drukuj    zapisz    Powrót do listy

6091 Przywrócenie stosunków wodnych na gruncie lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, Administracyjne postępowanie Wodne prawo, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję I i II instancji, II SA/Gl 147/11 - Wyrok WSA w Gliwicach z 2011-10-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Gl 147/11 - Wyrok WSA w Gliwicach

Data orzeczenia
2011-10-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-03-02
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Sędziowie
Bonifacy Bronkowski /przewodniczący/
Ewa Krawczyk /sprawozdawca/
Maria Taniewska-Banacka
Symbol z opisem
6091 Przywrócenie stosunków wodnych na gruncie lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Wodne prawo
Sygn. powiązane
II OZ 651/11 - Postanowienie NSA z 2011-08-11
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 138 par. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2001 nr 115 poz 1229 art. 29 ust.1, 3
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.),, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza S. nr [...] z dnia [...] r.; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz skarżącego tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych.

Uzasadnienie

Burmistrz S. decyzją z dnia [...] roku nr [...], wydaną na podstawie art. 105 § 1 kpa w związku z art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca Prawo wodne ( Dz. U. z 2005 r., nr 239, poz. 2019 ze zm.) – po przeprowadzeniu postępowania – nakazał J. O. ( obecnie skarżącemu ) przywrócenie stanu poprzedniego poprzez odtworzenie rowu biegnącego wzdłuż granicy posesji będącej jego własnością – działka nr [a] położona w D. – a działkami nr [b] i [c] w sposób zapewniający odprowadzenie wód opadowych z przepustów zlokalizowanych pod ul. [...] w D. w terminie do dnia [...] r.

J. O. w odwołaniu od powyższej decyzji przytoczył art. 29 Prawa wodnego, dokonał jego analizy i podniósł, że w związku z powyższą regulacją - w jego ocenie – materiał dowodowy nie był wystarczający do wydania decyzji przez organ I instancji. Odwołujący się wskazywał na brak ustaleń, że na działce [a] istniał rów, jak i brak ustaleń co do jego przebiegu. Stwierdził, że na działce będącej jego własnością w dniu [...] roku został urządzony rów na długości 10 metrów, szerokości 1,60 m i głębokości 1,60 m, o czym został zawiadomiony przez sąsiada, a on jedynie przywrócił stan poprzedni zasypując rów.

Wskazał na nieustalenie czy zalewanie sąsiednich gruntów jest następstwem uszkodzenia zbiornika melioracyjnego znajdującego się pod kurczarnią na działce [d].

Zarzucił także błędy proceduralne : nieprawidłowe zawiadomienie o oględzinach, niewłaściwą podstawę prawną decyzji i brak podstaw do ustalenia w decyzji terminu jej wykonania. Odwołujący się wyraził także wątpliwości co do prawidłowego ustalenia stron postępowania.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło zaskarżoną decyzję w części dotyczącej określenia terminu wykonania ustalonego w niej obowiązku i w tym zakresie postanowiło nie ustalać terminu wykonania obowiązku.

W postaci prawnej powołano m. innymi art. 138 § 1 pkt 2 kpa i art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku Prawo wodne.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił ustalenia faktyczne organu I instancji.

Wskazał, że w sprawie nastąpiła zmiana stosunków wodnych ( protokół z [...] roku ) spowodowana zasypaniem rowu odwadniającego istniejącego na tym terenie od lat 60 – tych, co powoduje zastoiska wodne na posesjach sąsiadujących z przedmiotowym rowem. Fakt istnienia rowu potwierdzili mieszkańcy oraz Komendant Komisariatu Policji w S., który pismem z dnia [...] roku poinformował, że funkcjonariusze Policji byli świadkami jego zasypywania przez odwołującego się rowu.

Takie działanie – zasypanie rowu oraz powstanie w następstwie zastoisk wodnych na posesjach sąsiadujących – skutkuje wydaniem decyzji na podstawie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego.

Organ podkreślił, że zasypanie rowu szkodliwie wpływa "na grunty sąsiednie, o czym świadczy m. innymi pismo mieszkańców z dnia [...] roku".

Nadto wskazano, powołując się na wyrok sygn. akt II SA/Bd 995/09 z dnia 14 stycznia 2010 roku ( lex nr 559704), że przepis art. 29 ust. 1 i 3 Prawa wodnego nie przewiduje terminu likwidacji dokonanej zmiany stanu wody na gruncie.

W związku z tym Kolegium uchyliło zaskarżoną decyzję w części określającej termin wykonania obowiązku.

W zakresie zarzutu dotyczącego stron postępowania organ podał, że jego stronami zostały osoby, które złożyły wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie ( wniosek z [...] roku ) : J. S. – K., J. O., A. U. i M. S.. Stronami postępowania są także : J. B. będący właścicielem działek nr [d] ( tutaj usytuowana jest kurczarnia), [e], [f] i [g] i P. C. jako dzierżawa działek będących własnością J. B. ( wypis z rejestru gruntów).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach J. O. – właściciel działki nr [a] wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji ostatecznej w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi ponownie wskazał na brak ustaleń faktycznych uzasadniających podjęcie zaskarżonej decyzji, a w związku z tym naruszenie art. 7, 77, 80 kpa, a także art. 11 kpa, § 3 kpa oraz art. 107 § 3 kpa oraz art. 29 ust. 3 Prawo wodne.

Podkreślił, podobnie jak w odwołaniu, że na jego działce nie istniał żaden rów od lat 60 – tych ubiegłego wieku, którego to faktu organ w istocie nie ustalił. Podobnie jak organ nie ustalił przebiegu tego rowu. Zdaniem skarżącego jego twierdzenia co do nieistnienia rowu potwierdza pismo Zastępcy Naczelnika Wydziału Geodezji, Kartografii i Katastru w Starostwie Powiatowym w C. z dnia [...] roku ( dołączone do skargi ) z którego wynika, że żaden z dokumentów wymienionych w tym piśmie nie potwierdza istnienia przepustu bądź rowu na styku parcel nr [h], [b] i [a] w D.

Rów powstał nielegalnie w dniu [...] roku i to przy zasypaniu tego "nielegalnego rowu" byli obecni funkcjonariusze Policji, co potwierdza pismo Zastępcy Komendanta Policji w S. z [...] roku.

Skarżący wskazał także na całkowite pominięcie przez organ odwoławczy jego zarzutu dotyczącego ewentualnego upływu niedrożności zbieracza melioracyjnego, który biegnie pod kurnikiem jednej z zalanych działek.

Powyższe zdaniem skarżącego powoduje – że został naruszony art. 29 ust. 3 Prawa wodnego – wydano bowiem decyzję przewidzianą tym przepisem w oparciu o nieprawidłowo i niejednoznacznie ustalone przesłanki.

Podobnie, jak w odwołaniu, skarżący podtrzymał zarzut nieprawidłowego ustalenia stron postępowania. Zdaniem skarżącego fakt złożenia wniosku przez podmiot nie czyni go stroną postępowania.

W przypadku gdy składający wniosek nie legitymuje się interesem prawnym w konkretnej sprawie administracyjnej postępowanie wszczęte takim wnioskiem postępowania powinno zostać umorzone.

Nadto skarżący zarzucił naruszenie art.79 § 1 kpa przez zawiadomienie go o oględzinach w dniu [...] roku na cztery dni przed dokonaniem tej czynności.

Organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie bowiem w ocenie składu orzekającego zaskarżona decyzja została wydana przed wystarczającym zgromadzeniem materiału dowodowego, co jego ocenę czyni nieuzasadnioną, a w konsekwencji z naruszeniem art. 29 Prawa wodnego.

Materialnoprawną podstawą orzekania przez organ odwoławczy był art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 roku Prawo wodne ( Dz. U. nr 115, poz. 1229 ze zm.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy Prawo wodne, właściciel gruntu, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, nie może:

1. zmieniać stanu wody na gruncie, a zwłaszcza kierunku odpływu znajdującej się na jego gruncie wody opadowej ani kierunku odpływu ze źródła na szkodę dla gruntów sąsiednich,

2. odprowadzać wód oraz ścieków na grunty sąsiednie.

Natomiast z art. 29 ust. 3 ustawy wynika, że jeśli spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na grunty sąsiednie wójt, burmistrz, prezydent miasta może, w drodze decyzji nakazać właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodzie.

Przepisy art. 29 Prawa wodnego odnoszą się do stanu wody na gruncie rozumianego, jako pewien stan faktyczny, niekoniecznie związany z prawnie uregulowanym sposobem korzystania z wód i istniejący w oderwaniu od faktu jego ujawnienia w rejestrach urzędowych.

Ustalenie, czy rów przebiegający przez nieruchomość stanowi urządzenie wodne ujęte w katastrach wodnych, nie ma żadnego wpływu na prawidłowość zastosowania w sprawie art. 29 Prawa wodnego. Dlatego też bez znaczenia dla niniejszej sprawy jest pismo Starostwa Powiatowego w C. z dnia [...] roku, z którego wynika brak potwierdzenia istnienia przepustu bądź rowu na styku parcel nr [h], [b] i [a] w D.

Dla zastosowania w rozpatrywanej sprawie art. 29 ustawy niezbędnym było ustalenie, czy właściciel działki nr [a] swym działaniem spowodował zmianę stanu wody na gruncie oraz, czy zmiana ta szkodliwie oddziałowuje na grunty sąsiednie. Oznacza to, że pomiędzy zmianą stanu wody na gruncie a szkodliwym oddziaływaniem zachodzić musi związek przyczynowo – skutkowy.

Podkreślić należy, że w omawianym przepisie ustawodawca wskazał na grunty sąsiednie, a nie sąsiadujące ( np. bezpośrednio ) z działkami podmiotu, który dopuszcza się zmiany stanu wody na gruncie.

Ustawa Prawo wodne nie zawiera definicji "zmiany stanu wody na gruncie". Jednakże analiza przepisu art. 29 ustawy prowadzi do wniosku, że spowodowanie przez właściciela zmiany stanu wody na gruncie, dające organom podstawę do zastosowania sankcji, o jakiej mowa w art. 29 ust. 3 ustawy, to takie działanie, które ingeruje w naturalny stan wody na danym terenie związany z jego ukształtowaniem, warunkami przyrodniczymi czy też hydrologicznymi.

Działaniem takim jest między innymi wykonanie przeszkody w odpływie wody opadowej z terenów sąsiednich zgodnie z naturalnym kierunkiem odpływu np. zasypanie rowu.

Wracając do zaskarżonej decyzji należy stwierdzić, że przed jej wydaniem organ był zobowiązany do ustalenia, że na działce [i] istniał rów, którym odprowadzana była woda opadowa z dwóch przepustów zlokalizowanych pod ulicą [...], że rów ten został zasypany przez skarżącego co szkodliwie wpłynęło na grunty sąsiednie. Należy więc ustalić związek przyczynowy między dokonaną zmianą stanu wody na gruncie, a szkodliwym wpływem tej zmiany na grunty sąsiednie, który także podlega ustaleniu.

W niniejszej sprawie w ocenie składu orzekającego organy nie ustaliły prawidłowo istnienia na działce nr [a] rowu odprowadzającego wodę z przepustów.

Ustalenie tej okoliczności było szczególnie ważne wobec stanowiska skarżącego prezentowanego w całym postępowaniu.

Z wniosku ( wniosek o interwencję ) z dnia [...] roku, podpisanego przez 4 osoby, wynika że poczynając od dnia [...] roku skarżący zasypuje rów pomiędzy należącą do niego parcelą [a] a parcelą [b], a nadto, że zasypywany rów istniał od lat 60 – tych ubiegłego wieku. Zdaniem składających wniosek zablokowanie naturalnego odpływu wód spowoduje szkody dla gruntów sąsiednich ( m.innymi utworzenie rozlewisk ). Natomiast z protokołu rozprawy z dnia [...] roku wynika, że według mieszkańców ( w tym 4 autorów wnioski ) pomiędzy działką nr [a] a [b] istniał rów, który odprowadzał wody z dwóch przepustów, którymi z kolei spływały wody z terenu kurczarni ( działka nr [d]).

Działka zajęta pod kurczarnie jest najniżej położona i zbiera wodę z okolicznych pól do rowów wzdłuż kurczarni skąd odprowadzana jest do przepustów. Według oświadczenia mieszkańców woda po zasypaniu rowu zalega w rowach koło kurczarni, a także znajduje się w samym budynku.

Do tego samego protokołu rozprawy złożył oświadczenie skarżący twierdząc, że zalewanie kurnika jest spowodowane uszkodzeniem zbieracza melioracyjnego, który biegnie pod kurnikiem, w związku z tym domagał się sprawdzenia drożności zbieracza melioracyjnego.

Nadto właściciel działki [b] J. O. podał, że na tej działce od czasu zasypania rowu tworzy się rozlewisko.

Z kolei Związek Spółek Wodnych w C. pismem z dnia [...] roku poinformował organ I instancji " że tereny położone w miejscowości D. przy ul. [...] są zmeliorowane. Zalewanie kurnika oraz sąsiadujących z nim gruntów może być spowodowane niedrożnością zbieracza melioracyjnego odprowadzającego wodę z powierzchni ok. 2,5 ha ( działki nr [j], [k], [l], [e], [f], [g] ) powstałą w trakcie budowy przedmiotowego budynku. W celu sprawdzenia stanu technicznego sieci melioracyjnej konieczne jest wykonanie odkrywek ziemnych na zbieraczu oraz studni melioracyjnej znajdującej się na parceli [d]".

Taki materiał dowodowy nie uprawniał organów do podjęcia decyzji na podstawie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego, a więc nakazania skarżącemu odtworzenia rowu biegnącego wzdłuż jego posesji, a zapewniającego odprowadzanie wód odpadowych z przepustów zlokalizowanych pod ul. [...].

Z samego nakazu "odtworzenia" wynika, że wcześniej musiał istnieć rów którego ten nakaz dotyczy. Organy zobowiązane były więc ustalić ten fakt, wskazać na chociażby przybliżony przebieg tego rowu i jego rolę, to jest skąd odprowadzał on wody i dokąd one były odprowadzane, chyba, że był to tzw. "rów chłonny" czego organy także nie ustaliły.

W zakresie przebiegu, rozmiarów istniejącego pierwotnie rowu w decyzjach brak jakichkolwiek ustaleń. Konsekwencją jest określenie w decyzjach obowiązku odtworzenia rowu bez wskazania jego parametrów. Zupełnie niezrozumiałym jest wskazanie iż rów ma być odtworzony wzdłuż granic działki [a] z działkami [b] i [c]. Jeżeli chodzi o tą ostatnią działkę to nie została ona wskazana we wniosku z dnia [...] roku, ani w protokole rozprawy z dnia [...] roku.

Nie wiadomo więc czy wody z działki nr [c] były odprowadzane do "zasypanego rowu" i czy ta ostatnia czynność skutkowała na nią szkodliwie.

Odnośnie szkodliwego wpływu dokonanej przez skarżącego zmiany stanu wody na gruncie organ nie dokonał żadnych ustaleń.

Za takie nie może być potraktowane przypuszczenie w tym zakresie zawarte w piśmie ( wniosku ) z dnia [...] roku, ani oświadczenie mieszkańców w protokole z dnia [...] roku.

Oświadczenie to nie może bowiem zastąpić ustaleń organu będących następstwem bezpośrednich oględzin, ( dołączone zdjęcia są nieopisane ) czy też ustaleń dokonanych na podstawie innych dowodów.

Wbrew twierdzeniu organów nie został w sprawie przeprowadzony dowód z przesłuchania stron. Nie przesłuchano też żadnych świadków, w tym sąsiada skarżącego, który miał go poinformować o wykopaniu rowu na działce nr [a] w dniu [...] roku.

Oznacza to, że organy orzekające nie ustaliły stanu pierwotnego na działce nr [a] a tym samym nie ustaliły dokonanej przez skarżącego zmiany w tym stanie. W sposób oczywisty nie ustaliły także szkodliwego wpływu tej zmiany na konkretne nieruchomości sąsiednie. W tej sytuacji nie można też mówić o wykazaniu związku przyczynowego między zmianą a jego szkodliwym wpływem na grunty sąsiednie.

Odwołanie się przez organ I instancji do posiadanych map, które pozwoliły na ustalenie istnienia rowu na działce nr [a] nie poddaje się kontroli Sądu, skoro organ nie określił o jakie mapy chodzi i nie dołączył ich do akt sprawy.

Informacje zawarte w piśmie zastępcy Komendanta Komisariatu Policji z dnia [...] roku, jak i informacje wynikające z pisma Związku Spółek Wodnych w C. z dnia [...] niewątpliwie mają znaczenie dowodowe, ale dopiero po ustaleniu, że na działce skarżącego od około 60 lat istniał rów odprowadzający wody z przepustów pod ulicę [...] i że został on zasypany przez skarżącego co spowodowało szkodliwe skutki na nieruchomościach sąsiednich.

Okoliczność ta jak wskazano wyżej nie została w sposób jednoznaczny wykazana. Skoro więc nie ustalono przesłanek warunkujących wydanie decyzji na podstawie art. 29 ust. 1 i ust. 3 Prawa wodnego to decyzja ta w zakresie nakazującym przywrócenie stanu poprzedniego została wydana z naruszeniem art. 7, 77 § 1 i 80 kpa, a także z naruszeniem art. 29 ust. 1 i 3 Prawa wodnego.

Odnośnie zarzutu skarżącego dotyczącego niezrozumiałego ustalenia przez organ stron postępowania należy wskazać, że obowiązek ten obciąża organ administracji publicznej. Postępowanie o którym mowa w art. 29 Prawa wodnego jest postępowaniem prowadzonym z urzędu i wydaje się, że jako postępowanie z urzędu było prowadzone przez organy orzekające ( zawiadomienie z [...] roku, k. 3 akt administracyjnych). W konsekwencji "wniosek o interwencje z dnia [...] roku był jedynie impulsem" do wszczęcia tego postępowania. Natomiast z art. 29 Prawa wodnego wynika, że stronami tego postępowania są: właściciel o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy oraz władający gruntami o których mowa w art. 29 ust. 3 tej ustawy.

Rodzi to po stronie organu obowiązek wskazania właściciela gruntu i władających gruntami określonymi w art. 29 ust. 3 z powiązaniem właściciela i władających z określonymi gruntami. W rozpoznawanej sprawie nie zostało to uczynione w sposób wyrażony, co uniemożliwia Sądowi zajęcie jednoznacznego stanowiska w tej kwestii. Zagadnienie to jest niezwykle istotne w świetle art. 145 § 1 pkt 1 litera b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) i dlatego winno zostać wyjaśnione przez organy w postępowaniu ponownym i objęte uzasadnieniem decyzji rozstrzygającej sprawę.

Zasadny jest także zarzut pominięcia przez organ odwoławczy, podnoszonego przez skarżącego problemu niedrożności zbieracza melioracyjnego na działce [d], co stanowi naruszenie art. 107 § 3 kpa.

Sąd podziela stanowisko organu odwoławczego, że decyzja wydana na podstawie art. 29 ust. 1 i 3 ustawy rozstrzyga wyłącznie o obowiązku likwidacji szkodliwych zmian stanu wody na gruncie. Przepis ten nie przewiduje terminu likwidacji tych zmian. Oznacza to, że brak było podstawy materialnoprawnej do zakreślenia w decyzji organu I instancji terminu wykonania przez skarżącego nałożonego obowiązku ( termin ten zresztą został wyznaczony z naruszeniem prawa bowiem jego upływ następował przed zakończeniem okresu przysługującego na złożenie odwołania). Dlatego też zasadnie zaskarżoną decyzją uchylono w tej części decyzję organu I instancji. Jednakże Sąd nie podziela poglądu, że w części uchylającej organ odwoławczy był uprawniony do orzeczenia " w tym zakresie nie ustalać terminu wykonania obowiązku". Takie sformułowanie decyzji stanowi naruszenie prawa bowiem brak podstawy prawnej dla konkretnego rozstrzygnięcia zawartego w decyzji winien skutkować umorzeniem postępowania w tej części.

Biorąc jednak pod uwagę fakt, że zaskarżoną decyzję w pozostałej części utrzymano w mocy decyzją organu I instancji, która jak wskazano wyżej została wydana z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 1 litera a i c ppsa; skład orzekający za właściwe uznał uchylenie decyzji obu instancji.

Zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa. Decyzja ta w swoim rozstrzygnięciu orzeka o uchyleniu decyzji organu I instancji, natomiast nie wypowiada się co do pozostałej części decyzji. Fakt, że pozostała część decyzji została utrzymana w mocy w sposób jednoznaczny wynika z uzasadnienia decyzji.

Zdaniem składu orzekającego zaskarżona decyzja odpowiada art. 138 § 1 pkt 2 kpa. Stosownie do tego przepisu organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy bądź uchylając tę decyzję – umarza postępowanie pierwszej instancji.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że gdy organ odwoławczy uchylił zaskarżoną decyzję w części, może orzec co do istoty sprawy tylko w tej części. Organ odwoławczy nie jest natomiast obowiązany do stwierdzenia w sentencji decyzji, że w pozostałej części utrzymuje zaskarżoną decyzję w mocy ( Kodeks Postępowania Administracyjnego Komentarz, Małgorzata Jaśkowska, Andrzej Wróbel, Wydanie II, Zakamycze 2005, str. 802).

W konsekwencji należy stwierdzić, że sytuacja prawna strony jest określona decyzją organu odwoławczego w części, w której uchylił zaskarżoną decyzję i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy oraz decyzją organu I instancji w części nieuchylonej przez organ odwoławczy.

Oczywiście, że oznacza to po stronie organu odwoławczego obowiązek szczególnie starannego i niebudzącego wątpliwości orzeczenia, w jakim zakresie uchyla zaskarżoną decyzję.

Kierując się wyżej przedstawioną argumentacją i wskazanymi podstawami prawnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję obu instancji, orzekł zgodnie z art. 152 ppsa o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji oraz na podstawie art. 200 i 205 § 2 ppsa o kosztach postępowania ( wpis [...] zł + [...] wynagrodzenie pełnomocnika + 17 opłata skarbowa od pełnomocnika).

Mimo, że wskazania co do dalszego postępowania wynikają z treści uzasadnienia to podsumowując je należy stwierdzić, że obowiązkiem organów będzie właściwe ustalenie stron postępowania, przesłanek wymaganych do wydania decyzji o której mowa w art. 29 ust. 3 Prawa wodnego ( zmiany stosunków, a więc ustalenia stanu pod zmianą, negatywnego wpływu zmiany na działki sąsiednie; wykluczenie innych niż zmiana okoliczności, które mogły spowodować zalewanie działek sąsiednich). Oczywiście wszystkie te okoliczności winny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu kończącym sprawę, przy czym organy winny mieć na uwadze obowiązek ustosunkowania się w decyzji do wszystkich twierdzeń, zarzutów i wniosków skarżącego.

su.



Powered by SoftProdukt