Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (spr.) Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk Ewa Marcinkowska Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2014 r. sprawy ze skargi A.T. na bezczynność Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] listopada 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W. do rozpoznania wniosku A. T. z dnia [...] listopada 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie przekazania kopii protokołów z posiedzeń rad pedagogicznych z 2013 r. oraz imiennego wykazu nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010-2013 w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W. na rzecz A. T. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] listopada 2013 r. A. T. zwróciła się do Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W., o udostępnienie informacji w następujących sprawach:

1. Czym kierowała się Dyrektor podwyższając i obniżając dodatki motywacyjne w stosunku do drugiego semestru roku szkolnego 2012/2013 u poszczególnych nauczycieli zespołu szkół?

2. udostępnienie projektów planowanych prac remontowych podjętych w celu poprawienia warunków nauki, w tym informację na temat gdzie i jakie nowe pracownie powstaną oraz czy jest planowane przeniesienie świetlicy i stołówki dla dzieci;

3. przekazanie kopii protokołów z posiedzeń rad pedagogicznych z 2013 r., protokołu pokontrolnego Sanepidu do którego odnosi się Pani w piśmie z dnia [...] listopada 2013 r., jak również imienny wykaz nauczycieli, którym przyznano dofinansowania do doskonalenia zawodowego w latach 2010-2013.

W odpowiedzi pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. Dyrektor Zespołu Szkół poinformowała, że dokumentacja dotycząca planowanych remontów, ich wykonawców oraz środków finansowych na te prace przeznaczonych, jest dostępna do wglądu u kierownika placówki.

Kolejnym pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. Dyrektor poinformowała, że dodatki motywacyjne przyznawane są nauczycielom na dany okres czasu, działając na podstawie Regulaminu przyznawania dodatków motywacyjnych w Zespole Szkół nr [...] w W., biorąc pod uwagę przyznaną dla placówki pulę kwotową.

Jednocześnie ponownie wskazano na termin i miejsce, w którym możliwe będzie zapoznanie się z dokumentacją remontową, wskazując również, że decyzję o sposobie zagospodarowania wszystkich nowych i wyremontowanych klas pracowni zostaną podjęte w terminie późniejszym, po konsultacji z radą pedagogiczną oraz, iż nie jest przewidziana zmiany usytuowania stołówki szkolnej.

Poinformowano, że decyzja Państwowego Powiatowego Inspektoratu Sanitarnego [...], dotycząca nakazu doprowadzenia do właściwego stanu technicznego ścian i sufitów na korytarzach szkoły jest dostępna do wglądu w sekretariacie szkoły, w dniach i godzinach pracy sekretarza szkoły.

Ponadto Dyrektor Zespołu Szkół odmówiła udostępnienia kopii protokołów rad pedagogicznych z roku 2013 oraz wykazu imiennego nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010-2013, uzasadniając to zapisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz.U.1977 nr 133 poz. 883).

A. T. pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Dyrektora Zespołu Szkół nr [...] w W., w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] listopada 2013 r., o udostępnienie informacji publicznej, w zakresie przekazania kopii protokołów z posiedzeń rad pedagogicznych z 2013 r. oraz imiennego wykazu nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010 r. do 2013 r., wnosząc jednocześnie o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Uzasadniając skargę, A. T. przypomniała stan faktyczny sprawy i jednocześnie wskazała, że przedmiot wniosku skarżącej o udostępnienie informacji publicznej spełnia definicję informacji publicznej z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2001 nr 112 poz. 1198 ze zm.; dalej: u.d.i.p.), a konieczność ochrony danych osobowych nie zwalnia organu z obowiązku udostępniania informacji publicznej. Organ, niewątpliwie zobowiązany do udostępniania informacji publicznej, winien wyłącznie ograniczyć dostęp do informacji umożliwiających identyfikację osób fizycznych, co w praktyce oznacza udostępnienie dokumentów po zanonimizowaniu danych dotyczących i odnoszących się do osób prywatnych. Podniesiono jednocześnie, że ograniczenie wskazane w art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p. nie dotyczy osób pełniących funkcje publiczne. Zaznaczono, że wnioskodawczyni nie otrzymała żądanej informacji przy piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r., jak również nie otrzymała decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego, skarżąca wskazała na naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 4 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1, art. 13 ust. 1 oraz art. 16 u.d.i.p..

