drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano organ do rozpoznania wniosku, II SAB/Sz 145/16 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2017-02-09, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Sz 145/16 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2017-02-09 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-11-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Elżbieta Makowska /przewodniczący/
Katarzyna Grzegorczyk-Meder
Katarzyna Sokołowska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano organ do rozpoznania wniosku
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 119 pkt 4, art. 149 par. 1 pkt 1, art. 200, art. 205 par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2016 poz 1764 art. 1 ust. 1, art. 2, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 5, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 16 ust. 1, art. 17 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jedn.
Dz.U. 2016 poz 290 art. 61 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 lutego 2017 r. sprawy ze skargi E. B. na bezczynność Spółki A. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. Zobowiązuje Spółkę A. do rozpoznania wniosku skarżącej E. B. z dnia 31 sierpnia 2016r. w terminie 14 dni od otrzymania akt sprawy z odpisem prawomocnego orzeczenia. II. Stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. III. Zasądza od Spółki A. na rzecz skarżącej E. B. kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

E. B., reprezentowana przez adwokata, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S., skargę na bezczynność Spółki A, dalej również jako "[...]", w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Skarżąca podniosła, że bezczynność wskazanego wyżej podmiotu stanowi naruszenie art. 61 ust. 1 Konstytucji RP i art. 4 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 – j.t.), dalej również jako "u.d.i.p."

i wniosła o zobowiązanie Prezesa Spółki A, do udostępnienia w terminie trzech dni żądanej informacji publicznej oraz stwierdzenie, czy bezczynność miała miejsce

z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi E. B. wyjaśniła, że w dniu 31 sierpnia 2016 r. zwróciła się do Spółki A z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej – trzech ostatnich przeglądów technicznych nieruchomości przy ul. [...], w której zamieszkuje. Przeglądy te miały się odbyć w latach 2005, 2010 i 2015. Pismem z dnia 9 września Spółka A udzielił jej odpowiedzi, z której wynikało, że jest jedynie zarządcą wspólnoty mieszkaniowej, która jest podmiotem wykonującym zadania publiczne w ograniczonym zakresie. Ponadto wskazał, że dokumentacja 5 – letniego przeglądu technicznego budynku położonego przy ul. [...] jest dokumentem stanowiącym własność Wspólnoty i nie jest dokumentem podlegającym udostępnieniu jako informacja publiczna.

E. B. wskazała, że w odpowiedzi na odmowne stanowisko Spółki A ponownie zwróciła się z pismem ponaglającym, w którym przedstawiła obszerną argumentację prawną przemawiającą na rzecz faktu,

iż przeglądy techniczne nieruchomości stanowią informację publiczną i jako takie podlegają udostępnieniu. Powołując się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej skarżąca wywiodła, że Spółka A jest zarządcą budynku przy ul. [...], w którym udział w wysokości 75% ma gmina, a większość znajdujących się w nim lokali wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu gminy. Kolejnym, zdaniem skarżącej, argumentem wskazującym, iż charakter żądanej informacji uzasadnia uznanie jej za informację publiczną, pozostaje znaczenie okresowych przeglądów technicznych. Obowiązek ich przeprowadzenia wynika z art. 62 ust. 1 pkt 2 ustawy

z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, który nakłada na właściciela lub zarządcę obiektu obowiązek przeprowadzania okresowej (co najmniej raz na 5 lat) kontroli polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego i przydatności do użytkowania obiektu budowlanego, estetyki obiektu budowlanego oraz jego otoczenia. Dalej skarżąca przytoczyła co powinno się znaleźć w protokole kontroli i wywiodła, że dokument tego rodzaju ma doniosłe znaczenie dla funkcjonowania zasobu lokalowego, warunkuje przy tym bezpieczeństwo lokatorów.

Skarżąca podniosła również, że Spółka A jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a zatem należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji w rozumieniu tej ustawy.

W odpowiedzi na skargę Spółka A wniósł o jej oddalenie. Potwierdził, że otrzymał żądanie skarżącej o udostępnienie protokołów i wyjaśnił, że dwukrotnie - pismami z dnia 9 i 21 września 2016 r. udzielił skarżącej odpowiedzi informując, że dokumenty, których udostępnienia się domaga nie stanowią informacji publicznej. Podniósł, że Spółka A jest spółką jednoosobową, której jedynym udziałowcem jest Gmina. Przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami, wykonywane na podstawie umów zlecenia. W ramach prowadzonej działalności, zarządca zawarł umowę o zarządzanie częściami wspólnymi nieruchomości przy ul. [...], która stanowi przedmiot współwłasności właścicieli poszczególnych lokali.

