drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Burmistrz Miasta, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 419/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-01-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 419/14 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2015-01-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-06-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Adam Lipiński
Ewa Marcinkowska
Sławomir Antoniuk /przewodniczący sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Burmistrz Miasta
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2014 poz 782 art. 1 ust. 1, art. 6, art. 4 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Adam Lipiński, Ewa Marcinkowska, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J.S. na bezczynność Burmistrza [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Burmistrza [...] do rozpoznania pkt 3 wniosku skarżącego J. S. z dnia [...] grudnia 2013 r., w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. w pozostałym zakresie oddala skargę; 4. zasądza od Burmistrza [...] na rzecz skarżącego J.S. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Burmistrza [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej. Zarzucając organowi naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem w określonym terminie, skarżący wniósł o zobowiązanie Burmistrza [...] do wykonania czynności w zakresie udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż wnioskiem z dnia [...] grudnia 2013 r., wysłanym w formie wiadomości elektronicznej, wniósł o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej profilu w serwisie Facebook – "Profil UM [...]" w zakresie obejmującym:

1. decyzje, uchwały, notatki, polecenia służbowe, wiadomość e-mail lub inny dokument, na podstawie których został utworzony Profil UM [...],

2. daty utworzenia oraz imię i nazwisko osoby, która dokonała utworzenia Profilu UM[...],

3. listy osób posiadających uprawnienia administracyjne oraz ich poziom uprawnień do zarządzania Profilem UM [...],

4. decyzje, uchwały, notatki, polecenia służbowe, wiadomości e-mail, regulamin lub inny dokument, który kieruje działaniami administratorów Profil UM [...].

Przedmiotowy wniosek wpłynął do Urzędu Miasta [....] w dniu [...] stycznia 2014 r. W następstwie powyższego, w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r. wymieniony Urząd poprosił wnioskodawcę o podanie interesu prawnego lub faktycznego warunkującego uzyskanie informacji. Skarżący w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r. poinformował Urząd Miasta [...], iż takie działanie stanowi naruszenie prawa. W pisemnej odpowiedzi z dnia [...] lutego 2014 r. Zastępca Burmistrza [...] przekazał informacje niezgodne z prawdą w szczególności w odniesieniu do punktu 3 wniosku. Z odpowiedzi UM wynikało, że Urząd nie ma listy, o której mowa w pkt 3 wniosku. Wobec tego skarżący w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r. zwrócił uwagę na błąd w odpowiedzi Urzędu oraz na fakt, że jeśli wnioskowane informacje nie istniałyby, UM nie mógłby korzystać z usługi, której wniosek dotyczył. Dodatkowo skarżący wskazał, jak prawdopodobnie można pobrać wnioskowane informacje. W odpowiedzi, w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r. Zastępca Burmistrza [...] udzielił informacji innych niż wnioskowane, tj. zamiast przekazać informacje jak w punkcie 3 powyżej, organ poinformował, że "Profil UM [...] w serwisie Facebook administrowany jest społecznie przez pracowników referatu promocji".

Zdaniem skarżącego powyższe działanie jest wyraźnym działaniem na zwłokę i próbą ograniczenia prawa do informacji publicznej wynikającego z art. 61 Konstytucji RP oraz przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Skoro pomimo upłynięcia terminu udostępnienia informacji oraz trzykrotnego upominania Urzędu Miasta [...], organ zobowiązany nie udostępnił wnioskowanych informacji skarżącemu, to wniesienie skargi do Sądu stało się konieczne i uzasadnione.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta [...] wniósł o jej oddalenie w całości.

Uzasadniając wniosek zawarty w piśmie procesowym organ podniósł, iż udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania skarżącego pismem z dnia [...] lutego 2014 r., w tym, iż nie istnieje lista osób administratorów profilu na Facebooku. Wskutek dalszych żądań skarżącego wskazujących, że tego rodzaju konto na tym profilu społecznościowym musi mieć administratorów, otrzymał odpowiedź pismem z dnia [...] lutego 2014 r., że profil ten jest administrowany społecznie przez Referat Promocji Urzędu Miejskiego w [...].

Organ podkreślił, że profil ten, jak wskazano w odpowiedziach na pytania zadawane przez skarżącego, jest wynikiem prospołecznej działalności pracowników Wydziału Promocji. Nie powstał w wyniku polecenia służbowego i jako taki jest prowadzony w całości i całkowicie społecznie. Burmistrz [...] nie posiada więc tego typu informacji, bowiem organ nie tworzył profilu na Facebooku, nie powstał on w wyniku decyzji, zarządzeń Burmistrza, lecz w wyniku inicjatywy pracowników, a taki stan został zaakceptowany. W związku z tym trudno uznać by informacja jakiej żąda skarżący była informacją publiczną. Sprawą publiczną jest działalność zarówno organów władzy publicznej, jak i samorządów oraz osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym, czyli mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Relacja uprawnień pracowników do zarządzania kontem na portalu społecznościowym nie jest więc informacją publiczną w rozumieniu ustawy, nie mieści się bowiem ani w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej ani w zakresie gospodarowania mieniem publicznym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest częściowo zasadna.

Na wstępie należy wskazać, iż pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 782). Zgodnie z brzmieniem tych przepisów, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a co istotne w niniejszej sprawie, w szczególności o sprawach wymienionych m.in. w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) i pkt 3 lit. a), tj. organizacji oraz trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych. Prawo do informacji jest zagwarantowanym konstytucyjnie (art. 61 Konstytucji RP) publicznym prawem obywatela realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Artykuł 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej. Burmistrz Miasta [...] niewątpliwie do tej kategorii podmiotów się zalicza.

W ocenie Sądu żądanie zawarte w pkt 1-4 wniosku skarżącego stanowi informację publiczną.

Organ nie kwestionując powyższego charakteru żądania pismem z dnia [...] lutego 2014 r. udzielił wnioskodawcy wyczerpującej odpowiedzi na pkt 1, 2 i 4 wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. Uczynił to przed wniesieniem skargi do Sądu. Oznacza to, iż skarga we wskazanym zakresie jest niezasadna i podlega oddaleniu.

Sporną kwestią pozostaje natomiast sposób realizacji pkt 3 wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. dotyczącego podania listy osób posiadających uprawnienia administracyjne oraz poziom uprawnień do zarządzania Profilem UM [...]. Odpowiedź organu, zawarta w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r., iż przedmiotowy profil w serwisie Facebook administrowany jest społecznie przez Referat Promocji, nie czyni zadość ww. żądaniu. Natomiast zawarte w odpowiedzi na skargę stwierdzenie, iż żądanej przez skarżącego informacji, z uwagi na społeczny charakter działania pracowników Referatu Promocji UM, nie można nadać waloru informacji publicznej, nie zasługuje na aprobatę.

Wskazać należy, iż w świetle konstytucyjnej zasady działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP), w państwie demokratycznym, w którym rządzi prawo, organy władzy publicznej mogą powstać tylko na podstawie prawnej, a normy prawne muszą określać ich kompetencje, zadania i tryb postępowania, wyznaczając tym samym granice ich aktywności. Oznacza to, iż w zakresie zadań, wykonywanych przez organy administracji publicznej, tzw. spraw urzędowych, organy te mogą wykorzystywać instrumenty prawne, których stosowanie przewidują przepisy prawa powszechnie obowiązującego. Biorąc jednak pod uwagę dynamiczny rozwój form komunikacji elektronicznej i potrzeby wymiany informacji z mieszkańcami środowisk lokalnych nie sposób odmówić urzędom administracji publicznej prawa do korzystania z tego typu inicjatywy. Posiadanie przez urząd administracji samorządowej strony w portalu społecznościowym typu Facebook służy zazwyczaj promocji, przedstawia dokonania władz lokalnych, określa zamierzenia i wskazuje na inicjatywy społeczne, itp. Tego typu nośnik informacji jest używany do wymiany poglądów, prowadzenia dyskusji, komentowania pewnych zdarzeń, itp. Posiadanie takiej strony przez podmioty publiczne nie jest określone, a zatem i wymagane przepisami prawa. Jeżeli jednak na taką formę komunikacji organ administracji publicznej się godzi, to musi się liczyć z tym, że informacja o organizacji i formie działania (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 3 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej), w tym obszarze jego aktywności także jest sprawą publiczną. Zatem zapytanie o personalia pracowników urzędu posiadające uprawnienia do moderowania portalu społecznościowego, co wymaga podkreślenia Urzędu Miasta [...], a nie prywatnej grupy osób, jest zapytaniem o informację publiczną. W realiach niniejszej sprawy skarżący odpowiedzi na pkt 3 swego wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. w istocie nie uzyskał.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnianie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Żaden przepis prawa nie nakłada na dysponenta takiej informacji obowiązku nadawania tejże czynności szczególnej formy. Stosownie zaś do postanowień art. 16 ust. 1 tej ustawy, odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji następują w drodze decyzji administracyjnej.

Zatem bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje lub też nie wydaje decyzji administracyjnej. Innymi słowy organ milczy wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji. Przedstawienie zaś informacji zupełnie inaczej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca lub też udostępnienie informacji niepełnej nie zwalnia podmiotu obowiązanego z zarzutu bezczynności.

W niniejszej sprawie Burmistrz Miasta [...], choć rozpatrzył wniosek strony z dnia [...] grudnia 2013 r., to nie uczynił tego w pełnym zakresie żądania. Mianowicie nie udzielił odpowiedzi na pkt 3 przedmiotowego wniosku. Zatem w powyższej wskazanym zakresie wniosek strony nie został rozpatrzony. Podmiot skarżony nie udzielił żądanej informacji publicznej zgodnie z wnioskiem oraz nie wydał decyzji odmownej, a więc pozostaje w zwłoce. Stąd też zobowiązanie Burmistrza Miasta [...] do rozpatrzenia wniosku skarżącego w powyższym zakresie stało się zasadne.

Choć niewątpliwie bezczynności skarżonego podmiotu, co do części wniosku skarżącego wystąpiła, to jednak nie miała ona postaci kwalifikowanej. Rażącym naruszeniem prawa jest stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań możemy powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894). Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że nieprawidłowości w zachowaniu Burmistrza Miasta [...] nie były tak oczywiste i niewątpliwe, aby mówić o rażącym naruszeniu prawa. Wymieniony podmiot nie pozostawił wniosku strony bez rozpoznania, lecz z powodu rodzaju żądanej informacji i niejednoznaczności kwalifikacji jej charakteru (pkt 3 wniosku) udzielił odpowiedzi ogólnikowej, przez to niepełnej.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na mocy art. 149 ust. 1 w zw. z art. 132 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku. Orzeczenie w pkt 3 wyroku zostało wydane na podstawie art. 151 powołanej ustawy procesowej. W sprawie kosztów (pkt 4 wyroku) Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 tej ustawy.



Powered by SoftProdukt