Ponadto wskazała, że żądane we wniosku informacje, poprzez spełnienie następujących okoliczności: wytworzenie przez organ administracji publicznej, związanie ze sprawą publiczną oraz przynależność do sfery faktów, stanowią informację publiczną i jako taka powinny zostać przez organ udostępnione.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zespołu Szkół nr [...] wniósł o oddalenie skargi, argumentując, że żądane protokoły posiedzeń rady pedagogicznej zawierają m.in. dane dotyczące: problemów wychowawczych, oceniania i promowania, pomocy pedagogiczno-psychologicznej, kar dyscyplinarnych. Organ wskazał, że na mocy art. 43 ust. 3 ustawy o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. 1991 nr 95 poz. 425 z późn. zm.), zabronione jest ujawnianie spraw poruszanych na posiedzeniach Rady Pedagogicznej, które mogą naruszać dobro osobiste uczniów i ich rodziców, a także nauczycieli i innych pracowników szkoły lub placówki. Jednocześnie art. 5 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, a zdaniem Dyrektora, takimi danymi są dane osobowe nauczycieli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, to jest kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. Sądy rozpoznają więc skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w wydaniu: decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, a także w wydaniu innego niż określony w pkt 1-3 aktu lub podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach.

W myśl zaś art. 149 § 1 p.p.s.a sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W niniejszej sprawie skarga została wniesiona na bezczynność Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W. w sprawie o udostępnienie informacji publicznej. Skarżąca zarzuciła organowi, że nie rozpatrzył on w całości jej wniosku o udostępnienie informacji publicznej, w zakresie przekazania kopii protokołów z posiedzeń rad pedagogicznych z 2013 r. oraz imiennego wykazu nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010 r. do 2013 r.

Przechodząc zatem do oceny zasadności wniesionej skargi w pierwszej kolejności wskazać należy, że bezczynność organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności lub wtedy, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia, czy też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności, pomimo istnienia w tym zakresie ustawowego obowiązku. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z przeświadczeniem organu, że nie istnieje obowiązek wydania stosowanego aktu lub podjęcia określonej czynności.

Istotną kwestią z punktu widzenia oceny bezczynności organu jest istnienie podstawy prawnej do podjęcia przez organ określonego działania wobec przedstawionego żądania. Powyższe determinuje również zakres kontroli sądu, sprowadzającej się w tym wypadku do sprawdzenia, czy sprawa podlega załatwieniu przez organ w określonej formie i czy nastąpiła bezczynność organu.

W rozpoznawanej sprawie skarga A. T. dotyczyła wywodzonej przez skarżącą bezczynności w zakresie rozpatrzenia przez Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w W. jej wniosku o udostępnienie informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Wskazać należy, że zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej określony jest w art. 4. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym w szczególności: organy władzy publicznej (ust. 1 pkt 1), organy samorządów gospodarczych i zawodowych (ust. 1 pkt 2), podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa (ust. 1 pkt 3), podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego (ust. 1 pkt 4), podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (ust. 1 pkt 5). Przyjąć zatem należy, że każdy podmiot wykonujący zadania publiczne lub gospodarujący majątkiem publicznym ma obowiązek udostępniania informacji publicznej. Jednocześnie, jak wynika z przepisu art. 4 ust. 3 ustawy, obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1, a także ust. 2 tego artykułu, będące w posiadaniu takich informacji.

W świetle przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 256, poz. 2572 ze zm.), nie budzi wątpliwości, że Zespół Szkół Nr [...] w W., obejmujący Gimnazjum Nr [...] im. [...] i Szkołę Podstawową nr [...] im. [...], wykonuje zadania publiczne w zakresie edukacji, a także dysponuje majątkiem publicznym. To zaś oznacza, że dyrektor Zespołu Szkół Nr [...] w W., w okolicznościach rozpoznawanej sprawy jako organ ją reprezentujący, jest w myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, podmiotem zobowiązanym w sprawach o udzielenie informacji publicznej do jej udostępnienia (por. też wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2010 r. sygn. akt I OSK1469/10, LEX nr 745034).

Aby stwierdzić, że Dyrektor Zespołu Szkół Nr [...] w W., jako podmiot zobowiązany w sprawie udostępnienia informacji publicznej pozostaje w bezczynności niezbędne jest jednocześnie dokonanie oceny tego, czy żądana przez skarżącą informacja mieści się w ustawowym pojęciu informacji publicznej, podlegającej udostępnieniu na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r.

Pojęcie informacji publicznej podlegającej udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie zdefiniowane zostało w jej art. 1 ust. 1, zgodnie z którym informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. Doprecyzowaniem tego przepisu jest art. 6 ust. 1 ustawy, który w formie przykładowego katalogu wymienia rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze publicznym. Na podstawie wskazanych przepisów, uwzględniając konstytucyjną konstrukcję prawa do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne zawartą w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone. Zaakcentować należy, że informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź dotyczących go w jakikolwiek sposób. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzone, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2002 r., sygn. akt II SA 1956/02, LEX nr 78062,oraz z dnia 21 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 678/11, LEX nr 1082797). O zakwalifikowaniu zatem określonej informacji jako publicznej decyduje treść i charakter żądanej informacji.

W niniejszej sprawie skarżąca wystąpiła o udostępnienie informacji publicznej w postaci kopii protokołów z posiedzeń Rady Pedagogicznej tej Szkoły z 2013 r. oraz imiennego wykazu nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010 - 2013.

W świetle zaś tego, co powiedziano wyżej oraz mając na względzie, że szkoła jest jednostką organizacyjną, realizującą zadania publiczne, a dyrektor szkoły oraz rada pedagogiczna są organami tej jednostki, wykonującymi zadania przewidziane w przepisach ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, w szczególności w jej art. 39 oraz art. 40, uznać należało, że informacje żądane we wniosku skarżącej z dnia [...] listopada 2013 r. stanowiły, jako informacje o sprawach publicznych, informację publiczną w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Jeśli bowiem chodzi o żądanie skarżącej w zakresie udostępnienia jej kopii wykazu nauczycieli, którym przyznano dofinansowanie do doskonalenia zawodowego w latach 2010 – 2013, to nie ulega wątpliwości, że skarżąca domagała się udostępnienia jej informacji publicznej, dotyczącej osób realizujących zadania publiczne i sposobu podziału środków publicznych, a więc informacji publicznej w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy.

Jeśli zaś chodzi o protokoły z posiedzeń rad pedagogicznych z 2013 r. to odpowiadając na stanowisko organu, zawarte w piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r. oraz w odpowiedzi na skargę to wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 3 pow. ustawy o systemie oświaty, osoby biorące udział w zebraniu rady pedagogicznej są obowiązane do nieujawniania spraw poruszanych na zebraniu rady pedagogicznej, które mogą naruszać dobra osobiste uczniów lub ich rodziców, a także nauczycieli i innych pracowników szkoły lub placówki. W przepisie tym mowa jest o tzw. tajemnicy rady pedagogicznej. Nie ma wątpliwości, iż do jej zachowania zobowiązane są wszystkie osoby biorące udział w zebraniu rady, w trakcie którego ujawniono określone informacje. Jak łatwo dostrzec, tajemnica rady pedagogicznej nie ma charakteru bezwzględnego i nie obejmuje wszystkich dyskutowanych kwestii. Nauczyciele (a odpowiednio także inni uczestnicy zebrania) nie mają za to prawa ujawniać spraw, które mogą naruszać dobro osobiste określonych w treści przepisu osób, tj.:

1) uczniów (wychowanków) lub ich rodziców (prawnych opiekunów),

2) nauczycieli,

3) innych pracowników szkoły.

