Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2011 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia uprawnień zawodowych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Geodety Kraju na rzecz skarżącego S. M. kwotę 457 (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z [...] października 2010 r. Główny Geodeta Kraju - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 K.p.a., art. 6 a ust. 1 pkt 1 a, art. 7 a, art. 46 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287) oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 maja 1990 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych oraz przekazywania materiałów i informacji powstałych w wyniku tych prac do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. Nr 33, poz. 195, dalej w skrócie: rozporządzenie) - utrzymał w mocy własną decyzję z [...] lipca 2010 r. o zawieszeniu geodecie uprawnionemu S. M. uprawnień zawodowych na okres 1 roku.

Organ podniósł, iż do Głównego Geodety Kraju pismem z 16 lutego 2010 r. wystąpił Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] z wnioskiem o zastosowanie jednej z kar, o których mowa w art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wobec geodety uprawnionego do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii S.M.

W uzasadnieniu przedłożonego wniosku wskazano, że w związku ze skargą E. i L. P. dotyczącą nieprawidłowego wykonania przyjętej do zasobu geodezyjnego i kartograficznego mapy działki nr [...] w P. przeprowadzone zostało postępowanie mające wyjaśnić zarzuty podnoszone przez skarżących oraz ustalenie czy geodeta uprawniony S. M. wykonał prace geodezyjne z należytą starannością i zgodnie z obowiązującymi przepisami, a także obowiązującymi w geodezji i kartografii standardami technicznymi. W trakcie postępowania analizie poddano ww. opracowanie geodezyjne i kartograficzne sporządzone dla realizacji pracy geodezyjnej dla nieruchomości położonej w B. i przyjęte do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w P. w dniu [...] stycznia 2000 r. Operat techniczny zaewidencjonowany pod ww. numerem dotyczył wykonania mapy stanu prawnego dla działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...] miasta B. Zakres przedmiotowy zgłoszonej pracy geodezyjnej był niezgodny z zakresem wykonanej pracy. Oprócz działki nr [...] z powiatu [...] opracowaniem objęte zostały również działki

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

nr [...],[...] i [...] z obrębu [...] miasta B. oraz działka nr [...] z obrębu [...] miasta P. powiatu [...]. W dokumentacji technicznej nie było dokumentów potwierdzających, że S. M. poinformował Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej o zmianie zakresu opracowania. Geodetę zobowiązywały do tego zapisy § 7 ust. 1 rozporządzenia. Z wykazu zmian gruntowych wynikało, iż w ramach opracowania zmieniono oznaczenia tj. numery i powierzchnie działek ewidencyjnych nr [...],[...],[...] i [...] z obrębu [...] miasta B. Przyjęte do zasobu PODGiK w dniu [...] stycznia 2000 r. opracowanie nie zawierało żadnych dowodów, iż właściciele ww. działek zostali poinformowani o prowadzonych pracach geodezyjnych dotyczących ich nieruchomości oraz że brali udział w czynnościach związanych z ustaleniem granic, skutkujących zmianą oznaczeń nieruchomości. Identyczna sytuacja - braku w operacie technicznym dowodów i dokumentów potwierdzających udział w czynnościach geodezyjnych - zaistniała w przypadku E. i L. P., właścicieli działki nr [...] z obrębu [...] miasta P. Nieprawidłowo wykonana dokumentacja techniczna, przyjęta do zasobu pod nr [...], została wykorzystana do wprowadzenia zmian w księgach wieczystych i w ewidencji gruntów i budynków. W konsekwencji tego opracowania w księgach wieczystych nr KW [...] oraz nr KW [...] zostały wprowadzone nieprawidłowe oznaczenia kilku nieruchomości. Nieprawidłowości dotyczyły także wpisów w ewidencji gruntów i budynków dla działek ewidencyjnych nr [...] i [...] z obrębu [...] miasta B. oraz dla działek [...] i [...] z obrębu [...] miasta P.

Z treści wniosku Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] wynikało, iż zakończone zostało postępowanie związane z wyłączeniem z bieżącego udostępniania z zasobu Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w P. opracowania geodezyjnego wykonanego przez S. M. zaewidencjonowanego pod nr [...] . Komisja powołana przez Starostę Powiatu [...] uznała, iż dokumentacja sporządzona przez S. M. obarczona była licznymi błędami i została wykonana niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi.

Wobec zaistniałych okoliczności wniosek o zawieszenie wykonywania uprawnień zawodowych, organ uznał za uzasadniony i pismem z 24 lutego 2010 r. zawiadomił S. M. o wszczęciu postępowania administracyjnego z

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

urzędu w sprawie naruszenia przepisów określonych w art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Decyzją z [...] lipca 2010 r. Główny Geodeta Kraju zawiesił geodecie uprawnionemu S. M. uprawnienia zawodowe na okres 1 roku.

W wyniku złożonego przez S. M. wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, ponownie przeprowadzona została wnikliwa analiza dokumentacji technicznej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Oceniana praca geodezyjna miała polegać na zlikwidowaniu rozbieżności między zapisami w KW nr [...], a zapisami w operacie ewidencji gruntów i budynków, jednakże zaproponowany sposób usunięcia tych rozbieżności jest niezgodny z obowiązującymi przepisami prawa. Organ nie zgodził się z zarzutami S. M., iż uchybienia te są wyłącznie nieznacznymi wadami formalnymi. Dotyczą one w szczególności:

1. zakresu przedmiotowego zgłoszonej pracy, który niezgodny jest z zakresem wykonanej pracy,

2. braku w dokumentacji technicznej dokumentów potwierdzających, iż wykonawca poinformował ośrodek dokumentacji o zmianie zakresu opracowania,

3. zmiany w ramach opracowania oznaczenia tj. numerów i powierzchni działek nr [...],[...],[...] i [...] z obrębu [...] miasta B. Dla dokonanych zmian brak jest podstawy prawnej. Ponadto w operacie technicznym brak jest dowodów, że właściciele w/w działek byli poinformowani o prowadzonych pracach geodezyjnych dotyczących ich nieruchomości, a także że brali udział w czynnościach związanych z ustaleniem granic,

4. braku w części obliczeniowej jednoznacznych i wykazów danych archiwalnych,

5. wpisaniu w wykazie współrzędnych punktów załamania granic informacji niezgodnych ze stanem faktycznym,

6. nieprawidłowego wykonania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, która przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego została wykorzystana nie tylko do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków obu powiatów ale również w KW [...] oraz KW [...].

Stosownie do treści art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii są obowiązane wykonywać swoje zadania z należytą starannością, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej i obowiązującymi przepisami prawa. Postępowanie

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

geodety uprawnionego S. M. świadczy o tym, zdaniem organu, iż nie wykonuje swoich zadań z należytą starannością i zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi. Ze zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności wyczerpująco przedstawionego przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego stanu faktycznego i załączonych dokumentów potwierdzających jego ustalenia jednoznacznie wynika, iż S. M. wykonując omawianą pracę geodezyjną nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 42 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Dalej organ podniósł, iż winien podać przesłanki, jakimi kieruje się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia. W tym bowiem zakresie działa w granicach uznania administracyjnego. W przypadku kwestionowania należytej staranności geodety należy wskazać, na czym owa staranność winna polegać i dlaczego nie została dochowana. Należy także rozważyć, jaki stopień zawinienia charakteryzuje działanie ukaranego (wina umyślna, nieumyślna), rodzaj winy bowiem zawsze ma znaczenie przy wyborze kary.

Przepis art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wymienia katalog kar dyscyplinujących, które mogą być nałożone na osoby posiadające uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii. Aby kara mogła być nałożona koniecznym jest wykazanie, iż doszło do naruszenia wymogów art. 42 ust. 3 tej ustawy z winy podmiotu posiadającego takie uprawnienia. Przepis przewiduje gradację tych kar od najłagodniejszej do najbardziej surowej. Nie określa jednak kryteriów, jakie należy stosować przy wyborze konkretnej kary. Powyższe pozostawiono do uznania organu prowadzącego postępowanie. Decyzje uznaniowe szczególnie wymagają sporządzenia uzasadnienia odpowiadającego wymogom art. 107 § 3 K.p.a. W przedmiotowej sprawie decyzja w przedmiocie wymierzenia kary nie ma charakteru ściśle uznaniowego, gdyż sam fakt naruszenia art. 42 ust. 3 w/w ustawy skutkuje wymierzeniem kary, a jedynie jej rodzaj uzależniony jest od organu. Niemniej jednak organ winien podać przesłanki, jakimi kierował się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia.

Organ dodał, iż niezależnie od odpowiedzialności zawodowej osobę naruszającą przepis art. 42 ust. 3 tej ustawy może dotknąć odpowiedzialność cywilna, a nawet karna. Zasada winy jest podstawową zasadą odpowiedzialności

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

cywilnej za czyny niedozwolone. Zgodnie z art. 415 K.c. Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, zobowiązany jest do jej naprawienia. Zgodnie z art. 6 K.c. konieczność dowiedzenia winy spoczywa na poszkodowanym. Odpowiedzialność cywilna na zasadzie winy obejmuje m.in. odpowiedzialność za własne czyny oraz odpowiedzialność za osoby, którym powierzono wykonanie czynności. Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia "winy". Jednakże z całokształtu przepisów prawa cywilnego wynika, iż na zawinione działanie konkretnej osoby składają się dwa elementy: element obiektywnego i bezprawnego działania i subiektywna wadliwość zachowania się sprawcy wyrażająca się najczęściej umyślnością lub niedbalstwem w działaniu. Umyślność działania polega na celowym naruszeniu obowiązujących w przepisach zasad postępowania, niedbalstwo jest z kolei wynikiem takiego stanu psychicznego sprawcy, że wyobraża on sobie negatywne skutki swojego postępowania, lecz przypuszcza, że ich uniknie (lekkomyślność) lub nie wyobraża sobie skutków postępowania, choć przy dołożeniu starań mógłby prawidłowo ocenić sytuację (niedbalstwo sensu stricto). W celu udowodnienia winy należy ustalić wszystkie trzy przesłanki odpowiedzialności, tj. szkodę, fakt, z którym ustawa wiąże obowiązek świadczenia odszkodowania oraz związek przyczynowy między szkodą a faktem.

W omawianym przypadku mamy do czynienia, w ocenie organu, z niedbalstwem sensu stricto. Poprzez uzyskanie uprawnień geodeta może wykonywać samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii, tj. m. in. kierować pracami geodezyjnymi i kartograficznymi, wykonywać czynności rzeczoznawcy, pełnić funkcje inspektora nadzoru. Realizowanie takich zadań wiąże się z dużą odpowiedzialnością. Niewątpliwie każdego geodetę uprawnionego, także S. M. należy traktować jako podmiot profesjonalny, od którego można wymagać znajomości przepisów prawa, a także umiejętności ich stosowania w praktyce. Powyższe wynika chociażby z faktu, iż uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii może uzyskać tylko osoba, która posiada odpowiedni okres praktyki zawodowej, a także wykaże się znajomością przepisów prawnych oraz instrukcji technicznych z zakresu geodezji i kartografii w postępowaniu kwalifikacyjnym przed komisją kwalifikacyjną ds. uprawnień zawodowych. Zatem S. M. jako geodeta uprawniony o długim stażu zawodowym powinien był wiedzieć, jakie konsekwencje grożą za nienależyte, niestaranne i niezgodne z obowiązującymi przepisami prawa wykonywanie prac geodezyjnych.

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie S. M. wniósł o uchylenie decyzji z [...] października 2010 r. oraz z dnia [...] lipca 2010 r. jako naruszających prawo.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie:

1. przepisów kodeksu postępowania administracyjnego tj; zasady prawdy obiektywnej płynącej z art. 7 K.p.a. oraz zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwowych i oddziaływania organów państwowych na świadomość prawną obywateli wskazanej w art. 8 K.p.a.,

2. przepisów o charakterze proceduralnym art. 77, art. 80, oraz art. 107 § 3 K.p.a. poprzez brak realizacji obowiązku zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia materiału dowodowego niezbędnego do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy,

3. art. 61 K.p.a. polegającego na niezawiadomieniu skarżącego o wszczęciu postępowania odwoławczego i uniemożliwienia mu podjęcia kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego,

4. przepisów o charakterze materialnym tj. art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez braku udowodnienia umyślnego oraz zawinionego naruszenia przepisów art. 42 ust 3 w/w ustawy.

W uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił tok prowadzonych przez niego prac na przełomie 1999 r. i 2000 r. będących przedmiotem oceny organów, wskazując na nieprawidłowe ustanie stanu faktycznego i prawnego sprawy. Podniósł m. in., iż w nawiązaniu do złożonego wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy skarżący złożył pismo, w którym wskazał dodatkowe okoliczności, które nie były znane organowi podczas rozpoznawania sprawy w I instancji, jednakże bez żadnego uzasadnienia organ pominął te wyjaśnienia przy rozstrzyganiu sprawy zaskarżoną decyzją. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest, w ocenie skarżącego, nieprawidłowe, albowiem nie odnosi się do wszystkich aspektów sprawy. Ostatecznie skarżący stwierdził, iż bezpodstawne jest twierdzenie jakoby skarżący swoim działaniem wyrządził szkodę E. i L. P.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji uznał zarzuty skargi na bezzasadne.

Na rozprawie w dniu 1 marca 2011 r. pełnomocnik skarżącego poparł skargę i wniósł o zasądzenie kosztów postępowania. Wskazał, że organ powołuje się, iż

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

skarżący wykonał pracę niezgodnie ze standardami zawodowymi, nie wskazując jakie standardy zostały naruszone. Ponadto pracę geodezyjną skarżący wykonywał w styczniu 2000 r. a § 7 rozporządzenia z 1990 r., który miał być naruszony przez skarżącego przestał obowiązywać z końcem 1999 r.

Skarżący z kolei oświadczył, że zawód geodety wykonuje od 40 lat. W sprawie, w której wykonywał mapę geodezyjną toczyło się postępowanie administracyjne i w oparciu o tę mapę zostały dokonane wpisy w ewidencji gruntów. Jego praca polegała na usunięciu błędów w ewidencji. Najważniejszym było odtworzenie granic nieruchomości z 1962 r. i ustalenie wpisów w dziale II księgi wieczystej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej w skrócie: P.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Zgodnie z art. 7 K.p.a. w toku postępowania organy administracji publicznej podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Realizacji wyrażonej w tym przepisie zasady prawdy obiektywnej służy przepis art. 77 § 1 K.p.a., który stanowi, że organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Wyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego polega zaś na takim ustosunkowaniu się do każdego ze zgromadzonych w sprawie dowodów z uwzględnieniem wzajemnych powiązań między nimi, aby uzyskać jednoznaczność ustaleń faktycznych i prawnych. Dopiero jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego sprawy stwarza podstawę do wyrażenia stanowiska, które nie przekracza granic zasady swobodnej oceny dowodów, wynikającej z art. 80 K.p.a. stanowiącego, że organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Wynik tej oceny winien znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia (art. 107 § 3 K.p.a.).

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany - stosownie do art. 134 P.p.s.a. - zarzutami i wnioskami skargi, uznał że wniesiona skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem kwestionowana decyzja Głównego Geodety Kraju z [...] października 2010 r. wydana została z naruszeniem art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.p.a., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia Głównego Geodety Kraju w niniejszej sprawie stanowił art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zgodnie z tym przepisem osobie, która naruszyła określony w art. 42 ust 3 tej ustawy obowiązek wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w dziedzinie geodezji i kartografii z należytą starannością, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej i obowiązującymi przepisami może być wymierzona jedna z pięciu kar w nim podanych. Są nimi w narastającej klasyfikacji: upomnienie, nagana z wpisem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe, zwieszenie wykonywania uprawnień zawodowych na okres od 6 miesięcy do jednego roku, zwieszenie wykonywania uprawnień zawodowych do czasu ponownego złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym, odebranie uprawnień zawodowych z możliwością ubiegania się o ponownie ich uzyskanie po upływie 3 lat od dnia ich odebrania.

Decyzja o wymierzeniu kary ma - jak słusznie zauważył organ - charakter uznaniowy, zawsze uwzględniający sposób naruszenia art. 42 ust. 3 ww ustawy i jego następstwa. Warunkiem zastosowania w stosunku do geodety sankcji określonej w art. 46 ust 1 jest ustalenie, iż naruszył on ze swojej winy obowiązek określony w art. 42 ust 3 oraz dokonanie oceny, iż naruszenie obowiązku uzasadniania zastosowanie jednej ze wskazanych sankcji. Decyzje uznaniowe szczególnie wymagają sporządzenia uzasadnienia odpowiadającego wymogom art. 107 § 3 K.p.a., zatem organ obowiązany jest w uzasadnieniu rozstrzygnięcia podać przesłanki, jakimi kierował się przy wyborze rodzaju kary, mając na uwadze stopień zawinienia sprawcy oraz rodzaj i charakter naruszenia.

Zaskarżona decyzja wymogu tego nie spełnia.

Z akt sprawy wynika, iż z wnioskiem o nałożenie skarżącemu kary dyscyplinarnej wynikającej z art. 46 ust 1 pkt 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wystąpił - pismem z 16 lutego 2010 r. - Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...]. We wniosku organ ten przedstawił stan sprawy i uzasadnienie dla zasadności zgłoszonego żądania.

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

Po wszczęciu postępowania w sprawie nałożenia kary na geodetę uprawnionego S. M., skarżący - pismem z 11 marca 2010 r. - złożył stosowne wyjaśnienia, uznając stanowisko Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] za co najmniej zaskakujące.

Główny Geodeta Kraju przekazał w/w wystąpienie skarżącego do organu wnioskującego o ukaranie karą dyscyplinarną, celem ustosunkowania się do jego treści.

Po uzyskaniu odpowiedzi od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] (pismo z 22 czerwca 2010 r.) Główny Geodeta Kraju wydał decyzję z [...] lipca 2010 r., na mocy której zawiesił geodecie uprawnionemu S. M. uprawnienia zawodowe na okres 1 roku.

Skarżący złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, uzupełniony pismem z 26 sierpnia 2010 r. Wniosek złożony w trybie art. 127 § 3 K.p.a. - bez pisma uzupełniającego - został ponownie przekazany do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] celem ustosunkowania się. Po otrzymaniu odpowiedzi Główny Geodeta Kraju - zaskarżoną decyzją- utrzymał swoją decyzję wydaną w I instancji.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, iż organ nie prowadził samodzielnie postępowania wyjaśniającego. Oparł swoje rozstrzygnięcie jedynie na informacjach przekazanych przez organ wnioskujący. Główny Geodeta Kraju nie odniósł się do stanowiska skarżącego, do jego argumentów przedstawionych we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy i piśmie uzupełniającym. Nie zweryfikował żądania wymierzenia kary w oparciu o treść art. 46 ust 1 pkt 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji stanowi w istocie powtórzenie uzasadnienia wniosku z dnia 16 lutego 2010 r., a rozstrzygnięcie jest zgodne z żądaniem Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...]. Tymczasem Główny Geodeta Kraju winien był skonfrontować stanowiska stron (wnioskodawcy i skarżącego), ustosunkować się do stawianych zarzutów, wskazując, które fakty uznał za udowodnione, a którym odmówił wiarygodności i dlaczego, rozważyć jaki stopień zawinienia charakteryzuje działanie skarżącego (wina umyślna, nieumyślna), ocenić czy żądana kara jest adekwatna do winy popełnionego czynu i uzasadnić, iż wybór tej konkretnej kary z

Sygn. akt IV SA/Wa 2332/10

całego katalogu kar jest uzasadniony. Tych wszystkich elementów zabrakło w zaskarżonej decyzji.

Nadto rację ma strona skarżąca wskazując, iż powołany w osnowie zaskarżonej decyzji § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 15 maja 1990 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych oraz przekazywania materiałów i informacji powstałych w wyniku tych prac do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, nie mógł stanowić podstawy rozstrzygnięcia Głównego Geodety Kraju, albowiem przepis ten utracił moc obowiązującą z dniem 1 października 1999 r. - rozporządzenie zostało uchylone ustawą z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że niemożliwym jest merytoryczne ustosunkowanie się do zarzutów skargi, albowiem sprawa wymaga przeprowadzenia analizy we wskazanym wyżej kierunku. Sąd administracyjny nie czyni bowiem własnych ustaleń w sprawie, a jedynie ocenia zaskarżony akt pod względem jego zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Taka kontrola jest jednak możliwa tylko w warunkach gdy dokonano ustaleń faktycznych i prawnych rozstrzygający sprawę.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit c oraz 152 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w pkt I i II sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach zostało oparte o treść art. 200 w związku z art. 205 § 2 powołanej ustawy.

Ponownie rozpoznając sprawę Główny Geodeta Kraju zobowiązany będzie do uwzględnienia wytycznych przedstawionych w niniejszym wyroku.