Prezes Spółki A podkreślił, że wspólnota mieszkaniowa jest podmiotem niepublicznym i bez względu na jej skład osobowy, gospodarując nieruchomością wspólną nie dysponuje majątkiem publicznym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy

o dostępie do informacji publicznej, ani nie reprezentuje osób dysponujących takim majątkiem. Wszystkie czynności mają charakter cywilnoprawny i nie stanowią wykonywania zadań publicznych. Podniósł także, że nie można się zgodzić

z twierdzeniem skarżącej, iż udział gminy w częściach wspólnych nieruchomości daje przymiot podmiotu publicznego, bowiem w momencie powstania wspólnoty mieszkaniowej staje się ona podmiotem niepublicznym, a gmina staje się jedynie udziałowcem tego podmiotu.

Końcowo Prezes Spółki A podkreślił, że wykonując zadania na podstawie umowy zlecenia, nie jest umocowany do dokonywania innych czynności, a w tym przypadku do udostępniania dokumentacji wspólnoty osobom trzecim, nie będącym członkami wspólnoty. Obowiązki zarządcy nieruchomości zostały określone w ustawie o własności lokali i zdaniem ww. podmiotu żaden przepis tej ustawy nie nakłada na zarządcę zadań zaliczanych do sfery publicznej. W konsekwencji art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. nie ma zastosowania do wspólnot mieszkaniowych, a tym samym skarga na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej nie mieści się w kategorii spraw, które należą do właściwości sądów administracyjnych.

Do odpowiedzi na skargę Prezes Spółki A załączył umowę o zarządzanie nieruchomością wspólną zawartą w dniu [..] r. pomiędzy wspólnotą mieszkaniową i [...] (poprzednia nazwa Spółki A). Nadto pismem

z dnia 30 listopada 2016 r. wyjaśnił, że w budynku przy ul. [...] znajduje się 5 lokali mieszkalnych, w tym jeden lokal mieszkalny stanowi własność osoby fizycznej, natomiast cztery lokale stanowią własność gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. z w a ż y ł, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że na podstawie art. 119 pkt 4 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U.

z 2016 r., poz. 718 – j.t. ze zm.), sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym,

na posiedzeniu niejawnym.

Skarga okazała się uzasadniona. Dokonując oceny zgodności z prawem działania podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, w pierwszej kolejności należy odwołać się do przepisów regulujących dostęp do informacji publicznej. Tryb i zasady udzielania informacji publicznej regulują przepisy ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r.,

poz. 1764 – j.t. ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach

i w trybie w niej określonych. Na podstawie art. 2 u.d.i.p. każdemu przysługuje,

z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej "prawem do informacji publicznej". Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Zgodnie z art. 3 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej

w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego;

2) wglądu do dokumentów urzędowych;

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących

z powszechnych wyborów.

Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych. Na podstawie art. 4 ust. 1 u.d.i.p., obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1) organy władzy publicznej;

2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych;

3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa;

4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego;

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (art. 4 ust. 1 u.d.i.p.).

Z kolei art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. precyzuje zakres informacji podlegających udostępnieniu, przy czym wyliczenie w nim zawarte ma charakter katalogu otwartego, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności".

W przypadku złożenia wniosku o udzielenie informacji publicznej, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej podmiot zobowiązany,

po rozpatrzeniu wniosku winien niezwłocznie – nie dłużej niż w terminie 14 dni udostępnić żądane informacje bądź odmówić ich udzielenia wraz z pisemnym uzasadnieniem, ewentualnie – w przypadku stwierdzenia, że nie stanowią one informacji publicznej – poinformować o tym wnioskodawcę. Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.i.d.p. odmowa udzielenia informacji publicznej przez organ administracji publicznej następuje w drodze decyzji. Na podstawie art. 17 ust. 1 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należało zbadać, czy Spółka A należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej, a następnie dokonać oceny, czy żądane informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Analiza odpisu z KRS Spółki prowadzi do wniosku, że Spółka A jest spółką, której jedynym udziałowcem jest gmina. Jest to zatem podmiot, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., a w konsekwencji również podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej w rozumieniu wskazanej ustawy.