Omawiany przepis w zasadzie nie ma znaczenia decydującego dla odpowiedzialności prawnej nauczycieli za naruszenie dóbr osobistych i stanowi raczej zwrócenie uwagi na pewien problem niż wyczerpującą jego regulację prawną, której miejsce jest w odrębnych przepisach. Co do pojęcia dóbr osobistych odwołać się należy do treści art. 23 k.c. Jak wskazuje sama etymologia słowa "osobisty", dobrem osobistym będzie wartość szczególnie doniosła dla określonej osoby (fizycznej lub prawnej), która z tą osobą jest w sposób ścisły związana. Wspomniany przepis kodeksu cywilnego jedynie przykładowo wymienia jako dobro osobiste: zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską. W aspekcie tajemnicy rady pedagogicznej najistotniejsza wydaje się ochrona czci, swobody sumienia oraz nazwiska.

Cel przepisu sprowadza się do tego, aby osoby uczestniczące w zebraniu rady, dowiadując się o kwestiach związanych np. z sytuacją rodzinną ucznia, który ma ponieść karę dyscyplinarną lub został negatywnie oceniony pod względem zachowania, nie wykorzystywały następnie tej wiedzy w sposób nieuprawniony. Dotyczy to danych zarówno o uczniach, jak i o innych pracownikach szkoły (placówki); w tym ostatnim przypadku publiczne ujawnianie informacji pozyskanych dzięki udziałowi w zebraniu może prowadzić do poważnych konsekwencji nawet dla samego pracodawcy (szkoły lub placówki), np. w postaci odpowiedzialności za mobbing (art. 943 k.p.).

Dla odpowiedzialności uczestnika zebrania za omawiane naruszenie tajemnicy rady pedagogicznej nie jest istotne, czy ujawnienie informacji uwłaczającej dobru osobistemu ucznia lub innej osoby wymienionej w przepisie rzeczywiście dobro to naruszyło. Istotne jest nawet potencjalne naruszenie. Ustawa o systemie oświaty nie określa (i nie mogłaby nawet określić) konsekwencji prawnych naruszenia przepisu art. 43 ust. 3. W art. 24 § 1 k.c. stanowi się, że ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli zaś wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, to zgodnie z art. 24 § 2 k.c. poszkodowany może żądać jej naprawienia "na zasadach ogólnych", a więc zgodnie z art. 415 i n. k.c.

Niezależnie od odpowiedzialności cywilnoprawnej osoba dopuszczająca się ujawnienia tajemnicy rady pedagogicznej może także podlegać innej odpowiedzialności prawnej - np. nauczyciel mianowany lub dyplomowany może ponieść odpowiedzialność dyscyplinarną zgodnie z art. 75 i n. KN.

Kwestią nieuregulowaną w ustawie, ale mającą istotne znaczenie prawne, jest status dokumentów rady pedagogicznej w świetle pow. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wydaje się oczywiste, że protokoły z zebrań rady pedagogicznej są danymi publicznymi stanowiącymi informację publiczną w rozumieniu tej ustawy. Jako takie powinny więc zostać udostępnione na żądanie, chyba że istnieją podstawy z art. 5 u.d.i.p., zaś w takim przypadku stanowisko dyrektora szkoły - jako organu właściwego do załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej - powinno przybrać postać decyzji odmawiającej dostępu do informacji publicznej. Inną kwestią jest dostęp do niektórych danych zawartych w dokumentach rady. A zatem jeśli jakaś informacja nie może zostać udostępniona, to organ musi ustalić, jakie informacje podlegają ochronie ze względu na to, że są objęte tajemnicą. Musi zatem wskazać, czy dane te podlegają ochronie danych osobowych, czy też ze względu na prawo do prywatności, ochronę informacji niejawnych, skarbową lub statystyczną (por. komentarz do art. 43 ust. 3 ustawy o systemie oświaty, Mateusz Pilich LEX).

Tak wiec reasumując do rozstrzygnięcia wniosku A. T. z dnia [...] listopada 2013 r. znajdował zastosowanie przepis art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowiący, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawa nie przewiduje żadnej szczególnej formy udzielenia informacji publicznej na wniosek i dlatego jej udostępnienie następuje w drodze czynności materialno – technicznej. Dla odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przewidziano natomiast formę decyzji (art. 16 ust. 1 ustawy).

Na gruncie wskazanych regulacji o bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej można zatem mówić w sytuacji, gdy zobowiązany do udzielenia tej informacji podmiot nie podejmuje w terminie wskazanym w art. 13 ustawy (przy uwzględnieniu wymienionych wyżej wyjątków) odpowiednich czynności, tj. nie udostępnia informacji publicznej w formie czynności materialno - technicznej lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia.

Wymaga przy tym podkreślenia, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej rozpoznając wniosek złożony w tym przedmiocie ma obowiązek podjęcia działania w postaci udzielenia informacji bądź wydania decyzji odmownej w stosunku do informacji podlegających udostępnieniu w trybie ustawy, a więc informacji mających charakter informacji publicznej. Wydanie decyzji odmownej następuje w sytuacji, gdy informacja publiczna nie może być udzielona ze względu na ograniczenia prawa dostępu do żądanych informacji publicznych przewidziane w art. 5 ustawy, obejmującym ograniczenie tego prawa w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, a także ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, z przewidzianymi jednakże wyjątkami. Rozpoznając wniosek organ winien zatem ustalić czy nie zachodzą okoliczności ograniczające dostępność do informacji publicznej, o których mowa w art. 5 ust. 1 - 2 ustawy i wydać decyzję odmowną w razie ich zaistnienia, bądź udzielić informacji publicznej w braku ograniczenia do niej dostępu. W sytuacji natomiast, gdy żądana przez wnioskodawcę informacja nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy, organ nie jest zobowiązany do wydawania decyzji odmownej. W takim przypadku organ powiadamia jedynie wnioskodawcę o tym fakcie. Nie stanowi również odmowy udzielenia informacji publicznej wskazanie, iż podmiot, do którego skierowano żądanie, informacji tej nie posiada (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2002 r., sygn. akt II SAB 289/02, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2010 r., I OSK 1644/09 oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 maja 2012 r., II SAB/Kr 36/12, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 marca 2010 r. w sprawach: II SA/Ol 12/10, II SA/Ol 13/10 i II SA/Ol 16/10 oraz z dnia 8 czerwca 2010 r. w sprawie II SAB/Ol 25/10 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 listopada 2008 r., SAB/Ke 42/08).

Ponadto wskazać trzeba na treść art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

Mając na względzie treść przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że skoro, jak wskazano wcześniej, wniosek A. T. z dnia [...] listopada 2013 r. dotyczył udostępnienia informacji publicznej, organ zobowiązany był do rozpoznania go z uwzględnieniem przepisów ustawy.

Natomiast Dyrektor Zespołu Szkół Nr [...] w W. w związku z przedmiotowym wnioskiem wprawdzie przesłał do skarżącej pismo z dnia [...] grudnia 2013 r., jednakże nie można uznać, by wymienione pismo stanowiło rozpoznanie wniosku skarżącej, co dopiero wyłączałoby stan bezczynności. Bezczynność występuje bowiem wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności.

Organ nie udostępnił skarżącej informacji publicznej wskazanej w jej wniosku z dnia [...] listopada 2013 r., a odmowa jej udostępnienia nie nastąpiła w przewidzianej przepisem art. 16 ust. 1 ustawy formie decyzji.

Zatem, w świetle regulacji przewidzianych przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ nie rozpoznał wniosku strony z dnia [...] listopada 2013 r. w przewidzianym ustawą terminie. Miałoby to bowiem miejsce, gdyby organ udzielił żądanych informacji albo w sposób wyraźny odmówił ich udzielenia, przy uwzględnieniu form przewidzianych w ustawie.

Powyższe uzasadniało uznanie, że Dyrektor Zespołu Szkół Szkoły Nr [...] w W. pozostaje w bezczynności w zakresie rozpoznania wniosku A. T. z dnia [...] listopada 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Sąd nie stwierdził jednak, aby bezczynność organu wiązała się z rażącym naruszeniem prawa, uznając, że nastąpiło to z powodu mylnej interpretacji przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz ustawy o systemie oświaty, nie zaś z lekceważącego stosunku do wniosku.

Z tych wszystkich względów oraz na podstawie art. 149 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w punktach I i II sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania z punktu III uzasadnia przepis art. 200 p.p.s.a.