drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Wyłączenie sędziego, Urząd Patentowy RP, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, II GSK 153/13 - Wyrok NSA z 2014-03-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 153/13 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2014-03-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-02-01
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Andrzej Kisielewicz /przewodniczący/
Joanna Zabłocka
Magdalena Bosakirska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Wyłączenie sędziego
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 122/12 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-08-02
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 18 § 1 pkt 6a, art. 183 § 1 i § 2 pkt 4,
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA Magdalena Bosakirska (spr.) del. WSA Joanna Zabłocka Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej C. B.V. z siedzibą w H., Holandia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 sierpnia 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 122/12 w sprawie ze skargi C. B.V. z siedzibą w H., Holandia na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz C. B.V. z siedzibą w H., Holandia kwotę 1067 (tysiąc sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2012r., sygn. akt VI SA/Wa 122/12, oddalił skargę C. B.V. z siedzibą w H., H. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2010 r., nr Sp. [...], o odmowie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy JUUPI! Nr [...].

I

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.

W dniu [...] listopada 2004 r. J. GmbH z H., N. wystąpiła z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy JUPPI! o nr [...], zarejestrowanego na rzecz A. K. Sp. j. w W., z pierwszeństwem od dnia [...] lipca 1995 r. dla towarów w klasie 3: olejki eteryczne, środki do pielęgnacji włosów, środki myjące, toaletowe środki sanitarne, dezodoranty osobiste, perfumy, wody toaletowe i kolońskie.

Wnioskodawca zarzucił naruszenie przy rejestracji znaku JUUPI! art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.; powoływanej dalej jako: u.z.t.) tj. zgłoszenie spornego znaku w złej wierze oraz naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t., tj. podobieństwo i naruszenie renomy znaków JOOP! [...] i [...] dla towarów w klasie 3, należących do wnioskodawcy z pierwszeństwem od 1988r.

A. K. Sp. j. wniosła o oddalenie wniosku, wskazując, że porównywane znaki nie są podobne i upłynął termin z art.165 ust.1 p.1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1410; powoływanej dalej jako: p.w.p.), która to okoliczność uniemożliwia skuteczne domaganie się unieważnienia jej znaku.

Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. Urząd Patentowy RP, działając na podstawie art. 165 ust. 1 w zw. z art. 315 ust. 1 i 3 oraz na podstawie art. 98 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.; powoływanej dalej jako: k.p.c.) w zw. z art. 256 ust. 2 p.w.p., oddalił wniosek.

Wyrokiem z dnia 13 października 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 1339/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę J. GmbH na powyższą decyzję.

Wyrokiem z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. akt II GSK 98/07 Naczelny Sąd Administracyjny, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, podkreślając w uzasadnieniu, że w rozpoznawanej sprawie nie wykazano żadnej z przesłanek zastosowania art. 165 ust. 1 pkt 1 p.w.p.

Wyrokiem z dnia 12 października 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1403/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po ponownym rozpatrzeniu sprawy, uchylił zaskarżoną decyzję.

W toku ponownego rozpoznawania sprawy przez UP, pismami z dnia [...] maja oraz [...] czerwca 2009 r. wnioskodawca poinformował, że prawa z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego JOOP! o nr [...] oraz znaku towarowego JOOP! o nr [...] zostały przeniesione na przedsiębiorstwo C. B.V. z siedzibą w H., H. a decyzją z dnia [...] sierpnia 2009r. UP dokonał wpisu w rejestrze znaków towarowych w rubryce A: [...] C. B.V.H., H. Udział w sprawie zgłosił pełnomocnik C. B.V. H., H.

Decyzją z dnia [...] maja 2010 r. Urząd Patentowy RP oddalił wniosek Spółki J. GMBH H., N. o unieważnienie prawa ochronnego na znak JUUPI!

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał m.in., że wnioskodawca nie może skutecznie podnieść podobieństwa znaku JUUPI! do znaków towarowych JOOP! skoro w dacie orzekania wyzbył się prawa do znaków JOOP!. Uprawniony obecnie do tych znaków towarowych nie jest zaś stroną toczącego się postępowania. Przejście prawa do znaku przeciwstawionego nie ma znaczenia w rozpoznawanej sprawie.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. wniosła C. B.V., podnosząc, że jest uprawnioną do znaku towarowego JOOP! Dla towarów w klasie 3. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Podniosła zarzut naruszenia art. 28 w zw. z art. 30 § 4 k.p.a., a w razie stwierdzenia, że naruszenie to ma charakter rażący w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

Zarzuciła, że stanowisko Urzędu Patentowego, iż przeniesienie prawa ochronnego na znak towarowy w czasie trwającego postępowania administracyjnego nie ma wpływu na to, kto staje się jego stroną, jest dowolne i błędnie organ uznał, że C. B.V. - następca prawny wnioskodawcy nie posiada przymiotu strony.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, jako pochodzącej od podmiotu, który nie jest stroną postępowania.

Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę.

Sąd I instancji wskazał, że istotą problemu jest ustalenie, czy wnosząca skargę firma C. B.V. uzyskała status strony w postępowaniu toczącym się przed Urzędem Patentowym RP z wniosku J. GmbH o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy JUPPI!, z uwagi na nabycie od wnioskodawcy w toku tego postępowania prawa ochronnego do znaku towarowego JOOP! dla towarów w klasie 3. Sąd uznał, że nabywca znaku firma C. B.V. nie jest następcą prawnym wnioskodawcy J. GmbH i i nie wstąpił z mocy prawa do postępowania prowadzonego przed Urzędem Patentowym w miejsce zbywcy J. GmbH.

II

Skargę kasacyjną złożyła C. B.V.

