Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. M. o wymierzenie Wojskowemu Komendantowi Uzupełnień w P. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 206/09 postanawia odrzucić skargę. /-/ M.Kwiecińska

Prawomocnym wyrokiem z dnia 3 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 206/09 tutejszy Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Wojskowego Komendanta Uzupełnień w P. z dnia [...] 2008 r. nr [...] w przedmiocie zmiany kategorii zdolności do służby wojskowej.

Pismem z dnia 23 marca 2012 r. W. M., reprezentowany przez pełnomocnika procesowego, domagał się między innymi wymierzenia Wojskowemu Komendantowi Uzupełnień w P. grzywny za niewykonanie wyżej opisanego wyroku. Żądanie to zostało zarejestrowane jako odrębna skarga pod sygn. akt II SA/Po 345/12.

Na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II z dnia 30 kwietnia 2012 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do wykazania w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, że przed wniesieniem skargi wyczerpał tryb przewidziany w art. 154 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a zatem że przed wniesieniem skargi z dnia 23 marca 2012 r. o wymierzenie grzywny organowi wezwał właściwy organ do wykonania wyroku, jaki zapadł w sprawie o sygn. IV SA/Po 206/09. Wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 9 maja 2012 r. Termin usunięcia braków upływał z dniem 16 maja 2012 r. W wyznaczonym terminie nie wykazał on, by skarżący przed wniesieniem skargi wyczerpał przysługujące mu środki prawne, a w piśmie z dnia 11 maja 2012 r. pełnomocnik skarżącego oświadczył, iż cofa skargę i wniósł o zwrot opłaty sądowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270) - dalej: p.p.s.a - w razie niewykonanie wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

W tym miejscu podkreślić należy, że podstawowym wymogiem, który winna spełnić strona wnosząca skargę na niewykonanie wyroku, jest uprzednie pisemne wezwanie właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy (por. wyrok NSA z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. I OSK 230/11, dostępny w centralnej bazie orzeczeń pod adresem: http://orzeczenia.gov.pl). Jest to warunek decydujący o dopuszczalności skargi w sytuacji niewykonania wyroku (bezczynności po wydaniu wyroku) przez organ, a jego niespełnienie stanowi inną przyczynę niedopuszczalności tego rodzaju skargi, o której mowa w art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 5 października 2009 r. sygn. I OSK 147/09, postanowienie NSA z dnia 30 sierpnia 2005 r., sygn. akt II OSK 564/05 - orzeczenia dostępne pod adresem jw.). W konsekwencji pierwszorzędne znaczenie dla oceny niniejszej sprawy miała ocena, czy przed wniesieniem skargi strona dokonała wezwania, o którym mowa w art. 154 p.p.s.a.

Obowiązkiem Sądu, przed dokonaniem merytorycznej oceny zasadności skargi, jest zbadanie, czy skarga spełnia wymogi formalne oraz, czy przed jej wniesieniem skarżący wyczerpał środki zaskarżenia, które służyły mu w postępowaniu administracyjnym, albo obowiązek wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Z powołanych przepisów wynika, że skarżący winien był przed złożeniem niniejszej skargi skierować do Wojewódzkiego Komendanta Uzupełnień w P. pisemne wezwanie do załatwienia sprawy zmiany kategorii zdolności do służby wojskowej, którego to przedmiotu dotyczy wyrok tutejszego Sądu z dnia 3 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 206/09. Zważywszy na fakt, że skarżący nie wykazał, by przed wniesieniem skargi dokonał wezwania, o którym mowa w art. 154 § 1 p.p.s.a. zachodziły podstawy do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 154 § 1 p.p.s.a.

W świetle wyżej przedstawionych okoliczności oświadczenie pełnomocnika skarżącego o cofnięciu skargi nie mogło wywołać skutków prawnych, gdyż dopiero prawidłowo wniesiona skarga, tj. dopuszczalna i nieobarczona brakami formalnymi uniemożliwiającymi nadanie jej dalszego biegu, obliguje sąd do podjęcia dalszych czynności, w tym badania dopuszczalności tegoż cofnięcia (art. 60 p.p.s.a.). Umorzenie postępowania jest możliwe tylko w przypadku skutecznego cofnięcia skargi (art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 p.p.s.a.), które z kolei warunkowane jest prawidłowym i skutecznym wszczęciem postępowania. Skarga dotknięta brakami formalnymi (nieusuniętymi w wyznaczonym terminie) lub której wniesienie jest niedopuszczalne z innych przyczyn, nie wywołuje skutku w postaci wszczęcia postępowania. W konsekwencji niedopuszczalne jest umorzenie postępowania zainicjowanego taką skargą. Wobec powyższego w rozpoznawanej sprawie zasadne jest odrzucenie skargi, a nie umorzenie postępowania.

Wyjaśnić również należy, iż w niniejszej sprawie skarżący nie uiścił wpisu od skargi, który podlegałby z urzędu zwrotowi na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a., w związku z tym nie zachodzą podstawy do jego zwrotu. Na kopii bankowego dowodu (potwierdzenia) uiszczenia na rachunek bankowy Sądu wpisu od skargi w kwocie 100 zł widnieje zapis, że wpis ten dotyczy skargi na bezczynność Wojskowego Komendanta Uzupełnień w P. (k. 10 akt sąd. sprawy o sygn. II SAB/Po 22/12 oraz k. 10 akt niniejszej sprawy), nie zaś skargi na niewykonanie wyroku i wymierzenie grzywny organowi. Ponadto w sprawie o sygn. akt II SAB/Po 22/12 Sąd w postanowieniu z dnia 17 maja 2012 r. orzekł o zwrocie skarżącemu przedmiotowej kwoty.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł jak w sentencji.

/-/ Maria Kwiecińska