekonomiczne i zapisy określone w załączniku do decyzji z dnia 18 grudnia 1996 r. są tożsame.

W protokole klasyfikacyjnym, który stanowi integralną część operatu stwierdzono brak jakichkolwiek informacji świadczących o położeniu działek w bezpośrednim sąsiedztwie Huty M., która "została uruchomiona w 1953 r. Ponad 40-letnia działalność Huty, a zwłaszcza występująca w latach 70-tych niekontrolowana nadmierna emisja substancji toksycznych spowodowała degradację gruntów wokół Zakładu. Duże nagromadzenie metali ciężkich, a zwłaszcza miedzi i ołowiu oraz obniżenie się pH gleby spowodowało zanik roślinności na terenach przylegających do Huty od strony północnej i południowej. Na pozbawionej roślinności glebie wystąpił bardzo silny proces erozji wodnej i wietrznej, który spowodował nie tylko zanik warstwy glebowej, ale również wytworzenie się głębokich jarów. W łatach 80-tych Huta przystąpiła do rekultywacji drzew i krzewów poprzez przeprowadzenie niwelacji i odtworzenia szaty roślinnej, nasadzania drzew i krzewów". Stwierdzono brak opisu o obecnym sposobie użytkowania przedmiotowych nieruchomości. Dokument ten nie zawiera także wiadomości o przeprowadzonej rekultywacji na tych nieruchomościach w kierunku rolnym.

Przeprowadzona dodatkowa analiza w oparciu o materiały – jak wskazał organ pierwszej instancji - miała na celu sprawdzenie możliwości i zasadności w dokonywaniu ewentualnych zmian w klasyfikacji gruntów dla działek nr [...] i [...]. Zebrany materiał dowodowy jest według organu wystarczający do wydania decyzji. Uzupełniono treść o uwagi i zalecenia organu odwoławczego. Jednocześnie nie dopatrzono się przesłanek do koniczności przeprowadzania ustalenia i zmiany klasyfikacji przedstawionej na stronie 1 decyzji.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł L. S.A. z/s w L., zarzucając naruszenie przepisów: prawa materialnego, tj. przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1246; zwany dalej "rozp.g.k.g."), rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2015 r. poz. 542; zwany dalej "rozp.e.g.b.") oraz ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 909) poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie; postępowania, tj. art. 7, art. 75 § 1, art. 84 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (zwanej dalej "K.p.a.") poprzez brak dokładnego i rzetelnego zbadania sprawy oraz brak wyczerpującego uzasadnienia decyzji.

Po rozpatrzeniu wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...] r. Nr [...] D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 P.g.k. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w trakcie prowadzenia postępowania odwoławczego organ pozyskał dokumentację dotyczącą strefy ochronnej Huty, której zasięg obejmował również przedmiotowe działki. Zapisy znajdujące się w dokumentacji związanej m.in. z decyzją Wojewody L. z dnia 31 marca 1988 r. oraz w decyzjach późniejszych wskazywały, że w związku z ustaleniem strefy ochronnej Huty M. poczyniono wiele istotnych ustaleń dotyczących zagospodarowania m.in. przedmiotowych gruntów. W dokumentacji tej znajduje się m.in. projekt "ZTE zagospodarowania strefy ochronnej HM "L." – Aktualizacja H.M. L.", który zawiera m.in. informacje dotyczące charakterystyki terenu i lokalizacji Huty, zagospodarowania terenu strefy ochronnej, gruntów rolnych i zieleni w strefie. Ponadto, projekt ten zawiera tematyczne opracowania m.in. mapę glebowo-rolniczą, mapę zagospodarowania strefy ochronnej i mapę przedstawiającą stan użytkowania gruntów. Ustalenia takie mogły mieć istotny wpływ na postępowanie administracyjne w zakresie ustalenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów i to należało wyjaśnić. Wniosek dotyczył bowiem "przeprowadzenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów w zakresie aktualizacji klaso-użytków gruntowych w działkach ewidencyjnych nr: [...] i [...]", które zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków oznaczone były jako użytek gruntowy oznaczony symbolem Ba - tereny przemysłowe.

Jak wyjaśnił organ drugiej instancji, zgodnie z art. 20 ust. 3 P.g.k. grunty rolne i leśne obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów, przeprowadzaną w sposób jednolity dla całego kraju, na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów. Zgodnie z załącznikiem nr 6 do rozp.e.g.b. do gruntów rolnych zalicza się grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, grunty pod stawami, grunty pod rowami i nieużytki. Osobną kategorię gruntów stanowią grunty zabudowane i zurbanizowane, do których zalicza się m.in. grunty oznaczone symbolem Ba - tereny przemysłowe. Grunty takie co do zasady, w myśl art. 20 ust. 3 P.g.k. nie obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów. Ponadto, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych gruntami rolnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty: 1) określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne; 2) pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa; 3) pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu; 4) pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych; 5) parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, w tym również pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi; 6) rodzinnych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych; 7) pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, zaopatrzenia rolnictwa w wodę, kanalizacji oraz utylizacji ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców wsi; 8) zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa; 9) torfowisk i oczek wodnych; 10) pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych.

W aktach sprawy znajduje się dokumentacja dotycząca strefy ochronnej Huty, pozyskana od K. S.A. Oddział H.M., w tym m.in. opracowanie "założenia techniczno-ekonomiczne zagospodarowania strefy ochronnej Huty M. - nr ewid.proj. 39-25-05". W pkt. 6 tego opracowania wpisano, że "obszar strefy podzielono na dwa etapy: Etap I - w obszarze, którego zaprojektowano całkowitą zmianę użytkowania na gruntach rolnych przeznaczając je pod zieleń ochronna. (...) W obszarze I-ego etapu o powierzchni 746 ha znalazły się następujące elementy zagospodarowania istniejącego: - tereny przemysłowe (HM "L." ZM "L.", Zakład P.). Tereny te pozostawiono w dotychczasowym użytkowaniu". Zgodnie z opracowaniem kartograficznym "plan zbiorczy" w skali 1: 10000, będącym załącznikiem do opracowania "ZTE zagospodarowania strefy ochronnej Huty M. - Aktualizacja H.M. L. nr ewid. proj. 39-25-05, stwierdzić należy, że działki ewidencyjne nr [...] i [...] znajdowały się w obszarze etapu I. Ponadto, w pkt. 6.1 "istniejący stan zagospodarowania" opracowania wpisano, że "przez okres 30 letniej działalności Huty, a zwłaszcza w okresie lat 1970-1980 niekontrolowana emisja spowodowała degradację gruntów wokół Zakładu". Z powyższego wynika, że grunty położone w obszarze Huty jak i tereny przylegające określone jako "strefa ochronna" w wyniku działalności huty zostały zdegradowane.

W opracowaniu "ZTE zagospodarowania strefy ochronnej HM "L." - Aktualizacja H.M. L." nr 39-25-06, opracowanym w maju 1986 r. oraz w opracowaniu "Aktualizacja granic strefy ochronnej Huty M. w aspekcie obecnego oddziaływania na środowisko", określono kierunki rekultywacji gruntów znajdujących się w obszarze strefy. Jednakże z uwagi na to, że decyzją z dnia 6 grudnia 2006 r. nr [...] Wojewoda D. orzekł "wygaśnięcie decyzji Wojewody L. z dnia 31 marca 1988 r. znak: [...], z dnia 19 czerwca 1989 r. znak [...], z dnia 18 grudnia 1996 r. znak: [...], z dnia 25 maja 1998 r. znak: [...], wydane w sprawie ustanowienia oraz zmiany strefy ochronnej Huty M., położonej na obszarze gminy L. i K.", ustalenia te przestały być obowiązujące.

Kwestia rekultywacji nabiera – zdaniem organu - w rozpatrywanej sprawie istotnego znaczenia. Przedmiotowe grunty zgodnie z przepisami w zakresie ewidencji gruntów i budynków nie stanowią gruntów rolnych, zatem jedynie w przypadku potwierdzonej rekultywacji dla potrzeb rolnictwa istniałaby przesłanka do objęcia ich gleboznawczą klasyfikacją gruntów. Z akt sprawy wynika, że brak jest dokumentu, który potwierdzałby, że działania w zakresie rekultywacji zostały przeprowadzone i zakończone. Na kierunki działań wskazują jedynie opracowania: "ZTE zagospodarowania strefy ochronnej HM "L." - Aktualizacja H.M. L." z roku 1986 oraz opracowanie "Aktualizacja granic strefy ochronnej Huty M. w aspekcie obecnego oddziaływania na środowisko" z roku 1996. Ponadto, Dyrektor Wydziału Środowiska i Gospodarowania Odpadami w piśmie z dnia 30 marca 2016 r. wskazał, że "nie dysponuje dokumentami ustalającymi kierunki rekultywacji na terenie dawnej strefy ochronnej Huty M., w skład której wchodziły między innymi działki numer [...] i [...] obręb H.". Również obecny władający gruntem wskazał na nieposiadanie jakiejkolwiek dokumentacji.

Z archiwalnej dokumentacji dotyczącej strefy ochronnej Huty M. wynika, że przedmiotowe grunty uległy degradacji wskutek działalności huty. Grunty zdegradowane – jak wyjaśnił organ - to grunty, których rolnicza lub leśna wartość użytkowa zmalała, w szczególności w wyniku pogorszenia warunków przyrodniczych albo wskutek zmian środowiska oraz działalności przemysłowej, a także wadliwej działalności rolniczej (art. 4 pkt 16 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych). Grunty zdewastowane to grunty, które utraciły całkowicie wartość użytkową w wyniku przyczyn, o których mowa w pkt 16 (art. 4 pkt 17 ustawy). Zatem, w rozumieniu ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, degradacja oraz dewastacja gruntów oznacza więc odpowiednio zmniejszenie łub utratę rolniczej lub leśnej wartości użytkowej, stąd też grunty podlegające rekultywacji w znaczeniu ustawy należy kwalifikować jako grunty rolne lub leśne. W stosunku do takich gruntów właściwy organ może wydać decyzję w sprawach rekultywacji (art. 22 ust. 1 ustawy).

Ponadto, ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wskazują, że dla działki ewidencyjnej nr [...] określono funkcję o symbolu 11AG - "projektowany zespół zabudowy związanej z aktywnością gospodarczą", natomiast dla działki ewidencyjnej nr [...] - 5AG - "projektowany zespół zabudowy związanej z aktywnością gospodarczą".

Wobec tak zgromadzonych dowodów, organ stwierdził, że przedmiotowe grunty jako nie stanowiące gruntów rolnych lub leśnych oraz co do których nie potwierdzono rekultywacji dla potrzeb rolnictwa (art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych) nie mogły podlegać gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Z tych względów decyzję organu pierwszej instancji należało utrzymać w mocy.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu, organ wyjaśnił, że nie może odnieść się do tak stawianego zarzutu, gdyż strona nie powołała się na konkretne przepisy rozp.g.k.g., rozp.e.g.b. oraz ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Zarzut naruszenia art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i 3 K.p.a. organ uznał za niezasadny. W toku postępowania zebrano wszelkie możliwe dowody w sprawie mające na celu wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Organ na podstawie całokształtu materiału dowodowego po uprzednim zawiadomieniu strony o możności wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów przeprowadził postępowanie administracyjne i zakończył je decyzją administracyjną. Zdaniem organu odwoławczego Prezydent Miasta w swojej decyzji wskazał fakty, które uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, oraz podał przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, Ponadto, w uzasadnieniu prawnym wyjaśnił podstawy prawne swojej decyzji, przytaczając przepisy prawa.

Również zarzut naruszenia art. 84 § 1 K.p.a., że organ pierwszej instancji nie dał "wiarygodności przedstawionemu projektowi klasyfikacji gruntów sporządzonemu przez powołanego biegłego z zakresu gleboznawczej klasyfikacji gruntów" należy uznać za niezasadny. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 stycznia 2009 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1680/08) "organ administracji publicznej nie jest związany opinią biegłego; organ ocenia swobodnie opinię biegłego na zasadach wiedzy, nie jest, więc skrępowany tą opinią. Może ją przyjąć, jeśli uzna ją za trafną, ale może ją całkowicie zdyskwalifikować i przyjąć odmienną, własną, opartą na nauce lub doświadczeniu. To organ, a nie biegły, decyduje o załatwieniu sprawy, a biegły jest powołany do wydania opinii w kwestii faktycznej, której rozstrzygnięcie jest niezbędne do wydania przez organ decyzji. Opinia biegłego jest dla organu tylko materiałem, który powinien mu pomóc w rozstrzygnięciu kwestii faktycznej (...), ale musi on rozstrzygnąć tę kwestię sam, we własnym imieniu. Organ nie może ograniczyć się w uzasadnieniu decyzji do powołania się na konkluzję zawartą w opinii biegłego, lecz obowiązany jest sprawdzić, na jakich przesłankach biegły oparł swoja konkluzję i skontrolować prawidłowość rozumowania biegłego".

Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniósł L. S.A. z/s w L., żądając uchylenia w całości decyzji organu drugiej instancji oraz decyzji Prezydenta Miasta jako naruszających prawo i o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie:

1. art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i 3 K.p.a. poprzez brak dokładnego i rzetelnego zbadania sprawy, nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego i brak wyczerpującego uzasadnienia decyzji, w szczególności poprzez przyjęci, że przedmiotowe grunty zostały zdegradowane i wymagały podjęcia procesu rekultywacji, podczas gdy analizy składu gleby nie wykazały zanieczyszczenia czy degradacji gruntów, a ponadto w stosunku do gruntów właściwy organ nie nałożył obowiązku ich rekultywacji, a zatem opieranie się na ogólnie sformułowanych dowodach, które powstały kilkanaście lat temu, doprowadziło organy do nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego w tym zakresie;

2. art. 77 § 1 K.p.a. poprzez niezgodne z zasadami logiki ustalenie, że wniosek o wszczęcie postępowania z dnia 11 września 2015 r. wpłynął do organu pierwszej instancji dopiero w dniu 10 lutego 2016 r., a co za tym idzie postępowanie zostało zainicjowane znacznie później niż wyznaczenie klasyfikatora, co stanowi naruszenie przepisów postępowania w klasyfikacji gruntów, podczas gdy po dacie sporządzenia wniosku organ pierwszej instancji wydał upoważnienie dla klasyfikatora imiennie wskazanego we wniosku, co nie mogło być kwestią przypadkowej zbieżności, a zatem organ pierwszej instancji musiał dysponować przedmiotowym wnioskiem przed wydaniem w dniu 23 września 2015 r. upoważnienia;

3. art. 22 ust. 1 i 2 P.g.k. w zw. z § 7 ust. 1 pkt 7 rozp.g.k.g. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na niedokonaniu aktualizacji gleboznawczej klasyfikacji gruntów, pomimo sporządzenia stosownego operatu przez upoważnionego klasyfikatora, wykazującego niezgodność gleboznawczej klasyfikacji gruntów uwidocznionej w ewidencji z rzeczywistym stanem faktycznym i właściwościami gruntów, w szczególności podstawą zmiany klasyfikacji gruntów nie musiało być uprzednie przeprowadzenie rekultywacji gruntów, lecz ujawniony został błąd w pierwotnej klasyfikacji gruntów, który miał zostać usunięty w ramach przedmiotowego postępowania.

W uzasadnieniu skargi w pierwszej kolejności podniesiono, że organ odwoławczy nie odpowiedział na zasadnicze zagadnienie - skąd przed wpływem wniosku organ pierwszej instancji mógł posiadać wiedzę o zakresie wniosku (oznaczenie działek, które miały być reklasyfikowane) oraz osobie reklasyfikatora. Nie jest możliwe by organ pierwszej instancji samodzielnie, niezależnie od wniosku strony skarżącej wydał w dniu 23 września 2015 r. upoważnienie do przeprowadzenia aktualizacji gleboznawczej. Kierując się zasadami logiki organ odwoławczy powinien wyjaśnić dlaczego na wniosku z dnia 11 września 2015 r. widnieje pieczątka informująca o jego wpływie do organu dopiero w dniu 10 lutego 2016 r., a nie kierując się wyłącznie informacją o dacie z pieczątki, przyjmować naruszenie przepisów postępowania, podczas gdy pozostałe okoliczności sprawy świadczą o tym, że Prezydent Miasta posiadał wiedzę o treści wniosku już przed wydaniem upoważnienia, gdyż w przeciwnym razie nie mógłby wydać upoważnienia o takiej treści.

Ponadto, przyjmując argumentację organu jakoby gleboznawczej klasyfikacji podlegały wyłącznie grunty rolne i leśne, to wszczęcie oraz przeprowadzenie postępowanie w sprawie aktualizacji gleboznawczej klasyfikacji gruntów w działkach, na których w ewidencji gruntów i budynków widnieje przykładowo oznaczenie Ba - tereny przemysłowe, nie byłoby nigdy dopuszczalne. Z przepisów rozp.g.k.g. jednoznacznie wynika, że przeprowadzenie czynności klasyfikacyjnych w terenie, które wykonuje upoważniony przez organ klasyfikator, obejmuje: zaliczenie gruntów do odpowiedniego typu, rodzaju i gatunku gleby, rodzaju użytku gruntowego oraz klasy bonitacyjnej (§ 7 ust. 1 pkt 7). Załącznik nr 5 do rozp.e.g.b. wyszczególnia rodzaje użytków gruntowych. Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że do czynności klasyfikacyjnych zalicza się zarówno ustalenie rodzaju użytku gruntowego, jak i klasy bonitacyjnej i stanowi to jedno postępowanie. Żaden organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków nie przyjąłby do zasobu geodezyjnego i kartograficznego ustalonego jedynie w odrębnym postępowaniu użytku gruntowego, który wymaga nadania klasy bonitacyjnej, np. R, Ls, Br, itd. bez nadania klasy bonitacyjnej. Reasumując, to upoważniony klasyfikator gruntów w ramach swoich czynności w pierwszej kolejności ustala rodzaj użytku gruntowego, a następnie w przypadku użytku gruntowego wymagającego ustalenie klasy bonitacyjnej nadaje odpowiednią klasę. Stąd też ustawodawca w P.g.k. zawarł sformułowanie, że gleboznawczej klasyfikacji gruntów podlegają grunty rolne i leśne, mając na względzie nadanie klasy bonitacyjnej. Niemniej jednak nie można mieć wątpliwości, że do czynności klasyfikacyjnych - stosownie do ww. przepisów § 7 ust. 1 pkt 7 rozp.g.k.g. - zalicza się także ustalenie rodzaju użytku gruntowego. Na kwestię tę uwagę zwracają też sądy administracyjne, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 24 czerwca 2014 r. (sygn. akt: III SA/Kr 1544/13), który stwierdził, że "aktualna regulacja rozporządzenia g.k.g., w odróżnieniu od poprzedniej, przewiduje także - poza zaliczaniem gruntów do odpowiedniego typu, rodzaju i gatunku gleby oraz klasy bonitacyjnej - ustalanie rodzaju użytku gruntowego. Wynika to z brzmienia § 7 ust. 1 pkt. 7 oraz § 8 ust. 2 pkt. 1 lit. e rozporządzenia g.k.g. Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia g.k.g. (legislacja.rd.gov.pl) zmiana ta miała na celu ujednolicenie postępowania administracyjnego, obejmującego zarówno niezbędne ustalenie rodzaju użytku gruntowego, jak i jego klasy gleboznawczej".

Bezspornie, tereny inne niż rolne i leśne, nie podlegają – zdaniem strony skarżącej - gleboznawczej klasyfikacji gruntów i stąd też w przeprowadzonym postępowaniu takie tereny nie zostały sklasyfikowane, np. Ba, dr, natomiast sklasyfikowane zostały tylko te tereny, które przez upoważnionego klasyfikatora gruntów zostały zaliczone do użytków rolnych (R i Lzr). Całe natomiast postępowanie miało na celu wyeliminowanie istniejących od początku założenia rejestru gruntów dla tego terenu, czyli od 1977 r., błędów w oznaczeniu rodzaju użytków gruntowych, co też było stale podkreślane przez stronę skarżącą w toku postępowania. Celem nie było przeprowadzenie klasyfikacji terenów przemysłowych (Ba). W toku postępowania wyjaśniano bowiem, że obszar objęty aktualizacją nigdy nie był użytkowany przemysłowo, a w momencie założenia ewidencji wprowadzono oznaczenie Ba wyłącznie z uwagi na sposób władania tym gruntem, tj. przez K. w L., co w ówczesnych czasach było standardem. Gdyby teren ten był faktycznie wykorzystywany w celach przemysłowych bez wątpienia przed przeprowadzeniem gleboznawczej klasyfikacji gruntów musiałby być zrekultywowany. Z żadnych dokumentów przedstawionych przez organ nie wynika, aby teren ten był wykorzystywany przemysłowo, a dodatkowo upoważniony klasyfikator badając grunty w terenie, również nie stwierdził w profilach glebowych żadnych form degradacji gleby. Organ nie dotarł również do żadnych decyzji nakazujących rekultywację gruntów stosownie do art. 20 i nast. ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Gdyby rzeczywiście grunt wymagał przeprowadzenia procesu rekultywacji to z pewnością właściwy organ wydałby stosowne akty administracyjne w tym zakresie. Wyprowadzenie przez organ swoistego domniemania zdegradowania gruntów z uwagi na ich funkcjonowanie w obszarze strefy ochronnej huty było zatem bezprawne i niezgodne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, który nie budził żadnych wątpliwości. W każdym razie w sytuacji gdy organy uznawały przedmiotowe gruntu za zdewastowane, powinny przeprowadzić dowód, przykładów z opinii biegłego, który pozwoliłby zbadać glebę pod kątem istnienia skażenia lub posiadania właściwości charakterystycznych dla gleb rolniczych.

W dalszej kolejności strona zwróciła uwagę, że zarówno organ pierwszej, jak i drugiej instancji swoje rozstrzygnięcia oparli wyłącznie na sprawdzeniu stanu prawnego sprawy, pomijając zupełnie stan faktyczny. Organy nie kwestionują prawidłowości przeprowadzonych przez klasyfikatora gruntów czynności klasyfikacyjnych, jednocześnie jednak nie dając wiary jego opinii. Bez wątpienia to organ podejmuje decyzję i nie musi bezkrytycznie podzielać opinii specjalisty, nie mniej jednak nie podzielając takiej opinii, powinien wyraźnie i jednoznacznie wyjaśnić z jakich powodów nie dał jej wiary. Z uzasadnienia decyzji nie wynika bowiem w żaden sposób, żeby organ kwestionował sposób przeprowadzenia aktualizacji gleboznawczej klasyfikacji gruntów, a swoje rozstrzygnięcie oparł na zupełnie innych dowodach znanych organowi przed przeprowadzeniem omawianej klasyfikacji. Klasyfikator gruntów przeprowadził szereg czynności klasyfikacyjnych w terenie stosownie do obowiązujących przepisów i na tej podstawie przedstawił swoją opinię, przygotował projekt klasyfikacji, tym samym oceniając stan faktyczny sprawy. W aktach sprawy nie znajduje się zaś żadny dokument, z którego wynikałoby, aby organ nie zgadzając się z przedstawioną opinią klasyfikatora, dokonał sprawdzenia stanu faktycznego na gruncie, opierając swoje rozważania wyłącznie na materiałach archiwalnych, w części już nieobowiązujących, albo nie mających żadnego wpływu na prowadzone postępowanie (jak np. nawiązywanie do funkcji w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego). W ocenie strony skarżącej stanowi to istotne naruszenie przepisów postępowania, co miało istotny wpływ na sposób rozstrzygnięcia sprawy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 ze zm.) sąd sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę pod względem zgodności z prawem działalności administracji publicznej. Przedmiotem dokonywanej przez niego kontroli jest zbadanie, czy organy administracji w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Czyni to wedle stanu prawnego i na podstawie akt sprawy, istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Po myśli zaś art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Zgodnie z art. 145 § 1 P.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: 1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi: a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy; 2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach; 3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Badając pod tym kątem zaskarżoną decyzję, Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie doszło do naruszenia prawa o jakim mowa w powołanym art. 145 § 1 P.p.s.a.

Na wstępie wskazań należy, że zgodnie z art. 2 pkt 12 P.g.k. przez gleboznawczą klasyfikację gruntów rozumie się podział gleb na klasy bonitacyjne ze względu na ich jakość produkcyjną, ustaloną na podstawie cech genetycznych gleb. Zgodnie z art. 22 ust. 1 P.g.k. ewidencję gruntów i budynków oraz gleboznawczą klasyfikację gruntów prowadzą starostowie. Zgodnie z art. 92 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 814 ze zm.) funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje prezydent miasta.

Powyższe określenie gleboznawczej klasyfikacji gruntów ma moc obowiązującą w stosunku do spraw regulowanych P.g.k. oraz przepisów wykonawczych do P.g.k. W razie wątpliwości co do wykładni przepisów szczegółowych, należy w pierwszej kolejności dokonać ich wyjaśnienia na podstawie objaśnień zawartych w przepisach ogólnych ustawy, do których należy jej art. 2 P.g.k. definiujący niektóre pojęcia zastosowane przez ustawodawcę. Fakt zamieszczenia w ustawie wyjaśnienia pewnych pojęć lub definicji powoduje, iż przepisy tego rodzaju stają się przepisami prawa, ponieważ ustalają rozumienie przepisów, mocą których z określonymi faktami wiążą się skutki prawne.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 P.g.k. ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 3 P.g.k. grunty rolne i leśne obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów, przeprowadzaną w sposób jednolity dla całego kraju, na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów. Zasady prowadzenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1246; zwane dalej "rozp.g.k.g."), które określa: urzędową tabelę klas gruntów (§ 1 pkt 1) oraz sposób i tryb przeprowadzania gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwanej dalej "klasyfikacją" (§ 1 pkt 2). Urzędową tabelę klas gruntów określa załącznik do rozporządzenia (§ 2 rozp.g.k.g.). Klasyfikację przeprowadza starosta z urzędu albo na wniosek właściciela gruntów podlegających klasyfikacji albo innego władającego takimi gruntami wykazanego w ewidencji gruntów i budynków, zwanych dalej "właścicielem" (§ 3 rozp.g.k.g.).

Zgodnie zaś z § 66 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1034 ze zm.; zwanym dalej "rozp.e.g.b.") danymi ewidencyjnymi dotyczącymi użytków gruntowych i klas gleboznawczych są:

1) numeryczne opisy konturów tych użytków i klas bonitacyjnych;

2) oznaczenia użytków gruntowych i klas bonitacyjnych w granicach poszczególnych konturów oraz numery tych konturów.

Przebieg konturów klasyfikacyjnych przyjmuje się w ewidencji na podstawie mapy klasyfikacji, o której mowa w § 8 ust. 2 pkt 1 rozp.g.k.g., i zamyka się w granicach konturów gruntów rolnych lub gruntów leśnych (§ 66 ust. 3 rozp.e.g.b.).

Zgodnie z § 67 rozp.e.g.b. użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1) grunty rolne;

2) grunty leśne;

3) grunty zabudowane i zurbanizowane;

4) użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R;

5) (uchylony);

6) grunty pod wodami;

7) tereny różne oznaczone symbolem - Tr.

Grunty rolne dzielą się na:

1) użytki rolne, do których zalicza się:

a) grunty orne, oznaczone symbolem - R,

b) sady, oznaczone symbolem - S,

c) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,

d) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,

e) grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br,

f) grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,

g) grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W,

h) grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem - Lzr;

2) nieużytki, oznaczone symbolem - N.

Zgodnie zaś z § 68 ust. 3 pkt 2 rozp.e.g.b. grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się m.in. na tereny przemysłowe, oznaczone symbolem – Ba.

Podkreślenia również wymaga, z uwagi na przedmiot dalszych ustaleń, treść ust. 6 § 68 rozp.e.g.b., który stanowi, że zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik nr 6. Natomiast podstawą ustalenia typów i klas gleby są dane zawarte w załączniku do rozp.g.k.g.

Jak wynika z treści przytoczonych regulacji art. 20 ust. 1 pkt 1 P.g.k., pojęcia oznaczenia użytków gruntowych i gleboznawczej klasyfikacji gruntów jako elementów informacji o gruntach określają odmienne elementy ewidencji gruntów. Rozp.g.k.g. stanowi podstawę przeprowadzania gleboznawczej klasyfikacji gruntów w sposób jednolity dla całego kraju, zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 3 P.g.k., co potwierdza także regulacja zawarta w jego § 1 ust. 2. Z przepisów P.g.k. i rozp.g.k.g. wynika, że postępowanie mające za przedmiot gleboznawczą klasyfikację gruntów jest postępowaniem odrębnym od postępowań uregulowanych w rozp.e.g.b. Zawiera ono przepisy proceduralne szczegółowo regulujące tok postępowania w sprawach mających za przedmiot klasyfikację gruntów, nadto określa osoby uprawnione do opracowania projektu klasyfikacji gruntów, przedmiot działań tych osób (klasyfikatorów), ich uprawnienia i obowiązki. Jak wynika z § 2 rozp.g.k.g. urzędową tabelę klas gruntów określa załącznik do rozporządzenia.

Rozróżnienie pomiędzy ewidencją gruntów a gleboznawczą klasyfikacją gruntów wynika więc wyraźnie z treści art. 22 ust. 1 P.g.k., nadto z § 66, 67 i 68 rozp.e.g.b. oraz z przepisów rozp.g.k.g. Rozróżnienie to wynika również z treści załącznika Nr 6 do rozp.e.g.b. Określa on przesłanki zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych, natomiast załącznik do rozp.g.k.g. zawiera określenie klas gruntów oraz klasyfikacji bonitacyjnej, tj. podziału gruntów z uwagi na skład organiczny, chemiczny, sposób wytworzenia, właściwości, rodzaj terenu, itd. W załączniku tym, w w Części I jest mowa o gruntach ornych, w Części II – o gruntach zrekultywowanych, w Części III – o łąkach trwałych i pastwiskach trwałych, w Części IV – o lasach, w Części V – o gruntach zadrzewionych i zakrzewionych, w Części VI – o gruntach pod stawami rybnymi, w Części VII – o nieużytkach, w Części VIII - o pozostałych kategoriach gruntów rolnych. Dane te, tj. klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich kontury i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Widać więc wyraźnie, że dane ewidencyjne dotyczące rodzajów użytków gruntowych oraz dane ewidencyjne dotyczące klas gleboznawczych to dwa różne rodzaje danych, których sposób pozyskania odbywa się na podstawie różnych przepisów prawa i w oparciu o różne procedury.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że rodzaj użytków gruntowych oraz ich zasięg nie zależy od typu i klasy gleby, ale od istnienia elementów będących podstawą rozróżnienia rodzaju tych użytków, określonych przepisami rozp.e.g.b. oraz załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia. Wniosek taki wynika również z § 5 ust. 2 rozp.g.k.g., zgodnie z którym osoba upoważniona przez starostę, zwana dalej "klasyfikatorem" przeprowadza czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, tj.: analizę niezbędnych materiałów stanowiących państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny (pkt 1); przeprowadzenie czynności klasyfikacyjnych w terenie (pkt 2); sporządzenie projektu ustalenia klasyfikacji (pkt 3). Nie wynika z tego przepisu, aby klasyfikator był zobowiązany lub uprawniony do przeprowadzania innego rodzaju czynności, aniżeli określone w tym przepisie. Przeprowadzenie czynności klasyfikacyjnych w terenie obejmuje natomiast zgodnie z § 7 ust. 1 rozp.g.k.g.:

1) sporządzenie opisu fizjograficznego;

2) ustalenie zasięgu gruntów podlegających klasyfikacji;

3) badanie profili glebowych, w tym określenie uziarnienia w ich poszczególnych poziomach genetycznych oraz szczegółowe określenie na mapie ewidencyjnej miejsca przeprowadzania tych badań;

4) ustalenie rodzaju zbiorowisk roślinnych na łąkach trwałych i pastwiskach trwałych;

5) ustalenie typu siedliskowego lasu, jego drzewostanu, podszycia i runa na gruntach leśnych;

6) ustalenie rodzaju i gęstości zadrzewień i zakrzewień gruntów zadrzewionych i zakrzewionych;

7) zaliczenie gruntów do odpowiedniego typu, rodzaju i gatunku gleby, rodzaju użytku gruntowego oraz klasy bonitacyjnej;

8) ustalenie zasięgu konturów typów gleb oraz klas bonitacyjnych.

Po przeprowadzeniu czynności klasyfikacyjnych w terenie klasyfikator opracowuje projekt ustalenia klasyfikacji (§ 8 ust. 1 rozp.g.k.g.). Dokonane przez klasyfikatora czynności stanowią podstawę wydania orzeczenia o ustaleniu klasyfikacji gruntów (§ 5 ust. 1 pkt 5 rozp.g.k.g.). Natomiast rozróżnienie rodzajów użytków gruntowych odbywa się na podstawie przypisania cech, właściwości, czy też sposobu zagospodarowania, charakterystycznych dla danego rodzaju użytków, a elementy te określa załącznik Nr 6 do rozp.e.g.b.

Zgodnie z punktem 2.1 tego załącznika, zatytułowanym "Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych", do gruntów rolnych zalicza się Grunty orne – R, do których zalicza się grunty:

1) poddane stałej uprawie mechanicznej mającej na celu produkcję rolniczą lub ogrodniczą;

2) nadające się do uprawy, o której mowa w pkt 1, ale zajęte pod plantacje chmielu, wikliny lub drzew ozdobnych, w tym choinek, oraz szkółki ozdobnych drzew lub krzewów, lub na których urządzone zostały rodzinne ogrody działkowe;

3) zajęte pod urządzenia i budowle wspomagające produkcję rolniczą lub ogrodniczą i położone poza działką siedliskową;

4) utrzymywane w postaci ugoru lub odłogowane,

Sady – S, Łąki trwałe – Ł, Pastwiska trwałe – Ps, Grunty rolne zabudowane – Br, do których zalicza się grunty zajęte pod:

1) budynki przeznaczone do produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej, w szczególności: spichlerze, przechowalnie owoców i warzyw, stodoły, budynki inwentarskie, budynki na sprzęt rolniczy, magazyny i sortownie ryb, wylęgarnie ryb, podchowalnie ryb, wędzarnie, przetwórnie, chłodnie, a także budowle i urządzenia rolnicze, w szczególności: zbiorniki na płynne odchody zwierzęce, płyty do składowania obornika, silosy na kiszonki, silosy na zboże i pasze, komory fermentacyjne i zbiorniki biogazu rolniczego, a także instalacje służące do otrzymywania biogazu rolniczego, place składowe, place postojowe i manewrowe dla maszyn rolniczych;

2) budynki przeznaczone do przetwórstwa rolno-spożywczego, z wyłączeniem gruntów zajętych pod przemysłowe zakłady przetwórstwa rolniczego bazujących na surowcach pochodzących spoza gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą te budynki;

3) budynki mieszkalne oraz inne budynki i urządzenia, takie jak: komórki, garaże, szopy, kotłownie, podwórza, śmietniki, składowiska odpadów, jeżeli z gruntami, budynkami, budowlami lub urządzeniami, o których mowa w pkt 1 i 2, tworzą zorganizowaną całość gospodarczą i są położone w tej samej miejscowości lub w bezpośrednim sąsiedztwie w miejscowości sąsiedniej.

a także:

4) grunty położone między budynkami i urządzeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, lub w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń, i niewykorzystywane na inny cel, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych, w tym zajęte pod rabaty, kwietniki, warzywniki;

5) grunty zajęte pod budynki, budowle i urządzenia, o których mowa w ust. 1, niewykorzystywane obecnie do produkcji rolniczej, jeżeli grunty te nie zostały wyłączone z produkcji rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 909, 1338 i 1695 oraz z 2016 r. poz. 904),

Grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych – Lzr, Grunty pod stawami – Wsr, Grunty pod rowami – W, Nieużytki – N.

Ponadto należy zwrócić uwagę na przepisy art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (j.t. Dz. U. z 2015 r. poz. 909 ze zm.), zgodnie z którym gruntami rolnymi, w rozumieniu ustawy, są grunty:

1) określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne;

2) pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa;

3) pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu;

4) pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych;

5) parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, w tym również pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi;

6) rodzinnych ogrodów działkowych i ogrodów botanicznych;

7) pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, zaopatrzenia rolnictwa w wodę, kanalizacji oraz utylizacji ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców wsi;

8) zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa;

9) torfowisk i oczek wodnych;

10) pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że gleboznawczą klasyfikacją gruntów objęte są wyłącznie grunty rolne i leśne, które w ramach czynności klasyfikacyjnych zalicza się do odpowiedniego rodzaju użytku gruntowego, a następnie ustala się jego klasę bonitacyjną. Działki objęte wnioskiem o dokonanie aktualizacji gleboznawczej klasyfikacji gruntów złożonym w niniejszej sprawie tego warunku nie spełniają.

Należy tutaj zauważyć, że pismem z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.) L. S.A. z/s w L. wniosła o aktualizację gleboznawczą klasyfikacji gruntów w zakresie aktualizacji klasoużytków gruntowych dla działek położonych w L., obręb H., oznaczonych geodezyjnie numerami [...] i [...], których jest użytkownikiem wieczystym, ze względu na nieaktualny stan faktyczny na gruncie z danymi w ewidencji gruntów i budynków pod względem rodzajów użytków gruntowych. Działki te posiadają w operacie ewidencji gruntów i budynków użytek Ba - tereny przemysłowe.

Jak wynika z rejestrów gruntów założonych w 1977 r. dla obrębu H. wpisana w jednostce rejestrowej nr 2 działka oznaczona numerem ewidencyjnym [...] o powierzchni 37,5143 ha, jak i w jednostce rejestrowej nr 1 działka oznaczona numerem ewidencyjnym [...] o powierzchni 5,4763 ha posiadały nazwę użytku: Ba. Grunty takie, co do zasady, w myśl art. 20 ust. 3 P.g.k., nie obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów. Jednakże istniała by taka możliwość, w sytuacji gdyby grunty te zostały poddane rekultywacji dla potrzeb rolnictwa.

Istotne jest, że działki nr 2 i 6 na mocy decyzji Wojewody L. z dnia [...] r. znak: [...] znalazły się w strefie ochronnej Huty M.. Decyzją tą m.in.:

1) uchylono decyzję Nr [...] z dnia 12.12.1979 r. wydaną przez Wojewódzkie Biuro Planowania Przestrzennego w L. w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego strefy ochronnej Huty M. w L.;

2) ustanowiono strefę ochronną Huty o powierzchni 1126 ha w granicach określonych na mapie w skali 1:10000 stanowiącej załącznik do założeń techniczno-ekonomicznych zagospodarowania strefy ochronnej Huty (nr ew. projektu 39-25-05);

3) na terenie strefy ochronnej określonej w planie zabroniono budowy domów mieszkalnych, budynków użyteczności publicznej i innych obiektów budowlanych przeznaczonych na stały pobyt ludzi, a nie związanych z działalnością podstawową Huty lub zakładów przemysłowych z nią związanych oraz lokalizacji pracowniczych ogrodów działkowych, urządzeń sportowych rekreacyjnych;

4) zakazano stałego pobytu ludzi na terenie strefy ochronnej określonej w pkt 2 z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 3;

5) zobowiązano Hutę do wejścia w prawne posiadanie nieruchomości znajdujących się w granicach strefy ochronnej;

6) zobowiązano Hutę do przedłożenia w terminie do 30 września 1988 r. planu realizacyjnego zagospodarowania strefy ochronnej w ustanowionych granicach celem zatwierdzenia odrębną decyzją administracyjną;

7) zobowiązano Hutę do dokonywania określonych pomiarów oraz badań stopnia i zasięgu szkodliwego oddziaływania zanieczyszczeń na środowisko;

8) zobowiązano Hutę do wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze w obszarze strefy ochronnej nie przewidzianych przez inwestora do rolniczego wykorzystania.

W punkcie 6.3 załącznika, o który mowa w pkt. 2, określone zostały typy gleb. Wynika z niego, że działki nr 2 i 6 znajdują się w ścisłym obszarze Huty. Na mapie glebowo-rolniczej tereny te zostały oznaczone zapisem Huta M.", L. - tereny zakładów i nieużytki przemysłowe.

Powyższa decyzja z dnia 31 marca 1988 r. została kolejno decyzjami Wojewody L. z dnia 19 czerwca 1989 r. znak: [...], z dnia 18 grudnia 1996 r. znak: [...] i z dnia 25 maja 1998 r. znak: [...] zmieniana.

Decyzją z dnia 12 października 1989 r. znak: [...] Wojewoda L. zatwierdził pod względem urbanistycznym i architektonicznym plan realizacyjny, objęty załącznikiem Nr 1 strefy ochronnej o powierzchni 1128,0 ha, i udzielił pozwolenia na budowę inwestycji w części obejmującej obiekty i urządzenia terenu związane z zagospodarowaniem strefy ochronnej położonej wyłącznie na terenach znajdujących się w prawnym posiadaniu Huty M., położonych w L. oraz obrębach wsi Sz., S., B., P.M. i J. w gminie K..

Decyzją Urzędu Rejonowego w L. z dnia [...] r. nr [...] zatwierdzono projekt podziału działki nr [...], w wyniku którego wydzielono m.in. działkę nr [...] o powierzchni 15,7891 ha. Decyzją z dnia 12 listopada 1997 r. nr [...] Prezydent Miasta L. zatwierdził natomiast projekt podziału działki nr 2, w wyniku którego wydzielono m.in. działkę nr [...] o powierzchni 5,4157 ha, decyzją zaś z dnia 22 czerwca 1999 r. nr [...] - zatwierdził projekt podziału działki nr [...], wydzielając jako odrębną nieruchomość działkę nr [...] o powierzchni 1,0224 ha.

Decyzją z dnia 6 grudnia 2006 r. nr [...] Wojewoda D. orzekł o wygaśnięciu wymienionych wyżej decyzji dotyczących strefy ochronnej, tj. z dnia 31 marca 1988 r., z dnia 19 czerwca 1989 r., z dnia 18 grudnia 1996 r. i z dnia 25 maja 1998 r.

Powyższymi aktami zobowiązano Hutę do przeprowadzenia szeregu działań ochronnych na rzecz środowiska, nie można na ich podstawie jednak stwierdzić, że doszło do zrekultywowania terenu działek nr [...] i [...] dla potrzeb rolnictwa.

W opracowaniu "ZTE zagospodarowania strefy ochronnej Huty M. - Aktualizacja H.M. L." nr 39-25-06, opracowanym w maju 1986 r. oraz w opracowaniu "Aktualizacja granic strefy ochronnej Huty M. w aspekcie obecnego oddziaływania na środowisko", określono kierunki rekultywacji gruntów znajdujących się w obszarze strefy. Jednakże z uwagi na to, że decyzją z dnia 6 grudnia 2006 r. Wojewoda D. orzekł o wygaśnięciu decyzji wydanych w sprawie ustanowienia oraz zmiany strefy ochronnej, ustalenia te przestały być obowiązujące. W aktach sprawy brak jest natomiast dokumentu, który potwierdzałby, że działania w zakresie rekultywacji zostały przeprowadzone i zakończone. Z akt sprawy nie wynika również, że wydano decyzję w sprawie rekultywacji i zagospodarowania (art. 22 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych). Potwierdza to zarówno Dyrektor Wydziału Środowiska i Gospodarowania Odpadami Urzędu Miasta L. w pismach z dnia 7 i 30 marca 2016 r., w których wskazano odpowiednio, że nie dysponuje on dokumentami określającymi kierunki rekultywacji wydanymi po stwierdzeniu wygaśnięcia decyzji ustanawiających strefę ochronną Huty M. i że nie dysponuje dokumentami ustalającymi kierunki rekultywacji na terenie dawnej strefy ochronnej Huty, w skład której wchodziły między działki nr [...] i [...], jak również sama strona skarżąca, która w dniu 27 kwietnia 2016 r. do protokołu oświadczyła, że zarówno L. S.A. jak i Huta M. nie posiadają żadnych dodatkowych dokumentów świadczących o przeprowadzonych pracach rekultywacyjnych terenów objętych wnioskiem w kierunku rolnym lub innych.

Z wypisów z rejestru gruntów z dnia 25 lipca 2016 r. wynika, że działki nr [...] i [...] to użytki oznaczone Ba – tereny przemysłowe. Ponadto, w rozdziale 2 uchwały Rady Miejskiej L. z dnia 27 lutego 2012 r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta L. - terenu pod L., zatytułowanym "Przeznaczenie i warunki zagospodarowania terenów" w § 5 "Przeznaczenie terenów - podstawowe ustalenia funkcjonalne" w ust. 1 wpisano: "zgodnie z ustaleniami obowiązującego "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta L." obszary objęte planem leżą w całości w granicach terenów GI-GII - GIV, gdzie GI - tereny przemysłu uciążliwego i budownictwa (bez funkcji mieszkaniowej), GIl - nieuciążliwa produkcja, handel hurtowy i giełdowy, transport, składy i GIV - tereny o różnej działalności gospodarczej oraz biura, handel detaliczny i usługi komercyjne. W ust. 2 wpisano, że obszary objęte planem przeznacza się pod projektowane zainwestowanie L., to znaczy pod lokalizację zespołów zabudowy przemysłowej, baz, składów, magazynów oraz biur, handlu hurtowego, giełdowego i detalicznego, usług komercyjnych i innych działalności gospodarczych. Ustalenia planu wskazują, że dla działki ewidencyjnej nr [...] określono funkcję o symbolu 11AG - projektowany zespół zabudowy związanej z aktywnością gospodarczą, natomiast dla działki nr [...] - 5AG - projektowany zespół zabudowy związanej z aktywnością gospodarczą.

Wobec powyższego słusznie organy stwierdziły, że przedmiotowe grunty jako nie stanowiące gruntów rolnych lub leśnych oraz co do których nie potwierdzono rekultywacji dla potrzeb rolnictwa nie mogły podlegać gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Tym samym zarzut skargi naruszenia art. 22 ust. 1 i 2 P.g.k. w zw. z § 7 ust. 1 pkt 7 rozp.g.k.g. należało uznać za nieuzasadniony.

