Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6110 Podatek od towarów i usług, Zawieszenie/podjęcie postępowania, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Uchylono zaskarżone postanowienie, I FZ 184/18 - Postanowienie NSA z 2018-09-10, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I FZ 184/18 - Postanowienie NSA
|
|
|||
|
2018-07-04 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Małgorzata Niezgódka - Medek /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6110 Podatek od towarów i usług | |||
|
Zawieszenie/podjęcie postępowania | |||
|
I SA/Łd 254/18 - Wyrok WSA w Łodzi z 2018-12-03 I FSK 592/19 - Wyrok NSA z 2019-09-03 |
|||
|
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej | |||
|
Uchylono zaskarżone postanowienie | |||
|
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 125 § 1 pkt 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity |
|||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek po rozpoznaniu w dniu 10 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Miasta P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 254/18 w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie ze skargi Miasta P. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia uchylić zaskarżone postanowienie. |
||||
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z 10 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 254/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie do czasu udzielenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego, skierowane postanowieniem z 22 grudnia 2016 r., sygn. akt I FSK 972/15. W zażaleniu na powyższe postanowienie miasto, zastępowane przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie, zarzuciło naruszenie w nim art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a., poprzez błędne przyjęcie, że rozstrzygnięcie sprawy ze skargi miasta może zależeć od wyniku innego toczącego się postępowania, tj. od wyniku postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które zostało wszczęte pytaniem prejudycjalnym, skierowanym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 grudnia 2016 r., sygn. I FSK 972/15. Zdaniem strony skarżącej w pytaniu czwartym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pytała ona o możliwość odliczenia VAT od wydatków na majątek, którego przeznaczenie od początku realizacji inwestycji było jej znane. Sposób wykorzystywania całej infrastruktury powstałej w ramach projektu, po oddaniu jej do użytkowania był z góry określony - nie nastąpiła w tym zakresie jakakolwiek zmiana. Pytanie miasta nie dotyczyło natomiast, odmiennie niż w pytaniu NSA, prawa do odliczenia VAT (w drodze korekty) od wydatków na majątek, który w początkowym okresie po jego wytworzeniu wykorzystywany był/będzie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu, a którego sposób wykorzystywania uległ/ulegnie zmianie i będzie wykorzystywany również do czynności opodatkowanych VAT. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zażalenie okazało się uzasadnione. Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w oparciu o powyższy przepis następuje z urzędu, lecz jego celowość została pozostawiona ocenie Sądu (por. postanowienie NSA z 11 marca 2005 r. sygn. akt I OZ 45/05 oraz z 7 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 382/08; orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Przyjmuje się, że zawieszenie postępowania sądowego powinno być uzasadnione względami celowości, sprawiedliwości jak również ekonomiki procesowej. W rozpoznawanej sprawie we wniosku o interpretację miasto wskazało, że w latach 2017 - 2020 będzie realizować inwestycję, w ramach której wykona przebudowę istniejącego torowiska tramwajowego wraz z przystankami oraz towarzyszącą infrastrukturą techniczną. Miasto w ramach inwestycji będzie ponosić wydatki, w szczególności na: A. zakup nowych słupów trakcyjnych oraz sieci trakcyjnej, budowę torowiska i nowych budynków podstacji wraz z okablowaniem, oraz budowę kanału deszczowego; B. budowę wspólnych ogólnodostępnych peronów tramwajowo - autobusowych, montaż wiat przystankowych na tych peronach, wdrożenie inteligentnego systemu transportowego (ITS); C. przebudowę układu drogowego, wydzielenie dróg rowerowych, stworzenie parkingów i stojaków rowerowych oraz ewentualne przesunięcie chodników (konieczność podjęcia tych czynności pośrednio jest wynikiem działań w zakresie przebudowy torowiska). Wydatki wskazane w pkt C będą dotyczyły całości inwestycji, jednakże ich bezpośrednim skutkiem nie będzie powstanie majątku stanowiącego przedmiot dzierżawy ani świadczenia przez wnioskodawcę usług komunikacji miejskiej. Niemniej jednak, w wyniku poniesienia wydatków wskazanych w pkt C powstanie majątek determinujący prawidłowe wykonanie inwestycji (w tym w szczególności wytworzenie majątku A i B). W związku z powyższym opisem, we wniosku o interpretację zadano następujące pytanie (we wniosku jako pytanie nr 4): Czy miastu przysługuje prawo do odliczenia części kwot podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki wskazane w pkt C opisu sprawy w oparciu o proporcję, o której mowa w § 3 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników? Zdaniem Wnioskodawcy: przysługiwać będzie mu prawo do odliczenia części VAT naliczonego (przy zastosowaniu proporcji wskazanej w § 3 ust. 2 rozporządzenia), wynikającego z faktur dokumentujących wydatki wskazane w pkt C opisu sprawy. Nabyte towary i usługi będą związane bowiem z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, niekorzystających ze zwolnienia z opodatkowania oraz jednocześnie będą służyły czynnościom niepodlegającym przepisom ustawy o VAT. Zdaniem jednak organu interpretacyjnego w przypadku udostępniania słupów trakcyjnych, dróg publicznych, dróg rowerowych, parkingów i stojaków rowerowych oraz chodników ogółowi użytkowników, miasto nie wykorzystuje ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "u.p.t.u." i tym samym w powyższym zakresie miasto nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, powyższa czynność jest wyłączona z systemu podatku VAT i z tego względu stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Postanowieniem z 22 grudnia 2016 r., sygn. akt I FSK 972/15, Naczelny Sąd Administracyjny skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytanie prejudycjalne: 1. Czy w świetle art. 167, 168 oraz 184 i nast. dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. z 2006 r. Nr L347, s. 1) oraz zasady neutralności gminie przysługiwać będzie prawo do odliczenia (poprzez dokonanie korekty) podatku naliczonego związanego z jej wydatkami inwestycyjnymi w sytuacji, gdy: - w początkowym okresie po wytworzeniu (nabyciu) dobro inwestycyjne wykorzystywane było na cele działalności niepodlegającej opodatkowaniu (w ramach realizacji przez gminę zadań organu władzy publicznej w zakresie przysługującego mu imperium); - sposób wykorzystania dobra inwestycyjnego uległ zmianie i będzie ono wykorzystywane przez gminę również do wykonywania czynności opodatkowanych; 2. Czy dla odpowiedzi na pytanie, o którym mowa w pkt 1, istotne jest to, że w momencie wytworzenia lub nabycia dobra inwestycyjnego zamiar wykorzystania w przyszłości tego dobra przez gminę do wykonywania czynności opodatkowanych nie był wyraźnie wskazany? 3. Czy dla odpowiedzi na pytanie, o którym mowa w pkt 1, istotne jest to, że dobro inwestycyjne będzie wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu (w ramach realizacji zadań organu władzy publicznej) i nie ma możliwości obiektywnego przypisania konkretnych wydatków inwestycyjnych do jednej z wyżej wymienionych grup czynności? Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, iż w rozpoznawanej sprawie, wbrew wyrażonej w zaskarżonym postanowieniu opinii WSA odpowiedź TSUE na pytanie prejudycjalne NSA I FSK 972/15 nie mogła mieć wpływu na wynik niniejszej sprawy. Istotą bowiem niniejszej sprawy było rozstrzygnięcie, czy miasto w zakresie wydatków wskazanych w pkt C opisu sprawy, będzie występowało jako podatnik podatku od towarów i usług, a nie to, jak w postanowieniu NSA, jaki wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego ma zmiana przeznaczenia dobra inwestycyjnego. W kontekście art. 57a P.p.s.a., zgodnie z którym sąd administracyjny jest związany zarzutami oraz podstawą prawną skargi, odnotować również należy, że zarzuty skargi na interpretację indywidualną nie pozwalały WSA analizować wpływu zmiany przeznaczenia dobra inwestycyjnego na prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dotyczyły one bowiem działania miasta w charakterze podatnika VAT przy ponoszeniu wydatków wskazanych w pkt C. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji. |