II FZ 538/08
UZASADNIENIE
Postanowieniem z 11 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Po 692/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek "I." sp. z o. o. w P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej w sprawie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 28 marca 2008 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika z tytułu pobranych a niewpłaconych zaliczeń na podatek dochodowy za październik 2002 r., wskazując, że wniosek został uzasadniony rażącą wadliwością postępowania organów podatkowych, natomiast brak jest w nim argumentów uzasadniających twierdzenie, że wykonanie decyzji spowoduje nieodwracalne skutki i czym się te skutki wyrażają. W szczególności uzasadnienie wniosku nie zawiera uprawdopodobnienia, że wyegzekwowanie kwoty wynikającej z zaskarżonej decyzji może spowodować nieodwracalne skutki. W związku z powyższym brak jest przesłanek z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a wniosek należało oddalić.
W zażaleniu na postanowienie skarżąca zarzuciła mu naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu zażalenia jego autor wskazał, że Sąd I instancji nie wziął pod uwagę tego, że przed WSA w Poznaniu toczy się 10 spraw ze skarg skarżącego, wszystkie o niemal identycznym stanie faktycznym. Zaskarżone przez stronę decyzje zobowiązują ją do zapłaty (łącznie z kosztami egzekucyjnymi i odsetkami) ok. 20.000 zł, co przy obecnym stanie majątkowym spółki jest kwotą znaczną. Kiepską kondycję finansową spółki potwierdza fakt, że we wszystkich sprawach WSA przyznał jej prawo pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu sądowego. Niewzięcie pod uwagę całości sytuacji finansowej skarżącej oraz wszystkich toczących się przed WSA oraz organami administracji publicznej spraw z udziałem skarżącej i ograniczenie się jedynie do oceny, czy wykonanie jednostkowej decyzji nie spowoduje znacznych strat po stronie skarżącej, uznać należy za niewłaściwe.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził i zważył, co następuje:
Zażalenie nie miało uzasadnionych podstaw.
Z art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że powodem wstrzymania wykonania decyzji w postępowaniu sądowoadministracyjnym może być zachodzące niebezpieczeństwo wyrządzenia wykonaniem decyzji znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie jest taką przesłanką ani wadliwe postępowanie organów podatkowych, na które strona powoływała się we wniosku oddalonym zaskarżonym postanowieniem, ani trudności finansowe podnoszone w zażaleniu. Podkreślić należy, iż przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji zostały określone przez ustawodawcę odmiennie niż przesłanki przyznania prawa pomocy, stąd też nie można uznać za wystarczające uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji odwoływania się przez stronę do przyznanego jej zwolnienia od kosztów sądowych. Strona wskazała jedynie, iż łącznie obciążająca ją z tytułu 10 decyzji kwota (wraz z kosztami egzekucyjnymi oraz odsetkami) wynosi ok. 20.000 zł, podkreślając, iż jest to w jej sytuacji "kwota znaczna". Odnosząc się do tego argumentu wskazać należy, iż nie można utożsamiać niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody czy spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z niewątpliwą uciążliwością, jaką jest prowadzenie wobec strony postępowania egzekucyjnego. Podkreślić trzeba, iż nie sposób uznać, iż zapłata podatku jest równoznaczna z wyrządzeniem znacznej szkody w rozumieniu art. 61 § 3, skutki zapłaty są bowiem "odwracalne" poprzez zwrot ewentualnej nadpłaty podatku i to z wysokimi odsetkami, będącymi formą odszkodowania (por. postanowienie NSA z 24 września 2004 r., FZ 324/04). Strona w przedmiotowej sprawie nie wskazała na żadne nadzwyczajne okoliczności, które uzasadniałyby twierdzenie, że w jej sytuacji zachodzi niebezpieczeństwo, o którym mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wskazać trzeba, iż skoro ustawa przyznaje stronie prawo do wystąpienia do sądu z wnioskiem o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności organu administracji, ograniczając jednocześnie możliwość udzielenia ochrony tymczasowej od wystąpienia choć jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3, to obowiązkiem strony jest wskazanie we wniosku okoliczności na poparcie spełnienia choć jednej z nich. Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie przez sąd ochrony tymczasowej należy do strony, a jej podjęcie wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (por. postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07). Ponownie zauważyć trzeba, że za wskazanie konkretnych okoliczności potwierdzających konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można uznać ogólnikowego stwierdzenia strony, iż kwota wynikająca ze skarżonych decyzji stanowi w sytuacji spółki "znaczną kwotę". Znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, o których mowa w art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oznacza niebezpieczeństwo zajścia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. przykładowo postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04) Skarżąca nie przedstawiła argumentów przemawiających za istnieniem takich okoliczności, stąd też, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Ze wskazanych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.