Kolejną kwestią, którą należy wyjaśnić, jest określenie zakresu informacji, które w związku z tym należy zakwalifikować jako publiczne i podlegające udostępnieniu, w kontekście żądania skarżącej, wyartykułowanego we wniosku z dnia 31 sierpnia 2016 r. Skarżąca domagała się udostępnienia protokołów przeglądów budynku przy ul. [...] wykonanych w latach 2005, 2010 i 2015, powołując się z jednej strony na to, że Spółka A jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust.1 pkt 5 u.d.i.p., z drugiej zaś na to, że w zarządzanym przez Spółkę budynku gmina ma 75% udziałów.

Sąd podzielił stanowisko skarżącej, bowiem kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie ma okoliczność, iż Spółka A w ramach zawartej ze wspólnotą mieszkaniową umowy zarządza nieruchomością, w której udziały posiada gmina. Zatem wszelkie informacje dotyczące zarządzania tą częścią nieruchomości wspólnej, która jest mieniem gminnym, wbrew wywodom Prezesa Spółki A, stanowi informację publiczną.

W świetle przytoczonego wyżej art. 6 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p. treść i postać protokołów z przeprowadzonych kontroli budynku w tej części, w której dotyczy ona majątku gminy, stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu. Przemawia za tym po pierwsze okoliczność, że są to protokoły z czynności, których przeprowadzenie jest obligatoryjne w świetle art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 – j.t. ze zm.), a po wtóre, iż dotyczą one mienia publicznego.

Kontroli społecznej podlegać, w tym przypadku, będzie zarówno treść tych dokumentów, jak i to, czy przeglądy takie zostały przeprowadzone, czy czynności,

o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego dokonały osoby posiadające wymagane przepisami tej ustawy kwalifikacje, jakie były ich wyniki, bowiem przekłada się to na ocenę gospodarowania majątkiem gminy przez zarządcę, który w niniejszej sprawie jest spółką, której jedynym udziałowcem jest gmina. Pozwoli to niewątpliwie na ocenę sposobu zarządzania mieniem gminnym.

Wbrew twierdzeniom Prezesa Spółki A wytworzona w trakcie kontroli dokumentacja, o ile dotyczy ona mienia gminnego, a takim są niewątpliwie lokale stanowiące – stosownie do art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1610 – j.t.), mieszkaniowy zasób gminy, nie zmienia swojego charakteru informacji publicznej przez to, że gmina tworzy tzw. małą wspólnotę mieszkaniową, w której jest większościowym udziałowcem. Nie zmienia tego również podnoszona przez Prezesa Spółki A okoliczność, iż dokumentacja ta stanowi własność wspólnoty. Istotne jest bowiem to, że dotyczy ona spraw publicznych w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pod pojęciem bezczynności należy rozumieć brak reakcji i działania organu, do którego jest on zobowiązany na podstawie przepisów prawa i w terminie tymi przepisami przewidzianym. Jako bezczynność należy również zakwalifikować takie działanie organu, które nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach, inaczej mówiąc za bezczynność należy uznać nie tylko brak działania organu, ale również działanie, które zostało podjęte w sposób nieprawidłowy, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie – organ dokonał nieprawidłowej kwalifikacji żądanej informacji.

Obowiązkiem sądu w przypadku uznania, że organ dopuścił się bezczynności było również określenie, czy bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, czego domagała się również skarżąca. W ocenie sądu z rażącym naruszeniem prawa mielibyśmy do czynienia wówczas, gdyby organ uporczywie odmawiał udostępnienia informacji, pomimo istnienia oczywistych przesłanek pozwalających na prawidłowe ich zakwalifikowanie informacji jako publicznej. W niniejszej sprawie taka okoliczność nie zachodzi, zważyć bowiem należy na trudności interpretacyjne przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ dokonał takiej interpretacji przepisów, która wydawała mu się słuszna z punktu widzenia ochrony interesów członków wspólnoty i przedstawił argumentację prawną w tym zakresie, a zatem brak jest podstaw do uznania, iż jego działanie nacechowane było złą wolą, czy też lekceważącym stosunkiem do norm prawnych. Z tych względów sąd uznał, iż jakkolwiek Prezes Spółki A pozostawał w bezczynności, to nie była to bezczynność rażąca.

W tym stanie rzeczy sąd, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zobowiązał organ do udostępnienia żądanych informacji w terminie 14 dni od dnia otrzymania akt sprawy z odpisem prawomocnego orzeczenia. O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt