drukuj    zapisz    Powrót do listy

6115 Podatki od nieruchomości, w tym podatek rolny, podatek leśny oraz łączne zobowiązanie pieniężne, Podatek od nieruchomości, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, I SA/Sz 119/14 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2014-06-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Sz 119/14 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2014-06-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-01-21
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Kazimierz Maczewski /przewodniczący sprawozdawca/
Marzena Kowalewska
Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka
Symbol z opisem
6115 Podatki od nieruchomości, w tym podatek rolny, podatek leśny oraz łączne zobowiązanie pieniężne
Hasła tematyczne
Podatek od nieruchomości
Sygn. powiązane
II FSK 3026/14 - Wyrok NSA z 2016-09-08
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 749 art.165 par.1 , par.2art. 165 a par.3, art. 21 par. 1 pkt 2, art. 207 par. 2, art. 253-256, art. 247-252 i art. 240-246, art. 254 par.1
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - tekst jednolity.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi D. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżonym do Sądu postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], wydanym na podstawie art. 13 § 1 pkt 3, art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239, art. 165 § 1, art. 21 § 1, art. 207 § 2 i art. 212 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) – dalej: O.p. - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. po rozpatrzeniu zażalenia D. J. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy K. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2006,

1.2. Z uzasadnienia postanowienia organu odwoławczego i z akt sprawy wynika, że 17 czerwca 2013 r. do organu I instancji wpłynął wniosek pełnomocnika D. J. (z 12 czerwca 2013 r.) o wszczęcie postępowania podatkowego z urzędu oraz wydanie decyzji określającej podatek od nieruchomości za 2006 r. i w efekcie stwierdzenie nadpłaty w tym podatku. We wniosku wskazano, że decyzją z dnia [...] r. wymierzono Podatnikowi podatek od nieruchomości za 2006 r. w kwocie [...] zł, w oparciu o wykaz nieruchomości złożony w Urzędzie Gminy w dniu 17 stycznia 2006 r.

Następnie, w dniu 27 lutego 2012 r. Podatnik złożył korektę wykazu nieruchomości, w której wyliczono podatek na kwotę [...] zł, ponieważ decyzja z dnia [...] r. opodatkowywała budowle drogi i infrastrukturę im towarzyszącą oraz grunty pod drogi, mimo że nie podlegały one opodatkowaniu - zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem pełnomocnika Podatnika, w związku ze złożoną 27 lutego 2012 r. korektą, organ winien był wszcząć postępowanie podatkowe, a skoro tego nie uczynił, to uzasadnione jest złożenie przedmiotowego wniosku o wszczęcie postępowania podatkowego.

Z kolei, w piśmie z 14 czerwca 2013 r. (wpływ do organu 17.06.2013 r.) pełnomocnik w uzupełnieniu ww. wniosku podniósł, że 20 grudnia 2011 r. Podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku, który to wniosek został negatywnie rozpatrzony decyzją z 23 stycznia 2012 r. W konsekwencji wniesionego odwołania, SKO w S. utrzymało w mocy ww. rozstrzygnięcie organu podatkowego I instancji decyzją z [...] r. Obie te decyzje są ostateczne. Pełnomocnik podkreślił przy tym, że możliwe było zakwalifikowanie przez organ podatkowy wniosku z 20 grudnia 2011 r. o stwierdzenie nadpłaty jako wniosku o wszczęcie postępowania nadzwyczajnego w postaci wznowienia postępowania. Powołano się także na zasadę ochrony zaufania obywateli do państwa i prawa, w myśl której organy podatkowe winny rozpoznać, czy dany wniosek podatnika jest możliwy do realizacji, a jeśli nie, to organ podatkowy winien rozważyć prawidłową drogę prawną.

1.3. Organ podatkowy I instancji postanowieniem z 1 lipca 2013 r. odmówił wszczęcia postępowania podatkowego w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że [...] r. została wydana decyzja w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r. Decyzja została doręczona Podatnikowi 7 marca 2006 r., a zatem nie jest możliwe merytoryczne rozpatrzenie ww. wniosku o wszczęcie postępowania podatkowego, ponieważ w obrocie prawnym nadal pozostaje decyzja z [...] r. nr [...], ustalająca Podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2006.

1.4. W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik Podatnika wniósł o uchylenie postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez wszczęcie z urzędu postępowania podatkowego określającego zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2006, z uwagi na to, że organ I instancji wydając postanowienie naruszył art. 165 § 1 i art. 165a Ordynacji podatkowej oraz art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że ewentualna zmiana decyzji ostatecznej nie jest możliwa na gruncie złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, ale w oparciu o decyzję ponownie ustalającą wysokość podatku wobec złożenia przez Podatnika korekty wykazu nieruchomości. Zdaniem pełnomocnika Podatnika organ podatkowy nie wziął pod uwagę, że decyzja z [...] r. nie jest decyzją określającą wysokość podatku, a decyzją ustalającą podatek. W efekcie, jej ewentualna zmiana powinna nastąpić w drodze nowej decyzji ustalającej, a wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji z [...] r. nie jest przy tym konieczne. Prawem podatnika jest bowiem złożenie korekty wykazu nieruchomości, którą to korektę organ powinien zweryfikować i wydać nową decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego. Zaskarżone postanowienie zamyka jednak Podatnikowi taką możliwość, bo zakłada, że raz wydana decyzja ustalająca nie może być zmieniona.

1.5. Uzasadniając podjęte w sprawie rozstrzygnięcie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. zauważyło, że zobowiązanie w podatku od nieruchomości w przypadku osób fizycznych powstaje w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, a zatem po doręczeniu decyzji organu podatkowego ustalającego wysokość tego zobowiązania.

Organ odwoławczy wyjaśnił dalej, ze decyzja wydana w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości rozstrzyga sprawę co do jej istoty, kończąc w ten sposób postępowanie (art. 207 § 2 O.p.). Organ podatkowy jest związany decyzją od chwili jej doręczenia (art. 212 O.p.). W dacie doręczenia stronie decyzji wchodzi ona do obrotu prawnego, jako akt administracyjny załatwiający konkretną sprawę indywidualnego podmiotu. Od daty doręczenia jakakolwiek zmiana decyzji pod względem treści lub formy może nastąpić tylko na zasadach i w trybie przewidzianym przepisami postępowania podatkowego. Na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, strona - kwestionująca rozstrzygnięcie organu - ma prawo wniesienia w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji odwołania za pośrednictwem organu, który ją wydał. Jeżeli organ podatkowy, który wydał decyzję, uzna, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie w całości, wydaje nową decyzję, w której uchyli lub zmieni zaskarżoną decyzję. Nieskorzystanie z tego uprawnienia obliguje organ do przekazania odwołania do organu wyższego stopnia. Decyzja organu wyższego stopnia jest ostateczna i podlega zaskarżeniu do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Decyzje ostateczne podlegają wykonaniu. Uchylenie lub zmiana decyzji posiadających przymiot ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić wyłącznie w przypadkach przewidzianych w Ordynacji podatkowej oraz w ustawach dodatkowych. Wyeliminowanie wadliwych decyzji następuje przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków, wymienionych enumeratywnie w Ordynacji podatkowej, tj. w art. 240-246 O.p., art. 247-252 O.p. i art. 253-256 O.p.

1.6. Odnosząc te uwagi do stanu faktycznego sprawy organ odwoławczy wskazał, że sprawa wysokości zobowiązania podatkowego D. J. w podatku od nieruchomości za 2006 r. została rozstrzygnięta decyzją z [...] r. Decyzja ta została doręczona Stronie i jest ostateczna – co nie jest kwestionowane. Wzruszenie tej decyzji nie jest zatem możliwe w inny sposób, jak tylko w trybie nadzwyczajnym, tj. w drodze wznowienia postępowania, czy stwierdzenia nieważności bądź poprzez uchylenie albo zmianę. Co jednak istotne, stosownie do treści art. 254 § 1 O.p., "decyzja ostateczna, ustalająca lub określająca wysokość zobowiązania podatkowego na dany okres, może być zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji". W przedmiotowej sprawie jednak takie przesłanki nie zaistniały, ponieważ Strona nie wykazała, aby doszło do zmiany okoliczności faktycznych po doręczeniu decyzji.

Zdaniem organu II instancji, istotne w sprawie jest także i to, że pełnomocnik Strony, w sposób wyraźny i jednoznaczny we wniosku z 12 czerwca 2013 r. sformułował żądanie wszczęcia postępowania, zmierzającego do określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok, wyrażając przy tym opinię, że istnienie decyzji ostatecznej w tym przedmiocie nie wyklucza tej możliwości i nie jest konieczne uprzednie wyeliminowanie z obrotu prawnego tej decyzji, ponieważ prawem podatnika jest złożenie korekty wykazu nieruchomości, w oparciu o który organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego na dany rok.

Decyzja taka rozstrzyga sprawę co do istoty, a od momentu uzyskania przez tę decyzję przymiotu ostateczności, nie jest możliwe prowadzenie postępowania w tej sprawie - a więc w sprawie ustalenia danemu podmiotowi za dany rok wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, z uwagi na rozstrzygnięcie tej sprawy ostateczną decyzją.

Organ odwoławczy uznał zatem, że wobec tak zakreślonego żądania wniosku, z uwagi na rozstrzygnięcie ostateczną decyzją z dnia [...] r. sprawy, jaką jest wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok, wszczęcie postępowania w tej samej sprawie jest niedopuszczalne.

2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na postanowienie organu odwoławczego D. J. - reprezentowany przez radcę prawnego - wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zasądzenie od organu kosztów postępowania.

Zaskarżonemu postanowieniu Skarżący zarzucił naruszenie art. 165 § 1 O.p., art. 21 § 3 O.p. i art. 74a O.p. oraz art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez błędne ich zastosowanie. Z ostrożności zarzucił także naruszenie art. 254 § 1 O.p. przez błędne jego zastosowanie.

Uzasadniając takie zarzuty Skarżący podniósł, że jego stanowisko, iż w przypadku złożenia informacji w rozumieniu art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ powinien wszcząć postępowanie podatkowe i wydać decyzję określającą poprawną wysokość zobowiązania oraz ewentualnie stwierdzić nadpłatę jest poparte doktryną prawa podatkowego - tak Leonard Etel, Komentarz do ustawy o podatku od nieruchomości.

Stanowisko to posiada więc podstawy prawne, które jednocześnie stanowią podstawę zarzutu złożonego wobec zaskarżonego postanowienia. Analiza przepisów prawa podatkowego pozwala bowiem po złożeniu informacji podatkowej przez podatnika, zawierającej wykaz nieruchomości, na wszczęcie przez organ podatkowy postępowania podatkowego. Po wszczęciu postępowania podatkowego organ może na podstawie art. 21 § 3 O.p. wydać decyzję określającą poprawną wysokość zobowiązania oraz wysokość nadpłaty na podstawie art. 74a O.p. Zdaniem Skarżącego, sposobem wzruszenia ostatecznej decyzji ustalającej nie jest jedynie zastosowanie trybów nadzwyczajnych. Skoro decyzja w podatku od nieruchomości dla osób fizycznych jest decyzją ustalającą, to organ może dokonać zmiany swojej decyzji ustalającej. Takiej możliwości Kolegium w ogóle nie rozważyło i nie przedstawiło argumentów, które przemawiałby za tym, że nie jest możliwe takie postępowanie.

W ocenie Skarżącego, byłaby także możliwa zamiana ostatecznej decyzji ustalającej na podstawie art. 254 § 1 O.p., ponieważ nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych, mających wpływ na ustalenie wysokości zobowiązania, gdyż na moment wydawania decyzji z dnia [...] r. organ nie posiadał wiedzy o okoliczności wyłączenia spod opodatkowania budowli i dróg oraz infrastruktury im towarzyszącej oraz gruntów pod drogi.

Ponadto Skarżący wskazał, że ani organ I instancji ani Kolegium nie odniosło się do ewentualnego wniosku podatnika zawartego w piśmie z 14 czerwca 2013 r. do zakwalifikowania pisma z 20 grudnia 2011 r., jako wniosku o wznowienie postępowania podatkowego w sprawie określenia podatku od nieruchomości za rok 2006.

3. W odpowiedzi na skargę SKO w S. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w aż y ł, co następuje:

4.1. Po dokonanej ocenie zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia Sąd uznał, że skarga nie jest zasadna, bowiem postanowienie to nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jego uchylenie.

4.2. Wskazać należy, że stosownie do przepisów art. 165 O.p., postępowanie podatkowe wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu (§ 1). Wszczęcie postępowania z urzędu następuje w formie postanowienia (§ 2). Datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu, z zastrzeżeniem art. 165a (§ 3). W myśl § 5 pkt 1 tego artykułu, przepisów § 2 i § 4 nie stosuje się do postępowania w sprawie ustalenia zobowiązań podatkowych, które zgodnie z odrębnymi przepisami ustalane są corocznie, jeżeli stan faktyczny, na podstawie którego ustalono wysokość zobowiązania podatkowego za poprzedni okres, nie uległ zmianie.

Zgodnie z art. 165a O.p.: "§ 1. Gdy żądanie, o którym mowa w art. 165, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. § 2. Na postanowienie, o którym mowa w § 1, służy zażalenie.".

4.3. Organ I instancji wydał przedmiotowe postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2006 właśnie na podstawie cytowanego wyżej przepisu art. 165a § 1 O.p. W ocenie Sądu zasadnie organy obu instancji uznały, że w sprawie zakończonej ostateczną decyzją ustalającą zobowiązanie w tym podatku niedopuszczalne byłoby wszczęcie ponownego postępowania podatkowego. Prawidłowo bowiem w zaskarżonym postanowieniu wskazano, że zobowiązanie w podatku od nieruchomości w przypadku osób fizycznych powstaje w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 2 O.p., czyli po doręczeniu decyzji organu podatkowego ustalającego wysokość tego zobowiązania. Decyzja taka ma charakter konstytutywny, tj. kreuje ona sytuację prawną podatnika z dniem jej prawidłowego doręczenia.

4.5. Z art. 207 § 2 O.p. wynika też, że decyzja (a zatem i decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości) rozstrzyga sprawę co do jej istoty, kończąc w ten sposób postępowanie w danej instancji. Organ podatkowy jest związany decyzją od chwili jej doręczenia (art. 212 O.p.). Od daty doręczenia jakakolwiek zmiana decyzji pod względem treści lub formy może więc nastąpić tylko na zasadach i w trybie przewidzianym przepisami postępowania podatkowego. Jeżeli strona nie wniesie odwołania w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji – jak to miało miejsce w rozpoznawanej sprawie - staje się ona decyzją ostateczną, podlegającą wykonaniu.

Zasadnie organ odwoławczy wskazał też, że uchylenie lub zmiana decyzji posiadających przymiot ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić wyłącznie w przypadkach przewidzianych w Ordynacji podatkowej (tj. odpowiednio: w art. 253-256, art. 247-252 i art. 240-246 O.p.) oraz w ustawach dodatkowych. Możliwość ich podważenia narusza bowiem ład systemu prawnego, gdyż stanowi odstępstwo od zasady dwuinstancyjności postępowania oraz stabilności decyzji ostatecznych. Wyeliminowanie (w całości lub w części) wadliwych decyzji może więc nastąpić jedynie przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków, wymienionych enumeratywnie w ww. przepisach Ordynacji podatkowej. Możliwość skorzystania ze wskazanych instytucji prawa podatkowego istnieje jednak wtedy, gdy wystąpią ściśle określone przez ustawodawcę przesłanki.

4.6. Wobec tego, że sprawa wysokości zobowiązania podatkowego D.J. w podatku od nieruchomości za rok 2006 została rozstrzygnięta decyzją ostateczną z dnia [...] r., zatem jej wzruszenie możliwe jest tylko w trybie nadzwyczajnym, tj. z zastosowaniem ww. środków, a więc w drodze wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności albo przez uchylenie lub zmianę. Zasadnie przy tym zauważył organ odwoławczy, że wskazywany przez Podatnika (także w skardze) przepis art. 254 § 1 O.p. pozwala na zmianę decyzji ostatecznej, ustalającej lub określającej wysokość zobowiązania podatkowego na dany okres, ale tylko wtedy, "jeżeli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji". Takiego faktu, tj. zmiany okoliczności faktycznych po doręczeniu decyzji, strona skarżąca jednak nie wykazała. W zaskarżonym postanowieniu nie został więc naruszony art. 254 § 1 O.p.

4.7. Zgodzić się natomiast należy ze stroną skarżącą, że prawem podatnika jest złożenie korekty wykazu nieruchomości, a taki wykaz nieruchomości stanowi informację podatkową, o której mowa w art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Informacja taka niewątpliwie stanowi istotny dowód, w oparciu o który organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego na dany rok. Organ podatkowy – jeżeli uzna, że wystąpiły przesłanki faktyczne nakazujące zmianę decyzji ostatecznej, może więc taką decyzję zmienić w trybie nadzwyczajnym, o ile spełnione zostaną także inne przesłanki przewidziane w przepisach Ordynacji podatkowej pozwalające na zastosowanie takiego trybu, a równocześnie nie wystąpiły wskazane w nich negatywne przesłanki, w szczególności związane z upływem terminów przedawnienia (art. 245 § 1 pkt 3 lit. b, art. 247 § 2 O.p.).

4.8. Jeżeli zatem wysokość zobowiązania podatkowego skarżącego Podatnika w podatku od nieruchomości za rok 2006 ustalona została w ostatecznej decyzji z dnia [...] r., to rozpoznając jego wniosek z 12 czerwca 2013 r. o wszczęcie postępowania podatkowego w tym przedmiocie organ podatkowy zasadnie na podstawie art. 165a § 1 O.p. odmówił wszczęcia takiego postępowania. Organy podatkowe nie naruszyły więc także wskazywanego w skardze przepisu art. 21 § 3 O.p. już tylko z tego powodu, że przepis ten nakazuje wydanie decyzji podatkowej ("określającej" a nie "ustalającej" - jak w przypadku Skarżącego), jeżeli "w postępowaniu podatkowym" organ podatkowy stwierdzi zaistnienie wskazanych w tym przepisie przesłanek. Jak wskazano powyżej, organ podatkowy odmówił wszczęcia postępowania podatkowego, nie mógł więc naruszyć przepisu art. 21 § 3 O.p.

4.9. Orzekając o odmowie wszczęcia wnioskowanego przez Podatnika zwyczajnego postępowania podatkowego organ podatkowy nie mógł też naruszyć przepisów dotyczących wznowienia postępowania podatkowego. Postępowanie wznowieniowe jest bowiem postępowaniem odrębnym, wymagającym odrębnego rozstrzygnięcia.

W odniesieniu do kwestii zastosowania trybów nadzwyczajnych, w zaskarżonym postanowieniu wyjaśniono m. in., że w przedmiotowej sprawie Strona nie wykazała, aby doszło do zmiany okoliczności faktycznych po doręczeniu decyzji, a ponadto istotne w sprawie jest także i to, że pełnomocnik strony, w sposób wyraźny i jednoznaczny we wniosku z dnia 12 czerwca 2013 r. sformułował żądanie wszczęcia postępowania, zmierzającego do określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok, wyrażając przy tym opinię (powtórzoną w zażaleniu), iż istnienie decyzji ostatecznej w tym przedmiocie nie wyklucza tej możliwości i nie jest konieczne uprzednie wyeliminowanie z obrotu prawnego tej decyzji. Odnosząc się więc do zawartego w skardze zarzutu, że "ani organ I instancji ani Kolegium nie odniosło się do ewentualnego wniosku podatnika zawartego w piśmie z dnia 14.06.2013 r. do zakwalifikowania pisma z dnia 20.12.2011 jako wniosku o wznowienie postępowania podatkowego" za rok 2006, wskazać należy, że zarzutu takiego Strona nie podnosiła w zażaleniu, a ponadto – co istotne – taki "ewentualny" wniosek o wszczęcie innego (odrębnego) postępowania nie mógł być rozstrzygany w postanowieniu o odmowie wszczęcia zwyczajnego postępowania podatkowego. Wyjaśnić przy tym należy, że pismo Strony z dnia 20 grudnia 2011 r. stanowiło wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2006 – o czym poniżej.

Organ podatkowy nie naruszył też przepisu art. 74a, nie miał bowiem podstaw prawnych do orzekania o nadpłacie podatku. Należy tu przede wszystkim zauważyć – co wynika z akt sprawy - że kwestia stwierdzenia nadpłaty w przedmiotowym podatku (czego żądał Podatnik w ww. piśmie z 20.12.2011 r.) została już również uprzednio ostatecznie rozstrzygnięta decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...].

4.10. Nie znajdując więc podstaw do stwierdzenia w zaskarżonym postanowieniu uchybień procesowych, jak i naruszeń przepisów prawa materialnego, Sąd - na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - skargę, jako niezasadną, oddalił.



Powered by SoftProdukt