Przede wszystkim należy tutaj zauważyć, że sam fakt sporządzenia stosownego projektu ustalenia klasyfikacji przez upoważnionego klasyfikatora nie upoważnia do wydania decyzji w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Podkreślenia jeszcze raz wymaga tutaj to, że w niniejszej sprawie z powodów proceduralnych, tj. braku zaliczenia terenów obejmujących działki nr [...] i [...] do gruntów rolnych, do takiej klasyfikacji w ogóle nie mogło dość. Zatem sporządzony projekt ustalenia klasyfikacji był tutaj zbędny. Tym samym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy ma również fakt, że obszar objęty aktualizacją nigdy nie był – jak twierdzi strona skarżąca - użytkowany przemysłowo, a w momencie założenia ewidencji wprowadzono oznaczenie Ba wyłącznie z uwagi na sposób władania tym gruntem, tj. przez KGHM w L.. Za bezpodstawne natomiast należy uznać zarzut bezprawnego i niezgodnego z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie wyprowadzenia przez organ domniemania zdegradowania gruntów z uwagi na ich funkcjonowanie w obszarze strefy ochronnej Huty. Przedmiotem oceny w niniejszej sprawie nie był fakt degradacji przedmiotowego gruntu. Organy nie miały zatem obowiązku – jak wskazuje strona skarżąca - przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, który pozwoliłby zbadać glebę pod kątem istnienia skażenia lub posiadania właściwości charakterystycznych dla gleb rolniczych.

Niezasadne są zatem zarzuty skargi, że organy oparły swoje rozstrzygnięcia wyłącznie na sprawdzeniu stanu prawnego sprawy, pomijając zupełnie stan faktyczny. Organy nie kwestionowały prawidłowości przeprowadzonych przez klasyfikatora gruntów czynności klasyfikacyjnych, bowiem doszły do wniosku, że nie można przeprowadzić klasyfikacji w odniesieniu do przedmiotowych działek. Nie było zatem potrzeby dokonywania jej oceny, a podjęte decyzje słusznie oparto na zupełnie innych dowodach znanych organowi przed przeprowadzeniem omawianej klasyfikacji. To zaś prowadzi do wniosku, że niezasadny jest zarzuty naruszenia art. 77 § 1 K.p.a. oraz art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i 3 K.p.a. W ocenie sądu organy w sposób dokładny i rzetelny zbadały sprawę, prawidłowo ustaliły stan faktyczny i wyczerpująco uzasadniły decyzje.

Ponadto wskazać należy, odnosząc się do twierdzeń strony skarżącej, że ponieważ tereny inne niż rolne i leśne nie podlegają gleboznawczej klasyfikacji gruntów, stąd też takie tereny nie zostały sklasyfikowane, natomiast sklasyfikowano tylko te tereny, które przez upoważnionego klasyfikatora gruntów zostały zaliczone do użytków rolnych (R i Lzr), iż klasyfikator nie może dokonywać w postępowaniu dotyczącym gleboznawczej klasyfikacji gruntów zmiany dotyczącej zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych (tu z terenu przemysłowego na grunt rolny), o których mowa w rozp.e.g.b. Jak była o tym mowa wyżej i jak słusznie wskazał organ, postępowanie w przedmiocie ustalenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów jest postępowaniem odrębnym od postępowania, którego przedmiotem jest wprowadzenie zmian w ewidencji gruntów co do rodzaju użytków gruntowych. Jeżeli natomiast strona twierdzi, że postępowanie miało na celu wyeliminowanie istniejących od początku założenia rejestru gruntów dla tego terenu, czyli od 1977 r., błędów w oznaczeniu rodzaju użytków gruntowych, zaś celem nie było przeprowadzenie klasyfikacji terenów przemysłowych (Ba), to niezrozumiałym jest złożenie wniosku z dnia 11 września 2015 r., jak i samej skargi. Jeżeli strona twierdzi, że zaistniała konieczność doprowadzenia do zgodności danych w ewidencji gruntów i budynków ze stanem faktycznym na gruncie, to powinna wystąpić do zmiany zapisów w tej ewidencji, a nie składać wniosek o ustalenie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. nie maiło zatem wpływu na wynik sprawy fakt, że strona skarżąca nie występowała, a zatem nie posiada ani decyzji zezwalającej na wyłączenie omawianych gruntów z produkcji rolniczej pod działalność przemysłową.

Odnosząc się natomiast do twierdzeń strony skarżącej, że z § 7 ust. 1 pkt 7 rozp.g.k.g. wynika, iż upoważniony klasyfikator gruntów w ramach swoich czynności w pierwszej kolejności ustala rodzaj użytku gruntowego, a następnie w przypadku użytku gruntowego wymagającego ustalenie klasy bonitacyjnej nadaje odpowiednią klasę, należy wskazać - jak już była już o tym mowa wyżej - że do czynności klasyfikacyjnych w terenie należy zaliczenie gruntów do odpowiedniego rodzaju użytku gruntowego, nie oznacza, iż klasyfikator może dokonywać zmiany rodzaju użytku gruntowego z przemysłowego na użytek rolny czy leśny. Ustala on zatem rodzaj użytku gruntowego w oparciu o rozp.g.k.g., jeśli ma do czynienia z gruntem rolnym bądź leśnym.

Słusznie strona powołała się przy tym na wyrok z dnia 24 czerwca 2014 r. (sygn. akt: III SA/Kr 1544/13), w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że aktualna regulacja rozp.g.k.g., w odróżnieniu od poprzedniej, przewiduje także - poza zaliczaniem gruntów do odpowiedniego typu, rodzaju i gatunku gleby oraz klasy bonitacyjnej - ustalanie rodzaju użytku gruntowego. Wynika to z brzmienia § 7 ust. 1 pkt. 7 oraz § 8 ust. 2 pkt. 1 lit. e rozp.g.k.g. Jak wskazano w uzasadnieniu do projektu rozp.g.k.g. (legislacja.rd.gov.pl) zmiana ta miała na celu ujednolicenie postępowania administracyjnego, obejmującego zarówno niezbędne ustalenie rodzaju użytku gruntowego, jak i jego klasy gleboznawczej. Strona pominęła jednak dalszą tą część uzasadnienia, w której wskazano, że ustalanie rodzaju użytku gruntowego w ramach czynności klasyfikacyjnych dotyczy oczywiście tylko gruntów rolnych i leśnych, ponieważ tylko grunty rolne i leśne poddane są klasyfikacji gleboznawczej (art. 20 ust. 3 P.g.k.). Wprowadzenie przepisu § 7 ust. 1 pkt 7 rozp.g.k.g. powoduje wprawdzie wyeliminowanie konieczności uruchamiania dwóch odrębnych postępowań, ale regulacja ta oznacza, że klasyfikator dokonuje ustaleń będących podstawą do określenia rodzaju i zasięgu tylko i wyłącznie użytku gruntowego rolnego lub leśnego. Ustalenie, że użytki gruntowe stanowią grunty rolne lub lasy pozwala na przeprowadzenie gleboznawczej klasyfikacji gruntów.

Z tych względów, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji wyroku.