drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Minister Finansów, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 366/07 - Wyrok NSA z 2008-02-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 366/07 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2008-02-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-03-13
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Janina Antosiewicz
Małgorzata Pocztarek /przewodniczący sprawozdawca/
Zygmunt Zgierski
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Wa 136/06 - Wyrok WSA w Warszawie z 2006-12-05
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 13 ust .1 i art. 14 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie NSA Janina Antosiewicz Zygmunt Zgierski Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2006 r. sygn. akt II SAB/Wa 136/06 w sprawie ze skargi J. K. na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 grudnia

2006 r. sygn. akt II SAB/Wa 136/06, oddalił skargę J. K. wniesioną na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że wnioskiem z dnia 12 czerwca 2006 r. skarżący zwrócił się na podstawie art. 2 ust. 1, art. 10 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, ze zm.) do Ministra Finansów o udostępnienie informacji publicznej - co do sposobu objęcia stanowisk dyrektora Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych w Ministerstwie Finansów przez pana G. N. oraz dyrektora Departamentu Podatku od Towarów i Usług przez panią H. M.. Do udostępnienia informacji miało dojść przez wyjaśnienie na piśmie kto personalnie, kiedy i w jakim trybie, i na jakiej konkretnej podstawie prawnej obsadził wskazane we wniosku stanowiska, czy obsadzenie tych stanowisk nastąpiło z pominięciem bezwzględnie wymaganej procedury konkursowej, a jeśli tak, to dlaczego? Skarżący wskazał, że wniosek do dnia wniesienia skargi nie został przez organ rozpatrzony.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wskazał, że w dniu [...] czerwca 2006 r. Biuro Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów udzieliło skarżącemu odpowiedzi, przytaczając podstawy prawne i zasady przeprowadzenia konkursów na stanowiska kierownicze w Służbie Cywilnej. Organ poinformował także na piśmie, dlaczego wskazane we wniosku strony z dnia 12 czerwca 2006 r. osoby, zajęły wymienione stanowiska kierownicze. Dodatkowo organ podniósł, że wyjaśnienia w tej materii skarżący otrzymał jeszcze w dniu [...] lipca 2006 r.

W powołanym na wstępie wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji wskazał, że materialnoprawną podstawą żądania skarżącego oraz działań Ministra Finansów są przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W sprawie bezsporne jest, że wniosek skarżącego z dnia 12 czerwca 2006 r. jest informacją publiczną. Wynika to bowiem z treści art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. d oraz art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g i h ustawy o dostępie do informacji publicznej. W sprawie sporne jest natomiast, czy organ udzielił skarżącemu informacji publicznej.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że tryb udzielania informacji publicznej jest określony w art. 13-14 powołanej ustawy. Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ww. ustawy udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Sąd Wojewódzki podniósł, że udostępnienie informacji jest czynnością materialno-techniczną i dlatego nie jest potrzebna forma decyzji administracyjnej.

Jak wynika z akt sprawy skarżący w dniu 23 czerwca 2006 r. otrzymał do rąk własnych pismo z dnia [...] czerwca 2006 r. podpisane przez p.o. zastępcy Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów - M. M., w którym wskazano podstawę prawną obsadzenia wymienionych we wniosku skarżącego z dnia 12 czerwca 2006 r. stanowisk i sposób ich powołania. W piśmie z dnia [...] czerwca 2006 r. wskazano także osoby odpowiedzialne za zmiany na stanowiskach dyrektora Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych w Ministerstwie Finansów oraz dyrektora Departamentu Podatku od Towarów i Usług. Osobami tymi byli Szef Służby Cywilnej oraz Dyrektor Generalny Ministerstwa Finansów. W ocenie Sądu organ zatem odpowiedział na wniosek skarżącego.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że z bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy organ administracji publicznej nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie podjął czynności, ale nie zakończył ich m.in. wykonaniem stosowanej czynności materialno-technicznej (por. T. Woś. H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 86-87.).

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł J. K., zaskarżając go w całości. Skargę kasacyjną skarżący oparł na zarzucie naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej polegającą na przyjęciu, że Minister Finansów udzielił skarżącemu informacji publicznej zgodnie z treścią wniosku.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wskazał, że wyrok Sądu pierwszej instancji opiera się na błędnie ustalonym stanie faktycznym. Pismo z dnia [...] czerwca 2006 r., znak: [...], zawiera informacje dotyczące stanowiska dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru oraz stanowiska dyrektora Departamentu Podatków Pośrednich. Skarżący nie wystąpił o udzielenie informacji publicznej na temat tych stanowisk, które przestały istnieć z dniem 20 maja 2006 r. Precyzyjnie sformułowane pytania we wniosku z dnia 12 czerwca 2006 r. dotyczą obsadzenia dwóch nowych, wyższych stanowisk urzędniczych powstałych wskutek reorganizacji Ministerstwa Finansów, polegającej na utworzeniu w jego strukturze Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych (w miejsce zlikwidowanego Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru) oraz Departamentu Podatku od Towarów i Usług (na bazie zlikwidowanego Departamentu Podatków Pośrednich). Skarżący nie oczekiwał zatem udostępnienia informacji o obsadzeniu stanowisk w ww. zlikwidowanych komórkach organizacyjnych, lecz w nowo powstałych. W istocie rzeczy chodziło więc o udostępnienie informacji publicznej odnośnie obsadzenia stanowiska dyrektora Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych oraz stanowiska dyrektora Departamentu Podatku od Towarów i Usług. Zdaniem skarżącego informacje zawarte w piśmie z dnia [...] czerwca 2006 r. są nieadekwatne i całkowicie oderwane od treści złożonego wniosku. Skarżący podniósł, że organ nie udzielił dotychczas odpowiedzi na jego wniosek i dlatego pozostaje w bezczynności. Faktu tego nie zmienia doręczenie skarżącemu trzech pism z dnia [...] czerwca 2006 r., [...] lipca 2006 r. oraz [...] grudnia 2006 r. ponieważ niezależnie od oceny ich zawartości, żadne z nich nie zostało podpisane przez osobę upoważnioną do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku w imieniu organu.

W konkluzji skargi kasacyjnej skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zobowiązanie Ministra Finansów do udzielenia odpowiedzi na wniosek z dnia 12 czerwca 2006 r., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej oznacza, iż kierunek i zakres kontroli kasacyjnej zaskarżonego wyroku wyznaczony jest ściśle przez podstawy skargi kasacyjnej i ich uzasadnienie.

W rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna oparta została na podstawie określonej w art. 174 pkt 1 P.p.s.a., tj. zarzucie naruszenia prawa materialnego - art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej polegającej na przyjęciu (ustaleniu), że Minister Finansów udzielił skarżącemu informacji publicznej zgodnie z treścią wniosku.

Stosownie do art. 174 pkt 1 P.p.s.a. naruszenie prawa materialnego jako podstawa skargi kasacyjnej może przejawiać się bądź w błędnej wykładni tego prawa bądź w postaci niewłaściwego jego zastosowania. Błędna wykładnia prawa polega na niewłaściwym rozumieniu przez Sąd treści przepisu, niewłaściwe zastosowanie zaś błędną subsumcję przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli inaczej na wadliwym zastosowaniu określonej normy prawnej w konkretnym stanie faktycznym, bądź na błędnym niezastosowaniu danego przepisu w ustalonym stanie faktycznym.

Odnosząc powyższe do przywołanego w skardze kasacyjnej uzasadnienia zarzutu naruszenia prawa materialnego, należy stwierdzić że autor skargi kasacyjnej nie wskazuje w niej żadnej z przedstawionych wyżej postaci naruszenia prawa materialnego, natomiast błędnie tak postawiony zarzut uzasadnia wadliwym ustaleniem Sądu pierwszej instancji na okoliczność, że skarżącemu została udzielona informacja publiczna.

Uzasadnienie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 1 P.p.s.a. wskazuje zatem, że w istocie skarżący zarzuca Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu naruszenie przepisów postępowania, które doprowadziło do oparcia rozstrzygnięcia na błędnie ustalonym stanie faktycznym.

Skarga kasacyjna nie powołuje jednak przepisów postępowania, które w ten sposób naruszył Sąd pierwszej instancji, a co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Brak zarzutów w skardze umożliwiających badanie prawidłowości poczynionych przez Sąd pierwszej instancji ustaleń faktycznych oznacza, że są one wiążące (por. wyrok NSA z 7 lutego 2006 r. II FSK 1328/05, Lex nr 193314).

Odmienna ocena dowodów i wprowadzenie na jej podstawie własnych wniosków co do stanu faktycznego sprawy w skardze kasacyjnej, bez wskazania przepisów postępowania, których naruszenie stanowi uchybienie mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie stanowi podstawy kasacyjnej w rozumieniu art. 174 i 176 P.p.s.a.(por. wyrok NSA z 31 marca 2004 r. OSK 5/04 ONSAiWSA 2004/1/10).

W niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ustalił, iż wniosek skarżącego o udostępnieniu informacji publicznej został załatwiony pozytywnie, albowiem żądana informacja została udzielona pismem z dnia 23 czerwca 2006 r.

W skardze kasacyjnej skarżący nie postawił zarzutu naruszenia przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 P.p.s.a.), pozwalającego zakwestionować to ustalenie. W tej sytuacji należy uznać, że Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że skarga na bezczynność jest nieuzasadniona, bowiem skarżącemu została udostępniona żądana informacja publiczna. Tym samym postawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 12 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) jest nieusprawiedliwiony.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku.

W stanie faktycznym sprawy ustalono, że wniosek skarżącego z dnia 12 czerwca 2006 r. o udostępnienie informacji publicznej został załatwiony w sposób i w formie z nim zgodny, w terminie przewidzianym w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ustalenia te nie zostały w skardze kasacyjnej skutecznie zakwestionowane, a okoliczność, iż pismo z dnia 23 czerwca 2006 r. nie zostało podpisane przez osobę upoważnioną do rozpatrzenia wniosku w imieniu organu, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy wobec niewskazania w skardze kasacyjnej ewentualnych przepisów postępowania, które naruszył Sąd pierwszej instancji aprobując taki stan rzeczy.

Nadto należy przypomnieć, iż udostępnienie informacji publicznej nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, lecz następuje w drodze czynności materialno-technicznej. Ustawa nie zawiera podstawy do udostępnienia informacji publicznej w formie decyzji administracyjnej organu.

Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt