Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sylwester Marciniak po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. B. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1867/07 w zakresie określenia wysokości wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 22 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie

I FZ 513/08

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 28 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1867/07, w oparciu o art. 220 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.) Przewodniczący Wydziału wyznaczył wpis sądowy od skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z 22 października 2007 r. w kwocie 100 zł, stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).

W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżący wskazał na swój status bezrobotnego bez prawa do zasiłku i złożony przez siebie wniosek o przyznanie prawa pomocy. Strona przytoczyła argumenty dotyczące swojej sytuacji finansowej i rodzinnej oraz naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, który odmówił przyznania prawa pomocy, art. 255 p.p.s.a., art. 45 Konstytucji RP oraz art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, powołała również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w kwestii zwolnieni z kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Podkreślić przede wszystkim należy, iż strona nie kwestionuje wysokości wpisu wskazanej w zaskarżonym zarządzeniu, a powołane argumenty dotyczą wyłącznie przyznania prawa pomocy, którego dotyczy odrębne postępowanie, ostatecznie zakończone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2008 r., I FZ 465/08, oddalającym zażalenie skarżącego w tym zakresie. Na obecnym etapie sprawy argumentacja dotycząca sytuacji finansowej i rodzinnej skarżącego pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, bowiem wysokość wpisu określana jest niezależnie od tych czynników. Z racji braku odniesienia się autora zażalenia do kwestii prawidłowości określenia wysokości wpisu, jak i braku zarzutów w tym zakresie, stwierdzić jedynie należy, iż przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja uchylająca w całości decyzję organu I instancji i określająca wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na miesiąc następny lub do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za miesiące od maja do grudnia 2004 r., a zatem sprawa dotyczy należności pieniężnej i słusznie Przewodniczący Wydziału uznał, że wpis w sprawie jest wpisem stosunkowym (art. 231 p.p.s.a.). Wysokość wpisu została również określona w sposób prawidłowy, bowiem wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawie nie przekracza 10.000 zł, co skutkuje zastosowaniem § 1 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia. Wpis w niniejszej sprawie został wyznaczony na najniższym przewidzianym w tym przepisie poziomie - 100 zł. Wskazać też można, że przepisy dotyczące wysokości wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w ogóle nie przewidują wpisu sądowego w kwocie niższej niż 100 zł, zatem zażalenie zarządzenia w żaden sposób nie mogło doprowadzić do zmniejszenia obciążenia finansowego skarżącego z tytułu obowiązku uiszczenia wpisu od skargi.

Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.