Wyrok zaskarżyła w całości i wniosła o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wnosząca skargę kasacyjną na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

I. naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

- art. 164 p.w.p. w zw. z art. 28 i art. 30 § 4 k.p.a., poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na wadliwym uznaniu, że podmiot (tj. C. B.V.), który nabył prawo do znaku towarowego JOOP! (tj. prawo wyłączne do znaku [...] oraz [...]) w czasie postępowania spornego prowadzonego przed Urzędem Patentowym RP nie ma interesu prawnego w tym postępowaniu, a w konsekwencji, że nie staje się jego stroną w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia ww. przepisów prawa oraz pojęcia interesu prawnego powinna prowadzić do przyjęcia, że właściciel prawa wyłącznego do znaku towarowego, powołujący się na przysługujące mu prawo, należycie wykazuje swój własny, aktualny i indywidualny interes prawny w danym postępowaniu, a w konsekwencji, że z chwilą nabycia tego prawa wstępuje w miejsce jego zbywcy w toczącym się postępowaniu administracyjnym, dotyczącym unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy (tj. JUUPI! [...]) i staje się jego stroną;

II. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

- art. 50 p.p.s.a. poprzez odmowę skarżącej, tj. C. B.V. legitymacji skargowej w niniejszej sprawie, co skutkowało bezzasadnym oddaleniem przez WSA w W. skargi na decyzję Urzędu Patentowego RP, bez jej merytorycznego zbadania;

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy skarżąca – należycie legitymowana do wniesienia skargi do WSA – wykazała w niej, że Urząd Patentowy RP wydał w dniu [...] maja 2010 r. decyzję obrażającą prawo materialne oraz prawo procesowe, w obu przypadkach w sposób, który miał niewątpliwie wpływ na wynik prowadzonego przed tym urzędem postępowania;

- art. 134 § 1 p.p.s.a. przez ograniczenie zakresu rozpoznania przedmiotowej sprawy wyłącznie do kwestii legitymacji skargowej skarżącej;

- art. 151 p.p.s.a. przez oddalenie skargi, w sytuacji, gdy podlegała ona uwzględnieniu.

III

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna jest uzasadniona.

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, ponieważ w świetle art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

W pierwszej zatem kolejności konieczne jest dokonanie kontroli zaskarżonego wyroku Sądu I instancji pod kątem istnienia przesłanek nieważności postępowania określonych w art. 183 § 2 p.p.s.a., bowiem są to tego rodzaju naruszenia, które uzasadniają uchylenie wyroku niezależnie od podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w niniejszej sprawie postępowanie zostało dotknięte wadą nieważności określoną art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu nieważność postępowania zachodzi, jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy.

W składzie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., który w dniu 2 sierpnia 2012 r. wydał zaskarżony wyrok, jak również w składzie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., przed którym w dniu 13 października 2006 r. zapadł pierwszy wyrok w sprawie unieważnienia prawa ochronnego do znaku towarowego JUUPI! z wniosku J. GmbH (sygn. akt VI SA/Wa 1339/06) orzekał ten sam sędzia Zbigniew Rudnicki.

Powyższa sytuacja wyczerpuje dyspozycję art. 18 § 1 pkt 6a p.p.s.a., zgodnie z którym sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Przepis ten został dodany na mocy art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 1736) i z dniem wejścia w życie tj. z dniem 8 stycznia 2010 r. rozszerzył określony w art. 18 p.p.s.a. katalog wyłączeń sędziego z mocy prawa. Zatem w dniu podjęcia zaskarżonego w niniejszej sprawie wyroku, tj. dnia 2 sierpnia 2012 r., powyższy przepis znajdował się w obrocie prawnym i musiał być stosowany, niezależnie od oceny trafności wprowadzonych nim uregulowań.

Dla ustalenia zakresu wyłączenia kluczowym było ustalenie zakresu pojęcia "sprawy", o której mowa w analizowanym przepisie. Należy przyjąć, że ustawodawca odsyła do sprawy w jej znaczeniu materialnoprawnym i jej tożsamość wyznaczają elementy wyznaczające tożsamość skonkretyzowanego w decyzji administracyjnej stosunku prawnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw - prawnej i faktycznej.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie powinna budzić wątpliwości tożsamość spraw pomiędzy postępowaniem prowadzonym przed Sądem I instancji, objętym niniejszą skargą kasacyjną i postępowaniem uprzednio prowadzonym pod sygnaturą akt VI SA/Wa 1339/06. Oba te postępowania dotyczą bowiem kontroli legalności decyzji podjętych przez UP wydanych w sprawie unieważnienia znaku towarowego JUUPI! na skutek kolizji z wcześniejszym znakiem towarowym JOOP! Okoliczność, że obecnie w miejsce pierwszego wnioskodawcy firmy J. GmbH wszedł jego następca prawny C. B.V. (co zresztą jest kontestowane zarówno przez UP jak i Sąd I instancji) nie zmienia postaci rzeczy, że przedmiotem rozpoznania jest ta sama sprawa administracyjna zapoczątkowana wnioskiem J. GmbH.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że wskazany sędzia podlegał wyłączeniu z mocy prawa na podstawie art. 18 § 1 pkt 6a p.p.s.a., natomiast nieuwzględnienie tego faktu prowadzi do konieczności stwierdzenia, że wystąpiła określona w art. 183 § 2 pkt 4 p.p.s.a. przesłanka nieważności postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 122/12. Jednocześnie, z uwagi na opisane wyżej naruszenie, Naczelny Sąd Administracyjny nie miał możliwości odniesienia się do pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej.

Z powyższych względów i na podstawie art. 183 § 2 pkt 4 i art. 185 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt