Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. L. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 5 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie zakazu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego w związku ze stwierdzeniem rażącego naruszenia przepisów przeciwpożarowych postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

We wniesionej do Sądu skardze na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 5 stycznia 2018 r., nr [..], skarżąca K. L. wniosła o wstrzymanie jej wykonania.

Decyzją tą utrzymano w mocy, decyzję Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej z dnia 20 października 2017 r., nr [..], podlegającą natychmiastowemu wykonaniu, zakazującą skarżącej użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego z pokojami na wynajem w R. przy ul. J. P. jako budynku przeznaczonego do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania, w którym przebywa 12 osób o ograniczonej zdolności poruszania się w wieku powyżej 80 lat, w tym osoby leżące, nie potrafiące poruszać się o własnych siłach, w związku ze stwierdzeniem podczas czynności kontrolno - rozpoznawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej rażącego naruszenia przepisów przeciwpożarowych.

Skarżąca stwierdziła, że wykonanie tej decyzji wyrządzi jej znaczną szkodę majątkową. Jak wskazała, znajduje się aktualnie w trudnej sytuacji finansowej i zaprzestanie działalności gospodarczej doprowadzi do konieczności zakończenia prowadzenia działalności, stanowiącej jedyne jej źródło utrzymania. Wykonując tę decyzję, jak podkreśliła, zmuszona ponadto będzie wyrzucić lokatorów na bruk w okresie zimowym, w którym objęci są oni ochroną dotyczącą niemożliwości eksmisji. Co więcej, każda z umów cywilnoprawnych musiałaby zostać wypowiedziana i to w terminach przewidzianych w poszczególnych umowach lub przepisach ustawowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) - zwanej dalej p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że niebezpieczeństwo, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. oznacza, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne zaś do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt II OZ 51/12, https://orzeczenia.gov.pl).

Konstrukcja omawianego przepisu wskazuje ponadto, że to na wnioskującym spoczywa ciężar wykazania, iż w przypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu wystąpić może niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.

Skarżący musi przytoczyć konkretne okoliczności pozwalające na uznanie, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdza liczne orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez sąd o wstrzymani wykonania zaskarżonego aktu.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, skarżąca nie wykazała, że spełniona została którakolwiek z przesłanek wymienionych w powołanym przepisie. Skarżąca nie wykazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkować będzie wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnymi do odwrócenia skutkami.

Skarżąca źródła niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków upatruje przede wszystkim w następstwach finansowych wywołanych utratą źródła dochodu, a tym samym potencjalną możliwością zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej oraz w możliwości pozbawienia niezbędnej opieki oraz miejsca pobytu osób korzystających z jej pomocy.

Możliwość utraty źródła dochodu nie wyczerpuje przesłanek zawartych w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ponadto, należy mieć na uwadze, że zaskarżona decyzja dotyczy zakazu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego jako domu dla osób starszych, w którym przebywają osoby o ograniczonej zdolności poruszania się. Skutki niewykonania takiej decyzji mogą bowiem okazać się w istocie znacznie poważniejsze niż potencjalna utrata źródła dochodu związana z jej wykonaniem. Zdrowie i życie ludzi jest zaś z całą pewnością dobrem wyższej wartości (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II OZ 1131/12, https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł w postanowieniu na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a..