Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie NSA Irena Kamińska (spr.) del. WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 października 2015 r. sygn. akt II SAB/Ke 51/15 w sprawie ze skargi P. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i oddala skargę, 2. zasądza od P. na rzecz Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach kwotę 297 (dwieście dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Redaktor naczelny dziennika "Ł." P.G. we wniosku z dnia 29 maja 2015 r. wystąpił do ZO PZŁ w Kielcach na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Prawo prasowe o udzielenie informacji poprzez nadesłanie kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego PZŁ odbytych do chwili obecnej w 2015 r. w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów pocztą email. Organ otrzymał wniosek 9 czerwca 2015 r. i do 23 czerwca 2015 r. tj. w ciągu 14 dni nie udzielił wnioskowanej informacji, ani do dnia wniesienia skargi nie wykonał żadnej czynności w sprawie.

W odpowiedzi na skargę ZO PZŁ w Kielcach wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie. Organ podkreślił, że na wniosek skarżącego odpowiedział pismem z dnia 22 czerwca 2015 r., które do dnia dzisiejszego pozostało bez reakcji. Organ dodał, że zarówno w tej odpowiedzi jak i w dotychczas prowadzonej korespondencji cały czas deklarował wolę współpracy w udzieleniu informacji, proponując różne sposoby jej uzyskania, bez żadnego pozytywnego odzewu w tym zakresie.

Skargę na bezczynność do WSA w Kielcach wniósł P.G., którą Sąd ten uwzględnił wyrokiem z dnia 15 października 2015 r. o sygn. akt II SAB/Ke 51/15. Zobowiązał nim Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach do rozpatrzenia wniosku dziennika "Ł." z dnia 29 maja 2015 r. (data wpływu do organu 9 czerwca 2015r.) o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od doręczenia odpisu prawomocnego wyroku. Ponadto stwierdził, że bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, jak też zasądził od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Kielcach na rzecz P.G. redaktora naczelnego dziennika "Ł." kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że żądanie przez skarżącego udostępnienia kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego PZŁ odbytych w 2015 r. w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów pocztą email, dotyczyło informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., gdyż odnosiło się do informacji o sprawach publicznych, a wniosek został skierowany do podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej

Sąd odniósł się także do pisma organu z dnia 22 czerwca 2015 r. Zdaniem Sądu w piśmie tym organ nie powołał się na jakąkolwiek z okoliczności, które w myśl art. 14 ust. 1 u.d.i.p. uniemożliwiają mu udostępnienie żądanej informacji w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem. Zgodnie z tym przepisem bowiem udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. W przypadku jednak braku opisanych w cytowanym przepisie środków technicznych na organie spoczywa obowiązek pisemnego poinformowania o tym fakcie wnioskodawcy, ze wskazaniem przyczyn zaistniałego stanu rzeczy oraz możliwego sposób udostępnienia żądanych informacji. Taka sytuacja jednak zdaniem WSA w Kielcach w niniejszej sprawie nie miała miejsca, gdyż ZO PZŁ w korespondencji ze skarżącym nie powoływał się na brak środków technicznych. Wprawdzie w odpowiedzi na wniosek organ wystosował do skarżącego pismo zawierające zaproszenie do siedziby organu, celem pozyskania wnioskowanych informacji, gdyż "taka droga jest po prostu dobra" jeśli ma się rzetelnie i obiektywnie relacjonować działalność organu, to jednak z tego pisma nie wynika w ocenie Sądu pierwszej instancji, aby organ miał jakiekolwiek trudności natury technicznej, które uniemożliwiają mu udzielenie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego. Jego zdaniem z pisma tego wynika przy tym, że ZO PZŁ dysponuje środkami technicznymi umożliwiającymi skserowanie protokołów z kilku prawdopodobnie tylko posiedzeń Zarządu Okręgowego PZŁ odbytych w okresie od stycznia do maja 2015 r. oraz podjętych na tych posiedzeniach uchwał, a następnie przesłania ich pocztą na adres wnioskodawcy. Organ zaproponował bowiem, że na miejscu, tj. w Kielcach odległych od siedziby redakcji "Ł." mieszczącej się w Gdańsku o prawie 500 kilometrów, skarżący uzyska od organu pełną możliwość skopiowania wszystkich materiałów. Sąd pierwszej instancji skonstatował zatem, że organ posiada środek techniczny jakim jest kserokopiarka, umożliwiający udostępnienie żądanej informacji zgodnie z wnioskiem.

Skargę kasacyjną od całości powyższego wyroku wniósł Zarząd Okręgowy PZŁ w Kielcach. Postawił on zarzuty dotyczące naruszenia art. 151 p.p.s.a., art. 149 § 1 p.p.s.a., art. 286 § 2 p.p.s.a., art. 3 i art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej, art. 3a ustawy – Prawo prasowe. W ocenie skarżącego kasacyjnie wniosek redaktora naczelnego z dnia 29 maja 2015 r. nie obejmował informacji publicznej. Jednocześnie podkreślono, że Zarząd podjął czynności zmierzające do udostępnienia informacji, zapraszając do siedziby organu. Wreszcie Sąd wadliwie określił termin na rozpatrzenie wniosku, gdyż ten powinien liczyć się od dnia doręczenia akt organowi.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną wniesiono o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Rację ma bowiem skarżący, że w sprawie wadliwie wyłożono i odniesiono do sprawy art. 3 i art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 3a ustawy – Prawo prasowe, w konsekwencji niezasadnie stosując art. 149 § 1 p.p.s.a., zamiast oddalić skargę na podstawie art. 151 p.p.sa. Wbrew bowiem ocenie Sądu pierwszej instancji, informacje będące przedmiotem wniosku P.G. z dnia 29 maja 2015 r. nie stanowiły informacji publicznej.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęto, że nie każda informacja będąca w dyspozycji Polskiego Związku Łowieckiego bądź odnosząca się do jego funkcjonowania będzie informacją publiczną podlegającą udostępnieniu przez ten Związek w trybie u.d.i.p., lecz tylko ta, która odnosi się do wykonywania zadań publicznych lub gospodarowania mieniem publicznym (zob. wyrok NSA z dnia 18 listopada 2015 r., I OSK 2112/14). Zadania Polskiego Związku Łowieckiego o charakterze publicznym określił ustawodawca w art. 34 ustawy – Prawo Łowieckie. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyjaśniono w tym kontekście, że niesprecyzowane przedmiotowo uchwały zarządów okręgowych Polskiego Związku Łowieckiego nie stanowią informacji odnoszącej się do wykonywanych przez Związek zadań publicznych czy o gospodarce majątkiem publicznym (zob. wyrok NSA z dnia 7 października 2015 r., I OSK 1974/14), a zatem nie odnoszą się do informacji publicznej. Tych zaś informacji dotyczył wniosek w niniejszej sprawie.

Problematyka ta była już przedmiotem znanego stronom orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. np. wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016 r., I OSK 1136/15).

Skoro zatem żądana informacja nie była informacją publiczną, to tym samym nie było podstaw do zobowiązania Zarządu Okręgowego PZŁ do rozpatrzenia wniosku w tym trybie.

Mając na uwadze powyższe, stosując art. 188 w zw. z art. 151 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.