Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2010 r. sprawy ze skargi I. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie udzielenia informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia 22 czerwca 2009 r. I.Ż. zwrócił się do Burmistrza Miasta G. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej wyciągów ze wszystkich kart płatniczych, za okres od dnia 1 stycznia 1990 r. do dnia 1 czerwca 2009 r.

Decyzją z dnia 15 października 2009 r., wydaną na podstawie art. 4 ust. 1 i ust. 3 pkt 1, art. 7, art. 10 ust. 1, art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198, ze zm.), Burmistrz G. odmówił skarżącemu udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej. W uzasadnieniu podał, że zakres żądanych danych dotyczy informacji publicznej. Stwierdził, że nie posiada jednak tej informacji publicznej, wobec czego z przyczyn niezależnych od organu, nie może jej udostępnić. Zgodnie z art. 4 ust. 3 powołanej ustawy organ zobowiązany jest do udostępnienia tylko informacji publicznych będących w jego posiadaniu. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, Burmistrz wywiódł, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w formie czynności materialno-technicznej, natomiast odmowa udzielenia żądanej informacji wymaga wydania decyzji administracyjnej. Odmowa w innej formie jest niezgodna z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tylko w przypadku gdy żądana informacja nie stanowi informacji publicznej bądź dotyczy takiej informacji, w stosunku do której istnieje odmienny tryb dostępu, organ może odmówić jej udzielenia w formie zwykłego pisma.

W złożonym odwołaniu I.Ż. zarzucił, że decyzja jest niezgodna z prawem i powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., decyzją z dnia 20 listopada 2009 r., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wywiódł w uzasadnieniu, że udostępnianie może dotyczyć tylko informacji publicznej, którą dana instytucja posiada, a nie tej, którą powinna posiadać. Organ pierwszej instancji wskazał, dlaczego nie może udostępnić żądanej informacji, wyjaśniając, że ich nie posiada. Zatem, zdaniem Kolegium, Burmistrz wydał decyzję zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i nie ma podstaw do jej uchylenia bądź zmiany.

W złożonej skardze I.Ż. zarzucił, że decyzja o odmowie udzielenia informacji publicznej została wydana bez podstawy prawnej, co stanowi podstawę stwierdzenia nieważności z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Zdaniem skarżącego, jeżeli organ nie posiada żądanej informacji, powinien zawiadomić wnoszącego o tym fakcie, bez wydawania w tym zakresie decyzji administracyjnej. Powiadomienie takie powinno zawierać informacje dotyczące powodów, dla których organ nie posiada żądanych danych i ewentualnie inne informacje, które mogą mieć wpływ na sytuację faktyczną i prawną wnioskodawcy. Jeżeli organ nie jest dysponentem żądanych informacji, to nie mieści się w katalogu organów zobowiązanych. Nie wydaje się wówczas decyzji, gdyż art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej znajduje zastosowanie dopiero, gdy spełniony zostanie warunek podmiotowy oraz przedmiotowy. Wobec tego Burmistrz powinien był poinformować skarżącego o zaistniałej sytuacji i o dalszym kierunku działań zmierzających do uzyskania informacji poszukiwanej.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest prawidłowość formy, w jakiej odmówiono skarżącemu udzielenia informacji publicznej.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie precyzuje formy, w jakiej następuje udostępnienie wnioskowanej informacji publicznej. Z przepisów art. 7 ust. 1, art. 8, art. 10, art. 11 i art. 18 - art. 20 tej ustawy wynika, że jej udostępnienie może nastąpić przez zamieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej, wyłożenie lub wywieszenie w miejscach ogólnodostępnych, udział w posiedzeniach kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów a także w formie pisemnej, ustnie, lub przez przeniesienie informacji na powszechnie stosowany nośnik informacji.

Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji.

W przedmiotowej sprawie wydana została decyzja o odmowie udostępnienia informacji. Organ wprawdzie stwierdził, iż żądana informacja ma charakter informacji publicznej, lecz odmówił jej udostępnienia wskazując, iż wnioskowany przez skarżącego zakres informacji nie znajduje się w jego posiadaniu. Podnieść należy, iż zgodnie z art. 4 ust. 3 powołanej ustawy o dostępie do informacji obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu informacji. Skoro zatem organ, do którego zwrócił się skarżący, (będący podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej jako organ władzy publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej) nie posiada żądanej informacji, to odmowa jej udostępnienia jest uzasadniona.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego dotyczącego wydania decyzji bez podstawy prawnej wskazać należy, iż art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przewiduje decyzyjny tryb załatwianie spraw dotyczących odmowy udostępnienia informacji publicznej. Wprawdzie z orzecznictwa sądowoadministracyjnego (w tym z powołanego przez skarżącego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2002r., sygn. akt II SAB 289/02) wynika, iż w przypadku braku żądanych informacji organ nie ma obowiązku wydania decyzji, a wystarczające jest poinformowanie wnioskodawcy pismem o tym fakcie, lecz w ocenie sądu orzekającego w niniejszej sprawie naruszenie prawa w tym zakresie nie ma istotnego charakteru. Co więcej skarżący uzyskał w ten sposób więcej uprawnień, gdyż nie tylko mógł i skorzystał z trybu odwoławczego w postępowaniu administracyjnym, ale także ze skargi do sądu administracyjnego. Wskazać zaś należy, iż zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd uchyla decyzję w przypadku naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uchybienie organów administracji w niniejszej sprawie nie było zatem na tyle istotne, iż mogło wpłynąć na wynik sprawy.

Z kolei powołany przez skarżącego wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2002r. (Sygn. akt II SA 3301/02) nie znajduje odniesienia do przedmiotowej sprawy. W wyroku tym bowiem Sąd stwierdził , iż zakres informacji żądanej przez wnioskodawcę w ogóle nie ma charakteru informacji publicznej, a w takim wypadku nie ma zastosowania ustawa od dostępie do informacji publicznej, w tym art. 16 tej ustawy. Podkreślono też, iż wniosek dotyczy informacji w stosunku do której istnieje odmienny tryb dostępu. W niniejszej sprawie organ nie zakwestionował faktu, iż żądana informacja ma charakter informacji publicznej, a jedynie odmówił jej udostępnienia z uwagi na fakt, iż jej nie posiada.

Chybiony jest zarzut skarżącego, iż w przypadku braku żądanych informacji organ zobowiązany jest wyjaśnić, dlaczego takich informacji nie posiada oraz podać inne informacje, które mogą mieć wpływ na sytuację prawną i faktyczną wnioskodawcy. Ustawa o dostępie do informacji publicznej takiego obowiązku na organy nie nakłada, zaś przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się w sprawach z zakresu dostępu do informacji publicznej w ograniczonym zakresie, co wynika z treści art. 16 ust. 2 powołanej ustawy.

W tym stanie rzeczy, wobec braku podstaw do kwestionowania zgodności zaskarżonej decyzji z prawem, na podstawie art. 151 Prawa o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skargę należało oddalić.