Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Olga Żurawska – Matusiak, Protokolant Beata Gibzińska, st. asyst. sędz., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2012 r. sprawy ze skargi W. P. na bezczynność Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. do rozpoznania wniosku W. P. z dnia 22 stycznia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie żądania udostępnienia faktur dotyczących realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r., w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. umarza postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w zakresie żądania udostępnienia informacji publicznej w pozostałym zakresie; 3. stwierdza, że bezczynność organu w zakresie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. zasądza od Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. na rzecz skarżącego W. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2012 r. W. P. zwrócił się do Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. o przesłanie mu na wskazany adres e-mail w formie elektronicznej (skanów) faktur wraz z zawartymi umowami dotyczących realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. przez Centrum Kultury Sportu i Rekreacji.

Dyrektor Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. w odpowiedzi z dnia 26 stycznia 2012 r., przesłanej pocztą elektroniczną, poinformował W. P., że jego wniosek nie spełnia kryterium zapytania o udostępnienie informacji publicznej i pozostaje bez rozpoznania przez organ.

W dniu [...] lutego 2012 r. W. P. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, skargę na bezczynność Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. w przedmiocie nieudostępnienia w terminie żądanej informacji publicznych, zarzucając organowi naruszenie przepisów:

← art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej;

← art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 109 § 1 k.p.a.

W związku z powyższym wniósł o zobowiązanie organu do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznych zgodnie z jego wnioskiem oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podkreślił, iż do dnia wniesienia skargi nie został wykonany jego wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Również do dnia wniesienia skargi nie została mu doręczona decyzja odmawiająca udostępnienia informacji publicznej lub umarzająca postępowanie administracyjne. Otrzymany e-mail z dnia [...] stycznia 2012 r., informujący o pozostawieniu jego wniosku bez rozpoznania, nie posiada natomiast podstawy prawnej.

Dyrektor Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie na podstawie art. 151 p.p.s.a., ewentualnie o jej odrzucenie na podstawie art. 58 p.p.s.a. wskazując, że w dniu [...] stycznia 2012 r. dokonał stosownej czynności materialno-technicznej udzielając skarżącemu informacji w wyżej wymienionej sprawie. Ponadto w dniu [...] lutego 2012 r., po dokonaniu analizy aktów prawnych i orzeczeń sądowych oraz udzielonej pomocy prawnej, organ dodatkowo poinformował pismem skarżącego, które z żądanych informacji nie stanowią informacji publicznej, a zatem nie mogą zostać udostępnione. Organ poinformował też, iż skany żądanych wnioskiem dokumentów tj. w części umów za miesiąc grudzień 2011 r. w formie możliwej do wykonania przez udzielającego informację publiczną tj. kserokopii umów, przesłało skarżącemu drogą pocztową na wskazany adres zamieszkania.

Przy piśmie z 23 lutego 2012 r. (które zostało doręczone skarżącemu w dniu 24 lutego 2012 r.), organ przesłał skarżącemu kserokopie 12 zawartych umów na realizację zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. Odnośnie natomiast żądania przestania skanów (ewentualnie kserokopii) rachunków i faktur związanych z tymi umowami organ poinformował wnioskodawcę, że żądane dokumenty nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r., nie jest więc możliwe ich udostępnienie. Powołał się przy tym na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2011 r. sygn. akt II SAB/Wa 6/11 wskazując, iż faktury nie mogą być udostępnione w trybie omawianej ustawy, gdyż nie są dokumentami urzędowymi. Nie pochodzą bowiem od funkcjonariusza publicznego, a więc tym bardziej nie mogą być uznane za oświadczenie takiego funkcjonariusza i to złożone w ramach jego kompetencji. Nadto, nie niosą komunikatów w sprawach publicznych o jakich mowa w omawianej ustawie. Stąd żądanie wglądu do tych dokumentów jest nieuprawnione w świetle przedmiotowej ustawy. Faktura jest bowiem jedynie dowodem dla organów podatkowych, potwierdzającym wykonanie określonej w niej usługi.

Skarżący w piśmie procesowym z dnia [...] maja 2012 r. skierowanym do Sądu podniósł, iż dopiero po złożeniu przez niego skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego otrzymał kopie 12 umów, natomiast do dnia dzisiejszego nie otrzymał skanów faktur, o które wnosił w swoim wniosku z [...] stycznia 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Jakkolwiek przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie określają na czym polega stan bezczynności organów administracji publicznej, to w orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie prawniczej zgodnie przyjmuje się, że z taką bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. T. Woś: Postępowanie sądowoadministracyjne, Wyd. Prawnicze PWN, Warszawa 1996, s. 62 - 63).

Wskazać jednocześnie należy, że w sprawach skarg na bezczynność organu sąd orzeka, biorąc za podstawę stan faktyczny sprawy w czasie wydania orzeczenia sądowego. Jeżeli zatem w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wydał akt lub dokonał czynności, chociażby z przekroczeniem ustawowych terminów, oznacza to, że organ nie pozostaje w stanie bezczynności i sąd nie może uwzględnić skargi na tzw. milczenie władzy. Nie może bowiem zobowiązać organu do określonego działania, które przed dniem orzekania zostało już podjęte. W takich przypadkach, zgodnie z art.161 § 1 pkt 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, które z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.

