Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 19 stycznia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] roku, Nr [...] w przedmiocie zobowiązania do sporządzenia i przedłożenia opracowania przeglądu ekologicznego instalacji składu węglowego p o s t a n a w i a: - oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. A. P.

"A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] roku w przedmiocie zobowiązania do sporządzenia i przedłożenia opracowania przeglądu ekologicznego instalacji składu węglowego. W treści skargi jej autorka zawarła m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji argumentując, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków związanych z wykonaniem zaskarżonej decyzji. Dodatkowo w motywach wniosku podkreślono, że sporządzenie przeglądu ekologicznego, do którego strona skarżąca została zobowiązana mocą kontestowanej decyzji, wymaga długotrwałych przygotowań (znalezienie wykonawcy, zlecenie i opłacenie), choć – jak wskazała autorka skargi – organ wskazał termin przygotowania ekspertyzy do dnia 30 września 2017 roku. Wobec długotrwałości postępowania sądowoadministracyjnego koniecznym jest wstrzymanie wykonania, tak by w razie oddalenia skargi, skarżący miał właściwy czas na sporządzenie i przedłożenie przeglądu ekologicznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a."), po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż konstrukcja powołanego przepisu wylicza wyczerpująco przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a inicjatywa do wykazywania tych okoliczności przysługuje stronie skarżącej. Zatem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania danego aktu. W interesie strony leży niewątpliwie najbardziej wyczerpujące wykazanie przesłanek uzasadniających zastosowanie ochrony tymczasowej (por. np. postanowienia NSA z dnia 10 lutego 2014 roku, I FSK 76/14; z dnia 18 grudnia 2013 roku, II FSK 2654/13; z dnia 8 października 2013 roku, II OSK aca 2290/13; wszystkie powołane orzeczenia są dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl). Wstrzymanie wykonania jest instytucją wyjątkową, której zastosowanie jest możliwe jedynie w ściśle określonych przypadkach wynikających z treści art. 61 § 3 P.p.s.a. Brak jednoznacznego wskazania i uprawdopodobnienia przesłanek wymaganych przez przepis uniemożliwia ocenę zasadności złożonego przez stronę wniosku. Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, a wobec tego nie może stwierdzić, czy wykonanie aktu zagraża powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli skarżący nie przytoczą w tym zakresie wystarczających okoliczności.

Lektura akt administracyjnych pozwala stwierdzić, że mocą kontestowanej decyzji strona skarżąca została zobowiązania, w terminie do dnia 30 września 2017 roku, do sporządzenia i przedłożenia w formie opracowania pisemnego przeglądu ekologicznego instalacji składu węglowego określającego oddziaływanie na środowisko składu węglowego, w zakresie emisji zanieczyszczeń wprowadzanych do powietrza.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że strona skarżąca nie wykazała w przekonujący sposób, że realizacja wskazanego obowiązku może narazić ją na niebezpieczeństwo, o którym mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. W okolicznościach niniejszej sprawy konieczność wyważenia racji przemawiających za uwzględnieniem wniosku strony oraz interesów przemawiających za nałożeniem spornego obowiązku powoduje, że składający wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji był obowiązany do szczegółowego uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za jego zasadnością. W ocenie Sądu pozbawione szerszego uzasadnienia ogólnikowe twierdzenia strony, że wykonanie przeglądu ekologicznego wymaga długotrwałych przygotowań poprzez znalezienie wykonawcy, zlecenie mu realizacji przeglądu i opłacenie zlecenia, nie mogą stanowić podstawy do udzielenia ochrony tymczasowej. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej. Nie wystarcza przy tym jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonywania orzeczenia. Wniosek taki powinien zostać poparty stosownymi argumentami pozwalającymi wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. W tym celu strona skarżąca winna tak określić ewentualną szkodę i wskazać na skutki, które trudno będzie odwrócić, by Sąd mógł stwierdzić, w oparciu o konkretne dane, że jej wielkość może być znaczna, a skutki wykonania decyzji istotnie trudne do odwrócenia.

Przywołana przez stronę argumentacja nie pozwala wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest na tyle zasadne, iż przemawia za wstrzymaniem obowiązku przedłożenia przeglądu ekologicznego. Dostrzec wypada, co także nie umknęło uwadze autorki skargi, że mocą kwestionowanych decyzji sporny obowiązek strona powinna wykonać w terminie do dnia 30 września 2017 roku. W ocenie Sądu tak zakreślony termin pozwala na zlecenie i realizację przeglądu ekologicznego. Za zasadnością zastosowania ochrony tymczasowej przemawiać będą tylko takie obiektywne okoliczności sprawy, które ze względu na negatywne i nieakceptowane prawem skutki, mogą powodować realne niebezpieczeństwa, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. W sprawie na istnienie takich okoliczności nie powołała się autorka skargi w osobie radcy prawnego.

W tej sytuacji Sąd, na mocy art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.

A. P.