Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części, wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Gl 1039/15 - Wyrok WSA w Gliwicach z 2016-02-03, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II SA/Gl 1039/15 - Wyrok WSA w Gliwicach
|
|
|||
|
2015-11-02 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach | |||
|
Bonifacy Bronkowski /przewodniczący/ Grzegorz Dobrowolski /sprawozdawca/ Łucja Franiczek |
|||
|
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części, wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz | |||
|
Budowlane prawo | |||
|
II OSK 1351/16 - Wyrok NSA z 2016-12-09 | |||
|
Wojewoda | |||
|
Uchylono zaskarżoną decyzję | |||
|
Dz.U. 2013 poz 1409 art. 33 ust. 2 pkt 3; art. 35 ust. 1 pkt 1 Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski (spr.), Sędzia NSA Łucja Franiczek, Protokolant sekretarz sądowy Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. |
||||
Uzasadnienie
Dnia 17 kwietnia 2015 r. J. B., reprezentujący "A" S.A. oddział w B. wystąpił do Prezydenta Miasta M. z wnioskiem o wydanie pozwolenia na "rozbudowę sieci elektroenergetycznej kablowej w celu zasilania budynków mieszkalnych w M. przy ul. [...] wraz z przyłączem" na działkach o numerach ewidencyjnych [...];[...];[...] i [...]. Do wniosku została dołączona wymagana prawem dokumentacja, w tym projekt budowlany. Dnia [...] r. Prezydent Miasta M.. wszczął postępowanie w sprawie. Postanowieniem z dnia [...] r. zobowiązał pełnomocnika inwestora do przedłożenia brakujących dokumentów, między innymi oświadczenia o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane. Ze złożonego oświadczenia wynika, iż w odniesieniu do działek stanowiących własność Miasta M. oraz "B" S.A. prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane wynika z aktów administracyjnych (dz. [...];[...] i [...]). W przypadku działki nr [...] stanowiącej własność S. i H. O., zam. w M. przy ul. [...] – prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane wynika ze stosownego oświadczenia właścicieli nieruchomości. Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta M. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia zgodnie z wnioskiem inwestora. Od tej decyzji odwołał się Z. S., zam. w M. ul. [...]. Zarzucił, iż inwestor nie wskazał mu przebiegu linii elektroenergetycznej. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał skarżoną decyzję w mocy. Wskazał, że Z. S. odwołał się od decyzji Prezydenta Miasta M. z dnia [...] r. w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego dla tego przedsięwzięcia. W związku z powyższym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w części dotyczącej przebiegu linii elektroenergetycznej przez działkę o numerze [...] będącą własnością Z. S. W konsekwencji nowy przebieg linii elektroenergetycznej omija działkę odwołującego się. Niezależnie od tego Wojewoda [...] stwierdził, iż decyzja Prezydenta Miasta M. odpowiada prawu. Skargę na tę decyzję złożył Z. S. Domagając się uchylenia skarżonej decyzji stwierdził, iż z uzasadnienia rozstrzygnięcia Wojewody [...] wynika, iż przewód linii elektroenergetycznej będzie biegł w granicy jego nieruchomości. Odpowiadając na skargę organ administracji wskazał, iż planowana linia elektroenergetyczna ma przebiegać we fragmencie w granicy działki skarżącego. Jednakże jest to linia podziemna a przebieg w granicy będzie następował w pasie drogowym ul. [...] (jezdnia i chodnik). Zatem w żaden sposób nie naruszy to prawa własności Z. S. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje: Skarga zasługuje na uwzględnienie aczkolwiek z innych przyczyn niż w niej podniesione. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz.U. z 2014 r., poz. 1647) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że sądy administracyjne nie orzekają merytorycznie, tj. nie wydają orzeczeń, co do istoty sprawy, lecz badają zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami procedury administracyjnej, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej. Z brzmienia zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a." wynika, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia – uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Nie ulega więc wątpliwości, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Przy tym z mocy art. 134 § 1 p.p.s.a. tejże kontroli legalności sad dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Zgodnie z art. 33 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) "do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć [...] decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym". Decyzja taka jest niezbędna do dokonania oceny czy projekt budowlany jest zgodny z tą ostatnią (art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy). Brak takiej zgodności, co do zasady skutkuje niemożnością realizacji przedsięwzięcia. W rozstrzyganej sprawie została wydana decyzja Prezydenta Miasta M. z dnia [...] r. nr [...] o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na "budowie linii kablowej SN w celu zasilania dwóch budynków mieszkalnych w M. przy ul. [...] wraz z przyłączami na działkach nr [...];[...];[...];[...];[...] i [...]". Decyzja ta została następnie zmieniona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławcze w K. z dnia [...] r. nr [...] w ten sposób, że organ odwoławczy uchylił decyzję Prezydenta Miasta M. w odniesieniu do przebiegu linii kablowej przez działkę nr [...] i orzekł o umorzeniu postępowania w tym zakresie. Analiza akt administracyjnych rozpatrywanej sprawy pozwala na stwierdzenie, iż w sprawie nie doszło do oceny zgodności zamierzenia z ustaleniami decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wojewoda [...] wskazał jedynie, że pozwolenie na budowę jest zgodne z decyzją lokalizacyjną zmienioną następnie decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. W ocenie składu orzekającego nie można uznać więc, iż w sprawie został spełniony obowiązek wynikający z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy prawo budowlane. Stwierdzenie takie winno być poparte dokonaniem odpowiedniej analizy, co w rozpatrywanej sprawie nie miało miejsca. Sama decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego w rozpatrywanej sprawie (jej treść) nie jest do końca jasna. Wynika to przede wszystkim z tego, iż uległa ona zmianie w wyniku decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Uchylono tam decyzję lokalizacyjną w odniesieniu do działki skarżącego. Nie jest zatem jasne, czy w odniesieniu do części przebiegu inwestycji (a jest to inwestycja o charakterze liniowym) istnieją warunki realizacji inwestycji celu publicznego. Niezależnie od tego organy administracji publicznej posługiwały się załącznikiem graficznym do decyzji Prezydenta Miasta M. z dnia [...] r. nr [...] o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na "budowie linii kablowej SN w celu zasilania dwóch budynków mieszkalnych w M. przy ul. [...] wraz z przyłączami na działkach nr [...];[...];[...];[...];[...] i [...]". Bez wątpienia na skutek orzeczenia SKO doszło w tym zakresie do zmian i nie wiadomo, czy załącznik powyższy zachował swą aktualność. Nie ustalono zatem, czy dla inwestycji, na odcinku gdzie graniczy ona z nieruchomością skarżącego, istnieją obowiązujące warunki realizacji inwestycji celu publicznego Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. Ponownie rozpatrując sprawę Wojewoda [...] dokona szczegółowej analizy zgodności projektu budowlanego z ustaleniami decyzji lokalizacyjnej inwestycji celu publicznego przy uwzględnieniu skutków dla tej ostatniej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Dopiero wynik tych ustaleń umożliwi wydanie rozstrzygnięcia sprawie. |