Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652, Inne, Prezes Sądu, Zobowiązano do podjęcia czynności, III SAB/Lu 1/09 - Wyrok WSA w Lublinie z 2009-07-02, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SAB/Lu 1/09 - Wyrok WSA w Lublinie
|
|
|||
|
2009-01-05 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie | |||
|
Maria Wieczorek /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652 | |||
|
Inne | |||
|
Prezes Sądu | |||
|
Zobowiązano do podjęcia czynności | |||
|
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 5, art, 6 ust. 1 pkt 3 lit. e i f, art.14 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 2 Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia NSA Maria Wieczorek (spr.), Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi J. H. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w przedmiocie wydania kserokopii wokandy 1. zobowiązuje Prezesa Sądu Rejonowego do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] kwietnia 2008 r. w trybie postępowania w sprawie udzielenia informacji publicznej, w terminie 30 dni, poprzez podjęcie odpowiedniej czynności lub wydanie orzeczenia w tej sprawie; 2. zasądza od Prezesa Sądu Rejonowego na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. |
||||
Uzasadnienie
Pismem z dnia 22 grudnia 2008 r. J. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego we W.. Skarżący zarzucił, ze w dniu 17 kwietnia 2008 r. złożył do Sądu Rejonowego we W. wniosek o doręczenie mu kserokopii wokandy z dnia 10 kwietnia 2008 r. ze wskazaniem godziny rozpoczęcia spraw dotyczących skarżącego, względnie o wydanie przez sąd zaświadczenia wskazującego powyższe fakty. W odpowiedzi na wniosek Prezes Sądu Rejonowego we W. w piśmie z dnia 30 maja 2008 r. poinformował wnioskodawcę, że wydanie wokandy nie jest możliwe, bowiem po złożeniu jej do ewidencji nie zezwalają na to przepisy regulaminu urzędowania sądów powszechnych. W tej sytuacji skarżący wniósł do sądu administracyjnego skargę na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego we W.. Postanowieniem z dnia 24 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę, gdyż została on wniesiona bez uprzedniego złożenia zażalenia na bezczynność organu w trybie postępowania administracyjnego. Skarżący złożył do Prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie zażalenie na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego we W., zaś pismem z dnia 25 listopada 2008 r. Prezes Sądu Okręgowego w Lublinie uznał zażalenie za bezzasadne, gdyż skarżący otrzymał odpowiedź, choć negatywną, na wniosek w sprawie wydania kserokopii wokandy. W tej sytuacji skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego we W.. W odpowiedzi na skargę Prezes Sądu Rejonowego we W. (zwany dalej organem), wniósł o odrzucenie skargi, bowiem J. H. nie zaskarżył odmownej decyzji Prezesa Sądu Rejonowego we W. do organu administracji publicznej wyższego stopnia - tj. Prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie, w oparciu o treść art. 37 § 1 kpa. Organ wyjaśnił, że w dniu 30 maja 2008 r. udzielił odpowiedzi na pismo skarżącego, w której poinformował, iż wniosek jego nie może zostać uwzględniony, albowiem wokanda wywieszona przed salą rozpraw w dniu posiedzenia jest dostępna każdemu, natomiast po jej złożeniu do zbioru wokand, który stanowi urządzenie ewidencyjne nie jest możliwe jej udostępnianie w sposób wskazany przez skarżącego. Tym samym wniosek został rozpatrzony a o treści zapadłej decyzji zainteresowany został pisemnie poinformowany. Organ wskazał, że rejestry, ewidencje oraz wykazy w sądach powszechnych prowadzone są na mocy Zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie organizacji i zakresu działania sekretariatów sądowych oraz innych działów administracji sądowej, a jak wskazuje przepis § 23 pkt 1 i 2 zarządzenia - wokanda zawiera imiona i nazwiska sędziów i ławników, sygnatury akt spraw wyznaczonych, oznaczenie godzin, na które zostały wyznaczone, imiona i nazwiska stron i osób wezwanych oraz sygnaturę akt oskarżyciela publicznego i kwalifikację prawną czynu. Zgodnie z § 24.1 zarządzenia - jeden egzemplarz wokandy sporządzonej zgodnie z wymogiem określonym w § 23 zarządzenia wywiesza się przed salą, w której odbywa się posiedzenie i na tym egzemplarzu odnotowuje się zaistniałe zmiany planowanego czasu rozpoznania danej sprawy oraz zakreśla numery spraw rozpoznanych. Wokanda z dnia 10 kwietnia 2008 roku prócz spraw związanych z udziałem skarżącego zawiera też dane o sprawach z udziałem innych osób. Organ uznał, że zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, (t. jedn. Dz. U. z 2002 r., nr 101 poz. 926 ze zm.) - jako administrator danych zobowiązany jest dopełnić wszystkich spoczywających na nim na mocy przepisów o ochronie danych osobowych obowiązków. Żadne przepisy nie wskazują na możliwość udostępniania wokandy ze zbioru wokand w sytuacji, gdy dotyczy ona także spraw innych aniżeli sprawy zainteresowanej udostępnieniem strony. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje: Skarga jest zasadna, a zatem zasługuje na uwzględnienie. Na wstępie podnieść należy, że sąd jest organem władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej ustawą), a tym samym jest obowiązany do udostępniania informacji publicznej. Skarżący jest zaś uprawniony do dostępu do informacji publicznej, gdyż prawo to przysługuje "każdemu" (art. 2 ust. 1 ustawy), a co więcej - od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego (art. 2 ust. 2 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. e i f ustawy - udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o (...) zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 (a więc m. in. władz publicznych), w tym o (...) stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych. Biorąc więc pod uwagę wskazaną regulację - wokanda zawierająca spis spraw rozpoznawanych w danym dniu przez sąd w określonym składzie jest informacją publiczną dotyczącą funkcjonowania organu władzy publicznej, jakim jest sąd. Tym samym wniosek skarżącego skierowany do organu należy rozpatrywać w kategoriach wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy – udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem, chyba, że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Zgodnie zaś z art. 14 ust 2 ustawy - jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. Odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji (art. 16 ust. 2 ustawy). Jedynie gdyby organ uznał, że wniosek dotyczy informacji jest poza kręgiem informacji publicznej, powinien powiadomić wnioskodawcę pisemnie, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007 r., II SA/Wa 162/07). Wówczas jednak sąd administracyjny dokonuje kontroli tej oceny w razie wniesienia skargi na bezczynność organu (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2007 r. I OSK 50/06). W tym stanie uznać należy, że procedura rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej nie została zakończona przez organ, co uzasadnia zarzut jego bezczynności w świetle art. 37 § 1 kpa. Wyjaśnić jeszcze należy, że przesłanką wszczęcia kontroli sądowej jest uprzednie wniesienie w trybie art. 37 kpa zażalenia do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie. Następnie skargę na bezczynność można wnieść do sądu – do czasu załatwienia sprawy przez właściwy organ administracji publicznej, bez konieczności respektowania ogólnej regulacji dotyczącej terminów wniesienia skargi do sądu. W tej sytuacji organ władzy publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakreślonym terminie liczonym od daty zwrotu akt (art. 286 § 2 ppsa) winien rozpoznać wniosek skarżącego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na tym etapie nie ustosunkowuje się do meritum sporu, a więc tego, czy organ powinien uwzględnić wniosek i dokonać czynności materialno – technicznej, czy też wydać decyzję odmowną, bowiem wyrok uwzględniający skargę na bezczynność organu administracji publicznej nie może dotyczyć kwestii mających wpływ na merytoryczną treść przyszłego aktu lub czynności. Należy jednak wziąć pod uwagę, że pewne ograniczenia w uzyskiwaniu dostępu do informacji publicznej zawiera art. 5 ustawy, ale nawet w tym przepisie wskazuje się, że ograniczenia dostępu do informacji nie naruszają prawa do informacji o organizacji i pracy organów prowadzących postępowania, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw. Nie ulega też wątpliwości, że wewnętrzne zarządzenia z zakresu biurowości nie mogą być podstawą prawną dotyczącą orzekania o prawach obywatelskich. Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd orzekł jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 200 powołanej wyżej ustawy. |