Taka sytuacja zaistniała w rozpoznawanej sprawie odnośnie części żądania zawartego we wniosku W. P. z dnia [...] stycznia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej. Skarżący we wniosku tym domagał się udostępnienia drogą elektroniczną faktur wraz z zawartymi umowami dotyczących realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. przez Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T.

W odpowiedzi na ten wniosek udzielonej w dniu [...] stycznia 2012 r. Dyrektor Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. poinformował W. P., że jego wniosek nie spełnia kryterium zapytania o udostępnienie informacji publicznej i pozostaje bez rozpoznania przez organ.

Dopiero po skierowaniu przez W. P. w dniu 13 lutego 2012 r. skargi do Sądu na bezczynność organu w zakresie udostępnienia informacji publicznej, organ przy piśmie z dnia 23 lutego 2012 r. doręczył skarżącemu kserokopie 12 umów na realizację zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. Odnośnie natomiast żądania udostępnienia skanów (ewentualnie kserokopii) faktur związanych z tymi umowami organ poinformował wnioskodawcę, iż dokumenty te nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W tak zarysowanych okolicznościach faktycznych sprawy, Sąd uznał, iż w dacie wyrokowania organ nie pozostawał w bezczynności w zakresie żądania udostępnienia w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej umów dotyczących realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. przez Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. i w tym zakresie umorzył postępowanie w sprawie jako bezprzedmiotowe.

W ocenie Sądu skarga na bezczynność Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. zasługuje natomiast na uwzględnienie w zakresie dotyczącym żądania udostępnienia faktur związanych z realizacją ww. umów

W świetle utrwalonego orzecznictwa sądów administracyjnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 2001 r. o dostępie do informacji publicznej i art. 61 Konstytucji RP, informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (por. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., II SA 1956/02, LEX nr 78062, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lutego 2007 r., IV SA/Po 994/06, LEX nr 516637,wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 sierpnia 2010r. IISAB/ Sz 7/10 LEX 668256 , wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r., I OSK 1774/10, LEX 745166).

Przepis art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej konkretyzuje przedmiot informacji publicznej, przy czym zawarte w nim wyliczenie nie tworzy zamkniętego katalogu źródeł i rodzajów informacji publicznej. Określa on przedmiotowo jakie informacje podlegają udostępnieniu w trybie tej ustawy. O zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu powołanej ustawy decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji. Informacja publiczna obejmuje bowiem swoim znaczeniem szerszy zakres pojęciowy niż dokumenty urzędowe i nie można zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do tych dokumentów. Informacją publiczną są bowiem nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, ale także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż pojęcie dokumentu urzędowego różni się od dokumentu zawierającego informację publiczną. Istotne znaczenie ma nie to, czy dokument został sporządzony przez funkcjonariusza publicznego, lecz przede wszystkim to czy zawiera on informację publiczną.

Za błędne uznać należy zatem stanowisko organu, iż faktury związane z realizacją umów finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. przez Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. nie mogą być udostępnione w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Należy bowiem mieć na uwadze, iż faktury te stanowiły podstawę do wydania dyspozycji wypłaty ze środków publicznych będących w dyspozycji Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. określonych kwot na rzecz podmiotów, z którymi zawarto umowy. A zatem domaganie się dostępu do tego rodzaju dokumentów, jest w pełni uprawnione na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Faktury te, chociaż nie zostały wytworzone przez organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, to jednak się do niego bezpośrednio odnoszą, stanowiąc podstawę do zmniejszania jego aktywów, a zatem podlegają udostępnianiu w trybie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skoro zatem wnioskowana przez W. P. informacja w zakresie żądania udostępnienia faktur za wykonanie umów dotyczących realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych za grudzień 2011 r. przez Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. stanowi informację publiczną, a organ jest w posiadaniu żądanej przez wnioskodawcę informacji, to zobowiązany jest załatwić wniosek skarżącego zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, udzielając tej informacji albo jej odmawiając, w formie decyzji administracyjnej.

Przepis art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Mając zatem na względzie treść powyższego przepisu Sąd, uwzględniając w tym zakresie skargę na bezczynność Dyrektora Centrum Kultury Sportu i Rekreacji w T. zakreślił organowi termin 14-dniowy do rozpoznania wniosku, liczony od dnia doręczenie prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, iż organ w ustawowym 14 – dniowym terminie, wprawdzie wadliwie, ale odpowiedział na wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, a następie udzielił częściowo żądanej informacji publicznej, Sąd stwierdził, iż bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 i art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku. O zwrocie kosztów postępowania, Sąd orzekł na zasadzie art. 200 i art. 201 § 1 w zw. z art. 205 § 1 ww. ustawy.