Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2009 r. sprawy ze skargi K. N. na decyzję Wojewody z dnia 15 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego oddala skargę

Skarżący K. N. wniósł skargę na decyzję Wojewody z dnia 15 kwietnia 2009 r.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2008 r., doręczonym tego samego dnia Staroście, skarżący zgłosił zmianę sposobu użytkowania obiektu położonego w B., przy ul. [...] na działce nr [...], określonego jako budynek magazynowo- składowy na zamierzony sposób użytkowania określony jako sala konferencyjno- bankietowa, pokoje na wynajem /agroturystyka/ i część mieszkalna. Do zgłoszenia załączono 4 egz. projektu architektoniczno-budowlanego dotyczące zmiany sposobu użytkowania ww. budynku na salę konferencyjno-bankietową, pokoje na wynajem i część mieszkalną.

Decyzją z 12 stycznia 2009r., Starosta, powołując się na art. 71 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane / Dz. U. z 2006r., Nr 156, poz. 1118 ze zm./, wniósł sprzeciw w sprawie opisanego wyżej zamiaru zmiany sposobu użytkowania budynku położonego na działce nr [...] w miejscowości B., gmina Ż.- obszar wiejski.

W uzasadnieniu decyzji Starosta wskazał, że zamierzona zmiana sposobu użytkowania zgłoszona przez skarżącego jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego przez Radę Miejską w Ż. uchwałą z 20 lipca 2006 r. nr [...].

Działka nr [...] znajduje się na obszarze oznaczonym symbolem B2. MN. W ustaleniach ogólnych do planu strefa MN-to:

"Tereny zabudowy jednorodzinnej:

a/ Obowiązujące lub wiodące funkcje i obiekty oraz formy użytkowania i zagospodarowania terenu:

- zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca lub bliźniacza lub szeregowa

b/ Dopuszczalne formy zabudowy i zagospodarowania terenu:

- w obrębie nieruchomości dopuszcza się lokalizację do dwóch lokali mieszkalnych

- lokalizacja usług wbudowanych lub zespolonych z budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej do 100m² / z projektu budowlanego wynika, że powierzchnia użytkowa części usługowej wynosi 234,1m²/.

Organ I instancji wskazał, że inwestor przedstawił zaświadczenie Burmistrza Gminy wymagane art. 71 ust. 2 pkt 4 Prawa budowlanego o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego planu miejscowego, w którym stwierdzono : " Zgodnie z opinią urbanistyczną "A" Sp. z o.o. oraz zapisem ww. planu dopuszczalna jest zmiana funkcji budynku na funkcję usługowo- mieszkalno- gastronomiczną. Biorąc pod uwagę ustalenia planu, o którym mowa w punkcie 16.4 należy uznać, że powierzchnia użytkowa usług w budynku może być większa niż 100m², lecz łącznie z innymi funkcjami nie może przekroczyć powierzchni użytkowej w istniejącym budynku". Szczegółowe ustalenia karty terenu nr 11 dla strefy B2.MN we wskazanym punkcie 16.4 stanowią: "Istniejącą zabudowę o gabarytach innych niż ustalenia planu dopuszcza się pozostawić, remontować lub przebudować w zakresie przebudowy dachów. Rozbudowa, dobudowa lub budowa nowych obiektów winna być realizowana zgodnie z ustaleniami planu,".

W dalszym ciągu organ I instancji zacytował postanowienia zawarte w Rozdziale II § 6 ustaleń ogólnych do planu:

1. " ustalenia planu /poza dotyczącymi ochrony zachowawczej/ odnoszą się do nowych podziałów geodezyjnych, do inwestycji noworealizowanych, do zmian wprowadzanych drogą rozbudów i przebudów oraz do zmian przeznaczenia terenów i obiektów, chyba że ustalenia szczegółowe stanowią inaczej’- wskazano, że rozpatrywane zgłoszenie dotyczy właśnie zmiany przeznaczenia obiektu i niezgodność z planem polega na przeszło dwukrotnie przekroczonej powierzchni przeznaczonej na usługi.

2 "Obiekty o gabarytach oraz tereny o funkcji i zagospodarowaniu niezgodnym z ustaleniami planu mogą być użytkowane i poddawane remontom do czasu realizacji zamierzeń zgodnych z planem, chyba że ustalenia szczegółowe stanowią inaczej":- wskazano, że właśnie ustalenia szczegółowe dopuszczają jedynie przebudowę w zakresie przebudowy dachów.

Ponadto organ powołał się na ustalenia szczegółowe z karty terenu dla strefy B2.MN stanowiące w punkcie 5 dotyczącym zasad ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, iż należy utrzymać minimalny procent powierzchni biologicznie czynnej wynoszący 30%- z dokumentacji projektowej wynika natomiast, że warunek ten również nie został spełniony.

W konsekwencji powyższego organ I instancji powołując się na powyższe rozbieżności stwierdził, że przedmiotowe zamierzenie jest niezgodne z ustaleniami planu obowiązującego dla obszaru części wsi B., w obrębie, którego położona jest działka zgłaszającego zmianę. Nadto organ zacytował przepis art. 71 ust. 5 pkt 2 ustawy-Prawo budowlane stanowiący, że właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Skarżący złożył odwołanie od powyższej decyzji, w którym wniósł o uchylenie decyzji Starosty, podnosząc że spełnił wszystkie wymogi formalne wymagane przepisami prawa.

Skarżący podniósł, iż zgłosił zamiar zmiany sposobu użytkowania budynku bez wykonywania prac budowlanych i do wniosku dołączył wymagane art. 71 ustawy-Prawo budowlane dokumenty w postaci opisu i rysunku określającego usytuowanie obiektu budowlanego, jego opis techniczny oraz projekt architektoniczno- budowlany, oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, zaświadczenie burmistrza Gminy o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z opinią urbanistyczną architekta, uzgodnienia rzeczoznawców wraz z ekspertyzą techniczną. Nadto odwołujący wskazał, że budynek został odebrany przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 10.06.2008r. z nieistotnymi odstępstwami od projektu, bezpodstawnym jest więc twierdzenie, że wniosek nie spełnia wymogu pozostawienia 30% powierzchni biologicznie czynnej, tym bardziej, że projekt budynku pozostał wcześniej zatwierdzony decyzją z dnia 1.08.2006r.

Rozpoznając odwołanie Wojewoda wydał zaskarżoną decyzję, którą utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że planowana przez skarżącego zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego

wymagała zgłoszenia właściwemu organowi, a wniesiony sprzeciw znajduje oparcie w art. 71ust. 5 pkt 2 Prawa budowlanego, który stanowi, że właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Planowana zmiana nie jest zgodna z obowiązującym planem miejscowym, albowiem plan ten dopuszcza lokalizację usług na powierzchni użytkowej 100m², z projektu natomiast wynika, że powierzchnia użytkowa części usługowej wynosi 234,1m². Odnosząc się do zarzutów skarżącego organ odwoławczy wskazał, powołując się na cyt. przez organ I instancji postanowienia § 6 pkt 1 i 2 planu miejscowego, że jego postanowienia mają zastosowanie w myśl tych uregulowań również do zmian przeznaczenia terenu i obiektów. Natomiast obiekty o gabarytach oraz tereny o funkcji i zagospodarowaniu niezgodnym z ustaleniami planu mogą być użytkowane i poddawane remontom do czasu realizacji zamierzeń zgodnych z planem. W związku z tym, skoro inwestor wybudował budynek magazynowo – składowy na podstawie decyzji Burmistrza Gminy z dnia 12.12.2001r. zmienionej decyzją Starosty z dnia 1.08.2006r. zgodnie z powyższymi zapisami może go dalej użytkować zgodnie z pozwoleniem na budowę. Wskazano, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej Nr [...] z dnia 20 lipca 2006r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru części wsi B. wszedł w życie z upływem 30 dni od ogłoszenia jej w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] w dniu [...]. Od czasu wejścia w życie postanowień ww. planu wszelkie inwestycje muszą być zgodne z jego postanowieniami. Nadto wskazano, że kontrola przeprowadzona przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miała na celu sprawdzenie zgodności realizacji obiektu z wydanym pozwoleniem na budowę, które zostało wydane przed wejściem w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a nie zgodności z ww. planem.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji Wojewody oraz decyzji Starosty o wniesieniu sprzeciwu. Skarżący wskazał, że inwestycja dotycząca budowy budynku składowo magazynowego została zatwierdzona decyzjami wydanymi w latach 2001-2006. W związku ze zmianą profilu działalności skarżący złożył wniosek o wydanie warunków zabudowy dla budynku mieszkalno usługowego / gastronomia/ z pokojami gościnnymi. Postępowanie w tej sprawie zawieszono w dniu 22.09.2006r. z uwagi na uchwalany plan zagospodarowania przestrzennego. W dalszym ciągu skargi skarżący przytoczył zarzuty podnoszone w swoim odwołaniu od decyzji Starosty podnosząc, że spełnił wszystkie wymogi formalne zgłaszając wniosek o zmianę sposobu użytkowania obiektu. Skarżący wskazał, że organy administracji blokują jego działalność gospodarczą i blokują rozwój jego firmy , tym bardziej, że zamierzona działalność nie jest uciążliwa i jest dopuszczona postanowieniami planu. Skarżący podniósł, że decyzją z dnia 01.08.2006r. zatwierdzona została część usługowa o powierzchni 234,1m² , a więc w ramach tej zatwierdzonej powierzchni można dokonać zmiany sposobu użytkowania na inny dozwolony w planie miejscowym. Skarżący podniósł, że zaświadczenie z Urzędu Gminy w Z. oraz opinie urbanistyczne autora planu jednoznacznie potwierdzają, że możliwa jest zmiana sposobu użytkowania w ramach już zatwierdzonej powierzchni, a organy kwestionując powyższe dokumenty nie działają zgodnie z prawem.

Nadto na rozprawie w dniu 29 lipca 2009r. skarżący zgłosił zarzut przekroczenia przez organ I instancji 30 dniowego terminu na wniesienie sprzeciwu, albowiem zgłoszenie zmiany sposobu użytkowania zostało zgłoszone w dniu 12 grudnia 2008r., zaś decyzja o sprzeciwie została wydana w dniu 12 stycznia 2009r. Nadto ponownie powołał się na wydany w sprawie dokument urzędowy w postaci zaświadczenia Burmistrza Gminy o możliwości zmiany sposobu użytkowania.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości dotychczasową argumentację.

Rozpoznając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 oraz art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r-Prawo o ustroju sądów administracyjnych / Dz. U. Nr 153, poz. 1269/ sąd administracyjny sprawuje, w zakresie swej działalności, kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Zgodnie zaś z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że sąd administracyjny w granicach danej sprawy dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z prawem, bez względu na zarzuty podniesione w skardze, a wadliwość kontrolowanego aktu może podnosić z urzędu.

Skargę należy uznać za niezasadną, albowiem organy administracji przy wydawaniu decyzji nie naruszyły prawa w sposób mający wpływ na wynik sprawy.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy skarżący zgłosił w dniu 12 grudnia 2008r. zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego z budynku magazynowo- składowego na salę konferencyjną-bankietową, pokoje gościnne na wynajem / agroturystyka/, część mieszkalną, dołączając do zgłoszenia projekt architektoniczno-budowlany. Organ wniósł sprzeciw do zgłoszonej zmiany na tej podstawie, że narusza ona ustalenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o wniesieniu sprzeciwu została wydana w dniu 12 stycznia 2009r. i w tym samym dniu została wysłana stronom postępowania.

Zgodnie z przepisem art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane /Dz. U. Nr156 z 2006r., poz. 1118 ze zm./- zw. dalej ustawą, przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. Zgodnie z art. 71 ust. 4 ustawy zmiana sposobu użytkowania może nastąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji i nie później niż po upływie 2 lat od doręczenia zgłoszenia. Zgodnie natomiast z art. 71 ust. 5 ustawy właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W rozpoznawanej sprawie z uwagi na określony ustawowo termin wniesienia sprzeciwu / 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia/ należało w pierwszej kolejności ustalić, czy organ zachował ww. 30 dniowy termin na wydanie decyzji o wniesieniu sprzeciwu.

Sąd uznał, że termin 30 dniowy na wniesienie sprzeciwu został w rozpoznawanej sprawie zachowany przez organ.

W okolicznościach sprawy zgłoszenie zamiaru zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego z dnia 12 grudnia 2008r. tego samego dnia wpłynęło do organu. Wydana przez Starostę decyzja o wniesieniu sprzeciwu została wydana w dniu 12 stycznia 2009r. i tego samego dnia została wysłana. Sąd w składzie orzekającym podziela stanowisko, iż wniesienie sprzeciwu należy rozumieć jako sporządzenie oraz wysłanie decyzji przez organ i nie można tego terminu utożsamiać z doręczeniem decyzji o wniesieniu sprzeciwu. Cytowany przepis art. 71 ust. 4, jak i regulujące kwestię wniesienia sprzeciwu przepisy art. 30ust.5 ustawy stanowiące, że w przypadku zgłoszenia robót do ich wykonywania można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie w drodze decyzji sprzeciwu, nie zawierają bowiem wymogu doręczenia stronie decyzji, w której zgłoszono sprzeciw. Innymi słowy powoływany termin 30 dni jest dla organu terminem dla wniesienia, w drodze decyzji, sprzeciwu i jego wysłania stronie.

Wprawdzie w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmowano w zasadzie, że termin 30 dni jest terminem na załatwienie sprawy, a nie na sporządzenie decyzji, co interpretowano tak, że decyzja zostaje wydana, a sprzeciw zgłoszony dopiero z dniem doręczenia decyzji to jednak stanowisko to uległo zmianie. Sąd w składzie rozpoznającym sprawę podzielił stanowisko że przepisy nie nakładają na organ obowiązku doręczenia decyzji o sprzeciwie stronie, ustawodawca nie uzależnił bowiem skuteczności sprzeciwu od jego doręczenia lub ogłoszenia, ale od jego wniesienia.

W sprawie niniejszej 30 dniowy termin na wniesienie sprzeciwu rozpoczął swój bieg w dniu 13 grudnia 2008r,tj. następnego dnia po dokonanym zgłoszeniu. Koniec biegu terminu 30 dniowego dla organu nastąpił w dniu 12 stycznia 2009r., bowiem 30 dzień jakim był 11 stycznia 2009r. przypadał w niedzielę / por. art. 57 kpa/. Organ wniósł i wydał sprzeciw w dniu 12 stycznia 2009r.Stąd też wniesienie przez organ sprzeciwu decyzją z dnia 12 stycznia 2009r. nastąpiło w terminie określonym w art. 71 ust. 4 ustawy. / por. orzeczenia wyrok NSA z dnia 12 grudnia 2006r. w sprawie sygn. akt II OSK baza orzeczeń lex nr 319177, wyrok NSA z dnia 13 marca 2007r., sygn. akt II OSK 445/06 baza orzeczeń lex nr 341353, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2006r. sygn.akt VII SA/Wa 1084/05, baza orzeczeń lex nr 220795, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2008r. sygn. akt VII SA/Wa 1944/07 baza orzeczeń lex nr 485801 /.

W rozpoznawanej sprawie wobec wniesienia sprzeciwu na tej podstawie, że zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, istotne znaczenie mają ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla terenu inwestycji obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru części wsi B. uchwalony uchwałą Rady Miejskiej z dnia 20 lipca 2006r. nr [...], która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z [...]. Uchwała ta ustala zasady zagospodarowania terenu, zasady obsługi w zakresie infrastruktury technicznej oraz zasady obsługi komunikacyjnej.

Zgodnie z § 6 ust.1 postanowień planu jego ustalenia odnoszą się / poza dotyczącymi ochrony zachowawczej/ do nowych podziałów geodezyjnych, do inwestycji noworealizowanych, do zmian wprowadzanych drogą rozbudów i przebudów oraz do zmian przeznaczenia terenów i obiektów, chyba że ustalenia szczegółowe stanowią inaczej. Skoro skarżący zgłosił zmianę sposobu przeznaczenia obiektu, to do zmiany tej zgodnie z powołanym postanowieniem § 6 ust. 1, mają zastosowanie postanowienia planu, chyba, że inne jego regulacje szczegółowe stanowiłyby inaczej.

Zgodnie z § 6 ust. 2 planu obiekty i gabaryty oraz tereny o funkcji i zagospodarowaniu niezgodnym z ustaleniami planu mogą być użytkowane i poddawane remontom do czasu realizacji zamierzeń zgodnych z planem, chyba że ustalenia szczegółowe stanowią inaczej.

Nieruchomość skarżącego położona jest na obszarze planu oznaczonym symbolem B2. MN. Dla obszaru objętego planem oznaczonym symbolem MN – Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej postanowienia planu zawarte w rozdziale II "Ustalenia ogólne planu", w części dotyczącej dopuszczalnych form zabudowy i zagospodarowania terenu stanowią między innymi, że dopuszcza się lokalizację usług wbudowanych lub zespolonych z budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej do 100m².

W zapisach karty terenu dla strefy B2.MN postanowiono, że dopuszcza się lokalizację usług wbudowanych, związanych z funkcją mieszkaniową oraz zawodem właściciela lub najemcy. Uciążliwość usług należy ograniczyć do granic własności. Dopuszcza się do 2 lokali mieszkalnych w obrębie jednej nieruchomości. Istniejącą zabudowę o funkcjach innych niż ustalenia planu dopuszcza się pozostawić, użytkować i remontować bez zwiększania parametrów prowadzonej działalności, rozbudowa musi być realizowana z zachowaniem parametrów określonych w ustaleniach planu. Istniejącą zabudowę o gabarytach innych niż ustalenia planu dopuszcza się pozostawić remontować lub przebudować w zakresie przebudowy dachów. Rozbudowa, dobudowa lub budowa nowych obiektów winna być realizowana zgodnie z ustaleniami planu /punkt 16/.

Odnosząc powyższe ustalenia planu do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że skarżący na działce nr [...] w oparciu o pozwolenie na budowę, zrealizował budynek gospodarczy, magazynowo-składowy i taki obiekt został zgłoszony do odbioru Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego. Natomiast w dniu 12 grudnia 2008r. skarżący zgłosił zamiar zmiany sposobu użytkowania ww. obiektu budowlanego. Prawidłowo organy uznały, że do wnioskowanej zmiany winny mieć zastosowanie postanowienia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W świetle jego postanowień dopuszczalnym jest pozostawienie i użytkowanie funkcji magazynowo-składowej, niezależnie od tego czy jest ona czy też nie jest zgodna z zapisami planu dla obszaru B2.MN,co wynika z postanowień planu zawartych w punkcie 16 pkt 3 stanowiącym, że istniejącą zabudowę o funkcjach innych niż w ustaleniach planu dopuszcza się pozostawić, użytkować i remontować. Powyższe znajduje również potwierdzenie w zapisie § 6 ust. 2 części ogólnej planu, który również stanowi, że obiekty o gabarytach oraz tereny o funkcji i zagospodarowaniu niezgodnym z ustaleniami planu mogą być użytkowane i poddawane remontom do czasu realizacji zamierzeń zgodnych z planem. W świetle powołanych postanowień planu nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko skarżącego, że w ramach zatwierdzonej powierzchni może dokonać zmiany sposobu użytkowania na inny dopuszczalny w planie na całej powierzchni lub na powierzchni większej niż dopuszczona planem. Postanowienia planu dotyczą bowiem zarówno obiektów o gabarytach niezgodnych z ustaleniami planu, jak i zabudowy o funkcjach innych niż w ustaleniach planu Powyższe zapisy oznaczają, że skarżący może użytkować obiekt magazynowo- składowy, do czasu realizacji zamierzeń zgodnych z planem, co oznacza lokalizację oznaczonych usług o powierzchni określonej w postanowieniach planu. Podkreślić bowiem należy, że zgodnie z § 6 ust. 1 zapisu planu, jego postanowienia odnoszą się również do zmiany przeznaczenia terenów i obiektów. Jeżeli chodzi o lokalizację usług to postanowienia planu dopuszczają ich lokalizację jako usług wbudowanych lub zespolonych z budynkiem mieszkalnym o powierzchni do 100m². Skoro zgodnie z przedłożonym przez skarżącego projektem architektoniczno-budowlanym powierzchnia ta przy zmianie sposobu użytkowania jest większa niż 100m². to organ prawidłowo wniósł sprzeciw do wnioskowanej zmiany. Można też wskazać, że skarżący może użytkować obiekt z dotychczasową funkcją magazynowo-składową na powierzchni większej niż 100m² co wynika z postanowień planu.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego, że przedłożył wymagany przepisem art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy zaświadczenie o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, Sąd zważył, że w przedłożonym zaświadczeniu Burmistrz Gminy podał, że zgodnie z opinią urbanistyczną "A" Sp. Z o.o. oraz zapisem ww. planu dopuszczalna jest zmiana funkcji budynku na funkcję usługowo-mieszkaniowo-gastronomiczną. Biorąc pod uwagę ustalenia planu, o których mowa w art. 16.4 należy uznać, że powierzchnia użytkowa usług w budynku może być większa niż 100m², lecz łącznie z innymi funkcjami nie może przekroczyć powierzchni użytkowej istniejącej w budynku. Powyższe zaświadczenie nie może przesądzić o uznaniu, że wnioskowana przez skarżącego zmiana jest zgodna z zapisami planu miejscowego. W szczególności podkreślić należy, że powołane postanowienie pkt 16.4 dla karty terenu B2.MN dotyczy zabudowy istniejącej o gabarytach innych niż w ustaleniach planu i stanowi, że zabudowę taką dopuszcza się pozostawić. Przedmiotowa sprawa nie dotyczy pozostawienia na terenie objętym planem zabudowy o gabarytach innych niż w ustaleniach planu. Okoliczność czy gabaryty zabudowy znajdującej się na działce nr [...] są czy też nie są zgodne z postanowieniami planu nie były przedmiotem rozpoznania przez Sąd. Przedmiotem rozpoznania była zasadność wniesienia sprzeciwu do wnioskowanej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowanego. Tej kwestii dotyczą min. postanowienia pkt 16.3 dla ww. karty terenu, które dotyczy istniejącej zabudowy o funkcjach innych niż w ustaleniach planu, które to postanowienie należy interpretować wraz z cyt. wyżej postanowieniami części ogólnej – plan stanowi, że funkcje te dopuszcza się pozostawić.

Z tych wszystkich względów Sąd uznał, że decyzja o wniesieniu sprzeciwu znajdowała swoje uzasadnienie w przytoczonych postanowieniach planu w związku z cyt. przepisem art. 71 ust. 4 ustawy. W konsekwencji uznać należało, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Biorąc powyższe pod uwagę i działając na podstawie art. 151 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd oddalił skargę.