Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Joanna Kube Sędzia WSA – Danuta Kania Sędzia WSA – Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant specjalista – Wiesława Jesiotr po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2019 r. sprawy ze skargi R. K. na niewykonanie przez Fundację [...] z siedzibą w [...] wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 1. wymierza Fundacji [...] z siedzibą w [...] grzywnę w kwocie 1000 zł (jeden tysiąc złotych), 2. stwierdza, że bezczynność w wykonaniu wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddala skargę w pozostałym zakresie, 4. zasądza od Fundacji [...] z siedzibą w [...] na rzecz skarżącego R. K. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący R.K. we wniosku z dnia [...] lipca 2915 r. zwrócił się do Zarządu Fundacji [...] z siedzibą w [...] udostępnienia informacji publicznej m.in. zawartej w pkt 4, tj. przedstawienie protokołu z posiedzenia Komisji Konkursowej zatwierdzonego przez Prezesa i Zarząd Fundacji [...] w zakresie wyboru oferenta na dostawę [...] w dwóch zadaniach [...] – [...] 90 cm, [...] – [...] 100 cm i w pkt 6, tj. dostarczenie kompletnej dokumentacji filmowej, która była przez Fundację realizowana w trakcie trwania Konkursu Ofert w zakresie udziału skarżącego w tym Konkursie przed Komisją Konkursową.

Ponieważ organ nie udostępnił żądanej informacji zawartych w powyższych punktach, to skarżący wywiódł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15, zobowiązał Fundację [...] z siedzibą w [...] do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia [...] lipca 2015 r. w zakresie pkt. 4 i 6 wniosku, umorzył postępowanie w pozostałej części, stwierdził że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, oddalił wniosek o wymierzenie grzywny oraz zasądził na rzecz skarżącego R .K od Fundacji [...] z siedzibą w [...] kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania. W uzasadnieniu wyroku wskazano m.in., że "Fundacja w piśmie z dnia [...] sierpnia 2015 r. zawiadomiła skarżącego, że nie posiada informacji określonych w pkt 4 i 6 jego wniosku i podała, co jest przyczyną braku możliwości udostępnienia ich zgodnie z wnioskiem. Jednakże w ocenie Sądu jest to niewystarczające aby przyjąć, że Fundacja nie pozostaje w bezczynności. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, że z przeprowadzonego przez Fundację przedmiotowego konkursu ofert nie został sporządzony protokół. Nawet jeżeli taka sytuacja istniała, to Fundacja powinna to uprawdopodobnić np. poprzez oświadczenie Zarządu Fundacji. Podobnie ma się sprawa związana z nagraniem filmowym, które, jako tymczasowe, zostało usunięte. To również powinno zostać uprawdopodobnione np. w formie protokołu anulowania (...) Fundacja zobowiązana jest rozpatrzyć wniosek skarżącego z dnia [...] lipca 2015 r. w zakresie określonym w pkt 1 wyroku w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy."

W wyniku wniesionej skargi kasacyjnej przez Fundację od powyższego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 2 marca 2017 r. sygn. akt I OSK 1761/16, oddalił skargę kasacyjną.

Zwrot prawomocnego orzeczenia wraz z aktami do Fundacji [...] nastąpił w dniu 9 czerwca 2017 r.

Z kolei skarżący R.K. pismem z dnia [...] kwietnia 2017 r. wezwał Zarząd Fundacji [...] z siedziba w [...] do wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r. sygn. akt I OSK 1761/16.

Następnie skarżący w dniu [...] maja 2017 r. złożył skargę na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 i Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 grudnia 2017 r. sygn. akt 1161/17, oddalił skargę, a w uzasadnieniu wskazał m.in., że w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa stwierdzono m.in., że fundacja "(...) zobowiązana jest rozpatrzyć wniosek skarżącego z dnia [...] lipca 2015 r. w zakresie określonym w pkt 1 wyroku w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. Tymczasem wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB 987/15 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 2 marca 2017 r. sygn. akt I OSK 1761/16 wraz z aktami administracyjnymi sprawy, dostarczono Fundacji [...] z siedzibą w [...] w dniu [...] czerwca 2017 r. Zatem wykonanie wyroku winno nastąpić najpóźniej do dnia 22 czerwca 2017 r. i od tego dnia możliwe było złożenie skargi na niewykonanie wyroku. Tymczasem skarżący złożył skargę na niewykonanie wyroku w dniu [...] maja 2017 r., a zatem przedwcześnie, bowiem w tym czasie Fundacja nie dysponowała ani wyrokami, ani też aktami administracyjnymi sprawy i w tej sytuacji należało ją oddalić."

Następnie Zarząd Fundacji [...] z siedzibą w [...] pismem z dnia [...] czerwca 2017 r. poinformował skarżącego, że w odniesieniu do wniosku o przedstawienie protokołu z posiedzenia Komisji Konkursowej, nie jest to możliwe, bowiem protokół taki (w formie pisemnej) nie został sporządzony, zaś nagranie filmowe posiedzenia Komisji Konkursowej zostało usunięte niezwłocznie po zawarciu umowy na podstawie rozstrzygniętego Konkursu i w czasie przeprowadzania Konkursu w Fundacji nie obowiązywały żadne regulacje nakazujące sporządzania dokumentacji potwierdzającej niszczenie protokołów/nagrań Komisji Konkursowych.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] maja 2018 r., skarżący R.K. wniósł o wymierzenie grzywny Fundacji [...] z siedzibą w [...], przyznanie od Fundacji [...] z siedzibą w [...] na jego rzecz sumy pieniężnej w wysokości 10.000,00 zł, przy czym sumę ta w całości zostanie przekazana na rzecz organizacji pożytku publicznego: Stowarzyszenia "[...]", [...] P., ul. [...] (KRS: [...]) oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, według norm przepisanych. W uzasadnieniu – wskazując na opisany powyżej stan faktyczny – podał, że oświadczenia Zarządu Fundacji [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nie można traktować jako czynności stanowiącej wykonanie wyroku, bowiem oświadczenie to stanowi powielenie tych samych informacji, jakie Fundacja przedstawiała już na etapie postępowania w sprawie o sygn. akt II SAB/Wa 987/15, które Sąd uznał jako niewiarygodne, niewystarczające, nie uprawdopodabniające okoliczności braku posiadania żądanej przez skarżącego informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę, Fundacji [...] wniosła o jej oddalenie, a wskazując na dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne podała, że zgodnie z art. 154 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny, zaś pismo z dnia [...] kwietnia 2017 r. nie może zostać skutecznie wniesione wezwanie do wykonania wyroku, bowiem wezwanie powinno być doręczone właściwemu organowi po upływie terminu zakreślonego przez sąd do wykonania wyroku. Wezwanie doręczone organowi przed terminem do wykonania wyroku sprawia, że brak jest podstaw do wymierzenia organowi grzywny i skarga będzie podlegać zatem oddaleniu. Skargę o wymierzenie grzywny wnosi się za pośrednictwem organu. Przed wniesieniem skargi w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w doktrynie utrwalony jest pogląd, że strona nie jest zobowiązana do czekania na odpowiedź organu na wezwanie, (tak: Komentarz do art. 154 p.p.s.a. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz red. dr hab. Przemysław Szustakiewicz, prof. dr hab. Andrzej Skoczylas). Analogicznie sprawę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 23 września 2010 r. sygn. akt I OSK 1485/10 w którym stwierdził, że warunek skutecznego wniesienia skargi polegający na uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy jest spełniony, jeżeli wezwanie organu nastąpiło po doręczeniu organowi administracyjnemu odpisu orzeczenia sądowego wraz ze stwierdzeniem prawomocności. Natomiast ta procesowa przesłanka wymierzenia grzywny za niewykonanie wyroku sądu administracyjnego nie jest spełniona, jeżeli skarżący wezwał właściwy organ przed doręczeniem mu prawomocnego orzeczenia sądowego wraz z aktami administracyjnymi sprawy. Dopiero bowiem od tej daty zaczyna biec termin do załatwienia sprawy przez organ administracji. Wynika to z treści samego art. 286 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)." Nie ulega wątpliwości, że skarżący przed skierowaniem kolejnej skargi na niewykonanie wyroku powinien ponownie wezwać Fundację do wykonania wyroku, gdyż poprzednia została wniesiona przed terminem zakreślonym przez sąd do rozpoznania wniosku. W związku z brakiem skutecznego wezwania do wykonania wyroku, nie została spełniona jedyna przesłanka do rozpoznania wniesionej skargi, a co za tym idzie powinna zostać ona oddalona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Innymi słowy, wojewódzki sąd administracyjny nie orzeka co do istoty sprawy w zakresie danego przypadku, lecz jedynie kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w tym postępowaniu, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018, poz. 1302), w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

W rozpoznawanej sprawie natomiast, wprawdzie Fundacja [...] wykonała wskazania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 i Zarząd Fundacji pismem z dnia [...] czerwca 2017 r. poinformował skarżącego, że w odniesieniu do wniosku o przedstawienie protokołu z posiedzenia Komisji Konkursowej, nie jest to możliwe, bowiem protokół taki (w formie pisemnej) nie został sporządzony, zaś nagranie filmowe posiedzenia Komisji Konkursowej zostało usunięte niezwłocznie po zawarciu umowy na podstawie rozstrzygniętego Konkursu i w czasie przeprowadzania Konkursu w Fundacji nie obowiązywały żadne regulacje nakazujące sporządzania dokumentacji potwierdzającej niszczenie protokołów/nagrań Komisji Konkursowych, to jednak skoro Fundacji doręczono powyższy wyrok oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2017 r. sygn. akt I OSK/1751/16 w dniu [...] czerwca 2017 r., to jego wykonanie, zgodnie ze wskazaniem Sądu, miało nastąpić w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, tj. [...] czerwca 2017 r. Natomiast Fundacja, co już wyżej zasygnalizowano, wykonała wyrok w dniu 27 czerwca 2017 r. wysyłając wspomniane już wyżej pismo.

Nie sposób również podzielić stanowiska organu, że skarżący nie złożył uprzednio pisemnego wezwania do wykonania wyroku, bowiem pismem z dnia [...] sierpnia 2017 r. wniósł "o ponowne rozpatrzenie sprawy wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 lipca 2015 r.". Wprawdzie nie sformułował tego pisma wprost "Wezwanie do wykonania wyroku", ale z jego treści wyraźnie wynika, że takie intencje mu przyświecały i w świetle utrwalonego już stanowisko judykatury i doktryny, to nie tylko nazwa pisma procesowego wskazuje na treść żądania, lecz również jego treść i intencje w nim zawarte.

Wymierzając grzywnę w wysokości 1000 zł Sąd miał na względzie z jednej strony fakt, że Fundację, która cieszy się tak dużym poparciem społecznym, należy zdyscyplinować do realizowania ustawowego obowiązku, jakim jest udzielenie informacji publicznej, bowiem waży to na jej wizerunku, z drugiej zaś strony wzięto pod uwagę i to, że czasokres wykonania wyroku został przekroczony tylko o 7 dni. Z tego też drugiego powodu sąd oddalił skargę o wymierzenie sumy pieniężnej i uznał, iż bezczynność w wykonaniu wyroku nie była kwalifikowana, a więc nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zatem kara grzywny jest – w ocenie Sądu – adekwatna do stopnia zawinienia.

W tym miejscu wskazać należy skarżącemu, że jeśli nadal uważa on, iż w posiadaniu Fundacji znajdują się wnioskowane przez niego informacje, to nie pozostaje on w tej sytuacji bezbronny w dochodzenia swoich praw, bowiem zgodnie z treścią art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej, kto, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 154 § 6 i § 2 w zw. z art. 132 oraz art. 151, a w sprawie kosztów na mocy art. 200 w zw. z art. 205 § 2 i art. 209 cytowanej już wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji wyroku.