Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 1 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Wiesław Czerwiński sędzia WSA Grażyna Malinowska - Wasik Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 1 lutego 2011 roku sprawy ze skargi A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zarejestrowania ciągnika samochodowego oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Starosta [...] odmówił zarejestrowania ciągnika samochodowego marki Volvo FH12, nr[...] , nr rej. [...] na rzecz W. L. i A. L.

W uzasadnieniu decyzji organ opisał przebieg dotychczasowych postępowań związanych z rejestracją pojazdu i wskazał, iż pojazd, którego rejestracji dotyczy niniejsze postępowanie został uprzednio zarejestrowany na rzecz W. L., który nie zgadza się on na zarejestrowanie samochodu na rzecz A. L. Organ stwierdził, iż pojazd został zarejestrowany decyzją ostateczną i dalsze rozstrzygnięcie w sprawie może nastąpić poprzez wszczęcie postępowania i wydanie nowej decyzji. Dopisanie współwłaściciela pojazdu może nastąpić w dowodzie rejestracyjnym wydanym wcześniejszą decyzją, lecz nie można tego traktować wyłącznie jako czynności materialno-technicznej, ponieważ wcześniej musi dojść do rozstrzygnięcia w sprawie zarejestrowania pojazdu na współwłaścicieli w drodze decyzji administracyjnej. Organ wywiódł, iż rejestracja pojazdu na współwłaścicieli W. L. i A. L. może nastąpić wyłącznie na wniosek wszystkich współwłaścicieli lub po przedstawieniu dokumentu własności rozstrzygającego w tej sprawie.

W odwołaniu do powyższej decyzji A. L. podniosła, iż organ I instancji błędnie zakwalifikował jej wniosek, wszczynający niniejszej postępowanie, jako wniosek o zarejestrowanie pojazdu na rzecz A. L. zamiast jako wniosek o dopisanie jej jako współwłaściciela do dokumentów pojazdów już zarejestrowanych na rzecz W. L. Skarżąca zwróciła uwagę, iż wszystkie niezbędne dokumenty do zarejestrowania pojazdu zostały zgłoszone przez jej byłego męża w momencie składania wniosku o rejestracji, co oznacza, że zostały spełnione wymogi określone w art. 72 ustawy Prawo o ruchu drogowym niezbędne do zarejestrowania pojazdu również na A. L.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W motywach decyzji organ odwoławczy wskazał, iż orzekając w niniejszej sprawie Starosta wykroczył poza jej zakres, ograniczony treścią wniosku i błędnie uznał, iż przedmiotem niniejszej sprawy jest rejestracja pojazdu na rzecz dwojga współwłaścicieli. Organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż w obrocie prawnym nadal pozostaje decyzja z dnia[...] o zarejestrowaniu przedmiotowego pojazdu na rzecz byłego męża skarżącej i wydawanie kolejnej decyzji w tej sprawie jest bezzasadne, tym bardziej, że strona skarżąca nie wnosiła o wznowienie postępowania w tej sprawie ani o zmianę decyzji. Organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż strona skarżąca ma możliwość wystąpienia do Starosty o dokonanie czynności materialno-technicznej w postaci wydania dowodu rejestracyjnego zawierającego określoną treść, a ewentualna odmowa dokonania tejże czynności powinna być dokonana w drodze decyzji.

W skardze do Sądu na powyższą decyzję A. L. zarzuciła, iż decyzja ta została wydana z naruszeniem art. 138 § 2 k.p.a., art. 7 k.p.a. poprzez nie wyjaśnianie aktualnego stanu faktycznego i prawnego sprawy. Skarżąca podniosła, iż w świetle przedłożonych przez nią obszernych dowodów w sprawie istniały podstawy do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Zostały bowiem wyjaśnione wszystkie kwestie będące przedmiotem sprawy, a zwłaszcza to, że pojazd będący przedmiotem postępowania wchodził w skład majątku wspólnego w czasie trwania małżeństwa skarżącej i W. L. Skarżąca zarzuciła organowi odwoławczemu, że nie odniósł się do kwestii istnienia pomiędzy stronami sporu co do własności pojazdu będącego przedmiotem postępowania. Zwróciła uwagę, iż bez ujawnienia własnych danych osobowych w dokumentach i ewidencji wspólnych pojazdów może ona się tylko biernie przyglądać jak jej majątek zostaje trwoniony i licytowany za bezcen by spłacić tylko częściowo zadłużenie wobec wierzycieli W. L.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację oraz dodatkowo wskazując, iż jedynie organ I instancji jest władny dokonać czynności materialno-technicznej polegającej na wydaniu dowodu rejestracyjnego o określonej treści.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 1 ustawy z dnia 25.07.2002 r.- Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269; z późn. zm.), Sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności

z prawem. Rozpoznając niniejszą sprawę w świetle powyższych kryteriów, należało uznać, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżonej decyzji nie można skutecznie postawić zarzutu, iż została ona wydana z naruszeniem prawa mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, o charakterze kasacyjnym, uwzględniająca odwołanie strony skarżącej od decyzji Starosty [...], z uwagi na błędne zakwalifikowanie wniosku skarżącej przez ten organ.

Wskazać należy, iż postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane wnioskiem skarżącej z dnia [...] r. skierowanym do Starosty o ujawnienie jej danych osobowych w środkach transportowych (m.in. w dowodzie rejestracyjnym ciągnika samochodowego, którego dotyczy niniejsze postępowanie) wykorzystywanych przez jej ówczesnego męża w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mimo dość jednoznacznej treści wniosku skarżącej, organ I instancji uznał, iż domaga się ona wydania decyzji o rejestracji na jej rzecz, wymienionych w piśmie z dnia 14.01.2009r. pojazdów mechanicznych, w tym ciągnika samochodowego marki Volvo, nie zaś dokonania czynności materialno-technicznej poprzez wpisanie jej danych osobowych do dowodu rejestracyjnego wspomnianego pojazdu i innych środków transportu wymienionych we wniosku. Odmawiając rejestracji ciągnika samochodowego organ administracji wywiódł, iż rozstrzygnięcie w tej sprawie nie może zapaść w drodze czynności materialno-technicznej, o co wnosi skarżąca, gdyż wcześniej musi być rozstrzygnięta sprawa zarejestrowania pojazdu na współwłaścicieli.

W świetle utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego na organach administracji spoczywa obowiązek rozpoznania sprawy co do jej istoty w świetle intencji autora dających się ustalić na podstawie całej treści pisma ( por. wyrok NSA z dnia 7 września 1994r., IISA 1111/93, ONSA 1995r. Nr3, poz.120 ). Zasada, zgodnie z którą ostatecznie sama strona decyduje, jaki ma charakter wniosek i czego dotyczy jej żądanie, może być stosowana wyłącznie wtedy, gdy w związku z zachodzącymi wątpliwościami organ administracji wyjaśnił rzeczywistą wolę stron, udzielając jej przy tym niezbędnych wskazówek i wyjaśnień (por. wyrok NSA z dnia 17 września 1992r., IV S.A. 949/92, niepublikowany).

Trafny jest zatem pogląd organu odwoławczego, sprowadzający się w istocie do zarzutu naruszenia przez organ I instancji przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności art.7-9 k.p.a. Konieczność jednoznacznego ustalenia zakresu żądania ściśle koresponduje bowiem z ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego tj. z art. 7 K.p.a., zgodnie z którym w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli oraz art. 8 K.p.a. stanowiącym, iż organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli.

Obowiązek przestrzegania powyższych reguł ciąży na organie administracyjnym już od momentu wszczęcia postępowania, bowiem już na tle treści podania mogą pojawić się wątpliwości co do rzeczywistych jej żądań pod adresem organu. Obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego ciążący na organie administracyjnym obejmuje zatem również ustalenie przez ten organ treści rzeczywistego żądania strony. Także obowiązek prowadzenia postępowania w taki sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do organów państwa, wymaga wyjaśnienia rzeczywistej woli strony, jeżeli charakter pisma wnoszonego przez stronę budzi wątpliwości (por. wyrok NSA z dnia 26 listopada 1999 r., I SA/Łd 1592/97, LEX nr 40547). W sytuacji zatem ograniczonego treściowo podania obowiązkiem organu administracyjnego jest dokonanie oceny charakteru podania i zakresu żądania z uwzględnieniem zasady, że to treść pisma ma znaczenie decydujące. W przypadku zaś budzącego wątpliwości charakteru pisma wnoszonego przez stronę, wyjaśnienia wymaga ustalenie rzeczywistej woli strony. Pozwoli to w szczególności na uniknięcie sytuacji prowadzenia postępowania w kierunku czy też w celu, który nie był przez stronę zamierzony w momencie składania przez nią podania lub nawet zgoła jest sprzeczny z tym wnioskiem.

Podnieść należy również, iż w przepisie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. nr 108, poz. 908 ze zm.), mającego zastosowanie w niniejszej sprawie, mowa jest o dwóch czynnościach: dokonaniu czynności rejestracji pojazdu i wydaniu dowodu rejestracyjnego, zalegalizowanych tablic i w przypadku istnienia takiego wymogu – nalepki kontrolnej. Akt rejestracji pojazdu ma cechy decyzji administracyjnej w znaczeniu materialnoprawnym, natomiast samo wydanie dowodu rejestracyjnego, tablic i ewentualnie nalepki jest czynnością materialno-techniczną. Decyzja o rejestracji pojazdu zawiera dane identyfikacyjne pojazdu i jego właściciela, zaś dowód rejestracyjny potwierdza wydanie decyzji o zarejestrowaniu pojazdu a jednocześnie dopuszczenie zarejestrowanego pojazdu do ruchu. Powyższa interpretacja art. 73 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym jest ugruntowana w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. uchwała NSA z dnia 15 listopada 1999 r. sygn. akt OPK 24/99, opublik. w ONSA 2000 r., Nr 5, poz. 54; uchwała NSA z 24 września 2001 r. sygn. OPS 6/01, publik. w ONSA 2002 r. nr 1, poz. 7, wyrok NSA z 15 marca 2006 r. sygn. I OSK 608/05 – dostępny w internecie).

Skoro zatem skarżąca jednoznacznie wnosiła o dokonanie przez organ czynności materialno-technicznej polegającej na wpisaniu jej danych osobowych do dowodu rejestracyjnego przedmiotowego pojazdu, to organ I nie miał podstaw do przyjęcia innej kwalifikacji wniosku skarżącej.

W ramach określonego aktualnie przedmiotu sprawy Starosta Inowrocławski obligowany będzie ustosunkować się do wymienionego wyżej pisma skarżącej z dnia 14 stycznia 2009 r., która to sprawa stanie się sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 pkt 1 kpa. W razie uznawania, że żądanie skarżącej nie może być uwzględnione w trybie wspomnianej czynności materialno- technicznej organ I instancji powinien wydać decyzję o odmowie dokonania tej czynności. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku Starosta dokonana stosownego wpisu w dowodzie rejestracyjnym.

Odnosząc się do zarzutu strony skarżącej, że organ II instancji powinien był wydać w niniejszej sprawie decyzję merytoryczną, wskazać należy, iż z uwagi na błędną kwalifikację wniosku skarżącej jako wniosku o wydanie decyzji o rejestracji pojazdu, należało ponownie przeprowadzić postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie, co w świetle treści art. 138 § 2 k.p.a. jest przesłanką do uchylenia kwestionowanej decyzji i przekazania sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Dodać należy również, iż tylko Starosta jest władny do dokonania czynności materialno-technicznej, której dotyczy wniosek skarżącej. Ze względu na wyżej wskazane okoliczności, nie mogła mieć wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy treść dokumentów dołączonych przez skarżącą do odwołania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę jako nieuzasadnioną.